Πεζά

Ποίηση-Μύθια

Ο Dali & Εγώ

Θέατρο-Διάλογοι

Δοκίμια

Σχόλια-Αρθρα

Λαογραφικά

Ενδιαφέροντες

Κλασσικά

Αρχαία Ελλ Γραμμ

Διασκέδαση

Πινακοθήκη

Εικαστικά

Παγκ. Θέατρο

Πληρ-Σχολ-Επικοιν.

Φανταστικό

Ερ. Λογοτεχνία

Γλυπτ./Αρχιτ.

Κλασσικά ΙΙ

 
 

Δοκίμια 

Σόλων... Σόλων...

     Πριν πολλά, πάρα πολλά χρόνια, σύσσωμοι οι πολίτες μιας μεγάλης πολιτείας-κράτους, που λεγόταν Αθήναι, ικέτεψε κι όρκισεν ένα σπουδαίο σοφό και νομοθέτη της εποχής, να της φτιάξει νέους και σωστούς νόμους, έτσι ώστε να στηθεί εξ αρχής μια ισονομία-ισοπολιτεία, για δίκαιη κι ευνομούμενη κοινωνία. Ο νομοθέτης σοφός λοιπόν, που λεγότανε Σόλων, πείστηκε να φέρει σε πέρας τούτο το έργο, αφού πρώτα όρκισε κι αυτός με τη σειρά του, τους πολίτες, να δεχτούνε αγόγγυστα τους νόμους του, χωρίς παρεκκλίσεις. Βλέπετε, είχεν ίσως διαγνώσει πως σε πολλά σημεία θα χρειαζόντουσαν βαθιές ριζικές τομές. Αφού εξασφάλισε τον μεγάλο κι ιερό τούτον όρκο, έπεσε με τα μούτρα στη δουλειά και σε λίγο καιρό νάσου τον στη κεντρική συγκέντρωση του δήμου, με τους περίφημους νόμους του ανα χείρας. Έφτιαξε λοιπόν τους νόμους, τους ανάγνωσε, τους έβαλε να τους δεχτούνε και μετά ... σηκώθηκε κι έφυγε!
     Σήμερα το έργο αυτό θεωρείται κολοσσιαίο κι ο Σόλων είναι ένας από τους επτά σοφούς της αρχαιότητας. Σημερινοί παρατηρητές στέκονται ειδικότερα, στο τελευταίο νόμο -και φυσικά όχι άδικα. Κείνος ο νόμος έλεγε λοιπόν πως οι Αθηναίοι πολίτες οφείλουνε να δεχτούνε και να σεβαστούνε τους νόμους, πέρα από προσωπικά συμφέροντα και πως μόνον ο ίδιος ο νομοθέτης μπορεί ν' αλλάξει κάποιον ή κάποιους απ' αυτούς και κανείς άλλος. Στέκονται λοιπόν εκεί και τονε συνδυάζουνε φυσικά με την άμεση φυγή του κι επαναλαμβάνω: όχι άδικα! Λένε πως έφυγε εξεπίτηδες, για να μην αναγκαστεί ν' αλλάξει κάτι απ' ό,τι έστησε. Φαίνεται πως τότε προφανώς θα υπήρχε μικροπολιτική και μεγάλα συμφέροντα κι ο Σόλων το 'ξερε.
     Συμφωνώ κι εγώ με την επιμονή αυτή για τον τελευταίο νόμο και τη φυγή, πλην όμως τολμώ να πω, πως δε πιστεύω να 'φυγε ΜΟΝΟ ΓΙ' ΑΥΤΟ! Συμφωνώ πως ήταν ο κύριος λόγος μα νομίζω πως και κάτι ακόμα έπαιξε στο νου του, -ήτανε σοφός βλέπετε και μέχρις ...αηδίας τίμιος- κι ετράπη σε αυτοεξορία. Πριν όμως πω την άποψή μου πάνω σ' αυτό θα σας πω μιαν ιστορία. Μικρή, ασήμαντη και ποιος ξέρει αν είναι αλήθεια ή ψέμματα.
     Κάποτε ήταν ένας νεαρός που υπηρετούσε τη θητεία του -ας υποθέσουμε- όπως όλοι. Ας υποθέσουμε πως είχεν ειδικότητα στις συντηρήσεις κι επισκευές κτιρίων γενικά. Τέλος ας υποθέσουμεν επίσης πως η διοικήση, του αναθέτει ένα σημαντικό έργο: Νε σχηματίσει μιαν ομάδα και ν' αντικαταστήσει το παλιό φθαρμένο συρματόπλεγμα σε κάποιο σημείο της μονάδας, με καινούργιο, ώστε να προφυλαχτεί το στρατόπεδο και από πιθανούς εισβολείς αλλά κι από πιθανούς ... εκβολείς -αν εννοείτε τι εννοώ. Δε θα μακρηγορήσω περιγράφοντας τι πιέσεις δέχτηκε από συναδέλφους για να τους συμπεριλάβει στην ομάδα, γιατί είτε το 'δανε σα λούφα, είτε μυριστήκανε τη τιμητική στο τέλος της ...γιορτής. Ούτε θα σας κουράσω με τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες επιλογής της ή της προμήθειας υλικών και τα ρέστα. Ένα μόνο θα πω: Πολλές "μούρες" που μέχρι τότε βρίσκανε θαυμάσιο το ..."Εξπρές Του Μεσονυχτίου" λόγω της κατάστασης της περίφραξης, θορυβηθήκανε και κάνανε τις ...επαφές τους. Φυσικά, υποθετικά όλα τούτα! Εντάξει;
     Ο νεαρός μας λοιπόν, σκεπτόμενος ώριμα, συμφώνησε πως πρέπει να μείνουνε καναδυό "παραθυράκια", ώστε το "Εξπρές" να συνεχίσει τα αναγκιαία -προφανώς- δρομολόγιά του. Μάλιστα στη ...σύσκεψη, επιλεχτήκανε και τα δυο καλά σημεία της αφετηρίας του. Σημειωτέον -υποθετικά πάντα- πως το νέο συρματόπλεγμα θα 'τανε γερό και πολύ ψηλό, μ' αγκαθάκια στη κορφή. Τα "παραθυράκια" επιλεχτήκανε σε δυο σημεία καλοκρυμμένα και μισοσκότεινα. Όταν πια όλα είχανε κανονιστεί, ομάδα και πλάνο εργασίας, όλοι πήγαινε για ύπνο ευχαριστημένοι, γιατί την επαύριο θα 'χε πολλή δουλειά.
     Την επόμενη, ένα συνεργείο στημένο αριστοτεχνικά έπεσε στη δουλειά με ζέση. Δυο πηγαίνανε μπροστά και ξηλώνανε τους παλιούς στύλους, δυο πίσω τους σκάβανε καλά τους νέους λάκκους, δυο φτιάχνανε μπετό και να μη πολυλογώ το πράμα τσουλούσε κανονικά. Ο νεαρός μάτιζε με ατσαλόσυρμα τα κομμάτια του συρματοπλέγματος και φυσικά όταν έφτασε στα δυο προσυμφωνημένα σημεία, ξέχασε να ματίσει το κάτω μέρος γύρω στο μισό μέτρο από το έδαφος. Έτσι, εύκολα, μπορούσε κάποιος να παραμερίσει το συρματόπλεγμα και να περάσει.
     Μέχρι το βραδάκι η δουλειά είχε τελειώσει χαλαρά και πράγματι έπαιξε τιμητική, ένα ολάκερο σαββατοκύριακο -ας υποθέσουμε. Όλοι ήταν ικανοποιημένοι. Η διοίκηση είχε το συρματόπλεγμά της, οι "μούρες" το "εξπρές" τους, οι εργαζόμενοι την άδεια τους κι όλα καλά. Τι δεν είπα όμως; Κάτι δεν είπα! Σε σας όμως θα το πω -υποθετικά πάντα μιλώντας- για να καταλάβετε.
     Στο στρατό, όπως παντού, υπάρχουνε και τα "καρφιά", υπάρχουνε κι οι στραβές κι ένα σωρό. Έπειτα, μυστικό που το ξέρουνε δέκα, δεν είναι δυνατό να κρατηθεί και πολύ σα μυστικό. Έτσι λοιπόν θα υποθέσουμε τώρα δα μαζί, πως ο νεαρός της ιστορίας μας, εκτός των δυο σημείων αυτών, άφησε ακόμα ένα, πιο μυστικό και σε πιο βολικό για κείνονε σημείο. Τούτο φυσικά συνέβη υποθετικά, επιμένω και μόνο γιατί ο νεαρός στην ιστορία τούτη, είχε τη τύχη να χειρίζεται προσωπικά ένα τέτοιο έργο. Αυτό το σημείο, μπορείτε τώρα εύκολα να συνεχίσετε να υποθέτετε, πως δε το 'μαθε ποτέ κανείς άλλος.
     Αυτή ήταν η ιστορία!
     Τι θέλω να πω μ' αυτήν;
     Πως ο Σόλων έφυγε και για τον επιπρόσθετο λόγο, να μη τύχει ποτέ να κατηγορηθεί πως ΕΠΩΦΕΛΗΘΗΚΕΝ ο ίδιος από κάποιο νόμο του, μιας κι ήτανε κι ο ίδιος Αθηναίος πολίτης. Πώς θα μπορούσε να επωφεληθεί κάποιος από τους νόμους μιας πολιτείας, αν δε κατοικεί πλέον εκεί. Περιττό να θυμήσω πως δεν επέστρεψε ποτέ.
     Τώρα όμως τα πράματα δεν είναι όπως τότε. Τώρα οι νόμοι φτιάχνονται χωρίς παραθύρια και πάνω και πέρα από τα συμφέροντα, έτσι οι νομοθέτες δε χρειάζεται να φύγουν από τον τόπο τους.

"η ιστορία είναι φανταστική...
πάσα ομοιότης συμπτωματική
..."                         Οκτώβρης 06

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers