ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

Öáíôáóôéêü 

ÖëùñÜêçò Çëßáò: ÐáñÜîåíåò Éóôïñßåò


                             ΑναζÞτηση

 -"Τß θα Ýκανες αν πÝθαινα

     ΚÜπως Ýτσι Üρχιζε πÜντα. Με μια υποθετικÞ ερþτηση. Ο Α. εßναι συγγραφÝας. ¸χει εκδþσει αρκετÜ βιβλßα με ιστορßες καθημερινÞς τρÝλας. ¼λες, ξεκινþντας απü την δικÞ του. ΔιδÜσκει Ψυχολογßα της Λογοτεχνßα στο ΠανεπιστÞμιο του Π. και ο μισθüς του ικανοποιητικüς, του πληρþνει το νοßκι, τις κÜρτες, το δÜνειο και φυσικÜ το φαγητü. Δεν θα μποροýσε να ζητÞσει τßποτα παραπÜνω απü μßα και μüνο δουλειÜ. Η Ýκδοση των βιβλßων τοý προσθÝτει Ýνα σεβαστü ποσü κÜθε εξÜμηνο στον λογαριασμü του, ενþ κÜποιες μικρÝς ιστορßες ερωτικοý περιεχομÝνου που δημοσιεýονται κατÜ καιροýς, του δßνουν την ευχÝρεια για μερικÜ επιπλÝον Ýξοδα. Δεν χρειÜζεται πλÝον την προσωπικÞ επαφÞ με τους εκδüτες του και το τρÝξιμο της αναγνþρισης. ¸χει γßνει διÜσημος και Ýτσι μπορεß πλÝον να συμπεριφÝρεται ιδιüτροπα. Και το ßντερνετ του δßνει αυτÞν τη δυνατüτητα. Τþρα, κÜθεται απορροφημÝνος στο γραφεßο του. Στοßβες απü χαρτιÜ με χειρüγραφες σημειþσεις βρßσκονται μπροστÜ του, ενþ η αγαπημÝνη του πÝνα παßζει σαν ταχυδακτυλουργικü κüλπο στα δÜχτυλÜ του. Εßναι σπÜνιες οι φορÝς που επιλÝγει να γρÜψει στο χαρτß. ΑλλÜ αυτÝς οι σκÝψεις δεν μποροýσαν να συγκρατηθοýν και να συγκροτηθοýν διαφορετικÜ. Το χαρτß και η πÝνα Ýχουν μια μαγεßα, μια νοσταλγßα και μια θλßψη που τονßζουν την κατÜσταση στην οποßα βρßσκεται εδþ και πολý καιρü. Ο φωτισμüς εßναι χαμηλüς. ¸να πορτατßφ βρßσκεται δßπλα σε μια στοßβα απü βιβλßα και λεξικÜ, με φως λßγο δυνατüτερο απü Ýνα μικρü κηροπÞγιο τριþν θÝσεων. Το φως üμως διαχÝεται και πολλαπλασιÜζεται απü τον παλιü καθρÝφτη δßπλα του. ¸νας καθρÝφτης, με δρÜκους σκαλισμÝνους στην κορνßζα του, τüσο παλιüς και με τüσες εικüνες να Ýχει δει, που η πεßρα του μπορεß να δημιουργÞσει το εßδωλο και του αüρατου κüσμου. Τον κüσμο και τις σκεπτομορφÝς που δημιουργεß ο Α. κÜθε φορÜ που κÜθεται στο γραφεßο του. ¸να καθρÝφτισμα της ψυχÞς του.

 -"Τß εßπες

     Μια μορφÞ στο κρεβÜτι ανασηκþνει τα ελαφριÜ σκεπÜσματα που διαγρÜφουν μια πληθωρικÞ, γυναικεßα σιλουÝτα. Τα σενÜρια του Α. βασßζονται σε υποθετικÝς εξελßξεις. ¼λες οι ιστορßες που Ýχουν γραφτεß, εκτüς απü τις βασισμÝνες σε πραγματικÜ γεγονüτα, εßναι μια υποθετικÞ εξÝλιξη κÜποιου γεγονüτος. ΑλλÜ ο Α. ßσως εßναι απü τους μüνους συγγραφεßς που εξελßσσει στο μυαλü του üλες σχεδüν τις υποθετικÝς εκβÜσεις μιας ιστορßας, προτοý καταλÞξει σε αυτÞ που θα γρÜψει τελικÜ στο χαρτß. Και üταν το μυαλü του στÝρευε Þ κολλοýσε και δεν μποροýσε να σκεφτεß Üλλη υποθετικÞ εξÝλιξη, αρκοýσε η εξωτερßκευση μιας ερþτησης για να ανÜψει το φιτßλι. Η Γ. συνÞθιζε να απαντÜει αδιÜφορα και αυθüρμητα. Τον βοηθοýσε περισσüτερο Ýτσι. ΚÜποτε, εκεßνη, αγχωνüταν και ανησυχοýσε. ¸παιρνε τις ερωτÞσεις του περισσüτερο σοβαρÜ απü üσο χρειαζüταν. Τον πρþτο καιρü μÜλιστα της σχÝσης τους, που δεν τον Þξερε ακüμα, αρπαζüταν και ανησυχοýσε, κυρßως με ερωτÞσεις που εßχαν σαν θÝμα τους δεσμοýς, την απιστßα και τον χωρισμü. Νüμιζε πως Þθελε να της πει κÜτι στα πλÜγια. Να την διþξει, να την αντικαταστÞσει. Αργüτερα κατÜλαβε üτι αυτÞ Þταν μßα απü τις διαδικασßες του. Να βρει μια εκδοχÞ που θα σκεφτüταν κÜποιος Üλλος και ßσως του εßχε ξεφýγει. 'Ασχετα αν θα την απüρριπτε στο τÝλος. ΑλλÜ αυτÞ τη φορÜ η κατÜσταση Þταν λßγο διαφορετικÞ.

 -"Εßπα, τß θα Ýκανες αν πÝθαινα; Τß δεν κατÜλαβες

     ¸να γυναικεßο κεφÜλι με μαýρα μακριÜ μαλλιÜ και χλωμü πρüσωπο, ξεπροβÜλει κÜτω απü τα σκεπÜσματα και τον κοιτÜζει με Ýνα σκοτεινü βλÝμμα. Δεν Þταν üτι δεν κατÜλαβε την ερþτηση. ΑπλÜ την εßχε πÜρει ο ýπνος και δεν εßχε ακοýσει. "Θα κοιμüμουν Þσυχη", σκÝφτηκε, αλλÜ δεν το εξωτερßκευσε. Δεν θα Þταν η απÜντηση που περßμενε και αυτü θα τον Ýκανε να σκÜσει σαν πυροτÝχνημα. Δεν Þταν üτι περßμενε μια συγκεκριμÝνη απÜντηση. Απλþς σε τÝτοιες στιγμÝς, που ο Α. εßναι απορροφημÝνος, δεν καταλαβαßνει απü αστεßα. Σαν να ξυπνÜει απü Ýναν βαρý λÞθαργο και δεν Ýχει ακüμα πλÞρη επαφÞ με την πραγματικüτητα. Στην αρχÞ τουλÜχιστον. "Αν πÝθαινες... θα χανüμουν", ξανασκÝφτεται πιο σοβαρÜ και το πρüσωπü της παßρνει μια στιγμιαßα Ýκφραση μελαγχολßας που φαßνεται εξþκοσμη στα μÜτια του καθρÝφτη.

 -"Μ' εßχε πÜρει ο ýπνος. ΕξÞγησÝ μου".

     Ο Α. γυρνÜει και της ρßχνει μια ματιÜ μÝσα απü τον καθρÝφτη. "Εßσαι τüσο γλυκιÜ", σκÝφτεται. Τα γουρλωμÝνα μÜτια της, δεν του δßνουν περιθþριο αμφιβολßας.  Εßχε ξεχαστεß χαμÝνος στις σκÝψεις του κι Þδη εßναι περασμÝνες τρεις. Συλλογßζεται πως ακüμα κι Ýνα τÝτοιο αγγελικü πλÜσμα Ýχει ανÜγκη απü λßγον ýπνο, αλλÜ δεν μπορεß να αναιρÝσει το γεγονüς üτι την ξýπνησε Þδη. ΑπορροφιÝται απü τις σκÝψεις του. Να της εξηγÞσει. Παλιüτερα Ýδινε περισσüτερα στοιχεßα και παραμÝτρους στην υποθετικÞ ερþτηση του βÜζοντας την Γ. στην ατμüσφαιρα του κüσμου που προσπαθοýσε να δημιουργÞσει. Η Γ. ξεφýλλιζε περιοδικÜ συνÞθως Þ διÜβαζε  κÜποιο βιβλßο μÝχρι αργÜ συνοδεýοντÜς τον στις περιπλανÞσεις του. ¼ταν της το ζητοýσε.

 -"Εßσαι στο μαιευτÞριο. Τß θα Ýκανες αν πÝθαινα λßγο μετÜ τη γÝννα του παιδιοý; Την ßδια μÝρα ας ποýμε".

     Δεν Ýχει σκεφτεß ποτÝ της Ýνα τÝτοιο ενδεχüμενο. Δεν της Ýχει περÜσει καν απü το μυαλü πως υπÞρχε αυτÞ η πιθανüτητα στη ζωÞ της. Να μεßνει Ýγκυος.

 -"Δεν θÝλω να σκÝφτομαι δυσÜρεστα πρÜγματα".

 -"¸λα, θα Ýχει ενδιαφÝρον".

     Η παιδιÜστικÜ ικετευτικÞ ÝκφρασÞ του Α. της δεßχνει üτι δεν θα την αφÞσει σε ησυχßα, αν δεν ικανοποιÞσει πρþτα την ανÜγκη του. Ανασηκþνεται λßγο βÜζοντας Ýνα ακüμη μαξιλÜρι στην πλÜτη της. "Εßσαι σαν Ýνα ανÞσυχο παιδß που ο ýπνος του δεν συγχρονßζεται ποτÝ με της μητÝρας του", σκÝφτηκε ξεφεýγοντας αυτÞ τη φορÜ μερικÝς λÝξεις απü το στüμα της.

 -"Τß εßπες

 -"Τßποτα. ΣκÝφτομαι...", του λÝει και του κÜνει μια χειρονομßα πλησιÜζοντας τον δεßκτη του χεριοý της στο στüμα για να σωπÜσει δεßχνοντÜς του Ýτσι üτι θÝλει να συγκεντρωθεß. Στην πραγματικüτητα θÝλει να βρει τρüπο να συγκρατÞσει τον ýπνο της.

 -"Δþσε μου περισσüτερα στοιχεßα".

     Ο πρþτος γýρος Ýχει αρχßσει. Κλεßνει τα μαýρα μÜτια της για να φανταστεß την εξιστüρηση των γεγονüτων και ο Α. αρπÜζει την ευκαιρßα για να ανακεφαλαιþσει την μÝχρι τþρα τοποθÝτησÞ του. Περισσüτερο για να τα ακοýσει ο ßδιος ξεκαθαρßζοντας και κρατþντας την πιθανÞ Ýκβαση του γεγονüτος που θÝλει να μελετÞσει σÞμερα.

 -"¸χουμε μετακομßσει στην μεγαλοýπολη. Εßμαστε χρεωμÝνοι μÝχρι το λαιμü. Η μετακüμιση μας ανÜγκασε σε Ýνα ακüμη δÜνειο. ΓεννÜς και εγþ πεθαßνω σε αυτοκινητιστικü δυστýχημα την ßδια μÝρα. Εσý εßσαι χωρßς δουλειÜ, με Ýνα μικρü στο χÝρι, χρÝη και ενοßκιο που πρÝπει να πληρωθοýν. Τß κÜνεις

     ¸χοντας ακüμη κλειστÜ τα μÜτια της, εικüνες περνοýν ασυναßσθητα απü μπροστÜ. Δýσκολο σενÜριο και ενοχλητικü. Κι αυτü την ταρÜζει κÜνοντας τον ýπνο της να το βÜλει στα πüδια.

 -"Γιατß ασχολεßσαι ακüμα μ' αυτü

 -"ΠρÝπει να δω".

 -"Δεν νομßζεις üτι το Ýχεις εξαντλÞσει το θÝμα"; Το βλÝμμα του σκοτεινιÜζει. "Δεν μπορεß απλÜ να μου απαντÞσει σε αυτü που την ρωτÜω" σκÝφτεται και το γεγονüς τον Ýχει Þδη νευριÜσει, αλλÜ δεν το δεßχνει. "Αφοý σε τρελαßνει αυτÞ η ιστορßα". Το βλÝμμα του γßνεται ακüμα πιο σκοτεινü. "Γιατß δεν Ýρχεσαι να ξαπλþσεις μαζß μου".

     Ο Ýρωτας εκτονþνει πÜντοτε μια Ýκρυθμη κατÜσταση. Το πÞδημα ακüμα περισσüτερο. Η ενÝργεια διοχετεýεται σε κανÜλια απüλαυσης, αφÞνοντας στο τÝλος μια νωχελικüτητα και μια ηρεμßα να πλανιÝται στην ατμüσφαιρα. Η Γ. το γνþριζε πολý καλÜ αυτü και φρüντιζε να εντοπßζει αυτÝς τις εξÜρσεις πριν κÜνουν το ηφαßστειο που βρÜζει, να σκÜσει γεμßζοντας τους κüσμους του με καπνοýς και λÜβα. Το σεξ δεν Þταν η λýση, αλλÜ ο καταλýτης.

 -"ΠρÝπει να μÜθω που μπορεß να καταλÞξει".

     Καταλαβαßνει üτι δεν υπÜρχει περßπτωση να το αποφýγει. Εßναι μια ιστορßα που ακüμα την σκαλßζει ο Α. -σαν πληγÞ που δεν την αφÞνεις να ξεραθεß- και δεν μπορεß να τον βοηθÞσει να την ξεπερÜσει. Και κÜθε Ýκβαση που σκÝφτεται, τον τρελαßνει ακüμα περισσüτερο.

 -"Θα γυρßσω στους δικοýς μου".

     Ο Α. στραβομουτσουνιÜζει ανικανοποßητος. ΑυτÝς οι γενικüτητες με μια δüση απλüτητας, εßναι εκνευριστικÝς. Τα βιβλßα δεν γρÜφονται με γενικüτητες. Αυτü εßναι στοιχεßο των πολιτικþν, üχι των συγγραφÝων τρüμου.

 -"Για να μετακομßσουμε πÞραμε δÜνειο και το χρωστÜμε ακüμα. Ποý θα Ýβρισκες τα λεφτÜ να καλýψεις τα τρÝχοντα Ýξοδα και να επιβαρυνθεßς με μßα μετακüμιση ακüμα
     Το Ýχει μελετÞσει το θÝμα. ΕξÜλλου με αυτü ασχολεßται πολý τον τελευταßο καιρü. Δεν θα ξεμπερδÝψει τüσο εýκολα üσο περßμενε. ¼χι σÞμερα τουλÜχιστον.

 -"Θα δανειζüμουν".

     Η απÜντηση βγÞκε αυθüρμητα, αλλÜ δεν ικανοποιεß οýτε την ßδια. Ο χρüνος που διαθÝτει εßναι λßγος για να μελετÞσει τον ρüλο της. Δεν εßναι Ýνα σενÜριο που θα αντιμετþπιζε αυθüρμητα ακολουθþντας την πρþτη σκÝψη της. Θα εßχε üλο τον χρüνο να σκεφτεß, να κλÜψει, να κÜνει μερικÜ τηλÝφωνα και να καταλÞξει σε κÜποιες αποφÜσεις.

 -"Αν εξαιρÝσουμε το γεγονüς üτι μüλις Ýχεις γεννÞσει, Ýχεις Þδη δανειστεß για το μαιευτÞριο και να με θÜψεις. Τα Ýξοδα και οι δüσεις τρÝχουν κι εσý εßσαι Üνεργη. Ας ποýμε üτι δεν θα πληρþσεις το νοßκι, γιατß θα σου κρατÞσουν την εγγýηση. ΜετÜ üμως; Και ποιος θα πακετÜρει τüσα πρÜγματα; ΘυμÜσαι τß εßχαμε περÜσει εμεßς

     Ο Α. Ýχει δßκιο. Δεν εßναι μια μετακüμιση απü την μßα διεýθυνση σε κÜποια Üλλη, üπου φßλοι με αμÜξια μποροýν να βοηθÞσουν με διαδρομÝς, αδειÜζοντας τα πρÜγματα απü το Ýνα σπßτι και μεταφÝροντÜς τα κατευθεßαν στο Üλλο, χωρßς ιδιαßτερο αμπαλÜρισμα. Στην δικÞ τους μετακüμιση εßχαν ξεσκιστεß δýο Üτομα με το πακετÜρισμα και χωρßς Ýνα μωρü στην αγκαλιÜ. Και που να βρεις τüσα κουτιÜ και χρüνο να ταξινομÞσεις üλο εκεßνο το μπÜχαλο. Κι η μεταφορÜ εßχε γßνει μßα κι Ýξω με μßα διαδρομÞ. ΑλλÜ στο σενÜριο τα πρÜγματα εßναι πιο δýσκολο.

 -"Θα φþναζα φßλους και συγγενεßς. ¼λο και κÜποιος θα ερχüταν να με βοηθÞσει".

     Ο Α. αρχßζει να δουλεýει την Ýκβαση του σεναρßου στο μυαλü του ξανÜ μιας και την εßχε σκεφτεß πριν απü καιρü. ºσως αυτÞ την φορÜ να καταλÞξει κÜπου αλλοý. Δεν βρßσκεις εýκολα χÝρια üταν εßσαι μακριÜ απü τον τüπο σου. Στο μÝρος σου, οι φßλοι εßναι αρκετοß και κοντÜ. Στην μεγαλοýπολη üμως τα πρÜματα εßναι διαφορετικÜ. Εδþ οýτε για καφÝ δεν μπορεßς να Ýρθεις σε επαφÞ με τους λιγοστοýς γνωστοýς και φßλους. ΑλλÜ απü την Üλλη, ακüμα και οι ξεκομμÝνοι συγγενεßς μπορεß να ερχüντουσαν για βοÞθεια, συμπαραστεκüμενοι στην οδýνη μιας χÞρας με νεογÝννητο στην αγκαλιÜ. ºσως τελικÜ να μην Þταν τüσο δýσκολο να υλοποιηθεß η Ýκβαση αυτÞ. Αυτü üμως δεν τον βüλευε σεναριακÜ. Αν κÜτι εßναι εýκολο Þ ευνüητο, δεν υπÜρχει λüγος να το γρÜψει.

 -"Γιατß επιμÝνεις να δουλεýεις αυτü το σενÜριο; Αφοý δεν πρüκειται να σε οδηγÞσει πουθενÜ". Οι σκÝψεις του ταρÜζονται σαν θÜλασσα σε απρüσμενο μπουρßνι.

 -"Τß εννοεßς

Ο δεýτερος γýρος αρχßζει και Ýχει το πλεονÝκτημα του αιφνιδιασμοý. Ο Α. την κοιτÜζει βαθιÜ στα μÜτια μÝσα απü την αντανÜκλαση του καθρÝφτη, προσπαθþντας να καταλÜβει, ποý θÝλει να καταλÞξει.

 -"ΠοιÝς λÝξεις δε κατÜλαβες;" τονε ρωτÜ επιθετικÜ. ΘÝλει να τον αγχþσει. Το ýφος της, επιτακτικü τον κρατÜει σε απüσταση. Ο Α. πλησιÜζει το κρεβÜτι, σε μια προσπÜθεια να κερδßσει χρüνο για ν' ανασυγκροτÞσει τις σκÝψεις του και την αυτοκυριαρχßα του. "¸χω βαρεθεß κÜθε βρÜδυ να προσπαθεßς να δημιουργÞσεις μια καινοýργια Ýκβαση της ιστορßας". Ο Α. αρχßζει κι ιδρþνει. ¸χει ζÝστη μÝσα στο δωμÜτιο, αλλÜ οι σταγüνες ιδρþτα που κυλÜνε στο μÝτωπü του εßναι αποτÝλεσμα μιας αγωνιþδους εγκεφαλικÞς προσπÜθειας. "ΠρÝπει να το χωνÝψεις και να προχωρÞσεις. Μη κÜνεις τα ßδια λÜθη".

     Τα μÜτια του αμÞχανα τριγυρßζουν στο δωμÜτιο χωρßς να εστιÜζουν κÜπου συγκεκριμÝνα. Εßναι περισσüτερο μια εσωτερικÞ αναζÞτηση μιας ναυαγοσωστικÞς λÝμβου. Αυτü δεν Ýπρεπε να συμβεß. Ναυαγüς μÝσα στην Üβυσσο του μυαλοý κι οýτε μια σκÝψη, σανßδα σωτηρßας να αρπαχτεß.

 -"Εγþ... εγþ, δεν..." Τα λüγια δεν μποροýν να οργανωθοýν. Η γÝφυρα συνειδητοý κι υποσυνεßδητου Ýχει υποστεß φθορÝς, εμποδßζοντας την σωστÞ ροÞ των σκÝψεων. "Δþσε μου δεδομÝνα. Δεν μπορþ να καταλÜβω τß εννοεßς".

     Τα χÝρια της τον αγκαλιÜζουν τρυφερÜ γýρω απü τον λαιμü. Του δßνει Ýνα φιλß πßσω απü το αφτß και τον οδηγεß στο μαξιλÜρι. Ξαπλþνει και τα μÜτια του καρφþνονται στο ταβÜνι, αναζητþντας λογικÜ σχÝδια στην ανομοιομορφßα της υφÞς του. ¸να παιχνßδι που Ýπαιζε απü μικρüς üταν δεν μποροýσε να κοιμηθεß. ¹ üταν βρισκüταν στην λεκÜνη της τουαλÝτας με πονüκοιλο. Τα διÜφορα ακανüνιστα σχÝδια στο ταβÜνι Þ το μωσαúκü, πολλÝς φορÝς παßρνανε γνþριμα σχÝδια στην φαντασßα του βοηθþντας τον να ξεπερÜσει το μαρτýριο του πüνου. ¸να παιχνßδι που παßζουν οι περισσüτεροι Üνθρωποι με τα σýννεφα.

 -"ΞÝχασÝ τα üλα. 'Ασε με ν' απαλýνω τον πüνο σου. Γι' αυτü δεν βρßσκομαι εδþ

     Τα μαλλιÜ της χαúδεýουν το στÞθος του καθþς το κεφÜλι της κατεβαßνει προς τα κÜτω. Τα χεßλια της αγγßζουν το δÝρμα του κι η γλþσσα της υγραßνει την διαδρομÞ που ακολουθεß σχηματßζοντας Ýνα ποτÜμι. Η ανÜσα της, παγωμÝνο πρωινü, κÜνει το κορμß του να ανατριχιÜζει σε κÜθε της εκπνοÞ. ΑγκαλιÜζει το üργανü του Ýτοιμη να το λατρÝψει, αλλÜ το χÝρι του την σταματÜει Το εκστασιασμÝνο βλÝμμα της σηκþνεται γεμÜτο απορßα αναζητþντας μια απÜντηση στο δικü του.

 -"Τß εννοεßς να μη κÜνω τα ßδια λÜθη

     Σε μια στιγμÞ συνειδητοποιεß πως ßσως Ýπαιξε λÜθος χαρτß. Μια λÜθος απÜντηση κι η επßθεσÞ της θα γυρßσει μποýμερανγκ. Δεν εßναι καθüλου σßγουρη πια αν πρÝπει να συνεχßσει, μιλþντας για üλα αυτÜ που γνωρßζει και σκÝφτεται τüσο καιρü αλλÜ δεν της επÝτρεπε η θÝση της να τα ξεστομßσει. Μια λÜθος κουβÝντα μπορεß να καταστρÝψει τα πÜντα. ¼λα αυτÜ που χτßστηκαν σε μια σχÝση που στηριζüταν μüνο στο σεξ κι üχι στον διÜλογο.

 -"ΠρÝπει να ξεφεýγεις απü το παρελθüν και να προχωρÜς, αν θες να κρατÞσεις αυτü που αγαπÜς".

     Εßναι η πρþτη φορÜ που την σταματÜ απü το ερωτικü παιχνßδι τους, που τüσο απολÜμβαναν οι δυο τους κι αυτü δεν εßναι καθüλου καλü. ΚÜτι αρχßζει ν' αλλÜζει κι αποφασßζει, τουλÜχιστον να ξελαφρþσει την ψυχÞ της -üπου και αν βρßσκεται αυτÞ- μιλþντας ειλικρινÜ πριν ο Α. δþσει τÝλος. Ανεβαßνει και ξαπλþνει κÜτω απü το σεντüνι. Ο Α. την περιμÝνει Þρεμος να τακτοποιηθεß αν κι απü μÝσα του βρÜζει.

 -"Αν Þμουν κολλημÝνος με το παρελθüν, δεν θα Þμουν μαζß σου".

     Ο Α. μιλÜει ειλικρινÜ. ΠραγματικÜ πιστεýει αυτü που μüλις εßπε. Η αντßληψÞ του μεταφρÜζει διαφορετικÜ την πραγματικüτητα. ΑλλÜ κι η πραγματικüτητα üμως Ýχει διαφορετικÞ αντßληψη γι' αυτüν.

 -"Δεν Ýχεις προχωρÞσει οýτε σπιθαμÞ. ΚρυμμÝνος μÝσα σ' αυτü το δωμÜτιο, αποκομμÝνος απü τον κüσμο με μüνη παρηγοριÜ τα ερωτικÜ σου ξεσπÜσματα μαζß μου. Αυτü Ýχεις καταφÝρει τα τελευταßα χρüνια".

     Ο Α. την κοιτÜει μÝσα στα μÜτια. Εßναι χαμÝνος πλÝον μÝσα στο βλÝμμα της σαν Ýνα παιδß που αναζητÜει στοργÞ απü την μητÝρα του, που μüλις το Ýχει βÜλει τιμωρßα. Οι ÜμυνÝς του Ýχουν εκμηδενιστεß. Δεν περßμενε ποτÝ να την ακοýσει να μιλÜει Ýτσι.

 -"Γιατß μου μιλÜς μ' αυτü τον τρüπο"; Στο ýφος του διακρßνεις Ýνα παρÜπονο. ¸να παιδιÜστικο μουρμουρητü γκρßνιας.

 -"Γιατß εßσαι Ýνα παιδß. ¸να κακü παιδß που μüλις Ýσπασε το κρυστÜλλινο ποτÞρι της μαμÜς και πρÝπει να τιμωρηθεß".

 -"Μα... δεν το 'θελα".

     Τα μÜτια του Ýχουν βουρκþσει. Απλþνει το χÝρι του κι ακουμπÜ το στÞθος της. ΠλησιÜζει το κεφÜλι του αργÜ, θÝλοντας  να το βÜλει στο στüμα του. Το βλÝμμα της üμως εßναι τüσο κρýο που Ýχει δημιουργÞσει Ýνα τοßχος ανÜμεσÜ τους. ΣταματÜ κι αποτραβιÝται.

 -"ΚατÜ βÜθος το 'θελες. Το κρατοýσες τüσο σφιχτÜ να μη σου φýγει, που 'ξερες üτι κÜποια μÝρα θα ασφυκτιοýσε. ¹ θα χαλÜρωνες το σφßξιμο Þ το ποτÞρι θα Ýσπαζε. Προτßμησες να δεις μÝχρι που θα Üντεχε το ποτÞρι".

 -"Μα Þθελα να δω απλþς τß θα γινüταν αν πÝθαινα εγþ στη θÝση της". Το απολογητικü του ýφος θα μποροýσε να λιþσει και την πιο σκληρÞ καρδιÜ. ΑλλÜ ακüμα και μια μητÝρα κÜποιες φορÝς πρÝπει να διατηρÞσει την στÜση της ακλüνητη üσο και αν πονÜει. Και πονÜει περισσüτερο απü το παιδß της που πρÝπει να πÜρει Ýνα σκληρü μÜθημα.

 -"Ποια θÝση της. Δεν Ýχει πεθÜνει κανεßς". Το βλÝμμα της σταθερü καρφþνεται στα μÜτια του, σουβλßζοντÜς τα μÝχρι τα βÜθη του μυαλοý του. Αυτü μπερδεýει ακüμα περισσüτερο τον Α. που δεν μπορεß πλÝον να ξεχωρßσει το σενÜριο απü την ζωÞ του.

 -"Εßναι νεκρÞ. ¼λοι τους εßναι νεκροß. Γυρνοýσαν σπßτι. Η καταρρακτþδης βροχÞ και το σκοτÜδι δε της επÝτρεπε να βλÝπει μακριÜ. Ο μικρüς στο πßσω κÜθισμα Ýσφιγγε τη παιχνιδομηχανÞ του. Το αυτοκßνητü τους για κÜποιο λüγο Üρχισε να κÜνει τοýμπες κι Ýπεσε στον γκρεμü. ΜετÜ απü μια ατελεßωτη πτþση καρφþθηκε με τη μοýρη στο Ýδαφος. Σκοτþθηκε μαζß με το παιδß".

     Τα μÜτια του θολþνουν βλÝποντας την αναπαρÜσταση του θανÜτου τους κÜπου σε μια οθüνη του μυαλοý του που μπορεß ακüμα να επικοινωνÞσει. Μια τραγικÞ σκηνÞ που βρßσκεται αποθηκευμÝνη χωρßς üμως ποτÝ να την Ýχει ζÞσει στη πραγματικüτητα, αφοý δεν Þταν ποτÝ παρþν σ' Ýνα τÝτοιο συμβÜν. Η εικüνα üμως Þταν ολοκÜθαρα αποτυπωμÝνη.

 -"ΠρÝπει να σταματÞσεις να σκÝφτεσαι Ýτσι τη Γ. Κανεßς δεν πÝθανε". Η ανακοßνωση Þρθε σαν τα Ýκτακτα δελτßα που κüβουν την ροÞ του προγρÜμματος. ¸να Ýκτακτο δελτßο που η μουσικÞ των τßτλων σε αναστατþνει περισσüτερο απü τα ßδια τα νÝα, ταρÜζοντας την ηρεμßα που εßχε δημιουργηθεß απü την ταινßα που μüλις Ýβλεπες.

 -"Δεν εßναι αλÞθεια".

     Η σκηνÞ συνεχßζει να επαναλαμβÜνεται μετÜ την διακοπÞ σαν δßσκος πικÜπ που Ýχει κολλÞσει και η βελüνα πηδÜει στο ßδιο σημεßο ξανÜ και ξανÜ. ¸να αυτοκßνητο που πηδÜει στο κενü Üπειρες φορÝς εντεßνοντας την αγωνßα του θεατÞ που γνωρßζει το τραγικü αποτÝλεσμα της πτþσης αλλÜ ο εγκÝφαλüς του Ýχει ανÜγκη να δει το τÝλος.

 -"Το ταξßδι της ολοκληρþθηκε χωρßς να μεσολÜβησει κανÝνα δυστýχημα. ¸φτασε στον προορισμü της, μακριÜ απü σÝνα κι üλοι τους εßναι καλÜ". ΔιακοπÞ ρεýματος και τα πÜντα σκοτεινιÜζουν στην οθüνη του μυαλοý του. Υγρü σκοτÜδι τον τυλßγει σαν το πÝπλο του θανÜτου. Ψυχρü κι απüλυτο.

 -"¼χι... üχι... εßναι νεκροß σου λÝω".

 -"Στο μυαλü σου εßναι νεκροß, γιατß δεν μπορεßς να δεχτεßς το γεγονüς üτι η Γ. σε παρÜτησε".

     Το ρεýμα επανÝρχεται τροφοδοτþντας χιλιÜδες προβολεßς που τον τυφλþνουν χωρßς üμως να θερμαßνουν το ψýχος που τον περιβÜλει. Σαν αντηλιÜ που χτυπÜει αλýπητα, δýο γυμνÜ μÜτια στους πÜγους των πüλων.

 -"¼χι. Αυτü δεν εßναι αλÞθεια".

 -"ΑυτÞ εßναι η μüνη αλÞθεια. Η Γ. σε παρÜτησε γιατß δεν σε Üντεχε Üλλο. ΠÞρε το παιδß κι Ýφυγε".

 -"¼χι... üχι... απλþς πÞγαιναν Ýνα ταξßδι και σκοτþθηκαν üταν..."

 -"Δεν σκοτþθηκε κανÝνας. ΘÝλανε απλþς να ξεφýγουν απü σÝνα και τα κατÜφεραν. ΑλλÜ ο εγωισμüς σου δεν σε αφÞνει να το δεις. Αρνεßσαι πεισματικÜ πως η Γ. σε παρÜτησε παßρνοντας το παιδß μαζß της και το μυαλü σου σκηνοθÝτησε το δυστýχημα για να γßνεις το θýμα. Να μπορεßς να λυπÜσαι τον εαυτü σου, μη βλÝποντας την πραγματικüτητα για να προχωρÞσεις".

 -"Λες ψÝματα. Τßποτα απ' üλ' αυτÜ που λες δεν εßναι αλÞθεια".

 -"Τßποτα απ' üλ' αυτÜ που ζεις δεν εßναι αλÞθεια. ΠροτιμÜς να ζεις κλεισμÝνος σ' Ýνα κλουβß θρηνþντας τον εαυτü σου, θýμα μιας αδικοχαμÝνης αγÜπης, παρÜ να παλÝψεις με αυτü που οι Üλλοι αποκαλοýν πραγματικüτητα. Στην πραγματικüτητα  εßσαι Ýνας παρατημÝνος σýζυγος γιατß δεν κατÜφερες να ανταποκριθεßς..."

 -"Μα την αγαποýσα".

 -"Ναι με τον δικü σου τρüπο την αγαποýσες üσο ακολουθοýσε τη ροÞ της δικÞς σου ζωÞς. ¹θελες σκιÜ, üχι σýντροφο. Ακολοýθα για λßγο το δικü μου σενÜριο. Μüλις εγκαταστÜθηκες στην μεγαλοýπολη. Δεν θα γýριζες πßσω, γιατß αυτü θα 'ταν το τÝλος της καριÝρας σου. Η πρωινÞ σου δουλειÜ, σας συντηρεß κι εßσαι τυπικüς þστε να μη την χÜσεις. Τα βιβλßα σου πÜνε καλÜ, αλλÜ αυτü αρχßζει να σε απορροφÜ τüσο þστε να παραμελεßς τους ανθρþπους γýρω σου. Αυτü που κÜποτε ονüμαζες ΚατÜρα του ΣυγγραφÝα. Και τüτε Ýρχεται Ýνα παιδß στον κüσμο και μαζß του Ýνα σωρü ευθýνες. Το να δßνεις τα λεφτÜ σου δεν εßναι αρκετü. ΠρÝπει να συμβÜλλεις στην ανατροφÞ του, κι αυτü σημαßνει üτι πρÝπει να αφÞσεις για λßγο καιρü τον εαυτü σου και τους κüσμους του. Να βγεις απü το καβοýκι σου και να ασχοληθεßς με κÜποιον Üλλον. Και τüτε για πρþτη φορÜ αρχßζεις να καταστρÝφεις αυτü που Ýχει δημιουργηθεß. Η παρανοúκÜ Üστατη συμπεριφορÜ σου αρχßζει να καταστρÝφει την ßδια σου την οικογÝνεια. ΧÜνεις τη ψυχÞ σου. Και το ποτÞρι ξεχειλßζει. Και τüτε η Γ. αποφασßζει üτι δεν το αξßζει αυτü. Οýτε το παιδß σας. Και φεýγουν μακριÜ σου. ¸τσι κι αλλιþς ποτÝ σου δεν Þσουν κοντÜ τους".

 -"ΣταμÜτα"!

 -"Δεν γßνεται πια. Γιατß τþρα το ποτÞρι Ýσπασε. Και δεν εßναι η πρþτη φορÜ που τα καταφÝρνεις Ýτσι αδÝξια. Εßσαι τυφλüς μÝσα στον εγωκεντρικü κüσμο σου και δεν βλÝπεις üτι πληγþνεις τους γýρω σου".

 -"Εßπα να σταματÞσεις αμÝσως"! Τα χÝρια του ανεβαßνουν στο κεφÜλι με μια απüτομη κßνηση προσπαθþντας να κλεßσουν τ' αφτιÜ του. Σφßγγει κλειστÜ και τα μÜτια. ΑλλÜ δεν μπορεß να απομονωθεß απü το σφυροκüπημα. Μια αßσθηση αναγοýλας ανεβαßνει απü το στομÜχι του.

 -"Τüσα χρüνια προσπαθεßς να δþσεις μια καλýτερη Ýκβαση στην ιστορßα για να ησυχÜσεις, αλλÜ το μüνο που καταφÝρνεις εßναι να μπερδεýεσαι περισσüτερο. Γιατß η μüνη πραγματικÞ Ýκβαση δεν ταιριÜζει με την τÝλεια εικüνα που Ýχεις στο μυαλü σου για σÝνα. ΦτιÜχνεις σενÜρια αναζητþντας της ψυχÞ σου. ΑλλÜ αυτÞ δεν βρßσκεται εκεß. Αν εßχες καταναλþσει την ßδια φαιÜ ουσßα για να καλυτερÝψεις την ζωÞ σου, τþρα τα πρÜγματα θα Þταν πολý διαφορετικÜ. Κι η οικογÝνειÜ σου δεμÝνη".

 -"Δεν εßναι αλÞθεια".

     ¸νας μανιακüς δολοφüνος εμφανßζεται μπροστÜ απü την οθüνη του μυαλοý του και μ' Ýνα κοφτερü μαχαßρι αρχßζει να την ξεσκßζει. ΚÜθε μαχαιριÜ συνοδεýεται απü μια απεγνωσμÝνη κραυγÞ.

 -"Κι üμως. Δεν χρειÜζεται πολý για να αποκαλυφθεß η αλÞθεια. Αρκεß να βγεις απü αυτü το δωμÜτιο. Ν' αφÞσεις για λßγο αυτü τον κüσμο που Ýχεις δημιουργÞσει και να κοιτÜξεις εκεß Ýξω".

 -"Δεν υπÜρχει τßποτα εκεß Ýξω που να χρειÜζομαι".

     ¸να παιδß κλεισμÝνο στην ντουλÜπα προσπαθεß να πεßσει τον εαυτü του üτι Ýχει τα πÜντα για να επιβιþσει, για να μην χρειαστεß να βγει Ýξω και να αντιμετωπßσει το τÝρας που μüλις κατασπÜραξε την οικογÝνειÜ του. ¸νας τýπος κλεισμÝνος στο φÝρετρο κατÜ λÜθος, προσπαθεß να διασκεδÜσει τις εντυπþσεις μÝχρι να τον βγÜλουν μετÜ απü μερικÝς μÝρες.

 -"ΥπÜρχει η αλÞθεια. Κι εßναι το μüνο πρÜγμα που χρειÜζεσαι. Μια μικρÞ της δüση που ßσως ξετινÜξει τα τελευταßα χρüνια της ζωÞς σου, αλλÜ θα σου επιτρÝψει να ζÞσεις τα υπüλοιπα".

 -"Δεν εßναι η θÝση σου αυτÞ. Δεν σου επιτρÝπω να μιλÜς Ýτσι. Το ξÝρεις üτι üλ' αυτÜ εßναι εις βÜρος σου".

     Η ανακοßνωση φÜνηκε να μην ταρÜζει την ψυχρüτητÜ της, αν και το πετÜρισμα στα βλÝφαρÜ της Þταν σημÜδι ανησυχßας που üμως ο Α. δεν το πρüσεξε χαμÝνος μÝσα στον πανικü των Ýργων του. ¸να ζευγÜρι περπατÜει στην παραλßα. Ο Üνεμος τριγυρνÜει με λýσσα κÜνοντας τα κýματα να χοροπηδÜνε σ' Ýνα ξÝφρενο ρυθμü. Λογομαχοýνε. Εßναι μερικÜ μÝτρα μπροστÜ της üταν γυρßζει με μÜτια που καßνε. "Για σÝνα... εßμαι ο Θεüς... κι ο ΔιÜβολος. Η ζωÞ κι ο θÜνατος".

 -"Ναι. Το ξÝρω. Η θÝση μου εßναι να σε υπηρετþ, να εκπληρþνω τις επιθυμßες σου και να σε κÜνω ευτυχισμÝνο".

 -"Τüτε γιατß μου αντιμιλÜς".

 -"Γιατß εßπαμε üτι üλα Ýχουν τα üριÜ τους. Δεν εßμαι μια απλÞ φαντασßωση, μαριονÝτα των επιθυμιþν σου. Και γιατß πιστεýω üτι αυτÞ η συνειδητοποßηση θα σε απελευθερþσει. Και γιατß... αυτü το θεωρþ αγÜπη".

 -"ΑγÜπη; ¸τσι δεßχνεις την αγÜπη σου

     ¸νας τýπος Ýχει δεμÝνη την μητÝρα του σε μια καρÝκλα. Της δεßχνει παιδικÝς φωτογραφßες του. "Κοßτα πüσο αγαπημÝνοι Þμασταν, μαμÜ". Σßγουρα Þθελε κι εκεßνη να του πει πüσο τον αγαπÜει, αλλÜ Þταν φιμωμÝνη.

 -"Ακριβþς. Η θυσßα εßναι αγÜπη. Αν και αυτü θα εßναι η καταστροφÞ μου, θα 'ναι κι η υπÝρτατη Ýνδειξη της αγÜπης μου. Μιας αγÜπης που ποτÝ δεν μπüρεσες να σταθεßς αντÜξιüς της. ¼πως και με την Γ. νομßζοντας üτι üλα αυτÜ σου ανÞκουν δικαιωματικÜ. ¸παψες να αισθÜνεσαι πραγματικÜ, αφοσιωμÝνος στο Ýργο σου που σε αποξÝνωνε απü üλους αυτοýς που σε αγÜπησαν. ΤουλÜχιστον με κεßνην Ýβγαζες και κανÝνα βιβλßο με τις φρßκες σου και ευτυχþς για σÝνα υπÞρχαν πολλοß που τις διÜβαζαν. ΜετÜ üμως, το μüνο που Ýκανες Þταν να επαναλαμβÜνεσαι χαμÝνος σε Ýνα σενÜριο που ποτÝ δεν κατÜφερες να ολοκληρþσεις γιατß αφοροýσε την πραγματικÞ σου ζωÞ".

     Το βλÝμμα του αρχßζει να σκοτεινιÜζει πÜλι. Σýννεφα οργÞς αρχßζουν να καλýπτουν τον ουρανü του. ¸να σκοτÜδι γεμßζει το οπτικü του πεδßο.

 -"ΜιλÜς πολý και δε ξÝρεις τι λες. Και δεν μπορþ να καταλÜβω τον λüγο που γßνεσαι τüσο εριστικÞ".

 -"Ο λüγος εßναι η συμπεριφορÜ σου. Μπορεß η θÝση μου να εßναι να σε υπηρετþ αλλÜ üχι και να σε ανÝχομαι. ΤουλÜχιστον üχι Ýτσι üπως πιστεýεις εσý. ΜετÜ απü τüσο καιρü σε αγÜπησα. Και νομßζω üτι εßναι για το καλü σου να συνÝλθεις".

 -"Και που ξÝρεις εσý το καλü μου"; ¸να μελαγχολικü ρεφραßν επαναλÞφθηκε στ' αφτιÜ του. "Για το καλü μου, για το καλü μου/ þσπου δεν Üντεξε στο τÝλος το μυαλü μου".

 -"ºσως εßμαι το μüνο πλÜσμα στον κüσμο σου που ξÝρει το καλü σου, αλλÜ αυτü δεν Ýχει σημασßα. Σημασßα Ýχει πως αυτοýς που προσπαθοýν γι' αυτü, τους διþχνεις απü κοντÜ σου με το χειρüτερο τρüπο. Τους κÜνεις να σε μισÞσουν και να σε παρατÞσουν".

 -"ΣταμÜτα... σταμÜτα..." Λυγμοß αρχßζουν να συσποýν το στÞθος του και τα πρþτα δÜκρυα αρχßζουν ν' αυλακþνουν τα μÜγουλÜ του.

 -"ΑφιÝρωσες τη ψυχÞ σου σε λÜθος σενÜριο ενüς ανýπαρκτου κüσμου και αψÞφησες την ßδια σου την ζωÞ. Μια επιλογÞ που εßχες üλο τον χρüνο να την αλλÜξεις. ΑλλÜ αντß να προσπαθÞσεις να διορθþσεις τα πρÜγματα, απλÜ τα ζüρισες.  Αντß να χτßζεις γýρω απü την οικογÝνειÜ σου, Ýχτιζες γýρω απü τον εαυτü σου. Κι αυτü ανÜγκασε ακüμα και την ψυχÞ σου να ασφυκτιÜ, ανÞμπορη να προχωρÞσει. ΣταμÜτησες να κοιτÜς κατÜματα τα πρÜγματα. Σε βüλευε να πορεýεσαι παρÜπλευρους δρüμους, πιο μοναχικοýς, που σε οδÞγησαν μακριÜ απü κει που Þθελες να φτÜσεις. Κι αντß να ζητÞσεις βοÞθεια, προτßμησες να κρυφτεßς και να απομονωθεßς. ¹ταν το πιο εýκολο. ΜÞπως üμως Þρθε η þρα να επανÝλθεις; ¸στω κι αν εßναι πολý αργÜ για να φτιÜξουν κÜποια πρÜγματα";

     ΑφÞνει το στυλü απü τα χÝρια του. ΚοιτÜζει στον καθρÝφτη το κουρασμÝνο του πρüσωπο. Παρατηρεß για λßγο τις γκρßζες τρßχες που Ýχουν κÜνει την εμφÜνισÞ τους στα γÝνια και τα μαλλιÜ του. ΚÜποτε Ýσκαγε Ýνα αμυδρü χαμüγελο στην θÝα τους. ΑλλÜ üχι σÞμερα. Κλεßνει για λßγο τα μÜτια.  Ρßχνει το βλÝμμα του στο καθρÝφτισμα του κρεβατιοý αναζητþντας ασυναßσθητα την μορφÞ της Γ. ΜÜταια. Οýτε κι η Üλλη μορφÞ Þταν εκεß. Μπορεß να μην Þταν ποτÝ εκεß. Το κρεβÜτι Üδειο κι ακατÜστατο, αν κι Ýχει καιρü να κοιμηθεß εκεß. ΜερικÜ ροýχα εßναι πεταγμÝνα Üτσαλα πÜνω του. Γυρßζει το κεφÜλι του και κοιτÜζει απευθεßας το κρεβÜτι. Η ßδια εικüνα. Το ßδιο κενü.
     ΧαμογελÜει πικρÜ. Σηκþνεται. Ρßχνει πÜνω του μια λεπτÞ καμπαρντßνα. Ανοßγει την πüρτα του δωματßου. ¸να διÜχυτο φως πλημμυρßζει τον χþρο. Και μια ζεστασιÜ. Εßχε καιρü να νιþσει ζεστασιÜ και κοντοστÝκεται στην πüρτα. Την αφÞνει να τον γεμßσει. Νιþθει σαν να βγαßνει απü Ýνα μπουντροýμι στον καλοκαιρινü ¹λιο. ¸να συναßσθημα τüσο οικεßο. ΑλλÜ και τüσο μακρινü. ΚÜνει Ýνα βÞμα προς τα Ýξω... και κλεßνει τη πüρτα πßσω του.

------------------------------------------------------

                                    Θωρþντας Το ΣκοτÜδι

     ¹ταν Ýνα λιβÜδι. ΚαταπρÜσινο. Στο κÝντρο αυτοý του λιβαδιοý βρισκüταν Ýνα φυτü. ¹ταν Ýνας ¹λιος. ΚÜθε φορÜ που ξημÝρωνε, σÞκωνε ανÜλαφρα το κεφÜλι του, παρακολουθþντας κατÜματα τον ¹λιο που ανÝβαινε στον ουρανü και συνÝχιζε να τον ακολουθεß με το βλÝμμα του στραμμÝνο πÜντα σ' αυτüν, μÝχρι που Ýδυε. Τüτε κατÝβαζε το κεφÜλι του σε μια μελαγχολικÞ στÜση, περιμÝνοντας να ξημερþσει η επüμενη μÝρα. Αυτü γινüταν κÜθε μÝρα. ΚÜποια στιγμÞ, μÝσα στο φυτü, στο κÝντρο του, Üρχιζαν να μεγαλþνουν τα σπüρια του.
     Ξεκινþντας απü μια ιδÝα, καθþς περνοýσε ο καιρüς Üρχισαν να αναπτýσσονται σε καλοσχηματισμÝνα σπüρια. ΚÜθε βρÜδυ, τα μεγÜλα, κßτρινα πÝταλα του ¹λιου κλεßνανε προς το κÝντρο σαν μια προσπÜθεια να τα αγκαλιÜσει Þ να τα προστατÝψει. Και καθþς τα σπüρια μεγαλþνανε, η κßνηση του ¹λιου γινüταν üλο και πιο δýσκολη. Το συνεχüμενα αυξανüμενο βÜρος, εßχε αρχßσει να γßνεται αφüρητο κÜνοντας το πρüσωπο του φυτοý χοντρü, Ýτοιμο να σκÜσει. Η ανÜλαφρη κßνηση εßχε χαθεß  και την θÝση της, την εßχε πÜρει η Ýντονη προσπÜθεια. Και τα σπüρια μεγαλþνανε, κÜτω απü τις συνεχüμενες φροντßδες, τον ιδρþτα του φυτοý και το πλοýσιο φως του ¹λιου.
     ¹ταν το ξεκßνημα μιας σειρÜς ονεßρων.
     Το üνειρο συνεχßστηκε για αρκετÜ βρÜδια. Παρακολουθοýσα τα σπüρια να μεγαλþνουν και να ωριμÜζουν. Το φυτü, εξουθενωμÝνο, με μαδημÝνα τα πÝταλÜ του, συνÝχιζε την αγωνιþδη προσπÜθεια να συνεχßσει το δýσκολο Ýργο του, προσπαθþντας να αντÝξει το φορτßο. ¸νιωθα αυτÞ την κοýραση και την φüρτιση του φυτοý, κÜνοντας μια δυσφορßα να βαραßνει την ψυχÞ μου. Και τüτε, Ýνα βρÜδυ, εßδα το φυτü, σχεδüν ξεψυχισμÝνο, Üδειο, να κÜθεται μελαγχολικü  παρακολουθþντας το ηλιοβασßλεμα.
     Ξýπνησα με την ßδια διÜθεση, þσπου το επüμενο üνειρο μου Ýδειξε Ýνα καταπρÜσινο λιβÜδι, γεμÜτο μικροýς ¹λιους με την ανÜλαφρη κßνησÞ τους, σαν αýρα που γλýφει την θÜλασσα, να παρακολουθοýν την ανατολÞ. Και στο κÝντρο, το μεγÜλο φυτü, ζωντανü και üμορφο, κßτρινο και λαμπερü, να παρακολουθεß και αυτü την ανατολÞ, αναπνÝοντας ελεýθερα ... με μια καινοýργια ιδÝα να γεννιÝται στο κÝντρο του.
     ΜετÜ Þρθαν και Üλλα üνειρα. Πιο αλλüκοτα για το απλοúκü μου μυαλü. Οι εικüνες τους, ξεχυνüντουσαν στον ýπνο μου, χωρßς να μπορþ τüτε, να κατανοÞσω το ελÜχιστο.
     ¹ταν Ýνα πιÜτο, με μια περßεργη κßτρινη μÜζα για περιεχüμενο, σαν γýρη. Τρßα κοτοπουλÜκια Þταν βουτηγμÝνα στο φαγητü και τρþγανε λαßμαργα πασαλεßβοντας το σþμα τους και τα ρÜμφη τους. Αν και σε πολλÜ σημεßα του σþματüς τους, παραμÝνανε περßεργα καθαρÜ. Τüτε το Ýνα, Þρθε κοντÜ μου με το στüμα του γεμÜτο με την κßτρινη μÜζα. ¸νιωθα σαν να Þταν το δικü μου κοτοπουλÜκι, γιατß ξαφνικÜ Ýνιωσα μια ιδιαßτερη συμπÜθεια γι' αυτü. Τα Üλλα δýο Þταν κακÜ Þ απλþς αυστηρÜ στην φÜτσα τους. Δεν μου Ýδωσαν σημασßα. Απλþς τρþγανε απü το φαγητü. Το πρþτο κοτοπουλÜκι που φαινüταν και λßγο πιο μικρü απü τα Üλλα δýο, με κοßταξε με Ýνα βλÝμμα πüνου και απορßας. Τüτε Ýνιωσα üτι κÜποιος Þ κÜτι δικü μας, εßχε πεθÜνει.
     Ξεκßνησα με υποθÝσεις, προσπαθþντας να αναλýσω τα κρυφÜ τους μηνýματα, να τα συνδυÜσω με τους γýρω μου, την παρÝα μου και το μÝλλον και να χαρÜξω νÝες κατευθýνσεις μÝσα απü τα σημÜδια τους. ΑλλÜ εκεß Þταν το αρχικü μου λÜθος. Αργüτερα συνειδητοποßησα üτι τα üνειρα μου δεßχναν το παρüν και üχι το μÝλλον.
     Εκεßνο τον καιρü εßχα σχÝση με δýο κοπÝλες. ¼χι ερωτικÞ. Μοιραζüμασταν μαζß την ßδια πνευματικÞ τροφÞ που βρßσκαμε. Και τα κοτοπουλÜκια Þταν οι ψυχÝς μας. Δεν μποροýσα üμως να συνδυÜσω την συμπεριφορÜ, τα συναισθÞματα και τον θÜνατο, μÝσα σ' εκεßνο το üνειρο.
     Για μεγÜλο διÜστημα Ýνιωθα εκεßνον τον πüνο που νιþθεις üταν κÜτι πεθαßνει και ξαναγεννιÝται. ¸νιωθα παγιδευμÝνος μÝσα σε μια μεμβρÜνη σαν αμνοιακüς σÜκος, προσπαθþντας να τον ξεσκßσω πονþντας ο ßδιος για να βγω Ýξω ...ποý ;!;
     ¼πως μια σχÝση, Ýνα νεογÝννητο Þ ακüμα ο πüνος που νιþθεις üταν πεθαßνει Ýνα κομμÜτι του εαυτοý σου και ξαναγεννιÝσαι μÝσα απü τις στÜχτες σου, πνßγοντας το παρελθüν μÝσα στα δÜκρυα, προσπαθþντας να κüψεις τον ομφÜλιο λþρο με αυτÜ που σε κρατοýν δεμÝνο, αλλÜ και με αυτÜ που σε γÝννησαν.
     ΜετÜ Þρθε εκεßνο. Το Üλλο üνειρο. ¹μουνα νεαρüς, λßγο πιο μεγÜλος και þριμος απü τον καιρü που το εßχα δει. ¹μουν με Üλλους δýο. Το σκηνικü Þταν μια σκοτεινÞ, βιομηχανικÞ περιοχÞ με μεγÜλα κτßρια-αποθÞκες. ¹ταν βρÜδυ και ο φωτισμüς προερχüταν απü τις λιγοστÝς κιτρινισμÝνες λÜμπες σε κÜποιες διασταυρþσεις Ýξω απü τα κτßρια, δßνοντας μια γκριζο-καφετιÜ σκιÜ στο üνειρü μου.
     ΘυμÞθηκα üτι εßχα Ýναν γÝρο μαζß μου, γυμνüς απü την μÝση και πÜνω ...και τον βασÜνιζα. Τον εßχα κοντÜ μου για να τον πονÜω. Και τα κατÜφερνα καλÜ. Τον εßχα ξαναδεß τον γÝρο σε παλιüτερα üνειρα. Με βοηθοýσε και μου Ýδινε συμβουλÝς. ΠρÝπει να Þταν ο φýλακας Üγγελüς μου. Και 'γþ τον βασÜνιζα. ΘυμÜμαι ακüμα το πρüσωπü μου, αξýριστο. Κοιταζüμουν σ' Ýνα καθρÝπτη κρεμασμÝνο πÜνω απü Ýνα νιπτÞρα σε μια μικρÞ τουαλÝτα μιας αποθÞκης. Το φως που Ýμπαινε απü Ýνα παρÜθυρο ψηλÜ. Εßδα και την λεπßδα που κρατοýσα, üταν την πλησßασα στο πρüσωπü μου για να ξυρßσω τα στεγνÜ γÝνια μου. Και τüτε σκÝφτηκα üτι με αυτÞ την λεπßδα θα μποροýσα να πληγþσω κι Üλλο τον γÝρο. Και του χÜραξα Ýνα τερÜστιο Χ, με τις δýο γραμμÝς να καλýπτουν üλη την Ýκταση της ρυτιδιασμÝνης, πλαδαρÞς πλÜτης του.
      ΜετÜ βρÝθηκα κÜτω απü μια λÜμπα, κοιτþντας τους δýο Üλλους νεαροýς που Þμασταν μαζß. ΘυμÜμαι üτι γλεßφοντας τα χεßλι μου ασυναßσθητα, Ýνιωσα την γεýση απü το αßμα μου. ¸τρεχε αλμυρü απü το σκßσιμο στο κÝντρο, του κÜτω χειλιοý μου. Παραξενεýτηκα, αφοý δεν εßχα χτυπÞσει. Λßγα δευτερüλεπτα αργüτερα, μια αναγοýλα ανÝβηκε απü το στομÜχι μου, κÜνοντÜς με να συνειδητοποιÞσω üτι Þδη εßχα πιει αρκετü αßμα. ¸νας πßδακας Üρχισε να αναβλýζει απü την πληγÞ με συνεχþς αυξανüμενη ροÞ. 'Aρχισα να τον βλÝπω να πετÜγεται. Γýρισα προς τους Üλλους  και τους ζÞτησα βοÞθεια. ΚÜντε κÜτι, τους εßπα. Αιμορραγþ. Αιμορραγþ πολý, ενþ ο πßδακας Ýφτανε πια μακριÜ πιτσιλþντας τα πÜντα. ΒοηθÞστε με, δεν ξÝρω τι να κÜνω,  Þταν τα τελευταßα μου λüγια πριν αρχßσω να χÜνω τις αισθÞσεις μου και ξυπνÞσω.
Και ξýπνησα με μια τÜση αναγοýλας που εκτονþθηκε στην τουαλÝτα. Βρισκüμουν σε απüγνωση.
     ¹ταν εκεßνη την περßοδο που τα προβλÞματα σκοτεßνιαζαν τη ζωÞ και τα üνειρÜ μου. ¹ξερα πως θα τα Ýβγαζα πÝρα με κÜποιον τρüπο. ΠÜντα τα κατÜφερνα. Εκεßνο το διÜστημα üμως ... δεν Þξερα πþς. Ο φýλακας Üγγελüς μου πρÝπει να Þταν πολý πληγωμÝνος απü μÝνα και η τýχη με εßχε εγκαταλεßψει. 
     Η ζωÞ μου βρισκüταν σε μια σýγχυση. Προσπαθοýσα να ξεκαθαρßσω τα πρÜγματα, σκοτßζοντας το μυαλü μου ανοýσια. ¸κλαιγα στις μοναχικÝς μου στιγμÝς και αναζητοýσα απαντÞσεις σε μÝρη σκοτεινÜ και υγρÜ, που βρωμοýσαν μοýχλα και οινüπνευμα. Πονοýσα και τßποτα δεν μποροýσε να με λυτρþσει. ¹μουν μüνος.
     Τα üνειρα συνεχßζονταν και κÜθε φορÜ μου δεßχναν πρÜγματα αληθινÜ, που εγþ δεν Ýβλεπα. ΚÜθε φορÜ μου παρουσßαζαν τον κýκλο που Ýκανα Üσκοπα μÝσα στη ζωÞ μου, χαμÝνος απü τον πραγματικü μου δρüμο σαν τον χαμÝνο τυχοδιþκτη που δεν βλÝπει τßποτα Üλλο στην Ýρημο και η πορεßα του εßναι Ýνας μεγÜλος κýκλος, üσο κι αν νομßζει üτι κινεßται σε ευθεßα.
     ΚÜθε φορÜ μου τονßζανε τα λÜθη που επÝμενα να επαναλαμβÜνω τυφλωμÝνος απü κατþτερες, ενστικτþδεις ορÝξεις. ¼σο με Ýκαιγαν με το φως της αλÞθειας, üσο το μυαλü μου καιγüταν, τüσο συνειδητοποιοýσα πüσο τυφλüς Þμουνα και πüσο Üσκοπα Þταν üλα.
     ¸τσι Ýνα βρÜδυ, üταν εßχα μÜθει üλη την αλÞθεια, πÞρα δýο πυρακτωμÝνες βελüνες και τις Ýμπηξα στα μÜτια, που τüσο ανοýσια κοσμοýσαν το πρüσωπü μου. Στην αρχÞ ο πüνος σοýβλισε το μυαλü μου, κÜνοντÜς με να ξεσπÜσω σε κραυγÝς. Λßγο αργüτερα κüκκινες και  κßτρινες κουκßδες, Üρχισαν να στολßζουν το οπτικü μου πεδßο, κυνηγþντας η μßα την Üλλη, καταλÞγοντας üσο περνοýσε η þρα σε γαλαζοπρÜσινα στßγματα. ¿σπου Ýσβησαν και αυτÜ δßνοντας την θÝση τους στα μονüχρωμα, μουντÜ üνειρα. Τüτε, χαμÝνος στο αιþνιο σκοτÜδι αναζητοýσα το πραγματικü φως που θα με Ýκανε να δω μÝσα απü τα μÜτια της ψυχÞς.
     Τα üνειρα δεν με εßχαν εγκαταλεßψει. ΠιστÜ, Ýρχονταν και μου Ýλεγαν πια üσα δεν μποροýσα να δω. Κι εγþ, καρφωμÝνος στο σκοτεινü δωμÜτιο του μυαλοý μου, συνÝχιζα να αναλýω την πορεßα που εßχα χαρÜξει.
ΧαμÝνος και ξεκομμÝνος μÝσα στην μοναχικüτητÜ μου, Ýβλεπα πια üτι τßποτα δεν εßχε τüσο μεγÜλη αξßα στην ζωÞ μου üσο η προσωπικÞ μου αναζÞτηση.
     Μια αναζÞτηση εσωτερικÞ πια. ΤελικÜ, ανακÜλυψα üτι τα Üλλα δýο κοτοπουλÜκια, δε με εßχαν προσÝξει, σε 'κεßνο το üνειρο, γιατß και κεßνα Þταν τυφλωμÝνα, ßσως απü την τροφÞ που με τüσο μανßα μπουκþνανε, χþνοντας το κεφαλÜκι τους μÝσα της. Μια τροφÞ που, Ýτοιμη στο πιÜτο, λÝρωνε και κολλοýσε στις αισθÞσεις τους, αφÞνοντας Üθικτο το σþμα τους. 
     Τüτε, που η μüνη μου επιθυμßα πια, Þταν να μποροýσα να βρω κÜτι εξßσου αιχμηρü, να μπÞξω στ' αυτιÜ μου, μÞπως και σταματÞσουν οι  φωνÝς που πολιορκοýσαν ακüμα το μυαλü μου, απασχολþντας το.
     ΦωνÝς που μου λÝγαν πως Ýπρεπε να κÜνω κακü στους ανθρþπους, γιατß μüνο Ýτσι θα καταλÜβαιναν το μÜθημÜ τους. Γιατß üταν Ýκανες κÜτι καλü γι' αυτοýς το παραβλÝπανε και δεν μποροýσαν να το συνειδητοποιÞσουν. Ενþ το κακü, τους πονοýσε, το νιþθανε θÝλανε δεν θÝλανε, παßρνοντας το μÞνυμα που τους Üρμοζε για την αδιαφορßα τους και την δικιÜ τους κακßα. ΦωνÝς που μου δεßχναν Ýναν δρüμο που τον θεωροýσα σωστü, αλλÜ δεν μποροýσα να το ακολουθÞσω. Γιατß δεν Þθελα να κÜνω κακü στους ανθρþπους. ¹θελα μüνο να φýγουν αυτÝς οι φωνÝς. Να σωπÜσουν.
     Τüτε, εντελþς αποκομμÝνος θα μποροýσα να βουτÞξω κι εγþ το κεφÜλι μου στην τροφÞ που θα μου Ýφερναν τα üνειρα, πιστοß μου σýντροφοι στο ταξßδι μÝσα στο σκοτÜδι.
     ΚÜποια στιγμÞ τα κατÜφερα.
     Η λιποθυμßα μου Ýδωσε την αρχικÞ λýτρωση του πüνου. Ξυπνþντας βρÝθηκα σ' Ýνα σμÜρι απü μελßσσια που βοýιζαν  στο κεφÜλι μου. Η αρχικÞ μου κßνηση να κλεßσω τ' αυτιÜ μου στον εκκωφαντικü θüρυβο, κüντεψε να καρφþσει τα δýο μολýβια, βαθιÜ στον εγκÝφαλü μου. Ο Þχος της ροÞς του αßματüς μου, χιλιÜδες φορÝς ενισχυμÝνος, συνοδευüμενος απü τα τýμπανα της καρδιÜς μου, γÝμισαν τον κüσμο μου για αρκετü καιρü. 
     Αιþνες αργüτερα, κατÜφερα να απομονþσω τον εσωτερικü θüρυβο σε κÜποια γωνιÜ του μυαλοý μου. ΨευδαισθÞσεις Þχων εξαφανßστηκαν αργüτερα παρÝα με τις φωνοýλες που με παßδευαν. Εßχα καταφÝρει να απελευθερωθþ, παραδßνοντας τον εαυτü μου στα üνειρα. Και εßχα ησυχÜσει.
     ¿σπου κÜποια στιγμÞ στο χρüνο, αλßμονο ...μýρισα το ÜρωμÜ της ...και τα ¼νειρα γßναν ΕφιÜλτες.

-----------------------------
 
                                        ΚρÜμψικ

"... κι αυτÜ τα τÝρατα, με κυνηγÜνε τρεις ανατολÝς και τρεις δýσεις του Þλιου τους. ΚαλÜ που βρÞκα αυτÞν την σπηλιÜ για να ξεκουραστþ. Πολý εχθρικÞ διÜσταση.
     Κι üλα ξεκßνησαν με κεßνα τα βιβλßα που βρÞκα. ¹ταν καταχωνιασμÝνα και κλειδωμÝνα. ΑπαγορευμÝνα... αλλÜ αυτü Þταν που με προκÜλεσε. Το Ýνα Þταν το "ΠÝρα Απü Το ΣκοτÜδι", κÜποιου Bill D. Simon, το δεýτερο Þταν το "ΠεριπλανÞσεις", κÜποιου Ηλßα ΦλωρÜκη και το τρßτο, το "Νεκρονομικüν" κÜποιου τρελοý Üραβα! ΑφιÝρωσα αρκετü χρüνο, μελετþντας αυτÜ τα βιβλßα. Και φυσικÜ κατÜλαβα, τα στοιχεßα που δßνανε μÝσα απü τις ιστορßες τους. ¸τσι, Üρχισα να μελετÜω κι εγþ, üλους τους τρüπους που περιγρÜφονταν μÝσα στα βιβλßα, για περÜσματα σε Üλλες διαστÜσεις. Ρþτησα διακριτικÜ, πολλοýς μεγÜλους και σοφοýς, για τις διαστÜσεις, γι' Üλλους κüσμους. 'Αρχισα να αναζητÜω υγρÜ που θ' ανοßγαν το μυαλü μου.
     ΚÜποια μÝρα, κατÜφερα τελικÜ, να φýγω απü τον κüσμο μου. ΠεριπλανÞθηκα αρκετÜ μÝσα σε πýλες, þσπου κατÜφερα να βρω κÜποια μονοπÜτια. ΒρÞκα τις πýλες που περιγρÜφονταν στα βιβλßα. Και σαν εξερευνητÞς, μπÞκα σε μια απü αυτÝς. Και βρÝθηκα σ' αυτü τον αφιλüξενο κüσμο. Η ατμüσφαιρα, Þταν αποπνικτικÞ για μÝνα. ΑνÝπνεα με δυσκολßα. ¸ψαξα αρκετÜ, μÝχρι να βρω κÜποιο ον, για να του ζητÞσω βοÞθεια. Και τüτε, αυτü Üρχισε να με κυνηγÜει, μαζß με Üλλα του εßδους του. Και δεν εßχα πÜρει μαζß μου το υγρü. Δεν Þξερα πως να γυρßσω πßσω, στην διÜστασÞ μου.
ΦοβÜμαι. Δεν ξÝρω πüσο θα αντÝξω στην ατμüσφαιρÜ τους. Κι αυτÜ τα üντα με τρομÜζουν ακüμα περισσüτερο. ¸χουν δυο χÝρια, δυο πüδια. Στη κορυφÞ τους Ýχουν τα μÜτια ... δυο κι απ' αυτÜ ... μια μýτη κι Ýνα στüμα. Τους παρατηρþ καμιÜ φορÜ κρυμμÝνος. ¸χουν περßεργο δÝρμα με διαφüρους χρωματισμοýς. Βγαßνει και μπαßνει πολý εýκολα!!! Και κυκλοφοροýν σε ομÜδες με διαφορετικü χρþμα στην κορυφÞ. Μαýρο και Üσπρο κυρßως. Νομßζω, ονομÜζονται "Üνθρωποι", αλλÜ δεν ξÝρω τι σημαßνει αυτü. Δυστυχþς... "

 -"Μüρμικ. ΠαρÜτα το κεßμενü σου. Δεν θα μπορÝσεις ποτÝ να γßνεις σπουδαßος, με τις βλακεßες που γρÜφεις γι' Üλλους κüσμους. ¼λοι σε κοροúδεýουν. Και πρÝπει να διαβÜσεις τη διÜσπαση της αντιýλης. ¸χεις εξετÜσεις αýριο στο εργαστÞριο".
 -"ΚαλÜ μαμÜ". ΚρÜμψικ. Ο εξερευνητÞς των ΔιαστÜσεων εγþ... θα γßνω ...σπουδαßος...

                                                    (1996)

-----------------------------------------
 
                                      Λßζα

     ¹ταν κÜποτε Ýνα ζευγÜρι. Τον Φιλ, τον Þξερα απü πολý παλιÜ. ¹μασταν σχεδüν παιδικοß φßλοι. Την Λßζα, την γνþρισα σ'Ýνα πÜρτι, üταν την Ýφερε ο Φιλ στην παρÝα και μας τη σýστησε. ¹ταν νοστιμοýλα, αλλÜ üχι ιδιαßτερα Ýξυπνη. Παρ'üλα αυτÜ, η σχÝση τους κρÜτησε περισσüτερο απ'üσο περιμÝναμε.
     Ερχüντουσαν συχνÜ στην παρÝα και βγαßναμε üλοι μαζß για μπýρες λÝγοντας αστεßα και ιστορßες, üλο το βρÜδυ. ¸να απü εκεßνα τα βρÜδια το θÝμα της συζÞτησης Þταν τα üνειρα. ΞεκινÞσαμε üλοι να μιλÜμε για üνειρα και εφιÜλτες, που ακοýσαμε Þ εßδαμε. ¹ταν Ýνα θÝμα αρκετÜ ενδιαφÝρον. Ο καθÝνας μας Ýλεγε και κÜτι τρομαχτικü Þ διασκεδαστικü. Οι þρες περνοýσαν ευχÜριστα. Το μüνο Üτομο που δεν συμμετεßχε σ'εκεßνη την συζÞτηση, Þταν η Λßζα, που εßχε αποτραβηχτεß σε μια γωνιÜ.
     ΚÜποια στιγμÞ, üταν üλοι εßχαμε τελειþσει αυτÜ που θÝλαμε να ποýμε, σαν εναλλακτικÞ λýση, παροτρýναμε την Λßζα να μας πει και αυτÞ κÜτι, οτιδÞποτε σχετικü. Στην αρχÞ Þταν αρνητικÞ και μετÜ διστακτικÞ. ΜετÜ üμως, μαζεýοντας θÜρρος, αποφÜσισε να μας πει μια επιθυμßα που εßχε στα üνειρÜ της.
     Απü μικρÞ η Λßζα, üπως και τα περισσüτερα κορßτσια της ηλικßας της, ονειρευüταν πως Þταν πριγκßπισσα. ¸βλεπε στα üνειρÜ της τον εαυτü της, μÝσα σε λευκÜ μεταξÝνια φορÝματα, φορþντας μαργαριταρÝνια κολιÝ, διαμαντÝνια σκουλαρßκια και διÜφορα Üλλα αξεσουÜρ, τα οποßα δεν δþσαμε ιδιαßτερη σημασßα. ΓενικÜ δεν προσÝχαμε και πολý, τι Ýλεγε η Λßζα. Τα κοριτσßστικα üνειρα, αφÞνανε τους πιο πολλοýς στην παρÝα, αδιÜφορους. Η Λßζα συνÝχιζε, με τα μÜτια της να λÜμπουν, σαν να εßχε üλα αυτÜ τα πρÜγματα, μπροστÜ της.
     Η ζωÞ üμως, üπως Þταν φυσικü, δεν της πρüσφερε τßποτα απ'üλα αυτÜ που ονειρευüταν. ¼ταν μεγÜλωσε λιγÜκι, κατÜλαβε üτι üλα αυτÜ που ονειρευüτανε, θα παρÝμεναν üνειρα. ¸τσι της δημιουργÞθηκε αυτÞ η επιθυμßα. Μια επιθυμßα, που üταν μας την εßπε, üλοι κοιταχτÞκαμε μεταξý μας, μην ξÝροντας αν Ýπρεπε να γελÜσουμε Þ üχι. Ακüμα και ο Φιλ, που Üκουγε αυτÞν την ιστορßα για πρþτη φορÜ, καθüταν αμÞχανος χωρßς να μιλÜει. Δεν μποροýσαμε να καταλÜβουμε, αν αυτü που μας εßχε πει η Λßζα Þταν αστεßο Þ σοβαρü. Δεν Þμασταν καν σßγουροι, αν αυτü που εßχε πει, το εßχε πει απü ηλιθιüτητα Þ εξυπνÜδα. Τα εννοοýσε στ'αλÞθεια αυτÜ που Ýλεγε;
     Μας εßχε πει ... αν εßναι δυνατüν, üτι αφοý δεν μποροýσε στην πραγματικüτητα να αποκτÞσει αυτÜ που Þθελε, Üρχισε να προσπαθεß να φÝρει κÜτι απü το üνειρü της. 'Aρχισε να 'προγραμματßζει' τον εαυτü της, πριν κοιμηθεß, þστε βλÝποντας κÜτι που της Üρεσε στο üνειρο, να το κρατοýσε στα χÝρια της σφιχτÜ. ¼ταν ξυπνοýσε την επüμενη μÝρα, Üνοιγε τα χÝρια της για να δει αν εßχε καταφÝρει να φÝρει τßποτα μαζß της. Η επιθυμßα της αυτÞ, της εßχε γßνει Ýμμονη ιδÝα και üπως μας εßπε, δεν εßχε σταματÞσει ποτÝ να προσπαθεß.
     Εßχα ρωτÞσει τüτε την Λßζα, αν τα εßχε καταφÝρει ποτÝ. Αν και ξÝραμε üλοι μας την απÜντηση, το εßχα κÜνει απλþς για να διþξω τη σιωπÞ που εßχε απλþσει τα πÝπλα της, στην παρÝα, μετÜ το τÝλος της αφÞγησης της Λßζας. Και τüτε για δεýτερη φορÜ, η ßδια σκηνÞ 'κολλÞματος' εξελßχθηκε στην παρÝα, üταν η απÜντηση της Λßζας βγÞκε σαν παγωμÝνος αÝρας, λÝγοντας απλþς: "Δε ξÝρω"!
     ΠÝρασαν πολλÜ χρüνια απü τüτε. ΠολλÜ πρÜγματα εßχαν αλλÜξει. Η μισÞ παρÝα χÜθηκε, η Λßζα Ýφυγε, ο Φιλ και'γþ μεßναμε. ΠÜντα στο ßδιο στÝκι, πÜντα με μια μπýρα στο χÝρι και Ýνα ανÝκδοτο στο στüμα.
¸να βρÜδυ, εßχα μεßνει μüνος με τον Φιλ, συνεχßζοντας μερικοýς γýρους μπýρας ακüμα. ΠÜνω στις αναμνÞσεις, αναφερθÞκαμε και σ'κεßνο το γεγονüς. ΟμολογÞσαμε και οι δýο, üτι απü τüτε, εßχαμε προσπαθÞσει κι εμεßς να φÝρουμε αντικεßμενα απü τα üνειρÜ μας. Μπορεß να ακουγüταν ηλßθιο, αλλÜ η ιδÝα Þταν πολý καλÞ. 'Aσχετα αν δεν εßχαμε δει αποτελÝσματα. Μας εßχε σφηνωθεß η ιδÝα για τα καλÜ και κÜθε βρÜδυ προσπαθοýσαμε μÜταια.
Πριν δýο βδομÜδες, ενþ ο Φιλ κι εγþ τελειþναμε την μπýρα μας, μας πλησßασε μια γριÜ γυναßκα. Οι ρυτßδες, κρýβανε τα χαρακτηριστικÜ της, ενþ το σþμα της, κακοποιημÝνο απü το χρüνο, στηριζüτανε σ'Ýνα μπαστοýνι.
 -"Δεν με γνωρßζετε, κýριοι"; Μας ρþτησε με την κουρασμÝνη φωνÞ της.
 -"Δεν ασχολοýμαστε με κοπÝλες της ηλικßας σου", εßπε πειραχτικÜ ο Φιλ.
 -"Πριν λßγα χρüνια üμως, ασχολÞθηκες μαζß μου Φιλ", απÜντησε η γριÜ και τα λüγια της, σαν παγωμÝνος αÝρας, πÜγωσαν την ψυχÞ μας.
 -"Λßζα!!!"...
 -"ΣυνÝχισα κÜθε βρÜδυ να κοιμÜμαι, προσπαθþντας να πιÜσω κÜτι και να το φÝρω στον κüσμο μας. Μου εßχε γßνει συνÞθειο. Κι Ýνα πρωß ...σηκþθηκα απü το κρεβÜτι και κÜτι Ýπεσε κÜτω. Το σÞκωσα και Þταν Ýνα διαμαντÝνιο σκουλαρßκι. Σýντομα μÝσα απü τα üνειρÜ μου, εßχα γßνει πραγματικÞ πριγκßπισσα. Εßχα φÝρει ακüμα και το μεταξÝνιο, λευκü φüρεμα που σας Ýλεγα. Δεν χρειαζüμουν πια τßποτα, απü κανÝναν. ΑλλÜ Ýκανα Ýνα λÜθος. 'Aρχισα να φÝρνω πρÜγματα ανεξÝλεγκτα. ¿σπου Ýνα πρωινü, Üρχισαν να περνοýν ...κι οι εφιÜλτες μου".
     Ακοýγαμε την Λßζα, με το ßδιο πÝπλο σιωπÞς, που εßχαμε και τüτε. Ο χειρüτερος εφιÜλτης της, Þταν τα γηρατειÜ. Δεν μποροýσαμε να το πιστÝψουμε. ΜÞπως Þταν μια καλοστημÝνη φÜρσα; Η γριÜ, μας συμβοýλεψε να τα ξεχÜσουμε üλα. ¹ξερε πως κι εμεßς προσπαθοýσαμε να φÝρουμε πρÜγματα, απü τα üνειρÜ μας. Μας εßπε, να το βγÜλουμε τελεßως απü το μυαλü μας. ΜετÜ σηκþθηκε και Ýφυγε, αφÞνοντας πÜνω στον πÜγκο του μπαρ ...Ýνα διαμαντÝνιο σκουλαρßκι, τυλιγμÝνο σε Ýνα κομμÜτι μεταξÝνιου, λευκοý υφÜσματος.
     Προσπαθþ να βγÜλω απü το μυαλü μου την ιδÝα, να φÝρω κÜτι απü το üνειρü μου. Εßμαι δýο βδομÜδες Üυπνος. Παßρνω συνÝχεια αμφεταμßνες. Προσπαθþ, αλλÜ δεν τα καταφÝρνω, να διαγρÜψω τελεßως αυτÜ που Ýγιναν. Το γερασμÝνο πρüσωπο της Λßζας, με κυνηγÜει συνÝχεια. Τα παγωμÝνα λüγια της, ακüμα σκεπÜζουν τη ψυχÞ μου.
     Αν δε ξεχÜσω, δεν θÝλω να κοιμηθþ ποτÝ ...γιατß οι δικοß μου εφιÜλτες ... εßναι εξωπραγματικÜ τρομαχτικοß...

-------------------------------------------------------

                                                 Η ΕυχÞ

     ¹ταν σαν σε üνειρο. Μπορεß και να κοιμüμουν üταν συνÝβη. ΔηλαδÞ κοιμüμουν üταν συνÝβη. ΑπλÜ δεν θυμÜμαι αν ξýπνησα ενδιÜμεσα, εßτε απü δßψα, εßτε για κατοýρημα. ΑλλÜ Þταν τüσο ζωντανü. ΞαφνικÜ βρÝθηκα στο σκοτÜδι. ¼πως üταν πας ασυναßσθητα το βρÜδυ στην τουαλÝτα, ανοßγεις τα μÜτια και δεν βλÝπεις τßποτα γιατß δεν Ýχεις ανοßξει το φως. ΒρÝθηκα να αιωροýμαι στο σκοτÜδι. Αν κι αιωροýμαι δεν εßναι η ακριβÞς Ýκφραση, αφοý Ýνιωθα τις γυμνÝς πατοýσες μου να ακουμποýν κÜπου, αλλÜ ... δεν Ýνιωθα το βÜρος του σþματüς μου. ¹ταν κÜτι εξωπραγματικü. ΠÝρα απü τους νüμους της φυσικÞς, üπως τους εßχα μÜθει στο σχολεßο. 'Αρα, πρÝπει να Þμουν σε üνειρο.
     ¹ταν σκοτÜδι και πατοýσα πÜνω σε κÜτι σαν σαπουνüφουσκα. Χωρßς να νιþθω κÜποιο βÜρος στα πüδια μου, Ýνιωθα να εßμαι üρθιος. Και χωρßς ιδιαßτερη προσπÜθεια να κρατÞσω ισορροπßα. Αρκοýσε που ακουμποýσα κÜπου. ¹ταν απüλυτο σκοτÜδι κι απλÜ βρισκüμουν εκεß. ¸να οικεßο σκοτÜδι. Δεν με τρüμαζε. Δεν κρýωνα. ΑντιθÝτως. ¸νιωθα μια γαλÞνη και μια ζεστασιÜ να με περιβÜλλουν, λες και το σκοτÜδι Þταν η αγκαλιÜ μιας μητÝρας. Χωρßς το σφßξιμο. ΑπλÜ η αγÜπη της. Σαν να εßσαι αφημÝνος στην επιφÜνεια μιας ζεστÞς θÜλασσας που αγκαλιÜζει üλο σου το σþμα, χωρßς üμως την αßσθηση του υγροý. Μüνο η αßσθηση ... κÜτι σχετικÜ στερεοý στις πατοýσες μου.
     ¸κανα μερικÜ βÞματα και μου φÜνηκε περισσüτερο σαν να κινιüμουν με την σκÝψη παρÜ με μυúκÞ δýναμη. Και τüτε ακοýστηκε μια φωνÞ.
 -"Με ζÞτησες". Ο τüνος Þταν απαλüς, αλλÜ με γÝμιζε δÝος. Τρυφερüς, αλλÜ κι αυστηρüς μαζß. Σαν Ýναν πατÝρα που θÝλει να καλοπιÜσει το παιδß του, αλλÜ üχι να του δþσει την ευκαιρßα να του πÜρει τον αÝρα.
 -"Ποιüς, εγþ;", ρþτησα, αν και εßχα την υποψßα πως η φωνÞ απευθυνüταν σε μÝνα. ¸κανα üπως ο τηλεθεατÞς που βγαßνει στον αÝρα κÜποιας εκπομπÞς και ρωτÜει συνÝχεια επειδÞ δεν Ýχει Üμεση οπτικÞ επαφÞ, "Σε μÝνα μιλÜτε; Σε μÝνα; Ε;" Εγþ üμως το Ýκανα πιο πολý, μÞπως κερδßσω λßγο χρüνο για να συνειδητοποιÞσω που βρισκüμουν.
 -"ΒλÝπεις κανÝναν Üλλο τριγýρω;" Αν η φωνÞ εßχε κÜποιο πρüσωπο που να την αντιπροσωπεýει πιστεýω üτι θ' ανÞκε σε κÜποιον γÝρο κι αυτÞ την στιγμÞ θα Ýσκαγε Ýνα αμυδρü χαμüγελο.
 -"Οýτε και σÝνα βλÝπω. Ποιüς εßναι;" Δεν θυμüμουν τελευταßα να ζÞτησα να δω κÜποιον συγκεκριμÝνα. Και οι μορφÝς που αναζητοýσα συνÞθως στα üνειρÜ μου, κÜθε Üλλο παρÜ αντρικÝς Þταν. ΚÜτι πρÝπει να μου ξÝφευγε. ΜÞπως Þταν φÜρσα; ΚανÝνας πεθαμÝνος συγγενÞς μου που Þθελε να επικοινωνÞσει απü το υπερπÝραν;
 -"ºσως Üργησα λßγο να παρουσιαστþ, αλλÜ αν ψÜξεις βαθιÜ μÝσα σου θα με αναγνωρßσεις".
 -"ΧριστÝ μου!", αναφþνησα και τüτε ΤΣΟΥΦ! Ýνας... Χριστüς εμφανßστηκε φωτεινüς στο ορατü μου πεδßο. Σαν μÝσα στο σκοτÜδι ν' Üνοιξα ξαφνικÜ τον διακüπτη, απü εκεßνα τα μικρÜ εικονοστÜσια με την Ýγχρωμη λαμπßτσα που εßχε η γιαγιÜ μου στο δωμÜτιο πÜνω απü το κρεβÜτι μου, για να φωτßζει τα βρÜδια. Αν Þμουν στην Γη... μÜλλον θα εßχα παραπατÞσει απü την τρομÜρα. Δεν Þταν το γνþριμο πρüσωπü του, üπως το εßχα συνηθßσει μÝσα απü τις αγιογραφßες, αλλÜ Ýνιωθα πως Þταν αυτüς. ΓαλÞνιος, ζεστüς, ζωντανüς. ΛουσμÝνος απü Üπλετο φως... να με κοιτÜ κατÜματα με κατανüηση και συμπüνια. Κι Þταν και τα γενÝθλιÜ του κεßνο το βρÜδυ.
 -"Με σÝνα μιλοýσα Κýριε;" ψÝλλισα.
 -"Μη καλεßς τ' üνομÜ μου επß ματαßω" με συμβοýλεψε κι η μορφÞ του εξαφανßστηκε το ßδιο απüτομα.
 -"Χριστ...", πÞγε να μου ξεφýγει απü την τρομÜρα, αλλÜ ευτυχþς πρüλαβα και το Ýκοψα, γιατß θα μου Ýρχονταν οικογενειακþς αν τελεßωνα την φρÜση. ¸πρεπε να βρω Üλλη Ýκφραση για να εξωτερικεýω την Ýκπληξη και την τρομÜρα μου. Παρüλη την αντßθεση φωτüς και σκοταδιοý, τα μÜτια μου δεν χρειÜστηκε να συνηθßσουν ξανÜ στο σκοτÜδι. "Εßσαι ακüμα εκεß Ýξω";
 -"ΦυσικÜ. ΠεριμÝνω πüτε θα μου μιλÞσεις". Πüτε θα του μιλÞσω; Μüνο αυτü δεν περßμενα να ακοýσω. Δεν μποροýσα να φανταστþ τι εννοοýσε. Απ' üσο θυμüμουν, η τελευταßα φορÜ που πÞγα να επικοινωνÞσω μαζß Του, Þταν στο δημοτικü σχολεßο, προσευχüμενος επειδÞ μ' Ýβαζε η μητÝρα μου κÜθε βρÜδυ. Πολý περßεργο üνειρο μετÜ απü σαρÜντα χρüνια. ΠροσπÜθησα να ψαχουλÝψω την μνÞμη μου. Να βρω για ποιο λüγο εßχα ζητÞσει αυτÞν την... ακρüαση. Το γιατß εßχε Ýρθει η þρα να εκπληρωθεß σÞμερα αυτÞ η απαßτηση, θα το Üφηνα να με απασχολÞσει αργüτερα. Τþρα η... αγωνßα εßχε αρχßσει να με κυριεýει. Ο χρüνος περνοýσε, ο Κýριος με περßμενε κι εγþ δεν θυμüμουν τι τον Þθελα. "Μην στεναχωριÝσαι παιδß μου. Ο χρüνος εδþ κυλÜει διαφορετικÜ. Μπορþ να περιμÝνω üσο χρειαστεß". ΔιÜβαζε τις σκÝψεις μου.
 -"Χριστüς κι Απüστ... γαμþτο". ΤΣΟΥΦ! Η μορφÞ εμφανßστηκε πÜλι μÝσα στο σκοτÜδι. Το βλÝμμα του, αν και γεμÜτο κατανüηση, μ' Ýκανε να αισθανθþ πολý Üσχημα. Εξαφανßστηκε το ßδιο γρÞγορα, αλλÜ Þδη εßχα κÜνει το ßδιο λÜθος δυο φορÝς. ΠροσπÜθησα üμως να συγκεντρωθþ στο θÝμα μου. Εßχα κÜποιες εκκρεμüτητες με τον ΟυρÜνιο ΠατÝρα κι Ýπρεπε να τις θυμηθþ. ΚανονικÜ θα 'πρεπε να νιþθω τον ιδρþτα να στÜζει απü το Üγχος και την αγωνßα. ΑλλÜ η ατμüσφαιρα Þταν τüσο γαλÞνια και δροσερÞ.
 -"Δεν δßνεις εξετÜσεις παιδß μου. Να σε βοηθÞσω θÝλω".
 -"Σε ποιü πρÜγμα; Δεν θυμÜμαι την τελευταßα φορÜ που επικοινωνÞσαμε".
 -"Εßναι αλÞθεια πως Ýχεις καιρü να μου μιλÞσεις. ΑλλÜ εγþ Þμουν πÜντα δßπλα σου. ¼πως σ' üλα τα παιδιÜ μου. Παρüλο που σταμÜτησες να προσεýχεσαι στο ΓυμνÜσιο. ΑπλÜ κι εγþ με τις δουλειÝς μου... ξÝρεις εσý... σ' Üφησα λßγο να πÜρεις τον δρüμο σου".
     Δαγκþθηκα. Εßναι αλÞθεια üτι üταν Ýφτασα στο ΓυμνÜσιο κι ανεξαρτητοποιÞθηκα απü την μητÝρα μου, Ýπαψα να προσεýχομαι. Ακüμα κι üταν Üρχισα, λüγω μαγκιÜς παρασυρμÝνος απü τις παρÝες, να βρßζω τα Θεßα των Üλλων και πιο πολý τον Χριστü και... ΤΣΟΥΦ! ¸να εκτυφλωτικü φως μ' Ýκανε να νιþσω το λÜθος μου μÝχρι το κüκαλο. Το βλÝμμα του πρÝπει να Þταν πολý αυστηρü. Δεν το αντßκρυσα. Το Ýνιωσα. ΣκÝφτηκα αμÝσως την λÝξη "Συγνþμη". Δεν ξÝρω αν αυτü Þταν αρκετü, αλλÜ το φως Ýσβησε. ¸πρεπε να χαλιναγωγÞσω και την σκÝψη μου. Κι αυτü δεν εßναι καθüλου εýκολο. Και τüτε Þταν που μου Þρθε η πολý απλÞ ιδÝα. ΚÜθε φορÜ που θα Þθελα να βρßσω Þ να τρομÜξω Þ να εξωτερικεýσω κÜποιο αντßστοιχο συναßσθημα, απλÜ θα Ýλεγα "Τσουφ!". ΚÜτι αντßστοιχο με τα μπιπ που ακοýμε στην τηλεüραση üταν θÝλουν να κρýψουν μια βρισιÜ, αλλÜ στους υπüτιτλους βÜζουν το αρχικü και το τελικü γρÜμμα κι ακριβþς τüσες τελßτσες üσες των γραμμÜτων που λεßπουν. Μüνο Ýνας αγρÜμματος θα Ýχανε παßζοντας κρεμÜλα με αυτÝς τις λÝξεις.
 -"ΕπειδÞ δεν μπορþ να συγκεντρωθþ κι εßμαι λßγο απροετοßμαστος, μπορεßς ΘεÝ μου να μου πεις περß τßνος πρüκειται"; Νομßζω üτι εßχα μαζÝψει üλο μου το κουρÜγιο για να κÜνω αυτÞ την ερþτηση, αλλÜ Þθελα να ξεφýγω απü αυτÞ την κατÜσταση και δεν Þμουν καθüλου σßγουρος αν θα ξυπνοýσα απü κÜποιο üνειρο.
 -"Η ευχÞ σου παιδß μου. Η ευχÞ σου".
     Και νομßζω üτι Þταν περßπου εκεßνη την στιγμÞ που μια αναλαμπÞ στο μυαλü μου, φþτισε μια σκοτεινÞ γωνßτσα της. Η ευχÞ. ¼ταν Þμουν μικρüς, κÜθε Χριστοýγεννα δεν ζητοýσα δþρο απü τον 'Αγιο Βασßλη. ºσως γιατß δεν πßστευα τüσο σ' αυτü τον θεσμü. ºσως γιατß ο κüσμος μου Þταν κατακλεισμÝνος απü 'Αγιους Βασßληδες, ζητιÜνους, βιοπαλαιστÝς, μÝθυσους, ηθοποιοýς στον δρüμο, κλÝφτες και σÜτυρους, που δεν πßστευα üτι μπορεß να υπÞρχε ανÜμεσÜ τους κÜποιος αληθινÜ Üγιος. ¸κανα üμως μια ανακεφαλαßωση της χρονιÜς που εßχε περÜσει κι αν θεωροýσα πως Þμουν αρκετÜ καλü παιδß, ζητοýσα κÜτι απü τον καλü Θεοýλη που μας βλÝπει και μας ακοýει πÜντα. Μιαν ευχÞ. Μια μοναδικÞ ευχÞ που Ýπρεπε να κρατÞσει για Ýναν ολüκληρο χρüνο. Γι' αυτü και δεν ζητοýσα παιχνßδια Þ Üλλα υλικÜ. Τις περισσüτερες φορÝς üμως, θυμÜμαι üτι δεν προλÜβαινα να κÜνω ευχÞ, γιατß απü τη πολý σκÝψη μ' Ýπαιρνε ο ýπνος κι Ýχανα την ευκαιρßα μου. ΤουλÜχιστον Ýτσι πßστευα μικρüς. Πως η ευχÞ μου θα εκπληρωνüταν μüνο αν την Ýκανα το βρÜδυ των ΧριστουγÝννων. Την ημÝρα των γενεθλßων του γιου Του. Και μüνο αν η προηγοýμενη χρονιÜ μ' Ýκανε Üξιο ανταπüδοσης. ΦυσικÜ, üλ' αυτÜ μÝχρι που πÞγα γυμνÜσια γιατß μετÜ, Üρχισα να χÜνω τον δρüμο μου. 'Αρχισα να βρßζω "τσουφ" και "τσαφ", οπüτε δεν Ýκανα τον κüπο να ξανασκεφτþ για ευχÞ. Ντρεπüμουν και θεωροýσα τον εαυτü μου ανÜξιο να ζητÞσω το οτιδÞποτε.
 -"¹σουν παιδß τüτε. Γι' αυτü και σε Üφησα να ωριμÜσεις λιγÜκι και να βρεις τον δρüμο σου".
     Να ωριμÜσω; Και να βρω τον δρüμο μου; ΜεγÜλη κουβÝντα. Ο κüσμος καθþς ωρßμαζα πÞγαινε απü το κακü στο χειρüτερο κι εγþ Ýπρεπε να βρω τον δρüμο μου. Σποýδασα, μεγÜλωσα, Ýπιασα δουλειÜ και δικü μου σπßτι. ΑλλÜ σε καμιÜ περßπτωση δεν θεωροýσα üτι εßχα βρει τον δρüμο μου. Για την ωριμüτητα δεν το συζητÜμε. Ο κüσμος üμως... αν εßναι δυνατüν... τüσο στραβÜ τα πρÜγματα; ¸βλεπα ειδÞσεις, διÜβαζα τα γεγονüτα κι η θλßψη σαν νÝφος γÝμιζε το σπßτι μου. Δεν μποροýσα καν να ξεστομßσω την φρßκη που υπÞρχε στον κüσμο. Κι αναρωτιüμουν τß θα μποροýσα να κÜνω. Μια παιδικÞ αφÝλεια γÝμιζε τους εφιÜλτες μου. Προσπαθοýσα να βρω κÜποιον τρüπο, να σκεφτþ κÜτι που ßσως να Üλλαζε τον κüσμο. ¼χι απαραßτητα για πÜντα. ΑπλÜ να πετÜξω κι εγþ το πετραδÜκι μου απÝναντι στο κýμα, προσπαθþντας να κÜνω üσες περισσüτερες αναπηδÞσεις γινüταν, μÝχρι να ελαττωθεß η φüρα του και να το καταπιεß κι αυτü η θÜλασσα. Τüσο κακü απü τον ßδιο τον Üνθρωπο! Η σημαντικüτερη συμβουλÞ για μÝνα "μην κÜνεις στους Üλλους, αυτü που δεν θα Þθελες να σου κÜνουν" εßχε ολüτελα διαγραφεß απü το ανθρþπινο DNA.
     ΤελικÜ ναι. Εßχα σκεφτεß πολλÝς φορÝς, αν συνÝχιζα να κÜνω μιαν ευχÞ κÜθε χρüνο, ποια θα Þθελα να εßναι. Να εξαλεßψω την πεßνα, τους πολÝμους, την φτþχεια, τον πλοýτο... τον θÜνατο. ΑλλÜ üλα καταλÞγανε σε φιÜσκο στο μυαλü μου. Γιατß πÜντα θα υπÞρχε κÜποιος Üνθρωπος να καταστρÝψει αυτü που κÜποιος Üλλος ονειρεýεται. Η ευχÞ του για προσωπικü üφελος, θα υπερßσχυε της ευχÞς για Ýνα γενικü καλü βρßσκοντας το παραθυρÜκι ανÜμεσα στις λÝξεις. ¸πρεπε λοιπüν η ευχÞ να εßναι αληθινÞ. ΔυνατÞ. ΦτιαγμÝνη με τÝτοιες λÝξεις που να εßναι αψεγÜδιαστη. ΤÝλεια στην ερμηνεßα της και να μην μπορεß κανεßς να την αμφισβητÞσει Þ να την αναιρÝσει. Οι γενικüτητες δεν εßχαν θÝση σε Ýναν κüσμο τüσο ρεαλιστικÜ σκληρü και ψυχρü.
 -"Εßσαι σε καλü δρüμο", μου επιβεβαßωσε η φωνÞ Του. Και ßσως να Þταν αλÞθεια.
     Εκεß που ο χρüνος κυλοýσε τüσο διαφορετικÜ, που η γαλÞνη μου Ýδινε την ευκαιρßα να συλλογιστþ και να διαλογιστþ, ßσως να Þταν η ευκαιρßα να βρω την ευχÞ μου. ΑυτÞ που ßσως Ýσωζε τον κüσμο. Αν και μπÞκα πολλÝς φορÝς στο δßλημμα και τον πειρασμü, να ευχηθþ κÜτι για μÝνα. ºσως πλοýτο. ΑλλÜ αυτü θα μ' Ýκανε ßδιο με κεßνους. ¼λους εκεßνους που εßχα μισÞσει καθþς μεγÜλωνα, που στ' üνομα του πλοýτου ξεχνοýσαν τον Üνθρωπο. Τον Σεβασμü. Που δßνανε στην ΤιμÞ, νοýμερα. Απü αυτüν που πÜρκαρε πÜνω στην διÜβαση πεζþν, αυτüν που νüθευε την τροφÞ για να βγÜλει μερικÝς δεκÜρες παραπÜνω, μÝχρι εκεßνους που κÜνανε πολÝμους για να πουλÞσουν üπλα. Κι εγþ πÜνω απ' üλα, Þθελα να μεßνω Üνθρωπος.
     Δεν εßμαι κανÝνας ιδεαλιστÞς, φιλüσοφος Þ ανθρωπιστÞς. Δεν φαντÜζομαι τον εαυτü μου σαν κÜποιον ΠρεσβευτÞ ΚαλÞς ΘÝλησης Þ κÜτι αντßστοιχο. Εßμαι απλÜ Ýνας απεγνωσμÝνος Üνθρωπος απü τον πüνο. Και δεν χρειÜζεται ο πüνος να μπει στο σπßτι σου για να τον νιþσεις και να καταλÜβεις. Δεν χρειÜζεται να μεßνεις χωρßς πüδια για να καταλÜβεις üτι και το αναπηρικü καροτσÜκι πρÝπει να Ýχει πρüσβαση στο πεζοδρüμιο. Δεν χρειÜζεται να χÜσεις το παιδß σου απü το δηλητÞριο που βÜζεις στο φαγητü που πουλÜς. Και τüτε συνειδητοποßησα τß θα Þθελα να ευχηθþ. Και το ζÞτησα με üλη την δýναμη της ψυχÞς μου. Και ξýπνησα.

                                                       ***

     Αυτü Þταν το üνειρο που εßδα τα Χριστοýγεννα. Χτες δηλαδÞ. Κι η υπüλοιπη μÝρα μου φÜνηκε τüσο διαφορετικÞ. Δεν Þταν üτι Ýκανα μια ευχÞ. ¹ταν üτι ακüμα μια φορÜ προσπÜθησα ν' αλλÜξω κÜτι. Κι üχι μüνον αυτü. ΑλλÜ εßχα το συναßσθημα πως αυτÞ τη φορÜ εßχα κÜτι πετýχει. ¼τι κÜτι εßχε αλλÜξει. Το Ýνιωθα στην ατμüσφαιρα. ΚÜτι διαφορετικü συνÝβαινε, αλλÜ δεν μποροýσα να προσδιορßσω τß. ΒγÞκα βüλτα προσπαθþντας να δω κÜτι. ΟτιδÞποτε. ¸να σημÜδι, μια φωνÞ. Ο κüσμος εßχε την ßδια μουντÞ φÜτσα. Τα σκυθρωπÜ τους πρüσωπα, σκυμμÝνα κοιτþντας ο καθÝνας τον εαυτü του, τρÝχανε στις δουλειÝς τους. Αμßλητοι. ΘλιμμÝνοι.
     Το πιο αστεßο στην üλη υπüθεση üμως Þταν, üταν Üκουγα κÜποιον να βρßζει τα Θεßα, Ýνιωθα üτι σε κÜποια γωνιÜ εμφανιζüταν ο "Τσουφ!". ΚÜθε φορÜ που Üκουγα το üνομÜ Του, αντηχοýσε στ' αφτιÜ μου το τσουφ κι Ýψαχνα με το βλÝμμα μου σε κÜθε πιθανü σημεßο να τον δω. Κι Þταν τüσο ζωντανÞ η ανÜμνηση του ονεßρου, που κÜποιες φορÝς Ýπιανα την μορφÞ Του με την Üκρη του ματιοý μου. Δεν μπορþ üμως να σας πω στα σßγουρα αν βρισκüταν εκεß Þ üχι, γιατß γυρßζοντας το κεφÜλι μου δεν Ýβλεπα τßποτα. Κι η αναισθησßα αυτοý που ξεστüμιζε το üνομÜ Του, μου επιβεβαßωναν Ýνα πρÜγμα. ¼τι αν ο "Τσουφ!" εμφανιζüταν... εμφανιζüταν μüνο μες στο μυαλü μου. Θα Þθελα üμως να Þξερα τι θα γινüταν στον κüσμο αν εμφανιζüταν πραγματικÜ σε καθÝνα που Τον φþναζε.
     Αυτü üμως συνÝβαινε χτες. Γιατß σÞμερα συνειδητοποßησα τι πÞγαινε στραβÜ. ¹ να το θÝσω καλýτερα, συνειδητοποßησα πως üλα πÞγαιναν καλÜ. Οι μαýροι κýκλοι στα μÜτια, η κοýραση της αûπνßας, η ταλαιπþρια του αρρþστου που σφÜδαζε στους πüνους üλο το βρÜδυ, Þταν εμφανεßς στα πρüσωπα των συνανθρþπων μου. 'Ανοιξα την τηλεüραση κι üσοι εßχαν το κουρÜγιο να κÜνουν εκπομπÞ, εßχαν την ßδια Ýκφραση. Τα ßδια χÜλια. ΧαμογÝλασα και βγÞκα στους δρüμους. ΚανÝνας δεν Ýβριζε, κανÝνας δεν παραπονιüταν εκνευρισμÝνος, καμιÜ κüρνα απü αμÜξια. ΚανÝνας δεν παραδεχüταν αυτü που του εßχε συμβεß. ºσως περιμÝνανε üλοι, κÜποιος Üλλος να κÜνει την αρχÞ. ºσως γιατß δεν μποροýσαν να πιστÝψουν αυτü που εßχε γßνει το προηγοýμενο βρÜδυ. Αυτü που εßχε απλÜ ξεκινÞσει το βρÜδυ των ΧριστουγÝννων. Περνþντας üμως Ýξω απü τα πÜρκα, αν εßχες το κουρÜγιο να το παρατηρÞσεις θα Ýβλεπες üτι μüνο τα πρüσωπα των παιδιþν χαμογελοýσαν. Μüνο απü τα στüματα των παιδιþν Üκουγες γÝλια. Κι εγþ το παρατÞρησα και για πρþτη φορÜ Ýνιωσα ευτυχισμÝνος. ¹ταν η πρþτη μÝρα στη Γη που Üκουγες μüνο τη Φýση και τα παιδιÜ. Κι üταν το συνειδητοποßησα, αναφþνησα:
 -"ΧριστÝ μου, αυτü πρÝπει να το δεις". ΑλλÜ δεν εμφανßστηκε. ΚανÝνα "Τσουφ!" στον ορßζοντα. ºσως γιατß εκεß που βρισκüταν να εßχε καλýτερη θÝα. Και χαμογÝλασα. Ναι. Για πρþτη φορÜ μετÜ απü τüσα χρüνια... χαμογÝλασα με τη ψυχÞ μου. ¼χι γιατß Þμουν σε καλýτερη θÝση απü τους Üλλους. ΑλλÜ γιατß Ýνιωσα ευγνωμοσýνη.
     Κι αυτÜ τα γρÜφω σε σας, γιατß... κÜποιος πρÝπει να κÜνει την αρχÞ. Κι ßσως αυτüς ο κÜποιος... εγþ... να πρÝπει να παραδεχτþ πως üλα ξεκßνησαν απü κεßνο τ' üνειρο. Απü κεßνη την ευχÞ. Δεν ξÝρω πüσο κÜθισα σε κεßνο το üνειρο, γιατß ο χρüνος κυλοýσε διαφορετικÜ. ΑυτÜ τα Χριστοýγεννα üμως θα μου μεßνουν αξÝχαστα. ΑπλÜ κι εγþ δεν μπüρεσα να κοιμηθþ το βρÜδυ απü τους πüνους. Δεν μποροýσα να φανταστþ πως αυτü που εßχα κÜνει Þταν τüσο κακü. ¼χι στο üνειρο... στην πραγματικüτητα. ¼μως... θα επανορθþσω. Τþρα που ξÝρω... τþρα που Ýνιωσα τι εßχα κÜνει, θα επανορθþσω. Και χαßρομαι που δεν Ýχω κÜνει χειρüτερα πρÜγματα.
     Δεν μετανιþνω για την ευχÞ που Ýκανα. Οι καλοß θα επιβιþσουν. Οι κακοß ελπßζω να μετανιþσουν και να προσπαθÞσουν ν' αλλÜξουν. ¼σοι προλαβαßνουν. Οι υπüλοιποι... ας πÜρω τον χαμü τους πÜνω μου, αλλÜ δεν θα λεßψουν σε κανÝνα. Η ανθρωπüτητα Ýχει σοβαρüτερα πρÜγματα να σκεφτεß. Γιατß η ευχÞ που Ýκανα Ýχει πιÜσει.
 -"Εýχομαι... üταν οι Üνθρωποι πÝφτουν να κοιμηθοýν, να νιþθουν τον πüνο που προκÜλεσαν στον συνÜνθρωπü τους με τις πρÜξεις τους".
                                                                 
                                                                  ΤΕΛΟΣ

     ΣΗΜ:  Ο Ηλßας υπÜρχει και στην ΕρωτικÞ Λογοτεχνßα με τις ιστορßες του εκεß!


              -----------------------------  0  -----------------------------

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers