ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

ÊëáóóéêÜ 

Whitman Walt: ÄñïóåñÜ Öýëëá ×ëüçò



                                    Βιογραφικü

     Ο Walt Whitman (Ουüλτ Γουßτμαν
) Þταν απü τους σημαντικüτερους Αμερικανοýς ποιητÝς. ΓεννÞθηκε στις 31 ΜÜη 1819 στο Λüνγκ-¢ιλαντ της ΝÝας Υüρκης2ος γιος μιας πολυπληθοýς οικογÝνειας με συνολικÜ 9 παιδιÜ, εßχε ÜγγλικÞ κß üλλανδικÞ τÞν καταγωγÞ.. Το 1823 η οικογÝνειÜ του αναγκÜζεται να μεταβεß στο Μπροýκλιν. Ο πατÝρας πιÜνει δουλειÜ σα μαραγκüς, ενþ ο ßδιος φοιτÜ για 6 χρüνια στο δημοτικü σχολεßο. ΣτÜ νεανικÜ του χρüνια ÜναγκÜσθηκε νÜ Ýγκαταλεßψει τις σπουδÝς του γιÜ νÜ Ýργασθεß þς ξυλουργüς, οßκοδüμος, τυπογρÜφος καß δÜσκαλος.Απü τα 12 εργÜζεται στο γραφεßο ενüς δικηγüρου, στα 14 μαθητεýει τυπογρÜφος και την ßδια περßπου περßοδο γρÜφεται σ' Ýν αναγνωστÞριο βιβλιοθÞκης κι Ýχει την ευκαιρßα ν' ανακαλýψει πολλοýς κλασσικοýς αλλÜ και νεþτερους συγγραφεßς.
     Το 1835 επιστρÝφει στο Λονγκ-¢ιλαντ κι εργÜζεται σα δÜσκαλος. ¢πü τü 1838 Üρχισε νÜ συνεργÜζεται μÝ Ýφημερßδες καß περιοδικÜ. ΠαρÜλληλα, ιδρýει την εφημερßδα Long-Islander, της οποßας εßναι συγχρüνως διευθυντÞς, υπεýθυνος σýνταξης και τυπογρÜφος. Το Ýργο του σα δÜσκαλος συνεχßζεται μÝχρι το 1841, Ýτος που μετακομßζει στη ΝÝα Υüρκη προκειμÝνου να εργαστεß στοιχειοθÝτης σε τυπογραφεßο αλλÜ και δημοσιογρÜφος σε διÜφορα περιοδικÜ Þ εφημερßδες της εποχÞς. Συγχρüνως, λαμβÜνει ενεργü μÝρος στη πολιτικÞ και συμμετÝχει σε προεκλογικÝς εκστρατεßες του Δημοκρατικοý Κüμματος. ΠαρÜλληλα εγκαταλεßπει την εργασßα του στο τυπογραφεßο κι αναλαμβÜνει διευθυντÞς εφημερßδων, βρισκüμενος διαδοχικÜ στις Daily Aurora και Brooklyn Eagle.
     Αυτü το διÜστημα δημοσιεýει πλÞθος Üρθρων επß διαφüρων θεμÜτων που συνδÝονται συνÞθως με τη παγκüσμια Þ την αμερικανικÞ πολιτικÞ επικαιρüτητα. Το 1848 διακüπτεται η συνεργασßα του με την εφημερßδα Brooklyn Eagle και γßνεται συντÜκτης της Crescent, θÝση που κατÝχει για 1 χρüνο, που στο διÜστημÜ του ταξιδεýει σχεδüν σ' ολÜκερο τον Αμερικανικü Νüτο. Το 1849, επικεφαλÞς ενüς μικροý τυπογραφεßου, εκδßδει την εφημερßδα Freeman. Τον επüμενο χρüνο üμως αλλÜζει εκ νÝου κατεýθυνση και γßνεται μαραγκüς, χτßζοντας σπßτια που αργüτερα πουλÜ. Το 1854 εγκαταλεßπει κÜθε εργασßα κι επεξεργÜζεται τη του ποιητικÞ συλλογÞ, βαθιÜ ÝπηρεασμÝνος Üπü τßς θεωρßες τοý ¸μερσον Ýκδßδει, τü 1855 στÞ πρþτη της μορφÞ, τÞ συλλογÞ του Φýλλα Χλüης, (Leaves Of Grass) Üποτελοýμενη απü 12 ποιÞματα. ¸κτοτε Ýμπλουτßζει σÝ ÜλλεπÜλληλες Ýκδüσεις τÞ συλλογÞ αυτÞ μÝ νÝες συνθÝσεις, Ýξασφαλßζοντας Üναγνþριση φανατικþν θαυμαστþν üπως ü Σουßνμπερν κι ü ΡοσσÝτι, ÜλλÜ καß τÞν Ýπιφυλακτικüτητα τοý εýρýτερου κοινοý, κυρßως γιÜ τßς προωθημÝνες περß ÞθικÞς ÜντιλÞψεις του. Η συλλογÞ του αυτÞ εκδüθηκε με δικÜ του Ýξοδα κι αποτελεß το κυριüτερο Ýργο της ζωÞς του.



     Σ' αυτÞ τη πρþτη Ýκδοση, η συλλογÞ περιλαμβÜνει εκτεταμÝνα, Üτιτλα ποιÞματα και λαμβÜνει κυρßως αρνητικÝς κριτικÝς ενþ πωλεßται τελικÜ μüλις 1 αντßτυπο. 1 χρüνο αργüτερα, ετοιμÜζει  Ýκδοση της συλλογÞς, που περιÝχει πλÝον 20 ποιÞματα, γενικþτερες διορθþσεις, τßτλους και μια σαφÝστερη ταξινüμηση. ΠαρÜλληλα περιλαμβÜνει σαν εισαγωγÞ, συγχαρητÞριο γρÜμμα του Ραλφ ΓουÜλντο ¸μερσον προς αυτüν. Η κυκλοφορßα της 2ης Ýκδοσης συνοδεýεται επßσης απü αντιδρÜσεις του περισσüτερο συντηρητικοý τμÞματος της αμερικανικÞς κοινωνßας. Απü το φüβο δικαστικþν διþξεων, το Ýργο αποσýρεται ενþ Ýχουν Þδη πωληθεß μερικÝς εκατοντÜδες αντßτυπα. Το επüμενο διÜστημα δημιουργεßται σταδιακÜ ευνοúκþτερο κλßμα γι' αυτüν που οδηγεß τελικÜ το 1860 σε  Ýκδοση απü τον Εκδοτικü Οßκο Thayer & Eldridge.

     Στον Αμερικανικü Εμφýλιο, εργÜζεται σαν εθελοντÞς νοσοκüμος, στην ΟυÜσινγκτον, Ýμπειρßα που τονε σφραγßζει και που τη καταγρÜφει στÜ ΠολεμικÜ ΑπομνημονεýματÜ του (1875). Με το τÝλος του πολÝμου διορßζεται στο Υπουργεßο Εσωτερικþν κι ειδικþτερα στο ΤμÞμα ΥποθÝσεων Των ΙνδιÜνων. Λßγο μετÜ, ο νÝος υπουργüς James Harlan, πρþην ΜεθοδιστÞς ιεροκÞρυξ, τον απολýει, επειδÞ εßναι συγγραφÝας των Φýλλων Χλüης. ΠαρολαυτÜ, 1 μÞνα μετÜ, διορßζεται αυτÞ τη φορÜ στο Υπουργεßο Δικαιοσýνης. Το καλοκαßρι του 1866, επεξεργÜζεται  Ýκδοση των "Φýλλων" κατÜ τη διÜρκεια διακοπþν του στο Μπροýκλιν. Σ' αυτÞ τη νÝα Ýκδοση, διαφοροποιεß ορισμÝνους τßτλους και προχωρεß σε κÜποια αρßθμηση, þστε το Ýργο ν' αποκτÞσει ενüτητα. Δημοσιεýεται τελικÜ το 1867 με προσωπικÜ του Ýξοδα. Ακολουθοýν Üλλες 4 εκδüσεις και το 1891, η τελευταßα, εßναι αρκετÜ ογκþδης περιλαμβÜνοντας περισσüτερα απü 400 ποιÞματα, ενþ παρÜλληλα συνοδεýεται απü την ευρýτερη αποδοχÞ του, που 'χει επιτευχθεß σταδιακÜ.

     ¹δη απü το 1870 η υγεßα του εßχε αρχßσει να κλονßζεται σημαντικÜ. ΠÝθανε στις 26 ΜÜρτη 1892 και στον τÜφο του -που ο ßδιος σχεδßασε- αναγρÜφεται απüσπασμα απü 'να ποßημα του:



"
My foothold is tenon'd
and mortis'd in granite;

 I laugh at what you call dissolution;

 And I know the amplitude of time".

"Η βÜση μου βρßσκεται αρραγÞς
 κÜτω απ' αυτÞ τη πÝτρα.
 Γελþ μ' αυτü που καλεßτε αποσýνθεση
 Και γνωρßζω το εýρος του χρüνου
".


    ¢λλα του Ýργα: ΔημοκρατικÝς Üπüψεις (1871), Δεßγματα Þμερþν (1882), ΚλαδιÜ του ΝοÝμβρη (1888), Χαßρε, φαντασßα μου (1891). ¹ βακχικÞ ποßησÞ του, χειμαρρþδης, ÝπικÞ, ρωμαλÝα ρητορικÞ, Üπüλυτα προσηλωμÝνη στη γÞινη ρßζα καß στοýς καρποýς της, Ýξυμνεß τü Ýνστικτο καß τον περιφρονημÝνο φορÝα του, τü σþμα, τÞ ζωικÞ üρμÞ καß τÞ φýση στÞ θεßα ÜπλüτητÜ της. ¹ φιλßα, Þ ßσüτητα κι η δημοκρατßα διατρÝχουνε τους γεμÜτους πληθωρικÞ σχεδüν διονυσιακÞ λυρικÞ κατÜφαση, στßχους τοý ποιητÞ, για τον üποßο, αν κανεßς Üναζητοýσε νεοελληνικü ÜνÜλογο, θÜ üφειλε νÜ «ÝκβιÜσει» μιαν αßνιγματικÞ σýγκλιση μεταξý ΚÜλβου, ΠαλαμÜ και Σικελιανοý.


=========================


ΚαπετÜνιε! Ω ΚαπετÜνιε μου!

ΚαπετÜνιε! ΚαπετÜνιε! Ω ΚαπετÜνιε μου!
Το φοβερü μας το ταξßδι Ýχει τελειþσει.
Το πλοßο μας τη κÜθ’ αναποδιÜ Ýχει σαρþσει
κερδÞθηκε κι η δÜφνη που ζητοýσαμε.
ΦτÜσαμε στο λιμÜνι, ΚαπετÜνιε μου!
Ακουþ καμπÜνα να χτυπÜ σα το σφυρß,
λαü π' αναγαλλιÜζει, και στο γυρισμü ν' ανÜβει,
Κι üλων τα μÜτια στρÝψανε στο βλοσυρü καρÜβι,
στ' ατρüμητο κι ακλüνητο σκαρß.

Μα, συ καρδιÜ! καρδιÜ! ω καρδιÜ!
¿ Üλικη, αιμÜτινη, κüκκινη σταλαξιÜ.
Εκεß στη γÝφυρα του πλοßου μας, μαθÝς,
ο ΚαπετÜνιος μου που κεßτεται πεσμÝνος,
κοιμÜται κρýος, σιωπηλüς και πεθαμÝνος...

ΚαπετÜνιε! Ω ΚαπετÜνιε μου! Για σÞκω!
τα σÞμαντρα ν' ακοýσεις που χτυποýνε.
για σÝνα λÜβαρα λυτÜ ψυχανεμοýνε. ΣÞκω!
Για σÝνα σÜλπιγγες, κλαγγÝς αχολογοýνε,
Για σÝνα τ' ανθοστüλιστα στεφÜνια πλουμισμÝνα,
Για σÝ' στην αποβÜθρα τα πλÞθη συναγμÝνα,
βοÜ, χοχλÜζει ο λαüς, που θÝλει εσÝνα
και σε γυρεýει με τα μÜτια φουντωμÝνα.

¸λα, Ýλα, ΚαπετÜνιε μου! ΠατÝρα αγαπημÝνε!
Γεßρε πÜνω στο μπρÜτσο μου το Ýρημο κεφÜλι.
Σαν üνειρο μου φαßνεται, στη γÝφυρα πεσμÝνος,
και να 'σαι κρýος, σιωπηλüς και πεθαμÝνος...

Μα ο ΚαπετÜνιος μου δεν απαντÜ,
τ' αχεßλι του εßν' αμßλητο, χλωμü,
πατÝρα μου το μπρÜτσο μου δε νιþθεις πια
και οýτ' Ýχεις τη θÝληση, δεν Ýχεις πια σφυγμü.
Το πλοßο Ýριξ' Üγκυρα ολüγερο, βουβÜ
κι Ýχει τελειþσει το ταξßδι το στερνü,
απ' το ξαρμÝνισμÜ του αυτü το φοβερü,
της νßκης το καρÜβι γýρισε ξανÜ,
με κερδεμÝνο τον σκοπü.

ΕυφρÜνου ακρογιαλιÜ, καμπÜνα χτýπα!
Μα 'γω το πÝνθιμü μου σÝρνω βÞμα:
Στη γÝφυρα, που ο ΚαπετÜνιος μου πεσμÝνος,
κοιμÜται κρýος... σιωπηλüς... και πεθαμÝνος...
(μτφρ.: ΠÜτροκλος)

Μη ΠÜλλεσαι ΜονÜχα Μες Στο ΚλεισμÝνο ΣτÝρνο Μου

Μη πÜλλεσαι μονÜχα μες στο κλεισμÝνο στÝρνο μου,
Οýτε σε οργισμÝνους στεναγμοýς νυχτερινοýς
üταν με τον εαυτü μου τα 'χω βÜλει,

Οýτε σ´ εκεßνους τους βαθεßς,
μισοπνιγμÝνους στεναγμοýς,

Οýτε στους πολλοýς üρκους που δεν κρÜτησα
και στις αθετημÝνες υποσχÝσεις,

Οýτε στη βοýληση της πεισματÜρικης
και Üγριας ψυχÞς μου,

Οýτε στον απαλü Üνεμο που με θρÝφει,
Οýτε σ´ αυτüν τον χτýπο και τον βρüντο
μÝσα στους κροτÜφους και στους καρποýς μου,

Οýτε στην παρÜξενη εντüς μου συστολÞ
και διαστολÞ που μια μÝρα θα πÜψει,

Οýτε στις τüσες ευχÝς
που απηýθυνα με δßψα στους αιθÝρες,

Οýτε στις κραυγÝς, στα γÝλια, στις προκλÞσεις,
που ξεχýνονται απü μÝσα μου
üταν στην Üγρια ερημιÜ εßμαι μονÜχος,

Οýτε στο τραχý κοντανÜσαιμα
μÝσα απü σφιγμÝνα δüντια,

Οýτε σε λÝξεις χιλιοειπωμÝνες,
Üναρθρες λÝξεις, αντßλαλους, λÝξεις
νεκρÝς,
Οýτε στα μουρμουρητÜ
των ονεßρων μου μÝσα στον ýπνο,

Οýτε στα Üλλα μουρμουρητÜ εκεßνων
των απßστευτων ονεßρων της μÝρας,

Οýτε στα μÝλη και στις αισθÞσεις του κορμιοý μου,
που αδιÜκοπα σε δÝχεται και σε διþχνει -οýτε εκεß,

Οýτε σε τßποτα απ´ üλα αυτÜ,
ω Ýνωση, ω παλμÝ της ζωÞς μου,

Δεν σε χρειÜζομαι να υπÜρχεις
και να φανερþνεσαι παρÜ σ' αυτÜ τα τραγοýδια!

Οταν ΣκÝφτεσαι Το Χρüνο

Ι
¼ταν σκÝφτεσαι τον χρüνο
-üλη αυτÞ η ανασκüπηση,
¼ταν σκÝφτεσαι το σÞμερα
και τα χρüνια που θα 'ρθουν.
¸χεις σκεφτεß üτι εσý ο ßδιος
κÜποτε θα πÜψεις να υπÜρχεις;
¸χεις αναλογιστεß με τρüμο
τα σκαθÜρια μÝσα στο χþμα;
ΦοβÜσαι üτι το μÝλλον
δεν θα σημαßνει τßποτα για σÝνα;
Εßναι Ýνα τßποτα το σÞμερα;
Εßναι το απροσμÝτρητο παρελθüν
Ýνα τßποτα;
Αν το μÝλλον εßναι Ýνα τßποτα,
τüτε σßγουρα εßναι κι αυτÜ Ýνα τßποτα.
¼ταν σκÝφτεσαι üτι ο Þλιος ανÝτειλε στην ανατολÞ
-üτι οι Üντρες κι οι γυναßκες Þταν ευλýγιστοι,
πραγματικοß, ζωντανοß -üτι üλα Þταν ζωντανÜ,
¼ταν σκÝφτεσαι üτι εσý κι εγþ δεν βλÝπαμε,
δεν αισθανüμασταν, δεν σκεφτüμασταν,
δεν εßχαμε λÜβει το μερßδιü μας,
¼ταν σκÝφτεσαι üτι τþρα εßμαστε εδþ
κι Ýχουμε λÜβει το μερßδιü μας.

  Η ΦωνÞ Της ΒροχÞς

Και ποια εßσαι εσý;
Εßπα στην απαλÞ βροχοýλα,

Κι εκεßνη, üσο παρÜξενο κι αν φαßνεται,
μου Ýδωσε απÜντηση,
εδþ τη μεταφρÜζω:

Εßμαι το Ποßημα της Γης,
εßπε η φωνÞ της βροχÞς,

Αιþνια ανÝρχομαι ανεπαßσθητη
μÝσα απü τη στεριÜ και την απýθμενη θÜλασσα,

ΨηλÜ στους ουρανοýς,
απ' üπου, με ακαθüριστη μορφÞ, ολüτελα

αλλαγμÝνη κι ωστüσο απαρÜλλαχτη,
ΚατÝρχομαι να λοýσω τα Üνυδρα,
τους κüκκους της σκüνης,
το χþμα üλης της γης,

Κι üλα üσα μÝσα τους χωρßς εμÝνα
Þταν μüνο σπÝρματα, αδρανÞ,
αγÝννητα.
Και αδιÜκοπα, μÝρα και νýχτα,
στην ßδια μου τη προÝλευση δßνω

ξανÜ ζωÞ, την ομορφαßνω και την εξαγνßζω.
(Γιατß το τραγοýδι, εκκινþντας
απü τον γενÝθλιο τüπο του,

μετÜ την εκπλÞρωση, τη περιπλÜνηση,
ΦανερÜ Þ κρυφÜ, πιστÜ με αγÜπη επιστρÝφει).

      Η Ερωτοτροπßα Των Αετþν

Καθþς περπατþ τα πρωινÜ δßπλα στο ποτÜμι
(ο πρωινüς περßπατος, η ανÜπαψÞ μου),
ψηλÜ στον ουρανü
Ýνας Ýξαφνος πνιχτüς Þχος,
η ερωτοτροπßα των αετþν.

Η λÜβρα ερωτικÞ των δυο τους μες στο διÜστημα,
οι αρπαγÝς που γατζþνονται και συμπλÝκονται
μια ζωντανÞ, βßαιη ρüδα που περιστρÝφεται,
τÝσσερις φτεροýγες που χτυπιοýνται, δυο ρÜμφη,
στροβιλιζüμενη μÜζα γραπωμÝνη σφιχτÜ,
σε στριφογυριστÝς, συσπειρωμÝνες, κυκλικÝς τροχιÝς,
πÝφτοντας ολüισια προς τα κÜτω,
μÝχρι που πÜνω απü το ποτÜμι, ζυγιÜζεται,
ζευγÜρι κι üμως Ýνα,
μια στιγμÞ ανÜπαυλας.

Μια ακßνητη ασÜλευτη ισορροπßα στον αÝρα,
ýστερα χωρßζουνε, τα νýχια χαλαρþνουν
και ξανÜ προς τα πÜνω με αργÝς,
σταθερÝς φτεροýγες λοξοπετþντας,
ακολοθοýν τη χωριστÞ, διÜφορη πτÞση τους.
ΑυτÞ τη δικÞ της,
αυτüς τη δικÞ του.

Στη ΓαλÜζια ¼χθη Της ΟντÜριο

1
ΠλÜι στÞ γαλÜζια üχθη τÞς ΟντÜριο
Καθþς σκεφτüμουνα τßς μÝρες τοý πολÝμου, τÞ σημερνÞ εßρÞνη ÜλλÜ
καß τοýς νεκροýς ποý πιÜ δÝ θÜ γυρßσουν,
ΦÜντασμα γιγαντιαßο καß μεγαλüπρεπο μÝ πρüσωπο αýστηρü στÜθηκε
δßπλα μου
Καß ΨÜλλε μου, εßπε, τü ποßημα τÞς 'Αμερικfjς ποý βγαßνει Üπ' τÞν
καρδιÜ της, ψÜλλε τÞς νßκης τü τραγοýδι,
Tfjς ΛευτεριÜς ξεκßνα τοýς παιÜνες, πιü βροντεροýς παρÜ ποτÝ,
ΨÜλλε πρßν φýγεις τü τραγοýδι γιÜ τÞς Δημοκρατßας τßς Üγωνßες καß
τÜ δεινÜ.
(Δημοκρατßα, χρισμÝνη Ýσý νικÞτρια, κι δμως σÝ κÜθε βÞμα ÜπατημÝνη
¢πü χαμüγελα ýποκριτικÜ, θÜνατο κι Üπιστßα.)

2
Iδοý ¸θνος νÝο καß στÝκομαι μπροστÜ σας καß θεριεýω
¼πως κανεßς θεριεýει γιÜ νÜ δικαιωθεß στÜ μÜτια σας.
Τßποτε δÝν πετÜω κι üλα τÜ δÝχομαι καß χωνεμÝνα τÜ γεννÜω ξανÜ σÝ
νÝα δικÜ μου σχÞματα.
ΓενιÜ ποý δοκιμÜζεται στü χρüνο καß στßς πρÜξεις,
Εßμαστε αýτü ποý εßμαστε κι Þ ßδια Þ γÝννησÞ μας ÜπÜντηση ßσχυρÞ
σ' üποιαν Üντßρρηση·
Εμεßς Ýχουμε γιÜ üπλα τους Ýαυτοýς μας
Ποý μÜς κÜνουν φοβεροýς καß τρομεροýς,
Μüνοι üλα τÜ μποροýμε κι Ýπαρκοýμε σ' üλα χÜρη στη ποικιλßα μας
κι εßμαστε
ΜÝσα μας οß üμορφüτεροι γιÜ τÜ δικÜ μας μÜτια·
Κι ßσορροποýμε μüνοι Ýδþ στü κÝντρο, κι Üπü 'δþ, σ' üλη τÞν οßκουμÝνη
τÜ κλαδιÜ μας:
¢π' τü Μισοýρι, τÞ ΝεμπρÜσκα Þ τü ΚÜνσας, μ' Ýνα χαμüγελο, ÜπÜντηση
μαχητικÞ στÞν üποια περιφρüνηση.
¼ποια Üμαρτßα Üρχßζει καß τελειþνει μÝσα μας,
"Ο,τι κι Üν γßνει κι ü,τι κι Üν δÝ γßνει·
Αμαρτωλοß Þ þραßοι μüνο γιÜ μÜς καß μÝσα μας.
(ΜητÝρα Ýσý κι ÜγαπημÝνες ÜδελφÝς!
Κι αν κÜποτε χαθοýμε, δÝ θÜ 'ναι Üπü κατακτητÞ·
ΣτÞν αßþνια νýχτα μüνοι μας θÜ βυθιστοýμε.)

3

ΜÞπως νομßσατε πþς ενας μüνον Üρχοντας μπορεß νÜ ýπÜρχει;
¢ρχοντες Üπειροι σÜς λÝω Ýγþ - γιατß κανεßς κανÝναν δÝν Üντισταθμßζει,
üπως τü βλÝμμα κανενüς δÝν Ýμποδßζει τ' Üλλα
βλÝμματα κι üπως καμιÜ ζωÞ μ' Üλλη ζωÞ δÝ γßνεται νÜ Ýξισωθεß.

¼λοι Üξιοι γιÜ τÜ πÜντα
Κι δλα τÜ πÜντα εßναι γιÜ τοýς Üνθρþπους, δηλαδÞ γιÜ σÜς,
Καß δßχως θεßους Þ Üλλους üρους.

¼λα πηγÜζουν Üπ' τü σþμα· Þ ýγεßα τοý σþματος πηγÞ Üρμονßας μας
μÝ τü σýμπαν.

ΦτιÜξτε σπουδαßους Üνθρþπους: τ' Üλλα θÜ 'ρθοýνε μüνα τους.

              Σπßθες Απ' Τον Τροχü

Εκεß üπου της πüλης
το ακατÜπαυστο πλÞθος ολημερßς διαβαßνει,
ΑποτραβιÝμαι και παρÜμερα στÝκομαι
μαζß με Ýνα τσοýρμο παιδιÜ που κÜτι κοιτÜζουν.
ΠλÜι στο κρÜσπεδο στην Üκρη του πεζοδρομßου,
¸νας τροχιστÞς μαχαιριþν
ακονßζει με τον τροχü του Ýνα μεγÜλο μαχαßρι,
Σκυφτüς προσεκτικÜ το κρατÜει
πÜνω στην πÝτρα – με πüδι και γüνατο,
Με δýναμη üση πρÝπει γοργÜ τη στριφογυρνÜει
καθþς πιÝζει με χÝρι ελαφρý μα σταθερü,
Και τüτε ξεχýνονται πλοýσιοι πßδακες χρυσοý,
Σπßθες απ´ τον τροχü.

Η σκηνÞ, και üλα üσα περικλεßει,
πως με αδρÜχνει και πως με συγκινεß,
Ο θλιβερüς, ρακÝνδυτος γÝρος με το σουβλερü σαγüνι
και το φαρδý πÝτσινο λουρß στον þμο,
Εγþ ο ßδιος, διÜχυτος και ρευστüς,
Ýνα φιλοπερßεργο φÜντασμα που αιωρεßται,
τþρα εδþ απορροφημÝνος και καθηλωμÝνος,
Η ομÜδα (μια τελεßα που κανÝνας δεν προσÝχει
μÝσα σε Ýνα αχανÝς περιβÜλλον),
Τα προσηλωμÝνα, σιωπηλÜ παιδιÜ,
το δυνατü, περÞφανο, ασýχαστο μπÜσο των δρüμων,
Το χαμηλü τραχý γουργουρητü της περιστρεφüμενης πÝτρας,
η λεπßδα που απαλÜ πιÝζεται πÜνω της,
ΔιαχÝοντας, σκορπßζοντας, εξακοντßζοντας παντοý
μικρÜ σιντριβÜνια χρυσοý,
Σπßθες απ´ τον τροχü.
(μτφρ.:ΕλÝνη & Κατερßνα Ηλιοποýλου)

          ΣυνÝχειες

Τßποτα δεν χÜνεται πραγματικÜ
και δεν γßνεται να χαθεß,
Η γÝννηση, η ταυτüτητα, η μορφÞ
–κανÝνα στοιχεßο του κüσμου.

Η ζωÞ, η δýναμη, κανÝνα πρÜγμα ορατü.
Τα φαινüμενα δεν πρÝπει να σε παραπλανοýν,
οýτε η μετακßνηση σε Üλλες σφαßρες
να σαστßζει το μυαλü σου.

¢φθονος εßναι ο χρüνος και ο χþρος
–Üφθονοι οι αγροß της Φýσης.
Το σþμα νωθρü, γÝρικο, κρýο
–στÜχτες που Ýμειναν απü φωτιÝς αλλοτινÝς,

Το φως στα μÜτια Ýγινε θολü,
στην þρα του ξανÜ θα λÜμψει
κι αν ο Þλιος τþρα βυθßζεται στη δýση,
θα ανατεßλει ξανÜ σε πρωινÜ ατÝλειωτα και μεσημÝρια.

Στην παγωμÝνη λÜσπη αÝναα
ο αüρατος νüμος της Üνοιξης επιστρÝφει,
Με χλüη και λουλοýδια
και θερινοýς καρποýς και καλαμπüκια.

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers