ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

ÊëáóóéêÜ 

Sexton Anne: Øßèõñïé Óôïí ÊÞðï...

  Βιογραφικü

     Η Ανν-ΓκρÝηβ ΧÜρβεη (Αnne-Grave Harvey) γεννÞθηκε 9 ΝοÝμβρη 1928 στο Νιοýτον, ΜασαχουσÝτη (Newton, Massachusetts). Ο πατÝρας της Ραλφ Þταν επιτυχημÝνος πωλητÞς, γιος ισχυροý τραπεζßτη της Βοστþνης κι η μητÝρα της, ΜÝρι-ΓκρÝι ΣτÝιπλς (Mary Gray Staples) Þταν μοναχοπαßδι κι ιδιαßτερα καλοαναθρεμμÝνη. Εßχε 2 μεγαλýτερες αδερφÝς, τη ΤζÝιν και τη Μπλανς. Η ßδια Þταν ιδιαßτερα αντιδραστικÞ προς τους αυστηροýς κανüνες της οικογÝνειας και πÝρασε Ýντονη εφηβεßα. Στα 20 της γνωρßζει τον ΚÜγιο ΣÝξτον (Alfred Sexton), νεαρü περιοδεýοντα πωλητÞ και μερικοýς μÞνες αργüτερα το σκÜει απ' το σπßτι της και τον παντρεýεται. Ακολουθεß η γÝννηση των 2 κοριτσιþν τους (Linda-Gray & Joyce-Ladd) σýντομα, κι η πρþτη ψυχικÞ κατÜρρευσÞ της. ΕπιβαρυμÝνη απü τις ευθýνες της οικογÝνειας, τα οικονομικÜ προβλÞματα και καταρρακωμÝνη απü το θÜνατο της αγαπημÝνης της θεßας, αποπειρÜται να δþσει τÝρμα στη ζωÞ της για πρþτη φορÜ το 1956, σε ηλικßα 28 ετþν.
    
ΜετÜ απü αυτÞν τη πρþτη απüπειρα ξεκινÜ εντατικÞ ψυχοθεραπεßα, που δε διÝκοψε μÝχρι το τÝλος της ζωÞς της. Ο ψυχßατρüς της Δρ ΜÜρτιν Ορν, της συστÞνει να ασχοληθεß με την ποßηση ως θεραπευτικü μÝσο. Τα χρüνια που ακολοýθησαν θα Ýκανε αρκετÝς ακüμα απüπειρες αυτοκτονßας και θα νοσηλευüταν δεκÜδες φορÝς σε ψυχιατρικÝς κλινικÝς. Οι διαγνþσεις δεν Þταν πÜντοτε σαφεßς üμως οι ψυχßατροß της συμφωνοýσαν üτι Ýπασχε απü μανιοκατÜθλιψη κι αυτοκτονικü ιδεασμü. Το 1957 Ο Δρ Ορν την ενθÜρρυνε να γραφτεß στο κολÝγιο και να κÜνει σπουδÝς üμως δεν Ýδειξε ιδιαßτερο ενδιαφÝρον για Ýνα σεμινÜριο ποßησης που δßδασκε ο ποιητÞς και πανεπιστημιακüς καθηγητÞς Τζον Χολμς. Σε αυτü το σεμινÜριο γνþρισε την ποιÞτρια και πεζογρÜφο Μαξßν Κοýμιν, που Ýμελλε να γßνει η πιο στενÞ της φßλη μÝχρι την αυτοκτονßα της ΣÝξτον το 1974. ¸να χρüνο αργüτερα, εγγρÜφεται στο σεμινÜριο ποßησης üπου δßδασκε ο Þδη γνωστüς ποιητÞς Ρüμπερτ Λüουελ στη Βοστþνη. Εκεß γνωρßζεται με τους ποιητÝς Σßλβια Πλαθ και Τζορτζ ΣτÜρμπακ με τους οποßους Ýβγαινε συχνÜ.



    
Το 1960 εκδßδεται η 1η της ποιητικÞ συλλογÞ με τßτλο "Προς Το ΜπÝντλαμ Κι Εν ΜÝρει Προς Τα Πßσω". Το κýριο θÝμα των ποιημÜτων της Þταν οι εμπειρßες της απü τις ψυχιατρικÝς κλινικÝς και τη θεραπεßα της και ποιÞματα üπως το "Η ΜουσικÞ ΕπιστρÝφει Σε ΜÝνα Κολυμπþντας" & "Ο Δρüμος Της ΕπιστροφÞς" Ýκαναν ιδιαßτερη αßσθηση σε κοινü και κριτικοýς. Το 1961 κερδßζει μßα απü τις 20 διαθÝσιμες υποτροφßες του Ινστιτοýτου ΑνεξÜρτητων Σπουδþν Radcliffe ενþ παρÜλληλα εξαργυρþνει την επιτυχßα του "ΜπÝντλαμ" αυξÜνοντας την αμοιβÞ της για κÜθε δημüσια ανÜγνωση που Ýκανε. Το 1962 κυκλοφορεß η 2η ποιητικÞ της συλλογÞ με τßτλο Ýναν στßχο του Σαßξπηρ απü τον "ΜÜκβεθ": "¼λοι Οι Ακριβοß Μου". Το βιβλßο χωρßζεται σε 5 ενüτητες. ΑμÝσως μετÜ την κυκλοφορßα του αποθεþνεται απü την κριτικÞ και πολλοß το θεωροýν μÝχρι σÞμερα το καλýτερü της βιβλßο. Αρχßζει να αναδýεται το ενδιαφÝρον της για το θÝατρο. ΚατÜ τα τÝλη του 1962, üχι μüνον εßναι πια αναγνωρßσιμη και σημαντικÞ νÝα ποιÞτρια αλλÜ κερδßζει και Ýνα ικανοποιητικü εισüδημα. ΕπιπλÝον, η ßδια νιþθει üτι η υγεßα της βελτιþνεται σταθερÜ.



    
Το 1963 κερδßζει την ταξιδιωτικÞ υποτροφßα της ΑμερικανικÞς Ακαδημßας Τεχνþν & ΓραμμÜτων αξßας 6.500 δολαρßων για να ταξιδÝψει για Ýναν χρüνο στο εξωτερικü. ΠαρÜλληλα ανανεþνεται η υποτροφßα της στο Ινστιτοýτο Radcliffe. Τον ΦλεβÜρη του 1963 αυτοκτονεß η Σßλβια Πλαθ κι η ΣÝξτον συγκλονßζεται ακüμα μια φορÜ. ΓρÜφει το ποßημα "Ο ΘÜνατος Της Σßλβια" που θα εκδοθεß το 1966 στην συλλογÞ "ΖÞσε ¹ ΠÝθανε". Το 1964 φαßνεται να τα 'χει üλα: εßναι γνωστÞ, βραβευμÝνη ποιÞτρια, μητÝρα δυο αξιολÜτρευτων κοριτσιþν, μ' Ýνα σýζυγο που στÝκεται δßπλα της παρ' üλες τις δυσκολßες. Εντοýτοις, εκεßνη φαßνεται να ασχολεßται üλο και περισσüτερο με την εμμονÞ της με τον θÜνατο. Στο "Επιθυμþντας Να ΠεθÜνω" γρÜφει:

   
Οι απüπειρες Ýχουν μια γλþσσα ειδικÞ
     σ
αν μÜστορες, θÝλουν να ξÝρουν ποια εργαλεßα
     π
οτÝ τους δεν ρωτοýν γιατß να χτßσω
.

     Σ
τα τÝλη του 1964 συνεργÜζεται με τη θεατρικÞ ομÜδα του Charles Playhouse της Βοστþνης ετοιμÜζοντας το μοναδικü θεατρικü της που ανÝβηκε ποτÝ, το "Οδüς ΕλÝους". Τ
ο 1965 κερδßζει τη 1η ταξιδιωτικÞ υποτροφßα του Διεθνοýς Συνεδρßου ΠολιτιστικÞς Ελευθερßας της ΝÝας Υüρκης ýψους 5.000 δολαρßων και λßγους μÞνες αργüτερα εκλÝγεται μÝλος της ΒασιλικÞς Εταιρεßας ΓραμμÜτων του Λονδßνου. Εßχε προηγηθεß η Ýκδοση των "ΕπιλεγμÝνων ΠοιημÜτων" της απü την Oxfordπου εßχε πουλÞσει αρκετÝς χιλιÜδες αντßτυπα στην Αγγλßα.
    
Το 1966 εκδßδεται η συλλογÞ της "ΖÞσε ¹ ΠÝθανε" που τον επüμενο χρüνο τιμÜται με το Βραβεßο Ποýλιτζερ για την ποßηση και το Βραβεßο Shelley Memorial. Το 1967 τη βρßσκει καθηλωμÝνη στο κρεβÜτι, μετÜ απü Ýνα ατýχημα που εßχε στο σπßτι. ΓρÜφει τα "ΕρωτικÜ ΠοιÞματα". Το φθινüπωρο της ßδιας χρονιÜς προσλαμβÜνεται ως καθηγÞτρια δημιουργικÞς γραφÞς στο γυμνÜσιο του Wayland. Το 1969 κυκλοφορεß τη 4η ποιητικÞ της συλλογÞ με τßτλο: "ΕρωτικÜ ΠοιÞματα". Τα ερωτικÜ, σχεδüν σαρκικÜ ποιÞματÜ της, üπως "Το Φιλß" Þ "Το ΣτÞθος" γνωρßζουν μεγÜλη επιτυχßα στο κοινü κι οι πωλÞσεις της εκτοξεýονται. Τον Οκτþβρη της ßδιας χρονιÜς ανεβαßνει το θεατρικü της: "Οδüς ΕλÝους" σε μια παρÜσταση off Brodway και γνωρßζει μεγÜλη επιτυχßα.



    
Το 1970 εßναι μßα ιδιαßτερα δημιουργικÞ χρονιÜ. ΓρÜφει τα ποιÞματα που θα κυκλοφορÞσουν αργüτερα σε 3 συλλογÝς: "Μεταμορφþσεις(1972), "Το Βιβλßο Της Ανοησßας" (1972) και "Τα ΣημειωματÜρια Του ΘανÜτου" (1974). Το 1972 η ακαδημαúκÞ καριÝρα της παßρνει νÝα þθηση καθþς της προσφÝρεται διδακτικÞ θÝση 5ετοýς θητεßας με αρκετÜ ψηλü μισθü στο ΠανεπιστÞμιο Colgate. Στις αρχÝς του 1973 γρÜφει 39 ποιÞματα στο ενδιÜμεσο ολιγοÞμερων εισαγωγþν σε ψυχιατρικÝς κλινικÝς ενþ Ýχει σταματÞσει την αντικαταθλιπτικÞ της θεραπεßα. Πρüκειται για τα ποιÞματα που θα αποτελÝσουν τη συλλογÞ "Η ΦριχτÞ Κωπηλασßα Προς Το Θεü".
     Περßπου Ýνα μÞνα αργüτερα ανακοινþνει στον ΚÜγιο üτι θÝλει διαζýγιο. Οι κüρες της εξαγριþνονται, üπως κι η υπüλοιπη οικογÝνεια κι Ýτσι την αναγκÜζουν να μετακομßσει προσωρινÜ σε φßλους. ΠαρÜ την επιφανειακη αυτοπεποßθηση Ýνιωθε μüνη και βυθιζüταν üλο και περισσüτερο στα φÜρμακα και το αλκοüλ. Με την Ýκδοση του διαζυγßου κερδßζει το σπßτι και μετακομßζει ξανÜ εκεß üμως η μοναξιÜ εßναι ανßκητη. Οι κüρες της Ýχουν πια την δικÞ τους ζωÞ, οι φßλοι της μοιÜζουν κουρασμÝνοι κι η προσπÜθειÜ της να βρει Ýνα ζευγÜρι ως συγκÜτοικους δεν αποδßδει. Εßναι ανÞσυχη και μÝνει Üυπνη για βδομÜδες. ΜετÜ απü μßα αποτυχημÝνη και σýντομη ερωτικÞ σχÝση με Ýναν θερμü θαυμαστÞ της, παßρνει υπερβολικÞ δüση χαπιþν κι εισÜγεται στο νοσοκομεßο. Της επιτρÝπουν να επιστρÝψει σπßτι την επüμενη μÝρα, üμως ξαναδοκιμÜζει να αυτοκτονÞσει. ΑυτÞ τη φορÜ εισÜγεται στην κλινικÞ για 3 περßπου εβδομÜδες. ΜετÜ την Ýξοδü της συνεχßζει κανονικÜ στα διδακτικÜ της καθÞκοντα üμως η απüφαση να δþσει τÝρμα στη ζωÞ της εßναι οριστικÞ.
    
Στις αρχÝς του 1974 εκδßδονται τα "ΣημειωματÜρια Του ΘανÜτου" κι αν και δεν Þταν τελικÜ μεταθανÜτια Ýκδοση üπως Þθελε, εκδüθηκαν τη χρονιÜ του θανÜτου της. Τη ΠαρασκευÞ 4 Οκτþβρη 1974 γευμÜτισε με την αδερφικÞ της φßλη Μαξßν Κοýμιν συζητþντας για την Ýκδοση της συλλογÞς "ΦριχτÞ Κωπηλασßα Προς Το Θεü", που εßχε προγραμματιστεß για Ýκδοση τον ΜÜρτη του 1975. Την προηγοýμενη μÝρα η ΣÝξτον εßχε κÜνει μια πολý επιτυχημÝνη δημüσια ανÜγνωση σε Ýνα κατÜμεστο αμφιθÝατρο και στην συνÝχεια εßχε πÜει κανονικÜ στο μÜθημÜ της στο πανεπιστÞμιο. Τελειþνοντας το γεýμα με την Μαξßν, επÝστρεψε στο σπßτι της, -Ýμενε στο ΓουÝστον, ΜασαχουσÝτη (Weston, Massachusetts) τα τελευταßα χρüνια της- Ýβγαλε τα κοσμÞματα και φüρεσε το παλιü γοýνινο παλτü της μητÝρας της. ΜετÜ, παßρνοντας Ýνα ποτÞρι βüτκα, πÞγε στο γκαρÜζ και μπÞκε στο αυτοκßνητο. ¢ναψε τη μηχανÞ κι Ýβαλε μουσικÞ. Δεν Üφησε οýτε μßα λÝξη.
    
ΜετÜ τον θÜνατü της, η κüρη της Λßντα φρüντισε για την Ýκδοση των συλλογþν "Οδüς ΕλÝους, Αριθμüς 45" και "ΛÝξεις Για Τον Δρ Υ".

 -----------------------------------------------------------------------------

               Επιθυμþντας Να ΠεθÜνω

Εφüσον ρωτÜς, τις περισσüτερες μÝρες δεν μπορþ να θυμηθþ.
ΜÝσα στα ροýχα μου βαδßζω, δßχως σημÜδια απü κεßνο το ταξßδι.
Τüτε η σχεδüν ακατονüμαστη λαγνεßα επιστρÝφει.

Ακüμα και τüτε, δεν Ýχω τßποτα εναντßον της ζωÞς.
ΞÝρω καλÜ εκεßνο το παχý γρασßδι που αναφÝρεις,
τα Ýπιπλα που Ýβαλες κÜτω απü τον Þλιο.

¼μως οι απüπειρες Ýχουν μια γλþσσα ειδικÞ.
Σαν μÜστορες, θÝλουν να ξÝρουν ποια εργαλεßα.
ΠοτÝ τους δε ρωτοýν γιατß να χτßσω.

Δýο φορÝς διακÞρυξα τüσο απλÜ τον εαυτü μου,
κυριαρχοýσα στον εχθρü, Ýφαγα τον εχθρü,
και δÝχτηκα την τÝχνη, τη μαγεßα του.

Μ' αυτü τον τρüπο, αναπαýτηκα,
βαριÜ και σκεπτικÞ, θερμüτερη απü λÜδι Þ νερü,
με τα σÜλια μου να τρÝχουν απ' το στüμα.

Δεν σκÝφτηκα το σþμα μου να το τρυποýν βελüνες.
Ακüμα κι οι κερατοειδεßς χαθÞκαν και τα υπολεßμματα των οýρων.
Οι απüπειρες Ýχουν Þδη προδþσει το σþμα.

Θνησιγενεßς, δεν πεθαßνουν πÜντα,
μα θαμπωμÝνες, να λησμονÞσουν δεν μποροýν Ýνα
ναρκωτικü τüσο γλυκü
που ακüμα και παιδιÜ χαμογελþντας θα το θαýμαζαν.

Να χþνεις üλη τοýτη τη ζωÞ κÜτω απü τη γλþσσα σου!
Αυτü γßνεται πÜθος απü μüνο του.
Ο θÜνατος εßναι Ýνα λυπημÝνο κοκκαλÜκι.
ΜελανιασμÝνο θα 'λεγες
κι üμως με περιμÝνει, χρüνο με το χρüνο,
για να γιατρÝψει απαλÜ μßα παλιÜ πληγÞ,
να αδειÜσει την ανÜσα μου απü τη φυλακÞ της.

Σε ισορροπßα εκεß, η απüπειρα συναντÜ καμιÜ φορÜ,
μαινüμενη ενÜντια στους καρποýς, μßα πρησμÝνη σελÞνη
κι αφÞνει το ψωμß που το μπερδÝψαν με φιλß,
αφÞνει τη σελßδα του βιβλßου απρüσεχτα ανοιχτÞ,
αφÞνει κÜτι ανεßπωτο, το τηλÝφωνο κατεβασμÝνο
και την αγÜπη, ü,τι κι αν Þταν, Ýνα λοιμþδες νüσημα.

3 Φεβρουαρßου 1964                      Απü τη συλλογÞ “ΖÞσε ¹ ΠÝθανε”

     Το ΣτÞθος

Αυτü εßναι το κλειδß.
Αυτü εßναι το κλειδß για üλα.
ΜονÜκριβο κλειδß.

Εßμαι χειρüτερη κι απ' τα παιδιÜ του θηροφýλακα,
που σκüνη και ψωμß τσιμπολογÜνε.
Ορßστε, εδþ εßμαι, με το ÜρωμÜ μου προκαλþ.

¢σε με να ξαπλþσω στο χαλß σου,
στο αχυρÝνιο στρþμα σου -σε ü,τι Ýχεις πρüχειρο
γιατß μÝσα μου το παιδß πεθαßνει, πεθαßνει. 

Δεν εßμαι βοδινü που θα με φÜνε.
Δεν εßμαι κÜποιου εßδους δρüμος.
¼μως τα χÝρια σου με ανακαλýψαν σαν αρχιτÝκτονες.

Μια κανÜτα γÜλα! ¹ταν δικÞ σου πριν πολλÜ χρüνια
üταν ζοýσα στην κοιλÜδα των οστþν μου,
βουβÜ οστÜ στο βÜλτο. ΠαιχνιδÜκια.

ºσως Ýνα ξυλüφωνο με δÝρμα
Üτεχνα τεντωμÝνο επÜνω του.
Μüνο πολý αργüτερα Ýγινα κÜτι αληθινü.

Αργüτερα μετρÞθηκα σε σýγκριση με σταρ του σινεμÜ.
Δεν κρßθηκα αντÜξια. ΥπÞρχε κÜτι
ανÜμεσα στους þμους μου, üμως ποτÝ
δεν Þταν αρκετü.

Σßγουρα υπÞρχε Ýνα λιβÜδι,
μα üχι νÝοι Üντρες να τραγουδοýν την αλÞθεια.
Τßποτα δεν υπÞρχε απ’ το οποßο να αναγνωρßζεται η αλÞθεια.

¢μαθη απü Üντρες, ξÜπλωσα πλÜι στις αδερφÝς μου
κι üπως σηκþθηκα απ' τις στÜχτες, φþναξα
"Το φýλο μου θα τρυπηθεß!".

Τþρα εßμαι η μÜνα σου, η αδερφÞ σου, το ολοκαßνουριü σου
-φωλιÜ και σαλιγκÜρι.
ΖωντανÞ εßμαι üταν τα δÜχτυλÜ σου ζωντανεýουν.

Φορþ μετÜξι -το ντýμα που θα ξεντυθεß-
γιατß μετÜξι θÝλω να 'χεις στο μυαλü σου.
¼μως αντιπαθþ το ýφασμα. Εßναι υπερβολικÜ τραχý.

Οπüτε, πες μου ü,τι θες μα βρες τα μονοπÜτια μου
σαν αναρριχητÞς,
καθþς εδþ εßναι το μÜτι, εδþ εßναι το κüσμημα,
εδþ που Ýξαψη διδÜσκεται η θηλÞ.

Εßμαι ανισüρροπη -üμως δε με ξετρÝλανε το χιüνι.
Εßμαι ξετρελαμÝνη με τον τρüπο των νεαρþν κοριτσιþν,
προσφÝρομαι, προσφÝρομαι….

Καßγομαι üπως καßγεται το χρÞμα.

                                                      Απü τη συλλογÞ "ΕρωτικÜ ΠοιÞματα"  

   Η Σýζυγος Του Αγρüτη

Απ' της χωριÜτικης λαγνεßας το χυλü
και τη μικρÞ ζωÞ τους στο Ιλινüι
αλλÜ κι απ' τα χωρÜφια τους
που 'ναι αγριüχορτα γεμÜτα
φαßνεται πως εδþ και δÝκα χρüνια
εκεßνη εßναι η συνÞθειÜ του.

¸τσι κι απüψε αυτüς θα πει
"¸λα, γλυκιÜ μου, πÜμε"
κι αυτÞ δε θα απαντÞσει
πως κÜτι παραπÜνω πρÝπει να υπÜρχει στη ζωÞ
απ' τη μικρÞ, λαμπρÞ τους γÝφυρα
που στο τραχý και δυνατü κρεβÜτι καταλÞγει-
απ' το αργü, τυφλü του Üγγιγμα
που μοιÜζει φως βαρý, φτιαγμÝνο απ' το Θεü,
εκεßνη την παλιÜ χειρονομßα αγÜπης
που πÜντα την επιζητεß κι ας την αφÞνει μüνη
στο τÝλος, αναδομημÝνη,
με το νου να ξεμακραßνει απ' αυτüν
να ζει με τις δικÝς της λÝξεις τον εαυτü της
και να μισεß τον ßδιο τον ιδρþτα του σπιτιοý τους
üταν ξαπλþνουν τελικÜ σ' üνειρα χωριστÜ.

Και τüτε, πþς τον παρακολουθεß
να παραμÝνει δυνατüς ακüμα κι üταν
Üτσαλα κοιμÜται, ως συνÞθως.

Τα νιÜτα της παßρνουνε σβÜρνα
το γαμÞλιο τους κρεβÜτι
κι εκεßνη εýχεται
να Þταν ανÜπηρος Þ ποιητÞς,
Þ Ýστω μüνος του Þ, κÜποιες φορÝς,
ο εραστÞς μου, καλýτερα, νεκρüς.

              Το Εßδος Της

ΒγÞκα δαιμονισμÝνη μÜγισσα,
στοιχειþνοντας τον μαýρο αγÝρα,
πιο τολμηρÞ τη νýχτα πετþ πÜνω απü σπßτια φτωχικÜ,
σκÝφτομαι το κακü,
πÜω απü φως σε φως.
ΠλÜσμα μοναχικü, δωδεκαδÜχτυλο, τρελü.
Μια τÝτοια γυναßκα δεν εßναι ακριβþς γυναßκα.
¸χω υπÜρξει ον του εßδους της.

ΒρÞκα τις ζεστÝς σπηλιÝς στο δÜσος,
τις γÝμισα κατσαρολικÜ, κουζινομÜχαιρα και ρÜφια,
ντουλÜπια και μεταξωτÜ, αμÝτρητα αγαθÜ.
Μαγεßρευα για τα σκουλÞκια και τα ξωτικÜ.
Γκρßνιαζα, Ýβαζα τα πÜντα πÜλι σε σειρÜ.
Μια τÝτοια γυναßκα τη παρεξηγοýν.
¸χω υπÜρξει ον του εßδους της.

ΑνÝβηκα στην ÜμαξÜ σου οδηγÝ,
κοýνησα τα γυμνÜ μου μπρÜτσα
στα χωριÜ που προσπερνοýσα,
Ýμαθα üλες τις λαμπρÝς, ýστατες διαδρομÝς,
επÝζησα εκεß που οι φλüγες σου ακüμα γλεßφουν τον μηρü μου,
εκεß που περνοýν οι ρüδες σου κι ακüμα σπÜνε τα πλευρÜ μου.
Μια τÝτοια γυναßκα δεν ντρÝπεται να πεθÜνει.
¸χω υπÜρξει ον του εßδους της.

                  ΛÝξεις

Να εßστε προσεκτικοß με τις λÝξεις,

Ακüμα και με τις θαυμαστÝς.
Για τις θαυμαστÝς βÜζουμε τα δυνατÜ μας ·
ΜερικÝς φορÝς μαζεýονται σαν Ýντομα
Κι αφÞνουν üχι Ýνα κεντρß αλλÜ Ýνα φιλß.
Μποροýν να εßναι τüσο καλÝς üσο τα δÜχτυλα.
Μποροýν να εßναι τüσο πιστÝς üσο ο βρÜχος
Που πÜνω του στρογγυλοκÜθεσαι.
ΑλλÜ μποροýν να εßναι και μαργαρßτες και μελανιÝς.

Ωστüσο εßμαι ερωτευμÝνη με τις λÝξεις.

Εßναι περιστÝρια που αποσπþνται απ’ το ταβÜνι.
Εßναι Ýξι ιερÜ πορτοκÜλια καθισμÝνα στα γüνατÜ μου.
Εßναι τα δÝντρα, τα πüδια του καλοκαιριοý,
Κι ο Þλιος, το παθιασμÝνο του πρüσωπο.

Ωστüσο συχνÜ με απογοητεýουν.

¸χω τüσα πολλÜ που θÝλω να πω,
Τüσες πολλÝς ιστορßες, εικüνες, αποφθÝγματα, κ.τ.λ.
ΑλλÜ οι λÝξεις δεν εßναι αρκετÜ καλÝς,
Οι λανθασμÝνες με φιλÜνε.
ΜερικÝς φορÝς πετþ σαν Ýνας αετüς
ΑλλÜ με τις φτεροýγες του τρωγλοδýτη.
¼μως προσπαθþ να τις φροντßζω
Και να εßμαι ευγενικÞ μαζß τους.

Οι λÝξεις και τ’ αυγÜ πρÝπει να χειρßζονται προσεχτικÜ:
Μια φορÜ αν σπÜσουν, εßναι πρÜγματα
Που εßναι αδýνατον να επισκευαστοýν

 Η ΜουσικÞ ΕπιστρÝφει Σε ΜÝνα Κολυμπþντας

Ε, κýριε, μισü λεπτü.
Απü ποý πÜνε για το σπßτι;
¸σβησαν το φως
και το σκοτÜδι κεßτεται στη γωνßα.
Δεν υπÜρχουν πινακßδες σ' αυτü το δωμÜτιο,
τÝσσερις γυναßκες, πÜνω απü ογδüντα,
üλες τους με πÜνες.
Λα λα λα, η μουσικÞ επιστρÝφει σε μÝνα κολυμπþντας
και νιþθω τη μελωδßα που ακουγüταν
τη νýχτα που με αφÞσαν
σ' αυτü το ιδιωτικü ßδρυμα πÜνω στο λüφο.

ΦαντÜσου το.
¸παιζε το ραδιüφωνο
κι üλοι εδþ πÝρα Þταν τρελοß.
Μου Üρεσε και χüρεψα σε κýκλο.
Η μουσικÞ χýνεται πÜνω στη λογικÞ
και με κÜποιο παρÜξενο τρüπο
η μουσικÞ βλÝπει περισσüτερα απü μÝνα.
ΘÝλω να πω, θυμÜται καλýτερα.
Το κρýο του ΝοÝμβρη σ' Üρπαζε απ' το λαιμü,
ακüμα και τ' αστÝρια Þταν δεμÝνα με λουριÜ στον ουρανü
κι αυτÞ η σελÞνη, υπερβολικÜ φωτεινÞ,
χωνüταν μÝσα απü τα κÜγκελα για να μου κολλÞσει
Ýνα τραγοýδι στο κεφÜλι.

¸χω ξεχÜσει üλα τ' Üλλα.
Με δÝσαν σ' αυτÞ τη καρÝκλα στις οκτþ το πρωß
και δεν υπÜρχουν πινακßδες να δεßχνουν το δρüμο,
και το ραδιüφωνο παßζει μüνο του
και το τραγοýδι που θυμÜται περισσüτερο απü μÝνα.
Ω, λα λα λα,
αυτÞ η μουσικÞ επιστρÝφει σε μÝνα κολυμπþντας.
Τη νýχτα που Þρθα χüρεψα σε κýκλο
και δε φοβüμουν.
Κýριε;

Απü τη συλλογÞ Προς Το ΜπÝντλαμ Κι Εν ΜÝρει Προς Τα Πßσω

  
Σημ: ¼λα τα ποιÞματα εßναι μετÜφραση της ΔÞμητρας Σταυρßδου κι εßναι παρμÝνα απü το βιβλßο με τßτλο: Ανν ΣÝξτον: ΠοιÞματα και κυκλοφορεß απü τις Εκδüσεις Printa, τη επιμελεßα Παυλßνας Παμποýδη, υπÜρχουνε δε και στο blog της:

http://theannesextonblog.blogspot.com/

   Η ¢ννα Που ¹τανε ΤρελλÞ

¸χω Ýνα μαχαßρι στη μασχÜλη
¼ταν στÝκομαι στις μýτες των ποδιþν μου
ξεχειλßζω μηνýματα
ΜÞπως εßμαι Ýνας εßδος μüλυνσης;
Σε Ýχω τρελÜνει;
ΜÞπως Ýκανα τους Þχους να θυμþσουν;
Σου εßπα να βγεις απü το παρÜθυρο;
Συγχþρησε. Συγχþρησε.
Πες, üχι δεν το Ýκανα
Πες üχι
Πες
Πες προσευχÝς στο μαξιλÜρι μας
ΠÜρε εμÝνα το αδÝξιο 12χρονο κορßτσι
στη βυθισμÝνη αγκαλιÜ σου
Ψιθýρισε μου σαν ανθÜκι
ΦÜε με.
ΦÜε με σαν πουτßγκα με κρÝμα.
ΠÜρε με μÝσα σου.
ΠÜρε με.
ΠÜρε.

Δþσε μια αναφορÜ για τη κατÜσταση της ψυχÞς μου
Δþσε μου μια ολοκληρωμÝνη Ýκθεση για τις πρÜξεις μου
Δþσε μου Ýνα τρßφυλλο βüτανο κι Üσε με ν’ ακοýσω μÝσα του
ΒÜλε με στους αναβολεßς και φÝρε τους τουρßστες
ΜÝτρησε τις αμαρτßες μου στη λßστα του μανÜβη
και Üσε με να αγορÜσω
Σε τρÝλανα;
Απü τον τÜφο γρÜψε μου, ¢ννα
Δεν εßσαι τßποτα Üλλο απü στÜχτες üμως
σÞκωσε το στυλü που σου χÜρισα
ΓρÜψε μου
ΓρÜψε.

ΑγορÜζοντας Τη Πüρνη

Εßσαι το ροσμπßφ που αγüρασα
και σε γÝμισα με τα ολüδικÜ μου κρεμμýδια

Εßσαι η βÜρκα που νοικιÜζω με την þρα
και σε κατευθýνω με την οργÞ μου
μÝχρι να προσαρÜξεις

Εßσαι Ýνα ποτÞρι που πλÞρωσα για να το σπÜσω
και καταπßνω τα κομμÜτια μαζß με το σÜλιο μου

Εßσαι η σχÜρα που ζεσταßνω τα τρεμÜμενα χÝρια μου
καψαλßζοντας τη σÜρκα μÝχρι να γßνει νüστιμη και ζουμερÞ

ΒρωμÜς σαν τη μητÝρα μου
κÜτω απü το σουτιÝν σου
και ξερνÜω στο χÝρι σου üπως ο κουλοχÝρης
τα κρýα σκληρÜ νομßσματα

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers