ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì 

Áñ÷áßïé: ÅðéãñÜììáôá ÉÉ

                   ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ: Επιγραμματοποιοß

     Συνεχßζοντας την ασχολßα και τη παρουσßαση με τα του ΕπιγρÜμματος, σε τοýτο το 2ο Üρθρο, θα παρουσιαστοýν, üλοι οι Δημιουργοß επιγραμμÜτων, που φιλοξενοýνται μ' Ýν Ýστω επßγραμμα στο ΣτÝκι αλλÜ και γενικÜ, ακüμα κι αν δεν υπÜρχει κÜτι δικü τους, κι εßναι το πολý μÝχρι και το τÝλος του 4ου αι. μ.Χ. -εκτüς üσων υπÞρχαν Þ υπÜρχουνε πλÝον εδþ, και των ΚεφαλÜ & Πλανοýδη, που Þδη περιγρÜφησαν στο πριν Üρθρο με τις Ανθολογßες.

                  ΒιογραφικÜ ΑρχαιοτÝρων ΑλφαβητικÜ

     Πρþτα θα παρουσιαστεß αλφαβητικÞ λßστα των αρχαιοτÝρων επιγραμματοποιþν (Σημ: απü αρχαιοτÜτων μÝχρι και τον 4ο αι. μ.Χ.) και μετÜ Ýνας-Ýνας με στοιχεßα του -üσα βρεθÞκανε και δε μπορþ να πω πως βρÞκα και πολλÜ σε πολλοýς, δυστυχþς- σε κÜθε γρÜμμα.

Α
¢γις (επιγραμματοποιüς), ¢γις ο Αργεßος, Αδαßος ο Μακεδþν, Αδαßος ο Μυτιληναßος, Αδριανüς, Αθηναßος, Αιμιλιανüς ο Νικαεýς, Αισχßνης ο επιγραμματοποιüς, Αισχýλος, Αßσωπος, ΑκÞρατος ο γραμματικüς, ΑλÝξανδρος ΜαγνÞτης, ΑλÝξανδρος ο Αιτωλüς, Αλκαßος ο ΜεσσÞνιος, Αλκαßος ο Μυτιληναßος, ΑλκμÜν, Αλφειüς ο Μυτιληναßος, Αμμιανüς, Αμμωνßδης, Αμμþνιος, ΑνακρÝων, Ανδρüνικος, Ανταγüρας ο Ρüδιος, Αντßγονος ο Καρýστιος, Αντßμαχος, ΑντιμÝδων, Αντßοχος, Αντßπατρος ο Θεσσαλονικεýς, Αντßπατρος ο Σιδþνιος (επιγραμματοποιüς), Αντßστιος, ΑντιφÜνης ο Μακεδþν, ΑντιφÜνης ο Μεγαλοπολßτης, Αντßφιλος ο ΒυζÜντιος, Αντþνιος Θαλλüς, Αντþνιος ο Αργεßος, Ανýτη, ΑπολλινÜριος, Απολλωνßδης ο Σμυρναßος, Απολλþνιος ο γραμματικüς, ¢ρατος ο Σολεýς, ΑρÝθας ο διÜκονος, Αριστüδικος ο Ρüδιος, ΑριστοτÝλης, Αρßστων, Αρτεμßδωρος, ΑρτÝμων, ΑρχÝλαος (επιγραμματοποιüς), Αρχßας ο Αντιοχεýς, Αρχßας ο ΒυζÜντιος, Αρχßας ο Μακεδþν, Αρχßας ο Μυτιληναßος, Αρχßας ο ΑντιοχÝας Þ νεþτερος, Αρχßλοχος, Αρχßμηλος, ΑρχιμÞδης επιγραμματοποιüς, Ασßνιος ΚουαδρÜτος, ΑσκληπιÜδης ο Αδραμυττηνüς, ΑσκληπιÜδης ο ΣÜμιος, ΑυτομÝδων.

     Ο ¢γις Þταν αρχαßος ¸λληνας επιγραμματοποιüς επßγραμμα του οποßου περιλαμβανüταν στο ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου και που ακολουθεß ως πρüτυπο τον Λεωνßδα τον Ταραντßνο. Σþζεται 1 επßγραμμÜ του (VI 152) στη ΠΑ. Ο Pierre Waltz κι η ΠÜπυρος-Λαροýς-ΜπριτÜννικα τον διακρßνουνε ρητÜ απü τον ¢γι τον Αργεßο.

     Ο ¢γις ο Αργεßος Þταν αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς απü το ¢ργος και σýγχρονος του Μ. ΑλεξÜνδρου, τον οποßο συνüδεψε στη μικρασιαστικÞ εκστρατεßα. Ο Κοýρτιος üπως κι ο Αρριανüς κι ο Πλοýταρχος τονε περιγρÜφουν ως κüλακα του βασιλÝα. Ο Κοýρτιος μÜλιστα τον αποκαλεß "συνθÝτη των χειρüτερων ποιημÜτων μετÜ το Χοιρßλο" (pessimorum carminum post Choerilum conditor). Ο ΑθÞναιος αναφÝρει τον ¢γι ως συγγραφÝα ενüς Ýργου για τη τÝχνη του μαγειρÝματος (ὀψαρτυτικÜ). Απü κÜποιους θεωρεßται üτι εßναι ο ¢γις του οποßου επßγραμμα Ýχει σωθεß στη ΠΑ.

     Ο Αδαßος ο Μακεδþν Þταν Ýλληνας ποιητÞς που περιλαμβανüταν στον ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου. Ο ΠιÝρ Βαλτς τον εταυτßζει με το ρÞτορα Αδδαßο, σýγχρονο του ΣενÝκα πρεσβýτερου κι αναφερüμενο στο Controversiae του Λατßνου συγγραφÝα, ενþ ο Γιüχαν ΓιÜκομπ ΡÜισκε (Johann Jakob Reiske) υποστÞριξε πως ο Αδαßος ο Μυτιληναßος εßναι το ßδιο πρüσωπο. Στη ΠΑ σþζονται τÝσσερα επιγρÜμματÜ του (VI 228 & 258, IX 300, X 20), 3 απ' τα οποßα υπÞρχανε και στη ΠλΑν. Με το üνομα Αδαßος Þ Αδδαßος (αλλÜ üχι με το επßθετο "ο Μακεδþν") υπÜρχουνε κι Üλλα ποιÞματα στη ΠΑ.

     Ο Αδαßος Þ Αδδαßος ο Μυτιληναßος (3ος αι. π.Χ.) Þτανε συγγραφÝας 2 συγγραμμÜτων σχετικþν με τη τÝχνη, που τα μνημονεýει ο ΑθÞναιος. Στο 1ο, στο Περß ΔιαθÝσεων, πραγματευüταν μÜλλον το θÝμα του χþρου στην αρχιτεκτονικÞ, ενþ το 2ο, το Περß Αγαλματοποιþν, το επÝκρινε Ýντονα ο ΠολÝμων ο Ιλιεýς (στο Πρüς Αδαßον και Αντßγονον πολεμικü του Ýργο). ΚανÝν απ' τα Ýργα του δεν Ýχει διασωθεß. Διασþζεται üμως 1 επßγραμμα στο 7ο βιβλßο της ΠΑ που φÝρει το üνομÜ του (ΕΑ, 7.305). Παλαιüτερα, ορισμÝνοι μελετητÝς ταýτισαν τον Αδαßο τον Μυτιληναßο με τον Μακεδüνα ποιητÞ Αδαßο, που επιγρÜμματÜ του περιλαμβÜνονται επßσης στη ΠΑ -ταýτιση που üμως δεν εßναι γενικÜ αποδεκτÞ απ' üλους τους σýγχρονους μελετητÝς.

     Ο Αδριανüς υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ!

     Ο ΑθÞναιος ο επιγραμματοποιüς Þταν αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς, που μνημονεýεται απ' το ΔιογÝνη ΛαÝρτιο, συγγραφÝα του 3ου αιþνα μ.Χ. (VI, 14 & VII, 30) και δεν πρÝπει να ταυτßζεται με τον ΑθÞναιο τον Nαυκρατßτη, συγγραφÝα των Δειπνοσοφιστþν. Σþζεται 1 επßγραμμÜ του στη ΠΑ (ΙΧ 496), το ßδιο κεßμενο που βρßσκεται στο ΛαÝρτιο.


     Ο Αιμιλιανüς ο Νικαεýς Þταν ¸λληνας επιγραμματοποιüς που Ýζησε τον 1ο´μ.Χ. αι.. ΠρÝπει να ταυτιστεß με τον ομþνυμο ρÞτορα που αναφÝρεται απü τον ΣενÝκα (Controversiae, X 34, 25). Στη ΠΑ σþζονται 3 επιγρÜμματÜ του απü τον ΣτÝφανο του Φιλßππου του ΘεσσαλονικÝως (VII 623, IX 218, IX 756). Δεν υπÜρχουν Üλλα στοιχεßα...

     Για τον Αισχßνη τον επιγραμματοποιü δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.

     Ο Αισχýλος υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ!

     Ο Αßσωπος υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ!

     Ο ΑκÞρατος ο γραμματικüς Þταν αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς που φαßνεται πως Ýζησε απü τα μισÜ του 1ου π.Χ. ως και τα μισÜ του 1ου μ.Χ. αι., επßγραμμα του οποßου διασþθηκε στη ΠΑ (επιτýμβιο επßγραμμα VII 138 για τον ¸κτορα). ΚατÜ τον Menk περιλαμβανüτανε στο ΣτÝφανο του Φιλßππου του ΘεσσαλονικÝως. Το ßδιο επßγραμμα διασþθηκε και στη ΠλΑν, στο 14ο κεφÜλαιο Εις ¹ρωας του 3ου βιβλßου της (L.3, T.14, E.15). Τßποτε Üλλο δεν μας εßναι γνωστü.

     Ο ΑλÝξανδρος ΜαγνÞτης Þταν αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς, επßγραμμα του οποßου σþθηκε στη ΠΑ (αναθηματικü επßγραμμα VI 182) με τον τßτλο ΑλεξÜνδρου ΜαγνÞτου. Το ßδιο επßγραμμα σþθηκε και στη ΠλΑν, στο 15ο τüμο του 6ου βιβλßου της (L.6, T.15, E.10). Σýμφωνα με τον D.L. Page αν και στο επßγραμμÜ του δεν υπÜρχουν Üμεσες πληροφορßες που να βοηθÜνε στη χρονολüγησÞ του, το θÝμα και το ýφος του υποδεικνýουν üτι το συνÝθεσε κατÜ τη περßοδο του ΣτεφÜνου του Φιλßππου του ΘεσσαλονικÝως, (90 π.Χ. - 40 μ.Χ.) και συγκεκριμÝνα προς το τÝλος της περιüδου αυτÞς. Το συγκεκριμÝνο εßναι Ýνα απü τα 15 επιγρÜμματα που υπÜρχουν στην ΕΑ, με κοινü θÝμα, την αφιÝρωση στον ΠÜνα των εργαλεßων της τÝχνης τους απü 3 αδÝλφια, τον Πßγρητα, τον ΔÜμιδα και τον Κλεßτορα, Ýνα κυνηγü πουλιþν, Ýνα κυνηγü αγριμιþν κι Ýνα ψαρÜ.

     Ο ΑλÝξανδρος ο Αιτωλüς (4ος-3ος αι. π.Χ.) Þταν αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς και γραμματικüς απü τη περιοχÞ της Αιτωλßας κι εßναι ο μüνος γνωστüς αντιπρüσωπος της αρχαßας ΑιτωλικÞς ποßησης. Η πüλη καταγωγÞς του Þταν η Πλευρþνα κι οι γονεßς του ονομÜζονται ΣÜτιρος και Στρατüκλεια, ωστüσο ο ßδιος πÝρασε το μεγαλýτερο μÝρος της ζωÞς του στην ΑλεξÜνδρεια üπου και με τη πÜροδο του χρüνου αναδεßχθηκε σε Ýναν απü τους 7 σημαντικüτερους τραγωδοýς της πüλης οι οποßοι απÜρτιζαν την ΑλεξανδρινÞ ΠλειÜδα*. ¸γινε γνωστüς απü το 280 π.Χ. κι Ýπειτα κατÜ τη βασιλεßα του Πτολεμαßου Β´ ΦιλÜδελφου που ενθÜρρυνε ιδιαßτερα την ανÜπτυξη των τεχνþν και των γραμμÜτων κατÜ τη βασιλεßα του, και στο πλαßσιο αυτü τοποθÝτησε τον ΑλÝξανδρο στη βιβλιοθÞκη της ΑλεξÜνδρειας þστε να καταλογογραφÞσει üλες τις διαθÝσιμες τραγωδßες και σατιρικÜ Ýργα. ΑναφÝρεται πως πÝρασε επßσης κÜποιο χρüνο μαζß με τους ποιητÝς ¢ρατο κι Ανταγüρα στην αυλÞ του Αντßγονου Β´ ΓονατÜ.
     Ενþ Þτανε γνωστüς κυρßως ως τραγικüς ποιητÞς, ο ßδιος εμφανßζεται να 'χε προτßμηση στα επικÜ ποιÞματα, ελεγεßες, επιγρÜμματα καθþς και τα ΙωνικÜ ποιÞματα (γνωστÜ κι ως κßναιδα**). Απü τα ερωτικÜ του ποιÞματα διασþζονται οι τßτλοι και κÜποια αποσπÜσματα απü 3 απ' αυτÜ, τα Αλιεýς, Κßρκα κι ΕλÝνη. Διασþζονται επßσης κÜποια αποσπÜσματα απü τις ελεγεßες του. Τα κßναιδα ποιÞματα αναφÝρονται απü τον ΣτρÜβωνα, και τον ΑθÞναιο, ενþ αυτÜ που ακολουθοýνε το μÝτρο του ανÜπαιστου κι εξυμνοýν τον Ευριπßδη διασþζονται μÝσω του Αýλου ΓÝλλιου.

  *  Σε αντßθεση με τη κωμωδßα που ανανεþθηκε χÜρη στον ΜÝνανδρο και τους συγχρüνους του, δε συνÝβη το ßδιο και με τη τραγωδßα που φαßνεται να 'χασε τον βηματισμü της μετÜ το θÜνατο του τελευταßου μεγÜλου τραγικοý, του Ευριπßδη, το 406 π.Χ. Η παρακμÞ του εßδους αντικατοπτρßζεται στο γεγονüς üτι απü τον 4ο αι. και μετÜ γρÜφονταν λßγες τραγωδßες κι ο βασικüς κορμüς των παραστÜσεων αφοροýσε την επανÜληψη των μεγÜλων τραγωδιþν του 5ου αι. με τη ταυτüχρονη Üνοδο των ηθοποιþν σε βÜρος των δημιουργþν.
     Τα ελÜχιστα δεßγματα πρωτüτυπης θεατρικÞς δημιουργßας κατÜ την ελληνιστικÞ περßοδο δε χωρÜνε στα κλασσικÜ καλοýπια. Μια χαρακτηριστικÞ αλλαγÞ εßναι η συγγραφÞ τραγωδιþν στο πλαßσιο της ελληνιστικÞς αυλÞς, συχνÜ προς τιμÞ του μονÜρχη-μαικÞνα των τεχνþν, με συγκεκαλυμμÝνα εγκωμιαστικÞ πρüθεση. Η τραγικÞ ΠλειÜδα που Ýδρασε στην ΑλεξÜνδρεια κατÜ τον 3ο αι. υπü τη πατρονßα του Πτολεμαßου Β´ του ΦιλÜδελφου αριθμοýσεν 7 διακεκριμÝνα μÝλη-ποιητÝς τραγωδιþν, μεταξý των οποßων πιο ονομαστοß Þταν ο Λυκüφρονας απü τη Χαλκßδα κι ο ΑλÝξανδροςο Αιτωλüς. ¸να δεßγμα γραφÞς εγκωμιαστικÞς τραγωδßας εßναι οι Κασσανδρεῖς του Λυκüφρονα, ιστορικü δρÜμα για τον ΚÜσσανδρο.
     Η τραγωδßα στα ελληνιστικÜ χρüνια χαρακτηρßζεται απü διαφορετικÝς τÜσεις: 1ον, οι παραστÜσεις τραγωδιþν φαßνεται üτι εστßαζαν στο πÜθος, δηλαδÞ στη συναισθηματικÞ φορτισμÝνη παρουσßαση ακραßων Þ αποτρüπαιων πρÜξεων επß σκηνÞς∙ 2ον, οι τραγικοß ποιητÝς αυτÞ την εποχÞ Þταν συχνÜ και φιλüλογοι που μελετοýσαν και σχολßαζαν τη δραματικÞ παραγωγÞ του χρυσοý αιþνα της ΑθÞνας, με χαρακτηριστικοýς εκπροσþπους τους ποιητÝς της ΠλειÜδας που Þτανε ταυτüχρονα και λüγιοι του Αλεξανδρινοý Μουσεßου∙ και 3ον, αυτÞ την εποχÞ αναπτýχθηκεν ιδιαßτερη μορφÞ δρÜματος προορισμÝνη αποκλειστικÜ γι' ανÜγνωση κι üχι για παρÜσταση.
     Σ' αυτÞ τη τελευταßα κατηγορßα ßσως ανÞκουν κι οι 3 πιο γνωστÝς (και πολý διαφορετικÝς μεταξý τους) ελληνιστικÝς τραγωδßες. ¸να ιστορικü δρÜμα βασισμÝνο στην ηροδüτεια αφÞγηση για το Γýγη και τη γυναßκα του Κανδαýλη σε ιαμβικοýς 3μÝτρους∙ Ýνα ιαμβικü ποßημα γραμμÝνο σε αινιγματικü ýφος με θÝμα τη προφητεßα της ΚασσÜνδρας σχετικÜ με τον Τρωικü Πüλεμο, η ΑλεξÜνδρα του Λυκüφρονα σε 1474 στßχους∙ κι η τραγωδßα ἘξαγωγÞ του ΕζεκιÞλ γραμμÝνη απü Ιουδαßο της ΑλεξÜνδρειας, που πραγματευüτανε σε δραματικÞ μορφÞ την Ýξοδο των Εβραßων απü την Αßγυπτο υπü τον ΜωυσÞ.
** ΚατÜ τον ΚοραÞ, η λογοτεχνικÞ ονομασßα κßναιδος προκýπτει απü το τρüπο Ýκφρασης που εμφανιζüτανε στην Ιωνßα και συνÞθως περιεßχε βωμολοχßες (¢τακτα, ΑδαμÜντιος ΚοραÞς, Τυπογραφεßου ΕβερÜρτου, Χßος 1830).

     Ο Αλκαßος ο ΜεσσÞνιος Þταν αρχαßος ¸λληνας επιγραμματοποιüς. ¹ταν σýγχρονος του Φιλßππου Ε´ της Μακεδονßας (220-178 π.Χ.), που στην αρχÞ εκθεßαζε για τους αγþνες του υπÝρ των ΕλλÞνων. ΜετÜ üμως στρÜφηκε εναντßον του. Εßναι ο μüνος πολιτικüς ποιητÞς της ΠΑ. Σþθηκαν σ´αυτÞν 22 επιγρÜμματÜ του απü το ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου. Πρüκειται για τα επιγρÜμματα V 10, VI 218, VII 1, 5 (αποδιδüμενο και σ' Üγνωστο), 55, 247, 412, 495, IX 518, 519, 588, ΧΙ 12, ΧΙΙ 29, 30, 64, ΧVΙ 5, 7, 8, 196, 226. Τα VII 429 και 536 αποδßδονται και στον Αλκαßο τον Μυτιληναßο αλλÜ ο Waltz πιθανολογεß üτι πρüκειται περß εσφαλμÝνης γραφÞς του ονüματος του ΜεσσÞνιου.

     Ο Αλκαßος ο Μυτιληναßος υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ! 


     Ο ΑλκμÜν υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ!

     Ο Αλφειüς ο Μυτιληναßος Þταν ¸λληνας επιγραμματοποιüς που Ýζησε την εποχÞ του Αυγοýστου στη Ρþμη. Σþζονται περß τα 10 επιγρÜμματÜ του στη ΠΑ.

     Ο Αμμιανüς Þταν ¸λληνας ποιητÞς που 'ζησε στις αρχÝς του 2ου μ.Χ. αιþνα κι Ýγραψε σκωπτικÜ επιγρÜμματα εναντßον των ημιμαθþν σοφιστþν και ρητüρων. Στη ΠΑ σþζονται 26 επιγρÜμματÜ του απü το Ανθολüγιο του Διογενιανοý.

     Για τον Αμμþνιο δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.

     Ο ΑνακρÝων υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ!


     Για τον Ανδρüνικο δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.

     Για τους Αντßμαχο κι Αντßοχο δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.

     Ο Ανταγüρας Þταν ¸λληνας ποιητÞς του 3ου π.Χ. αι. με καταγωγÞ απü τη Ρüδο. ¸ζησε στην ΑθÞνα και στη Μακεδονßα, προσκεκλημÝνος του Αντßγονου ΓονατÜ. ΓνωστÜ Ýργα του εßναι η χαμÝνη ΘηβαÀδα κι ο ¾μνος στον ¸ρωτα, απü τον οποßο σþζονται λßγοι στßχοι. Σþζονται επßσης 2 επιγρÜμματÜ του στη ΠΑ (VII 103 και IX 147).

     Ο Αντßγονος ο Καρýστιος (λατ: Antigonus Carystius, 250 π.Χ. - 197 π.Χ.) Þταν αρχαßος ¸λληνας συγγραφÝας, ποιητÞς, ιστορικüς, βιογρÜφος μα κυρßως γλýπτης κι επιγραμματοποιüς και πιο συγκεκριμÝνα χαλκοπλÜστης, απü τη ΚÜρυστο, ο οποßος Ýζησε στην ΑθÞνα και μετÜ στη ΠÝργαμο. ΦιλοτÝχνησε αρκετοýς χÜλκινους ανδριÜντες, διακρßθηκε üμως κι ως συγγραφÝας. ΣυνÝγραψε την Ιστορßα της ζωγραφικÞς και της ανδριαντοποιßας απü την οποßα Üντλησε υλικü ο Πλßνιος (Nat. Hist. xxxiv 19), ενþ απü το Ýργο του Βßοι φιλοσüφων περιÝσωσε πολλÜ αποσπÜσματα ο ΔιογÝνης ΛαÝρτιος. Διασþθηκε ακÝραιο το Ýργο του Αντιγüνου Ιστοριþν παραδüξων συναγωγÞ.



     Εßναι πÜντως αμφισβητÞσιμο το αν ο γλýπτης κι ο συγγραφÝας των, πλην της Ιστορßας της ζωγραφικÞς Ýργων, εßναι το ßδιο πρüσωπο. ΕξαιρετικÞ μονογραφßα για τον Αντßγονο Ýγραψε ο μεγÜλος Γερμανüς φιλüλογος Οýλριχ Φον Βιλαμüβιτς (Ulrich von Wilamowitz-Moellendorff).

     Ο ΑντιμÝδων ο Κυζικηνüς Þταν ¸λληνας επιγραμματοποιüς του οποßου σþζεται το επßγραμμα ΧΙ 46 στη ΠΑ, üπως παραδüθηκε απü τον Πλανοýδη κι απü Üλλα χειρüγραφα. Ο Codex Parisinus αποδßδει το επßγραμμα στον ΑυτομÝδοντα. Οι εκδüσεις Les Belles Lettres ακολουθοýν τη 1η εκδοχÞ ενþ ο Paton κι ο Αριστ. ΣκιαδÜς τη 2η. Στο ßδιο το χειρüγραφο της ΠΑ (σελ. 514) αναφÝρεται ως «ΑντιμÝδοντ Κυζηκηνοý», ενþ ο Jacobs, δημοσßευσε το επßγραμμα ΧΙ 46 αναφÝροντÜς το ως «ΑυτoμÝδοντος Κυζικηνοý», αναφÝροντας üτι εßχε πηγÞ το απüγραφο Gothano (ex apographo Gothano edita) της ΠΑΣτην Ýκδοση της ΠλΑν απü τον Hieronymo de Bosch το ßδιο επßγραμμα αναφÝρεται ως «ΑυτομÝδοντος Κυζικηνοý», ενþ τα Üλλα επιγρÜμματα του ΑυτομÝδοντος, Ýχουν τßτλο μüνο τη λÝξη «ΑυτομÝδοντος», χωρßς το χαρακτηρισμü.

     Ο Αντßπατρος ο Θεσσαλονικεýς υπÞρξε πολυγραφüτατος επιγραμματοποιüς των αρχþν του 1ου μ.Χ. αι., φßλος και διοικητικüς υπÜλληλος των Ρωμαßων. Στη ΠΑ υπÜρχουν 90 επιγρÜμματÜ του. ¢λλα 15 αποδßδονται σε Αντßπατρο χωρßς üμως να καθορßζεται αν ανÞκουν σ’ αυτüν Þ στον συνþνυμü του Σιδþνιο. Ο Φßλιππος ο Θεσσαλονικεýς τονε συμπεριÝλαβε στον ΣτÝφανü του.

     Ο Αντßπατρος ο Σιδþνιος Þταν επιγραμματοποιüς απü τη Σιδþνα. ¸ζησε στη Ρþμη και πÝθανε στις αρχÝς του 1ου αι. π.Χ. σε βαθιÜ γερÜματα. ΑπολÜμβανε μεγÜλης εκτßμησης σα ποιητÞς κι ο ΜελÝαγρος τον περιÝλαβε στο ΣτÝφανü του. Στη ΠΑ σþζονται 80 τουλÜχιστον επιγρÜμματÜ του.

     Ο Αντßστιος Þταν ¸λλην επιγραμματοποιüς που Üκμασε περß το 20 μ.Χ. Δεν υπÜρχουν Üλλες πληροφορßες για τη ζωÞ του. Στην ΕΑ σþζονται 4 επιγρÜμματÜ του απü τον ΣτÝφανο του Φιλßππου (VI 237, VII 366, XI 40, XVI 243).

     Ο ΑντιφÜνης ο Μακεδþν Þ ΑντιφÜνης ο Μεγαλοπολßτης Þ ΑντιφÜνης Επιγραμματικüς Þταν αρχαßος ¸λληνας επιγραμματοποιüς του 1ου αιþνα π.Χ. και 1ου αι. μ.Χ., απü τον οποßο διασþζονται 10 επιγρÜμματα στην ΕΑ. ¸ζησε μετÜ την εποχÞ του ΜελεÜγρου, αλλÜ πριν την εποχÞ του Φßλιππου του ΘεσσαλονικÝα ο οποßος περιÝλαβε τα επιγρÜμματÜ του στον ΣτÝφανü του. ΥπÜρχει κι ΑντιφÜνης κωμωδιογρÜφος που üμως δεν Üφησε επιγρÜμματα κι υπÜρχει ΕΔΩ!

     Ο Αντßφιλος ο ΒυζÜντιος Þταν αρχαßος ¸λληνας επιγραμματοποιüς που Ýζησε την εποχÞ του Αυγοýστου και του Τιβερßου. Θεωρεßται απü τους πιο κομψοýς και γüνιμους ποιητÝς της ΠΑ, στην οποßα σþζονται περß τα 50 Üριστα επιγρÜμματÜ του.


     Ο Αντþνιος ο Αργεßος εßναι ποιητÞς της ΕΑ. Εμφανßζεται με το επßγραμμα 102 του 9ου βιβλßου της ΠΑ με τα επιδεικτικÜ επιγρÜμματα κι εκτιμÜται üτι Þτανε του 1ου αι. Το επßγραμμα αυτü αφορÜ τις ΜυκÞνες και βρßσκεται σ' αλληλουχßα 4 επιγραμμÜτων για φημισμÝνα, αλλÜ ερημωμÝνα πια μÝρη (επ.101-104). Βρßσκεται επßσης και στη ΠλΑν. στο L1.T.70 E.24 (Βιβλßο 1, ΚεφÜλαιο Ο, Επ. 24, σελ. 325 στον τüμο 1 της Ýκδοσης του Γκρüτιους), στο κεφÜλαιο που 'χει τßτλο "εις πüλεις". Το ýφος και το θÝμα του επιγρÜμματος δεßχνει üτι θα μποροýσε να 'τανε μÝρος του ΣτεφÜνου του Φιλßππου του ΘεσσαλονικÝως, αλλÜ δεν υπÜρχουνε στοιχεßα που να τεκμηριþνουνε κÜτι τÝτοιο. ¼σον αφορÜ στη ταυτüτητÜ του, Ýχει αναφερθεß η πιθανüτητα να συμπßπτει με τον Αντþνιο το Θαλλü απü τον Jacobs, κÜτι που σýμφωνα με τους Gow και Page (1968) δε δικαιολογεßται, δεδομÝνου üτι αυτüς ο Αντþνιος ο Θαλλüς Þταν απ' τη Μßλητο. ΔεδομÝνου üτι ο Αντþνιος αναφÝρεται ως Αργεßος, θεωρεßται πως οýτε κι η εκτßμηση του Stadtmueller üτι θα μποροýσε να 'χε γραφεß «Þ Αλφειοý» εßναι πιθανÞ.

     Ο Αντþνιος o Θαλλüς (1ος αι. π.Χ.) Þταν αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς απü τη Μßλητο, 5 απü τα επιγρÜμματα του οποßου περιÝχονται στην ΕΑ (AP VI.91, 235; VII.188,373; IX.220) προερχüμενα απü τον ΣτÝφανο του Φιλßππου, με το 1o εξ αυτþν να 'ναι προς τιμÞ του Ρωμαßου αυτοκρÜτορα Þ της οικογενεßας του. Πιθανþς πρüκειται για τον ßδιο Θαλλü ο οποßος ονομÜζεται σε μια επιγραφÞ που ανακαλýφθηκε στη Ρþμη κι αναφÝρεται ως ο απελευθερωμÝνος σκλÜβος του Ρωμαßου στρατηγοý Γερμανικοý. Το üνομα εμφανßζεται με διÜφορες παραλλαγÝς στα επιγρÜμματα, üπως ΘÜλλου, Θαλοῦ Μιλησßου, ΘυηλÜου και ΘυÀλλου.

     Η Ανýτη υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ!

     Ο ΑπολλινÜριος Þταν ¸λληνας επιγραμματοποιüς του 1ου αι. μ.Χ. Στη ΠΑ σþζονται 2 σκωπτικÜ επιγρÜμματÜ του (ΧΙ 399 και 421). ΚατÜ τον ΧÝρμαν ΜπÝκμπυ περιλαμβανüταν στο Ανθολüγιο του Διογενιανοý. Ο Oμπρετüν διερωτÜται üμως μÞπως πρüκειται για τον ΑπολλινÜριο της Λαοδικεßας (4ος αι. μ.Χ.) Þ για τον πατÝρα του ΑπολλινÜριο της Αλεξανδρεßας.

     Ο Απολλωνßδης ο Σμυρναßος γεννÞθηκε στη Σμýρνη κι Ýζησε τον 1ο μ.Χ. αι. Περιλαμβανüτανε στο ΣτÝφανο του Φιλßππου του ΘεσσαλονικÝως και θεωρεßται απü τους καλýτερους ποιητÝς της συλλογÞς αυτÞς. Σþζονται 31 επιγρÜμματÜ του στη ΠΑ. Ο ΡÜισκε (Johann Jakob Reiske), μελετητÞς της ΕΑ, θεωροýσε (χωρßς στοιχεßα για να στηρßξει την υπüθεση αυτÞ), üτι αυτüς ο Απολλωνßδης Þταν ο ßδιος με τον Απολλωνßδη τον ΝικαÝα.

     Ο ¢ρατος ο Σολεýς υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ!

     Για τους Απολλþνιο το γραμματικü, ΑρÝθα το διÜκονο, Αρßστονα κι ΑρτÝμονα, κι Αρτεμßδωρο, δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.

     Ο Αριστüδικος ο Ρüδιος Þταν αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς απü τη Ρüδο, 2 απü τα επιγρÜμματα του οποßου περιÝχονται στην ΕΑ και πιθανþς προÝρχονται απü τον ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου.

     Ο ΑριστοτÝλης υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ!

     
Ο ΑρχÝλαος Þταν Ýλληνας επιγραμματοποιüς στον οποßο με επιφýλαξη αποδßδεται 1 επßγραμμα της Πλαν. (L.4 T.8 E.35 - Libr.4, Titulus 8, Epigram 35) (ΕΑ XVI 120). Στην ΕΑ δεν αναφÝρεται Üλλο επßγραμμα που να του αποδßδεται. Το επßγραμμÜ που αποδßδει η Πλαν. σε αυτüν Þ στον ΑσκληπιÜδη αφορÜ χÜλκινο Üγαλμα του Μ. ΑλεξÜνδρου που 'χε πλÜσει ο Λýσιππος που το παρουσιÜζει τüσο ζωντανü που μοιÜζει σα να μιλÜ κι εßναι γραμμÝνο σε ΔωρικÞ διÜλεκτο (Τüλμαν = Τüλμην, üλαν = üλην, μορφÜν = μορφÞν, Γαν = Γην). Οι 2 τελευταßοι στßχοι του επιγρÜμματος σþζονται και στο βιβλßο ΧιλιÜδες του βυζαντινοý λüγιου και ποιητÞ ΙωÜννη ΤζÝτζη που 'ζησε το 12ο αι., χωρßς üμως να γßνεται αναφορÜ στη πατρüτητÜ του. ΚατÜ τον Paton Ýζησε τον 4ο αιþνα π.Χ. και περιλαμβανüτανε στο ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου. Σýμφωνα με Üλλες πηγÝς, ο βßος του τοποθετεßται κατÜ τον 3ο Þ 2ο αι. π.Χ.
     Σýμφωνα με τον Τζüζεφ Τüμας καταγüταν απ' την Αßγυπτο και του αποδßδεται (εκτüς απü τη παρουσßα του στην ΕΑ), το Ýργο "ΠεριγραφÞ περßεργων και παρÜξενων Ζþων", που 'χει χαθεß. Καταγüταν απü τη Χερσüνησο της Αιγýπτου κι ο Jacobs θεωρεß üτι ζοýσε στην εποχÞ του ΑλεξÜνδρου (333-323 π.Χ.) Þ του Πτολεμαßου ΣωτÞρα (305-282 π.Χ.), ενþ ο Lobeck θεωρεß üτι ζοýσε στην εποχÞ του Πτολεμαßου Γ' ΕυεργÝτη (246-222 π.Χ.) ενþ τÝλος ο Westermann πßστευε üτι ζοýσε στην εποχÞ του Πτολεμαßου Β' του ΦιλÜδελφου (284-246 π.Χ.). Η ΜεγÜλη ΕλληνικÞ Εγκυκλοπαßδεια τον αναφÝρει να κατÜγεται απü τη Κýπρο αλλÜ εκεß αναφÝρεται ως μυθογρÜφος κι ιστορικüς.


     Ο Αρχßας υπÞρξεν ελÜχιστα γνωστüς ποιητÞς. ΠρÝπει να 'τανε σýγχρονος του Αρχßα του ΑντιοχÝα  (Þ νεþτερο, παρακÜτω), με τον οποßον ο Beckby τον ταυτßζει. ΥπÜρχουν 5 επιγρÜμματα στη ΠΑ με το üνομÜ του, απü το ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου. Ο Αρχßας ο ΑντιοχεýςAulus Licinius Archias Þταν ¸λληνας επιγραμματοποιüς. ΓεννÞθηκε περß το 120 π.Χ. ¹ρθε στη Ρþμη και ζοýσε τη προστασßα των Λουκοýλλων. ¸γινε Ρωμαßος πολßτης το 89 π.Χ. αλλÜ ο ΓρÜτιος αμφισβÞτησε την πολιτογρÜφησÞ του και τüτε ο ΚικÝρων τον υπερασπßστηκε με τον λüγο του Pro Archia poeta. ¾μνησε τους πολÝμους του ΓÜιου ΜÜρτιου κατÜ των Κßμβρων και του Λοýκουλλου κατÜ του ΜιθριδÜτη. Στη ΠΑ σþθηκαν 7 επιγρÜμματÜ του. ΚατÜ τον Hermann Beckby üμως üλοι οι Αρχßες της Ανθολογßας ταυτßζονται μαζß του. Ο Αρχßας ο ΒυζÜντιος Þταν επιγραμματοποιüς, που περιλαμβανüταν, κατÜ τον Menk, στο ΣτÝφανο του Φιλßππου. ΚατÜ τον Hermann Beckby ταυτßζεται με τον Αρχßα τον ΑντιοχÝα. Στη ΠΑ σþζεται το VII 278 επßγραμμÜ του. Ο Αρχßας ο Μακεδþν Þταν ¸λληνας επιγραμματοποιüς. ΚατÜ τον Hermann Beckby ταυτßζεται με τον Αρχßα τον ΑντιοχÝα. Στη ΠΑ σþζεται το VII 140 επßγραμμÜ του. Ο Αρχßας ο νεüτερος εßναι ελÜχιστα γνωστüς επιγραμματοποιüς, που περιλαμβανüταν στο ΣτÝφανο του Φιλßππου. ΚατÜ τον Hermann Beckby και τον Η. Law ταυτßζεται με τον Αρχßα τον ΑντιοχÝα. Στη ΠΑ σþζεται το VII 278 επßγραμμÜ του.

     Ο Αρχßλοχος υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ! 


     Ο Αρχßμηλος Þταν αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς που ζοýσε περß το 220 π.Χ. στην ΑθÞνα. Σýμφωνα με τον ΑθÞναιο (5- 209 π.Χ.) Ýγραψε Ýνα εγκωμιαστικü ποßημα για το πλοßο του ΙÝρωνα και τιμÞθηκε με χρηματικÞ αμοιβÞ. Θεωρεßται απü ορισμÝνους ως ο ποιητÞς του επιγρÜμματος VII 50 της ΠΑ, που αποδßδεται απü τον Paton σε Üγνωστο επιγραμματοποιü ονüματι ΑρχιμÞδης κι απü τον Waltz (με κÜποιαν επιφýλαξη) στον ομþνυμο μεγÜλο μαθηματικü.

     Ο ΑρχιμÞδης ο επιγραμματοποιüς εßναι αμφισβητοýμενης ταυτüτητας ποιητÞς ενüς επιγρÜμματος (VII 50) της ΠΑ. Στο κεßμενο του Jacobs διαβÜζουμε ΑΡΧΙΜΗΛΟΥΣ. Στα σχüλιÜ του αναφÝρει το σχüλιο του λημματιστÞ «αρχιμÞδους σκοπτικüν» αλλÜ συμφωνεß με τον Brunck üτι το επßγραμμα πρÝπει να αποδοθεß στον Αρχßμηλο. Ο Waltz δεν βλÝπει για ποιον λüγο δεν πρÝπει ν’ αποδοθεß το επßγραμμα στον μεγÜλο μαθηματικü. Ο Paton δÝχεται την ýπαρξη ενüς αγνþστου εποχÞς ΑρχιμÞδη κι η εγκυκλοπαßδεια ΠÜπυρος-Λαροýς-ΜπριτÜννικα το αποδßδει στον Αρχßμηλο. (ΠροσωπικÞ Üποψη: Ýν εκ των δυο ονομÜτων σßγουρα δεν κÜνει στη γενικÞ -ους, Εßτε το Ýνα εßτε το Üλλο θα κÜνει -ου, Üρα üποιο κλßνεται σωστÜ σε -ους εßναι κι ο επιγραμματοποιüς -Αρχßμηλος ΑρχιμÞλου, ΑρχιμÞδης ΑρχιμÞδους Þ το ανÜποδο. Το λÝω γιατß το üλο θÝμα παßζει με τυχüν τυπογραφικü λÜθος στο Λ-Δ, Π.Χ.).

     Ο Ασßνιος ΚουαδρÜτος (3ος αι. μ.Χ.) Þτανε Ρωμαßος ιστορικüς που Ýγραψε τα Ýργα του στην ελληνικÞ γλþσσα, σε ιωνικÞ διÜλεκτο. Εßναι γνωστüς για 2 Ýργα, το ΡωμαúκÞ χιλιαρχßα (σε 15 βιβλßα), ιστορßα της Ρþμης και τα ΠαρθικÜ (σε τουλÜχιστον 9 βιβλßα), πιθανüτατα ιστορßα των πολÝμων της Ρþμης στη Παρθßα. Σýμφωνα με τον Σοýιδα η ΡωμαúκÞ χιλιαρχßα κÜλυπτε τη περßοδο απü την ßδρυση της Ρþμης μÝχρι την εποχÞ του ΑλεξÜνδρου ΣεβÞρου που πÝθανε το 235. Απü τα Ýργα του μÝνουν λßγα αποσπÜσματα τα περισσüτερα απü τα οποßα Ýχουν διασωθεß στο Ýργο ΕθνικÜ του ΣτεφÜνου του Βυζαντßου. Φαßνεται üτι το Ýργο του Þταν ευρýτερα γνωστü, δεδομÝνου üτι γßνεται αναφορÜ σε αυτü κι απü Üλλους συγγραφεßς, απü την Historia Augusta (Ýργο του 4ου αι. περßπου), απü τον Ζþσιμο, τον Αγαθßα και τον ΕυÜγριο τον Σχολαστικü. Απü το κεßμενο μÜλιστα του Αγαθßα, μελετητÝς υποστηρßζουν üτι πιθανþς εßχε γρÜψει κι Ýργο με τßτλο ΓερμανικÜ. ΕπιπλÝον, σε αυτüν αποδßδεται και το επßγραμμα 312 στο 7ο βιβλßο (τα επιτýμβια) της ΠΑ.

     Στον Ασßνιο ΚουαδρÜτο με το πλÞρες üνομÜ του αναφÝρονται ο ΣτÝφανος ο ΒυζÜντιος, στα λÞμματα Γηλýς και ΜεσσÞνη, ο Αγαθßας, ο ΕυÜγριος ο Σχολαστικüς . Στον Σοýιδα, καταγρÜφεται ως ΚορδÜτος. Ο τßτλος, Χιλιαρχßα, παραπÝμπει σε ιστορßα που περιλαμβÜνει χßλια χρüνια, εßτε για τον εορτασμü που Ýκανε για την χιλιετßα to 248 ο Φßλιππος ο ¢ραβας (Ρωμαßος αυτοκρÜτορας απü το 244 Ýως το 249). Τα μικρÜ αποσπÜσματα που Ýχουν σωθεß στα λÞμματα για τα Σüλυμα, ΣυρβανÞ και Τιγρανüκερτα, δεν επιτρÝπουν τη μονοσÞμαντη ταυτοποßηση της χρονικÞς περιüδου και το θÝμα που πραγματεýονταν. ΥποθÝσεις μελετητþν εßναι üτι αφοροýσε κÜποιον πüλεμο της ΡωμαúκÞς Αυτοκρατορßας εναντßον των Σασσανιδþν. ΑναφορÝς υπÜρχουν μÝχρι το 9ο βιβλßο των Παρθικþν. Θεωρεßται üτι θα μποροýσαν να Ýχουν γραφεß εßτε για να εορταστεß η εκστρατεßα του ΑλεξÜνδρου ΣεβÞρου το 232-233, στην οποßα αντιμετþπισε τον πρþτο Σασσανßδα ηγÝτη Αρντασßρ (Ardashir), εßτε για πüλεμο που Ýγινε 10 χρüνια αργüτερα και στον οποßο πÞραν μÝρος ο Γορδιανüς Γ´, ο πραιτωριανüς Ýπαρχος Τιμησßθεος κι ο Φßλιππος ο ¢ραβας, ο οποßος αργüτερα Ýγινε αυτοκρÜτορας.
     Ο Αγαθßας ο Σχολαστικüς στο Ýργο του Περß της Ιουστινιανοý βασιλεßας αναφÝρει πληροφορßες απü τα ΓερμανικÜ του Ασινßου ΚουαδρÜτου. Με βÜση αυτü το κεßμενο μελετητÝς θεωροýν πιθανü üτι υπÞρχε κι Ýργο του με üνομα «ΓερμανικÜ», ενþ Üλλοι θεωροýν üτι στην υπüθεση αυτÞ δεν υπÜρχει ικανÞ στÞριξη. Δεν υπÜρχουν επιβεβαιωμÝνες πληροφορßες για Üλλες δραστηριüτητÝς του Þ την οικογÝνειÜ του, παρÜ μüνο εκτιμÞσεις.
     Στην Ολυμπßα, Ýχει βρεθεß επιγραφÞ με την οποßα τιμÜται κÜποιος C. Ασßνιος ΚουαδρÜτος (το C αποδßδεται συνÞθως ως Caius, ΓÜιος), ανθýπατος (πιθανüτατα της ΑχαÀας) κι «¾πατος αποδεδειγμÝνος» (consul designatus), γιατß τßμησε την Ολυμπßα με τους λüγους και τις πρÜξεις του. Θεωρεßται üτι πιθανüτατα αυτüς εßναι το ßδιο πρüσωπο με τον ιστορικü. Θεωρεßται απü μελετητÝς üτι Þταν μÝλος της οικογÝνειας των Ασινßων της Αρχαßας Ρþμης και συγκεκριμÝνα παιδß του ΓÜιου Ιουλßου Ασινßου ΚουαδρÜτου (Gaius Julius Asinius Quadratus), αδελφοý του ΓÜιου Ασινßου Ροýφου (Gaius Asinius Rufus, γεννημÝνου περßπου το 160) και του ΓÜιου Ασινßου ΚουαδρÜτου Πρüτιμου (Gaius Asinius Quadratus Protimus γεννημÝνου περßπου το 165), ΑνθυπÜτου της ΑχαÀας περßπου το 211 Þ το 220.

     Για τον ΑσκληπιÜδη τον Αδραμυττηνü δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.


     Ο ΑσκληπιÜδης ο ΣÜμιος Þταν αρχαßος ¸λληνας επιγραμματοποιüς που 'ζησε τον 3ο αι. π.Χ. στην ΑλεξÜνδρεια. Σþζονται περß τα 50 επιγρÜμματÜ του στη ΠΑ. Τα περισσüτερα απü αυτÜ εßναι γοητευτικÝς εκμυστηρεýσεις, στις οποßες ο ποιητÞς αποκαλýπτει τις ερωτικÝς του θλßψεις, κλπ.. ΥπÞρξε φßλος κι ßσως και δÜσκαλος του Θεοκρßτου. Θεωρεßται απü τους σπουδαιüτερους Αλεξανδρινοýς ποιητÝς.

     Ο ΑυτομÝδων Þταν επιγραμματοποιüς του οποßου 12 επιγρÜμματα σþζονται στη ΠΑ, ενþ στη ΠλΑν, απü αυτÜ, 5 σþζονται με τ' üνομÜ του, 2 εμφανßζονται ως ανþνυμα κι 1 αποδßδεται σε Üλλον. Ο ΑυτομÝδων αναφÝρεται απü το Φßλιππο το ΘεσσαλονικÝα στο προοßμιο του ΣτεφÜνου του που σþζεται στο 4ο βιβλßο της ΠΑ.
     
Β

Βακχυλßδης, ΒÜσσος Λüλλιος, Βησαντßνος, Βηστßνος, ΒιÜνωρ, Büηθος ο ελεγειογρÜφος

     Ο Βακχυλßδης υπÜρχει ολüκληρος ΕΔΩ! 

     Ο ΒÜσσος Λüλλιος Þταν ¸λληνας ποιητÞς του 1ου μ.Χ. αι. απ' τη Σμýρνη, που εμφανßζεται στη ΠΑ κι ως ΒÜσσος, ΒÜσσος ο Σμυρναßος, Λüλλιος ΒÜσσος. ¸ζησε στη Ρþμη και συνδÝθηκε με τον Γερμανικü του οποßου υπÞρξε πιστüς οπαδüς. Στη ΠΑ σþζονται περß τα 12 επιγρÜμματα υπü τα παραπÜνω ονüματα. Περιλαμβανüτανε στο ΣτÝφανο του Φιλßππου.

     Υπü το üνομα Βησαντßνος εμφανßζεται στη ΠΑ το επßγραμμα ΙΧ 118. Πρüκειται για τους στßχους 527-528 του ΘÝογνι, προερχüμενους, κατÜ τον Berg, απü τον Μßμνερμο. Το üνομα εßναι κατÜ πÜσαν πιθανüτητα εθνικü (Βυζαντινüς) κι ο Waltz τοποθετεß τον ποιητÞ στα χρüνια του Αδριανοý (αρχÝς 1ου αιþνα). Ο Paton τον αγνοεß στον κατÜλογο του βιβλßου ΙΧ αλλÜ αποδßδει σ’ αυτüν το απü τον Waltz αποδιδüμενο στον Βηστßνο επßγραμμα ΧV 25.

     Με το üνομα Βηστßνος φÝρεται στην Ýκδοση των Belles Lettres το επßγραμμα ΧV 25 της ΠΑ. ΚατÜ την ßδια πηγÞ πρüκειται για τον L. Julius Vestinus, λεξικογρÜφο των χρüνων του Αδριανοý. Ο Paton αποδßδει το επßγραμμα στο Βησαντßνο. Για τα 2 αυτÜ ονüματα υπÜρχει μεγÜλη αβεβαιüτητα στις πηγÝς.

     Ο ΒιÜνωρ Þτανε γραμματικüς κι επιγραμματοποιüς απü τη Βιθυνßα. ¸ζησε στις αρχÝς του 1ου μ.Χ. αιþνα και περιλαμβανüταν στο ΣτÝφανο του Φιλßππου. Σþζονται περß τα 21 επιγρÜμματÜ του, απü τα πολý καλÜ της ΠΑ.

     O Βüηθος ο ελεγειογρÜφος (1ος αι.π.Χ.) Þ Βüηθος ο Ταρσεýς, Þταν αρχαßος ¸λληνας επιγραμματοποιüς απ' τη Ταρσü στη Μ.Ασßα. ¸ν απ' τα επιγρÜμματα του αφορÜ στον που 'τανε διÜσημος μßμος της εποχÞς. Το επßγραμμÜ του αυτü Þταν μÝρος του ΣτεφÜνου του Φιλßππου που σþζεται στη ΠΑ. Ο ΣτρÜβωνας περιγρÜφει το Βüηθο ως Ýνα κακü πολßτη και κακü ποιητÞ, που κÝρδισε την εýνοια του ΜÜρκου Αντωνßου με μερικοýς στßχους που 'γραψε αυτοσχεδιÜζοντας για τη μÜχη των Φιλßππων κι ως ανταμοιβÞ του Ýδωσε τη διεýθυνση του γυμνÜσιου και της τÝλεσης των δημοσßων αγωνισμÜτων στην Ταρσü (ο ΣτρÜβων αναφÝρει üτι στην Ταρσü τüτε Þταν δημοφιλεßς καλλιτÝχνες που Ýφτιαχναν ποιÞματα αυτοσχεδιÜζοντας, üπως ο Βüηθος αλλÜ κι ο τραγικüς ποιητÞς ΔιογÝνης ο Ταρσεýς). Στο πüστο αυτü βρÝθηκε Ýνοχος για υπεξαßρεση χρημÜτων, μα κατÜφερε να γλιτþσει κολακεýοντας τον Αντþνιο. ΜετÜ απü κÜποιο καιρü üμως απελÜθηκε απü τον Αθηνüδωρο με τη σýμφωνη γνþμη και του αυτοκρÜτορα πλÝον.


Γ
Γαιτουλικüς, ΓÜλλος, ΓαυραδÜς, Γεμßνος, Γερμανικüς, Γλαýκος ο Αθηναßος, Γλαýκος ο Νικοπολßτης, Γλýκων, Γρηγüριος ο Ναζιανζηνüς

     Για τους Γαιτουλικü, ΓÜλλο, ΓαυραδÜ, Γεμßνο, Γερμανικü, Γλαýκο τον Αθηναßο, δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.

     Ο Γλαýκος ο Νικοπολßτης Þταν επιγραμματοποιüς περιλαμβανüμενος στο ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου. ¸να επßγραμμÜ του (VII 285) διασþθηκε στη ΠΑ (του 10ου αι.), ενþ Üλλα 3 υπü το üνομα Γλαýκος (IX 341, XII 44, XVI 111 - το τελευταßο στο Πλαν. παρÜρτημα) αποδßδονται σ' αυτüν. Το επßγραμμÜ του ανθολογεßται ακüμη και στα τελευταßα χρüνια (1991).

     Ο Γλýκων Þτανε ποιητÞς της ΠΑ και δε ξÝρουμε τßποτα παραπÜνω. Σþζεται το Χ 124 επßγραμμÜ του ενþ πιθανολογεßται πως ανÞκουνε σ' αυτüν και τα 3 επüμενα ανþνυμα.


     Ο ¢γιος Γρηγüριος ο Ναζιανζηνüς υπÜρχει ολüκληρος ΕΔΩ!

Δ
ΔαμÜγητος (επιγραμματοποιüς), Δαμüστρατος (επιγραμματοποιüς), ΔημÞτριος ο Βιθυνüς, Δημιουργüς, Δημüδοκος, Δημüκριτος (επιγραμματοποιüς), ΔιογÝνης επßσκοπος Αμισοý, ΔιογÝνης ο ΛαÝρτιος, Διüδωρος, Διüδωρος ο γραμματικüς, Διüδωρος ΖωνÜς, Διüδωρος ο ΣÜρδειος, Διüδωρος ο Ταρσεýς, ΔιοκλÞς ο Καρýστιος (ποιητÞς), Διονýσιος ο ¢νδριος, Διονýσιος ο Κυζικηνüς, Διονýσιος ο Ρüδιος, Διονýσιος ο σοφιστÞς, Διοσκορßδης (επιγραμματοποιüς), Διüτιμος ο Αθηναßος, Διüτιμος ο ΜιλÞσιος, ΔιοφÜνης ο Μυριναßος, Δßφιλος ο Σινωπεýς, Δοýρις ο ΕλεÜτης, ΔωσιÜδας

     Με το üνομα ΔαμÜγητος επιγρÜφονται 13 (Smith, 1870) Þ 11 επιγρÜμματα της ΕΑ. 10 εξ αυτþν βρßσκονται στη ΠΑ (VI 277, VII 9, 231, 355, 432, 438, 497, 540, 541, 735) κι 1 στη ΠλΑν. (1.95). Απü το περιεχüμενü τους εκτιμÜται üτι γραφτÞκανε προς το τÝλους του 3ου αι.π.Χ. Τα επιγρÜμματα αυτÜ Þταν μÝρος του ΣτεφÜνου του ΜελεÜγρου. Δεν εßναι γνωστü αν πρüκειται για το ßδιο πρüσωπο που αναφÝρει ο ΣτÝφανος ο ΒυζÜντιος. Τ' üνομÜ δßνεται κι απü τον ΣχολιαστÞ στον Απολλþνιο τον Ρüδιο (W. Smith) με τη μορφÞ ΔημÜγητος.


     Ο Δαμüστρατος, γιüς του Αντßλα, θεωρεßται συγγραφÝας 1 επιγρÜμματος στην ΕΑ (στο ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου) με τον τßτλο ΔαμοστρÜτου ἀνÜθημα ταῖς νýμφαις üπου περιγρÜφονται αναθηματικÝς προσφορÝς ξýλινων αγαλματιδßων και δÝρματα ζþων προς τις ΝαúÜδες, αλλÜ το κατÜ πüσον Þταν ο ßδιος ο συγγραφÝας Þ το Üτομο που αφιερþνεται το ανÜθημα στις νýμφες εßν' ασαφÝς. Ο λüγιος του 18ου αι. Γιüχαν ΓιÜκομπ ΡÜισκε θεþρησε πως μπορεß να πρüκειται για το Δημüστρατο, Ρωμαßο γερουσιαστÞ που 'ζησε τον 1ο αι. μ.Χ. ο οποßος Ýγραψε 1 ποιÞμα σχετικÜ με την αλιεßα με τßτλο ἁλιευτικÜ και το οποßο αναφÝρεται συχνÜ απü τους αρχαßους συγγραφεßς, ωστüσο Ýζησε τον 1ο αι. μ.Χ. σε αντßθεση με τον επιγραμματοποιü ΜελÝαγρο που Ýζησε τον 1ο αιþνα π.Χ. και συμπεριÝλαβε τον Δαμüστρατο στο ΣτÝφανο.

     Για τους ΔημÞτριο το Βιθυνü και Δημιουργü, δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.


     Ο Δημüδοκος, αποκαλοýμενος και Δημüδοκος ο ΛÝριος Þτανε γνωμικüς φιλüσοφος κι επιγραμματοποιüς του 5ου αι. π.Χ. ¹ταν απü τη ΛÝρο κι Ýζησε τον 5ο π.Χ. αι., λßγο μετÜ το Φερεκýδη. Ο ΑριστοτÝλης τον μνημονεýει στα ΗθικÜ ΝικομÜχεια. Οι εκδüτες του ΑριστοτÝλη, ο Γερμανüς ΖÝλλος (το 1820) στις σημειþσεις του παραθÝτει σχüλιο του περιπατητικοý Ασπασßου, που θÝλει τον Δημüδοτο ΜιλÞσιο να εßναι «ΛÜριος» στο γÝνος, δηλαδÞ προφανþς απü λÜθος αντιγραφικü, «ΛÝριος» (απü τη ΛÝρο). Στις νεþτερες εκδüσεις του ΔιογÝνη του ΛαÝρτιου αναφÝρεται επßσης ως ΛÝριος. Εßναι γνωστüς απü διÜφορα ηθολογικÜ σκωπτικÜ επιγρÜμματα. Στη ΠΑ σþζονται 4 επιγρÜμματÜ του (ΧΙ 235, 236, 237 κι ενδεχομÝνως το 238) που διακρßνονται για την επιθετικÞ τους διÜθεση εναντßον των κατοßκων ορισμÝνων περιοχþν. Αμυνüμενος μετÝτρεψε Ýνα σκωπτικü σχüλιο εις βÜρος των Χιωτþν.

     Ο Δημüκριτος ο επιγραμματοποιüς Þταν ¸λληνας που αναφÝρεται απü το ΔιογÝνη ΛαÝρτιο και χαρακτηρßζεται σαφÞς κι ανθηρüς. Στη ΠλΑν. σþζεται 1 επßγραμμÜ του (ΕΑ XVI 180).

     Για το ΔιογÝνη επßσκοπο Αμισοý δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.

     Ο ΔιογÝνης ο ΛαÝρτιος υπÜρχει ολüκληρος ΕΔΩ!

     Για τους Διονýσιο τον ¢νδριο, Διονýσιο τον Κυζικηνü, Διονýσιο τον Ρüδιο, δεν υπÜρχουνε καθüλου στοιχεßα.

     Ο Διονýσιος ο σοφιστÞς εßναι ελÜχιστα γνωστüς αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς. Περιλαμβανüταν στο Ανθολüγιον ΕπιγραμμÜτων του Διογενειανοý. Σþζεται 1 επßγραμμÜ του στη ΠΑ (V 81).

     Ο Διüδωρος ΖωνÜςΔιüδωρος ο ΣÜρδιος Þ ΖωνÜς ο Σαρδιανüς -μνημονεýεται στο γρÜμμα Ζ- üπως εμφανßζεται στη ΠΑ) υπÞρξε επιφανÞς ρÞτορας απü τις ΣÜρδεις την εποχÞ των Μιθριδατικþν πολÝμων (84-64 π.Χ.). ΚατηγορÞθηκε üτι παρακßνησε τις πüλεις της Ασßας ν' αποστατÞσουν απü την εξουσßα του ΜιθριδÜτη ΣΤ' αλλÜ κατüρθωσε ν' ανασκευÜσει τη κατηγορßα. Στη ΠΑ σþζονται επιγρÜμματÜ του κι υπü τα ονüματα Διüδωρος ο ΣÜρδειος και ΖωνÜς ο Σαρδειανüς. ΥπÜρχει στη ΠΑ κι Üλλος Διüδωρος ΖωνÜς, συγγενÞς του, τον οποßον ο ΣτρÜβων αναφÝρει ως νεþτερον. Και για να ολοκληρωθεß η σýγχυση εμφανßζονται στη ΠΑ κι Ýνας Διüδωρος ο Γραμματικüς, ο Διüδωρος ο Ταρσεýς καθþς και ΖωνÜς και Διüδωρος χωρßς ειδικüτερο προσδιορισμü.

     Ο ΔιοκλÞς ο Καρýστιος (1ος αι.μ.Χ.) Þ Ιοýλιος ΔιοκλÞς -μνημονεýεται και στο γρÜμμα Ι- Þ ΔιοκλÞς ΡÞτωρ, Þταν αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς απü τον οποßο σþζονται 4 επιγρÜμματα στην ΕΑ. Το üνομα του δεßχνει πως εßχε ελληνικÞ καταγωγÞ κι εßχε αποκτÞσει τη ΡωμαúκÞ υπηκοüτητα. Θεωρεßται πιθανü να πρüκειται για το Διüδη τον Καρýστιο, που αναφÝρεται συχνÜ απü τον ΣενÝκα, ενþ κατÜ το παρελθüν θεωροýνταν πως πιθανüν να 'ταν ο -κατÜ πολý αρχαιüτερος- ιατρüς με το ßδιο üνομα. Το üνομα του ποιητÞ αναφÝρεται με διÜφορους τρüπους στα επιγρÜμματα του. ΕπιγρÜμματα του ΔιοκλÞ του Καρυστßου περιλαμβÜνονταν στο ΣτÝφανο του Φιλßππου του ΘεσσαλονικÝως.

     Ο Διοσκορßδης Þ Διοσκουρßδης (3ος αι. π.Χ.) Þταν ο τελευταßος απü τους μεγÜλους επιγραμματοποιοýς των Αλεξανδρινþν Χρüνων. Ως πιθανüς τüπος καταγωγÞς του αναφÝρεται η Ισσüς. ¹ταν μιμητÞς του ΑσκληπιÜδη και τα ποιÞματÜ του εßχανε τα πιο διαφορετικÜ θÝματα. ΗρωúκÜ, ερωτικÜ (απü τα τολμηρüτερα της ΠΑ) αφιερωμÝνα σε ποιητÝς, παιδεραστικÜ, κι Üλλα που μιλοýσανε γι' απλοýς ανθρþπους. 40 απ' αυτÜ βρßσκονται συγκεντρωμÝνα στη ΠΑ παρμÝνα απü το ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου.

     Για τους Διüτιμο τον Αθηναßο, Διüτιμο τον ΜιλÞσιο, ΔιοφÜνη τον Μυριναßο, δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.


     Ο Δßφιλος ο Σινωπεýς υπÜρχει κι εßναι ΕΔΩ!

     Για τους Δοýρι τον ΕλεÜτη, ΔωσιÜδα,  δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.

Ε
Εκαταßος ο ΘÜσιος, ΕλλÜδιος ο Αλεξανδρεýς, ΕμπεδοκλÞς ο Ακραγαντινüς, Επßγονος ο Θεσσαλονικεýς, Ερμüδωρος ο επιγραμματοποιüς, ΕρμοκρÝων, Ερýκιος ο Θεσσαλüς, Ερýκιος ο Κυζικηνüς, Ετροýσκος (ποιητÞς), ΕυγÝνης, Εýηνος ο Αθηναßος, Εýηνος ο Ασκαλωνßτης, Εýηνος ο γραμματικüς, Εýηνος ο Σικελιþτης, Ευνομιανüς, Εýοδος, Ευπßθιος, Ευριπßδης, Ευφορßων ο Χαλκιδεýς

     Για τον Εκαταßο ΘÜσιο δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.

     Ο ΕλλÜδιος ο Αλεξανδρεýς Þτανε γραμματικüς του 4ου αι.μ.Χ. αρχικÜ ιερÝας σε κÜποιο ναü του Διüς στην ΑλεξÜνδρεια, που τον εγκατÝλειψε üταν, το 389, ο πατριÜρχης Θεüφιλος Β´ ξεσÞκωσε τους Αλεξανδρινοýς εναντßον των ειδωλολατρþν. ΠÞγε στη Πüλη κι απÝκτησε την εýνοια του αυτοκρÜτορα Θεοδüσιου Β' του οποßου Ýγραψε κι εγκþμιο.

     Ο ΕμπεδοκλÞς ο Ακραγαντινüς υπÜρχει ολüκληρος ΕΔΩ!


     Με το üνομα ΕρμοκρÝων σþζεται 1 επßγραμμα στη ΠΑ (ΙΧ 327). Ο Waltz, ακολουθþντας τον ΣαλμÜσιο (Claude de Saumaise) πιστεýει üτι πρüκειται περß λÜθους κι üτι τ' üνομα αυτοý που αναφÝρεται στο ποßημα εξελÞφθη ως üνομα του ποιητÞ.

     Με το üνομα Ερýκιος ο Θεσσαλüς σþζεται το επßγραμμα VII 397 στη ΠΑ. Ο Waltz πιστεýει üτι πρüκειται περß λÜθους ενüς αντιγραφÝα κι αποδßδει το επßγραμμμα στον Ερýκιο τον Κυζικηνü. Ο Paton πιστεýει üτι ενδÝχεται να υπÞρξαν 2 ποιητÝς με το ßδιο üνομα. Ο Ερýκιος ο Κυζικηνüς Þταν ¸λληνας επιγραμματοποιüς των αρχþν του 1ου μ.Χ. αι. Στη ΠΑ σþζονται 14 επιγρÜμματÜ του απü το ΣτÝφανο του Φιλßππου.

     Ο Επßγονος ο Θεσσαλονικεýς Þ γραμματικüς Þ σχολαστικüς, Þταν αρχαßος ¸λληνας επιγραμματοποιüς. Του αποδßδονται 2 Ýργα στην ΕΑ, εκ των οποßων το Ýνα (AP IX 260) οι μεν ΠλΑν. αποδßδει σ' αυτüν, ενþ η ΠΑ το αποδßδει στον ποιητÞ Σεκοýνδο (D/R) του 2ου αι. μ.Χ (θεωρεßται πιο πιθανü).


     Ο Ερμüδωρος Þταν αρχαßος ¸λληνας επιγραμματοποιüς. Στη ΠλΑν. σþζεται 1 επßγραμμÜ του απü τον ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου (ΕΑ XVI 170).

     Ο Εýηνος ο Ασκαλωνßτης Þταν ¸λληνας ποιητÞς που Ýζησε μεταξý του 50 π.Χ.-50 μ.Χ. Σþζεται 1 επßγραμμÜ του στη ΠΑ (IX 75) απü τον ΣτÝφανο του Φιλßππου του ΘεσσαλονικÝως. Εßναι ενδεχüμενο κÜποια απü τα 6 επιγρÜμματα που αποδßδονται στην ΕΑ σ' αυτüν χωρßς προσδιορισμü να 'ναι δικÜ του.

     Για τους Ετροýσκο (ποιητÞ), ΕυγÝνη, Εýηνο Αθηναßο, Εýηνο γραμματικü, Εýηνο Σικελιþτη, Εýοδο, Ευπßθιο, δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.

     Υπü τ' üνομα Ευνομιανüς υπÜρχει στην Ýκδοση Jacobs (που βασßζεται στον Brunck) το επßγραμμα ΙΧ 193 της ΠΑ. Οι Paton & Waltz παραλεßπουνε τ' üνομα αυτü απü τις εκδüσεις τους.

     Ο Ευριπßδης υπÜρχει στο ΣτÝκι ΕΔΩ!


     Ο Ευφορßων (3ος αι. π.Χ., γεν. περßπου 275 π.Χ.) γιος του Πολýμνητου, Þταν αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς κι επιγραμματοποιüς με καταγωγÞ απü τη Χαλκßδα. ΠÝρασε σημαντικü μÝρος της ζωÞς του στην ΑθÞνα, üπου και κατüρθωσε να συγκεντρþσει μεγÜλο πλοýτο. ΑρχικÜ σποýδασε φιλοσοφßα με τον φιλüσοφο Λακýδη τον Κυρηναßο και τον Πρýτανη και κατüπιν Ýγινε μαθητÞς κι ο νεαρüς ερωμÝνος του ποιητÞ Αρχßβουλου.
     ΚατÜ το 221 π.Χ. προσκλÞθηκε απü τον Αντßοχο τον ΜÝγα της δυναστεßας των Σελευκιδþν, στη βασιλικÞ αυλÞ του στη Συρßα. Εκεß βοÞθησε στη δημιουργßα της βιβλιοθÞκης της Αντιοχεßας, της οποßας και Ýγινε βιβλιοθηκονüμος Ýως το τÝλος της ζωÞς του, üταν και πÝθανε στην ΑπÜμεια Þ την Αντιüχεια. Η ýπαρξη επιγρÜμματος που τοποθετεß τον τÜφο του στον ΠειραιÜ, πιθανþς αναφÝρεται σε κενοτÜφιο. ¸γραψε μυθολογικÜ Ýπη (üπως το Θρᾷξ), ερωτικÝς ελεγεßες, επιγρÜμματα, καθþς κι Ýνα σατιρικü ποιÞμα (¢ραι, «κατÜραι») κατÜ τα πρüτυπα του Ýργου ¹βης του Καλλßμαχου του Κυρηναßου. ΑρκετÜ πεζÜ Ýργα με θεματολογßα εμπνευσμÝνη απü τα στοιχεßα της αρχαιüτητας και της ιστορßας, αποδßδωνται επßσης σε αυτüν. ¼πως κι ο σýγχρονος του ποιητÞς Λυκüφων, του Üρεσε να χρησιμοποιεß αρχαÀζουσες και σπÜνιες εκφρÜσεις κι ο πολυμαθÞς χαρακτÞρας των εκφρÜσεων του Ýκανε τη γλþσσα που χρησιμοποιοýσε ιδιαßτερα δυσνüητη.



     Οι μετÝπειτα Ρωμαßοι, Ýτρεφαν μεγÜλη εκτßμηση για τις ελεγεßες του και τις μεταφρÜσαν καθþς και μιμηθÞκαν στα δικÜ τους Ýργα, με τα πιο γνωστÜ παραδεßγματα να εßναι αυτÜ των ποιητþν ΠροπÝρτιου, Τßβουλλου, ΚορνÝλιου ΓÜλλου και του αυτοκρÜτορα ΤιβÝριου, κατÜ τον 1ο αι. π.Χ.. Ο κλασικüς φιλüλογος του 19ου αι., Αýγουστος ΜÜινεκε, συγκÝντρωσε τα διασωζüμενα κομμÜτια του Ýργου του και τα εξÝδωσε στη βιογραφßα De Euphorionis Chalcidensis vita et scriptis (Η ζωÞ του Ευφορßωνος του Χαλκιδαßου και τα γραπτÜ του) του 1823, καθþς και στην ανθολογßα με τον τßτλο ΑνÜλεκτα ΑλεξανδρινÜ του 1843, βιβλßα που αποτÝλεσαν και τη βÜση για τις νεüτερες σýγχρονες εκδüσεις του Ýργου του Ευφορßωνα. ΚατÜ τα νεþτερα χρüνια, περαιτÝρω κεßμενα ανακαλýφθηκαν και στους παπýρους της Οξυρρýγχου*.

Ζ
Ζηλωτüς, Ζηνüβιος, Ζηνüδοτος, ΖωνÜς ο Σαρδειανüς, ΖωνÜς, Ζþσιμος ο ΘÜσιος

     Ο Ζηλωτüς (1ος αι. μ.Χ.) Þταν αρχαßος ¸λληνας επιγραμματοποιüς του οποßου διασþζεται 1 επßγραμμα στην ΕΑ με τον τßτλο Ζηλωτοý, οι δε Βασσοý και το οποßο εßχε αρχικÜ συμπεριληφθεß στο ΣτÝφανο του ΜελÝαγρου. Εßναι αβÝβαιο το κατÜ πüσο ο ßδιος ονομÜζεται και Βασσüς Þ πρüκειται για διαφορετικÜ Üτομα.

     Ο Ζηνüβιος Þτανε γραμματικüς Üγνωστης εποχÞς. ¸γραψε Ýνα υπüμνημα στο Ὀνοματικüν του Απολλþνιου του Δýσκολου, απü το οποßο διασþθηκαν κÜποια αποσπÜσματα. Στο 9ο βιβλßο της ΕΑ περιλαμβÜνεται κι 1 επßγραμμα κÜποιου γραμματικοý Ζηνüβιου. ΟρισμÝνοι μελετητÝς ταυτßζουν τον Ζηνüβιο αυτüν (τον επιγραμματοποιü) με τον σοφιστÞ και παροιμιογρÜφο Ζηνüβιο, Üλλοι üμως (üπως ο Ουßλλιαμ Σμιθ) απορρßπτουνε τη ταýτισην αυτÞ κι αφÞνουν το θÝμα ανοικτü.


     Ο Ζηνüδοτος καταγüταν απü την ¸φεσο κι Ýζησε τον 4ο αιþνα π.Χ. (325 - 260 π.Χ.). ¹ταν ποιητÞς με πνεýμα βαθιÜ ερευνητικü και εßχε για δÜσκαλο τον ΦιλητÜ απü την Κω. ΥπÞρξε ο πρþτος βιβλιοθηκονüμος και διευθυντÞς της βιβλιοθÞκης της ΑλεξÜνδρειας και αναφÝρεται ως «τþν εν ΑλεξÜνδρεια βιβλιοθηκþν προýστης», üπως αναφÝρονται üλοι οι υπεýθυνοι της ΑλεξανδρινÞς ΒιβλιοθÞκης. ΑσχολÞθηκε ιδιαßτερα με τη μελÝτη του ΟμÞρου καθþς και φιλοτÝχνησε κριτικÞ ÝκδοσÞ του. Το λεξικü Σοýδα Þ Σουßδα, Ýνα απü τα σημαντικüτερα ελληνικÜ λεξικÜ το οποßο γρÜφτηκε τον δÝκατο αιþνα, αναφÝρει üτι ανÝλαβε ως παιδαγωγüς της βασιλικÞς οικογÝνειας καθþς Ýκανε το δÜσκαλο στα παιδιÜ του Πτολεμαßου. Στη συνÝχεια χρßστηκε προúστÜμενος της ΒιβλιοθÞκης απü τον Πτολεμαßο Α', θÝση την οποßα διατÞρησε και κατÜ το διÜστημα που ανÝβηκε στον θρüνο ο μαθητÞς του Πτολεμαßος ο ΦιλÜδελφος.
     Σýμφωνα με τη Σοýδα, εßναι ο πρþτος φιλüλογος στον κýκλο του Μουσεßου που ανÝλαβε να φÝρει σε πÝρας μια ολοκληρωμÝνη κριτικÞ Ýκδοση του ΟμÞρου. ΑλλÜ, στα λεγüμενα του ΙωÜννη ΤζÝτζη, τον 12ο αιþνα, αναδýεται το πρüβλημα της πρþτης Ýκδοσης των ομηρικþν επþν, που εßχε ως πρωταγωνιστÞ τον Πεισßστρατο, ενþ εßχαν περÜσει Þδη τριακüσια χρüνια απü την εποχÞ του ως τον Ζηνüδοτο. Συνεπþς, δεν μπορεß να προσδιοριστεß ακριβþς η Ýκταση και η φýση των εργασιþν του Ζηνοδüτου στον ¼μηρο. ¼μως, δεν αποκλεßεται να υπÞρξε ο πρþτος διορθωτÞς των ομηρικþν επþν, αν κρßνουμε και απü τις φιλολογικÝς παρεμβÜσεις του Αρßσταρχου, αργüτερα, ο οποßος απÝρριπτε ομηρικÝς λÝξεις απü την Ýκδοση του Ζηνοδüτου.
     Τον 6ο αιþνα π.Χ., ο Ζηνüδοτος εßχε στη διÜθεσÞ του το «αττικü» χειρüγραφο, πιθανÜ το επßσημο κεßμενο του ΟμÞρου που ακολουθοýσαν πιστÜ οι ραψωδοß κατÜ τη διÜρκεια των απαγγελιþν τους στις εορτÝς των Παναθηναßων και το οποßο χρησιμοποßησε πρωτßστως στην ÝκδοσÞ του, γεγονüς που απÝκρυψαν οι Αλεξανδρινοß φιλüλογοι για λüγους υστεροφημßας. Την ßδια στιγμÞ που οι συνÜδελφοß του μετÝφραζαν τις τραγωδßες και τις κωμωδßες, ο Ζηνüδοτος ασχολÞθηκε με τον ¼μηρο. ΕξÝδωσε τη Διüρθωση καθþς και το ΓλωσσÜριο της ΙλιÜδας και της Οδýσσειας ενþ απÝρριψε τους Ομηρικοýς ¾μνους ως μεταγενÝστερους.
     Ο Ζηνüδοτος μελÝτησε με Ýνα νÝο τρüπο, τους Ýλληνες κλασικοýς συγγραφεßς και ασχολÞθηκε με την κριτικÞ διüρθωση και την επιμÝλεια ελλÞνων επικþν και λυρικþν ποιητþν καθþς και με την ταξινüμησης αυτþν, αφοý επινüησε το αλφαβητικü σýστημα ταξινüμησης. Επιπρüσθετα, συνÝγραψε την πρþτη κριτικÞ Ýκδοση του ΠινδÜρου και υπομνημÜτισε την Θεογονßα του Ησιüδου. ΜετÜ τον θÜνατü του, στη θÝση του προúσταμÝνου της ΒιβλιοθÞκης τοποθετÞθηκε ο Απολλþνιος ο Ρüδιος ο οποßος γεννÞθηκε στην ΑλεξÜνδρεια, μεταξý του 295 και 290 π.Χ. και ονομÜστηκε Ýτσι επειδÞ πÝρασε το μεγαλýτερο διÜστημα της ζωÞς του στη Ρüδο. Οι μαθητÝς του Αρßσταρχος απ' τη ΣαμοθρÜκη κι ΑριστοφÜνης ο ΒυζÜντιος που 'χε σπουδÜσει κοντÜ του, και στον Καλλßμαχο, συμπληρþσανε στη συνÝχεια το Ýργο του.

     Σημ: Ζηνüδοτος εßναι ανδρικü αρχαßο ελληνικü κι ελληνιστικü üνομα που 'φεραν οι εξÞς γραμματικοß: Ζηνüδοτος ο ΕφÝσιος (περßπου 325 - 260 π.Χ.), συγγραφÝας, κριτικüς του Ýργου του ΟμÞρου, ποιητÞς, διευθυντÞς της βιβλιοθÞκης της ΑλεξÜνδρειας, Ζηνüδοτος (στωικüς), 150 π.Χ., Ζηνüδοτος (φιλüσοφος), τÝλος του 5ου αι. π.Χ., νεοπλατωνικüς φιλüσοφος που Ýζησε στην ΑθÞνα κι υπÜρχουνε κι Üλλοι γραμματικοß με το üνομα Ζηνüδοτος.

     ΖωνÜς και ΖωνÜς ο Σαρδιανüς εμπλÝκονται κι αναφÝρεται το πως, σε πρüτερο βιογραφικü στον Διüδωρο ΖωνÜ!

     Ο Ζþσιμος ο ΘÜσιος (1ος αι.π.Χ.) Þταν αρχαßος ¸λληνας επιγραμματοποιüς απü τη ΘÜσο. Θεωρεßται πως Ýζησε σε κÜποιο χρονικü σημεßο ανÜμεσα στο 150 π.Χ. και 50 π.Χ., και κÜποια απü τα επιγρÜμματα του συμπεριλÞφθηκαν στο ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου κατÜ την αρχαιüτητα και κατ'επÝκταση συμπεριλαμβÜνονται και στην ΕΑ (6,183 -185 κι ßσως και το 6,15 αντß του επιγραμματοποιοý Αντßπατρου του Σιδþνιου).

Η
ΗγÝμων, ΗγÞσιππος (επιγραμματοποιüς), Ηδýλος, Ηλιüδωρος ο Εμεσηνüς, Ηρακλεßδης ο Σινωπεýς, ΗρÜκλειτος (επιγραμματοποιüς), ¹ριννα, Ηρüδικος ο Βαβυλþνιος

     Για τον ΗγÝμονα δεν υπÜρχουνε καθüλου στοιχεßα.

     Ο ΗγÞσιππος Þταν ¸λληνας επιγραμματοποιüς που 'ζησε περß το 300 π.Χ. και περιλαμβανüτανe στo ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου. Στη ΠΑ σþζονται 8 επιγρÜμματÜ του, 3 αναθηματικÜ και 5 επιτýμβια, σε λιτü κι αυστηρü ýφος.


     Ο Ηδýλος Þταν Αθηναßος Þ ΣÜμιος αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς της ΕλληνιστικÞς Περιüδου. ΛÝγεται πως η μητÝρα του Þταν Αθηναßα ποιÞτρια Ηδýλη κι η γιαγιÜ του επßσης, Μοσχßνη η ΑττικÞ. ΓεννÞθηκε περß το 300 π.Χ. κι Ýζησε στη ΣÜμο και στην ΑλεξÜνδρεια στα χρüνια του Πτολεμαßου ΦιλαδÝλφου. ΠοιÞματÜ του, του Ποσεßδιππου και του ΑσκληπιÜδη Þταν μÝρος της συλλογÞς επιγραμμÜτων με τον τßτλο Σωρüς. ¸γραψε το επýλλιο Γλαýκος, που αναφερüταν στο θαλÜσσιο θεü Γλαýκο (το Ýργο αυτü πιθανüν να συνδÝεται με τη πληροφορßα του ΑθÞναιου πως ο ποιητÞς αυτοκτüνησε απü Ýρωτα για κÜποιο Γλαýκο) και σχüλια στα ποιÞματα του Καλλßμαχου. Το Ýργο του εκφρÜζει μιαν επικοýρεια αντßληψη της ζωÞς. Στη ΠΑ σþζονται 11 επιγρÜμματÜ του απü το ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου (80 π.Χ.). ΑναφÝρεται απü τον ΑθÞναιο στους ΔειπνοσοφιστÝς του. ¸γραψε πλÞθος επιγραμμÜτων, που στα περισσüτερα εξυμνεß το κρασß. Τ' üνομÜ του δε, εßναι υποκοριστικü του ηδýς με τη συνÞθη κατÜληξη των αρχαßων στα υποκοριστικÜ -λος!

     Ο Ηλιüδωρος ο Εμεσηνüς, αναφερüμενος κι Ηλιüδωρος επßσκοπος Τρßκκης Þταν εξελληνισμÝνος Σýρος μυθιστοριογρÜφος, ο οποßος Ýζησε τον 3ο Þ 4ο αι. μ.Χ. κι ο οποßος στα τÝλη του 4ου αι. Ýγινε επßσκοπος Τρßκκης. Απü τους σημαντικüτερους εξελληνισμÝνους Σýρους συγγραφεßς. ΚαλλιÝργησε το ερωτικü ελληνιστικü μυθιστüρημα. Καθοριστικοß παρÜγοντες για τη διαμüρφωση του Ýργου του στÜθηκαν ο τüπος καταγωγÞς του κι η εποχÞ του:  Καταγüταν απü την ¸μεσα (σημερινÞ Χομς) της Συρßας κι υπÜρχουν λßγα στοιχεßα για τη ζωÞ του, πüτε γεννÞθηκε και πÝθανε. ΠατÝρας του αναφÝρεται ο Θεοδüσιος, ιερÝας του θεοý Ηλßου[3]. ΥπÞρξε ο συγγραφÝας του μυθιστορÞματος Αἰθιοπικὰ ἢ τὰ περὶ ΘεαγÝνην καὶ Χαρßκλειαν σε δÝκα βιβλßα[4], το οποßο θεωρεßται το τελευταßο μÜλλον μεγÜλο μυθιστüρημα της ελληνικÞς αρχαιüτητας[5]. Μαζß με τον Χαρßτωνα, Ξενοφþντα, ΑχχιλÝα ΤÜτιο και Λüγγο συγκαταλÝγεται μεταξý των "πατÝρων του ευρωπαúκοý μυθιστορÞματος". Το Ýργο του ΑιθιοπικÜ εξελßσσεται σε μια φανταστικÞ χþρα, την Αιθιοπßα, και διηγεßται τον Ýρωτα μεταξý του νεαροý ΘεαγÝνη, Üρχοντα της Θεσσαλßας, και της πανÝμορφης Χαρßκλειας, κüρης του βασιλιÜ της Αιθιοπßας. Η πρþτη αναφορÜ για τον Ηλιüδωρο γßνεται απü τον Κωνσταντινουπολßτη νομικü ΣωκρÜτη (380 - 450 μ.Χ.), ο οποßος λÝει πως η συγγραφÞ των «Αιθιοπικþν» Ýγινε üταν αυτüς Þταν σε νÝος και πριν ακüμα γßνει χριστιανüς και χειροτονηθεß επßσκοπος Τρßκκης (τα σημερινÜ ΤρικÜλα Θεσσαλßας). Ο Ηλιüδωρος, μÜλιστα, σαν επßσκοπος εßχε εισηγηθεß την αγαμßα των κληρικþν που την εποχÞ εκεßνη δεν ßσχυε.

     Τα Αἰθιοπικὰ ἢ τὰ περὶ ΘεαγÝνην καὶ Χαρßκλειαν μεταφρÜστηκαν στα λατινικÜ, στις τüτε νεογÝννητες ευρωπαúκÝς γλþσσες και ο ΘερβÜντες τα αναφÝρει σαν πρüτυπο. ΑπüσπασμÜ τους αναφÝρεται απü τον Σαßξπηρ στη "ΔωδεκÜτη νýχτα", απü τον ΡαμπελÝ στον "Γαργαντοýα" ενþ ο Ρακßνας αντλεß Ýμπνευση απü αυτÜ. ΠÜρα πολλοß δραματουργοß προσπÜθησαν να το δραματοποιÞσουν ολüκληρο Þ ανÜ επεισüδια. Τον 17ο αιþνα στη Γερμανßα ανÝβηκαν Ýξι "ΑιθιοπικÜ δρÜματα", στη Γαλλßα και στην Αγγλßα θεατρικÝς διασκευÝς και στην Ισπανßα Ýγινε ιδιαßτερα δημοφιλÝς Ýνα τρßπρακτο δρÜμα βασισμÝνο σε αυτÜ. ΣυνθÝτες της üπερας, üπως ο ΤζιουζÝπε ΒÝρντι, πεζογρÜφοι αλλÜ και εικαστικοß εμπνεýστηκαν απü τα ΑιθιοπικÜ.
     Ο πλÞρης τßτλος, Ἡλιοδþρου: Αἰθιοπικὰ ἢ τὰ περὶ ΘεαγÝνην καὶ Χαρßκλειαν. Το κατÜ την εκτßμηση των περισσüτερων ερευνητþν μεταγενÝστερο απü τα σωζüμενα αρχαßα μυθιστορÞματα (στην κατηγορßα «ιδεþδες ελληνικü μυθιστüρημα» / üρος του Τüμας Χαιγκ) φαßνεται να γρÜφτηκε στα μÝσα του 3ου αι. μ.Χ., με εκτιμÞσεις που το φÝρνουν και Ýως το τÝλος του 4ου. ΦανερÜ επηρεασμÝνο απü τη Δεýτερη ΣοφιστικÞ, κÜτι που μαρτυρεß üχι μüνο η γλþσσα αλλÜ και η Ýντονα κλασικßζουσα λογιοσýνη του συγγραφÝα. Γνωρßζουμε και για τον Ηλιüδωρο, üπως και για τους προηγοýμενους μυθιστοριογρÜφους, ελÜχιστα, και πÜλι με σιγουριÜ μüνο ü,τι δηλþνει ο ßδιος, -εδþ στην κατακλεßδα: «Τοιüνδε πÝρας ἔσχε τὸ σýνταγμα τῶν περὶ ΘεαγÝνην καὶ Χαρßκλειαν Αἰθιοπικῶν∙ ὃ συνÝταξεν ἀνὴρ Φοῖνιξ Ἐμεσηνüς, τῶν ἀφ’ Ἡλßου γÝνος, Θεοδοσßου παῖς Ἡλιüδωρος. / ¸τσι Ýφτασε στο τÝλος του το σýγγραμμα των Αιθιοπικþν Þ των Περß ΘεαγÝνην και Χαρßκλειαν∙ το συνÝγραψε Ýνας Φοßνικας Εμεσηνüς, απü το γÝνος του ¹λιου, ο γιος του Θεοδοσßου Ηλιüδωρος.» και «ο συγγραφÝας μας εßναι ¸λληνας απü τη συριακÞ πüλη ¸μεσα, καταγüμενος απü το ιερατικü γÝνος του ¹λιου -απü üπου, πιθανþς, και το üνομÜ του.»
     Αν το μυθιστüρημα του Χαρßτωνα αφÞνει την εντýπωση της χÜρης και της αθωüτητας, του Ξενοφþντα μια-δυο εγκιβωτισμÝνες δυνατÝς ιστορßες, του Λüγγου τη μετρημÝνη οικονομßα, του ΤÜτιου την οιστρÞλατη Üνιση αφÞγηση, στα ΑιθιοπικÜ Ýχουμε σχεδüν σε κÜθε παρÜγραφο λüγιες αναφορÝς, κυρßως στον ¼μηρο, γενικüτερα στην κλασικÞ γραμματεßα και πολý συχνÜ στο δρÜμα, οι εικüνες του διακρßνονται απü θεατρικüτητα, και κÜθε τüσο παραπÝμπουν στην τÝχνη του θεÜτρου με την υπüδειξη κιüλας του ßδιου του συγγραφÝα. ΑλλÜ το πιο ενδιαφÝρον στοιχεßο, και üπου αισθητÜ υπερÝχει απü τους Üλλους, εßναι στη σýνθεση της αφÞγησης. In media res, δηλαδÞ ξεκινþντας απü το μÝσον του πραγματικοý χρüνου, üπως κι η Οδýσσεια, με πολλÝς αναδρομÝς, εναλλαγÝς απü το γ’ στο α’ πρüσωπο αφÞγησης, και σ' αυτü κατÜ τον τρüπο του θαλασσινοý Ýπους, αλλÜ και με ιδιοχαρακτηριστικü του, Ýνα πρüσωπο να συστÞνεται Þ να αφηγεßται την προσωπικÞ του ιστορßα üχι με το που εμφανßζεται αλλÜ αφοý το παρακολουθÞσουμε για Ýνα διÜστημα ενταγμÝνο στην κοινÞ δρÜση.
     Ο Ηλιüδωρος, κυρßως για τη δυναμικÞ σýνθεση, αλλÜ και για τις υπüλοιπες αρετÝς του, τις Üρτιες περιγραφÝς, τη λογιοσýνη, τις ευφÜνταστες περιπÝτειες των εραστþν του, τον εξωτισμü των εμπειριþν τους, για πολλοýς αιþνες θεωροýνταν ισÜξιος του ΟμÞρου και του Βιργιλßου. Κανεßς δε θα υπερασπιζüταν σÞμερα μια τüσο υπερβολικÞ εκτßμηση, üμως και δε θα αμφισβητοýσε üτι υπÞρξε απü τους συγγραφεßς που Üσκησαν τη μεγαλýτερη επιρροÞ üχι μüνο στους μÝσους χρüνους αλλÜ και στην αρχÞ των νεüτερων, τον ανιχνεýουμε φÝρ' ειπεßν στον Σαßξπηρ, στον ΘερβÜντες, στον Καλντερüν, στον Ρακßνα.

     Ο Ηρακλεßδης ο Σινωπεýς Þταν ¸λληνας ποιητÞς με καταγωγÞ απü τη Σινþπη. Διασþζεται τουλÜχιστον 1 απü τα επιγρÜμματÜ του στην ΕΑ, ωστüσο εßναι πιθανü πως υπÜρχουν κι Üλλα 2 δικÜ του αν και δε γßνεται μνεßα για τον τüπο καταγωγÞς του σ' αυτÜ. ΦÝρεται να 'τανε διÜσημος ποιητÞς, καθþς ο ΔιογÝνης ΛαÝρτιος τονε περιγρÜφει ως ἐπιγραμμÜτων ποιητὴς λιγυρüς, ενþ αναφÝρει πως υπÞρχαν αλλÜ 14 Üτομα με αυτü το üνομα.

     Ο ΗρÜκλειτος (καμμιÜ σχÝση με τον ΗρÜκλειτο το σοφü) Þταν αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς. Καταγüταν απü την Αλικαρνασσü κι Ýζησε το πρþτο μισü του 3ου π.Χ. αι. ¹τανε σýγχρονος και φßλος του Καλλßμαχου που στο Üκουσμα του θανÜτου του Ýγραψε το επßγραμμα VII 80. Σ’ αυτü αναφÝρει τη συλλογÞ ελεγειþν του ΗρÜκλειτου Αηδüνες. ΧÜθηκαν üμως, παρÜ τη περß του αντιθÝτου βεβαιüτητα του Καλλßμαχου. Περιλαμβανüταν στο ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου και στη ΠΑ σþθηκε μüνον 1 επßγραμμÜ του.

     Η ¹ριννα Þ ¸ριννα υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ!

     Ο Ηρüδικος ο Βαβυλþνιος, ο επονομαζüμενος ΚρατÞτειος, Þτανε γραμματικüς του 2ου μισοý του 2ου π.Χ. αι. Η επωνυμßα αυτÞ οφεßλεται στο üτι ανÞκε στη φιλολογικÞ σχολÞ της ΠεργÜμου, που 'χεν ιδρυθεß απü τον ΚρÜτητο Μαλλþτη. ¸γραψε το σýγγραμμα "Προς τον ΦιλοσωκρÜτη" το οποßο αποτελεß αμφισβÞτηση του ΠλÜτωνα και των Σωκρατικþν και του οποßου αποσπÜσματα υπÜρχουν στους "ΔειπνοσοφιστÝς" του Αθηναßου. ¸ργα του αναφÝρονται το Σýμμεικτα ΥπομνÞματα üπου περιγρÜφει τα συμπüσια κι οι Κωμωδοýμενοι σχετικÜ με την Αρχαßα και μÝση ΑττικÞ Κωμωδßα. Ο Paton του αποδßδει το επßγραμμα L.2 T.10 E.6 της ΠλΑν(XVI 19A στην ΕΑ του Paton), που απουσιÜζει απü την Ýκδοση του Jacobs. ΥπÞρξεν εχθρüς του Αρßσταρχου και των μαθητþν του, τους οποßους χαρακτÞρισε ως «γωνιοβüμβικες» επειδÞ δημιουργοýσαν βüμβο (βουητü) στις γωνßες των σχολεßων κι ως «μονοσýλλαβους» επειδÞ ασχολοýνταν με τα μονοσýλλαβα.


Θ
Θαλλüς ο ΜιλÞσιος, Θεαßτητος ο Κυρηναßος, ΘÝογνις ο Μεγαρεýς, Θεοδþρητος, Θεοδωρßδας ο Συρακοýσιος, Θεüκριτος ο Συρακοýσιος, Θεüδωρος ο ανθýπατος, ΘεοσÝβεια, ΘεοφÜνης, ΘÝων ο Αλεξανδρεýς, Θουκυδßδης, ΘυÀλλος, ΘυμοκλÞς, ΘωμÜς ο Σχολαστικüς, ΘωμÜς Πατρßκιος

     Ο Αντþνιος Θαλλüς (1ος αι. π.Χ.) Þταν αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς απü τη Μßλητο, 5 απü τα επιγρÜμματα του περιÝχονται στην ΕΑ (AP VI.91, 235; VII.188,373; IX.220) προερχüμενα απü τον ΣτÝφανο του Φιλßππου, το 1ο απ' αυτÜ εßναι προς τιμÞ του Ρωμαßου αυτοκρÜτορα Þ της οικογενεßας του. Πιθανþς πρüκειται για τον ßδιο Θαλλü ο οποßος ονομÜζεται σε μια επιγραφÞ που ανακαλýφθηκε στη Ρþμη κι αναφÝρεται ως ο απελευθερωμÝνος σκλÜβος του Ρωμαßου στρατηγοý Γερμανικοý.Το üνομα εμφανßζεται με διÜφορες παραλλαγÝς στα επιγρÜμματα, üπως ΘÜλλου, Θαλοῦ Μιλησßου, ΘυηλÜου και ΘυÀλλου.

     Ο Θεαßτητος ο Κυρηναßος Þταν ¸λληνας ποιητÞς που Ýζησε περß το 270 π.Χ., φßλος και συμπατριþτης του Καλλßμαχου, που Ýγραψε προς τιμÞ του το επßγραμμα ΙΧ 565 της ΠΑ. Περιλαμβανüτανε στο ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου και στη ΠΑ διασωθÞκανε 4 τουλÜχιστον επιγρÜμματÜ του. Η επιγραμματικÞ του ποßηση εßχε μεγÜλην επιτυχßα στην εποχÞ του, αντßθετα προς τα δραματικÜ του Ýργα.

     O ΘÝογνις ο Μεγαρεýς, υπÜρχει ολüκληρος ΕΔΩ!


     Γα τον Θεοδþρητο, δυστυχþς δεν υπÜρχουνε καθüλου στοιχεßα.

     Ο Θεοδωρßδας ο Συρακοýσιος (3ος αι.π.Χ.) Þταν αρχαßος ¸λληνας λυρικüς ποιητÞς κι επιγραμματοποιüς απü τις Συρακοýσες. Θεωρεßται πως Ýζησε την ßδιαν εποχÞ με τον ποιητÞ Ευφορßωνα, κατÜ τη 10ετßα του 230 π.Χ. μιας κι υπÜρχουν αναφορÝς του ενüς προς τον Üλλο στα επιγρÜμματα τους, καθþς επßσης και του ποιητÞ ΜνασÜλκα, τον οποßο κι επÝκρινε πως αντÝγραφε απροκÜλυπτα τον ελεγειακü ποιητÞ του 5ου αιþνα π.Χ., Σιμωνßδη τον Κεßο. Εκτüς απü τα 18 επιγρÜμματα του τα οποßα διασþζονται στην ΕΑ, Ýγραψε κι Ýνα λυρικü ποιÞμα με τßτλο Εἰς Ἔρωτα, Ýνα διθýραμβο με την ονομασßα ΚÝνταυροι, και μερικÜ Üλλα ποιÞματα απü τα οποßα διασþζονται κÜποια αποσπÜσματα αλλÜ üχι οι τßτλοι τους.

     Για τον Θεüκριτο υπÜρχουν Þδη στοιχεßα στο ΣτÝκι, ΕΔΩ!, που φυσικÜ εν καιρþ θα εμπλουτιστοýν.

     Για τους Θεüδωρο τον ανθýπατο, ΘεοσÝβεια, ΘεοφÜνη, δεν υπÜρχουνε καθüλου στοιχεßα.

     Ο ΘÝων ο Αλεξανδρεýς (περ. 335 μ.Χ. - περ 405 μΧ.) Þταν ¸λληνας λüγιος και μαθηματικüς, που Ýζησε στην ΑλεξÜνδρεια της Αιγýπτου.
ΥπÞρξεν ο τελευταßος διευθυντÞς της ΒιβλιοθÞκης της ΑλεξÜνδρειας πριν τη καταστροφÞ της, καθþς και του «Μουσεßου» (πανεπιστημßου) της (Λεξικü της Σοýιδας, üπου αναφÝρεται ως σýγχρονος του ΠÜππου), μÝχρι που και το δεýτερο Ýπαψε να λειτουργεß με διαταγÞ του ΑυτοκρÜτορα Θεοδοσßου το 391. Ο ΘÝων Þταν ο πατÝρας της περßφημης μαθηματικοý και νεοπλατωνικÞς φιλοσüφου Υπατßας.
     Το κορυφαßο επßτευγμα του ΘÝωνος μÜλλον αποδεßχθηκε η Ýκδοση απü αυτüν των Στοιχεßων του Ευκλεßδη, περß το 364, απü την οποßα η ανθρωπüτητα διδασκüταν Γεωμετρßα επß 15 αιþνες, και ανατυπωνüταν μÝχρι το 1814 -«παραμÝνει ακüμα Ýνα λαμπρü βοÞθημα» κατÜ τη διατýπωση του Καρλ ΣαγκÜν. Ακüμα, συνÝγραψε ΑριθμητικÞ κι Ýγραψε ακüμα για τα «σημεßα και εξετÜσεις» των πτηνþν, για την ανατολÞ του Σειρßου και για τις πλημμýρες του Νεßλου.
     Ωστüσο, ο κýριος üγκος της συνεισφορÜς του ΘÝωνος αποτελεßται απü σχüλια πÜνω σε σημαντικÜ Ýργα των συγγραφÝων των ελληνιστικþν χρüνων. Σε αυτÜ περιλαμβÜνονται οι ευκλεßδειες «συνομιλßες» («Συνουσßαι») και σχολιασμοß («ΕξÞγησεις») του «Προχεßρου Κανüνος», του «Μικροý αστρολÜβου» και της «ΑλμαγÝστης» του Πτολεμαßου, καθþς και του αστρονομικοý ποιητÞ ΑρÜτου. ΣÞμερα σþζεται το 1ο βιβλßο απü τα σχüλια στον Πτολεμαßο κι αποσπÜσματα απü τα Üλλα.
     Στον ΘÝωνα αυτüν αποδßδονται, χωρßς μεγÜλη βεβαιüτητα, 2 επιγρÜμματα της ΠΑ (VII 292, IX 41).

     Ο Θουκυδßδης υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ!

     Ο ΘυÀλλος (Σατýριος ΘυÀλλος, ΘυÀλλος και ΣÜτυρος ΘυÀλλος) υπÞρξεν ¸λλην επιγραμματοποιüς. ΑναφÝρεται στη ΠΑ και τη ΠλΑν με διÜφορες μορφÝς του ονüματüς του. Ο Jacobs υποθÝτει üτι τα επιγρÜμματα ανÞκουνε σε 2 διαφορετικÜ πρüσωπα, τον ΣÜτυρο και τον ΘυÀλλο. ΚατÜ τον Pierre Waltz ανÞκε στο περιβÜλλον του ΚικÝρωνα και περιλαμβανüτανε στον ΣτÝφανο του Φιλßππου. Στη ΠΑ σþζονται 3 επιγρÜμματÜ του.

     Ο ΘυμοκλÞς Þταν αρχαßος ποιητÞς, απü τον οποßο σþζεται στη ΠΑ μüνον 1 ωραιüτατο επßγραμμÜ του απ' τη Μοýσα ΠαιδικÞ του ΣτρÜτωνα (XII 32). Δεν εßναι γνωστüς απü Üλλες πηγÝς.

     Υπü το üνομα ΘωμÜς σþζονται 2 επιγρÜμματα στην ΕΑ, το XVI 315 (ΘωμÜ Σχολαστικοý) και το XVI 379 (ΘωμÜ Πατρικßου) (συγκεκριμÝνα στη ΠλΑν). Ο Paton τα αποδßδει σε Ýνα πρüσωπο, τον ΘωμÜ τον Σχολαστικü. Χωρßς περαιτÝρω στοιχεßα κι εδþ δυστυχþς.


Ι
Ιουλιανüς, Ιοýλιος ΔιοκλÞς, Ιοýλιος Λεωνßδας, Ιοýλιος Πολýαινος, Ισßδωρος ο ΑιγεÜτης, Ισßδωρος ο σχολαστικüς, Ιφßων ο Κορßνθιος, ºων ο Χßος

   Για τον Ιουλιανü, üστις δεν εßναι Üλλος απü το γνωστü μας ΠαραβÜτη Þ ΜÝγα, που Ýζησε κι Ýδρασε τον 4ο μ.Χ. αι. θα γßνει ξεχωριστÞ αναφορÜ, εν ευθÝτω.

     Ο Ιοýλιος ΔιοκλÞς, δεν εßναι Üλλος παρÜ ο ΔιοκλÞς ο Καρýστιος (ποιητÞς) που περιγρÜφηκε στο γρÜμμα Δ!

     Με το üνομα Ιοýλιος Λεωνßδας υπÜρχουνε 2 επιγρÜμματα στη ΠΑ (ΙΧ 42 και ΧΙΙ 20). Οι Jacobs και Paton ταυτßζουν τον ποιητÞ τους με τον Λεωνßδα τον ΑλεξανδρÝα, -μνημονεýεται στο γρÜμμα Λ-, ενþ ο Waltz πιστεýει üτι εßναι πιθανüτερο ν’ ανÞκουν στον T. Julius Leonidas, παιδαγωγü των γιων του Γερμανικοý.

     Ο Ιοýλιος Πολýαινος εßναι ποιητÞς της ΠΑ, που εμφανßζεται με 3 επιγρÜμματα στο 9ο βιβλßο της (ΕπιδεικτικÜ): ΙΧ 1.7-9. Τα επιγρÜμματα αυτÜ εßχαν ανθολογηθεß κι απü τον Πλανοýδη (L.1 T.25. E.1 - Βιβλßο 1, ΚεφÜλαιο 45, Επßγραμμα 1, L.1 T.31 E.1, L.1 T.31 E.7 -αναφÝρεται απλÜ ως Πολýαινος, αλλÜ εßναι απü τα ποιÞματα που στη ΠΑ αναφÝρονται καθαρÜ ως Ιουλßου Πολυαßνου). ¸να 4ο επßγραμμα στη ΠλΑν, στο L.1 T.33 E.1 αναφÝρεται απλÜ Πολýαινος, αλλÜ αποδßδεται στον Πολýαινο το ΣÜρδιο. Απü τον Waltz (Waltz 1960) ταυτßζεται με τον Πολýαινο το ΣÜρδιο, που μνημονεýεται στο γρÜμμα Π!

     Για τους Ισßδωρο ΑιγεÜτη, Ισßδωρο σχολαστικü, Ιφßωνα τον Κορßνθιο, δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.     

      Ο ºων ο Χßος υπÜρχει ολüκληρος ΕΔΩ! 


Κ
ΚαλλÝας, ΚαλλικτÞρ (Þ ΚιλλÜκτωρ), Καλλßμαχος, Καπßτων, Καρφυλλßδης, ΚερεÜλιος, Κλεüβουλος ο Ρüδιος, Κüιντος Þ Μαßκιος Κüιντος, ΚομητÜς ο σχολαστικüς, ΚομητÜς ΧαρτουλÜριος, ΚορνÞλιος Λüγγος, ΚρÜτης ο Θηβαßος, ΚρÜτης ο γραμματικüς Þ Μαλλþτης, Κριναγüρας, ΚυλλÞνιος, Κýριλλος

     Για τους: ΚαλÝα, Καπßτωνα, Καρφυλλßδη, ΚερεÜλιο, ΚομητÜ τον σχολαστικü, ΚομητÜ ΧαρτουλÜριο, ΚορνÞλιο Λüγγο, ΚυλλÞνιο και  Κýριλλο, δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.

     Ο ΚαλλικτÞρ Þταν αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς απü τη Μαγνησßα, γνωστüς μüνον απü 4 επιγρÜμματÜ του που σþζονται στη ΠΑ. Ο Waltz υποθÝτει πως ανÞκε στην ΑλεξανδρινÞ Περßοδο, üτι περιλαμβανüταν στο ΕπιγραμμÜτων Ανθολüγιον του Διογενιανοý και τον ταυτßζει με τον ΚιλλÜκτορα. Ο Paton τους διαχωρßζει. Σýμφωνα και με την Ýκδοση Anthologia graeca ad palatini codicis fidem edita του Tauchnitz (1819), ταυτßζεται με τον ΚιλλÜκτορα και του αποδßδονται τα επιγρÜμματα V 29, X 2, XI 5, 6, 118, 333 της ΠΑ.
     Ο ΚιλλÜκτωρ Þταν αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς, γνωστüς μüνο απü επιγρÜμματÜ του που βρßσκονται στην ΕΑ. Ο Waltz τον ταυτßζει με τον ΚαλλικτÞρα. Ο Paton τους διαχωρßζει. Με το üνομα του ΚιλλÜκτορα σþζονται στη ΠΑ 2 επιγρÜμματα (V 29 και 45).

     Ο Καλλßμαχος ο Κυρηναßος Þταν αρχαßος ποιητÞς, επιγραμματοποιüς κι εκπρüσωπος της ΑλεξανδρινÞς ποßησης, ο οποßος Üκμασε την εποχÞ των Πτολεμαßων, ΦιλÜδελφου κι ΕυεργÝτη. Καταγüταν απü μεγÜλη οικογÝνεια της ΚυρÞνης, του Λιβυκοý, που ανÞγε τη καταγωγÞ της στον μυθικü οικιστÞ της πüλης ΒÜττο. ΜεγÜλωσε και σποýδασε στην ΑθÞνα αλλÜ πÝρασε μÝγα μÝρος της ζωÞς του στην ΑλεξÜνδρεια εργαζüμενος στην αλεξανδρινÞ βιβλιοθÞκη. Στην ΑλεξÜνδρεια ßδρυσε γραμματικÞ σχολÞ με μαθητÝς του, φημισμÝνους σοφοýς üπως ο ΑριστοφÜνης ο ΒυζÜντιος, Απολλþνιος ο Ρüδιος, ο ΕρατοσθÝνης κ.Ü. Ο Απολλþνιος, εκτüς απü μαθητÞς υπÞρξε κι ισχυρüς αντßζηλος κι εχθρüς του, με τον οποßο φαßνεται üτι τα βρÞκανε μετÜ, αφοý μετÜ θÜνατον οι τÜφοι τους Þτανε πλÜú-πλÜú.


        ΣπÜραγμÜ του απü τους ΠÜπυρους της Οξυρρýγχου

     Το λεξικü Σοýδα Þ Σουßδα, που γρÜφτηκε το 10ο αι. μ.Χ. αναφÝρει πως Ýγραψε 800 τüμους Ýργων. Το σπουδαιüτερο πεζü του Ýργο Þταν οι Πßνακες των εν πÜση παιδεßα διαλαμψÜντων και ων συνÝγραψαν, Ýνας κατÜλογος σε 120 βιβλßα που περιλÜμβανε üλα τα Ýργα üλων των συγγραφÝων, σýμφωνα με το εßδος των Ýργων τους κατÜ αλφαβητικÞ σειρÜ. Απü το ποιητικü του Ýργο σþθηκαν 6 ¾μνοι, 64 επιγρÜμματα στη ΠΑ απü τον ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου και μερικÜ αποσπÜσματα απü Üλλα Ýργα του. Τα σπουδαιüτερα απü τα Ýργα του Þταν Ýνα επýλλιο, η ΕκÜλη, τα Αßτια, που Þτανε ποιÞματα πÜνω σε διÜφορα θÝματα και κατÝληγαν στον περßφημο Βüστρυχο της Βερενßκης, γνωστü κυρßως απü τη μετÜφραση του Λατßνου ποιητÞ ΚÜτουλλου.
     ΥπÞρξε απü τους αντιπροσωπευτικοýς ποιητÝς της ελληνιστικÞς εποχÞς. Δεν ασχολÞθηκε με τα μεγÜλα θÝματα της κλασσικÞς ποßησης αλλÜ με τη καθημερινüτητα και τους λαúκοýς μýθους. ΜεγÜλη Þταν η επßδρασÞ του στον ελληνιστικü χþρο καθþς επßσης και στη Ρþμη. Το ιδιüτυπο, σýντομο μα περιεκτικü ýφος του το μιμÞθηκε ýστερα απü αιþνες Ýνας Üλλος Αλεξανδρινüς ποιητÞς, ο ΚαβÜφης.


         ΑναπαρÜσταση Εσωτερικοý ΒιβλιοθÞκης ΑλεξÜνδρειας

      Ο Καλλßμαχος θεωρεßται, πατÝρας της βιβλιογραφßας, ο 1ος καταλογογρÜφος στην ιστορßα της Βιβλιοθηκονομßας και το 1ο σýστημα ταξινüμησης ανÜ κατηγορßες, αποδßδεται στους δικοýς του Πßνακες1. Εκτüς απü τη συμβολÞ του στη βιβλιογραφßα, εßναι γνωστüς στην ιστορßα των βιβλßων για πεßραγμα του σε θραýσματα (επιμ. Pfeiffer) 465 üτι Ýνα "μεγÜλο βιβλßο εßναι Ýνα μεγÜλο κακü" (μÝγα βιβλßον μÝγα κακþν), το μÝγα βßβλßον ἴσον ‥ ɛἷναß ṯῷ μɛγÜλῳκακῷ, το σπουδαßο βιβλßο εßναι ßσο με Ýνα μεγÜλο κακü.


                              Κι εξωτερικοý της

---------------------------------------
 1 Με üγκο
120 βιβλßα απü πÜπυρο, αυτüς ο κατÜλογος ανÞλθε σε συστηματικÞ Ýρευνα της ελληνικÞς λογοτεχνßας μÝχρι την εποχÞ του. Αντιπροσþπευε επßσης τη προÝλευση της βιβλιογραφßας. Μüνο λßγα σπαρÜγματα σþζονται γιατß η ενδεχüμενη καταστροφÞ της βιβλιοθÞκης, σε συνδυασμü με τη διασπορÜ σε αναφορÝς σε αυτü και σε Üλλα αρχαßα Ýργα, εßναι τα μüνα στοιχεßα που Ýχουμε σÞμερα. Οι ΒιβλιογραφικÝς μεθüδοι που ανÝπτυξε Ýχουνε θÝση σε σýγχρονη βιβλιοθÞκη. Μια ανÜλυση των 8 υπüλοιπων τμημÜτων απü τους Πßνακες δεßχνει üτι:

1 Διαιρεß συγγραφεßς σε τÜξεις και μÝσα τους, τις κατηγορßες, αν κρßνεται σκüπιμο, σε υποδιαιρÝσεις.
2 ¸χει κανονιστεß οι συγγραφεßς να τοποθετοýνται σε κατηγορßες Þ υποδιαιρÝσεις αλφαβητικÜ.
3 Προστßθεται στ' üνομα του συγγραφÝα (ει δυνατüν) και μερικÜ προσωπικÜ δεδομÝνα.
4 ¼που αναφÝρεται σε συγγραφÝα σε τßτλους Ýργων του, συνδυÜζει Ýργα του ßδιου εßδους σ' ομÜδες (üχι περισσüτερες απü 8 παραπομπÝς)
5 ΠαρÝθεσε στο Üνοιγμα μερικÜ απü τα λüγια του κÜθε Ýργου, καθþς και την Ýκταση του, δηλαδÞ αριθμü γραμμþν.

     Οι Πßνακες δεν Þταν οýτε απογραφÞ οýτε Ýνας πλÞρης κατÜλογος των Ýργων της βιβλιοθÞκης. Δεν Þτανε λßστα με üλα τα αντßγραφα ενüς Ýργου που εßχε η βιβλιοθÞκη Þ που ανÞκει και δεν δßνουν Ýνδειξη για το πþς να εντοπισθεß κÜποιο εκεß, αλλÜ απαιτοýσανε βοÞθεια απü το βιβλιοθηκονüμο. ¹τανε χτισμÝνοι σε προûπÜρχουσες πρακτικÝς μιας λßστας αποφÜσεων (συμπεριλαμβανομÝνων των πινÜκων του ΑριστοτÝλη περß των ποιητþν), της διαλογÞς (üπως δοξογραφßες του Θεüφραστου που εßναι ταξινομημÝνο τοπικÜ και χρονικÜ) κι αλφαβητικÜ, τις αρχÝς της οποßας Þταν πιθανü Þδη üτι Ýχει καταλÜβει, αν και δεν εßχε ποτÝ τεθεß σε τÝτοια εκτεταμÝνη χρÞση ποτÝ πριν απü τþρα. ΚατÜ τον Blair Þταν ο διευθýνων μιας φιλολογικÞς ενημÝρωσης πολý πριν τη σýγχρονη εποχÞ.
     Τα σωζüμενα σπαρÜγματα απü τους ΠßνακÝς του δημοσιευτÞκανε 1η φορÜ σ' Ýντυπη μορφÞ στους ¾μνους ΕπιγρÜμματα Και... (Hymni, epigrammata et) που επιμελÞθηκε ο Θεüδωρος JGF Graevius et al. (2 τüμοι, ΟυτρÝχτη, 1697).

----------------------------------------------

     Ο Κλεüβουλος ο Ρüδιος υπÜρχει ολÜκερος κι εßναι ΕΔΩ! 

     Ο Κüιντος Þ Μαßκιος Κüιντος Þταν επιγραμματοποιüς ελÜχιστα γνωστüς. Απü το üνομÜ του πιθανολογεßται üτι Þτανε ρωμαúκÞς καταγωγÞς. Εμφανßζεται στη ΠΑ ως Μαßκιος Κüιντος, Κüιντος και Μαßκιος. Σþζονται 12 επιγρÜμματÜ του απü το ΣτÝφανο του Φιλßππου.

     Ο ΚρÜτης ο Θηβαßος Þ ΚρÜτης ο κυνικüς Þτανε κυνικüς φιλüσοφος απü τη ΘÞβα. ¸δωσε üλη του τη περιουσßα για να ζÞσει στη πενßα, στους δρüμους της ΑθÞνας. Σεβαστüς στο λαü της Ýμεινε γνωστüς ως ο δÜσκαλος του ΖÞνωνα του ΚιτιÝα, τον δημιουργü του Στωικισμοý. ΔιÜφορα τμÞματα των διδασκαλιþν του Ýχουνε διασωθεß, συμπεριλαμβανομÝνης περιγραφÞς για ιδανικÞ κυνικÞ πολιτεßα.
     ΓεννÞθηκε περßπου το 365 π.Χ. στη ΘÞβα. ¹τανε γιος του ¢σκονδου και διÜδοχος σε τερÜστια περιουσßα, που απαρνÞθηκε για να ζÞσει ζωÞ εντßμου πενßας στην ΑθÞνα. Ο ΔιογÝνης ΛαÝρτιος διασþζει διÜφορες ιστορßες της ζωÞς του. Μßα αναφÝρει üτι τüσο πολý τονε συντÜραξε η ζωÞ και τα δεινÜ του ζητιÜνου βασιλιÜ, ΤÞλεφου, που δþρισε üλη του τη περιουσßα στους πολßτες της ΘÞβας. Μια Üλλη αναφÝρει üτι Ýδωσε χρÞματα σε κÜποιον τραπεζßτη και του ζÞτησε να τα δþσει στους γιοýς του, αν αποδειχθοýνε κοινοß πολßτες. Αν üμως γßνουνε φιλüσοφοι, να δþσει τα λεφτÜ στους πολßτες, μιας κι üντως οι φιλüσοφοι δε χρειÜζονται τßποτα.
     Μετακüμισε στην ΑθÞνα που σýμφωνα με τη παρÜδοση, Ýγινε μαθητÞς του ΔιογÝνη του Κυνικοý. Η ακριβÞς σχÝση μεταξý ΔιογÝνη και ΚρÜτη εßναι αβÝβαιη, üμως υπÜρχει μια αναφορÜ του ΚρÜτη που αποκαλεß τον εαυτü του ως "συμπολßτη του ΔιογÝνη, που δεν επιβουλεýεται με φθüνο". Θεωρεßται επßσης μαθητÞς του Βρýσωνα και του Στßλπωνα. ¸ζησε ζωÞ ευχÜριστης απλüτητας και σýμφωνα με τον Πλοýταρχο, που Ýγραψε λεπτομερÞ βιογραφßα του που δυστυχþς δε σþζεται, καταγρÜφει τι εßδους Üνθρωπος Þταν: "ΑλλÜ ο ΚρÜτης μüνο με το πορτοφüλι του και τον κουρελιασμÝνο μανδýα του, χαρωπüς συνÝχιζε τη ζωÞ του, σαν να Þταν συνÝχεια γιορτÞ".
     ΤρÜβηξε την προσοχÞ της Ιππαρχßας, αδερφÞ ενüς μαθητÞ του, του ΜητροκλÞ. ΑυτÞ λÝγεται πως τον ερωτεýτηκε, τη ζωÞ του και τη διδασκαλßα του, οπüτε απαρνÞθηκε κι αυτÞ τη περιουσßα της οικογÝνειÜς της, üπως κι αυτüς και τον παντρεýτηκε. Ο γÜμος Þταν αξιοσημεßωτος για την αρχαßα ΑθÞνα μιας και βασιζüτανε στον αμοιβαßο σεβασμü και την ισüτητα μεταξý του ζευγαριοý. Η Ιππαρχßα εμφανιζüταν παντοý δημüσια μαζß με τον ΚρÜτη, οπüτε διÜφορες ιστορßες αναφÝρονται σε αυτü, επειδÞ αξιοσÝβαστες γυναßκες δεν συμπεριφÝρονταν Ýτσι. ΑπÝκτησαν τουλÜχιστον 2 παιδιÜ, Ýνα κορßτσι κι Ýνα αγüρι με το üνομα ΠασικλÞς. ΑναφÝρεται üτι πÞγε τον γιü του σε οßκο ανοχÞς και του εßπε üτι με αυτü τον τρüπο νυμφεýτηκε ο πατÝρας του. ¼πως κι üτι επÝτρεψε στη κüρη του, γÜμο για 30 μÝρες σε πιθανü μνηστÞρα.


                   Ιππαρχßα & ΚρÜτης σε ελαιογραφßα

     ¹τανε δÜσκαλος του ΖÞνωνα του ΚιτιÝα κι αποτÝλεσε αναμφισβÞτητα τη μεγαλýτερη επιρροÞ γι' αυτüν και την ανÜπτυξη της ΣτωικÞς φιλοσοφßας του. Ο ΖÞνων αναφÝρεται πÜντα στο üνομα του ΚρÜτη με τον μεγαλýτερο σεβασμü κι ορισμÝνα γεγονüτα του ΚρÜτη πιθανüν να διασωθÞκανε χÜρη στο ΖÞνωνα. ¢λλοι μαθητÝς του εßναι ο ΜητροκλÞς, ο Μüνιμος και πιθανþς οι ΜÝνιππος, ΚλεομÝνης, Θεüμβροτος και ΠασικλÞς. Ο ΚρÜτης Þτανε στη ΘÞβα το 307 π.Χ. üταν ο ΔημÞτριος ο Φαληρεýς εξορßστηκε εκεß. ΛÝγεται üτι πÝθανε σε μεγÜλη ηλικßα περßπου το 285 π.Χ. και θÜφτηκε στη Βοιωτßα.

     Ο ΚρÜτης ο Μαλλþτης Þ ΚρÜτης ο γραμματικüς, υπÞρξεν αρχαßος ¸λλην στωικüς φιλüσοφος απü τους σημαντικüτερους γραμματικοýς και κατασκευαστÞς υδρογεßου σφαßρας. ºδρυσε στη ΠÝργαμο δικÞ του σχολÞ κι αντιτÜχτηκε ριζικÜ στην ΑλεξανδρινÞ διδασκαλßα του Αρßσταρχου απü τη ΣαμοθρÜκη ως προς τη γραμματικÞ και την ερμηνεßα του ΟμÞρου. ΓεννÞθηκε στη ΜÜλλο της Κιλικßας κι Ýγινε φιλüσοφος. Το 167 π.Χ. περßπου Þ κατÜ Üλλους το 169 Þ 170 π.Χ. πÞγε με αποστολÞ του βασιλιÜ Ατταλοý Β' της ΠεργÜμου στη Ρþμη üπου δßδαξε κι ßδρυσε τη γραμματικÞ.
     ΑσχολÞθηκε με το σφαιρικü σχÞμα της Γης. Ο ΕρατοσθÝνης εßχεν Þδη υπολογßσει τη διÜμετρü της κι εßχεν εκφρÜσει τη θεωρßα της Γεωκεντρικüτητας. Ο ΚρÜτης Þταν ο 1ος που κατασκεýασε υδρüγειο σφαßρα, που παρουσßασε στη ΠÝργαμο το 150 π.Χ. περßπου. ΥποστÞριζε üτι η Γη διαιρεßται σε 5 ζþνες, απü τις οποßες 2 πολικÝς, 2 εýκρατες και 1 καυτÞ, ενþ τη διαßρεσε σε 4 κατοικÞσιμες και μη περιοχÝς. Ισχυρßζονταν üτι οι πολικÝς ζþνες Þτανε πολý ψυχρÝς και δυσμενεßς για την ανÜπτυξη της ανθρþπινης ζωÞς, ενþ ο Ισημερινüς Þταν πολý καυτερüς κι επßσης δυσμενÞς. ΥπÞρχαν üμως και 2 εýκρατες ζþνες. Η οικουμÝνη, που Þτανε δικüς του ορισμüς, περιεßχε üλες τις τüτε γνωστÝς περιοχÝς της Ασßας, ΑφρικÞς κι Ευρþπης. Οι Üλλες 3 περιοχÝς Þταν oι Περßοικoι, Αντßποδες κι Αντßοικοι.


                        H Yδρüγειος κατÜ τον ΚρÜτη!

     Oι Περßοικoι κι ΑντßποδÝς του (150 π.χ.) υπÜρχουν αναμφισβÞτητα κι αντιστοιχοýν κατÜ προσÝγγιση στη Βüρεια ΑμερικÞ και τη Νüτια ΑμερικÞ αντßστοιχα, αλλÜ η Þπειρος Αντßοικοι, Þ Terra Australis, δεν αντιστοιχεß, εκτüς απü θραýσματα (Αυστραλασßα, Νüτια ΑφρικÞ). Κι ο Ωκεανüς στη πραγματικüτητα περιβÜλλει τον πλανÞτη, αλλÜ στις 60 μοßρες νüτιο γεωγραφικü πλÜτος, üχι στον Ισημερινü. ¹ξερε επßσης üτι οι εποχÝς του κλßματος στο βüρειο ημισφαßριο Þταν αντßθετες με αυτÝς στο νüτιο ημισφαßριο. Οι ιδÝες του Þτανε σημαδιακÝς για την επιστÞμη απü την αρχαιüτητα και μÝχρι τα τÝλη του μεσαßωνα. ΣυνÝταξε πολυÜριθμα συγγρÜμματα κι εξηγÞσεις του ΟμÞρου, απü τα οποßα σþζονται μüνο τßτλοι και μερικÜ αποσπÜσματα.
     Πιθανüτατα απεβßωσε το 145 π.Χ.

     Ο Κριναγüρας (ΜυτιλÞνη, 70 Þ 65 π.Χ. - 10 μ.Χ.) Þταν αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς που Ýζησε τμÞμα της ζωÞς του στη Ρþμη. Πριν εγκατασταθεß εκεß εßχε πÜει δýο φορÝς σαν πρεσβευτÞς της πατρßδας του, το 45 και το 26 π.Χ.. ΠροσκολλÞθηκε στην οικογÝνεια του Αυγοýστου κι αφιÝρωσε πολλÜ του επιγρÜμματα σε μÝλη της. Θεωρεßται απü ορισμÝνους ως Ýνας απü τους καλýτερους ποιητÝς της ΠΑ. Ο Albin Lesky τονε θεωρεß «φορÝα νεωτερισμοý», καθþς τα επιγρÜμματÜ του αντλÞσανε στοιχεßα εκτüς του παλαιοý θεματικοý κýκλου, ενþ ο Ελýτης τον παρουσιÜζει σα ξεριζωμÝνο ειδωλολÜτρη, ελÜσσονα ποιητÞ, στον οποßο πÜτρωνες ανÝθεταν τη συγγραφÞ επιγραμμÜτων, απü τα οποßα λιγοστÜ μüνο φÝρουν ßχνη αυθεντικÞς ποιητικÞς φωνÞς. Σþζονται 52 του επιγρÜμματα, απü το ΣτÝφανο του Φιλßππου.


Λ
ΛÜκων, Λεωνßδας ο Αλεξανδρεýς, Λεωνßδας ο Ταραντßνος, ΛιβÜνιος, Λουκιανüς ο Σαμοσατεýς, Λουκßλλιος, Λυσßστρατος

     Για τον ΛÜκονα δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.

     Ο Λεωνßδας ο Αλεξανδρεýς Þταν ¸λλην επιγραμματοποιüς του 1ου μ.Χ. αι. ΓεννÞθηκε στην Αßγυπτο και πÞγε στη Ρþμη üπου εργÜστηκε σα γραμματικüς. ¸γραψε 3 βιβλßα επιγραμμÜτων που τα ονüμασε “ΧÜριτες” και τ’ αφιÝρωσε στον αυτοκρÜτορα. ΠολλÜ απ' τα επιγρÜμματÜ του εßναι ισüψηφα, δηλ. κÜθε δßστιχο του καθενüς δßνει το ßδιο Üθροισμα αν τα γρÜμματÜ του ληφθοýν υπ’ üψιν σαν (ελληνικοß) αριθμοß. Στη ΠΑ σωθÞκανε 43 περßπου επιγρÜμματÜ του. Επßσης αναφÝρεται και με το üνομα -καθ' υπüθεσιν- Ιοýλιος Λεωνßδας, στο γρÜμμα Ι!


     Ο Λεωνßδας ο Ταραντßνος Þταν αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς επιγραμμÜτων απü τον ΤÜραντα, που Üκμασε μεταξý του 300 και του 250 π.Χ. ΣωθÞκανε πολλÜ επιγρÜμματÜ του, πÜνω απü 100 στη ΠΑ. Μιμεßται την Ανýτη απü τη ΤεγÝα. Τα Ýργα του αναφÝρονται στο μεγαλýτερο μÝρος τους στον εργαζüμενο λαü. Φτωχüς και περιπλανþμενος κι ο ßδιος, γρÜφει επιγρÜμματα για ταπεινοýς ανθρþπους, ψαρÜδες, κλþστριες, γεωργοýς, εργÜτες, κλπ.. Κατüρθωσε να απεικονßσει με γοητευτικü τρüπο τη φτωχÞ κι εργατικÞ ζωÞ, με τις χαρÝς που προσφÝρει η Φýση στον Üνθρωπο. Το λεξιλüγιü του περιλÜμβανε σπÜνιες λÝξεις καθþς και δικÝς του σýνθετες, ανακατεμÝνες με τις πιο κοινÝς καθημερινÝς. ¹τανε, σýμφωνα με τον ΜενÜρδο, ο ποιητÞς του προλεταριÜτου, μεταχειρßστηκε üμως και τη «μεγαληγορßαν του Ασιανοý ýφους» (ΤρυπÜνης). Η επßδρασÞ του στους μεταγενÝστερους Þτανε μεγÜλη. Σþζονται 105 επιγρÜμματÜ του απü το ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου.

     Ο ΛιβÜνιος ευρßσκεται ολÜκερος ΕΔΩ!

     Ο Λουκιανüς ο Σαμοσατεýς βρßσκεται στο ΣτÝκι, κι εßναι ΕΔΩ!


     Ο Λουκßλλιος Þταν ¸λληνας σατιρικüς ποιητÞς (139-59 π.Χ,). ¸ζησε την εποχÞ του ΝÝρωνα, ο οποßος τον χρηματοδοτοýσε. ¸σκωψε με μεγÜλη δýναμη τους δοκησßσοφους και σολοικßζοντες γραμματικοýς, ποιητÝς, ρÞτορες, φιλοσüφους, μουσικοýς, αστρολüγους και σατßρισε ψηλοýς, κοντοýς, αδýνατους, γριÝς, πυγμÜχους, γιατροýς, δειλοýς κ.τ.λ. Περιλαμβανüταν στο Ανθολüγιο του Διογενιανοý και σþθηκαν 180 επιγρÜμματÜ του στη ΠΑ, üμως τα 57 αμφισβητοýνται.

     Ο Λυσßστρατος Þταν Αθηναßος μÜντης και ποιητÞς χρησμολογιþν που Ýζησε στα τÝλη του 6ου Þ στις αρχÝς του 5ου π.Χ. αι.. Τ' üνομÜ του αναφÝρεται με επιφýλαξη στα κεßμενα των εκδüσεων της ΠΑ του Waltz και του Paton. Πρüκειται για Ýνα στßχο (ΙΧ 509) που απαντÜ στον Ηρüδοτο και προβλÝπει την Ýκβαση της ναυμαχßας της Σαλαμßνας.

Μ
ΜÜγνος Ιατρüς, Μαßκιος Κüιντος Þ Κüιντος, ΜανÝθων, Μαριανüς, ΜÜρκος ΑργεντÜριος, ΜÜρκος ο νεüτερος, ΜελÝαγρος (επιγραμματοποιüς), ΜÝνανδρος ο κωμικüς, ΜενεκρÜτης ο ΣÜμιος, ΜενεκρÜτης ο Σμυρναßος, ΜεσομÞδης, Μßμνερμος, ΜνασÜλκας (ποιητÞς), Μοιρþ η Βυζαντßα, Μüσχος ο Συρακοýσιος, Μοýκιος Σκευüλας, Μοýνδος ΜουνÜτιος, Μουσßκιος, Μυρßνος

     Ο ΜÜγνος Ιατρüς ονομÜζεται ο επιγραμματοποιüς, που επßγραμμÜ του στη ΠλΑν (ΕΑ: XVI 270). Δεν μας εßναι γνωστüς απü Üλλη πηγÞ. Ο Paton εκτιμÜ με επιφýλαξη üτι Ýζησε τον 4ο μ.Χ. αι.

     Ο Μαßκιος Κüιντος Þ Κüιντος, αναφÝρθηκε πριν, στο κÜππα, στο λÞμμα, Κüιντος Þ Μαßκιος Κüιντος.

     
Ο ΜανÝθων, ΜανÝθως, ΜανÝθωνας Þταν Αιγýπτιος αρχιερÝας κι ιστορικüς που Ýζησε τον 3ο αι. π.Χ. Καταγüταν απü τη ΣεβÝννυτο της ΚÜτω Αιγýπτου, αλλÜ Ýζησε στη Διüσπολη και στην Ηλιοýπολη στις οποßες Þταν αρχιερÝας. Θεωρεßται ο μεγαλýτερος Αιγýπτιος ιστορικüς, Ýγραψε στα ΕλληνικÜ την ιστορßα της Αιγýπτου απü την αρχαιüτητα μÝχρι την εποχÞ του Μ. ΑλÝξανδρου. ΧÜρις δε στην ιδιüτητÜ του εßχε φιλßα με τον Πτολεμαßο Β' ΦιλÜδελφο που του ζητοýσε τις συμβουλÝς του. 
Σýμφωνα με τον Πλοýταρχο, Þταν Ýνας απü τους 2 ιερεßς συμβοýλους του Φαραþ που τους εßχε αναθÝσει τη διÜδοση της λατρεßας του θεοý ΣÝραπη, στο ναü του οποßου εßναι χαραγμÝνο τ' üνομÜ του στη βÜση ενüς ανδριÜντα, στη Καρχηδüνα της Αιγýπτου. ¸ργα του εßναι:

ΑιγυπτιακÜΗ ιστορßα της Αιγýπτου γραμμÝνη σε 3 βιβλßα στα ΕλληνικÜ με πλÞρεις καταλüγους üλων των Αιγυπτßων βασιλÝων. Τα ΑιγυπτιακÜ φτÜσανε σε μας μετÜ απü παρεμβÜσεις, αφοý Ýχει χαθεß απü την αρχαιüτητα. Διασþζεται μüνον ο κατÜλογος των Δυναστειþν, Ýνα τρßτο του καταλüγου των ονομÜτων των βασιλÝων και μερικÜ αποσπÜσματα του κειμÝνου. Ακüμα κι αυτÜ που διασþζονται δεν εßναι γνÞσια Ýγγραφα, αλλÜ αντßγραφο του Βυζαντινοý μοναχοý Γεþργιου Σýγγελου και μιας μετÜφρασης στα αρμενικÜ. Τα αντßγραφα αυτÜ βασßζονται σε αυτÜ που 'χανε γρÜψει ο ΦλÜβιος Ιþσηπος και 2 χριστιανοß ιστορικοß, ο Αφρικανüς κι ο ΕυσÝβιος απü την ΚαισÜρεια. Τα κεßμενα αυτÜ Ýχουν εκδοθεß απü το Fruin (Leiden 1847), απü τον Müller στον 2ο τüμο του Fragmenta historicorum graecorum (Παρßσι 1848) κι απü τον Unger (Βερολßνο 1867).
* Βßβλος Σþθεως
* Ιερüν Βιβλßον
* ΕπιτομÞ των φυσικþν επιστημþν
* Περß εορτþν
* Περß αρχαúσμοý και ευσÝβειας
* Περß κατασκευÞς κυφßων
* Προς Ηρüδοτον
* ΑποτελÝσματα, το ποßημα
* Επßσης διασþζεται Ýν Ýπος σε 6 τüμους με τßτλο ΑποτελÝσματα που εßναι γραμμÝνο στα ΕλληνικÜ και περιγρÜφει πως τα Üστρα επηρεÜζουν τη μοßρα των ανθρþπων. Το Ýργο αυτü εκδüθηκε απü τον Gronovius, Leiden 1698, απü τους Axt & Rigler, Κολωνßα 1832 κι απü τον Köchly στο Corpus poetatarum epicorum graecorum, 7ος τüμος, Λειψßα 1858Το Ýπος αυτü αν και φÝρει τ' üνομα του εßναι μεταγενÝστερο, ßσως απü τον 5ο αι. μ.Χ. κι αποτελεßται απü διÜφορα τμÞματα.

     Στη ΠΑ σþζεται Ýνας αμφισβητοýμενος στßχος του (ΙΧ 491).

     Για τον Μαριανü δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.

     Ο ΜÜρκος ΑργεντÜριος Þταν αρχαßος ¸λληνας επιγραμματοποιüς. ¸ζησε στα μÝσα του 1ου μ.Χ. αι. ºσως εßναι ο ρÞτωρ ΑργεντÜριος που μνημονεýεται στις Suasoria του ΣενÝκα. Εßναι ποιητÞς ερωτικüς, ξÝνοιαστος και χαριτωμÝνος. Σþθηκαν 37 επιγρÜμματÜ του στη ΠΑ απü το ΣτÝφανο του Φιλßππου.

     Για τον ΜÜρκο τον νεþτερο δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.

     Ο ΜελÝαγρος υπÜρχει ολÜκερος ΕΔΩ! 

     Ο ΜÝνανδρος ο κωμικüς, υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ!

     Ο ΜενεκρÜτης ο ΣÜμιος Þτανε ποιητÞς (επιγραμματοποιüς) του 4ου Þ 3ου π.Χ. αι. Διασþζεται 1 αμφισβητοýμενο üμορφο 2στιχο επßγραμμÜ του για τα γηρατειÜ στον 9ο τüμο της ΕA (AP IX 55) καθþς και πιθανþς το επßγραμμα 54. Το κεßμενο της ΠΑ αποδßδει το επßγραμμα 54 σε κÜποιο ΜενεκρÜτη χωρßς επιθετικü προσδιορισμü. ΚατÜ συνÝπεια δε θα μποροýσε να λεχθεß με απüλυτη βεβαιüτητα αν ποιητÞς toy Þταν ο Σμυρναßος Þ ο ΣÜμιος Þ, ßσως, κÜποιος Üλλος 3ος, αλλÜ το ßδιο επßγραμμα, εμφανßζεται ως: «ΜενεκρÜτους Σαμßου» στο Στοβαßο, καθþς επßσης και στην ΕυφημιανÞ ΣυλλογÞ (συνÞθως αποκαλοýμενη στη βιβλιογραφßα ως Syll. E.), με την Ýνδειξη «εις γÞρας». Στη ΠΑ εμφανßζονται 3 επιγρÜμματα με το üνομα ΜενεκρÜτης: Βιβλßο 9, επßγραμμα 54: ΜενεκρÜτους Βιβλßο 9, επßγραμμα 55: Λουκιλλßου Þ μεν ΜενεκρÜτους Σαμßου Βιβλßο 9, επßγραμμα 390: ΜενεκρÜτους Σμυρναßου. Στο προοßμιο της ανθολογßας ΣτÝφανος του ΜελεÜγρου, αναφÝρεται üτι Ýχει περιληφθεß σε αυτÞν ποιητÞς με το üνομα αυτü χωρßς να δηλþνεται ποιος απü τους παραπÜνω εßναι.

     Ο ΜενεκρÜτης ο Σμυρναßος Þτανε ποιητÞς της ΕλληνιστικÞς ΕποχÞς. Διασþζονται 2 επιγρÜμματα του στον 9ο τüμο της ΠΑ (το 390,-που φÝρει το üνομÜ του- κι, ßσως, το -αμφισβητοýμενο- 54, Στη ΠΑ εμφανßζονται 3 επιγρÜμματα με αυτü το üνομα: Βιβλßο 9, επßγραμμα 54: ΜενεκρÜτους Βιβλßο 9, επßγραμμα 55: Λουκιλλßου Þ μεν ΜενεκρÜτους Σαμßου Βιβλßο 9, επßγραμμα 390: ΜενεκρÜτους Σμυρναßου. Στο προοßμιο της ανθολογßας ΣτÝφανος του ΜελεÜγρου, αναφÝρεται üτι Ýχει περιληφθεß σ' αυτÞ ποιητÞς με το üνομα αυτü χωρßς να δηλþνεται ποιος απü τους παραπÜνω εßναι. ΟρισμÝνοι μελετητÝς ταυτßζουνε τον ΜενεκρÜτη το Σμυρναßο, με τον ΜενεκρÜτη τον ΕφÝσιο που μνημονεýει ο ΒÜρρων.

     Ο ΜεσομÞδης Þταν αρχαßος ¸λληνας λυρικüς ποιητÞς και μουσικüς απü τη ΚρÞτη, που Ýζησε το 2ο αι. μ.Χ. κι ευνοÞθηκε απü το Ρωμαßο ΑυτοκρÜτορα Αδριανü. ΣωθÞκανε 2 επιγρÜμματÜ του στη ΠλΑν (XIV 63 & XVI 323 στην ΕΑ) κι Ýνας ωραιüτατος Υμνος εις ΝÝμεσιν, σημαντικüς για τη μελÝτη της Ιστορßας της ΜουσικÞς γιατß διασþθηκαν με αυτüν αρχαßα μουσικÜ σημεßα. Επßσης συνÝγραψε το Εγκþμιον Αντινüου κι Üλλα Ýργα. ¸χουν σωθεß διÜφορα Ýργα του, ποιÞματα αλλÜ και μουσικÜ μÝλη (κεßμενο και μουσικÞ). Σε διÜφορα χειρüγραφα, με 1η Ýντυπη Ýκδοση (editio princeps) τη Dialogo della musica antica e della moderna, που τυπþθηκε απü τον ΒιντσÝντσο ΓκαλιλÝι (Vincenzo Galilei), πατÝρα του γνωστοý αστρονüμου, στη Φλωρεντßα το 1581, τα μουσικÜ μÝλη (ποιητικü κεßμενο και μουσικÞ) - αρχικÜ εßχαν αποδοθεß στο Διονýσιο, που 'χε συντÜξει το κεßμενο που προηγοýνταν αυτþν.



     Ο Μßμνερμος Þταν ελεγειακüς ποιητÞς απü τη Κολοφþνα της Μ. Ασßας, που Üκμασε τη περßοδο 630-600 π.Χ. Θεωρεßται πατÝρας της ερωτικÞς ελεγεßας. Εßναι ο ποιητÞς του Ýρωτα και της μελαγχολßας και τα ποιÞματÜ του μιλÜνε για την ηδονÞ, την απüλαυση και το φüβο των γηρατειþν. Οι αρχαßοι τον αποκαλοýσαν λιγναιτÜδη "διÜ το εμμελÝς και λιγý" και τον ανÝφεραν üχι ως ελεγειοποιü, αλλÜ σαν αυλητÞ. ΑλλÜ ο Μßμνερμος υπÞρξε εξαιρετικüς ποιητÞς ελεγειþν, εξÝφρασε προσωπικÜ συναισθÞματα και δημιοýργησε υποκειμενικÞ ποßηση. Η αγωνßα για τα γερατειÜ τον απασχüλησε ιδιαßτερα, που την περιÝγραψε με απλüτητα και δýναμη.




     ΑνÜμεσα στα σωζüμενα Ýργα του, Ýνα ποßημα αναφÝρεται στη διαμÜχη μεταξý των ιωνικþν πüλεων της Μ.Ασßας και των βασιλιÜδων της Λυδßας και την αντßθεση των τüτε κατοßκων με τους προγüνους τους, που κÜποτε εßχαν νικÞσει το Λυδü βασιλιÜ Γýγη. Ωστüσο, τα πιο σημαντικÜ Ýργα του Þταν μια σειρÜ απü ελεγεßες που αναφÝρονται στη Ναννþ, αυλητρßδα και, κατÜ κÜποιους, αγαπημÝνη του ποιητÞ. Στη ΠΑ σþζεται 1 επßγραμμÜ του (IX 50). Στη ΠλΑν (στην Ýκδοση του Ιερþνυμου ντε Μπος) αναφÝρεται üτι υπÜρχουν 2.

     Ο ΜνασÜλκας Þ ΜνασÜλκης Þτανε ποιητÞς κι επιγραμματοποιüς απ' τις ΠλαταιÝς της Σικυþνας στη βüρεια Πελοπüννησο κι Ýζησε τον 3ο αι. π.Χ., περßπου στο 250 π.Χ.. Ωστüσο υπÜρχουν κι εκτιμÞσεις που τονε χρονολογοýνε στον 4ο Þ 2ο αι. π.Χ. Τοý αποδßδονται 18 ποιÞματα, κυρßως ταφικÜ κι αφιερωματικÜ κι η πλειοψηφßα τους εßναι μÝρος της ΠΑ. ΤμÞματα του Ýργου του Ýχουν ανακαλυφθεß σε πÜπυρο του 2ου αι. π.Χ., 2 εκ των οποßων δε περιÝχονται σε ανθολογßα. ΔÝχτηκε κριτικÞ για το Ýργο του απü τον σýγχρονο του, Θεοδωρßδα τον Συρακοýσιο, που τον περιγρÜφει ως ελεγειοποιü που αντÝγραψε απροκÜλυπτα τον ελεγειακü ποιητÞ του 5ου αι. π.Χ., Σιμωνßδη τον Κεßο. ¢λλες επιρροÝς που διακρßνουνε το Ýργο του εßν' αυτÝς απü την Ανýτη και τον ΑσκληπιÜδη τον ΣÜμιο. Οι ιστοριογραφικÝς πηγÝς αναφÝρουν επßσης üτι του 'χεν απονεμηθεß ο τιμητικüς τßτλος του προξÝνου στον Ωρωπü.
     Τα παρακÜτω επιγρÜμματα αποτελοýν το διασωζüμενο Ýργο του:
Πρüμαχος, Κλεüλαος, Κλεßτος, ΑλÝξανδρος, ΑλÝξανδρος υιüς του ΦυλλÝα, Κλεþνυμος, Ησßοδος, Ποßμανδρος, Ακρßς, Θανοýσα ακρßς, Αιθυßα, Οι λυτρωτÝς, ΑριστοκρÜτεια, Κλειþ, Πρüκνη, Σýριγξ, Ειναλßα, ΑντιλÝων.

     Η Μοιρþ η Βυζαντßα υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ!

     Ο Μüσχος ο Συρακοýσιος Þταν αρχαßος ¸λληνας βουκολικüς ποιητÞς και μαθητÞς του Αλεξανδρινοý λüγιου Αρßσταρχου της ΣαμοθρÜκης. ΓεννÞθηκε στις Συρακοýσες της ΜεγÜλης ΕλλÜδας και το κýριο μÝρος του Ýργου του Ýλαβε χþρα στα μÝσα του 2ου αι. π.Χ.   Απü τα Ýργα του μας σþθηκαν λßγα βουκολικÜ αποσπÜσματα και το σýντομο ειδýλλιο Ἔρως δραπÝτης, üπου μικρü παιδß ο ¸ρωτας Ýχει εξαφανιστεß, κι η μητÝρα του Αφροδßτη, τον παρουσιÜζει ως επικßνδυνο κι ορßζει αμοιβÞ για üποιον τον εντοπßσει Ýνα φιλß της κι üχι μüνο. Πιο γνωστü εßναι το επýλλιο Εὐρþπη, üπου περιγρÜφει με πολλÞ χÜρη την αρπαγÞ της θυγατÝρας του βασιλιÜ της Φοινßκης απü τον Δßα και το γαμÞλιο ταξßδι τους στη ΚρÞτηΣτα λßγα του Ýργα που διασþζονται διακρßνεται μια επιρροÞ απü το Θεüκριτο. Τα λοιπÜ Ýργα του, 3 αποσπÜσματα απü βουκολικÜ ποιÞματα, καθþς κι Ýνα επßγραμμα σε ελεγειακü δßστιχο το οποßο κι αποτελεß μÝρος του σþματος της ΕΑ. Τα διασωζüμενα του βουκολικÜ αποσπÜσματα, συντÝθηκαν σε δακτυλικü 6μετρο και τη δωρικÞ διÜλεκτο και δεν ασχολοýνται τüσο με βουκολικÞ θεματολογßα αλλÜ εστιÜζουνε κυρßως σε ερωτικÜ και μυθολογικÜ θÝματα. Το χαρακτηριστικü αυτü, εκτιμÜται πως εμφανßζεται και στα βουκολικÜ ποιÞματα του Βßωνα του Σμυρναßου.



     Η Ευρþπη, μαζß και με την ΕκÜλη του Καλλßμαχου, εßναι απü τα χαρακτηριστικÜ παραδεßγματα του Ελληνιστικοý φαινομÝνου του επýλλιου. ΕκτιμÜται πως εßναι πολý πιθανü πως το Ýργο του Μüσχου εßχε σημαντικÞ επιρροÞ στην ΕλληνικÞ βουκολικÞ ποßηση, και πως η επιρροÞ του ¸ρως ΔραπÝτης γßνεται αισθητÞ στη ποßηση του Βßωνα και τους ýστερους βουκολικοýς ποιητÝς. ΚατÜ τη περßοδο της ΑναγÝννησης το Ýργο του μεταφρÜστηκε καθþς και μιμÞθηκε απü συγγραφεßς üπως ο Ιταλüς ποιητÞς του 16ου αι. ΤορκουÜτο ΤÜσο, κι ο ¢γγλος δραματικüς ποιητÞς Μπεν Τζüνσον. Στο παρελθüν του αποδßδονταν κι Üλλα 2 ποιÞματα που σýμφωνα με μεταγενÝστερες εκτιμÞσεις δεν ανÞκουνε σ' αυτüν, ωστüσο συχνÜ συμπεριλαμβÜνονται στις συλλογÝς των Ýργων του. Το πλÝον γνωστü εßναι ο ΕπιτÜφιος Βßωνος για το Βßωνα τον Σμυρναßο, ο οποßος εßχε μια μακρÜ παρÜδοση στη βουκολικÞ ποßηση. Το Üλλο πρüκειται για το ΜεγÜρα που αναφÝρεται στη ΜεγÜρα της μυθολογßας που Þταν σýζυγος του ΗρακλÞ, και περιÝχει διαλüγους σε επικü ýφος μεταξý της μητÝρας και της συζýγου του κατÜ την απουσßα του. ΠÝρα απü τη ποßηση του Þταν επßσης γνωστüς και για το γραμματικü του Ýργο, απü το οποßο δεν διασþζεται τßποτα.

     Για τον Μοýκιο Σκευüλα δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.

     Ο Μοýνδος ΜουνÜτιος (λατ: Mundus Munatius) Þ Μοýνδος Επιγραμματικüς Þταν αρχαßος ¸λληνας επιγραμματοποιüς του οποßου το Ýργο περιλαμβÜνεται στην ΕΑ και θεωρεßται πως Ýζησε μετÜ τον 1ο αι. μ.Χ. μιας και το λατινογενÝς üνομα του δεν Þτανε κοινü κεßνη την εποχÞ. Απü τα επιγρÜμματα του διασþζεται μüνο Ýνα ποιÞμα σχετικÜ με τα ερεßπια των Μυκηνþν, στο 9ο βιβλßο της ΠΑ, επßγραμμα 103 (AP IX 103).

     Ο Μουσßκιος Þταν αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς γνωστüς μüνο απü τη ΠΑ στην οποßα σþζεται μüνον 1 επßγραμμÜ του (ΙΧ 39), το οποßο απü το ΔιογÝνη ΛαÝρτιο (ΙΙΙ 33) αποδßδεται στον ΠλÜτωνα.

     Ο Μυρßνος εßναι Üγνωστος ποιητÞς, που Ýζησε τον 1ο π.Χ. Þ τον 1ο μ.Χ. αι. και περιλαμβανüτανε στο ΣτÝφανο του Φιλßππου. Απü τον Reiske (ΡÜισκε) διατυπþθηκε η Üποψη üτι πρüκειται για το Ρωμαßο λüγιο Licinius Varron Murena. Στη ΠΑ σþζονται 4 επιγρÜμματÜ του.

Ν
ΝÝστωρ ο Λαρανδεýς, ΝÝστωρ ο Νικαεýς, Νικαßνετος, Νßκανδρος ο Κολοφþνιος, Νßκαρχος, Νικßας (επιγραμματοποιüς), Νικüδημος ο Ηρακλεþτης, Νικüμαχος, ΝουμÞνιος ο Ταρσεýς, Νοσσßς

     Ο Λεýκιος Σεπτßμιος ΝÝστωρ (Lucius Septimus Nestor) Þ ΝÝστωρ ο Λαρανδεýς, Þταν ¸λληνας ποιητÞς με καταγωγÞ απü τα ΛÜρανδα στη Λυκαονßα κοντÜ στη Καππαδοκßα της Μ.Ασßας, που Ýζησε τÝλη 2ου μ' αρχÝς 3ου αι. ΣυνÝθεσε αρκετÜ ποιÞματα σχετικÜ με διÜφορα θÝματα κατÜ τη παρÜδοση των ελληνιστικþν ποιητþν üπως οι Νßκανδρος και ΠαρθÝνιος, ωστüσο το σημαντικüτερο Ýργο του φαßνεται πως υπÞρξε η λειπογραμματικÞ ΙλιÜδα στο οποßο Ýκανε επßδειξη της ποιητικÞς δεξιüτητας του και των γνþσεων του περß των Ομηρικþν κειμÝνων. Αν κι υπÞρξε φημισμÝνος κατÜ την εποχÞ που Ýζησε, διασþζονται πολý λßγα αποσπÜσματα απü το συνολικü Ýργο του, ωστüσο η επιρροÞ που Üσκησε διακρßνεται στα ΔιονυσιακÜ του Νüννου ο οποßος υιοθÝτησε στοιχεßα απü τον γιο του ΝÝστωρα, τον Πεßσανδρο, ο οποßος επßσης υπÞρξε ποιητÞς.
     Το λεξικü Σοýιδα (10ος αι.) ονομÜζει τον ΝÝστωρα ως τον συγγραφÝα 2 ποιημÜτων, της λειπογραμματικÞς ΙλιÜδας (Ἰλιὰς λειπογρÜμματος) και του Ýργου Μεταμορφþσεις, ενþ σημειþνει πως Ýγραψε κι Üλλα ποιÞματα τα οποßα ωστüσο δεν αναφÝρει τους τßτλους τους. ΑρκετÜ αποσπÜσματα απü τις Μεταμορφþσεις μεταφÝρθηκαν στο ποιητικü σþμα κειμÝνων της ΕΑ. Δεν διασþζονται αποσπÜσματα απü την ΙλιÜδα, αλλÜ θεωρεßται πως το ποιÞμα αφοροýσε την ßδια την ßδια του ΟμÞρου, με τη διαφορÜ το γρÜμμα που αντιστοιχοýσε στην αρßθμηση της κÜθε ραψωδßας (π.χ. Α´, Β´ κτλ) απουσßαζε εντελþς απü το κεßμενο και γßνοντανε χρÞση εναλλακτικþν λÝξεων που δεν το περιεßχαν. Ο μεταγενÝστερος ποιητÞς, Τριφιüδωρος (4ος-5ος αι.), Ýγραψε λειπογραμματικÞ Οδýσσεια ακολουθþντας την ßδια πρακτικÞ με τον ΝÝστωρα.
     ΥπÜρχουνε κι Üλλα Ýργα που του αποδßδονται απü το σýγγραμμα ΓεωπονικÜ (10ος αι.), τα οποßα αφοροýν συγγρÜματα διδακτικÞς ιατρικÞς ποßησης üπως ο Ἀλεξßκηπος (προστατευμÝνος κÞπος) κι η ΠανÜκεια. ΣυγκεκριμÝνα σε üτι αφορÜ τον Αλεξßκηπο εκτιμÜται πως ανÞκει στην παρÜδοση του γραπτοý των ΑλεξιφαρμÜκων του Νßκανδρου. Πολý πιθανþς πρüκειται για το ßδιο Üτομο στο οποßο αποδßδεται το Ýργο ἈλεξανδρειÜς απü τον ΣτÝφανο ΒυζÜντιο που το χρησιμοποßησε ως πηγÞ τοπονυμßων. ΕνδεχομÝνως το Ýργο αφορÜ τον Ρωμαßο αυτοκρÜτορα του 3ου αι., ΑλÝξανδρο ΣεβÞρο, αν κι εßναι επßσης πιθανü να πρüκειται για τον ΜÝγα ΑλÝξανδρο Þ και σýγκριση μεταξý τους.

     Για τον ΝÝστορα τον ΝικαÝα, δεν υπÜρχουνε διüλου στοιχεßα.

     Ο Νικαßνετος ἐποποιüς Þταν αρχαßος ¸λληνας επιγραμματοποιüς κι επικüς ποιητÞς του 3ου αι.π.Χ. που 'ζησε στη ΣÜμο κι εßχε καταγωγÞ απ' τ ¢βδηρα της ΘρÜκης. Διασþζονται 6 επιγρÜμματα του στη ΠΑ, ενþ 1 απ' αυτÜ αμφισβητεßται. ΑναφÝρεται απü τον ΣτÝφανο ΒυζÜντιο ως Ýνας απü τους γνωστοýς Αβδηρßτες επικοýς ποιητÝς. Σþζονται επßσης 6 στßχοι απü το Ýργο του Λýρκος.

     Ο Νßκανδρος ο Κολοφþνιος (4ος π.Χ- 3ος π.Χ αι.)γεννÞθηκε στη ΚλÜρο, κοντÜ στη Κολοφþνα, γιος του Δαμαßου, üπου η οικογÝνειÜ του Þταν υπεýθυνη απü γενιÜ σε γενιÜ για το ιερατεßο του Απüλλωνα, υπÞρξε κι ο ßδιος ιερεýς του. ¢κμασε κατÜ τη βασιλεßα του ΑττÜλου Γ' της ΠεργÜμου. ¹τανε σýγχρονος του ΑρÜτου και του Θεοκρßτου.

     Απü Ýναν αρκετü αριθμü βιβλßων που Ýγραψε, πρüζα κι Ýμμετρο στßχο, μüνο 2 διασþζονται ολüκληρα. ΑυτÜ εßναι:

   Τα ΘηριακÜ, εßναι ποßημα σε δακτυλικü 6μετρο, αποτελοýμενο απü 958 στßχους. ΠεριγρÜφεται η φýση δηλητηριωδþν ζþων και τις επιδρÜσεις των δηλητηρßων τους που προκαλοýνε, καθþς και τα αντßστοιχα αντßδοτα. ΠεριγρÜφει 14 εßδη ιοβüλων ερπετþν. Στο ßδιο Ýργο αναγρÜφονται 125 φυτÜ. Εßναι ο 1ος αρχαßος ¸λληνας που αναφÝρει την ιατρικÞ χρÞση των βδελλþν.

   Τα ΑλεξιφÜρμακα, αποτελεßται απü 630 στßχους στο ßδιο μÝτρο, που αναφÝρονται γενικÜ στα δηλητÞρια αναλýοντας 19 εξ αυτþν, 8 ζωικþν κι 11 φυτικþν, ενþ παρÜλληλα παρÝχει συνταγÝς για την αντιμετþπισÞ τους. Σημαντικü μÝρος αυτοý του συγγρÜμματος βρßσκεται σÞμερα στη ΜονÞ ΙβÞρων στο ¢γιον ¼ρος. Η κýρια πηγÞ πληροφοριþν του ΝικÜνδρου φÝρεται ο ιατρüς Απολλüδωρος.

     3 επιγρÜμματÜ του απü τον ΣτÝφανο του ΜελÝαγρου σþζονται στη ΠΑ (VII 435, VII 526, IX 503A).
¢λλα Ýργα που εßχε συγγρÜψει που δεν Ýχουν üμως διασωθεß εßναι:

ΑιτωλικÜ (Γεωγραφικü ßσως περß πανßδας και χλωρßδας)
ΒοιωτικÜ (ομοßως με παραπÜνω)
ΓεωργικÜ
ΕξηγητικÜ εις ΙπποκρÜτην
Ετεριοýμενα, το σýγγραμμα αυτü εßχε σχολιÜσει ο Αντωνßνος ΛιβερÜλις κι ο Οβßδιος.
Ευρþπεια
ΘηβαúκÜ
ΙÜσεων συναγωγÞ βιβλßα 3.
ΚολοφωνιακÜ
ΚυνηγετικÜ Þ ΘηρευτικÜ
ΜελισσουργικÜ
ΟιταúκÜ
ΟφιακÜ
Περß ποιητþν
ΠρογνωστικÜ, που πιθανþς αναφÝρονταν στα πρþτα συμπτþματα δηλητηριÜσεων.
ΣικÝλεια

     Τα Ýργα του επαινÝθηκαν απü τον ΚικÝρωνα (De oratore, i. 16), Ýγιναν αντικεßμενο μßμησης του Οβιδßου και του Λουκιανοý, και χρησßμευσαν συχνÜ ως πηγÝς για τον Πλßνιο κι Üλλους συγγραφεßς.


     Ο Νßκαρχος Þταν ¸λληνας επιγραμματοποιüς του 1ου μ.Χ. αι.. Για τη ζωÞ του δε διαθÝτουμε πληροφορßες. ΑρκετÜ επιγρÜμματÜ του σþζονται στη ΠΑ ενþ αποσπÜσματÜ του βρεθÞκανε και σε παπýρους στην Οξýρρυγχο* της Αιγýπτου.

     Ο Νικßας απü τη Μßλητο (αναφερüμενος στη διεθνÞ βιβλιογραφßα και Νικßας ο ΜιλÞσιος), Þταν ιατρüς, λüγιος, ποιητÞς κι επιγραμματοποιüς του 3ου αι. π.Χ, συμμαθητÞς του φημισμÝνου, αργüτερα, ιατροý Ερασßστρατου και στενüς φßλος του ποιητÞ Θεοκρßτου. Τον αναφÝρει στο ειδýλλιü του με τßτλο Κýκλωψ (Ειδýλλιο XI), καθþς και στο ειδýλλιο αρ. 28 XXVIII (ΗλακÜτη) με το οποßο συνοδεýει το δþρο του, Ýνα αδρÜχτι (ηλακÜτη) απü ελεφαντüδοντο, προς τη σýζυγο του Νικßα, Θευγενὶδα, για να την ευχαριστÞσει για τη φιλοξενßα. Ο ΜελÝαγρος τον αναφÝρει στο εισαγωγικü του ποßημα στο ΣτÝφανü του, εκεß που παρομοιÜζει τους ποιητÝς με λουλοýδια του στεφÜνου ως «χλοερüν τε σýσιμβρον Νικßου», üπου το σýσιμβρο, (αναφερüμενο και σκýμβρο Þ συσßμβριο) αναφÝρεται φυτü, το οποßο περιγρÜφεται στα ΓεωπονικÜ (περß σκýμβρα) ως «ορÝξεως ενεργητικüν και Ýρων κινητικüν». Σημειþνεται üτι η παρομοßωση του ΜελεÜγρου, γßνεται με φυτü με θεραπευτικÝς ιδιüτητες, συσχετßζοντας το ιατρικü του επÜγγελμα. Τα επιγρÜμματα που αποδßδονται σε αυτüν εßναι στη ΠΑ τα VI 122, 127, 170, VII 200, IX 315, 564, 398 ενþ στη ΠλΑν βρßσκονται και τα XVI 188, 189 που δεν υπÜρχουνε στη ΠΑ.

     Οι Νικüδημος ο Ηρακλεþτης, Νικüμαχος, ΝουμÞνιος ο Ταρσεýς, στεροýνται λοιπþν στοιχεßων, δυστυχþς.


     Η Νοσσßς Þ Νüσσις υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ!

Ξ

ΞενοκρÜτης, Ξενüκριτος ο Ρüδιος, ΞενοφÜνης ο Κολοφþνιος

     Ο ΞενοκρÜτης ο Χαλκηδüνιος Þτανε πλατωνικüς φιλüσοφος και μαθηματικüς. ΓεννÞθηκε περßπου 396-5 π.Χ. στη Χαλκηδüνα και πÝθανε το 314 π.Χ. στην ΑθÞνα. ¹ταν ο 3ος διευθυντÞς (σχολÜρχης) της ΑκαδÞμιας μετÜ τον θÜνατο του ΠλÜτωνα και ανÝλαβε μετÜ το θÜνατο του Σπευσßππου το 339 π.Χ.. Η θητεßα του ολοκληρþθηκε μαζß με το φυσικü του θÜνατο το 314 π.Χ. Ο ΞενοκρÜτης παρ'üλο που μÝχρι την ηλικßα των 30 διÞγε βßο Üσωτο, üταν εισÞλθε στην Ακαδημßα ΠλÜτωνος Üλλαξε, και Ýχαιρε της αμÝριστης εκτßμησης των Αθηναßων ως Üντρας ηθικüς και εγκρατÞς. Χαρακτηριστικü εßναι πως αναφορÝς της εποχÞς σημειþνουν πως απÝκρουσε τις ερωτικÝς προτÜσεις δýο εκ των καλυτÝρων εταßρων της εποχÞς üπως η ΛαÀς κι η Φρýνη.
     ΥπÞρξεν απü τους πλÝον πιστοýς στον ΠλÜτωνα. Ως διευθυντÞς της ΑκαδÞμιας εκλÝχτηκε απü τα γραμμÝνα μÝλη με συνυποψÞφιους ως επß το πλεßστον ξÝνους (μη Αθηναßους πολßτες). Η διαδικασßα αυτÞ Þταν πρωτüγνωρη με δεδομÝνο üτι ο προηγοýμενος (Σπεýσιππος) ορßστηκε απ'ευθεßας απü τον ΠλÜτωνα. Η εκλογÞ του ΞενοκρÜτη εßχε ως αποτÝλεσμα την Ýντονη αντßδραση του ΑριστοτÝλη που δεν Þταν Αθηναßος κι ως επακüλουθο την αποχþρηση του και την ßδρυση απü μÝρους του νÝας φιλοσοφικÞς σχολÞς (ΠεριπατητικÞ ΣχολÞ). Σε αντßθεση με τον Σπεýσιππο διÝμενε στους χþρους της ΑκαδÞμιας üπως μεταγενÝστερα ο ΠολÝμων κι ο Αρκεσßλαος. ΚατÜ τη διÜρκεια της θητεßας του ο μετÝπειτα διÜδοχüς του, ΠολÝμων, εισÞλθε στο χþρο που δßδασκε τρεκλßζοντας κι εμφανþς μεθυσμÝνος. Ο Χαλκηδüνιος φιλüσοφος παρÝμεινε απαθÞς και συνÝχισε τη παρÜδοση του ως το τÝλος, γεγονüς που συγκλüνισε τον ΠολÝμονα, Üλλαξε Üρδην τον τρüπο ζωÞς του και τον μετÝτρεψε σε φßλο της σχολÞς και της φιλοσοφßας.
     ºσως το σημαντικüτερο επßτευγμÜ του (πÝρα απü τα δικÜ του Ýργα τα οποßα δε διεσþθησαν στο σýνολο τους) Þταν η επεξεργασßα και συμπλÞρωση του üλου πλατωνικοý συστÞματος, δηλαδÞ, ενüς οντολογικοý κι ανθρωπολογικοý οικοδομÞματος. ΒÜσει των τßτλων των 72 Ýργων του και των λßγων αποσπασμÜτων που γνωρßζουμε, τα βασικÜ στοιχεßα του Ýργου του συνÝκλιναν στη ΛογικÞ, τη Γνωσιοθεωρßα, και τα ΜαθηματικÜ. Η φυσικÞ και πολιτικÞ φιλοσοφßα δεν ανÞκαν στα πεδßα ενδιαφÝροντüς του. Απü τα στοιχεßα που διαθÝτουμε πρÝπει να Þταν ο 1ος που ανÝδειξε τη 3μερÞ διÜκριση της Φιλοσοφßας σε λογικÞ, φυσικÞ και ηθικÞ. ΑσχολÞθηκε κυρßως με τη φýση των Θεþν και τη σχÝση τους με τα ουρÜνια σþματα και την ΗθικÞ και τις προεκτÜσεις της στη καθημερινÞ ζωÞ. ¹τανε γνþστης κι ευνοúκÜ διακεßμενος στη Πυθαγüρεια διδασκαλßα κι εν γÝνει φιλοσοφßα και το γεγονüς αυτü τον επηρÝασε þστε να διατυπþσει τα ΠλατωνικÜ δüγματα επενδεδυμÝνα με Πυθαγüρεια λογικÞ. ΜαθητÝς του Þταν ο ΠολÝμων ο οποßος τον διαδÝχθηκε το 314 π.Χ., ο ΖÞνων ο Κιτιεýς, ο Επßκουρος κι ο ΚρÜτης ο Αθηναßος.

     Ο Ξενüκριτος ο Ρüδιος Þταν αρχαßος ¸λληνας επιγραμματοποιüς απü τη Ρüδο και δε γνωρßζουμε πολλÜ για τη ζωÞ του. Διασþζονται 2 επιγρÜμματα στην ΕΑ, το Εις Λυσιδßκην ναυαγÞσασαν Κυμαßαν (AG VII 291) για το κενοτÜφιο μιας ναυαγοý μ' αυτü τ' üνομα και το Εις Üγαλμα Ερμοý (AG XVI 186) σχετικÜ με μια ερμÞ (λßθινη στÞλη με προτομÞ Üνδρα) που εýχεται ν' αποκτÞσει χÝρια και πüδια þστε να αγωνιστεß στη παλαßστρα. ΕκτιμÜται πως Ýζησε σε κÜποια χρονικÞ περßοδο ανÜμεσα στον 3ο αι. π.Χ. και 1ο αι. μ.Χ.

     Ο ΞενοφÜνης ο Κολοφþνιος υπÜρχει ολüκληρος ΕΔΩ!

Ο

Οινüμαος ο Γαδαρηνüς, ¼μηρος, ΟνÝστης, ¼νεστος ο ΒυζÜντιος, ¼νεστος ο Κορßνθιος

     Ο Οινüμαος ο Γαδαρηνüς Þτανε κυνικüς φιλüσοφος των ρωμαúκþν χρüνων, που 'ζησε στα χρüνια του αυτοκρÜτορα Αδριανοý και πριν απü τον Πορφýριο. Εßχε τοποθετηθεß κατÜ της μαντεßας και των χρησμþν. Η φιλοσοφßα του üμως συνßστατο üχι τüσο πολý σε κÜποιο συγκεκριμÝνο σýστημα, αλλÜ σε Ýναν αυθüρμητο κι ασυγκρÜτητο τρüπο σκÝψης και ζωÞς. Φαßνεται üτι συνÝγραψε αρκετÜ Ýργα, απü τα οποßα üμως αναφÝρονται οι εξÞς πÝντε τßτλοι:

Περß της ΟμÞρου φιλοσοφßας
Περß κυνισμοý
Περß ΚρÜτητος, ΔιογÝνους κι Üλλων κυνικþν
Αυτοφωνßα του κυνüς
ΦωρÜ γοÞτων

     ΣημαντικÜ αποσπÜσματα του Ýργου του διασþθηκαν απü τον ΕυσÝβιο, που λÝει πως Ýγραφεν ασταμÜτητα σα να 'ταν υπü την επιρροÞ κÜποιου δαßμονα. Σ' αυτüν αποδßδεται το επßγραμμα ΙΧ 479 της ΠΑ.

     Ο ¼μηρος υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ! 

     Με το üνομα αυτü (ΟνÝστης Þ ¼νεστος) υπÜρχουν 8 επιγρÜμματα στη ΠΑ. 1 επßγραμμα ακüμη (VII 274) αποδßδεται στον ¼νεστο τον ΒυζÜντιο κι Üλλο 1 (ΙΧ 216) στον ¼νεστο τον Κορßνθιο. Ο Jacobs δε διαχωρßζει τους ποιητÝς των 10 αυτþν επιγραμμÜτων στον κατÜλογü του οýτε ο Waltz στα βιογραφικÜ του των ποιητþν. Ο Beckby αντßθετα δÝχεται την ýπαρξη 2 ποιητþν. Πρüκειται, κατÜ τον Waltz, για αυλικü ποιητÞ της εποχÞς του Αυγοýστου, -πρÜγμα μÜλλον ασαφÝς-, ρωμαúκÞς μÜλλον καταγωγÞς, üπως υποδηλþνει το üνομÜ του, που περιλαμβανüταν στο ΣτÝφανο του Φιλßππου.

Π
ΠαγκρÜτης, ΠÜμφιλος, ΠαντÝλειος, Παρμενßων (επιγραμματοποιüς), ΠαρμÝνων, Πεßσανδρος ο Ρüδιος, ΠÝρσης ο Θηβαßος, ΠÝρσης ο Μακεδþν, ΠÝρσης ο ποιητÞς, Πßνυτος, Πßσων, Πιττακüς, ΠλÜτων, ΠλÜτων ο κωμικüς, ΠολÝμων Α´ ο Ποντικüς, Πολýαινος ο ΣÜρδιος, Πολýστρατος, ΠομπÞιος ο νεüτερος, Ποσεßδιππος, ΠραξιτÝλης, Πτολεμαßος (επιγραμματοποιüς), Πυθαγüρας, Πωλλιανüς

     Για τους: ΠαγκρÜτη, ΠαντÝλειο, ΠÝρση Μακεδüνα, ΠÝρση ποιητÞ, Πßνυτο, Πßσωνα, ΠλÜτωνα νεüτερο, Πολýστρατο και ΠομπÞιο νεüτερο, δυστυχþς δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.

     Ο ΠÜμφιλος Þτανε ζωγρÜφος του 4ου αι. π.Χ. απü την Αμφßπολη, μαθητÞς του Ευπüμπου και δÜσκαλος του ΑπελλÞ που ßδρυσε το 360 π.Χ. σχολÞ ζωγραφικÞς στη Σικυþνα, της οποßας κορυφαßος εκπρüσωπος Þταν ο Πολýκλειτος. ΑπÝβλεπε κυρßως στην ακρßβεια των αναλογιþν κι απαιτοýσε για το λüγο αυτü απü τους μαθητÝς του τη σπουδÞ της γεωμετρßας. ΕνÞργησε και πÝτυχε την εισαγωγÞ της ζωγραφικÞς στα σχολεßα. Δßδασκε επß μισθþ, Ýνα τÜλαντο που Ýπαιρνε για διδασκαλßα 12 ετþν. Μνημονεýονται δυο εικüνες, η εν Φλειοýντι νßκη των Αθηναßων κι ο ΟδυσσÝας επß σχεδßας. Επßσης συνÝγραψε περß ζωγραφικÞς και ζωγρÜφων και φÝρεται να 'χει αφÞσει κι επιγρÜμματα, αλλÜ τοýτο δεν εßναι σßγουρο.

     Ο Παρμενßων Þτο Μακεδþν επιγραμματοποιüς που 'ζησε την εποχÞ του Αυγοýστου. Στη ΠΑ σþζονται 15 επιγρÜμματÜ του απ' το ΣτÝφανο του Φιλßππου.

     Με το üνομα αυτü (ΠαρμÝνοντος) σþζεται στη ΠΑ το επßγραμμα XΙΙΙ 18. Το üνομα αυτü αναφÝρεται στο ποßημα ως üνομα του αφιερωτÞ κι οι φιλüλογοι θεωροýν αδικαιολüγητη τη ταýτισÞ του με τον ποιητÞ και το επßγραμμα αδÝσποτο. Ο ΠÜτον αποδßδει το επßγραμμα στον Παρμενßωνα.

     Ο Πεßσανδρος ο Ρüδιος Þταν αρχαßος ¸λληνας επικüς ποιητÞς των μÝσων του 7ου αι. π.Χ. απü τη πüλη ΚÜμειρο. Οι Αλεξανδρινοß γραμματικοß τονε θεωροýσαν κορυφαßο ποιητÞ, ισÜξιον ΟμÞρου κι Ησιüδου. Το Ýπος του, ΗρÜκλεια εξυμνοýσε σε 12 ραψωδßες τους ισÜριθμους Üθλους του ΗρακλÞ. Ο Πεßσανδρος Þταν ο 1ος που τονε περιÝγραψε να φÝρει ρüπαλο. Μολονüτι απü το Ýργο αυτü σþθηκαν μüνο 3 στßχοι, εßναι γνωστü üτι εßχε πολý μεγÜλη επßδραση κατÜ την αρχαιüτητα. Αυτüς διεμüρφωσε τον θρýλο του, φτιÜχνοντας απü προγενÝστερες διηγÞσεις μßα συνεκτικÞν αφÞγηση, που Ýγινε απü τüτε αυθεντικÞ για τον ΗρακλÞ και τον κýκλο των Üθλων του.
     Στον Πεßσανδρο αποδßδεται κι 1 επßγραμμα της ΠΑ (VII 304).

     Ο ΠÝρσης ο Θηβαßος Þταν επιγραμματοποιüς στην ΕΑ. Στη ΠΑ υπÜρχουν 9 επιγρÜμματÜ του, ανÜμεσα στα οποßα κι εξαßρετα επιτýμβια επιγρÜμματα, ενþ στη ΠλΑν υπÜρχουνε τα 5. Ο ποιητÞς αναφÝρεται πως Ýχει παρüμοιο ýφος με αυτü του Αδαßου με την ßδια απλοúκüτητα και καλü γοýστο, αλλÜ μικρüτερη δýναμη. Στο προοßμιü του στο ΣτÝφανο, ο ΜελÝαγρος αναφÝρεται στον ΠερσÝα ως «εὐþδη σχοῖνον ἀμησÜμενος». Σ' Üλλο επßγραμμα αναφÝρεται και κÜποιος ΠÝρσης ο Μακεδþν αν και το ýφος των ποιημÜτων δε δεßχνει διαφορετικü σýμφωνα με τον Mackail.

     Ο Πιττακüς ο Μυτιληναßος υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ!

     Ο ΠλÜτων υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ!

     Ο ΠλÜτων ο κωμικüς Þταν Αθηναßος ποιητÞς της αρχαßας αττικÞς κωμωδßας, σýγχρονος του ΑριστοφÜνη (τÝλη 5ου-αρχÝς 4ου π.Χ. αι.). Στην Σουßδα αναφÝρονται 30 τßτλοι Ýργων του, ορισμÝνα απü τα οποßα θεωροýνται νüθα. Στα πρþιμα Ýργα του ασχολÞθηκε με πολιτικÜ θÝματα κι εßναι χαρακτηριστικü üτι Ýδωσε σε αρκετÝς απü τις κωμωδßες του τα ονüματα των προσþπων που σατýριζε : Πεßσανδρος (422 π.Χ.), Κλεοφþν, ΥπÝρβολος (419 π.Χ.) ¢λλα Ýργα του με πολιτικü περιεχüμενο εßναι : Νßκαι (420 π.Χ.), Σοφισταß (411 π.Χ.) και μετÜ το τÝλος του Πελοποννησιακοý ΠολÝμου οι ΠρÝσβεις, Συμμαχßαι, ΕλλÜς. ¸γραψε και κωμωδßες με μυθολογικÝς υποθÝσεις (¢δωνις, Γρýπες, Ευρþπη, Ζευς κακοýμενος, ΜενÝλεως, ΦÜων). Η κωμωδßα Αφ' ιερþν (387 π.Χ.) πρÝπει να Þταν η τελευταßα του. ΑποσπÜσματα μüνο σþθηκαν απü τα Ýργα του κι απü αυτÜ διαπιστþνεται üτι γλþσσα και μÝτρο μοιÜζουνε πολý με του ΑριστοφÜνη. Σþζεται επßσης στη ΠΑ το επßγραμμα ΙΧ 359 απü το ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου, για τη προÝλευση του οποßου στη ΠΑ αναφÝρεται üτι εßναι του Ποσειδßππου, κατ' Üλλους üμως εßναι δικü του.

     Ο ΠολÝμων Α' ο Ποντικüς, γιος του ρÞτορα ΖÞνωνα της Λαοδικεßας, Þτανε βασιλιÜς του ανατολικοý τμÞματος του Πüντου (37-8 π.Χ.), τον οποßον εγκατÝστησε στο θρüνο ο ΜÜρκος Αντþνιος ως ανταμοιβÞ της βοÞθειας που προσÝφερε στους Ρωμαßους εναντßον των ΠÜρθων. 3 επιγρÜμματα της ΠΑ αποδßδονται σ' αυτüν (V 68, IX 746, XI 38) εκ των οποßων το 1ο αμφισβητοýμενο. ΟρισμÝνοι φιλüλογοι αποδßδουνε τα επιγρÜμματα αυτÜ στον εγγονü του ΠολÝμωνα Β' (38-63 μ.Χ.).

     Ο Πολýαινος ο ΣÜρδιος Þτανε σοφιστÞς που 'ζησε στη Ρþμη την εποχÞ του Ιουλßου Καßσαρα. Στη ΠΑ σþζονται 4 επιγρÜμματÜ του απü το ΣτÝφανο του Φιλßππου (ΙΧ 1, 7, 8, 9). Απü κÜποιους ταυτßζεται με τον Ιοýλιο Πολýαινο.

     Ο Ποσεßδιππος, αναφερüμενος και ως Ποσεßδιππος ο Πελλαßος, αλλÜ κι ως ο επιγραμματογρÜφος Þταν επιγραμματοποιüς απü τη ΠÝλλα. ΓεννÞθηκε περß το 300 π.Χ., Ýζησε στη ΣÜμο, που συνδÝθηκε με τον ΑσκληπιÜδη και τον Ηδýλο κι εγκαταστÜθηκε τελικÜ στην ΑλεξÜνδρεια. Αποδßδεται σ' αυτüν Ýνα Ýπος υπü τον αδιευκρßνιστο τßτλο Ασωπßα Þ Αισþπεια Þ (και ;) Αιθιοπßα, αλλÜ και δυο πιθανþς συλλογÝς επιγραμμÜτων, ο Σωρüς και τα ΕπιγρÜμματα. Η πηγÞ που αναφÝρει γι' αυτÜ, εßναι ξεκÜθαρη στο üτι στο 1ο υπÞρχαν επιγρÜμματÜ του, αλλÜ üχι αν αποτελεßτο μüνο απü δικÜ του Þ αν Þταν Þτανε συλλογÞ με επιγρÜμματα απü διαφüρους ποιητÝς Þ αν τη συλλογÞ την εßχε κÜνει ο ßδιος, ενþ για το 2ο, φαßνεται üτι ο Ποσεßδιππος εßχε Ýλεγχο του κειμÝνου. Οι μελετητÝς εκτιμοýν üτι στα ΕπιγρÜμματα εßχε συλλÝξει üλα τα επιγρÜμματÜ του. Στη ΠΑ σþζονται 22 επιγρÜμματÜ του απü το ΣτÝφανο του ΜελεÜγρου, με ερωτικü κυρßως θÝμα, ορισμÝνα εκ των οποßων αποδßδονται εßτε σ' αυτüν, εßτε σε Üλλον επιγραμματοποιü απü τους συντÜκτες της Ανθολογßας.
     ΕπιγρÜμματÜ του βρεθÞκανε και στον ΠÜπυρο του ΜιλÜνου*. 2 απü τα 112 επιγρÜμματα στον πÜπυρο αυτü αποδßδονται στον Ποσεßδιππο Þδη απü γραπτÜ του ΙωÜννη ΤζÝτζη. Τα υπüλοιπα επιγρÜμματα δεν εßναι γνωστü αν εßναι του Ποσεßδιππου Þ εßναι ανθολογßα που περιÝχει και επιγρÜμματα του Ποσεßδιππου.
¸νας ιστορικüς, Ποσεßδιπος απü την Κνßδο, εικÜζεται üτι εßναι πιθανü να εßναι ο ßδιος ο επιγραμματοποιüς. Αυτü προκýπτει απü Ýνα παρÜθεμα του απü τον ΤζετζÞ το οποßο στο τÝλος Ýχει επßγραμμα του Ποσεßδιππου, αλλÜ και απü Üλλες περιστÜσεις.

  * Ο ΠÜπυρος του ΜιλÜνου (αναφερüμενος επßσημα P. Mil. Vogl. VIII 309) εßναι πÜπυρος του τÝλους του 3ου - αρχþν του 2ου αι. που βρÝθηκε στην Αßγυπτο. ΠεριÝχει πÜνω απü 600 γραμμÝς με 112 επιγρÜμματα, απü τα οποßα δυο ο ΙωÜννης ΤζÝτζης απÝδιδε στον Ποσεßδιππο. Τα επιγρÜμματα του παπýρου θεωροýνται üτι Þταν üλα (Þ τα περισσüτερα) του Ποσειδßππου. Ο πÜπυρος αγορÜστηκε απü το ΠανεπιστÞμιο του ΜιλÜνου το 1992 και το περιεχüμενü του εκδüθηκε 1η φορÜ το 2001, απü τον Guido Bastianini, τον Claudio Gallazzi και τον Colin Austin. Τα επιγρÜμματα του παπýρου του ΜιλÜνου εßναι η τελευταßα προσθÞκη στο σþμα κειμÝνων της ΕΑ και χαρακτηρßζεται ως το σημαντικüτερο εýρημα ΕλληνιστικÞς λογοτεχνßας του 20ου αι.
Ο ΠÜπυρος του ΜιλÜνου χωρßζεται στα εξÞς εννÝα κεφÜλαια:


* ΛιθικÜ 1-20, 20 επιγρ. (το ΛιθικÜ εννοεß πολýτιμους λßθους)
* ΟιωνοσκοπικÜ (21-35, 15 επιγρ.)
* ΑναθεματικÜ (36-41, 6 επ. αφιερþματα στην Αρσινüη Β´, βασßλισσα του Πτολεμαúκοý Βασιλεßου)
* Επιτýμβια (42-61, 20 επ.)
* ΑνδριαντοποιúκÜ (62-70, 9 επ.)
* ΙππικÜ (71-88, 18 επ. εξýμνηση των νικþν που πÝτυχαν οι Πτολεμαßοι σε πανελλÞνιους αγþνες)
* ΝαυαγικÜ (89-94, 6 επ.)
* ΙαματικÜ (95-101 7 επ.)
* Τρüποι (102-109 8 επ. ανÜμεσα σε Üλλα, παρουσιÜζονται και σημαντικοß Üνδρες της αυλÞς των Πτολεμαßων)
* 110-112

     Ο ΠραξιτÝλης υπÜρχει ολüκληρος στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ! 

     Ο Πυθαγüρας υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ! 

     Ο Πτολεμαßος Þταν ¸λληνας επιγραμματοποιüς. Τßποτα δεν εßναι γνωστü για τη ζωÞ του και δε μπορεß να ταυτιστεß με βεβαιüτητα με κανÝναν απü τους γνωστοýς Πτολεμαßους. Στη ΠΑ σþζονται 2 επιγρÜμματÜ του.

     Ο Πωλλιανüς Þταν γραμματικüς και ποιητÞς, που Ýζησε την εποχÞ του Αδριανοý κι Ýγραψε 2 συλλογÝς ποιημÜτων. Στην ΕΑ σþζονται 5 επιγρÜμματÜ του (ΧΙ 127, 128, 130, 167, ΧVI 150).

Ρ
ΡÜρος, Ριανüς ο Κρης

     Για το ΡÜρο δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.

     Ο Ριανüς ο Κρης Þταν ¸λληνας ποιητÞς και γραμματικüς, κÜτοικος ΚρÞτης, φßλος του ΕρατοσθÝνη (275-195 π.Χ.). H Σοýδα λÝει üτι αρχικÜ Þτανε σκλÜβος και παρατηρητÞς στη παλαßστρα αλλ' αργüτερα στη ζωÞ του απÝκτησε καλÞ μüρφωση κι αφιερþθηκε στη μελÝτη γραμματικÞς, μÜλλον στην ΑλεξÜνδρεια. Ετοßμασε αναθεþρηση της ΙλιÜδας και της Οδýσσειας, που χαρακτηρßστηκε απü σωστÞ κρßση και ποιητικü αισθητÞριο, ενþ τα σχüλια περιλαμβÜνανε συχνÜ δυναμικÝς παρατηρÞσεις του. ¸γραψε επßσης επιγρÜμματα, 11 απ' τα οποßα σþζονται στη ΠΑ και στον ΑθÞναιο και δεßχνουνε κομψüτητα και ζωντÜνια. Ιδιαßτερα γνωστüς üμως Ýγινε σα συγγραφÝας επþν (μυθολογικþν κι εθνογραφικþν), το πιο διÜσημο απ´αυτÜ Þτανε τα 6 βιβλßα των Μεσσηνιακþν που ασχολοýνταν με το 2ο Μεσσηνιακü Πüλεμο και τη κεντρικÞ φιγοýρα του ΑριστομÝνη, τα οποßα χρησιμοποιÞθηκαν απü τον Παυσανßα στο 4ο βιβλßο του σαν Ýγκυρη πηγÞ. ¢λλα παρüμοια ποιÞματα Þταν τα ΑχαúκÜ, τα ΗλιακÜ και τα ΘεσσαλικÜ. Τα ΗρÜκλεια Þταν Ýνα μεγÜλο μυθολογικü Ýπος, μÜλλον μßμηση του ομþνυμου ποιÞματος του ΠανυÜσι, που εßχε τον ßδιο αριθμü βιβλßων (14).


Σ

Σαβßνος ο γραμματικüς*, ΣÜμος Þ ΣÜμιος, Σαπφþ, Σατýριος, ΣÜτυρος, Σεκοýνδος ο Ταραντßνος, Σεραπßων, Σιμßας ο γραμματικüς, Σιμßας ο Ρüδιος, Σιμμßας ο Θηβαßος, Σιμωνßδης ο Κεßος, Σκυθßνος, Σπεýσιππος, Στατýλλιος ΦλÜκκος (Þ ΦλÜκκος**), ΣτÝφανος ο γραμματικüς, ΣτρÜτων ο ΣÜρδειος, ΣτρÜβων, ΣυνÝσιος ο φιλüσοφος, ΣωκρÜτης

     Για τους: ΣÜμο Þ ΣÜμιο, Σεκοýνδο τον Ταραντßνο, Σεραπßωνα, Σιμßα το γραμματικü, ΣτÝφανο το γραμματικü, ΣυνÝσιο το φιλüσοφο, και ΣωκρÜτη, δυστυχþς δεν υπÜρχουνε καθüλου στοιχεßα.

     Ο Σαβßνος ο γραμματικüς Þτανε ποιητÞς που εμφανßζεται στη ΠΑ (VI 158). Ο Jacobs τον ταυτßζει στο κατÜλογü του με τον Τýλλιο Σαβßνο. Ο Waltz κι ο Paton τους διαχωρßζουν απ’ αλλÞλων.

     Η Σαπφþ υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι ΕΔΩ!


     Ο Σατýριος Þταν επιγραμματοποιüς. Το Παλατινü χειρüγραφο τον θÝλει ΣÜτριο, ο Πλανοýδης Σατýριο. Ο Jacobs υιοθετεß τη 2η εκδοχÞ, ο Waltz τη 1η. Ο Paton επιτεßνει την σýγχυση δεχüμενος αρχικÜ την εκδοχÞ Σατýριος αλλÜ ταυτßζοντÜς τον μετÜ με τον ΣÜτυρο. Το επßγραμμα του ΣÜτριου Þ Σατýριου που σþζεται στη ΠΑ εßναι το VI 11.

     Ο ΣÜτυρος Þταν επιγραμματοποιüς του 1ου π.Χ. αι. Στην ΕΑ σþζονται 5 επιγρÜμματÜ του (Χ 6, 11, 13, XVI 153, 195). O Πλανοýδης αποδßδει τα επιγρÜμματα Χ 5 και Χ 6 στον «ΣÜτυρο ΘυÀλλο» αλλÜ μÜλλον πρüκειται περß σýγχυσης οφειλüμενης στην γειτνßαση του Χ 5 (ΘυÀλλου) με το Χ 6 (Σατýρου).

     Ο Σιμßας Þταν ¸λληνας γραμματικüς και ποιητÞς που Üκμασε περß το 300 π.Χ. και καταγüταν απü τη Ρüδο. ¸γραψε σýγγραμμα λεξικολογικοý περιεχομÝνου (Γλþσσαι), ýμνους (στο Διüνυσο, στην Εστßα, στον ΗρακλÞ κ.Ü.) και διÜφορα Üλλα ποιÞματα (Απüλλων, Γοργþ, ΜÞνες).



     Στη ΠΑ σþζονται περß τα 11 επιγρÜμματα του (Σιμßου, Σιμßου Γραμματικοý). 3 απ’ αυτÜ, τα XV 22, 24, 27, Ýχουνε γραφτεß Ýτσι þστε οι στßχοι τους να εικονßζουνε το σχÞμα του αντικειμÝνου για το οποßο μιλοýν (ΠÝλεκυς, ΠτÝρυγες ¸ρωτος, Ωüν).

     Ο Σιμμßας ο Θηβαßος Þταν μαθητÞς του ΣωκρÜτη και φßλος του ΚÝβη. ΑναφÝρεται στα απομνημονεýματα του Ξενοφþντα, στον κýκλο του ΣωκρÜτη. Επßσης αναφÝρεται στα Ýργα του ΠλÜτωνα, Φαßδων, Κρßτων, Φαßδρος και στις 12 επιστολÝς. Σýμφωνα με το ΔιογÝνη το ΛαÝρτιο Þτανε συγγραφÝας 23 σýντομων διαλüγων που δεν σþζονται σÞμερα. Στο Σιμμßα αποδßδεται απü τη ΠΑ το επßγραμμα VII 21. Στη ΠλΑν εßναι το επßγραμμα L.3 T.25 E.39 (σýμφωνα με την Ýκδοση του Ιερþνυμου ντε Μπος*). Οι περισσüτεροι κριτικοß το αποδßδουν στον Σιμßα τον Ρüδιο.
 * ΠροσοχÞ, για να μη μπερδευτοýμε: Ο Ιερþνυμος ντε Μπος (Hieronymus de Bosch) Þ Τζερüνιμο ντε Μπος (Jeronimo de Bosch) (1740-1811) Þτανε ποιητÞς και σημαντικüς λüγιος της λατινικÞς γλþσσας. ¸γραψε αρκετÜ βιβλßα, με ιδιαßτερα σημαντικÜ το Poëmata (1803) και το Anthologia Graeca, που περιεßχε τη ΠλΑν, με μετÜφραση στα λατινικÜ. ΚαμμιÜ σχÝση με το ζωγρÜφο. Το üνομÜ του στην Ýκδοση της ΠλΑν αναφÝρεται ως Hieronymο de Bosch (για την ακρßβεια ab Hieronymο de Bosch, δηλαδÞ του Ιερþνυμου ντε Μπüς), αλλÜ σε πßνακÝς του και στον τßτλο βιβλßων του αναφÝρεται ως Jeronimo De Bosch Þ Hieronymi De Bosch. Μπορεß να αναφÝρεται και με Üλλες παραλλαγÝς π.χ. Hieronimus de Bosch, Geronimo de Bosch, Heinrich van den Bosch, Jeronomio de Bosch, Jeronymo de Bosch Þ Hieronymus Boschius.
     ΓεννÞθηκε στο ¢μστερνταμ στις 23 Μαρτßου 1740. ¹ταν μαθητÞς του Pieter Burman και του Vander Wilp. Στα 20 Ýγινε αρχιγραμματÝας του ΔÞμου στη γενÝτειρÜ του, εργασßα που του επÝτρεπε να ασχοληθεß παρÜλληλα με τη συγγραφÞ και τη μελÝτη. Το 1800 Ýπιασε δουλειÜ στο ΠανεπιστÞμιο ΛÝιντε (Leyde). ΠÝθανε εκεß 1η Ιουνßου 1811.

     Ο Σιμωνßδης ο Κεßος υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι  ΕΔΩ! 

     Ο Σκυθßνος ο ΤÞιος (απ' τη ΤÝω της Ιωνßας) Þταν ο ιαμβικüς ποιητÞς του 4ου π.Χ. αι. που μετÝγραψε σε τροχαúκÜ 4μετρα (Þ επιχεßρησε να μεταγρÜψει) το Περß Φýσεως φιλοσοφικü Ýργο του Ηρακλεßτου, üπως μας πληροφορεß ο ΔιογÝνης ο ΛαÝρτιος επικαλοýμενος παλαιüτερη μαρτυρßα του Ιερþνυμου του Ρüδιου. Στßχους του διÝσωσεν ο Πλοýταρχος ενþ ο ΑθÞναιος κι ο Στοβαßος αναφÝρουν αποσπÜσματα απü τα πεζÜ Ýργα του Ἱστορßα και Περὶ Φýσεως αντßστοιχα. Στο Σκυθßνο αποδßδονται και 2 επιγρÜμματα που περιλαμβÜνονται στο 12ο βιβλßο της ΕΑ. ¼λα τα (ελÜχιστα) διασωθÝντα αποσπÜσματα των Ýργων του, εκτüς απü τα επιγρÜμματα, συμπεριελÞφθησαν απü τον Χ. Ντιλς στην ανθολογßα Poetarum philosophorum fragmenta.

     Ο Σπεýσιππος υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι (κÜτω απü τη Περικτιüνη) ΕΔΩ!

     Ο Στατýλλιος ΦλÜκκος Þ ΦλÜκκος, Þτανε ποιητÞς του 1ου π.Χ. αι., ρωμαúκÞς κατÜ πÜσα πιθανüτητα καταγωγÞς, üπως υποδηλþνει το επßθετü του. Δεν εßναι τßποτα γνωστü για τη ζωÞ του. Ο Waltz πιθανολογεß τη ταýτισÞ του με τον επικοýρειο Statilius, που σκοτþθηκε το 42 π.Χ. στους Φιλßππους πολεμþντας στο πλευρü του Βροýτου. Στη ΠΑ σþζονται περß τα 15 επιγρÜμματÜ του προερχüμενα απü το ΣτÝφανο του Φιλßππου.

     Ο ΣτρÜβων υπÜρχει στο ΣτÝκι κι εßναι  ΕΔΩ!

     O ΣτρÜτων υπÞρξεν ¸λληνας ποιητÞς. ¸ζησε το 2ο αι. π.Χ. και καταγüταν απü τις ΣÜρδεις. ΣυνÝθεσε τη περιβüητη Μοýσα ΠαιδικÞ, συλλογÞ απü 258 παιδεραστικÜ επιγρÜμματα 26 ποιητþν, που σþθηκε ολüκληρη και που αποτελεß το XII βιβλßο της ΠΑ. 98 απü τα επιγρÜμματα αυτÜ εßναι δικÜ του. Παρ’ üλο το περιεχüμενü τους (που στην εποχÞ του Þταν πιüτερο αποδεκτü) τα ποιÞματα αυτÜ διακρßνονται για τη χÜρη τους και τη κομψüτητÜ τους.

Τ

ΤιβÝριος Ιλλοýστριος, ΤιμοκρÝων, Τßμων, Τραúανüς, Τρýφων, ΤρωÀλος, Τýλλιος ΛαυρÝας, Τýλλιος Σαβßνος*, Τýμνης

     Για τους: Τßμων, ΤιβÝριος Ιλλοýστριος, Τρýφων, ΤρωÀλος, Τýλλιος ΛαυρÝας, δεν υπÜρχουνε στοιχεßα δυστυχþς.

     Ο ΤιμοκρÝων Þταν αρχαßος ¸λληνας λυρικüς ποιητÞς, αλλÜ κι αθλητÞς του πεντÜθλου, απü την Ιαλυσü της Ρüδου, που Ýζησε το 1ο μισü του 5ου αι. π.Χ..
Εßχε διακριθεß ιδιαßτερα στη ποßηση παροινßων (Üσματα τη συνοδεßα οßνου σε συμπüσια κλπ), τα οποßα μετÝτρεπε παρÜ τις δυσκολßες της δωρικÞς ποßησης σε γελοßα Üσματα. Γι´ αυτü κι απü τον ΣουÀδα κατατÜσσεται στους ποιητÝς της παλαιÜς κωμωδßας. ΜετÜ τη περßοδο των Περσικþν ΠολÝμων κατηγορÞθηκε (471 π.Χ.) üτι εμÞδισε κι εξορßσθηκε (αυτÞ κι οι παρακÜτω εßναι πληροφορßες που μας δßνει ο Πλοýταρχος στη βιογραφßα του ΘεμιστοκλÝους). ΕπιπλÝον, σατßρισε δριμýτατα με ποßημÜ του, απü το οποßο σþθηκαν μüλις 15 στßχοι, το  ΘεμιστοκλÞ για πολιτικοýς λüγους κι επειδÞ δεν φρüντισε να τον ανακαλÝσει απü την εξορßα. Στο ποßημα αυτü, ο ΤιμοκρÝων γρÜφει üτι μονÜχα Ýνας δßκαιος Üνδρας υπÜρχει: ο Αριστεßδης. Την εποχÞ που κατηγορÞθηκε για μηδισμü, Ýγραψε Ýνα 5στιχο üπου ανÝφερε πως Ýχει κι Üλλους ομüθυμους: «δεν εßμαι γω μονÜχα κολοβÞ αλεποý, εßναι κι Üλλοι».
     Σατßρισε επßσης τον Σιμωνßδη ως φλýαρο και ταυτολüγο (ΠΑ, ΧΙΙΙ 31), οπüτε ο τελευταßος του απÜντησε με σαρκαστικü επßγραμμα (ΠΑ, VII 348). Σε σχüλιü του ο ΤιμοκρÝων εýχεται ο τυφλüς Πλοýτος να μην υπÜρχει οýτε στη γη, οýτε στη θÜλασσα, αλλÜ να εξαφανισθεß στα ΤÜρταρα, γιατß αυτüς εßναι ο αßτιος για üλα τα κακÜ. Απü το Ýργο του ΤιμοκρÝοντος, εκτüς απü το παραπÜνω επßγραμμα, Ýχουν σωθεß μüνο λßγα αποσπÜσματα, που πρωτοδημοσιεýθηκαν απü τον Bergk με τον τßτλο Poetae Lyrici Graeci.

     Ο ΜÜρκος Ουλπιüς ΝÝρβας Τραúανüς (Marcus Ulpius Nerva Traianus) Þτανε Ρωμαßος αυτοκρÜτορας απü το 98 Ýως το θÜνατü του το 117. Επßσημα χαρακτηρισμÝνος απü τη ΡωμαúκÞ Σýγκλητο ως optimus princeps (ο καλλßτερος ηγεμüνας), Ýμεινε στην ιστορßα ως Ýνας επιτυχημÝνος στρατιωτικüς-αυτοκρÜτορας που ηγÞθηκε της μεγαλýτερης στρατιωτικÞς επÝκτασης στη ρωμαúκÞ ιστορßα, οδηγþντας την αυτοκρατορßα στην επßτευξη της μÝγιστης εδαφικÞς Ýκτασης. Εßναι επßσης γνωστüς για τη φιλανθρωπικÞ του διακυβÝρνηση, επιβλÝποντας εκτεταμÝνα προγρÜμματα ανοικοδüμησης δημοσßων κτιρßων και εφαρμüζοντας πολιτικÝς κοινωνικÞς πρüνοιας, η οποßα του χÜρισε διαρκÞ φÞμη ως τον δεýτερο απü τους πÝντε καλοýς αυτοκρÜτορες που κυβÝρνησαν σε μßα εποχÞ ειρÞνης και ευημερßας στην περιοχÞ της Μεσογεßου.
     ΓεννÞθηκε 18 ΣεπτÝμβρη 53 μ.Χ.στην επαρχßα ΒαιτικÞ. Η μη αριστοκρατικÞ οικογÝνεια του Τραúανοý Þταν ιταλικÞς κι ßσως ιβηρικÞς καταγωγÞς. ¹ταν ο 1ος αυτοκρÜτορας που δεν ανÞκε σε ευγενÞ οικογÝνεια της Ρþμης. Πριν γßνει, διετÝλεσε διοικητÞς του ρωμαúκοý στρατοý στη περιοχÞ του ΡÞνου. Επß των ημερþν του, η αυτοκρατορßα επεκτÜθηκε σε νÝα και πλοýσια εδÜφη στη περιοχÞ της Δακßας με τους δýο δακικοýς πολÝμους (101-106), ενþ ξεκßνησε κι εκστρατεßα εναντßον των ΠÜρθων. Στο οικονομικü πεδßο, ελÜττωσε τους φüρους κι ενßσχυσε το σýστημα δωρεÜν παροχÞς σιτηρþν (alimenta). Με τα χρÞματα απü τα πλοýσια λÜφυρα των δακικþν πολÝμων βελτßωσε τα οικονομικÜ των επαρχιακþν πüλεων, ενþ αýξησε τη κρατικÞ παρÝμβαση στη διοßκηση διορßζοντας λογιστÝς που επÝβλεπαν τα οικονομικÜ των πüλεων. Το 104 του απονεμÞθηκε ο τßτλος του optimus princeps.



     ºσως Þταν η καλýτερη περßοδος της ρωμαúκÞς αυτοκρατορßας, αφοý η ακμÞ της Ýφτασε στο απüγειü της. Οι αρχαßοι συγγραφεßς εκφρÜζουνε για το πρüσωπü του θαυμασμü που ξεπερνÜ οποιοδÞποτε Üλλο πρüσωπο. ΣημαντικÞ Þταν η δημοτικüτητÜ του, σε αντßθεση με τα αισθÞματα απÝχθειας για το Δομιτιανü κι η συμφιλιωτικÞ και μετριοπαθÞς πολιτικÞ του προς τη Σýγκλητο. ΜοναδικÞ Þτανε κι η γοητεßα της προσωπικüτητÜς του. Οι στρατιþτες Þταν αφοσιωμÝνοι στον αυτοκρÜτορα που μοιραζüταν μαζß τους τα λÜφυρα του πολÝμου και Ýσχιζε τα ροýχα του για να δÝσει τις πληγÝς τους. ΠροσÝφερε Üφθονα Üρτο και θεÜματα (panem et circenses) κι Þξερε ν' ανεβÜζει το ηθικü του λαοý με τις νßκες του. ΠÝθανε στις 8 Αυγοýστου 117 κατÜ τη διÜρκεια εκστρατεßας κατÜ των ΠÜρθων. Του αποδßδονται 2 επιγρÜμματα της ΠΑ (το αμφισβητοýμενο ΙΧ 388 και το ΧΙ 418).

     Ο Τýλλιος Σαβßνος μνημονεýτηκε στο σßγμα στο λÞμμα, Σαβßνος ο Γραμματικüς.

     Ο Τýμνης Þτανε ποιητÞς απü τη Καρßα Þ τη ΚρÞτη, που μÜλλον Ýζησε στο 2ο μισü το 3ου π.Χ. αι. Στη ΠΑ σþζονται 7 επιγρÜμματÜ του που περιλαμβανüταν στο ΣτÝφανο του ΜελÝαγρου.

Φ
Φαεννüς, Φαßδιμος (επιγραμματοποιüς), ΦÜλαικος, Φανßας ο γραμματικüς, ΦιλÞμων, ΦιλητÜς ο Κþος, Φßλιππος ο βασιλεýς, Φßλιππος ο Θεσσαλονικεýς, Φιλüδημος ο Επικοýρειος, Φιλßσκος, Φιλüξενος, Φιλüστρατος, Φßλων, ΦλÜκκος**, Φρüντων, ΦωκÜς ο διÜκονος, Φωκυλßδης

     Για τους: Φαεννüς, ΦÜλαικος, Φανßας ο γραμματικüς, Φιλßσκος, Φιλüστρατος, Φßλων, Φρüντων και ΦωκÜς, δυστυχþς δεν Ýχουμε καθüλου στοιχεßα.

     Ο 
Φαßδιμος (Phaedimus Epigrammaticus), στο λεξικü Liddell-Scott, θεωρεßται πως Ýζησε το 2ο αι.π.Χ. Ο Mackail εκτιμÜ πως ο Φαßδιμος που του αποδßδει η ΠΑ τα επιγρÜμματα αυτÜ, εßναι ο Φαßδιμος ο Βισανθηνüς αρχαßος ¸λλην επικüς ποιητÞς απü τη ΒισÜνθη (σημερινü ΤεκιρντÜγ, η παλαιÜ Ραιδεστüς στη ΑνατολικÞ ΘρÜκη), που σýμφωνα με τον ΑθÞναιο, Þτανε συγγραφÝας ενüς Ýπους με το üνομα ΗρÜκλεια. Η ßδια εκτßμηση γßνεται κι απü πηγÞ που θεωρεß üτι ο επικüς ποιητÞς Ýζησε τον 3ο αιþνα π.Χ.

     Ο Φßλιππος Ε' ο Βασιλεýς υπÜρχει ολÜκερος ΕΔΩ!

     Ο Φßλιππος ο Θεσσαλονικεýς υπÜρχει ολÜκερος ΕΔΩ!

     Ο ΦιλÞμων υπÜρχει ΕΔΩ!

     Ο ΦιλητÜς ο Κþος Þ ΦιλÞτας (περßπου 340 π.Χ. / περßπου 285 π.Χ.) Þταν αρχαßος ¸λληνας ποιητÞς απü τη Κω κατÜ την ΕλληνιστικÞ περßοδο. ¹τανε γιος του ΤÞλεφου. ΑναφÝρεται üτι Þταν δÜσκαλος του Ζηνüδοτου του ΕφÝσιου, αλλÜ και του ΑρÜτου του ΣολÝα κι Üλλων ποιητþν. Στη Κω, Ýγινε επßσης δÜσκαλος του Πτολεμαßου ΦιλÜδελφου, που γεννÞθηκε στο νησß. Στη συνÝχεια θεωρεßται üτι πÞγε στην ΑλεξÜνδρεια γýρω στο 297/6 π.Χ., συνοδεýοντας τον Πτολεμαßο. Περß το 290 π.Χ. επÝστρεψε στη Κω. ΕπÝδρασε σημαντικÜ στην αλεξανδρινÞ ποßηση.



     Κýρια Ýργα του Þταν ελεγεßες. Σε μια συλλογÞ ελεγειþν του Ýδωσε ως τßτλο το üνομα της ερωμÝνης του Βιττßς Þ Βαττßς. ¸χουνε διασωθεß μüνον αποσπÜσματα ελεγειþν, συγκεκριμÝνα δυο αποσπÜσματα απü ελεγεßα για τη θεÜ ΔÞμητρα, το επýλλιο ΕρμÞς, ερωτικü ποßημα με τßτλο Παßγνια. ¢λλο Ýργο του Þταν το ¢τακτοι γλþσσαι με συλλογÞ λÝξεων δυσνüητων και σπÜνιων που προÝρχονταν απü παλαιüτερα ποιÞματα. Στην ΕΑ υπÜρχουνε 2 επιγρÜμματα (AP VI 210, AP VII 480), που αποδßδονται στον ΦιλÞτα το ΣÜμιο (ΦιλÞτα Σαμßου). ΜελετητÝς εκτιμοýν üτι εßναι πιθανþς το ßδιο πρüσωπο με τον ΦιλητÜ τον Κþο.

     Ο Φιλüδημος (110 π.Χ.-35 π.Χ.) üπως κι ο ΜελÝαγρος, γεννÞθηκε στα ΓÜδαρα της Παλαιστßνης κι Þταν ¸λληνας επικοýρειος φιλüσοφος και ποιητÞς, με πλοýσιο συγγραφικü Ýργο. Μετοßκησε στην ΑθÞνα üπου μαθÞτευσε στην Επικοýρεια ΦιλοσοφικÞ ΣχολÞ την εποχÞ που Þτανε σχολÜρχης ο ΖÞνων ο Σιδþνιος. Αργüτερα μετοßκησε εκ νÝου, τη 10ετßα του 70 αρχικÜ στη Ρþμη και κατüπιν στη περιοχÞ της ΝÜπολης, üπου συνδÝθηκε με τον Πεßσωνα (πεθερü του Ιοýλιου Καßσαρα). ¸ζησε κυρßως στην περιοχÞ της Καμπανßας (ΗρÜκλειον, κοντÜ στην ΝεÜπολη), üπου ßδρυσε επικοýρεια φιλοσοφικÞ σχολÞ που εßχεν ιδιαßτερη ακτινοβολßα. Εßναι πιο πολý γνωστüς για τις εκλαúκευτικÝς φιλοσοφικÝς πραγματεßες παρÜ για τα επιγρÜμματÜ του.

     ΦιλοσοφικÜ κεßμενÜ του ανακαλυφθÞκανε σχετικÜ πρüσφατα, üταν στα μÝσα του 18ου αι, στο ΗρÜκλειο (Herculaneum), σημερινü ΕρκολÜνο, πüλη παραθαλÜσσια πλησßον της Πομπηßας, η αρχαιολογικÞ σκαπÜνη Ýφερε στο φως 1100 περßπου παπυρικÜ κεßμενα που βρεθÞκανε θαμμÝνα (αποτÝλεσμα της γνωστÞς ηφαιστιακÞς Ýκρηξης) στο εσωτερικü μιας επιβλητικÞς ρωμαúκÞς βßλας. Οι πÜπυροι περιÝχουν στη πλειονüτητÜ τους Ýργα του Επßκουρου κι Üλλων μεταγενεστÝρων Επικουρεßων, μεταξý των οποßων και πολλÜ Ýργα του Φιλüδημου. Επßσης Ýχουνε σωθεß και 30 επιγρÜμματÜ του που εμπεριÝχονται στη ΠΑ και ΠλΑν και 12 αλλοý, τα περισσüτερα μ' ερωτικÞ θεματολογßα.

     «Εßναι απü τους πιο λεπταßσθητους, αλλÜ και πιο τολμηροýς, επιγραμματοποιοýς του ερωτικοý 5ου βιβλßου της ΠΑ, üπου Ýχουνε διασωθεß περßπου 30 επιγρÜμματÜ του (Üλλα 12 περιÝχονται σε Üλλα βιβλßα)» (Ν. ΧουρμουζιÜδης).

     ΠÝθανε γýρω στο 40-35 π.Χ.

     Ο Φιλüξενος υπÜρχει ΕΔΩ!

     Ο ΦλÜκκος μνημονεýτηκε στο σßγμα, ως Στατýλλιος ΦλÜκκος.

     Ο Φωκυλßδης Þ Φωκυλßδης ο ΜιλÞσιος, τÝλη του 6ου αι. - αρχÝς 5ου αι. π.Χ., Þταν ελεγειακüς ποιητÞς που ασχολÞθηκε αποκλειστικÜ με τη σýνταξη γνωμικþν (ηθικοß κανüνες) σε 6μετρα που προτÜσσονταν πÜντα η φρÜση «Καß τüδε Φωκßδεῳ» και γι´ αυτü ονομÜσθηκε και γνωμικüς ποιητÞς. Τα γνωμικÜ που Ýγραψε δεν διασþζονται ως ολοκληρωμÝνο Ýργο αλλÜ εßναι διÜσπαρτα σε αναφορÝς Üλλων συγγραφÝων. Μαζß με τον σýγχρονü του Δημüδοκο απü τη ΛÝρο αλληλοπειρÜζονταν με στßχους.

Μηδενß δßκην δικÜσης, πριν αμφοßν (των δýο μερþν) μýθον ακοýσης.
Η φιλοχρημοσýνη μÞτηρ κακüτητος απÜσης.

Χ
ΧαιρÞμων

     Με το üνομα ΧαιρÞμων φÝρεται αρχαßος ¢θηναßος τραγικüς ποιητÞς που Üκμασε περßπου το 380 π.Χ.. Απ' τα Ýργα του μüνο λιγα αποσπÜσματα Ýχουνε διασωθεß καθþς και κÜποια επιγρÜμματÜ του στην ΕΑ (VII 469, 720, 721). Ο ποιητÞς ΧαιρÞμων μνημονεýεται επßσης (Σουßδας) κι ως κωμικüς ποιητÞς, που φÝρεται και να εßναι αυτüς που εισÞγαγε στη τραγωδßα σκηνÝς απü τον κοινü βßο με τÜση διακωμþδησης.

-------------------------------------------

   *
Δεν υπÜρχει καμμιÜ ασφαλÞς πληροφορßα χρονικÜ, Ýτσι, με üχι κι ασφαλÞν εκτßμησιν ομολογþ, τον Üφησα στους αρχαιüτερους. ΦÝρεται να ταυτßζεται με τον Üλλο Σαβßνο και τον Τýλλιο που Ýχεουνε κι αυτοß αστερÜκι κüκκινο.

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers