ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

Ðáãê. ÈÝáôñï 

ÁñéóôïöÜíçò: ËõóéóôñÜôç

                          ΛυσιστρÜτη

   ΜετÜφραση-Σημειþσεις: Πολýβιος Δημητρακüπουλος (Pol Arcas)


                   1.) ΠΡΟΛΟΓΟΣ (1-253)

(η σκηνÞ παριστÜ οδüν, εφ' ης βλÝπει η οικßα της ΛυσιστρÜτης. - 'Aποψις της Ακροπüλεως. - Η ΛυσιστρÜτη ßσταται παρÜ την θýραν της οικßας της.)

ΛυσιστρÜτη

         M' αν τις ÝκÜλεσε κανεßς κι απü τα σπßτια φýγανε
         και Þ στου ΒÜκχου το ναü, Þ στου Πανüς επÞγανε,
         Þ στη Γεννετυλßδα μας Þ και στην ΚωλιÜδα,
         απ' τα πολλÜ τα τýμπανα ποý θÜνε στην αρÜδα,
         δεν θα μποροýσε βÝβαια γυναßκα να περÜση.
         Κι üμως καμμιÜ δεν φÜνηκε στο σπßτι μου να φθÜση,
         Ýξω απü τη γειτüνισσα ποý Ýρχεται τρεχÜτη.
         Την Καλονßκη χαιρετþ.

Καλονßκη:                                   Κι εγþ τη ΛυσιστρÜτη.
(δßδουν τÜς χεßρας)
         Το μÜτι μου σε ταραχÞ και σκυθρωπÞ σε βλÝπει
         να γßνονται τα φρýδια σου σα τüξα, δεν σου πρÝπει,
         παιδß μου.
Λυσ:                 Καλονßκη μου, μες στη καρδιÜ μου καßει
         για της γυναßκες μια φωτιÜ, ποý κÜθε Üντρας λÝει
         πþς εßμαστ' üλες πονηρÝς και τοýτο με λυπεß.
Καλ:  Μα το Θεü! δεν εßμαστε;
Λυσ:                                      Μα εßχαμεν ειπÞ
         εδþ να μαζευθοýμε,
         κι üλες για μιαν υπüθεσι σπουδαßα να σκεφθοýμε
         μα να τες που δεν Ýρχονται, το ρßξαν στο κοιμÞσι.
Καλ:  Θα 'ρθοýν. Δεν εßνε εýκολο πολý νÜ ξεκινÞση
         γυναßκ' απü το σπßτι της, η μßα θα φροντßση
         και για το νοικοκýρη της, εκεßνη θα ξυπνÞση
         το δοýλο της Þ το μωρü η Üλλη θα κοιμßση,
         τοýτη θα λοýση το παιδß κι αυτÞ θα το ταÀση.
Λυσ: Εδþ υπÜρχει κÜτι
         πιü σπουδαιüτερ' απ' αυτÜ.
Καλ:                                         Τß τρÝχει, ΛυσιστρÜτη;
         που τις γυναßκες κÜλεσες να 'ρθοýνε δßχως Üλλο;
         Ποιü πρÜγμα εßνε, φßλη μου και πüσο;
Λυσ:                                                       Α, μεγÜλο.
Καλ:  Μπα! μÞπως εßνε και χονδρüν;
Λυσ:                                     Μα το Θεü, χονδρüν.
Καλ:  Καß τüτε πþς δεν Þλθαμε;
Λυσ:                                    Δεν εßνε των ανδρþν.
         αυτü ποý ξÝρεις, τüτε πιÜ θα φθÜναμε τρεχÜλα
                                             μα εßνε πρÜματ' Üλλα,
         ποý τα εξÝτασα καλÜ μονÜχη 'μπρüς και πßσω,
         κι αγρýπνησα πολλÝς νυχτιÝς, για να τα συζητÞσω.
Καλ: 'Αμ' τüτε θÜνε πρÜματα πολý λεπτÜ επßσης,
         για να μπüρεσης εýκολα να τα στριφογυρßσης.
Λυσ: Τüσο λεπτÜ, ποý η ΕλλÜς μπορεß σ' αυτüν το χρüνο,
         τη σωτηρßα της να βρÞ με της γυναßκες μüνο.
Καλ:  Με της γυναßκες; 'Ελα δα! θα 'ταν μεγÜλο θÜμα,
         να στÝκ' Þ σωτηρßα της σε τüσο λßγο πρÜμα.
Λυσ: Για το καλü της πüλεως ü,τι θα ειπþ, αν γßνη,
         απü ΠελοποννÞσιο ρουθοýνι δεν θα μεßνη,
Καλ:  Μα το θεü, καλÞτερα να λεßψουνε κι' αυτοß.
Λυσ: Καß τüτε θα καταστραφοýν και üλ' οι Βοιωτοß,
Καλ:  ΑλλÜ να μη καταστραφοýν και üλοι στην εντÝλεια
         της ΚωπαÀδος μοναχÜ εξαßρεσε τα χÝλια.
Λυσ: Για την ΑθÞνα δε ποτÝ στο νου μου δεν θα βÜλω
         τÝτοιο κακü μεγÜλο.
         μα τοýτο απü μüνο του τßποτε δεν σημαßνει,
         μπορεßς να νοιþσης μüνη σου πως πÜει κι αυτÞ χαμÝνη.
         Αν üμως μαζευθοýν εδþ στο σπßτι μου πλησßον
         τα θηλυκÜ των Βοιωτþν και Πελοποννησßων,
         και üλες σýμφωνες ημεßς τα χεριÜ μας αν δþσουμε,
         Ý τüτε την ΕλλÜδα μας αφεýκτως θα την σþσουμε.
Καλ:  Μα η γυναßκες πþς μποροýν κÜτι καλüν να κÜνουνε,
         και κÜποια φρüνιμη δουλειÜ, ποý κÜθονται και βÜνουνε
         στο σπßτι τους φτιασßδια
         και κßτρινα φορÝματα και χßλια δυο στολßδια,
         ποý βÜνουν και κυμβερικÜ φουστÜνια δßχως ζþνη
         και παντουφλÜκια ελαφρÜ;
Λυσ:                                        ΑυτÜ θα γßνουν μüνη
         αιτßα, ποý θα βρÞ σε μÜς η πüλις τον σωτÞρα,
         τα κßτρινα φορÝματα, οι στολισμοß, τα μýρα,
         τα διÜφανα πουκÜμισα κι αυτü το παντουφλÜκι
Καλ:  Καß με ποιüν τρüπο;
Λυσ:                              Ποý θα ιδÞς και μüνη, σε λιγÜκι.
          να μη βρεθÞ αρσενικüς, που δüρυ να σÞκωση,
          και Üλλον να σκοτþση.
Καλ:   'Αν Þ γυναßκα, üπως λες, το θαýμ' αυτü θα κÜνη,
          μα της ΘεÝς, βÜφω κι εγþ, κßτρινο το φουστÜνι.
Λυσ:  Οýτε ασπßδα πια κανεßς να πιÜση θα μπüρεση...
Καλ:   Θα βÜλω και κυμβερικü φουστÜνι δßχως μÝση...
Λυσ:  Και οýτε μαχαιρÜκι...
Καλ:                             Θα βÜλω παντουφλÜκι...
Λυσ:  Δεν Ýπρεπε λοιπüν αυτÝς να Þν' εδþ παροýσες ;
Καλ:   Τß λες ! ποý Ýπρεπε φτερÜ να κÜνουν οι βρωμοýσες !
Λυσ:  Μα Αθηναßες εßν' κι αυτÝς, üπως καθÝνας βλÝπει,
          ποý πÜντα φτιÜνουν κÜθε τι την þρα που δεν πρÝπει,
          Καß δεν εφÜνηκε καμμιÜ να φθÜση στην ΑθÞνα,
          οýτ' απü τις θαλασσινÝς, οýτ' απ' τη Σαλαμßνα.
Καλ:   Μα ξÝρω πþς πρωß-πρωß στα τρεχαντÞρια μπÞκανε
          και στη στεριÜ διαβÞκανε.
Λυσ:  Καß üμως ελογÜριαζα πως πιο μπροστÜ θα φθÜσουν
          των Αχαρνþν τα θηλυκÜ, μα νÜ, θα μας το σκÜσουν.
Καλ:   'Αλλα η ΘεαγÝναινα, για νÜρθη εδþ τρεχÜτη,
          πÞγε και συμβουλεýθηκε τη νýχτα την ΕκÜτη.
          Μα να που φθÜνουν μερικÝς...
Λυσ:                                 να κι Üλλες που κινÜνε.                         
Καλ:   Ου, ου ! κι αυτÝς ποιες νÜνε;
Λυσ:  Α, εßν' Üπ' τον ΑνÜγυρο, üλα τοýτα τα πλÞθη.
Καλ:   Θαρρþ πþς ο ΑνÜγυρος στ' αλÞθεια εκινÞθη.
        (εισÝρχονται Μυρρßνη, Λαμπιτþ και πολλαß γυναßκες)
Μυρ:  ΜÞπως και στο συνÝδριο, ποý θÝλησες να γßνη,
          οι τελευταßες φθÜσαμε; Για δεν μιλÜς;
Λυσ:                                              Μυρρßνη,
          βÝβαια το εγκþμιο δεν θα σου πλÝξω τþρα,
          ποý για σπουδαßα πρüκειται και μοýρθες τÝτοιαν þρα.
Μυρ:  Εγýρευα τη ζþνη μου
          μÝσ' στο σκοτÜδι μüνη μου.
          Μ' αν Þνε τüσο σοβαρü, ποý λες, το πρÜμα κεßνο,
          πες το σ' εμÜς ποý Þλθαμε.
Λυσ:                                            ΑλλÜ θα περιμεßνω
          και της γυναßκες, ποý θα ρθοýν για την αυτÞν αιτßα,
          απü την Πελοπüννησο κι' απü τη Βοιωτßα.
Μυρ:  Α, μÜλιστα üσο γι' αυτü...
          Να ποýρχεται κ' Þ Λαμπιτþ.
                (εισÝρχεται η Λαμπιτþ)
Λυσ:  Καλþς τη τη ΣπαρτιÜτισσα τη Λαμπιτþ! τß χρþμα!
          πþχεις, γλυκειÜ μου! τß γερü και σιδερÝνιο σþμα!
          τß ωμορφιÜ! ποý φαßνεται και λÜμπει κι εδþ πÝρα!
          Καß ταýρο θα μποροýσες συ να πνßξης καμμιÜ μÝρα!
Λαμ:  Μα τους Θεοýς, εßνε γερü αυτü το σþμα üλο μου.
          γυμνÜζομαι ως που χτυποýν οι φτÝρνες μου στο κþλο μου.
Λυσ:  (ψηλαφοýσα τα στÞθη της Λαμπιτοýς) ΣτÜσου λιγÜκι, στÜσου...
          Καß τß ωραßα ποýν' αυτÜ, φιλτÜτη, τα βυζιÜ σου.
Λαμ:  Σας βλÝπω ποý ξαμþνετε τα χÝρια να με ψÜξετε,
          λες κι εßμαι κÜποιο σφÜγιο και Þρθα να με σφÜξετε,
Λυσ:  Καß η κοπÝλλα απü δω ποιÜ εßνε;
Λαμ:                                                   Μα τον Δßα,
          εßνε κι αυτÞ αρχüντισσα απü τη Βοιωτßα,
          ποý Ýρχεται για λüγου σας.
Λυσ:                                          Λοιπüν εßμαι βεβαßα,
          üτι χωρÜφι εκλεκτü θÜχης κι εσý, Θηβαßα.
Καλ:   (θωπεýουσα την Θηβαßα) Εγþ νομßζω μÜλιστα πþς τοýτο το καûμÝνο,
          θα τü 'χη το χωρÜφι του και καλλιεργημÝνο.
Λυσ:  Καß το κορßτσι απü δω ποιο εßνε;
Λαμ:                                                   Μα τον Δßα
          εßνε μια κüρη þμορφη απü την Κορινθßα.
Λυσ:  Σαν εßν' απü την Κüρινθο, θÜνε πολý καλÞ,
          και μÜλιστα μου φαßνεται και λßγο παρδαλÞ.
Λαμ:  Ποιος Ýκαμε να 'ρθÞ εδþ ν' αρÜξη τοýτος üλος
                                           των γυναικþν ο στüλος ;
Λυσ:  Εγþ.
Λαμ:           Για μßλησε λοιπüν με λüγια μετρημÝνα,
                                              τß θÝλεις απü μÝνα;
Μυρ:                                   Πες μας λοιπüν, καûμÝνη!
Καλ:   Ναß, λÝγε μας, τß τÜχατε σπουδαßο σου συμβαßνει;
Λυσ:  ΑμÝσως τþρα θα το πω, μα θα ρωτÞσω πρþτα,
          και θ' απαντÞσετε κι εσεßς.
Μυρ:                                         ¼,τι κι αν θÝλης ρþτα.
Λυσ:  Σεßς δεν επιθυμÞσατε, μονÜχες νýχτα-μÝρα,
          να Ýχετε των τÝκνων σας κοντÜ σας τον πατÝρα,
          ποý λεßπει για τον πüλεμο; γιατß καλÜ το ξÝρω,
          πþς Ýφυγαν οι Üνδρες σας.
Καλ:                                           Α! το δικü μου γÝρο
          στη ΘρÜκη μου τον στεßλανε, καûμÝνη, να φυλÜττη
                                                 τον στρατηγüν ΕυκρÜτη!
Γν. Α':                                           Καß το δικü μου φßλο
          μÞνες εφτÜ σωστοýς-σωστοýς τον Ýχουνε στην Πýλο.
Λαμ:  Καß ο δικüς μου βιαστικüς καμμιÜ φορÜ αν Ýβγη
          απü τις τÜξεις, μου ρχεται και δüς του ξαναφεýγει.
Λυσ:                                         ΚαλÝ τß λες; Απü γαμιÜ
                                               δεν Ýχει μεßνη σπßθα μιÜ.
          Αφ' üτου οι ΜιλÞσιοι μας Ýχουνε προδþση,
          κι εκüψαμε τη σχÝσι τους, δεν εßδα οýτε τüση
          μιαν οχταδÜκτυλη ψωλÞ απü πετσß φτιασμÝνη,
          για πÝτσινη παρηγοριÜ τουλÜχιστο να μÝνη.
          ΘÝλετε σεßς λοιπüν μ' εμÝ, αν τýχη κι εýρω τρüπο,
          να παýσουμε τον πüλεμο που ρÞμαξε τον τüπο;
Μυρ:  Μα τις ΘεÝς, αν Þτανε ανÜγκη να πουλÞσω
          και το πανωφορÜκι μου κι αυτü θα το θελÞσω
          και θα το πιω αυθημερüν.
Καλ:                                     Κι εγþ τß να σας πω;
          και αν μου Þταν δυνατüν σα σφÞκα να κοπþ
          στα δυü, τüνα κομμÜτι μου θα το παραχωροýσα.
Λαμ:  Στοý ΤαûγÝτου την κορφÞ ν' ανÝβω θα μποροýσα
          κι εγþ, αρκεß να Þξευρα μ' αυτü πþς η ειρÞνη
                                            μποροýσε και να γßνη.
Λυσ:  Να σας το κρýψω δεν μπορþ κι ακοýστε τß θα φτιÜσουμε,
          αν θÝλετε, γυναßκες μου, τοýς Üνδρες ν' αναγκÜσουμε
                                               να κÜμουν την ειρÞνη,
          η κÜθε μια στον Üνδρα της να παýση να το δßνη.
Καλ:   Και πþς; για λÝγε.
Λυσ:  ¸ λοιπüν τß λÝτε; Τους το φτιÜνουμε;
Καλ:                  Κι αν πρÝπη να πεθÜνουμε,
                                           να γßνη αυτü ποý λες.
Λυσ:  Λοιπüν ν' αποκηρýξουμε της ανδρικÝς ψωλÝς.
(αι γυναßκες δεικνýουν δυσαρÝσκειαν, Üλλαι κλαßουν κι Üλλαι διατßθενται να φýγουν.)
          Εσεßς για ποý το βÜλατε; Κι εσεßς για που το στρßψατε ;
          Τß στραβομουτσουνιÜσατε; Τα μοýτρα τß τα κρýψατε;
          Τß Üλλαξε το χρþμα σας κι αρχßσατε να κλαßτε;
          Αρνεßσθε; ¹ το κÜνετε; Τß σκÝπτεσθε; δεν λÝτε;
Μυρ:                                Αρνοýμαι, δεν με μÝλει.                         
           Α μπÜ! Μπορεß ο πüλεμος να γßνετ' üσο θÝλει.
Λυσ:   (στη Καλονßκη) ΑυτÜ λοιπüν περßμενα, βρε σφÞκα, να μας πÞς;
           Δεν Þσουν συ ποý Ýλεγες στα δýο να κοπÞς;
Καλ:   'Αλλαξε λüγια, Üλλαξε! και στη φωτιÜν απÜνω
           να περπατÞσω αν αγαπÜς κι αυτü, ποý λες, το προτιμþ,
                                               παρÜ της ποýτσας τον καûμü,
           γιατß δεν ξεýρω σαν κι αυτÞ τß Üλλο θ' αποκτÞσω.
Λυσ:   (στη Μυρρßνη) Κι εσý τι λÝς;
Μυρ:                                             Μα τη ...φωτιÜ κι εγþ θα προτιμÞσω.
Λυσ:  ¿ γÝνος ξεκωλιÜρικο! Δικαßως, μα τον Δßα,
          λÝνε πþς βγαßνει απü μας η κÜθε τραγωδßα.
          Δεν ξÝρουμ' Üλλο τßποτα κι εμεßς μικραß- μεγÜλαι,
          παρÜ ξεροκουνÞματα και δüςτου μπÜσε-βγÜλε!
          Μα κι αν η ΣπαρτιÜτισσα στο κüμμα μου θα μεßνη,
          μπορεß να κατορθþσουμε η δυü μας την ειρÞνη.
          Δος μου λοιπüν την ψÞφο σου.
Λαμ:                                                Εßνε κακü πολý,
          απ' της γυναßκας το πλευρü να λεßπη κι η ψωλÞ
                                                και μüνη να κοιμÜται.
           Μα η ειρÞνη μ' üλ' αυτÜ θαρρþ πως προτιμÜται.
Λυσ:                                         Εýγε σου, φιλενÜδα!
           εßσαι γυναßκα πειü σωστÞ απ' üλες στÞν ΕλλÜδα.
Καλ:   Θαρρεßς πþς αν απÝχουμε κι απ' τη δουλειÜν εκεßνη,
           για τοýτον,-ü μη γÝνοιτο!- θα κÜμουν την εßρÞνη;
Λυσ:   Μα τις ΘεÝς, εßν' αρκετü. Αν κÜτσουμε κλεισμÝνες
           μÝσα στα σπßτια μας ημεßς, καλοφτιασιδωμÝνες,
           και στα πουκαμισÜκια μας αυτÜ τ' αμοργινÜ,
           αφÞσουμε τα σþματα να φαßνωνται γυμνÜ
           και το κουρÝψουμε κι αυτü,οι Üνδρες θα λυσσÜξουν
           απ' την επιθυμßα τους να 'ρθουν να μας τη σÜξουν
           κι üταν θα ιδοýν η κÜθε μια üτι γι' αυτοýς δεν τüχει,
           τüτε να ιδÞς τον πüλεμο τον παýουνε, Þ üχι;
Λαμ:  Το ßδιο κι ο ΜενÝλαος, σαν εßδε την ΕλÝνη
                                     στα στÞθη γυμνωμÝνη
                                           και εßδε το βυζß της,
          επÝταξε το ξßφος του κι εκüλλησε μαζý της.
Καλ:   Για στÜσου τþρα, βρε κουτÞ:
          κι αν μας αφÞσουνε κι αυτοß;
          Ý, τüτε τß γινüμαστε;
Λυσ:  üπως λÝει κι ο ΦερεκρÜτης, θα γδÝρνουμε γδαρμÝνη σκýλλα
Καλ:   ΑυτÝς οι απομßμησες, -αχ- εßναι αηδßα.
          Κι αν μας πιÜσουν και μας τραβÞξουν με βßα στο δωμÜτιο;
Λυσ:  Να πιαστεßς απ' την πüρτα.
Καλ:   Κι αν μας χτυπÞσουν;
Λυσ:  Τüτε θα τους κÜτσουμε αλλÜ κακÞν κακþς.
          Δεν τους κÜνει κÝφι με το ζüρι.
          κι αν η γυναßκα δεν δεχθÞ τα δüντια της να δεßξη,
          ο Üντρας δεν ευφραßνεται.
Καλ:  ¸ τüτε το δεχüμεθα, σαν εýκολο σας φαßνεται.
Λαμ:  ¼σο για μας, θα πεßσουμε τους Üντρες μας να γßνη
                                                          ειλικρινÞς ειρÞνη
          αλλÜ αυτüς ο παλαβüς λαüς των Αθηναßων,
          πþς θα πεισθÞ τον πüλεμο να μη γυρεýη πλÝον;
Λυσ:                                      Για τοýτο μη σε μÝλη,
          κι εμεßς τον καταφÝρνουμε να μη τον ξαναθÝλη.
Λαμ:  Για την ειρÞνη ο λαüς δÝν κÜνει οýτε βÞμα,
          ενüσω πλοßα Ýχετε κι αμÝτρητο το χρÞμα,
          απÜνω στην Ακρüπολι.
Λυσ:                                         Εφρüντισα για τοýτο,
          θα κυριεýσουμε κι αυτÞ και üλον της τον πλοýτο,
          θα πÜν' εμπρüς οι πιο γρηÝς, κατÜ τη συμφωνßα,
          και τÜχα με την πρüφαση νÜ κÜνουνε θυσßα
          θα πιÜσουν την Ακρüπολι, þς που να μαζευθοýμε
          κι ημεßς και τι θÜ κÜνουμε εδþ να συσκεφθοýμε.
Λαμ:  ¼λα καλÜ üσα μας λες.
Λυσ:                                   ¸, Λαμπιτþ και τþρα
           γιατß δÝν ορκιζüμαστε, μα χÜνουμε την þρα,
           κι Ýτσι τη συμφωνßα μας ποτÝ να μη χαλÜσουμε;
Λαμ:  Πες μας λοιπüν του λüγου σου τον üρκο ποý θα πιÜσουμε.
          ΑλÞθεια, ποýν' η δοýλα μου;-¸, ποý κυττÜζεις;
          ΒÜλε συ την ασπßδ' ανÜποδα, και τα εντüσθια βγÜλε.
          του θýματος, να κÜνουμε τον üρκο.
Καλ:                                                       ΛυσιστρÜτη,
          ποιüν üρκο τÜχα θα μας πÞς να κÜνουμε, φιλτÜτη;
Λυσ:  Ποιüν üρκο; Καß ο ποιητÞς Αισχýλος τüχει πÞ,
          απÜνω στην ασπßδα μας το θýμα θα κοπÞ.
Καλ:   ¼χι, δεν εßνε δυνατüν, üρκος για την ειρÞνη
          σε μια ασπßδα δηλαδÞ πολεμικÞ να γßνη.
Λυσ:  Καß πþς θα ορκισθοýμε;
Καλ:   ¸ν Üλογο θα βροýμε
          Üσπρο, και τα εντüσθια η δοýλα να του βγÜλη.
Λυσ:  Ποý να το βροýμε τ' Üλογο το Üσπρο τþρα πÜλι;
Καλ:   Καß πþς λοιπüν η κÜθε μια τον üρκο της θα κÜνη;
Λυσ:  Θα σου το πω. Να πÜρουμε κατÜμαυρη λεκÜνη,
                                                ανÜποδα τη βÜζουμε
          κι Ýνα σταμνß απü κρασß της ΘÜσου θυσιÜζουμε,
                                     κι üρκο σ' αυτü θα δþσουμε
(εμφαντικþς)
                                       πþς δεν θα το νερþσουμε!
Λαμ:                         Ωχ, ωχ! τον üρκο σου αυτüν
          κι επαßνους να του ψÜλουμε δεν εßνε δυνατüν.
Λυσ:  Λοιπüν ας τρÝξη μÝσα μια Ýνα σταμνß να φÝρη
          και μια λεκÜνη.
(εισÝρχεται μßα ΓυνÞ και εξÝρχεται φÝρουσα λÞκυθον και κýλικα.)
Καλ:                         Τß σταμνß, üπου δεν Ýχει ταßρι!
(λαμβÜνει την λÞκυθον)                         
          Τß γλýκα ποý θα αισθανθÞ αυτÞ ποý θα την πιÜση
                                          και, κλοýκ. θα την αδειÜση.
Λυσ:  'Αφησε κÜτω το σταμνß και πιÜσ' εδþ μπροστÜ μου!
    (η Καλονßκη θÝτει την χεßρα επß της ΛυσιστρÜτης καταλλÞλως)
Λυσ:  (επισÞμως)                         Πειθþ! Βασßλισσα μου!
           κι εσý, þ στÜμνα του γλεντιοý! δÝξου την ικεσßα
           των γυναικþν με εýνοια, και τοýτη τη θυσßα.
                  (χýνει εις την λεκÜνην οßνον)
Καλ:  Τß αßμα κατακüκκινο! για ιδÝς πως λαμπυρßζει;
Λαμ:  ΑλÞθεια, μα τον ΚÜστορα, και τß γλυκÜ μυρßζει!
Μυρ:  ΑφÞστε με, γυναßκες μου, πρþτη να μπω στη μÝση
          να ορκισθþ!
Καλ:                       ¼χι ποτÝ, ο κλÞρος σου πρßν πÝση.
Λυσ:  ¸, Λαμπιτþ! στη στÜμνα μας απλþσετε το χÝρι,
          κι ας Ýβγη μια για üλες σας τον üρκο να προφÝρη,
          üπως εγþ θα τον ειπþ κι εσεßς θÜ ορκισθÞτε
          τον üρκο ποý θα δþσουμε πþς δεν θα παραβÞτε.
(υπαγορεýει τον üρκον)
          Δεν θα βρεθÞ οýτε γαμιÜς, οýτε κι ο Üντρας μου Ýστω...
Καλ:   Δεν θα βρεθÞ οýτε γαμιÜς, οýτε κι ο Üνδρας μου Ýστω...
Λυσ:  ...ποý καυλωμÝνος θα μου 'ρθεß μÝς στο κρεββÜτι...
(η Καλονßκη διστÜζει. Η ΛυσιστρÜτη επιτακτικþς)        Πες το!
Καλ:   ...ποý καυλωμÝνος θα μου 'ρθεß απÜνω στο κρεββÜτι...
(μετÜ τρüμου)
          Μου κüπηκαν τα γüνατα, καûμÝνη ΛυσιστρÜτη!
Λυσ:  ...Καß μÝς στο σπßτι θα περνþ χωρßς αντρüς παιγνßδια...
Καλ:   ...Καß μÝς στο σπßτι θα περνþ χωρßς αντρüς παιγνßδια...
Λυσ:  ...Με κßτρινα φορÝματα και χßλια δυü στολßδια...
Καλ:   ...Με κßτρινα φορÝματα και χßλια δυü στολßδια...
Λυσ:  ...Ποý να λυσσÜξη ο Üνδρας μου να κοιμηθÞ μαζý μου...
Καλ:   ...Ποý να λυσσÜξη ο Üνδρας μου να κοιμηθÞ μαζý μου...
Λυσ:  ...Μα δεν θα τον δεχθþ ποτÝ και με τη θÝλησß μου...
Καλ:   ...Μα δεν θα τον δεχθþ ποτÝ και με τη θÝλησß μου...
Λυσ:  ...Κι αν θÝλη και με το στανιü εκεßνος να με πιÜνη...
Καλ:   ...Κι αν θÝλη και με το στανιü εκεßνος να με πιÜνη...
Λυσ:  ...¼σο μπορþ χειρüτερα θ' αφßνω να την κÜνη.
Καλ:   ...¼σο μπορþ χειρüτερα θ' Üφßνω να την κÜνη.
Λυσ:  ...Της ΠερσικÝς παντοýφλες μου μÝρες, βδομÜδες, μÞνες,
          προς το ταβÜνι δεν θα ιδÞ ποτÝ του σηκωμÝνες...
Καλ:   ... Της ΠερσικÝς παντοýφλες μου εκεßνες,
          προς το ταβÜνι δεν θα ιδÞ ποτÝ του σηκωμÝνες...
Λυσ:  ...Οýτε θα τουρλωθþ ποτÝ, καθþς οι λιονταρßνες
          ποý εßν' απÜνω στου τυριοý τους τρßφτες σκαλισμÝνες...
Καλ:   ...Οýτε θα τουρλωθþ ποτÝ, καθþς οι λιονταρßνες,
          ποý εßν' απÜνω στου τυριοý τους τρßφτες σκαλισμÝνες...
Λυσ:  ...Πßν' απ' το κρασß αυτü
          και τον üρκο τον κρατþ... (πßνει)
Καλ:  (παρατηροýσα τη ΛυσιστρÜτη πßνουσα) ...Πßν' απ' το κρασß αυτü 
                                                                 και τον üρκο τον κρατþ...
Λυσ:  ...Και στον üρκ' üποια δεν μεßνη
          το κρασß νερü να γßνη.
Καλ:   ...Και στον üρκ' üποια δεν μεßνη
          το κρασß νερü να γßνη.
Λυσ:  (προς τας λοιπÜς) Ορκßζεσθε λοιπüν κι εσεις για üλα;
Μυρ:                                                              Μα τον Δßα!
Λυσ:  ΦÝρε λοιπüν να πιω εγþ, ν' αρχßσω τη θυσßα.
(λαμβÜνει την λÞκυθον και ετοιμÜζεται να πßη)
Καλ:  ¸, Ý, που πας, φιλτÜτη μου; θÝλω μερßδα ßση.
          Ü, πρÝπει η φιλßα μας απü δω δα ν' αρχßση.
(ακοýεται θüρυβος μακρüθεν. Η ΛυσιστρÜτη- αφßνει τη λÞκυθον, ενþ η Καλονßκη σπεýδει, την λαμβÜνει και πßνει.)
Λαμ:  ΚαλÝ, ακοýσατε φωνÝς, γυναßκες μου και θρÞνο;
Λυσ:  (παρατηροýσα εκ του παραθýρου) Ησýχασ', εßν' εκεßνο
          ποý εßχα πÞ προτÞτερα οι πιο γρηÝς εφθÜσανε,
          κι επÞγαν στην Ακρüπολι και το ναü επιÜσανε.
          Συ, Λαμπιτþ, τρÜβα λοιπüν στη ΣπÜρτη να φροντßσης
          üσα εσυμφωνÞσαμε να πραγματοποßησης,
          τις Üλλες δε Λακþνισσες ομÞρους θα κρατÞσουμε,
          ημεßς δε στην Ακρüπολι και τις λοιπÝς θα κλεßσουμε
                                                 κι εκεß θ' αμπαρωθοýμε.
Καλ:                                          ΚαλÜ για να σου ποýμε:
                                           Κι οι Üνδρες απ' την πüλι
          αν Ýλθουν εναντßον μας και εκστρατεýσουν üλοι;
Λυσ:  Λßγο με μÝλει πειÜ γι' αυτοýς, φωτιÜ δεν θÜχουν τüση
          οýτε φοβÝρες αρκετÝς, þστε να κατορθþση
          η βßα, τüσο εýκολα της πüρτες μας ν' ανοßξουν,
                                                εÜν δεν αποδεßξουν,
          üτι τους üρους τους λαμπροýς, που η γυναßκες θÝσανε,
                                                       αυτοß τους εκτελÝσανε.
Καλ:  Μα τη ΘεÜ! και βÝβαια κι αν δεν τα βροýνε σκοýρα,
         δειλÞ να ειποýν την κÜθε μια και παληοπατσαβοýρα!
(ΑπÝρχονται πÜσαι, ενþ η Καλονßκη φεýγουσα τελευταßα κενþνει ταυτοχρüνως το υπüλοιπον της ληκýθου.)

                                               ΑΥΛΑΙΑ

2). ΠΑΡΟΔΟΣ (254-349) & ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ (350-386)
 
      (η σκηνÞ παριστÜ την προς τα Προπýλαια πλευρÜν της Ακροπüλεως, Üνωθεν της οποßας φαßνονται τα τεßχη. ΕισÝρχεται ο χορüς των Γερüντων, κρατοýντων επ' þμου κλÜδους ξηροýς δÝνδρων κι ανερχομÝνων το ýψωμα μετÜ κüπου. Ο κορυφαßος του Χοροý κρατεß πýραυνον εις τÜς χεßρας μ' Üνθρακας ανημμÝνους.)

Χορüς Γερüντων:
           ΤρÜβα, ΔρÜκη, εμπρüς με θÜρρος,
           κι αν τον ωμü σου τσακßζη της χλωρÞς ελιÜς το βÜρος,
           συφορÝς ο βßος Ýχει ποý κανεßς δεν της παντÝχει.
           ¿ Στρυμüδωρε! ποιος τÜχα Þθελε στο νου του βÜλη,
           πþς θ' ακοýση της γυναßκες, -ποýνε συφορÜ μεγÜλη
           του σπιτιοý καß φανερÞ,
           και της βüσκουμε οι μωροß-,
           την Ακρüπολι να πιÜσουν και το Üγαλμα ν' αρπÜξουν
           της ΘεÜς καß με ταμπÜρια τα προπýλαια να φρÜξουν;
           ΠÜμε γρÞγορα απÜνω, þ Φιλοýργε, ν' ανεβοýμε,
           και να βÜλουμ' Ýνα γýρω üλα τοýτα ποý κρατοýμε,
           τα κλαδιÜ απ' την εληÜ,
           κι üσες θÝλησαν να φτειÜσουν τοýτη τη βρωμοδουλεια,
           μια φωτιÜ ν' ανÜψουμ' üλοι, σýμφωνοι καß με μια γνþμη,
           και με τοýτα μας τα χÝρια να της κÜψουμεν ακüμη,
           καß του Λýκωνος πειü πρþτη τη γυναßκα. ¼σο 'ζþ, 
           μα τη ΔÞμητρα! δÝν πρÝπει να με πÜρουν για χαζü.
           Οýτ' αυτüς ο ΚλεομÝνης που την εßχε καταλÜβη,
           εφυγ' απü τοýτην δßχως καß κακÞ ποινÞ να λÜβη,
           αλλÜ μολονüτι ΛÜκων, παλληκÜρι στην εντÝλεια,
           βγÞκε καß με δßχως üπλα καß με φüρεμα κουρÝλια,
           λερωμÝνος καß βρωμιÜρης κι Ýξη χρüνια να λουσθÞ,
           καß χωρßς να κουρευθÞ.
           Του 'στησαν πολιορκßα καß τον Ýσφιξαν αυτοý
           δεκαφτÜ γραμμÝς στρατοý,
           ποý της νýχτες εκοιμÜτο
           στα Προπýλαι' απü κÜτω.
           Τþρα ποýμαι 'δþ καß πÜλι,
           στης εχθρÝς του Ευριπßδη κι üλων των θεþν, μεγÜλη
           τιμωρßα να τους δþσω,
           τÜχα δεν θα κατορθþσω;
           ΜÞπως καß στο Μαραθþνα
           τρüπαιü μου δεν υπÜρχει που θα μεßνη στον αιþνα;
           Αλλ' αυτü το μÝρος μÝνει απ' το δρüμο ως εκεß
           -τοýτος ο ανηφορÜκης- κι ας τραβοýμε βιαστικοß. 
           Και το φüρτωμα καθÝνας εις την ρÜχη ας το πÜρη
           μονομιÜς, χωρßς σαμÜρι,
           μολονüτι αυτÜ τα ξýλα απ' το βÜρος κι απ' το δρüμο
           μου τσακßσανε τον þμο.
           Μα τþρα üμως πρÝπει να βαδßσουμε,
           και τη φωτιÜ μας πρÝπει να φυσÞσουμε,
           μη τýχη καß μας σβýση και τη χÜσουμε,
           üταν στου δρüμου την κορφÞ θα φθÜσουμε.
(φυσÜ εις το πýραυνον.)
           Φý! φý!
           Πþ, πþ! καπνüς, βρÝ αδελφοß!
           ¿ ΗρακλÞ μου! ο καπνüς που απ' τη χýτρα βγαßνει,
           δαγκþνει μες στα μÜτια μου σα σκýλα λυσσασμÝνη.
           Εγþ δεν αμφιβÜλλω
           πþς απ' τη ΛÞμνο η φωτιÜ θα εßνε δßχως Üλλο,
           κι αν την πολυφυσÞσω
           μα τους θεοýς, σαν τους Λημνιοýς τσιμπλÞς θα καταντÞσω.
           Αλλιþς δεν θα μου δÜγκωνε στο κÜθε φýσημα μου
           τα δυο τσιμπλüμματÜ μου.
           ΤρÝχα συ λοιπüν, þ ΛÜχη, στην Ακρüπολι επßσης
           τη ΘεÜ να βοηθÞσης,
           γιατß τþρ, αν την αφÞσης,
           δεν ξανÜχεις ευκαιρßα, για να την υπερασπßσης.
(φυσÜ εκ νÝου εßς το πýραυνον.)
           Φý! φý!
           πþ, πþ, καπνüς, βρε αδελφοß!
           Τοýτ' η φωτιÜ να ζÞ καß να μη σβýνη,
           κÜποιου Θεοý βοηθÜει καλωσýνη.
           Τß λÝτε: πειü καλÜ δεν θα τα φτιÜναμε, 
           εδþ τα δυο τα ξýλα αν τα βÜναμε,
           κι αφοý στη χýτρα το δαυλü αφÞσουμε,
           με τη φωτιÜ τη θýρα να κτυπÞσουμε;
           Κι αν üταν της καλÝσουμε τ' αμπÜρια δεν ανοßγουν,
           καßμε της πüρτες γρÞγορα καß οι καπνοß της πνßγουν.
           ΚÜτω λοιπüν το φüρτωμα μου. 
           Ποιος τÜχ' απü τους στρατηγοýς τους δυστυχεßς της ΣÜμου
           τα ξýλα θα συλλÜβη αυτÜ; -ΜωρÝ καπνüς! βÜú-βÜú!...
(αποθÝτουν τα ξýλα εντüς του παρασκηνßου, Ýνθα αποσýρονται οι λοιποß, πλην του Κορυφαßου κρατοýντος το πýραυνο κι ετÝρου κρατοýντος δαυλüν.)
           Το σπÜσιμο της ρÜχης μου ετÝλειωσε καß πÜει. 
           Καß τþρα, χýτρα! χρÝος σου το Ýργο σου ν' αρχßσης 
           καß Üναψε τα κÜρβουνα. -ΦÝρε κι εσý επßσης
           τον αναμμÝνο το δαυλü!
(λαμβÜνει τον ανημμÝνον δαυλüν κι επικαλεßται:)
           ¿ Νßκη! σε παρακαλþ
           κατÜ των γυναικþν αυτþν, ποý κλεßσθηκαν στα τεßχη,
           η νßκη μου κι ο θρßαμβος βοÞθει να πιτýχη!
(απÝρχεται μετÜ του χοροý εις τα παρασκÞνια. ΕισÝρχεται αριστερüθεν ο Χορüς των Γυναικþν.)
Χορüς Γυναικþν: 
           Γυναßκες ρßχτε μια ματιÜ
           βλÝπω μια φλüγα καß καπνü, σαν νÜρχεται απü φωτιÜ.
(παρατηροýν προς το μÝρος της Ακροπüλεως.)
           ¼λες γρÞγορα τρεχÜτε! πÝτα, πÝτα, Νικοδßκη
           πρßν να κÜψουν την Καλýκη
           -καß την Κρßτυλλα η φλüγες-, απü νüμους φοβεροýς
           κι απο γÝρους βρωμεροýς.
           AλλÜ φοβÜμαι τþρα
           μÞπως αργÜ εφθÜσαμε καß χÜσαμε την þρα.
           Να 'ρθþ στη βρýσι για νερü πρωß-πρωß σηκþθηκα
           κι εσπρþχθηκα καß χþθηκα-
           στο θüρυβο ποý κÜνανε η στÜμνες καß η δοýλες,
           ποý Ýχουνε στα πρüσωπα ζωγραφισμÝνες βοýλες
           ΑρπÜζω το σταμνß λοιπüν μη χÜσω τον καιρü
           καß φÝρνω το νερü
           βοÞθεια να κÜνω-
           σ' αυτÝς της συνδημüτιδες ποý καßονται 'κεß πÜνω.
           Μοýπαν πþς μερικοß, στραβοß απü τα γερατεßα,
           εκÜμαν' εκστρατεßα,
           καß ξýλα τρßα τÜλαντα κουβÜλησαν βαρειÜ,
           στων Προπυλαßων τη μεριÜ,
           λες καß νερü για λοýσιμο γυρεýουν να ζεστÜνουν, 
           κι üτι με λüγια τρομερÜ φρικτÝς φοβÝρες κÜνουν
           τα παληογυναικÜρια με τη φωτιÜ να ψÞσουνε,
           καß κÜρβουνο ν' αφÞσουνε.
           Εßθε αυτü ποý λÝνε
           να μη γενÞ, οýτε να ιδþ, ΘεÜ μου, να της καßνε,
           τον τüπο καß τους ¸λληνας να σþσουν μüνο εκεßνες
           απ' του πολÝμου τα κακÜ κι' απ' της παραφροσýνες.
           Για τοýτο, þ Χρυσüλοφη, σ' αυτÞ τη σκÝψι εφθÜσανε
           καß το ναü σου πιÜσανε.
           ΑλλÜ, þ ΤριτογÝνεια! εÜν φωτιÜ μεγÜλη
           προφθÜση κι απü κÜτω του κανÝνας Üνδρας βÜλη,
           μ' εμÜς να συμμαχÞσης,
           κι εσý νερü να χýσης.
(εισÝρχεται δεξιüθεν η ΣΤΑΤΥΛΛΙΣ καταδιωκομÝνη υπü τινος γÝροντος üστις την Ýχει συλλÜβη εκ του ενδýματος. Ακολουθεß ο Χορüς των Γερüντων καß λαμβÜνει θÝσιν Ýναντι.)
Στρατ: Βρε Üφες με!
(Διαφεýγει των χειρþν του ΓÝροντος κι ενοýται με τÜς λοιπÜς του Χοροý.)
           Τß εßν' εκεß;
           'Ανδρες κακοß!
           ΑυτÜ ποý κÜνετε εσεßς, üσ' εßνε τιμημÝνοι
           καß ευσεβεßς δεν κÜνουνε. Ποιος να το περιμÝνη
           αυτü το πρÜμα πþς θα ιδÞ; Να, ποýχει ξεκινÞση
           κι Üλλο γυναικομÜζωμα στης πüρτες να βοηθÞση.
Χ. Γν: Τß; μας εφοβηθÞκατε; ημεßς ποý τþρα βγÞκαμε
           πολλÝς σας εφανÞκαμε;
           δεν εßδατε ακüμα
           οýτε καß το μυριοστüν απ' το δικü μας κüμμα.
Χ. Γρ: Φαιδρßα! πþς; θ' αφÞσουμε αυτÝς με τÝτοια γλþσσα
           να κοπανÜνε τüσα ;
           Δεν πρÝπει να της πιÜσουμε
           καß üλα τοýτα τα ραβδιÜ στη ρÜχη τους να σπÜσουμε ;
Χ. Γν: Και απü μας Þ κÜθε μιÜ
           θα βÜλη κÜτω τα σταμνιÜ,
           να μη μας εμποδßζουνε και τüτε διορθþνει
           αυτüν, ποý κατ' απÜνω μας το χÝρι του ξαμþνει.
Χ. Γρ: ¿, μα τον Δßα! αν κανεßς, με χαστουκιÝς γερÝς,
           τους τσÜκιζε δυü-τρεßς φορÝς,
           -üπως κι' αυτοý τοý Βοýπαλου- της δυο τους της μασÝλες,
           τþρα δεν θÜχανε φωνÞ να λÝνε τÝτοιες τρÝλες!
Χ. Γν:  Εδþ στεκüμαστε μπροστÜ,
            κι ας ερθη üποιος του βαστÜ
            μÜ θα σε κÜμω εγþ να ειπÞς, πþς οýτε σκýλα εßδες,
            να σ' Ýχη αρπÜξη πειü γερÜ απü της δυü σου αρχßδες.
Χ. Γρ:  Αν ßσως δεν σωπÜσης,
           το τελευταßο γÞρας μου κακÜ θα δοκιμÜσης.
Χ. Γν:  Σαν θÝλης πÜρ' τα μοýτρα σου,
            την Σρατυλλßδαν Üγγιξε, να δÞς ποý πÜει η κοýτρα σου.
Χ. Γρ:  Τι θα μου κÜνης, στης σβερκιÝς αν Ýλθω καß σ' αρχßσω;
Χ. Γν:  Τ' Üντερα καß πλεμüνια σου με δαγκανιÝς θÜ χýσω.
Χ. Γρ:  Κανεßς δεν εßνε πειü σοφüς απü τüν Ευριπßδη,
            που της γυναßκες πÜντοτε της στρþνει στο βρισßδι,
            γιατß ως σÞμερα στη γη δεν εßνε γεννημÝνα
            πλÜσματα αναιδÝστερα καß πειü ξετσιπωμÝνα.
Χ. Γν:  Εμπρüς, Ροδßππη, τα σταμνιÜ, μη χÜνουμε καιρü.
Χ. Γρ:  Γιατß, θεοκατÜρατες! εφÝρατε νερü;
Χ. Γν:  Γιατß, μωρÝ ψοφÞμι συ, Þλθες φωτιÜ ν' ανÜψης;
            το σþμα σου θα κÜψης;
Χ. Γρ:  ¹λθα ν' ανÜψω τη φωτιÜ της φßλες σου να ψÞσω.
Χ. Γν:  ¸, Þλθα τη φωτιÜ κι εγþ με το νερü να σβÞσω.
Χ. Γρ:  Θα ρßψης στη φωτιÜ νερÜ;
Χ. Γν:  Θα στ' αποδεßξω μια χαρÜ.
Χ. Γρ:  Σε ξεροψÞνω στη στιγμÞ με το δαδß ποý φÝρω.
Χ. Γν:  ¢ν εßσαι βρþμιος κι' Üπλυτος λουτρü θα σου προσφÝρω.
Χ. Γρ:  Θα κÜμης συ λουτρü 'ς εμÝ, μωρÞ βρωμοσουπιÜ;
Χ. Γν:  ΘÜν' και λουτρü του γÜμου σου.
Χ. Γρ:  Ακοýς ξεδιαντροπιÜ!
Χ. Γν:  Μα εßμ' εγþ ελεýθερη.
Χ. Γρ:                                        Κι εγþ θα στο βουλþσω
           το στüμα σου, ποý τÜφησες καß τσαμπουνÜει τüσο.
Χ. Γν:  ΑλλÜ στο δικαστÞριο δεν θα 'χης πειÜ δουλειÜ.
Χ. Γρ:  Μþρ' δεν της καßτε τα μαλλιÜ!
Χ. Γν:  (κενþνουσι τας υδρßας των επß των Γερüντων.)
            Ο Αχελþος ποταμüς το χρÝος του ας κÜνη!
Χ. Γρ:  Ωχ! ωχ! κακüμοιρος εγþ!
Χ. Γν:                                           ΜÞπως ζεστü σου εφÜνη;
Χ. Γρ:  ΒρÝ τß ζεστü! δεν παýεις πειÜ; κατÜλαβες τι κÜνεις;
Χ. Γν:  Τß Ýκανα; σε πüτισα βλαστοýς να ξαναβγÜνης.
Χ. Γρ:  (ριγþν) ΞερÜθηκ' απü τη νοτιÜ.
Χ. Γν:  Σαν Üναψες καß τη φωτιÜ,
            τρÝχα κοντÜ της να σταθÞς
            καß γρÞγορα να ζεσταθÞς.   
(εισÝρχεται ο ΠΡΟΒΟΥΛΟΣ ακολουθοýμενος υπü τοξοτþν κρατοýντων μοχλοýς)

                   3).IΑΜΒΙΚΗ ΣΚΗΝΗ (387-466) 

Χ. Γρ:  'Αναψε στης γυναßκες μας φωτιÝς το φαγοπüτι,
            τα üργια του ΣαβÜζιου καß του τυμπÜνου οι κρüτοι,
            κι αυτüς ο Αδωνιασμüς μÝσα στο κÜθε δþμα,
            ποý Üκουα τον Þχο του κι ως στη ΒουλÞν ακüμα.
            Τη μÝρα ποý ο Δημüστρατος Ýλεγε, πþς τα πλοßα
            δεν πρÝπει να κινÞσουνε να πÜν στη Σικελßα,
            εχüρευε η γυναßκα του στο σπßτι και γλεντοýσε
            καß, Üου-Üου! τον 'Αδωνι κι αυτÞ μοιρολογοýσε!
            στα üπλα αυτüς Ζακυθινοýς ζητοýσε να καλÝση,
            καß η γυναßκα του στουπß στην κÜμερα εßχε πÝση
            καß κλαßοντας τον 'Αδωνι κι ο Χολοζýγης πÜλι
            Ýβαζε πειü μεγÜλη
            φωνÞ, ο σιχαμÝνος
            καß θεοσκοτωμÝνος!
            Να τ' ατιμοκαμþματα ποý φτιÜνουν κÜθε μÝρα !  
            Κι αν μÜθαινες την προσβολÞ καß τοýτην εδþ πÝρα!
            Αφοý καλÜ μας βρßσανε, της στÜμνες τους επιÜσανε
            κι απÜνω μας αδειÜσανε,
            καß τþρα να, τα ροýχα μας κουνÜμε τα βρεμÝνα,
            σαν νÜν' κατουρημÝνα.
Προβ:  Μα το Θεü της θÜλασσας! δικαßως τα παθαßνουμε,
            Αφοý εμεßς οι ßδιοι στα γλÝντια τÞς μαθαßνουμε,
            καß της βοηθοýμε σ' üλες τους της πονηριÝς που κÜνουν,
            τÝτοιες ιδÝες βεβαßα θα ιδοýμε να μας βγÜνουν.
            Αφοý εμεßς οι ßδιοι πηγαßνουμε τρεχÜτοι
            μÝσα στα εργοστÜσια καß λÝμε στον εργÜτη:
            Τη νýχτα που η γυναßκα μου εχüρευε με βιÜσι,
            απü το περιδÝραιον üπου της εßχες φτιÜση,
            þ χρυσοχüε, γλßστρησε καß βγÞκε το κεφÜλι 
            απü την τρýπα πÜλι.
            Στη Σαλαμßνα σÞμερα θα πεταχθþ με βßα
            γι' αυτü λοιπüν του λüγου σου, αν εýρης ευκαιρßα,
            πÝρνα το βρÜδυ απü κεß κι üπως μπορεßς να κÜνης,
            μα το κεφÜλι στερεÜ στην τρýπα να το βÜνης.
            Ο Üλλος πÜλι τρÝχοντας τον παπουτσÞ γυρεýει,
            -ποýνε παιδß, μα 'χει ψωλÞ ποý δεν σου χωρατεýει-
            καß λÝει: -Της γυναßκας μου το πüδι, το πληγþνει,
            στο τρυφερü της δÜκτυλο απÜνω, στο κορδüνι.
            Το μεσημÝρι κüπιασε στο σπßτι να στο δεßξη,
            καß τÝντωσε το γρÞγορα, üσο μπορεß ν' ανοßξη.
            Μα να τ' αποτελÝσματα üλων αυτþν. Καß τþρα
            ποý κωπηλÜτες γýρισα κι εμÜζεψα στη χþρα,
            καß πρÝπει νÜχω χρÞματα, μαζεýτηκαν η φßλες 
            καß μου 'κλεισαν της πýλες!
            ΑλλÜ δεν εßν' αυτü δουλειÜ
            να στÝκωμαι σαν κοýτσουρο και με χωρßς μιλιÜ!
            ΦÝρ' τους μοχλοýς εσý εδþ και θα τιμωρηθοýν πολý
            γι' αυτÞν την προσβολÞ.
(προς Τοξüτην κρατοýντα μοχλüν)
            -Τß χÜσκεις, κακορρßζικε, εκεßθε τß χαζεýεις
            χωρßς να κÜνης τßποτε; το καπηλειü γυρεýεις;
            Γιατß δεν πÜτε τους μοχλοýς στης πýλες να τους χþσετε.
            να της ανασηκþσετε;
            Εμπρüς! καß απü δω κι εγþ για βοηθüς πηγαßνω. 
(ετοιμÜζονται να θÝσουν τους μοχλοýς εις τας πýλας)
ΛυσιστρÜτη: (εξερχüμενη)
            Της πýλες μη σηκþνετε και μοναχÞ μου βγαßνω.
            Για τους μοχλοýς ποý φÝρνετε, δεν εßν' ανÜγκη τüση, 
            ΑνÜγκη μüνον Ýχετε απü μυαλü καß γνþσι, 
            üπου σας λεßπει ακüμα.
Προβ:  Μπα! σ' εßσαι μωρÞ βρþμα!
            Ποý εßνε ο τοξüτης μου! τρÝξε και σýλλαβε τη
            καß πισθαγκþνιασÝ τη!
Λυσ:    ΜÜ τη ΘεÜ την Αρτεμι! αν ßσως καß τολμÞση
            καß με το δακτυλÜκι του μονÜχα να μ' εγγßση,
            θα κλÜψη πολý γρÞγορα, κι ας εßνε κι εξουσßα.
Προβ:  Βρε συ, την εφοβÞθηκες; Δεν πÜτε με τη βßα
            κι οι δυο να την αρπÜξετε, Ýνας απü τη μÝση,
            κι ο Üλλος να την δÝση;
Γν. Α': (εμφανιζüμενη πλησßον της ΛυσιστρÜτης)
            Αν βÜλης, μα την ΠÜνδροσο, χÝρι σ' αυτÞν απÜνω,
            θα πÜθης τσαλαπÜτημα ευθýς, ποý θα σε κÜνω
            καß θα χεσθÞς απÜνω σου.
Προβ:                                               Α, Ýτσι; τþρα στÜσου,
             κι αυτü το χÝσιμο, ποý λες, θα πÜθ' Þ αφεντιÜ σου.
             Πουν' ο τοξüτης; -ΔÝσε την προτÞτερ' απ' της Üλλες
             αυτÞν, ποý της παλληκαριÝς μας κÜνει της μεγÜλες.
Λυσ:     Αν κÜνης, μα την Αρτεμι, καß δÜκτυλο ν' απλþσης,
             σου κÜνω της μασσÝλες σου στο μοýσκιο να της χþσης.
Προβ:   Μα τÝλος πÜντων τ' εßν' αυτÜ; Ποýν' ο τοξüτης; Πßσω!
             κι αυτÞν την καταβüθρα σας εγþ θα σας την κλεßσω!
Γν. Α':  Να την εγγßσης μοναχÜ μοßρα κακÞν αν εßχες,
             κι ευθýς σε σουρομÜδησα απ' üλες σου της τρßχες.
Προβ:   Αλßμονü μου, ο δýστυχος! καß ο τοξüτης πÜει.
             Τους Üνδρας εßνε δυνατüν γυναßκα να νικÜη;
(προς τους λοιποýς τοξüτας)
             Σκýθαι! εμπρüς! üλοι μαζý! χτυπÞσατ' ενωμÝνοι!
Λυσ:     Μα της ΘεÝς! να ξÝρετε πþς εßν' εδþ κλεισμÝνοι
             τÝσσαρες λüχοι γυναικþν, ποý κÜθε μßα τÜχει
             ακονισμÝνα κι Ýτοιμα τα üπλα της για μÜχη.
Προβ:   Τα χÝρια τους πισθÜγκωνα δÝσετ' αμÝσως, Σκýθαι!
Λυσ:     ¸, σεßς! γυναßκες σýμμαχοι! εβγÞτε απü κεßθε !
             αυγολαχανοφασουλομανÜβισσες! τρεχÜτε!
             ΣκορδοχατζηξενοδοχοφουρνÜρισσες! ελÜτε!
             δεν θα μαλλιοτραβÞσετε;
             καß δεν θα κοπανßσετε;
             δεν θα καταξεσχßσετε;
             καß δεν θα σκυλοβρßσετε;
             δεν θα ξετσιπωθÞτε; 
(γυναßκες εξορμþσιν εκτüς των τειχþν καß συμπλÝκονται με τους Τοξüτας, οßτινες τρÝπονται εις φυγÞν. Η ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ ηπιþτερον καß θριαμβευτικþς προς τÜς γυναßκας:)
             Αρκεß, αρκεß, σταθÞτε !
             Γυρßστε πßσω, στον εχθρü τα üπλα πÜλι δüτε.
Προβ:   Αλßμονο! τß συφορÜ μου πÜθανε οι Τοξüται!
Λυσ:     Τß νüμισες; με δουλικÜ λοιπüν πþς πολεμÜς,
             Þ με χωρßς παλληκαριÜ μας πÝρασες ημÜς;
Προβ:   ΠολλÞ, μα τον Απüλλωνα και η παλληκαριÜ σας,
             καß μÜλιστα σαν βρßσκεται και κÜπελας κοντÜ σας.

        4). ΑΓΩΝΑΣ Μ' ΙΑΜΒΙΚΗ ΣΦΡΑΓΙΔΑ (467-613)
  
Προβ:  Τß τüσα λüγια χÜνεις,
            και με της üχεντρες αυτÝς κουβÝντες τþρα πιÜνεις,
            Επßτροπε της χþρας;
            Δε ξÝρεις πως μας κÜνανε λουτρü προ λßγης þρας 
            στα ρουχαλÜκια μας, χωρßς καß μ' αλυσσßβας σκüνη;
(προς τον Χορü Γερüντων)
            Βρε κουτεντÝ! το χÝρι του δεν πρÝπει να σηκþνη
            ο Üνθρωπος αυθαßρετα στον Üλλον κατ' επÜνω, 
            σαν το σηκþνης, τοýμπανα τα μÜτια θα σου κÜνω.
            Κακü δεν κÜνω κανενüς, φρüνιμα θα καθÞσω,
            σαν κοριτσÜκι, οýτε κλωνß αχýρου θα κινÞσω,
            ενüσω δεν θελÞση
            κανεßς, σαν τη σφηγκοφωλιÜ να ρθÞ να μ' ερεθßση.
Χ. Γρ:  ¿ Ζεý! Ýχουμε τÜχα χρεßα,
            απü αυτÜ τα κνþδαλα τ' αχρεßα;
(τω Προβοýλω)
            Κανεßς να υποφÝρη δε μπορεß
            αυτü το πρÜμα το βαρý.
            Λοιπüν να εξετÜσουμε τß φτιÜσανε,
            γιατ' Þλθανε το φροýριο του Κραναοý και πιÜσανε,
            την Üβατη Ακρüπολι, την πÝτρα τη μεγÜλη
            καß τον ναü τον Ιερü. ΕξÝτασε καß πÜλι
            καß μη πεισθÞς,
            κι üλα τα μÝσα που μπορεßς, να μεταχειρισθÞς.
            Γιατß ντροπÞ θα πÜθουμε,
            εÜν δεν εξετÜσουμε τß τρÝχει καß δεν μÜθουμε.   
            Και, μα τον Δßα, βÝβαια, σεßς πρþτες θα μου πÞτε
            τι ταχα στην Ακρüπολι γυρεýατε να μπÞτε
            καß με μοχλοýς τη κλεßσατε;  
Λυσ:                                                  Το χρÞμα να κρατÞσουμε
            σωστü, να μην αφÞσουμε
            για χρÞματα στον πüλεμο το αßμÜ σας να χýνετε.
Προβ:  Θαρρεßτε για τα χρÞματα ο πüλεμος πþς γßνεται;
Λυσ:    Καß γι' Üλλους λüγους γßνεται αυτü το ανακÜτωμα:
            Για να μπορÞ ο Πεßσανδρος καß üλα τ' Üλλα τ' Üτομα
            που την αρχÞν βυζαßνουνε, να βρßσκουν ευκαιρßες
            για κλÝψιμο, ανοßγοντες στον τüπο φασαρßες.
            Ας κÜμουν ü,τι θÝλουνε και ü,τι τους αρÝσει, 
            να βγÜλη νüημα απü δω κανεßς δεν θα μπüρεση.
Προβ:  Καß τß θα κÜμης;
Λυσ:                                Το ρωτÜς; Τß Üλλο δα θα πρÜξουμε.
            παρÜ να το φυλÜξουμε;
Προβ:  Συ φýλακας στης πüλεως τα χρÞματα θα γßνης;
Λυσ:    ΜπÜ! δýσκολο το κρßνεις;
            ΜÞπως εμεßς δεν εßμαστε καß φýλακες συνÜμα
            για του σπιτιοý τα χρÞματα;
Προβ:                                                Δεν εßν' το ßδιο πρÜμα.
Λυσ:    Δεν εßν' το ßδιο πρÜμα;
Προβ:                                       Ναß, μ' αυτü θα πολεμÞσουμε.
Λυσ:    Μα και γι' αυτü τον πüλεμο να γßνη δεν θ' αφÞσουμε.
Προβ:  Την πüλη πþς θα σþσουμε;
Λυσ:    Εμεßς θα σας γλυτþσουμε.
Προβ:  Σεßς, λÝει;
Λυσ:                    ΒÝβαια εμεßς.
Προβ:  Σαν δýσκολο πολý.
Λυσ:    Μα κι αν δÝν θÝλης, θα σωθÞς.
Προβ:  Η γλþσσÜ σου μιλεß
            πολý κακÜ.
Λυσ:                        Αγανακτεßς; 
                                                     μα θα το κατορθþσουμε.
Προβ:  'Αδικο, μα τη ΔÞμητρα!
Λυσ:                                            Α, πρÝπει να σας σþσουμε.
Προβ:  Κι αν ßσως δεν θελÞσω;
Λυσ:    Να κι Ýνας λüγος πλειüτερος το ζÞτημα να λýσω.
Προβ:  ΑλλÜ κι αν πρÝπ' ειρÞνη
            Þ πüλεμος να γßνη,
            πþς βγÞκατε τη γνþμη σας να δþσετε στη χþρα;
Λυσ:    Θα σου τα ποýμε τþρα.
Προβ:  Θα κλÜψης! λÝγε γρÞγορα.
Λυσ:                                                'Ακου λοιπüν καß στÜσου,
            καß μη μας τα παρακουνÜς μπροστÜ μας τα ξερÜ σου.
Προβ:  Να τα κρατÞσω δεν μπορþ, με πιÜνουνε κι εξÜψεις 
            απ' το θυμü μου.     
ΓνΑ':                                 ¸, λοιπüν περσüτερο θα κλÜψης.
Προβ: (προς την α' Γυναßκα) Πες το αυτü καλÞτερα, γρηÜ, στον εαυτü σου.
(τη ΛυσιστρÜτη)  Για Ýλα τþρα, λÝγε μας εσý το σχÝδιο σου.
Λυσ:   Αυτü κ' εγþ Ýχω σκοπü,
           το σχÝδιο μου να σου ειπþ.
           Εμεßς αυτüν τον πüλεμο, ποý τρþει την ΕλλÜδα,
           πρþτες τον ανεχθÞκαμε με τüση φρονιμÜδα,
           κι απ' τον καιρü ποý αρχßσατε,
           οýτε καß να γκρινιÜσουμε καθüλου μας αφÞσατε,
           μα μολονüτι εßμαστε καß δυσαρεστημÝνες,
           κι εμÝναμε κλεισμÝνες
           στα σπßτια μας, πολλÝς φορÝς
           σε υποθÝσεις σοβαρÝς
           να παßρνετε απüφασι πολý κακÞ ακοýσαμε.
           Κατüπιν σας ρωτοýσαμε
           με γÝλιο και με λýπη μας μες στη ψυχÞ κρυφÞ:
           -"Τß αποφÜσισ' η ΒουλÞ στη στÞλη να γραφÞ 
           γιÜ την ειρÞνη σÞμερα
;". -"Εßν' αλλουνοý δουλειÜ"

           μου 'λεγε ο Üνδρας μου. "Σκασμüς!" Δεν Ýβγαζα μιλιÜ!
ΓνΑ':   Α, να κρατÞσω σιωπÞ ποτÝ δεν θα μποροýσα.
Προβ:  Θα 'σκουζες, αν δεν σþπαινες.
Λυσ:                                                      Γι' αυτü κι εγþ σιωποýσα.
           Καß üταν εμαθαßναμε ποý 'χατε ξαναβγÜλη
           απüφασι χειρüτερη, ρωτοýσαμε καß πÜλι:
           -"ΜÜ πþς τα καταφÝρατε με τüση κουταμÜρα";
           Κι εκεßνος, μ' Ýνα βλÝμμα του ποý σ' Ýπιανε τρομÜρα,
           -"Αν δεν καθÞσω", μου λÝγε, "μονÜχα με τη ρüκα μου
            θα μου 'σπÜζε την κüκα μου.
            Ο πüλεμος εßνε δουλειÜ καß σκÝψις ανδρικÞ
".

Προβ:  ¿, μα τον Δßα, στÜ λεγε καλÜ.
Λυσ:    Ακοýς εκεß, μου τα 'λεγε καλÜ!
            πþς τÜχα, üταν σκÝπτεσθε κι εσεßς χωρßς μυαλÜ,
            πρÝπει να σας αφßνουμε
            καß γνþμες να μη δßνουμε;
            καß üταν μια φορÜ
            στο δρüμο σας ακοýσαμε να λÝτε φανερÜ
            πþς "Üνδρας μες στη χþρα
            δεν απομÝνει τþρα
",

            κι ο Üλλος εßπε: -"ναß, κανεßς, μα το Θεü", σκεφθÞκαμε, 
            και η γυναßκες γρÞγορα μαζý εσυναχθÞκαμε 
            καß την ΕλλÜδα σÞμερα να σþσουμ' εßνε χρεßα.
            Ποýθε θα περιμÝναμε για νÜρθ' η σωτηρßα;
            Λοιπüν, αν ßσως σÞμερα εßν' καß δικü σας θÝλημα,
            Üνδρες, ν' ακοýσετε αυτÜ τα λüγια τα ωφÝλιμα,
            κι üπως εκÜναμε κι εμεßς το στüμα να βουλþσετε,
            μποροýμε να σας σþσουμε.
Προβ:  Εσεßς εμÜς να σþσετε;
            Βαρýς και ανυπüφορος ο λüγος οποý βγαßνει 
            απü το στüμα σου.
Λυσ:                                     Σκασμüς!
Προβ:                                                      ΜωρÞ καταραμÝνη!
            Εσý θα δþσης προσταγÞ σ' εμÝ να σιωπÞσω,
            με τη μανδÞλα ποý φορεßς; Μπα! κÜλλιο να μη ζÞσω!
Λυσ:    Αν με τοýτη σ' εμποδßζω,
            τη μανδÞλα σου χαρßζω,
            το κεφÜλι σου να δÝνης,
            να σιωπαßνης.
            Να καλÜθι, βÜλ 'το μπρος σου,
            πÜρε καß την ρüκα ζþσου,
            καß κÜθησε να τρως κουκκιÜ καß ξαßνε τα μαλλιÜ. 
            Α, τþρα εßν' ο πüλεμος των γυναικþν δουλειÜ!   
            ¸λα, γυναßκες, κÜθε μια
            αφÞστε κÜτω τα σταμνιÜ,
            στης φßλες μας να ρθοýμε
            μαζý τους να ενωθοýμε.
            Με δßχως κοýρασι μπορþ
            να μπαßνω πÜντα στο χορü
            χωρßς να πÝφτω χÜμου,
            κι ο κüπος δεν εκοýρασε ποτÝ τα γüνατα μου.
            ΘÝλω να κÜνω κÜθε τß
            ποý το προστÜζ' η αρετÞ,
            καß να περÜσω απü κεß
            μαζý μ' αυτÝς να ενωθþ, ποýχουνε χÜρι, λογικÞ,
            ποý Ýχει τüλμη κÜθε μια κι εßνε σοφßα üλη,
            καß αγαπÜνε μ' αρετÞ καß φρüνησι την πüλι.
Προβ:  Συ, ποýσαι μια γρηÜ γερÞ,
            καß σαν τσουκνßδα τσουχτερÞ,
            να μη δειλιÜσης, τρÜβα 'μπρüς,
            γιατ' εßνε πρßμος ο καιρüς.
Λυσ:    Κι αν ο γλυκüς ο ¸ρως επιμÝνη
            κι η Αφροδßτ' η ΚυπρογεννημÝνη
            πüθο μÝσα στους κüρφους μας ν' ανÜψη,
            καß τα μεριÜ μας με φωτιÝς να κÜψη,
            καß αν τους Üνδρες απ' την καýλα λειþση
            καß σαν το ρüπαλο τους την τεντþση, 
            στους ¸λληνας, θα μας ειποýν μια μÝρα
            πολεμοκαταλýτρες πÝρα ως πÝρα!
ΠροΒ:  Πþς θα το καταφÝρνατε καß τοýτο ;
Λυσ:                                                                Μια χαρÜ! 
            Να παýσουνε στην αγορÜ
            να βγαßνουν λυσσασμÝνοι 
            καß πÜντοτ' ωπλισμÝνοι.
Προβ:  Ναß, μα της ΠÜφου τη θεÜ!
Λυσ:    Κι Üλλη δουλειÜ δεν Ýχουνε,
            παρÜ σαν τους Κορýβαντας στην αγορÜ να τρÝχουνε,
            κι εκεß ν' ανακατþνουνε τα üπλα τα πολεμικÜ,
            με χýτρες καß λαχανικÜ!
Προβ:  Κι Ýτσι πρÝπει, μα τον Δßα!
            Να, αυτü θα πÞ ανδρεßα.
Λυσ:    Κι üμως εßν' αστεßο πρÜμα, να κρατÞ κανεßς ασπßδες
            με Γοργüνες καß να τρÝχη ν' αγορÜζη, τß; μαρßδες!     
            Μα το θεü, εßδα κι εγþ
            καβÜλλ' απÜνω 'ς τ' Üλογο σπουδαßον αρχηγü,
            να βγÜν' υπερηφÜνως
            το χÜλκινο του κρÜνος
            με τα μαλλιÜ τα μακρυÜ,
            να βÜλη μÝσα εν' αβγü, π' αγüρασε απü μια γρηÜ!
            Κι Ýνα Üλλο παλληκÜρι,
            ποý Þτανε σαν τον ΤηρÝα, με ασπßδα καß κοντÜρι
            κι εßχε 'ρθÞ απü τη ΘρÜκη, μια γυναßκα απειλοýσε,
            üπου σýκα επουλοýσε,
            καß της Ýχαφτ' Ýνα-Ýνα
            üσα Þσαν γινωμÝνα.
Προβ:  Καß πþς θα Þσθε δυνατÝς,
            της ταραχÝς üλες αυτÝς
            οποý στης χþρες γßνονται, εσεßς να καταπνßξετε ;
Λυσ:    Α, εßνε τüσον εýκολο.
Προβ:  Μα πþς; να τ' αποδεßξετε,
Λυσ:    Σαν κλωστÝς, ποý üταν πÝφτουν σε μια μπερδεψιÜ κακÞ,
            της τραβοýμε με τ' αδρÜχτια, μια απü 'δþ καß μια απü 'κεß,
            Ýτσι καß τον πüλεμο σας θα διαλýσω τον μεγÜλο,
            στÝλνοντας αμÝσως πρÝσβεις στο 'να μÝρος καß στο Üλλο.
Προβ:  Τß μας λÝτε, βρε κουτÝς,
            με μαλλιÜ καß με κλωστÝς
            καß μ' αδρÜχτια σεßς θαρρεßτε
            τÝτοια πρÜματα μεγÜλα πþς να παýσετε μπορεßτε ;
Λυσ:    Αλλ' αν εßχατε σεßς γνþσι κι απü τοýτα τα μαλλιÜ
            μÜθημα θÜ 'χατε πÜρη για τη κÜθε σας δουλειÜ.
Προβ:  Πþς λοιπüν; Για να το ιδοýμε.
Λυσ:    ¼πως βÜζομε στην πλýσι
            πρþτα-πρþτ' απü τη βρþμα το μαλλß να καθαρßςη,
            Ýτσι Ýπρεπ' οι πολßται τα ραβδιÜ να πÜρετ' üλοι,
            μοχθηροýς καß ραδιοýργους να πετÜξετ' απ' την πüλη
            καß αυτοýς, ποý κÜνουν πÜντα μεταξý τους μια φατρßα
            καß κολλοýν στην εξουσßα,
            να τους ξýνετε, μαδþντας το κακü τους το κεφÜλι,
            Ýπειτα μες στο καλÜθι να τους ξÜνετ' üλους πÜλι
            προς ωφÝλεια της χþρας, νÜ 'χετ' ανακατωμÝνους
            εκεß μÝσα τους μετοßκους καß τους φßλους σας τους ξÝνους,
            Üλλ' αν τýχη και κανÝνας στο δημüσιο χρωστÜ,
            βÜλτε τον κι εκεßνον μÝσα να μη μÝνη χωριστÜ.
            Και η πüλεις, μα τον Δßα, üπου εßνε μÝχρις þρας
            Üποικοι αυτÞς της χþρας,
            να το ξÝρετε πþς εßνε σαν κομμÜτια χωρισμÝνα:
            πÜρετε κÜθε κομμÜτι, να τα κÜμετ' üλα Ýνα.
            ΦτιÜστε μια τρανÞ τουλοýπα μ' üλ' αυτÜ τα μαζωμÝνα,
            κι Ýπειτα μ' αυτÞ του ΔÞμου να υφαßνετε τη χλαßνα.
Προβ:  Δεν εßνε ανυπüφορο τÝτοια μαλλιÜ να ξαßνουν
            αυτÝς, οποý στον πüλεμο καß μÝρος δεν λαβαßνουν;
Λυσ:    Καß üμως, τρισκατÜρατε! στον πüλεμο δεν πÜμε
            μα δßνουμε περσüτερο κι απ' το διπλü: γεννÜμε
            τα τÝκνα ημεßς πρþτες
            ποý πÜνε στρατιþτες.
Προβ:  Μη μου θυμßζης το κακü!
Λυσ:                                                Δεν πρÝπει να χαροýμε
            λοιπüν κι εμεßς τα νηÜτα μας; Να ευχαριστηθοýμε,
            ποý σÞμερα κοιμþμεθα μονÜχες, εξ αιτßας
            αυτÞς της εκστρατεßας;
            Κι üσο για μας αφÞστÝ το, δεν μας πολυπειρÜζει,
            μα 'κεßνο, üπου τü 'χουμε μες στην καρδιÜ μαρÜζι,
            εßνε που τα κορßτσια μας ανýπανδρα γερνÜνε.
Προβ:  ΜÞπως κι οι Üνδρες δεν γερνοýν;
Λυσ:                                                            Μπα! λες το ßδιο νÜνε;
            Ο Üνδρας, επιστρÝφοντας και γÝρος απ' τη μÜχη,
            μπορεß λαμπρÜ να πανδρευθÞ καß νηÜ γυναßκα νÜχη.
            Μα της γυναßκας φεýγουνε τα νηÜτα καß η χÜρι, 
            κι αν δεν προφθÜση γρÞγορα, κανεßς δεν θα την πÜρη,
            καß κÜθεται στο ρÜφι
            για να ρωτÜη απü κεß τη μοßρα, τι τÞς γρÜφει!
Προβ:  ΑλλÜ γιατß; Αφοý μπορεß καß γÝρος να την πÜρη,
            οποý να του σηκþνεται ακüμα σαν στηλιÜρι;
Λυσ:    Συ, για πες μου τþρα: τÜχα τß να μÜθεις περιμÝνεις
            ποý ακüμα δεν πεθαßνεις;
            Να σε θÜψουν Ýχεις τüπο
            λοιπüν κÜμε καß τον κüπο
            καß αγüρασε μια κÜσσα καß για χÜρι σου ως τüσο
            τα μελομακÜρουνÜ σου μοναχÞ θα σου ζυμþσω.
            Να κι αυτü για στÝφανο σου
            πÜρε το και στεφανþσου.
(του ρßπτει Üνωθεν στÝφανον)
ΓνΓ': (ρßπτουσα ταινßας) Να κι' αυτÜ, δικü μου δþρο.
ΓνΑ': (ρßπτουσα στÝφανον) Καß στεφÜνι θα σου βÜλλω.
Λυσ:    Πες μου, τß σου λεßπει Üλλο;
            Καß τß θÝλεις να σου πÜρω;
            ΤρÜβα γρÞγορα στη βÜρκα... δεν ακοýς, καλÝ, το ΧÜρο;...
            σε φωνÜζει... σε προσμÝνει...
            Δεν μπορεß να ξεκινÞση κι εßν' Þ βÜρκα του δεμÝνη!
Προβ:  Δεν εßνε πρÜμα φοβερü; Δεν εßνε αηδßα,
            αυτÜ ποý σÞμερα εδþ παθαßνω; Μα τον Δßα,
            θÜ πÜω κι οι επßτροποι για να μ' ιδοýν οι Üλλοι,
            καß να με καμαρþσουνε σ' αυτü τü μαýρο χÜλι!
(φεýγει)
Λυσ: (κραυγÜζουσα üπισθεν του)
            Μη τýχη κ' εναντßον μας θα φτιÜσης κατηγüρια,
            ποý τÜχα σου το κρýψαμε το λεßψανο σου χþρια;
            ¸ννοια σου, σαν περÜσουνε τρεßς μÝρες απü σÞμερα,
            θα ρθοýμε να σου κÜνουμε πρωß-πρωß τα τρÞμερα!
(εισÝρχεται)

                            5). ΠΑΡΑΒΑΣΗ (614-705)
  
ΧΓερ:  Ο ελεýθερος ο Üνδρας να κοιμÜται δεν του πρÝπει.
           Ας ξετÜσουμε το πρÜμα, εις αυτü καθÝνας βλÝπει
           πþς υπÜρχει κÜτι Üλλο
           πειü πολý και πειü μεγÜλο,
           και μυρßζει τυραννßα
           σαν κι εκεßνη του Ιππßα. 
           Εßνε φüβος μÞπως Þλθαν ΣπαρτιÜτες στοý ΚλεισθÝνη
           και κατÜφεραν με δüλο κÜθε μιÜ καταραμÝνη,
           να κρατÞσουνε το χρÞμα, ποý 'χουμε και πολεμοýμε
           και τη σýνταξι ποý ζοýμε.
           Εßνε τρομερü να βγαßνουν συμβουλÝς να μας πουλÜνε,
           και για χÜλκινες ασπßδες η γυναßκες να μιλÜνε, 
           και να μας συμφιλιþσουν με τους ΛÜκωνας ακüμα,
           οποý Ýχουν τüση πßστη, üση κι Ýνα λýκου στüμα.
           Δεν εßν' αμφιβολßα
           πþς ολ' αυτÜ σκαρþσανε να φτιÜσουν τυραννßα.
           ΑλλÜ να γßνουν τýραννοι καιρü δεν θα τους δþσω,
           και μÝσα σε μυρτιÜς κλαδιÜ το ξßφος μου θα χþσω,
           και θα σταθþ στην αγορÜ και θα παραφυλÜττω
           εκεß στου Αριστογεßτονος το Üγαλμ' απü κÜτω.
           ¸, τþρα τοýτη τη γρηÜ μου 'ρχεται να την πιÜσω,
           και την παληομασσÝλα της με μια γροθιÜ να σπÜσω.
Χ.Γν:  ¼ταν καθÝνας απü σας στο σπßτι του γυρßση,
           θα τον ιδÞ κι η μÜννα του και δεν θα τον γνωρßση.
           Φßλες γρηÝς! αφÞστε τα ετοýτα ποý κρατεßτε.
           Για το καλü της πüλεως μιλοýμ' εμεßς, πολßται,
           και πρÝπει, γιατß μ' Ýθρεψε με χÜδια ζηλευτÜ, 
           και με λαμπρüτητα πολλÞ. Απü χρονþν εφτÜ
           κρατοýσα μια χαρÜ
           μες στης γιορτÝς της ΑθηνÜς τα βÜζα τα ιερÜ,
           στα δÝκα χρüνια μ' Ýβαζαν και Üλεθα με χÜρη
           το ιερü κριθÜρι
           και την αρκοýδα Ýκανα με φοýστα κροκωτÞ
           στης Βαυρωνßας τη γιορτÞ
           και üταν πεια εγßνηκα μια þμορφη κοπÝλλα,
           και το κανßστρι εκρÜτησα και σýκα μια τσαπÝλλα.
           Γι' αυτü λοιπüν πρÝπει κ' εγþ να δþσω μια καλÞ
           στην πüλι συμβουλÞ.
           Κι αν η δικÞ μου η ψυχÞ καλü στην πüλι θÝλη,
           κι αν Ýτυχε να γεννηθþ γυναßκα, μη σας μÝλη, 
           οýτε και αν τα πρÜματα, ποý Ýχουν χÜλι τüσο,
           εγþ θα διορθþσω.
           Δßνω το μερδικü μου
           στη πüλη, το δικü μου.
           Με Üνδρες πÜντα κÜθε μια το φüρο της προσφÝρει
           δεν εßσθε σεßς για τßποτε, δυστυχισμÝνοι γÝροι!
           παρÜ ξεκοκκαλßζετε τη σýνταξι ποý παßρνετε
           απ' τον καιρü των Μηδικþν και τßποτε δεν φÝρνετε
           και κινδυνεý' η χþρα
           ολüκληρη, για χÜρι σας, να παραλýση τþρα.
           ¸χεις κι αßτια Üλλη
           για να γκρινιÜζεις πÜλι;
           Κýττα καλÜ, κακüμοιρε! γιατ' αν με πιÜσ' η τρÝλλα,
           με το σκληρü το τσüκαρο σου σπÜζω τη μασσÝλα.   
ΧΓερ:  ¿! μ' αυτü ποý λÝνε πÜλι
           εßνε μια βρισιÜ μεγÜλη!
           κι üλο το κακü ανÜβει
           κι üλο πÝφτουμε στα ßδια
           ¸! τα μÝτρα του ας λÜβη
           κÜθε Üνδρας πþχει αρχßδια!
           Ας πετÜξουμε τας χλαßνας, 
           κι üταν Üνδρας εßν' κανÝνας
           πρÝπει ανδρßκια να μυρßζη,
           και δεν πρÝπει τυλιγμÝνος στα πανιÜ να τριγυρßζη.
           Λοιπüν εμπρüς, λυκüποδες! εμεßς, ποý νÝοι τüτε,
           πÞγαμε στο Λειψýδιον κρυφÜ για συνωμüται,
           πρÝπει να ξανανηþσουμε και τοýτη τη φορÜ,
           νÝα να πÜρουμε φτερÜ,
           και τα γερÜματα μας
           μακρÜν να τα πετÜξουμε απü τα σþματα μας.
           Γιατß αÝρα τüσο
           και μüνον αν τους δþσω,
           μποροýν να βροýνε τον καιρü
           να φτιÜσουν κÜτι τολμηρü:
           μποροýν και πλοßα μÜλιστα στη θÜλασσα να ρßξουν
           μποροýν και κατÜ πÜνω μας ακüμη να τραβÞξουν,
           να κÜνουν ναυμαχßα
           σαν την Αρτεμισßα.
           Κι αν εýρουν ευκαιρßα
           μια μÝρα να το ρßξουνε και στην καβαλλαρßα,
           το ξÝγραψα το ιππικü
           γιατß το κÜθε θηλυκü
           Ýχει για την καβÜλλα
           κεφÜλαια μεγÜλα, 
           και δεν εγλßστρησε ποτÝ να πÝση στην τρεχÜλα.
           Δεν παßρνεις το παρÜδειγμα κι απü της Αμαζüνες,
           στη ζωγραφιÜ του Μýκωνος, ποý πολεμÜνε μüνες
           καβÜλλα κατÜ των ανδρþν; Λοιπüν μη της αφÞσουμε,
           και το λαιμü τους γρÞγορα στο φÜλαγγο να κλεßσουμε.
Χ.Γν:  ΜÜ της δυο ΘεÝς! το αßμ' αν μ' ανÜψη πειü πολý,
           θ' απολýσω τη χολÞ,
           θα σου βγÜλω μÜτια, μýτες,
           ποý να τρÝχης να γυρεýης βοηθοýς σου τους πολßτες. 
           Κι απü μας η κÜθε μßα το κορμß της τþρ' ας γδýση,
           γυναικßλες να μυρßση.
           Κι üποιος τþρα του βαστÜ,
           ας ζυγþση εδþ μπροστÜ,
           να του δεßξω εγþ, αν σκüρδα του λοιποý θα ξαναφÜη
           για τον πüλεμο να πÜη
           κι αν θα φÜη μαυροκοýκκια για να πÜη να δικÜζη
           και να κÜθεται στην Ýδρα δßχως να ξερονυστÜζη.
           Μια το στüμα σου μονÜχα λÝξιν Üσχημη να βγÜνη,
           κι ο θυμüς ευθýς με πιÜνει,
           ποý θα βγÞς απ' τον καυγÜ
           üπως απü το σκαθÜρι κι ο αητüς, χωρßς αβγÜ!
           Μα κι αν στÝκεσαι μπροστÜ μου, δεν με μÝλει πειÜ γι' αυτü,
           üσο εßν' η Λαμπιτþ,
           κι üσο βρßσκεται εκεß
           κι η Θηβαßα Ισμηνßα, ποýνε κüρη ευγενικÞ.
           Κι αν σωστÝς φορÝς εφτÜ
           μας ψηφßσης εναντßον, δεν περνοýν σε μας αυτÜ,
           κακομοßρη, ποý γυρεýεις
           σε γειτüνους και σε φßλους συφορÝς να μαγειρεýης.
           Χθες ακüμα με της Üλλες στης ΕκÜτης τη γιορτÞ,
           τοýτη την αγαπητÞ
           επροσκÜλεσα κοπÝλλα, ποýνε þμορφη και μÝλι
           και της Βοιωτßας χÝλι.
           Και δεν Þθελαν να στεßλουν της γυναßκες τους δω πÝρα
           απü τα ψηφßσματα σου, οποý βγÜνεις κÜθε μÝρα.
           Παýτε τα ψηφßσματα σας, πρßν κανÝνας σας αρπÜξη
           απ' τα γÝρικα σας σκÝληα και το σβÝρκο σας τινÜξη!

                       6). ΙΑΜΒΙΚΗ ΣΚΗΝΗ (706-780)     
   
Χ.Γν:  Συ, αρχηγÝ της πρÜξεως, για πες μας τß συμβαßνει,
           ποý βγαßνεις τüσο σκυθρωπÞ και τüσο λυπημÝνη;
Λυσ:   Των γυναικþν των πρüστυχων τα Ýργα τα κακÜ
           και τα μυαλÜ τα θηλυκÜ
           ποý φρüνησι τους λεßπει
           Ý, να, αυτÜ μ' εκÜμανε να περπατþ με λýπη.
Χ.Γν:  Τß λες; τß λες;
Λυσ:                          ΑλÞθεια, ναß.
Χ.Γν:                                                Τ' εßν' το κακü ποý εστÜθη;
          Πες το στη φιλαινÜδα σου, ποý θÝλει να το μÜθη.
Λυσ:  Κι αν σας το πω θα Þν' αισχρü,
          κι αν δεν το πω κακü-ψυχρü.
Χ.Γν:  Μη μας το κρýβης το κακü, και πες το ßσα-ßσα.
Λυσ:  ΚοντολογÞς, μας Ýπιασε για το γαμÞσι λýσσα!
Χ.Γν:  ¿ Ζεý!
Λυσ:  Τß να σου κÜνη ο Ζεýς; Αυτü ζητοýν να φτιÜσουν,
          και να της κÜνω δεν μπορþ τους Üνδρες να ξεχÜσουν.
          Και κατορθþνει κÜθε μια με τρüπο να μου φýγη.
          Τη μßα, τρýπα μυστικÞ την τσÜκωσα ν' ανοßγη
          μες στου Πανüς το ιερü
          κι η Üλλη με σχοινß γερü
          κατÝβη, απ' του πηγαδιοý δεμÝνη το μαγκÜνι
          η Üλλη πÜει στον εχθρü κι αυτομολßα κÜνει
          κι Üλλη καβÜλλα Þθελε να πÜρη Ýνα σπουργßτι,
          να πÝση στου πορνοβοσκοý Ορσßλοχου το σπßτι,
          ως ποý την εξεμÜλλιασα. Και üλες μου ζητÜνε
          προφÜσεις, να το σκÜσουνε, στα σπßτια τους να πÜνε.
          Θα ιδÞτε, κÜποια Ýρχεται και πλησιÜζει, να τη!
          Παρακαλþ, ποý το βαλες του λüγου σου τρεχÜτη ;
(εισÝρχεται η ΓυνÞ Α')
ΓνΑ':  ΘÝλω να πÜω σπßτι μου. 'Αφησα στο κατþι
          απü τη Μßλητο μαλλιÜ, κι' ο σκüρος μου τα τρþει.
Λυσ:  Ποιüς σκüρος; Üφησε τ' αυτÜ τρÜβα και γýρνα πßσω!
ΓνΑ':  Στης δυο ΘεÝς ορκßζομαι, αμÝσως θα γυρßσω
          θα πεταχτþ τρεχÜτη,
          να το ξαπλþσω μια στιγμÞ απÜνω στο κρεββÜτι.
Λυσ:  Δεν φεýγεις, οýτε το μαλλß θ' απλþσης τþρα, Üσ' το!
ΓνΑ':  Μα θα το χÜσω το μαλλß!
Λυσ:   ¸, δεν πειρÜζει, χÜσ' το!
(εισερχüμενη ΓυνÞ Β')
ΓνΒ':  Η δýστυχη! η δýστυχη! και τþρα τß να κÜνω,
           ποý το λινÜρι τ' Üφησα με δßχως να το ξÜνω!
Λυσ:   Να κι' Üλλη, ποý μας κüπιασε το δρüμο της να πÜρη,
           γιατß Üφησεν ακτýπητο στο σπßτι το λινÜρι!
           ΠÞγαινε μÝσα γρÞγορα!
ΓνΒ':  Μα θα γυρßσω πßσω,
          μα την ΕκÜτη, στη στιγμÞ, αρκεß να το κτυπÞσω!
Λυσ:  Ας λεßψουν τα κτυπÞματα, γιατ' Ýτσι αν αρχßση,
          κι Üλλη θα μας κουβαληθÞ το ßδιο να ζητÞση.
(εισÝρχεται η ΓυνÞ Γ' Ýχουσα εξωγκωμÝνην την γαστÝρα
ΓνΓ':  ¿ συ, θεÜ Ειλεßθυια! κρÜτει με κÜθε τρüπο,
          για να προφθÜσ' η γÝννα μου να γßνη σ' Üλλον τüπο,
          χωρßς την ιερüτητα ποý Ýχει τοýτος, νÜχη.
Λυσ:  Τß ψαßλνεις συ μονÜχη ;
ΓνΓ':  Κýττα! στην þρα βρßσκομαι της γÝννας η καημÝνη.
Λυσ:  ¸, μα καλÜ, συ üμως χθες δεν Þσουν γκαστρωμÝνη.
ΓνΓ':  Τß τÜχα; εßμαι σÞμερα. Στεßλε με στη στιγμÞ
          να πεταχθþ στο σπßτι μου να φÝρω τη μαμÞ.
Λυσ:  Μα για ποιο λüγο; τοýτο δω μου φαßνεται πολý σκληρü.
ΓνΓ':  Α, θα 'ν' αρσενικü μωρü.
Λυσ:  Μα τη ΘεÜ! εδþ παιδß δεν φαßνεται για νÜχη
          σαν τεντζερÝδι φαßνεται, στÜσου, θα ιδþ μονÜχη,
(ερευνÜ υπü τον χιτþνα της Γυναικüς Γ' κι εξÜγει, χαλκÞν περικεφαλαßαν)
          Το κρÜνος Ýχωσες εδþ, ανüητη! της ΑθηνÜς,
          και λες üτι κοιλοπονÜς;
ΓνΓ':  Μα το θεü, κοιλοπονþ.
Λυσ:  ΚαλÜ, κι εδþ στη ζþνη
          το κρÜνος γιατß τþβαλες;
ΓνΓ:   Γιατß αν μου 'ρθουν πüνοι
          απÜνω στην Ακρüπολι, να κÜτσω χÝρι-χÝρι
          να κÜνω μÝσα το παιδß καθþς το περιστÝρι.
Λυσ:  Τß λες! ωραßα πρüφασι! μα εßνε φανερü!
          Γιατß εδþ δεν κÜθεσαι να κÜνης το μωρü,
          και στη δεκÜτη μÝρα του απÜνω ßσα-ßσα,
          μÝσα στο κρÜνος του παιδιοý να κÜνης τα βαφτßσα;
ΓνΓ:   Α, üχι• στην Ακρüπολι εγþ δεν θÝλω νÜμαι
          και μüνη να κοιμÜμαι
          με πÞγε ριπιτßδι
          την þρα ποý αντßκρυσα της ΑθηνÜς το φßδι.
(εισερχüμενη η ΓυνÞ Δ' με ...πρüφαση
ΓνΔ':  Ωχ, ωχ! Η κακορροßζικη! απ' την αγρýπνια θα χαθþ
          οýτε στιγμÞ να κοιμηθþ
          η κουκουβÜγες μ' Üφησαν!
Λυσ:  Παýτε τα παραμýθια,
          δαιμονισμÝνες! θÝλετε τους Üνδρες σας στ' αλÞθεια
          θαρρεßτε πþς δεν θÝλουμε να εßμεθα μαζý τους;
          δÝ ξÝρουμε το τß τραβοýν της νýχτες μοναχοß τους;
          Μα λßγο κρατηθÞτε
          και στενοχωρηθÞτε,
          γιατß το εßπε κι ο χρησμüς: η νßκ' εßνε δικÞ μας
          Üν γκρßνιες δεν ανοßξουμε και στÜσι μεταξý μας.
          Αυτüς λοιπüν εßν' ο χρησμüς...
ΓνΑ':  Για πες να τον ακοýσουμε.
Λυσ:                                                 Ακοýστε και σκασμüς!
          "¼ταν η χελιδüνες
            θÜ μαζευθοýν σε μια μεριÜ και θα καθÞσουν μüνες
            απü τους τσαλαπετεινοýς μακρÜν κι απü αρσενικÜ,
            θα σταματÞσουν τα κακÜ.
            κι ο Ζεýς üπου βροντÜ ψηλÜ με το τρανü του χÝρι,
            τÜ πρÜματα θα φÝρη,
            ποý τ' απü πÜνω θα βρεθÞ στο κÜτω πλακωμÝνο
".

ΓνΒ':  Θα πÝφτουμ' απü πÜνω τους εμεßς; Καταλαβαßνω.
Λυσ:   "Η χελιδüνες δε αυτÝς αν τσακωθοýν καμμιÜ φορÜ
            κι απü τον ιερü ναü φýγουν και κÜνουνε φτερÜ,
            üρνιο ποτÝ δεν θα φανÞ στüν κüσμο γεννημÝνο
            πειü πουτανιÜρικο απ' αυτÝς και πειü ξεκωλιασμÝνο
!..."

ΓνΑ':   Α, μα τον Δßα! ο χρησμüς τα λÝει παστρικÜ.
Λυσ:   Θεοß! ας μη δειλιÜσουμε απ' τοýτα τα κακÜ.
           ΠερÜστε μÝσα, φßλες μου, τα χÝρια μας να σφßξουμε
           και προδοσßα στο χρησμü θÜνε κακü να δεßξουμε.
(εισÝρχονται üλαι εντüς των πυλþν και τας κλεßουν.)

                7). ΛΥΡΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ (781-828)
    
Γερ:  'Ακουσ' Ýνα παραμýθι απü το δικü μου στüμα,
         ποýχα μια φορÜν ακοýση, ποý μουνα παιδß ακüμα.
         Λοιπüν Þταν Ýνας νÝος, Μελανßων τþνομÜ του,
         μια φορÜ, üπου το γÜμο δεν τον Þθελ' η καρδιÜ του,
         και την ερημιÜ επÞρε και τα üρη εκατοικοýσε
         εßχε και σκυλß και δßχτυ και λαγοýς εκυνηγοýσε.
         Λοιπüν Ýτσι, τÞς γυναßκες εßχε τüσο σιχαθÞ,
         ποý σε πüλι και σε σπßτι δεν μποροýσε να σταθÞ,
         μα κοντεýω κι απü κεßνον πειü πολý να σε μισÞσω
         Μολαταýτα σαν να θÝλω, βρε γρηÜ, να σε φιλÞσω.
         Αλλ' ανÜγκη πειÜ δεν θÜχης απü κρομμυδιοý κομμÜτια
         να σου κλÜψουνε τα μÜτια.
         Και το πüδι θα σηκþσω
         με κλωτσιÝς να σε φορτþσω.
Γυν:  ΒλÝπω ποýχεις κρεμασμÝνη
         γενειÜδα φυτρωμÝνη.
Γερ:  Μα κι αυτüς ο Μυρωνßδης τους εχθροýς εφüβιζ' üλους
         με τους μαýρους του τους κþλους
         και με την τραχεßα του üψι, üπως κÜνει κι ο Φορμßων.
Γυν:  Αφοý εßπες συ εκεßνο, ποý καμεν ο Μελανßων,
         Ýχω και εγþ σκοπü
         Ýνα μýθο να σου ειπþ:
         ΚÜποιος Τßμων εßχε ζÞση, με μορφÞ σκουντουφλιασμÝνη,
         λες και Þτανε μ' αγκÜθια γýρω-γýρω της φραγμÝνη,
         σÜμπως βρüχος Ερινýων. ¸, λοιπüν, αυτüς ü Τßμων
         Ýφυγεν απü το πλÞθος των κακþν και των ατßμων.
         Τους αχρεßους üπως εßσθε, εßχε σιχαθÞ κι' αυτüς,
         κι üμως Þταν στης γυναßκες τρυφερüς κι' αγαπητüς,
         τη μασσÝλα θα σου σπÜσω!
Γερ:  ΚαλÝ σþπα! μην το κÜνης κι απ' το φüβο θα τα χÜσω
Γυν:  ΝÜ, τα σκÝλια θÜ σηκþσω και θα σε κλωτσÞσω...
Γερ:                                                                                       Κτýπα!
         να σου ιδοýμε και την τρýπα.
Γυν: Τþρα στα γερÜματα μου δεν θα ιδÞς αυτÞν τη χÜρι,
         γιατß τüχω μαδημÝνο σαν να το κÜψε λυχνÜρι.

                        ΔΥΟ ΙΑΜΒΙΚΕΣ ΣΚΗΝΕΣ (829-1013)
                    [ΑΝΑΠΑΙΣΤΙΚΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ 1ης (954-979)]

(επß του τεßχους)
Λυσ:  ¸, Ý! γυναßκες! γρÞγορα ελÜτ' εδþ!
Χ.Γν:                                                                 Τß τρÝχει;
          ποιος εßν' αυτüς ο θüρυβος και ποιαν αιτßαν Ýχει;
Λυσ:  Να! βλÝπω Üντρα ποý τραβÜ εδþ στο τεßχος ßσα
          τον Ýχει πιÜση, φαßνεται, για της γυναßκες λýσσα.
Mυρ:  Συ, των ΚυθÞρων η θεÜ, η αφρογεννημÝνη,
          που 'σαι στη ΠÜφο λατρευτÞ, στη Κýπρο δοξασμÝνη,
          σ' αυτü τον δρüμο π' Üνοιξες, δýναμη τþρα δßνε
          να πÜρη τον ανÞφορο.
Χ.Γν:                                              Ποιος Ýρχεται; που εßνε;
Λυσ:  Εκεß στης Χλüης το ιερüν επρüβαλε τρεχÜτος.
Χ.Γν: ¿, μα τον Δßα! να τος!
          Ποιος να 'ν';
Λυσ:                          Τονε γνωρßζετε καμμιÜ απü σας; Για δεßτε.
Μυρ:  Τον ξÝρω, για σταθÞτε
          αυτüς εßνε ο Üντρας μου, ο Κινησßας.
Λυσ:                                                                  ¸λα,
          ψÞσε τον, στριφογýρισ' τον, δεßξε πως Ýχεις τρÝλα
          γι' αυτüν, πως δεν τον αγαπÜς κατüπιν κι ü,τι Üλλο,
          οξ' απ' αυτü που δþσαμε τον üρκο τον μεγÜλο.
Μυρ:  Α! μη σε μÝλη κι Ýννοια σου κουνοýπι θα του γßνω.
Λυσ:  Κι εγþ μαζý θα μεßνω
          να του σηκþσω τα μυαλÜ και να τον ξεροψÞσω.
(προς τας λοιπÜς)
          Πηγαßνετε πειü πßσω.
(Üπασαι αι επß του τεßχους Γυναßκες κι η Μυρρßνη κρýπτονται).
Κιν:   (ερχüμενος κÜτωθεν του τεßχους)
         Πω, πω, πω! ο κακομοßρης! τß σπασμüς που μ' Ýχει πιÜση,
         λες και με δÝσαν στον τροχü.
Λυσ:                                                   Τßς εß! ποý 'χεις περÜση
          μες στους φýλακας;
Κιν:                                       Εγþ, εßμαι!
Λυσ:                                                           'Αντρας εßσαι;
Κιν:                                                                                      'Αντρας, πþς;
Λυσ:  ΘÝ να φυγÞς;
Κιν:                                Τ' εßσαι τÜχα συ που μου το λες;
Λυσ:                                                                                          Σκοπüς.
Κιν:   Φþναξε μου τη Μυρρßνη να βγÞ Ýξω, στο Θεü σου!
Λυσ:  'Ακου! θÝλει τη Μυρρßνη να φωνÜξω! σε καλü του!
          Και του λüγου σου ποιος εßσαι, üπου προσταγÝς μας δßδεις;
Κιν:   Εßμ' ü Üντρας ο δικüς της, Κινησßας Π ε ο ν ß δ η ς.
Λυσ:  Συ 'σαι, φßλτατÝ μου; ΓειÜ σου!
          κÜθε μιÜ μας τþνομÜ σου,
          üχι και με δßχως δüξα εδþ πÝρα το γνωρßζει
          η γυναßκα σου στο στüμα τþχει και το πιπιλßζει,
          κι εßτ' αβγü κρατεß στο χÝρι
          εßτε μÞλο, το φυλÜει πÜντοτε να το προσφÝρη
          στον καλü της Κινησßα, ποý τον Üφησε στο σπßτι.
Κιν:   Αχ! για το Θεü! Χρυσü μου!
Λυσ:                                                  ¿, ναß, μα την Αφροδßτη!
          Κι αν συμβÞ καμμιÜ κουβÝντα για τους Üντρες μας να γßνη,
          πÜντοτε μας λÝει εκεßνη:
          "üλ' αυτÜ ποý λÝτ' αλÞθεια,
          μα μπροστÜ στον Κινησßα εßνε üλοι κολοκýθια
!".

Κιν:   ΤρÝχα, τρÝχα φþναξε τη!
Λυσ:                                                ΚÜτι τι δεν θα θελÞσης
          και σε μÝνα να χαρßσης;
Κιν:  (χειρονομþν καταλλÞλως)
         'Ακου λÝει! Μα τον Δßα, να το θÝλης μüνο φθÜνει
         τοýτο μοý 'τυχε να Ýχω, σου το δßνω αν σου κÜνη.
Λυσ: ΣτÜσου λßγο κατεβαßνω να σου τη φωνÜξω τþρα.
(εισÝρχεται)
Κιν:  ΤρÝχα γρÞγορα και φÝρ' τη γιατß Üχ! απü την þρα
         που μου Ýφυγε απ' το σπßτι κι' απü μÝνα μÝνει χþρια,
         στη ζωÞ δε βρßσκω χÜρη... μπαßνω μÝσα, στενοχþρια...
         üλα Ýχουνε ρημÜξη...
         Üνοστο και το φαÀ μου... κι απ' τη κÜβλα Ýχω λυσσÜξη!
(εξÝρχεται η Μυρρßνη εις το τεßχος ωσεß μονολογοýσα)
Μυρ: Τον αγαπþ, τον αγαπþ κι üμως αυτüς δε θÝλει
         καθüλου την αγÜπη μου λοιπüν σα δε τον μÝλη,.
         τι μ' Ýφερες εδþ γι' αυτüν;
Κιν:                                                     Γλυκü μου ΜυρρινÜκι!
         Γιατß μου κλεßσθηκες αυτοý; Ýλα μ' εμÝ λιγÜκι.
Μυρ: ΚÜτω εγþ;! μα τον Θεü, οýτε στο νου το βÜζω.
Κιν:  Μυρρßνη! πþς; δÝν Ýρχεσαι σ' εμÝ, ποý σε φωνÜζω;
Μυρ: ΑνÜγκες απü μÝνα συ δεν Ýχεις πειÜ πολλÝς.
Κιν:  Δεν Ýχω ανÜγκη εγþ για σε; Μα τ' εßν' αυτÜ ποý λες;
        Εγþ εκαταστρÜφηκα χωρßς εσÝ.
Μυρ:                                                           Θα φýγω.
Κιν:  ΣτÜσου ακüμα λßγο.
(σπεýδει εις τα παρασκÞνια κι οδηγεß υπηρÝτην φÝροντα παιδßον)
        'Ακουσε το παιδÜκι μας.
(προς το παιδßον)
                                                     Τß στÝκεσαι, βρε βλÜκα;
        φþναξε τη μαμÜκα σου.
   
Παι:                                                   ΜαμÜκα μου! μαμÜκα!
Κιν:  Βρε συ! μα οýτε το παιδß λυπÜσαι, σα μητÝρα,
         ποýν' Üπλυτο κι αβýζαχτο για Ýκτη τþρα μÝρα;
Μυρ: Εγþ λυπÜμαι το παιδß μα 'κεßνος üπου μÝνει
         σκληρüς, ειν' ο πατÝρας του.
Κιν:                                                            ΜωρÞ δαιμονισμÝνη!
         κατÝβα χÜριν του παιδιοý!
Μυρ:                                                      Η μÜνα δε ξεχÜνει
         το σπλÜγχνο της, ας κατεβþ, τß τÜχα θα μου κÜνη;
(εισÝρχεται)
Κιν:  ΜωρÝ, αυτÞ μου φαßνεται πειü νηÜ üτι τη βρÞκα,
         και τþρα Ýχει πειü πολλÞ μες στη ματιÜ της γλýκα
         κι üσο μου κÜνει αντßσταση κι üσο μου κÜνει νÜζι,
         τüσο του πüθου της φωτιÝς μες στη καρδιÜ μου βÜζει.
Μυρ: (εξÝρχεται εκ του παρασκηνßου και σπεýδει προς το παιδßον)
         Γλυκü παιδß, ενüς μπαμπÜ με διαστρεμμÝνη φýση!
         Ýλα στη μητερßτσα σου να σε γλυκοφιλÞση.
Κιν:  (συλλαμβÜνων αυτÞν)
         Παληογυναßκα συ! γιατß σε πεßσανε η Üλλες,
         και φασαρßες Üνοιξες στον Üντρα σου μεγÜλες,
         ποý Ýτσι βλÜπτεσαι κι εσý κι εκεßνος υποφÝρει;
Μυρ: Παρακαλþ! μην ακουμπÜς επÜνω μου το χÝρι!
Κιν:  Κι Üφησες τüσα πρÜγματα Ýρμα στο σπßτι χÜμου
         δικÜ σου και δικÜ μου;
Μυρ: Μπα, δεν με μÝλει τÝσσαρα.
Κιν:                                                         Βρε μßλα λογικÜ
         και τα κοκκüρια ποý τρυποýν τα δüλια πανικÜ;
Μυρ: Ας τα τρυποýν.
Κιν:                                    Τüσο καιρü ποý λεßπεις απ' το σπßτι,
         θυσßα πειÜ δεν Ýκαμες καμμιÜ στην Αφροδßτη.
         Λοιπüν δεν θα ρθης σπßτι σου;
Μυρ:                                                       Α, τοýτο δε θα γßνη,
         εÜν δεν παýση ο πüλεμος κι αν δε κλεισθÞ ειρÞνη.
Κιν:  Ησýχασε παρακαλþ
         κι αυτü θα γßνη γρÞγορα, αν μας φανÞ καλü.
Μυρ: ¸, üταν σας φανÞ καλü, θα 'ρθþ κι εγþ κοντÜ σου
         μα üρκο τþρα Ýκανα και κÜτω τα ξερÜ σου!
Κιν:  ΚαλÜ μα Ýλα μιÜ στιγμÞ να πÝσουμε 'δþ πÜνω.
Μυρ: Δε λÝγω πþς δεν σ' αγαπþ, μα üχι, δε το κÜνω.
Κιν:  Αχ, μ' αγαπÜς; λοιπüν γιατß δε πÝφτεις, ΜυρρινÜκι,
         μαζý μ' εμÝ λιγÜκι;
Μυρ: Γελοßε! τÝτοια πρÜγματα και στο παιδß μπροστÜ;
Κιν:  Μα το Θεü! πολý σωστÜ!
(προς τον υπηρÝτην)
         ΜωρÝ ΜανÞ! πÜρ' το παιδß και πÞγαινε στη χþρα.
(ο υπηρÝτης απÝρχεται)
         Να, Ýφυγε και το παιδß, Ý, δε θα πÝσης τþρα;
Μυρ: Δýστυχε! ποý θα κÜνουμε λοιπüν τÝτοια δουλειÜ;
Κιν:  ΘÜνε καλÜ μες στου Πανüς να πÜμε τη σπηλιÜ.
Μυρ: Και απ' αυτü τ' αμÜρτημα ποιος θα με καθαρßση;
Κιν:  Και στης Κλεψýδρας μια στιγμÞ δεν πλýνεσαι τη βρýσι;
Μυρ: Βρε δυστυχÞ! ωρκßσθηκα και θα γενÞς αιτßα
         να γßνω και επßορκος.
Κιν:                                          Σ' εμε κι η αμαρτßα.
Μυρ: ΣτÜσου τουλÜχιστον να βρω κανÝνα κρεβατÜκι.
Κιν:   Μπα! δε βαρυÝσαι; πÝφτουμε και χÜμου για λιγÜκι.
Μυρ: Τι λες; μα τον Απüλλωνα, σα το δικü σου σþμα
         ποτÝ δε θα παραδεχθþ να κυλισθÞ στο χþμα.
(απÝρχεται)
Κιν:  Τοýτ' η γυναßκα η καψερÞ
         μου Ýχει αγÜπη φοβερÞ.
Μυρ: (κατερχομÝνη με δýο δßποδα ηνωμÝνα δια πανßου)
         Να, πÝσε και ξαπλþσου,
         και τþρα θα γδυθþ κι εγþ και θÜ 'ρθω στο πλευρü σου.
(προσποιεßται üτι εκδýεται κι αßφνης ανακüπτεται)
         ΜπÜ! εßδες ποý εξÝχασα να φÝρω το ψαθß;
Κιν:  'Αφ' το κι ας λεßψη το ψαθß ας πÜη να χαθÞ!
Μυρ: Α, üχι μα την 'Αρτεμι αυτü δε θα το κÜνω
         μες στο πανß απÜνω.
Κιν:                                        ¸λα να σε φιλÞσω!
(η Μυρρßνη πλησιÜζει και τη φιλεß)
Κιν:  Μπþ, μπþ! τρομÜρες!... γρÞγορα να μου γυρßσης πßσω!
(η Μυρρßνη απÝρχεται κι επανÝρχεται αμÝσως κομßζουσα ψÜθαν)
Μυρ: Να ψÜθα πÝσε, να γδυθþ.
(προσποιεßται üτι εκδýεται κι ανακüπτεται)
         ¿ η οργÞ να πÜρη!
         δεν Ýχεις μαξιλÜρι!
Κιν:  Δεν Ýχω ανÜγκη απ' αυτü.
Μυρ: Α! Ýχω και πολλÞ.
(φεýγει)
Κιν:  Αχ! ετοýτη η ψωλÞ
        τον ΗρακλÞ, ως φαßνεται, θα Ýχη μουσαφßρη,
         ποý τελευταßος Ýφθανε στο κÜθε πανηγýρι.
Μυρ: (επανÝρχεται φÝρουσα προσκεφÜλαιον)
         ΣÞκω απÜνω! πÞδησε! 
(τοποθετεß το προσκεφÜλαιον)
                                                     ¸, üλα τÜχεις τþρα.
Κιν:  ¼λα, χρυσü μου! Ýλα πειÜ, μη χÜνουμε την þρα.
Μυρ: Να ξεκουμπþσω μιÜ στιγμÞ τη πüρπη μη ξεχÜσης
         και για τη συμφιλßωση, ποý εßπες, με γελÜσης.
Κιν:  Αν το ξεχÜσω, να χαθþ!
Μυρ:                                            ΚουβÝρτα ποý δεν Ýχεις;
Κιν:  Οýφ! τþρα ποý να τρÝχης
        και πÜλι σοýρτα φÝρτα
        να πας να βρÞς κουβÝρτα;
        ΚουβÝρτες δεν χρειÜζομαι, μα θÝλω να γαμÞσω.
Μυρ: Κι αυτü θα γßνη, μια στιγμÞ και πÜλι θα γυρßσω.
(φεýγει)
Κιν:  ΜωρÝ αυτü το θηλυκü
         μου φτιÜνει με τα στρþματα περσσüτερο κακü!
Μυρ: (φÝρουσα σκÝπασμα)
         ¸, σÞκω τþρα μια στιγμÞ ν' αναπαυθÞς καλÞτερα
Κιν:   Δε βλÝπεις ποý σηκþθηκεν ετοýτο μου προτÞτερα!
Μυρ: ΘÝλεις και λßγες μυρουδιÝς να σοý 'ρθουνε στη μýτη;
Κιν:   ¼χι, μα τον Απüλλωνα!
Μυρ:                                                'Α, μα την Αφροδßτη,
         θα μου μοσχομυρßσης
         θελÞσης, δεν θελÞσης
(εξÜγει φιαλßδιον)
Κιν:   ΑφÝντη Δßα! δþσε μια και χýσε το ευθýς!
Μυρ: 'Απλωσ' το χÝρι σου λοιπüν και πÜρε ν' αλειφθÞς.
Κιν:  (αλειφüμενος δια του μýρου)
         Μα τον Απüλλωνα! κι αυτü
         üταν μας τρþη τον καιρü, εßν' Üνοστο και περιττü,
         κι üταν δεν Ýρχεται μαζý με τη δικÞ του ευωδιÜ,
         του γαμησιου η μυρουδιÜ!
Μυρ: Πω, πω! η κακομοßρα!
         τß Ýπαθα! σου Ýφερα, καλÝ, της Ρüδου μýρα.
Κιν:  Εßνε κι αυτü καλü πολý
         Üφησε τ' Üλλα, βρε τρελÞ.
Μυρ: Για πες μου! αστειεýεσαι;
(φεýγει ταχÝως)
Κιν:  ΚακÞ και μαýρη μοßρα,
         σ' αυτüν ποý του κατÝβηκε να πρωτοφτιÜση μýρα!
Μυρ: (επανερχüμενη με φιαλßδιον)
         ΠÜρε το μπουκαλÜκι αυτü.
Κιν:                                                       Μα Ýχω μια μπουκÜλα!
         ¸λα μου δω να ξαπλωθÞς και μη μου φÝρνης Üλλα.
Μυρ: ΒÝβαια, μα την 'Αρτεμι αυτü κι εγþ θα κÜνω
         να, τα παποýτσια βγÜνω.
         Αλλ' üμως, φιλαρÜκο μου, το εßπες και θα γßνη
         θα δþσης ψÞφο γρÞγορα κι εσý για την ειρÞνη.
(φεýγει ταχÝως)
Κιν:  (πßπτων επß της κλßνης)
         ΚαλÜ, αυτü θα το σκεφτþ. 
(βλÝπων την Μυρρßνην φεýγουσαν)
                                                          ΤρανÞ μου συμφορÜ!
         πÜει η γυναßκα! κι' üλ' αυτÜ μου τÜφησε ξερÜ!
         Πω, πω κακü που τþπαθα! ποιÜ θα γαμÞσω τþρα,
         που η πειü καλÞ μ' εγÝλασε απ' üσες Ýχ' η χþρα;
         ΜιÜ παραμÜνα πως θα βρω τþρα γι' αυτÞ και ποý;
         Ποý 'σαι, μωρÞ σκυλαλεποý; 
         Στεßλ' της τουλÜχιστον κοντÜ
         μια παραμÜνα και νταντÜ!
(εισÝρχονται εκατÝρωθεν οι Χοροß)
ΧΓερ: Σε βασανßζει, δυστυχÞ!
           κακü μεγÜλο στην ψυχÞ,
           üπου κι εμÝ ταρÜττει,
           για τοýτη την απÜτη.
           Ποια νεφρÜ μποροýν ν' ανθÝξουν, στο σκληρü αυτü παιγνßδι;
           και ποιÜ μÝση θα κρÜτηση, ποια ψυχÞ και ποιü αρχßδι;
           ποιο θ' ανθÝξη κωλονοýρι, ποý με δýναμι τεντþνει,
           το πρωß να μη πλακþνη;
Κιν:   (επß της κλßνης) Ζεý πατÝρα! δεν αντÝχω!
          τß τινÜγματα ποý Ýχω!
ΧΓερ: Να, τß σου φτιασεν ακüμα
          η αχρεßα και η βρþμα!
Χ.Γν: Ναß, μα εßνε φιλενÜδα üλο χÜρη κι üλο γλýκα.
Κιν:  (εγειρüμενος της κλßνης)
          Βρε ποιÜ γλýκα! σιχαμÝνη και σαχλÞ πÜντα τη βρÞκα!
ΧΓερ: ¿ Ζεý! ανεμοστρüβιλο γερü
          κι Ýνα τυφþνα στεßλε καφτερü,
          κι ανÝβασ' τες με δýναμι τρανÞ
          ψηλÜ, σαν του αχýρου το κλωνß,
          και στριφογýρισε τες με οργÞ,
          και δþσ' τους μια να πÝσουνε στη γη,
          και να 'ρθουνε με δýναμι πολλÞ
          να καρφωθοýνε πÜνω στη ψωλÞ!
(εισÝρχεται κÞρυκας και βρßσκει τον Πρüβουλο)
Κηρ:  Σε ποιÜ μεριÜ των Αθηνþν θα βρþ τη γερουσßα. 
          και που τα πρυτανεßα; 
          θÝλω Ýνα νÝο να τους πω.
Πρβ:  Κι εσý τι εßσαι τÜχα; 
          Üνθρωπος Þ δαιμüνιο της σκüνης εßσαι;
Κηρ:  ΧÜχα! 
          πþχεις λαχÜνου κεφαλÞ, κÞρυκας Ýχω γßνει, 
          κι απü τη ΣπÜρτην Ýφθασα εδþ γιÜ την ειρÞνη.
Πρβ:  Καλü και τοýτο πÜλι,
          μα βλÝπω δüρυ να κρατÜς κÜτ' απü τη μασχÜλη.
Κηρ:  Μα το Θεü, καθüλου... μπα!...
Πρβ:                                                         Κι απ' τη μεριÜ την Üλλη
          γιατß γυρßζεις πÜλι;
          Και κÜτ' απ' τη χλαμýδα σου τ' εßν' κεßνο ποý φουσκþνει;
          απü το δρüμο τον πολý μη Ýβγανες βουβþνι;
Κηρ:  Συ θÜσαι, μα τον ΚÜστορα, γεροξεκουτιασμÝνος.
Πρβ:  Βρε σιχαμÝνε Üνθρωπε! φτοý! εßσαι καβλωμÝνος!
Κηρ:  ¼χι μα το Θεü! αυτü 
          μÞτε να πÞς για χωρατü.
Πρβ:  Τüτε λοιπüν, τß εßν' αυτü, ποý βλÝπω σα το στýλο;
Κηρ:  Ποιü; τοýτο; εßνε ξýλο
          σκυτÜλη σπαρτιατικÞ.
Πρβ:  (χειρονομþν καταλλÞλως)
          ¼σο σκυτÜλη εßν' αυτü, τüσο και τοýτη ποýν' εκεß!
          Μα πες μου τÞν αλÞθεια συ, ωσÜν γνωστÞ μου νÜνε:
          Εκεß στη Λακεδαßμονα τα πρÜματα πþς πÜνε;
Κηρ:  ¼λα ορθÜ στην πüλι
          κι οι σýμμαχοι μας üλοι
          καβλþσανε κι εκεßνοι
          γυρεýουν τη ΠελλÞνη!
Πρβ:  Πþς Ýτυχε η συμφορÜ να πÝση σ' üλους γενικþς ;
          Μη τýχη κι εßνε πανικüς;
Κηρ:  Καθüλου, πÜ! πÜ! δεν εßν' αυτü
          Νομßζω πως η Λαμπιτþ
          Üρχισε πρþτη κι ýστερα üλες το ßδιο πρÜξανε,
          και üλες απ' τα σκÝληα τους, τους Üντρες επετÜξανε.
Κιν:   Και πþς περνÜτε σεßς λοιπüν;
Κηρ:                                                      Ωχ! υποφÝρουμ' üλοι.
          μερüνυχτα στÞ πüλη
          γυρßζουμε σκυφτοß-σκυφτοß,
          λες και φανÜρι ο καθεßς στα χÝρια του κρατεß.
          Γιατß η γυναßκες θýμωσαν και νÜζα κÜνουν χßλια
          δεν θÝλουν και ν' αγγßξουμε της τρýπας τους τα χεßληα,
          αν στην ΕλλÜδα üλοι μας και με την ßδια γνþμη,
          ειρÞνη και φιλßωσι δεν κÜμωμεν ακüμη.
Κιν:   Τþρα καταλαβαßνω,
          πþς η γυναßκες τþχουνε παντοý συμφωνημÝνο.
          ΤρÝξε λοιπüν, μη κÜθεσαι και η δουλειÜ η πρþτη σου
          στον κÜθε πατριþτη σου
          πρÝσβεις να πÞς να στεßλη
          για την εßρηνη γρÞγορα, να γßνουμ' üλοι φßλοι.
          Κι εγþ θα πω στους ΒουλευτÜς να φýγουν πρÝσβεις Üλλοι,
          και θα τους πεßσω, δεßχνοντας της ποýτσας μου το χÜλι!
Κηρ:  Ωραßο σχÝδιο κι αυτü!
          φτεροýγες κÜνω και πετþ!
(απÝρχονται)

                    ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ  ΔΥΟ ΧΟΡΩΝ (1014-1042)
 
ΧΓερ: ΝÜνε χειρüτερο θεριü απ' τη γυναßκα, δεν μπορεß
          οýτε τη φθÜν' η πÜρδαλις, οýτ' η φωτιÜ η φοβερÞ!
Χ.Γν:  Αφοý μας ξÝρεις συ εμÜς
          γιατß μαζý μας πολεμÜς,
          που θÜσουν πÜντα φßλος μου καλüς κι αγαπημÝνος;
ΧΓερ: Α δεν θα παýσω να μισþ των γυναικþν το γÝνος.
Χ.Γν:  Να κÜμης üπως αγαπÜς μα εγþ δε θα θελÞσω,
          θα σε παραμελÞσω
          γιατß αν αποφÜσισες γυμνüς στους δρüμους να φανÞς.
          ποýσαι για να γελÜ κανεßς,
          θα ρθþ να ρßξω απÜνω σου το ροýχο το δικü μου.
(ρßπτουν επß των γερüντων τα μικρÜ επανωφüρια των)
ΧΓερ: Δεν εßν' κακü εßχα γδυθÞ απ' τον πολý θυμü μου.
Χ.Γν:  Και πρþτον Ýτσι φαßνεσαι σαν Üντρας στην εντÝλεια
          δεýτερον, σαν εντýθηκες, δεν εßσαι πειÜ για γÝλια,
          και αν ßσως συ δεν μ' Ýκανες να σκÜσω απü γινÜτι,
          Ýνα κουνοýπι θα 'βγαζα που σοýχει μπÞ στο μÜτι.
ΧΓερ: ΓιÜ τοýτο τþρα μ' Ýτριβε το μÜτι τüσην þρα.
          ΠÜρε το δακτυλßδι μου και σκÜλισÝ το τþρα
          και το κουνοýπι βγÜλε μου εις την οργÞ να πÜη
          γιατß Ýχει þρα κÜμποση ποý με κατατσιμπÜει.
Χ.Γν:  ¸, θα το κατορθþσω,
           μ' üλο ποý εßσαι Üνθρωπος διεστραμμÝνος τüσο.
(η κορυφαßα του Χοροý των Γυναικþν, λαμβÜνει το δακτýλιον του Κορυφαßου του Χοροý των Γερüντων και καθαρßζει διÜ του δÜκτυλου τον λßθο απü τον οφθαλμüν του)
           ¿ Ζεý! κουνοýπι τρομερü σοýχει χωθÞ στο μÜτι
           δÝν εßν' απ' την Τρικüρυθο;
ΧΓερ:  Ησýχασα κομμÜτι.
           ΠηγÜδι μÝσα μ' Üνοιγε, καλü ποý μοýχεις κÜμη!
           και τþρα ιδÝ τα δÜκρυα ποý τρÝχουν σα ποτÜμι.
Χ.Γν:  Εγþ θα το σκουπßσω
           και, μ' üλο ποýσαι και κακüς, θα ρθþ να σε φιλÞσω.
ΧΓερ: ¼χι να με φιλÞσης!
Χ.Γν:  ΜωρÝ θα σε φιλÞσω εγþ, θελÞσης, δε θελÞσης!
(αι Γυναßκες ορμοýν και φιλοýν τους ΓÝροντας δια της βßας)
ΧΓερ:  ¸, να σας πÜρη η ευκÞ!
           για να χαúδεýετε καλÜ, τüχετε τÝχνη φυσικÞ!
           και δεν ειπþθηκε κακÜ
           αυτü ποý ακοýμε τακτικÜ:
           "οýτε να ζÞ κανεßς μπορεß με την πανοýκλ' αυτÞ μαζý,
           οýτε χωρßς αυτÞ να ζÞ
"!

           Μα τþρα πειÜ ποý κÜναμε συνθÞκη και ειρÞνη,
           απü τον Ýνα μας κακü στον Üλλο δε θα γßνη.
           Και τþρα ας αρχßσουμε
           μαζý να τραγουδοýμε.

                               ΜΕΛΟΣ (ΣΤΑΣΙΜΟ) (1043-1071)
 
Χ.Γν:
  (αντιστροφÞ)

           Κακü δεν εßχα εγþ σκοπü
           για τους πολßτες μας να πþ
           το εναντßο μÜλιστα και κÜτι παρÜ πÜνω
           μüνο καλü εγþ θα ειπþ κι üλο καλü θα κÜνω,
           γιατß αρκετÜ εßνε τα κακÜ
           κι üλα τ' αποτελÝσματα ποý φÝρνουν τακτικÜ.
           Και αν θελÞση χρÞματα κανεßς καμμιÜ φορÜ,
           γυναßκα Þ Üνδρας, μιÜ-δυü μναßς, ας το δÞλωση καθαρÜ,
           γιατß Ýχουμε περσσüτερα στης τσÝπες κι üταν γßνη
           με το καλü ειρÞνη,
           εκεßνος, οποý σÞμερα εγþ θα του δανεßσω,
           ας μη το δþση πßσω.
           ¸χουμ' απü τη ΚÜρυστο κÜτι ανθρþπους ξÝνους
           πολý καλοýς και παστρικοýς στο σπßτι μας φερμÝνους,
           τραπÝζι σαν τους κÜνουμε, Ýχ' üσπρια φτιασμÝνα.
           και γουρουνÜκι Ýνα,
           και κρεατÜκι απαλü
           θα φÜνε και πολý καλü.
           Λοιπüν να ρθÞτε σπßτι μου, τραπÝζι σας προσμÝνει
           μα πρÝπει νÜ 'ρθετε πρωß και νÜ 'σθε και λουσμÝνοι
           και σεßς και τα παιδÜκια σας νÜ 'νε καλολουσμÝνα
           μα δßχως και κανÝνα
           στη πüρτα να ρωτÞσης,
           σα νÜ 'σαι μες στο σπßτι σου, γραμμÞ να προχþρησης,
           κι αν το τραπÝζι δε το βρÞς, üπως θαρρεßς, στρωμÝνο,
           θα βρÞς το μýλο σφαλιστü και το νερü κομμÝνο!

                        ΔΥΟ ΙΑΜΒΙΚΕΣ ΣΚΗΝΕΣ (829-1013)
                    [ΑΝΑΠΑΙΣΤΙΚΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ 1ης (954-979)]

(επß του τεßχους)
Λυσ:  ¸, Ý! γυναßκες! γρÞγορα ελÜτ' εδþ!
Χ.Γν:                                                                 Τß τρÝχει;
          ποιος εßν' αυτüς ο θüρυβος και ποιαν αιτßαν Ýχει;
Λυσ:  Να! βλÝπω Üντρα ποý τραβÜ εδþ στο τεßχος ßσα
          τον Ýχει πιÜση, φαßνεται, για της γυναßκες λýσσα.
Mυρ:  Συ, των ΚυθÞρων η θεÜ, η αφρογεννημÝνη,
          που 'σαι στη ΠÜφο λατρευτÞ, στη Κýπρο δοξασμÝνη,
          σ' αυτü τον δρüμο π' Üνοιξες, δýναμη τþρα δßνε
          να πÜρη τον ανÞφορο.
Χ.Γν:                                              Ποιος Ýρχεται; που εßνε;
Λυσ:  Εκεß στης Χλüης το ιερüν επρüβαλε τρεχÜτος.
Χ.Γν: ¿, μα τον Δßα! να τος!
          Ποιος να 'ν';
Λυσ:                          Τονε γνωρßζετε καμμιÜ απü σας; Για δεßτε.
Μυρ:  Τον ξÝρω, για σταθÞτε
          αυτüς εßνε ο Üντρας μου, ο Κινησßας.
Λυσ:                                                                  ¸λα,
          ψÞσε τον, στριφογýρισ' τον, δεßξε πως Ýχεις τρÝλα
          γι' αυτüν, πως δεν τον αγαπÜς κατüπιν κι ü,τι Üλλο,
          οξ' απ' αυτü που δþσαμε τον üρκο τον μεγÜλο.
Μυρ:  Α! μη σε μÝλη κι Ýννοια σου κουνοýπι θα του γßνω.
Λυσ:  Κι εγþ μαζý θα μεßνω
          να του σηκþσω τα μυαλÜ και να τον ξεροψÞσω.
(προς τας λοιπÜς)
          Πηγαßνετε πειü πßσω.
(Üπασαι αι επß του τεßχους Γυναßκες κι η Μυρρßνη κρýπτονται).
Κιν:   (ερχüμενος κÜτωθεν του τεßχους)
         Πω, πω, πω! ο κακομοßρης! τß σπασμüς που μ' Ýχει πιÜση,
         λες και με δÝσαν στον τροχü.
Λυσ:                                                   Τßς εß! ποý 'χεις περÜση
          μες στους φýλακας;
Κιν:                                       Εγþ, εßμαι!
Λυσ:                                                           'Αντρας εßσαι;
Κιν:                                                                                      'Αντρας, πþς;
Λυσ:  ΘÝ να φυγÞς;
Κιν:                                Τ' εßσαι τÜχα συ που μου το λες;
Λυσ:                                                                                          Σκοπüς.
Κιν:   Φþναξε μου τη Μυρρßνη να βγÞ Ýξω, στο Θεü σου!
Λυσ:  'Ακου! θÝλει τη Μυρρßνη να φωνÜξω! σε καλü του!
          Και του λüγου σου ποιος εßσαι, üπου προσταγÝς μας δßδεις;
Κιν:   Εßμ' ü Üντρας ο δικüς της, Κινησßας Π ε ο ν ß δ η ς.
Λυσ:  Συ 'σαι, φßλτατÝ μου; ΓειÜ σου!
          κÜθε μιÜ μας τþνομÜ σου,
          üχι και με δßχως δüξα εδþ πÝρα το γνωρßζει
          η γυναßκα σου στο στüμα τþχει και το πιπιλßζει,
          κι εßτ' αβγü κρατεß στο χÝρι
          εßτε μÞλο, το φυλÜει πÜντοτε να το προσφÝρη
          στον καλü της Κινησßα, ποý τον Üφησε στο σπßτι.
Κιν:   Αχ! για το Θεü! Χρυσü μου!
Λυσ:                                                  ¿, ναß, μα την Αφροδßτη!
          Κι αν συμβÞ καμμιÜ κουβÝντα για τους Üντρες μας να γßνη,
          πÜντοτε μας λÝει εκεßνη:
          "üλ' αυτÜ ποý λÝτ' αλÞθεια,
          μα μπροστÜ στον Κινησßα εßνε üλοι κολοκýθια
!".

Κιν:   ΤρÝχα, τρÝχα φþναξε τη!
Λυσ:                                                ΚÜτι τι δεν θα θελÞσης
          και σε μÝνα να χαρßσης;
Κιν:  (χειρονομþν καταλλÞλως)
         'Ακου λÝει! Μα τον Δßα, να το θÝλης μüνο φθÜνει
         τοýτο μοý 'τυχε να Ýχω, σου το δßνω αν σου κÜνη.
Λυσ: ΣτÜσου λßγο κατεβαßνω να σου τη φωνÜξω τþρα.
(εισÝρχεται)
Κιν:  ΤρÝχα γρÞγορα και φÝρ' τη γιατß Üχ! απü την þρα
         που μου Ýφυγε απ' το σπßτι κι' απü μÝνα μÝνει χþρια,
         στη ζωÞ δε βρßσκω χÜρη... μπαßνω μÝσα, στενοχþρια...
         üλα Ýχουνε ρημÜξη...
         Üνοστο και το φαÀ μου... κι απ' τη κÜβλα Ýχω λυσσÜξη!
(εξÝρχεται η Μυρρßνη εις το τεßχος ωσεß μονολογοýσα)
Μυρ: Τον αγαπþ, τον αγαπþ κι üμως αυτüς δε θÝλει
         καθüλου την αγÜπη μου λοιπüν σα δε τον μÝλη,.
         τι μ' Ýφερες εδþ γι' αυτüν;
Κιν:                                                     Γλυκü μου ΜυρρινÜκι!
         Γιατß μου κλεßσθηκες αυτοý; Ýλα μ' εμÝ λιγÜκι.
Μυρ: ΚÜτω εγþ;! μα τον Θεü, οýτε στο νου το βÜζω.
Κιν:  Μυρρßνη! πþς; δÝν Ýρχεσαι σ' εμÝ, ποý σε φωνÜζω;
Μυρ: ΑνÜγκες απü μÝνα συ δεν Ýχεις πειÜ πολλÝς.
Κιν:  Δεν Ýχω ανÜγκη εγþ για σε; Μα τ' εßν' αυτÜ ποý λες;
        Εγþ εκαταστρÜφηκα χωρßς εσÝ.
Μυρ:                                                           Θα φýγω.
Κιν:  ΣτÜσου ακüμα λßγο.
(σπεýδει εις τα παρασκÞνια κι οδηγεß υπηρÝτην φÝροντα παιδßον)
        'Ακουσε το παιδÜκι μας.
(προς το παιδßον)
                                                     Τß στÝκεσαι, βρε βλÜκα;
        φþναξε τη μαμÜκα σου.
   
Παι:                                                   ΜαμÜκα μου! μαμÜκα!
Κιν:  Βρε συ! μα οýτε το παιδß λυπÜσαι, σα μητÝρα,
         ποýν' Üπλυτο κι αβýζαχτο για Ýκτη τþρα μÝρα;
Μυρ: Εγþ λυπÜμαι το παιδß μα 'κεßνος üπου μÝνει
         σκληρüς, ειν' ο πατÝρας του.
Κιν:                                                            ΜωρÞ δαιμονισμÝνη!
         κατÝβα χÜριν του παιδιοý!
Μυρ:                                                      Η μÜνα δε ξεχÜνει
         το σπλÜγχνο της, ας κατεβþ, τß τÜχα θα μου κÜνη;
(εισÝρχεται)
Κιν:  ΜωρÝ, αυτÞ μου φαßνεται πειü νηÜ üτι τη βρÞκα,
         και τþρα Ýχει πειü πολλÞ μες στη ματιÜ της γλýκα
         κι üσο μου κÜνει αντßσταση κι üσο μου κÜνει νÜζι,
         τüσο του πüθου της φωτιÝς μες στη καρδιÜ μου βÜζει.
Μυρ: (εξÝρχεται εκ του παρασκηνßου και σπεýδει προς το παιδßον)
         Γλυκü παιδß, ενüς μπαμπÜ με διαστρεμμÝνη φýση!
         Ýλα στη μητερßτσα σου να σε γλυκοφιλÞση.
Κιν:  (συλλαμβÜνων αυτÞν)
         Παληογυναßκα συ! γιατß σε πεßσανε η Üλλες,
         και φασαρßες Üνοιξες στον Üντρα σου μεγÜλες,
         ποý Ýτσι βλÜπτεσαι κι εσý κι εκεßνος υποφÝρει;
Μυρ: Παρακαλþ! μην ακουμπÜς επÜνω μου το χÝρι!
Κιν:  Κι Üφησες τüσα πρÜγματα Ýρμα στο σπßτι χÜμου
         δικÜ σου και δικÜ μου;
Μυρ: Μπα, δεν με μÝλει τÝσσαρα.
Κιν:                                                         Βρε μßλα λογικÜ
         και τα κοκκüρια ποý τρυποýν τα δüλια πανικÜ;
Μυρ: Ας τα τρυποýν.
Κιν:                                    Τüσο καιρü ποý λεßπεις απ' το σπßτι,
         θυσßα πειÜ δεν Ýκαμες καμμιÜ στην Αφροδßτη.
         Λοιπüν δεν θα ρθης σπßτι σου;
Μυρ:                                                       Α, τοýτο δε θα γßνη,
         εÜν δεν παýση ο πüλεμος κι αν δε κλεισθÞ ειρÞνη.
Κιν:  Ησýχασε παρακαλþ
         κι αυτü θα γßνη γρÞγορα, αν μας φανÞ καλü.
Μυρ: ¸, üταν σας φανÞ καλü, θα 'ρθþ κι εγþ κοντÜ σου
         μα üρκο τþρα Ýκανα και κÜτω τα ξερÜ σου!
Κιν:  ΚαλÜ μα Ýλα μιÜ στιγμÞ να πÝσουμε 'δþ πÜνω.
Μυρ: Δε λÝγω πþς δεν σ' αγαπþ, μα üχι, δε το κÜνω.
Κιν:  Αχ, μ' αγαπÜς; λοιπüν γιατß δε πÝφτεις, ΜυρρινÜκι,
         μαζý μ' εμÝ λιγÜκι;
Μυρ: Γελοßε! τÝτοια πρÜγματα και στο παιδß μπροστÜ;
Κιν:  Μα το Θεü! πολý σωστÜ!
(προς τον υπηρÝτην)
         ΜωρÝ ΜανÞ! πÜρ' το παιδß και πÞγαινε στη χþρα.
(ο υπηρÝτης απÝρχεται)
         Να, Ýφυγε και το παιδß, Ý, δε θα πÝσης τþρα;
Μυρ: Δýστυχε! ποý θα κÜνουμε λοιπüν τÝτοια δουλειÜ;
Κιν:  ΘÜνε καλÜ μες στου Πανüς να πÜμε τη σπηλιÜ.
Μυρ: Και απ' αυτü τ' αμÜρτημα ποιος θα με καθαρßση;
Κιν:  Και στης Κλεψýδρας μια στιγμÞ δεν πλýνεσαι τη βρýσι;
Μυρ: Βρε δυστυχÞ! ωρκßσθηκα και θα γενÞς αιτßα
         να γßνω και επßορκος.
Κιν:                                          Σ' εμε κι η αμαρτßα.
Μυρ: ΣτÜσου τουλÜχιστον να βρω κανÝνα κρεβατÜκι.
Κιν:   Μπα! δε βαρυÝσαι; πÝφτουμε και χÜμου για λιγÜκι.
Μυρ: Τι λες; μα τον Απüλλωνα, σα το δικü σου σþμα
         ποτÝ δε θα παραδεχθþ να κυλισθÞ στο χþμα.
(απÝρχεται)
Κιν:  Τοýτ' η γυναßκα η καψερÞ
         μου Ýχει αγÜπη φοβερÞ.
Μυρ: (κατερχομÝνη με δýο δßποδα ηνωμÝνα δια πανßου)
         Να, πÝσε και ξαπλþσου,
         και τþρα θα γδυθþ κι εγþ και θÜ 'ρθω στο πλευρü σου.
(προσποιεßται üτι εκδýεται κι αßφνης ανακüπτεται)
         ΜπÜ! εßδες ποý εξÝχασα να φÝρω το ψαθß;
Κιν:  'Αφ' το κι ας λεßψη το ψαθß ας πÜη να χαθÞ!
Μυρ: Α, üχι μα την 'Αρτεμι αυτü δε θα το κÜνω
         μες στο πανß απÜνω.
Κιν:                                        ¸λα να σε φιλÞσω!
(η Μυρρßνη πλησιÜζει και τη φιλεß)
Κιν:  Μπþ, μπþ! τρομÜρες!... γρÞγορα να μου γυρßσης πßσω!
(η Μυρρßνη απÝρχεται κι επανÝρχεται αμÝσως κομßζουσα ψÜθαν)
Μυρ: Να ψÜθα πÝσε, να γδυθþ.
(προσποιεßται üτι εκδýεται κι ανακüπτεται)
         ¿ η οργÞ να πÜρη!
         δεν Ýχεις μαξιλÜρι!
Κιν:  Δεν Ýχω ανÜγκη απ' αυτü.
Μυρ: Α! Ýχω και πολλÞ.
(φεýγει)
Κιν:  Αχ! ετοýτη η ψωλÞ
        τον ΗρακλÞ, ως φαßνεται, θα Ýχη μουσαφßρη,
         ποý τελευταßος Ýφθανε στο κÜθε πανηγýρι.
Μυρ: (επανÝρχεται φÝρουσα προσκεφÜλαιον)
         ΣÞκω απÜνω! πÞδησε! 
(τοποθετεß το προσκεφÜλαιον)
                                                     ¸, üλα τÜχεις τþρα.
Κιν:  ¼λα, χρυσü μου! Ýλα πειÜ, μη χÜνουμε την þρα.
Μυρ: Να ξεκουμπþσω μιÜ στιγμÞ τη πüρπη μη ξεχÜσης
         και για τη συμφιλßωση, ποý εßπες, με γελÜσης.
Κιν:  Αν το ξεχÜσω, να χαθþ!
Μυρ:                                            ΚουβÝρτα ποý δεν Ýχεις;
Κιν:  Οýφ! τþρα ποý να τρÝχης
        και πÜλι σοýρτα φÝρτα
        να πας να βρÞς κουβÝρτα;
        ΚουβÝρτες δεν χρειÜζομαι, μα θÝλω να γαμÞσω.
Μυρ: Κι αυτü θα γßνη, μια στιγμÞ και πÜλι θα γυρßσω.
(φεýγει)
Κιν:  ΜωρÝ αυτü το θηλυκü
         μου φτιÜνει με τα στρþματα περσσüτερο κακü!
Μυρ: (φÝρουσα σκÝπασμα)
         ¸, σÞκω τþρα μια στιγμÞ ν' αναπαυθÞς καλÞτερα
Κιν:   Δε βλÝπεις ποý σηκþθηκεν ετοýτο μου προτÞτερα!
Μυρ: ΘÝλεις και λßγες μυρουδιÝς να σοý 'ρθουνε στη μýτη;
Κιν:   ¼χι, μα τον Απüλλωνα!
Μυρ:                                                'Α, μα την Αφροδßτη,
         θα μου μοσχομυρßσης
         θελÞσης, δεν θελÞσης
(εξÜγει φιαλßδιον)
Κιν:   ΑφÝντη Δßα! δþσε μια και χýσε το ευθýς!
Μυρ: 'Απλωσ' το χÝρι σου λοιπüν και πÜρε ν' αλειφθÞς.
Κιν:  (αλειφüμενος δια του μýρου)
         Μα τον Απüλλωνα! κι αυτü
         üταν μας τρþη τον καιρü, εßν' Üνοστο και περιττü,
         κι üταν δεν Ýρχεται μαζý με τη δικÞ του ευωδιÜ,
         του γαμησιου η μυρουδιÜ!
Μυρ: Πω, πω! η κακομοßρα!
         τß Ýπαθα! σου Ýφερα, καλÝ, της Ρüδου μýρα.
Κιν:  Εßνε κι αυτü καλü πολý
         Üφησε τ' Üλλα, βρε τρελÞ.
Μυρ: Για πες μου! αστειεýεσαι;
(φεýγει ταχÝως)
Κιν:  ΚακÞ και μαýρη μοßρα,
         σ' αυτüν ποý του κατÝβηκε να πρωτοφτιÜση μýρα!
Μυρ: (επανερχüμενη με φιαλßδιον)
         ΠÜρε το μπουκαλÜκι αυτü.
Κιν:                                                       Μα Ýχω μια μπουκÜλα!
         ¸λα μου δω να ξαπλωθÞς και μη μου φÝρνης Üλλα.
Μυρ: ΒÝβαια, μα την 'Αρτεμι αυτü κι εγþ θα κÜνω
         να, τα παποýτσια βγÜνω.
         Αλλ' üμως, φιλαρÜκο μου, το εßπες και θα γßνη
         θα δþσης ψÞφο γρÞγορα κι εσý για την ειρÞνη.
(φεýγει ταχÝως)
Κιν:  (πßπτων επß της κλßνης)
         ΚαλÜ, αυτü θα το σκεφτþ. 
(βλÝπων την Μυρρßνην φεýγουσαν)
                                                          ΤρανÞ μου συμφορÜ!
         πÜει η γυναßκα! κι' üλ' αυτÜ μου τÜφησε ξερÜ!
         Πω, πω κακü που τþπαθα! ποιÜ θα γαμÞσω τþρα,
         που η πειü καλÞ μ' εγÝλασε απ' üσες Ýχ' η χþρα;
         ΜιÜ παραμÜνα πως θα βρω τþρα γι' αυτÞ και ποý;
         Ποý 'σαι, μωρÞ σκυλαλεποý; 
         Στεßλ' της τουλÜχιστον κοντÜ
         μια παραμÜνα και νταντÜ!
(εισÝρχονται εκατÝρωθεν οι Χοροß)
ΧΓερ: Σε βασανßζει, δυστυχÞ!
           κακü μεγÜλο στην ψυχÞ,
           üπου κι εμÝ ταρÜττει,
           για τοýτη την απÜτη.
           Ποια νεφρÜ μποροýν ν' ανθÝξουν, στο σκληρü αυτü παιγνßδι;
           και ποιÜ μÝση θα κρÜτηση, ποια ψυχÞ και ποιü αρχßδι;
           ποιο θ' ανθÝξη κωλονοýρι, ποý με δýναμι τεντþνει,
           το πρωß να μη πλακþνη;
Κιν:   (επß της κλßνης) Ζεý πατÝρα! δεν αντÝχω!
          τß τινÜγματα ποý Ýχω!
ΧΓερ: Να, τß σου φτιασεν ακüμα
          η αχρεßα και η βρþμα!
Χ.Γν: Ναß, μα εßνε φιλενÜδα üλο χÜρη κι üλο γλýκα.
Κιν:  (εγειρüμενος της κλßνης)
          Βρε ποιÜ γλýκα! σιχαμÝνη και σαχλÞ πÜντα τη βρÞκα!
ΧΓερ: ¿ Ζεý! ανεμοστρüβιλο γερü
          κι Ýνα τυφþνα στεßλε καφτερü,
          κι ανÝβασ' τες με δýναμι τρανÞ
          ψηλÜ, σαν του αχýρου το κλωνß,
          και στριφογýρισε τες με οργÞ,
          και δþσ' τους μια να πÝσουνε στη γη,
          και να 'ρθουνε με δýναμι πολλÞ
          να καρφωθοýνε πÜνω στη ψωλÞ!
(εισÝρχεται κÞρυκας και βρßσκει τον Πρüβουλο)
Κηρ:  Σε ποιÜ μεριÜ των Αθηνþν θα βρþ τη γερουσßα. 
          και που τα πρυτανεßα; 
          θÝλω Ýνα νÝο να τους πω.
Πρβ:  Κι εσý τι εßσαι τÜχα; 
          Üνθρωπος Þ δαιμüνιο της σκüνης εßσαι;
Κηρ:  ΧÜχα! 
          πþχεις λαχÜνου κεφαλÞ, κÞρυκας Ýχω γßνει, 
          κι απü τη ΣπÜρτην Ýφθασα εδþ γιÜ την ειρÞνη.
Πρβ:  Καλü και τοýτο πÜλι,
          μα βλÝπω δüρυ να κρατÜς κÜτ' απü τη μασχÜλη.
Κηρ:  Μα το Θεü, καθüλου... μπα!...
Πρβ:                                                         Κι απ' τη μεριÜ την Üλλη
          γιατß γυρßζεις πÜλι;
          Και κÜτ' απ' τη χλαμýδα σου τ' εßν' κεßνο ποý φουσκþνει;
          απü το δρüμο τον πολý μη Ýβγανες βουβþνι;
Κηρ:  Συ θÜσαι, μα τον ΚÜστορα, γεροξεκουτιασμÝνος.
Πρβ:  Βρε σιχαμÝνε Üνθρωπε! φτοý! εßσαι καβλωμÝνος!
Κηρ:  ¼χι μα το Θεü! αυτü 
          μÞτε να πÞς για χωρατü.
Πρβ:  Τüτε λοιπüν, τß εßν' αυτü, ποý βλÝπω σα το στýλο;
Κηρ:  Ποιü; τοýτο; εßνε ξýλο
          σκυτÜλη σπαρτιατικÞ.
Πρβ:  (χειρονομþν καταλλÞλως)
          ¼σο σκυτÜλη εßν' αυτü, τüσο και τοýτη ποýν' εκεß!
          Μα πες μου τÞν αλÞθεια συ, ωσÜν γνωστÞ μου νÜνε:
          Εκεß στη Λακεδαßμονα τα πρÜματα πþς πÜνε;
Κηρ:  ¼λα ορθÜ στην πüλι
          κι οι σýμμαχοι μας üλοι
          καβλþσανε κι εκεßνοι
          γυρεýουν τη ΠελλÞνη!
Πρβ:  Πþς Ýτυχε η συμφορÜ να πÝση σ' üλους γενικþς ;
          Μη τýχη κι εßνε πανικüς;
Κηρ:  Καθüλου, πÜ! πÜ! δεν εßν' αυτü
          Νομßζω πως η Λαμπιτþ
          Üρχισε πρþτη κι ýστερα üλες το ßδιο πρÜξανε,
          και üλες απ' τα σκÝληα τους, τους Üντρες επετÜξανε.
Κιν:   Και πþς περνÜτε σεßς λοιπüν;
Κηρ:                                                      Ωχ! υποφÝρουμ' üλοι.
          μερüνυχτα στÞ πüλη
          γυρßζουμε σκυφτοß-σκυφτοß,
          λες και φανÜρι ο καθεßς στα χÝρια του κρατεß.
          Γιατß η γυναßκες θýμωσαν και νÜζα κÜνουν χßλια
          δεν θÝλουν και ν' αγγßξουμε της τρýπας τους τα χεßληα,
          αν στην ΕλλÜδα üλοι μας και με την ßδια γνþμη,
          ειρÞνη και φιλßωσι δεν κÜμωμεν ακüμη.
Κιν:   Τþρα καταλαβαßνω,
          πþς η γυναßκες τþχουνε παντοý συμφωνημÝνο.
          ΤρÝξε λοιπüν, μη κÜθεσαι και η δουλειÜ η πρþτη σου
          στον κÜθε πατριþτη σου
          πρÝσβεις να πÞς να στεßλη
          για την εßρηνη γρÞγορα, να γßνουμ' üλοι φßλοι.
          Κι εγþ θα πω στους ΒουλευτÜς να φýγουν πρÝσβεις Üλλοι,
          και θα τους πεßσω, δεßχνοντας της ποýτσας μου το χÜλι!
Κηρ:  Ωραßο σχÝδιο κι αυτü!
          φτεροýγες κÜνω και πετþ!
(απÝρχονται)

                    ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ  ΔΥΟ ΧΟΡΩΝ (1014-1042)
 
ΧΓερ: ΝÜνε χειρüτερο θεριü απ' τη γυναßκα, δεν μπορεß
          οýτε τη φθÜν' η πÜρδαλις, οýτ' η φωτιÜ η φοβερÞ!
Χ.Γν:  Αφοý μας ξÝρεις συ εμÜς
          γιατß μαζý μας πολεμÜς,
          που θÜσουν πÜντα φßλος μου καλüς κι αγαπημÝνος;
ΧΓερ: Α δεν θα παýσω να μισþ των γυναικþν το γÝνος.
Χ.Γν:  Να κÜμης üπως αγαπÜς μα εγþ δε θα θελÞσω,
          θα σε παραμελÞσω
          γιατß αν αποφÜσισες γυμνüς στους δρüμους να φανÞς.
          ποýσαι για να γελÜ κανεßς,
          θα ρθþ να ρßξω απÜνω σου το ροýχο το δικü μου.
(ρßπτουν επß των γερüντων τα μικρÜ επανωφüρια των)
ΧΓερ: Δεν εßν' κακü εßχα γδυθÞ απ' τον πολý θυμü μου.
Χ.Γν:  Και πρþτον Ýτσι φαßνεσαι σαν Üντρας στην εντÝλεια
          δεýτερον, σαν εντýθηκες, δεν εßσαι πειÜ για γÝλια,
          και αν ßσως συ δεν μ' Ýκανες να σκÜσω απü γινÜτι,
          Ýνα κουνοýπι θα 'βγαζα που σοýχει μπÞ στο μÜτι.
ΧΓερ: ΓιÜ τοýτο τþρα μ' Ýτριβε το μÜτι τüσην þρα.
          ΠÜρε το δακτυλßδι μου και σκÜλισÝ το τþρα
          και το κουνοýπι βγÜλε μου εις την οργÞ να πÜη
          γιατß Ýχει þρα κÜμποση ποý με κατατσιμπÜει.
Χ.Γν:  ¸, θα το κατορθþσω,
           μ' üλο ποý εßσαι Üνθρωπος διεστραμμÝνος τüσο.
(η κορυφαßα του Χοροý των Γυναικþν, λαμβÜνει το δακτýλιον του Κορυφαßου του Χοροý των Γερüντων και καθαρßζει διÜ του δÜκτυλου τον λßθο απü τον οφθαλμüν του)
           ¿ Ζεý! κουνοýπι τρομερü σοýχει χωθÞ στο μÜτι
           δÝν εßν' απ' την Τρικüρυθο;
ΧΓερ:  Ησýχασα κομμÜτι.
           ΠηγÜδι μÝσα μ' Üνοιγε, καλü ποý μοýχεις κÜμη!
           και τþρα ιδÝ τα δÜκρυα ποý τρÝχουν σα ποτÜμι.
Χ.Γν:  Εγþ θα το σκουπßσω
           και, μ' üλο ποýσαι και κακüς, θα ρθþ να σε φιλÞσω.
ΧΓερ: ¼χι να με φιλÞσης!
Χ.Γν:  ΜωρÝ θα σε φιλÞσω εγþ, θελÞσης, δε θελÞσης!
(αι Γυναßκες ορμοýν και φιλοýν τους ΓÝροντας δια της βßας)
ΧΓερ:  ¸, να σας πÜρη η ευκÞ!
           για να χαúδεýετε καλÜ, τüχετε τÝχνη φυσικÞ!
           και δεν ειπþθηκε κακÜ
           αυτü ποý ακοýμε τακτικÜ:
           "οýτε να ζÞ κανεßς μπορεß με την πανοýκλ' αυτÞ μαζý,
           οýτε χωρßς αυτÞ να ζÞ
"!

           Μα τþρα πειÜ ποý κÜναμε συνθÞκη και ειρÞνη,
           απü τον Ýνα μας κακü στον Üλλο δε θα γßνη.
           Και τþρα ας αρχßσουμε
           μαζý να τραγουδοýμε.

                               ΜΕΛΟΣ (ΣΤΑΣΙΜΟ) (1043-1071)
 
Χ.Γν:
  (αντιστροφÞ)

           Κακü δεν εßχα εγþ σκοπü
           για τους πολßτες μας να πþ
           το εναντßο μÜλιστα και κÜτι παρÜ πÜνω
           μüνο καλü εγþ θα ειπþ κι üλο καλü θα κÜνω,
           γιατß αρκετÜ εßνε τα κακÜ
           κι üλα τ' αποτελÝσματα ποý φÝρνουν τακτικÜ.
           Και αν θελÞση χρÞματα κανεßς καμμιÜ φορÜ,
           γυναßκα Þ Üνδρας, μιÜ-δυü μναßς, ας το δÞλωση καθαρÜ,
           γιατß Ýχουμε περσσüτερα στης τσÝπες κι üταν γßνη
           με το καλü ειρÞνη,
           εκεßνος, οποý σÞμερα εγþ θα του δανεßσω,
           ας μη το δþση πßσω.
           ¸χουμ' απü τη ΚÜρυστο κÜτι ανθρþπους ξÝνους
           πολý καλοýς και παστρικοýς στο σπßτι μας φερμÝνους,
           τραπÝζι σαν τους κÜνουμε, Ýχ' üσπρια φτιασμÝνα.
           και γουρουνÜκι Ýνα,
           και κρεατÜκι απαλü
           θα φÜνε και πολý καλü.
           Λοιπüν να ρθÞτε σπßτι μου, τραπÝζι σας προσμÝνει
           μα πρÝπει νÜ 'ρθετε πρωß και νÜ 'σθε και λουσμÝνοι
           και σεßς και τα παιδÜκια σας νÜ 'νε καλολουσμÝνα
           μα δßχως και κανÝνα
           στη πüρτα να ρωτÞσης,
           σα νÜ 'σαι μες στο σπßτι σου, γραμμÞ να προχþρησης,
           κι αν το τραπÝζι δε το βρÞς, üπως θαρρεßς, στρωμÝνο,
           θα βρÞς το μýλο σφαλιστü και το νερü κομμÝνο!

Δýο ΙαμβικÝς ΣκηνÝς & ΑναπαιστικÞ ΕισαγωγÞ η κÜθε μßα (1072-1188)

ΧΓερ:  ΠρÝσβεις Ýρχονται απ' τη ΣπÜρτη, ποý μεγÜλα γÝνεια σÝρνουν,
           και μπροστÜ παλοýκια φÝρνουν
           στα μεριÜ τους τεντωμÝνα,
           σαν αυτÜ üπου κρατοýνε τα γουροýνια μας δεμÝνα.
(εισÝρχεται αριστερüθεν χορüς Λακεδαιμονßων)
           'Αντρες Λακεδαιμüνιοι! πρþτα σας χαιρετοýμε,
            και δεýτερα, τß πÜθατε ποý Ýρχεσθε, ρωτοýμε;
ΧΛακ:  Τß χρεßα να το μÜθετε με λüγια μας πολλÜ;
            Τß μας συμβαßνει κ' Þρθαμε, το βλÝπετε καλÜ.
ΧΓερ:   ΠÜθατε μια συφορÜ
            νευρωμÝνη τρομερÜ,
            κι απü του ΕρμÞ εκεßνη
            πειü τρανÞ σας Ýχει γßνη.
ΧΛακ:  Δε λÝγονται, μη τα ρωτÜς.
            Τß κι αν τα λÝμε; δεν κυττÜς;
            ΚÜντε γρÞγορα ειρÞνη,
            κι üπως θÝλετε να γßνη.
ΧΓερ:   Δε κυττÜς και τους δικοýς μας με τα χÜλια τα δικÜ τους,
            üπου τα φορÝματα τους
            σαν τους παλαιστÜς σηκþνουν απü πÜνω απ' την κοιλιÜ;
            εßνε, φαßνετ' η αρρþστια της γυμναστικÞς δουλειÜ!
(εισερχüμενος χορüς Αθηναßων)
Χ.Αθ:  Ποιος θα μου πÞ ποý βρßσκεται εκεßν' η ΛυσιστρÜτη;
            εßμαστε Üντρες πειÜ εμεßς Þ σÜτυροι βαρβÜτοι;
ΧΓερ:   Κι αρρþστια τοýτη πÜλι
            εßν üμοια με την Üλλη
            Το πρωß, ποý ξημερþνει,
            σας τινÜζει; σας τεντþνει;
Χ.Αθ:   Μα τον Δßα! μας συμβαßνει,
            κι εßμαστε κατεστραμμÝνοι.
            Κι αν κανεßς δεν κατορθþση
            για να μας συμφιλßωση,
            πες μου, ποιος δε θα τολμÞση
            τον ΚλεισθÝνη να γαμÞση;
ΧΓερ:  Φρüνιμοι ας εßσθε Üντρες, πιÜστε τα φορÝματα σας,
            ρßχτε τα καλÜ μπροστÜ σας,
            μÞπως σας ιδÞ κανÝνας Αθηναßος κουνενÝς
            απü κεßνους, üπου κüβουν των Ερμþν της μπροστινÝς!
Χ.Αθ:(διευθετþν τα ιμÜτια του) ¿, μα τον Δßα, βÝβαια, μιλεßς με τα σωστÜ σου.
ΧΛακ: (ωσαýτως) Μα τους Θεοýς, σωστÜ κι εγþ τα κατεβÜζω, στÜσου,
            καλÜ και που το μÜθαμε.
Χ.Αθ:   Χαßρετε, Üντρες ΛÜκωνες! πολý κακÜ τη πÜθαμε!
ΧΛακ: (Κορυφαßος προς Ýναν) Τι συφορÜ πολýχαρε κι αν μας εßδαν Ýτσι
            καταγδαρμÝνο νÜχουμεν αυτü το σκυλοπÝτσι.
Χ.Αθ:   Λοιπüν ελÜτε, ΛÜκωνες, να μας ειπÞτε τþρα
            γιατ' Þλθατε στη χþρα;
ΧΛακ:  ΠρÝσβεις για την ειρÞνη.
Χ.Αθ:   ΛαμπρÜ καθ' Ýνας κι απü μας πολý σωστÜ τη κρßνει.
            Γιατß να μη φωνÜξουμε λοιπüν τη ΛυσιστρÜτη,
            οποý αυτÞ στο ζÞτημα μπορεß να κÜνη κÜτι;
ΧΛακ:  Μα τους θεοýς, καλÝστε τη.
Χ.Αθ:   Δε φαßνεται για νÜχη
            ανÜγκη απü προσκÜλεσμα, να που 'ρχεται μονÜχη.
(η ΛυσιστρÜτη κατÝρχεται εκ της Ακροπüλεως εις την σκηνÞν)
ΧΓερ:   Απ' της γυναßκες τοýτου του καιροý,
            γεια σου, εσý, η πειü παλληκαροý!
            γßνου σεμνÞ, αχρεßα, τρομερÞ,
            παμπüνηρη, καλÞ και τρυφερÞ,
            γιατß κι οι πρþτοι ¸λληνες μπροστÜ σου
            Ýγειναν δοýλοι απ' τα θÝλγητρα σου,
            και Ýρχονται σε σÝνα με χαρÜ τους
            να λýσης κÜθε μια διαφορÜ τους.
Λυσ:    Εßν' εýκολον, αφοý φωτιÝς ανÜφτουν στο κορμß τους
            ποý να της σβÞσουν δεν μποροýν το αναμεταξý τους!
            ΓρÞγορα θα διορθωθÞ και με καλü θα βγÞ.
            Ποý εßν' η ΣυνδιαλλαγÞ;
(προσÝρχεται μßα εκ των γυναικþν)
            ΦÝρε μου συ τους ΛÜκωνας με χÝρι τρυφερü,
            κι üχι με την αυθÜδεια, -οποý δεν χÜνουνε καιρü
            οι Üνδρες μας να δεßξουνε- και οýτε με κακßα,
            μα üπως πρÝπει, φιλικÜ, σε φýσι γυναικεßα.
            Μα κι αν κανÝναν απ' αυτοýς τον βρÞς ασυγκατÜβατον,
            απ' τη ψωλÞ του τρÜβα τον!
(προς ετÝραν γυναßκα)
            ΦÝρε τους Αθηναßους συ κι αν σ' αρνηθοýν το χÝρι τους,
            πιÜσ' τους και συ και τρÜβα τους απü τα ßδια μÝρη τους.
(η πρþτη γυνÞ οδηγεß τον Κορυφαßον του Χοροý των Λακεδαιμονßων. Η δε δευτÝρα τον Κορυφαßον του Χοροý των Αθηναßων, ους ακολουθοýσιν οι λοιποß)
             'Αντρες Λακεδαιμüνιοι! σταθÞτ' εδþ κοντÜ μου,
             κι οι Üλλοι σεßς, ακοýσατε τα λüγια τα δικÜ μου.
             Γυναßκα εßμαι, βλÝπετε, μα 'χω γερü μυαλü,
             κι η κÜθε μια ιδÝα μου εβγÞκε σε καλü,
             γιατß δεν μ' αναπτýξανε ως σÞμερα κακÜ
             τα λüγια τα γεροντικÜ,
             και γνþσεις μου 'δωκαν πολλÝς
             η πατρικÝς η συμβουλÝς.
             Σαν Ýτυχε στα χÝρια μου να εßσθε μια φορÜ,
             θα σας μιλÞσω φανερÜ
             και με χωρßς χατÞρια:
             Τους ßδιους Ýχουμε βωμοýς, τα ßδια ραντιστÞρια,
             και üλ' οι Üνθρωποι μαζý μας εßδανε σαν αδελφοýς
             στην Ολυμπßα πÜντοτε, στης Θερμοπýλες, στους Δελφοýς
             και σ' Üλλα τüσα μÝρη
             -να μη σας τα πολυλογþ-, ποý ο καθÝνας ξÝρει.
             Κι ενþ βαρβαρικüς στρατüς συγκεντρωμÝνος τþρα,
             ποý σýμμαχο τον Ýχετε, βρßσκεται μες στη χþρα,
             σεßς πÜτε εναντßον σας τα üπλα σας να στρÝφετε,
             και πüλεις καταστρÝφετε!
             ¸ το μισü του λüγου μου ετÝλειωσ' εδþ πÝρα.
Χ.Αθ:    Κι εγþ εξεψωλιÜστικα, κακÞ ψυχρÞ μου μÝρα!
Λυσ:     Τþρα σε σας, þ ΛÜκωνες, το λüγο μου θα φÝρω:
             üπως κι εγþ το ξÝρω
             κι εσεßς το ξÝρετ' üλοι,
             ο Περικλεßδας μια φορÜ ο ΛÜκωνας, στη πüλι
             των Αθηνþν πως Ýφθασεν ωχρüς και ικετεýοντας,
             και στους βωμοýς εκÜθησε στρατεýματα γυρεýοντας.
             Εßχατε τüτε πüλεμον εσεßς με τη ΜεσσÞνη,
             μα και σεισμοß εßχαν γßνη.
             ΠÞρε χιλιÜδες τÝσσαρες ο Κßμωνας οπλßτες
             και Þλθε και σας Ýσωσε και πüλι και πολßτες.
             Αφοý λοιπüν τÝτοιο καλü σας κÜναμε, πþς τþρα
             σεßς φÝρνετε καταστροφÝς μες στη δικÞ μας χþρα;
Χ.Αθ:    Μα το Θεü! μας αδικοýν αυτοß, þ ΛυσιστρÜτη!
ΧΛακ:   Σας αδικοýμε; μα κι εσεßς εβÜλατε στο μÜτι
             Ýναν ωραßον κþλο
             και θαυμαστü και κÜνατε γι' αυτüν τον πüλεμ' üλο.
Λυσ: (προς Αθηναßους) Μα κι εσÜς τους Αθηναßους, τß θαρρεßτε; θα θελÞσω
             δßχως Ýλεγχο ν' αφÞσω;
             Δεν το ξÝρετ' εσεßς τÜχα, πþς οι ΛÜκωνες μια μÝρα
             με τους δουλικοýς χιτþνας εσκοτþσαν εδþ πÝρα
             τους εχθροýς τους Θεσσαλοýς,
             ποý τους εßχεν ο Ιππßας κι Üλλους σýμμαχους πολλοýς,
             κι Ýδωκαν ελευτεριÜ,
             με τα δüρατα μονÜχοι πολεμþντας τα βαρηÜ;
             κι Ýτσι ο δÞμος, ποý του δοýλου τον χιτþνα εßχε βÜλη,
             της ελευτεριÜς τη χλαßνα ξαναφüρεσε και πÜλι.
ΧΛακ:   Δεν εßδα αγαθþτερη γυναßκα ως την þρα.
Χ.Αθ:    Κι εγþ κομμÜτι πειü καλü δεν εßχα ιδÞ ως τþρα.
Λυσ:     Αφοý λοιπüν τüσα καλÜ εδþσατε κι ελÜβετε,
             πþς πολεμÜτε; και γιατß την Ýχθρα δεν τη παýετε ;
             και πþς δε κατωρθþσατε να συμφιλιωθοýμε;
             ποιü Þταν το εμπüδιο λοιπüν; για να το ιδοýμε.
ΧΛακ:   Μα την ειρÞνη σÞμερα κι εμεßς τη θÝλουμ' üλοι,
             φθÜνει να ξαναπÜρουμε τη στρογγυλÞ τη πüλι.
Λυσ:     Φßλε, ποιÜ πüλι στρογγυλÞ;
ΧΛακ:   Να, θÝλουμε τη Πýλο
             üπου τη ψηλαφßζουμε τüσο καιρü.
Χ.Αθ:    Τον φßλο!
             Α, μα τον Ποσειδþν μας, αυτü ποý δεν θα γßνη.
Λυσ: (προς Αθηναßο) ¼χι, καλÝ μου, Üφησε δικÞ τους να απομεßνη.
Χ.Αθ:    Τüτε λοιπüν ποý ταραχÝς θα κÜνουμε μεγÜλες;
Λυσ:     Αντß της Πýλου πÜλι σεßς ζητεßτε πüλεις Üλλες.
Χ.Αθ:    ΚαλÜ, τον Εχινοýντα κι εγþ θα του ζητÞσω,
             του κüλπου του Μαλιακοý, ποý Ýχει, τ' απü πßσω,
             τα τεßχη τα ΜεγαρικÜ, τα σκÝληα üπως λÝνε...
ΧΛακ:   Μα üχι πÜλι κι üλ' αυτÜ ποý θÝλεις, λυσσασμÝνε!
Λυσ:     ΑφÞστε, δεν μας μÝλει
             και τüσο για τα σκÝλη.
Χ.Αθ:    ΘÝλω και γρÞγορα τη γη γδυτüς να την οργþσω.
ΧΛακ:   Και κοπριÜ προτÞτερα να την καταφορτþσω.
Λυσ:     ¸, üλα θα τα φτιÜσετε,
             φιλßες üταν πιÜσετε.
             Μα üλ' αυτÜ κι αν θÝλετε να γßνουνε, σκεφθÞτε,
             να πÜτε στους συμμÜχους σας τη σκÝψι σας να πÞτε.
Χ.Αθ:    Βρε, ποιους συμμÜχους, αδελφÞ;
             εμÜς μας γßνηκε καρφß!
             Και τß Ýχεις νομßση,
             πþς επειδ' εßναι σýμμαχοι δεν θÝλουν το γαμÞσι;
ΧΛακ:   Μα τους Θεοýς! τß λες εκεß!
             το θÝλουν φßλοι και δικοß!
Χ.Αθ:    Μα το Θεü! το θÝλουνε κι αυτοß απü τη ΚÜρυστο,
             που 'ναι δικοß μας σýμμαχοι και μ' εργαλεßον Üριστο.
Λυσ:     Πολý σωστÜ. Τþρα λοιπüν καθαρισθÞτε üλοι,
             και γρÞγορα στην πüλι
             καθεßς θα φιλοξενηθÞ
             απ' της γυναßκες, μ' ü,τι πεια μες στα καλÜθια μας βρεθÞ.
             Και πßστιν αφοý δþσετε και üρκον υψηλü,
             πÜρτε της γυναικοýλÝς σας να πÜτε στο καλü.
Χ.Αθ:    Εμπρüς πηγαßνομε λοιπüν.
ΧΛακ:                                                  Πηγαßνουμε üπου αγαπÜς.
Χ.Αθ:    ¿, μα τον Δßα! γρÞγορα üσο μπορεßς να πÜς.
(εξÝρχονται üλοι, πλην του Χοροý Γερüντων και Γυναικþν)

         ΜÝλος (αντßστοιχο του 1043-71) (1189-1215)
 
ΧΓυν:
   Στρþματα διÜφορα και πανωφορÜκια

             και χρυσÜ κοσμÞματα και φορεματÜκια,
             μ' ευχαρßστησι πολý τα δωρþ στην αφεντιÜ σας
             να τα πÜτε στα παιδιÜ σας
             και στην κÜθε μια σας κüρη,
             üταν πεια θα μεγαλþσουν και θα γßνουν κανηφüροι.
             ΜπÞτε μες στο σπßτι μου σας παρακαλþ,
             κι üτι πραματÜκι μου βρßσκετε καλü
             πÜρτε το, θα σας το δþσω
             τßποτα δεν βρßσκεται σφραγισμÝνο τüσο,
             ποý να μη μπορÝσετε, Ýτσι δα να πιÜσετε,
             κι üλες της σφραγßδες του να της κομματιÜσετε
             κι üποιος τα ματÜκια του τÜχει ανοιγμÝνα
             πειü καλÜ απü μÝνα,
             ας φορÝση ü,τι τýχη
             κι απü σβÝρκο θα πιτýχη!
             Κι αν κανÝνας απü σας δεν Ýχει σιτÜρι,
             κι Ýχει δοýλους και παιδιÜ, ας ερθÞ να πÜρη,
             üλα θα τα βρÞ εμÝνα,
             και ψωμß μεγÜλο νÝο, και μικρÜ καλοψημÝνα.
             Κι üποιος απü τοýς φτωχοýς στο φαß Ýχει την Ýννοια,
             ας ερθÞ στο σπßτι μου, φÝρνοντας σακκιÜ πετσÝνια,
             κι o ΜανÞς μου θα του βÜλη
             το σιτÜρι στο τσουβÜλι.
             Μα σας λÝγω καθαρÜ: μη στην πüρτα προχωρÞτε
             κι απ' τη σκýλα φυλαχθÞτε.
 
                       ΙαμβικÞ ΣκηνÞ (1216-1241)
 
(εισÝρχεται Αθηναßος üστις κτυπÜ θýραν οßκου τινüς πλουσßου)
Αθ.Α: (κροýων τη θýρα) Ανοßξετε την πüρτα σεßς!
Θυρωρüς: (εξερχομÝνη και κρατοýσα δÜδα ανημμÝνη) ¸, συ! τραβÞξου πßσω!
             Θ' απλþσω τη λαμπÜδα μου και θα σε τσουρουφλßσω.
             Θα εßνε κι ενοχλητικü να βγω στο μÝσο της σκηνÞς
             με τη λαμπÜδα που κρατþ και να καÞ μ' αυτÞ κανεßς,
             μ' αν το θελÞσετε ποτÝ
             Ý, θα το κÜνουμε κι αυτü για χÜρι σας, þ θεαταß!
ΧΓυν:    Το υποφÝρνουμε κι εμεßς.
Θυρ:(προς τον Α' Αθηναßον και το χορü των Γερüντων) Θα φýγετε; θα πÜψετε;
             φευγÜτε, γιατß γρÞγορα της τρßχες σας θα κλÜψετε
(απειλεß διÜ της δαδüς) φευγÜτε, γιατ' οι ΛÜκωνες πρÝπ' Þσυχα να φÜνε
             κι ýστερα στης πατρßδες τους με το καλü να πÜνε
(εισÝρχονται ο Β' & ο Γ', Αθηναßοι)
Αθ.Β:    ΤÝτοιο τραπÝζι σαν κι αυτü, δεν εßδα ως την þρα
             σε τοýτη μας τη χþρα.
Αθ.Γ:    ¹σαν πολý ευχÜριστοι οι ΛÜκωνες, αλλÜ κι εσý
             κι εγþ κι üλοι εμεßς σοφοß, σοφοß συντρüφοι στο κρασß.
Β' :       ΧÝμ, φυσικÜ, με το κρασß σοφοß κι εμεßς να γßνουμε,
             σαν εßμαστε ανüητοι της þρες ποý δεν πßνουμε.
             Οι Αθηναßοι αν πεισθοýν, θα στÝλνουμε στους ξÝνους
             τους πρÝσβεις μεθυσμÝνους
             γιατß αν στην Λακεδαßμονα μας στεßλουν τþρα εκεß,
             πÜλι καβγÜ θα στÞσουμεν αν πÜμε νηστικοß
             μ' αν εßμαστε πιωμÝνοι,
             κανεßς τα üσα θα μας πουν δεν θα καταλαβαßνη,
             κι αν δεν θα λÝνε τßποτε, θα νοιþθουμε πολλÜ
             και Üλλ' αντ' Üλλων.
             Κι Ýτσι πειÜ üλα θα πÜν καλÜ.
             Μα κι αν απü τον Αßαντα του ΣοφοκλÞ αρχßση
             με τη πολεμικÞ ωδÞ κανεßς να τραγουδÞση,
             ας ποýμε üτι τραγουδεß της Κλειταγüρας της στροφÝς
             και το παραδεχüμαστε και παýουν κ' η καταστροφÝς.
Η Θυρωρüς & Α' Αθηναßος:  Να τοι, ποý Ýρχονται μαζý.

                                       ¸ξοδος (1242-1320)
 

  (η Θυρωρüς πρüς τους Αθηναßους, που σπεýδουν να παρατηρÞσουν δια της θýρας)
Θυρ:    Βρε μÜγκες! δεν τραβÜτε 
            στο δρüμο σας να πÜτε;
Β' Αθ:  Να, Ýρχονται.
(εξÝρχονται εκ της οικßας οß Λακεδαιμüνιοι μετÜ των γυναικþν των κι η ΛυσιστρÜτη)
ΧΛακ:  (ο Κορυφαßος προς Ýναν) Πολýχαρε, θÝλω να τραγουδÞσω
            εδþ γιÜ üλους þμορφα και να χοροπηδÞσω.
            πÜρε το φυσητÞρß σου.
Β' Αθ:   Ναß, πÜρ' το φυσητÞρι,
             και του δικοý σας του χοροý, þ ΛÜκωνες, οι γýροι
             αμÝσως ας Üρχßσουνε
             να μÜς ευχαριστÞσουνε. 
(εßς εκ των Λακþνων συνοδεýει προς αυλüν την απαγγελßαν του Κορυφαßου)
ΧΛακ:   Μνημοσýνη! δüς στους νÝους 
             ΣπαρτιÜτας κι Αθηναßους
             κßνησι για το χορü,
             που μÜς ξÝρει απü καιρü,
             üταν μ' αθανÜτους ßσοι
             με τα πλοßα εßχαν ορμÞση
             και τους ΜÞδους πολεμοýσαν
             στο Αρτεμßσιο και νικοýσαν.
             Ο Λεωνßδας μου μ' εμÝνα,
             με τα δüντια ακονισμÝνα,
             σαν τον κÜπρο, Ýφθασε πρþτα,
             κι ο αφρüς απ' τον ιδρþτα
             στα σαγüνια μας ανθοýσε
             κι ως τα σκÝληα μας κυλοýσε.
             Και οι ΠÝρσαι Þσαν μπροστÜ μου
             Üπειροι, ως εßδος Üμμου.
             ¸λα τþρα εσý μ' εμÝνα 
             'Αρτεμις, θεÜ παρθÝνα,
             που σκοτþνεις τα θηρßα,
             της σπουδÝς και τη Φιλßα,
             μα και την ειρÞνη επßσης,
             για καιρü να τη κρÜτησης.
             Ας γενÞ φιλßα τþρα
             üλο και με πλοýσια δþρα,
             κι üχι λüγια πειÜ περßσσια
             τρυφερÜ κι αλεπουδßσια!
             ¸λα, Ýλα συ μ' εμÝνα,
             κυνηγÝ, θεÜ παρθÝνα!
Λυσ:     Ε, üλα τþρα πÜν' καλÜ. Ο κÜθε ΛÜκων ας ερθÞ, 
             να πÜρη τη γυναßκα του κοντÜ της να σταθÞ,
             κι αυτÞ κοντÜ στον Üντρα της κι αφοý χοροýς θα στÞσουμε
             γι' αυτÞ την καλορροßζικη συνθÞκη που θα κλεßσουμε,
             Ý, τüτε στους θεοýς μαζý üρκο μεγÜλο πιÜνουμε,
             αυτÞ την αμαρτßα πειÜ να μη τη ξανακÜνουμε.
Χ.Αθ.Κορυφαßος: Σýρε το χορü, της ΧÜρες κÜλεσε μαζý, ευχÞσου  
             στ' üνομα του Διονýσου.
             που με της ΜαινÜδες τρÝχει
             και φωτιÝς στα μÜτια του Ýχει,
             στον Απüλλωνα ευχÞσου των χορþν τον αρχηγü,
             στη ΘεÜ τη κυνηγü,
             και στον Δßα που ανÜφτει,
             και βροντÜει και αστρÜφτει,
             μα και στη συντρüφισσα του τη ΘεÜ την ευτυχÞ,
             και στους δαßμονας ευχÞ,
             üπου δεν ξεχνοýν εκεßνοι,
             και για μÜρτυρες σταθÞκαν στη μεγÜλη την ειρÞνη,
             ποý Ýχει γßνη στερεÜ
             απ' της Κýπρου τη ΘεÜ.
             ΤραλαλαλÜ! εμπρüς! παιÜν!
             νßκη! ευοß! ευαß,! ευÜν!
Λυσ:     ¸λα τþρα, ΣπαρτιÜτη,
             να μας ξαναψÜλης κÜτι.
ΧΛακ:   ¿ μοýσα εσý ΛακωνικÞ!
             Üφ' τον Ταàγετον εκεß,
             που εßνε τüσο ευχÜριστος κι Ýλα να ψÜλης πρþτα
             Απüλλωνα και ΑθηνÜ,
             και του ΤυνδÜρου τα παιδιÜ, ποý παßζουνε παντοτινÜ
             στης üχθες του Ευρþτα.
             ¸λα και πÞδα ελαφρÜ μ' εμÜς να τραγουδÞσουμε,
             τη ΣπÜρτη να υμνÞσουμε,
             ποý τüσο την ευφραßνουνε οι θεúκοß χοροß,
             και τα ποδοκτυπÞματα, üταν η κüρ' η τρυφερÞ
             κοντÜ κοντÜ τα πüδια της κτυπÜ, σαν το πουλÜρι,
             πηδþντας στοý Ευρþτα μας το πρÜσινο χορτÜρι,
             και τα μαλλιÜ της αρχινÜ
             ο Üνεμος να τα κινÜ,
             üπως üταν χοροπηδοýν κισσοστεφανωμÝνες
             η ΒÜκχες μεθυσμÝνες.
             Και πρþτη πρþτη στο χορü απü της Üλλες χþρια
             η κüρη μπαßν' η πÜναγνη της ΛÞδας η πανþρηα.
             Εμπρüς! περüνη πÝρασε και κÜρφωσ' την πλεξßδα,
             και κτýπησε τα χÝρια σου, και σÜν το λÜφι πÞδα!
             Εμπρüς! και τþρα του χοροý ας ακουσθοýν οι κρüτοι,
             και ψÜλε απ' üλες πρþτη
            την ΑθηνÜ, ποýνε θεÜ
            ανßκητη και κραταιÜ!...

                                           Τ Ε Λ Ο Σ

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers