ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

Ðïßçóç-Ìýèéá 

Ôï Ìáãéêü ÓçìåéùìáôÜñéï

                           Το Μαγικü ΣημειωματÜριο

     Μια φορÜ κι Ýνα καιρü, Þταν Ýνας ΒασιλιÜς και μιÜ Βασßλισσα, που δεν εßχανε παιδÜκια και πολý θÝλανε ν' αποκτÞσουν Ýνα. Ο ΒασιλιÜς Þθελε γιü-διÜδοχο που να του μοιÜζει, να το παßρνει μαζß του στο κυνÞγι, να του μαθαßνει üλα üσα ξÝρει και το διατυμπÜνιζε συνεχþς. Στην αρχÞ με καμÜρι, περηφÜνια και γλυκιÜ προσδοκßα. ¼σο περνοýσε üμως ο καιρüς κι ο διÜδοχος δεν ερχüταν, με θλßψη, ασßγαστο πüθο κι ακüμα-ακüμα, με απογοÞτευση.
     Η Βασßλισσα, ενδüμυχα, Þθελε κοροýλα, που να της μοιÜζει. Να τη ντýνει, να τη στολßζει, -Ýτσι ως αρμüζει σε μια πριγκιποποýλα-, να της φορÜ κορδελßτσες στα καλοχτενισμÝνα μαλλÜκια και να της μαθαßνει üλα üσα ξÝρει. Ο καιρüς üμως περνοýσε κι ο πελαργüς δεν Ýλεγε να φανεß. ΣιγÜ- σιγÜ, που η απογοÞτευση φþλιασε για τα καλÜ μÝσα τους, πÜψανε να μιλÜνε γι' αυτü το θÝμα.
     Ο ΒασιλιÜς Þταν καλüς, σþφρων κι ισχυρüς ηγÝτης. Διοικοýσε το τüπο με σýνεση και γενικÜ Þταν αγαπητüς. Η Βασßλισσα Þταν καλÞ, Þσυχη και πρüσχαρη επßσης. ¹ταν μια μικρÞ üμορφη πριγκηπÝσα, üταν τη γνþρισε, σε κÜποιο μακρινü βασßλειο που 'χε πÜει για εθιμοτυπικÞ επßσκεψη. Την ερωτεýτηκε κεραυνοβüλα κι εκεßνη ανταπÝδωσε αμÝσως. Δεν Üργησε μÜλιστα να τη ζητÞσει επßσημα σε γÜμο. ¹ταν γýρω στα τριÜντα κι εκεßνη βÜδιζε στα εßκοσι, üταν Ýγινε η τελετÞ, που Ýνωσε τις ζωÝς τους! Και τß τελετÞ! ΧÜλασε ο κüσμος!
     Τþρα πια ζýγωνε τα σαρανταπÝντε κι εßχε μιÜν εντελþς ευτυχισμÝνη ζωÞ μαζß της, με μüνο σýννεφο, την απουσßα διαδüχου. Και να πεις πως δε δοκιμÜσανε τα πÜντα! ΕπιστημονικÜ και γιατροσüφια, μαγεßα και βασκανßα, üλων των ειδþν τα προúüντα κι üλες τις συνταγÝς-συμβουλÝς δοκιμÜσανε, χωρßς αποτÝλεσμα. Τþρα πια εßχανε σταματÞσει ακüμα κι αυτÝς τις απεγνωσμÝνες απüπειρες, αποδεχüμενοι σιωπηρÜ τη μοßρα. Μη νομßζετε πως αυτü που 'λειπε Þταν κÜτι απλü. ºσα-ßσα, σκßαζε αρκετÜ, Ýνα, κατÜ τ' Üλλα, ευτυχÝστατο βßο.
     Ο Üνθρωπος τελικÜ, Ýτσι εßναι πλασμÝνος: Ν' αναζητÜ στη ζωÞ, με ηδυπÜθεια μÜλιστα, κÜτι που να του χαλÜ τη σκÝψη, παραβλÝποντας üλα τ' Üλλα, που μπορεß να 'ναι καλÜ. Εßναι υγιÝς μα και νοσηρü! ΥγιÝς, γιατß εßναι πÜντα σε τÜση αναζÞτησης και βελτßωσης, μα νοσηρü, γιατß δε μÝνει συνÞθως, μüνον εκεß. ΜοιÜζει με κουρσευτÞ, που συνεχþς προελαýνει κι αφοý Ýχει κατακτÞσει κüσμους πολλοýς, πλοýσιους κι υπÝροχους, συνεχßζει ασταμÜτητα. ΜεταφÝρει τα βελÜκια κυριαρχßας, πιο μπροστÜ στο χÜρτη, αντß να σταματÜ για να υποστηρßξει, να φροντßσει, ν' αγαπÞσει και ν' αφομοιþσει τους κüσμους που κατÝκτησε. ¼πως εßναι φυσικü, τις περισσüτερες φορÝς αυτü, Ýχει καταστροφικÜ αποτελÝσματα.
     ¸τσι εßχαν τα πρÜματα, σαν Ýφτασε στο βασßλειο, Ýνας πολý παρÜξενος Üνθρωπος. ¸δειχνε αρχοντικüς μα δεν Þταν Üρχοντας. ¸δειχνε σοφüς, χωρßς να το εμφανßζει. ¸δειχνε νÝος, μα τα 'χε τα χρονÜκια του. ¸δειχνε üμορφος μα Þταν κι Üσχημος. Δε θα μποροýσε κανεßς να τον κατατÜξει κÜπου κι αυτü, γιατß εßχε την ιδιüτητα ν' αλλÜζει Ýτσι, αναλüγως με ποιüν Þ ποιÜ συναναστρεφüταν. ΕπειδÞ δεν Ýμαθε κανεßς το üνομα του, üσο Ýμεινε στο βασßλειο, θα τον προσφωνοýμε, απü 'δω και στο εξÞς, με τη λÝξη που τον χαρακτÞριζε: "Πασπαρτοý"!
     ¼ταν συναναστρεφüταν, π.χ. μιαν ανÝραστη γυναßκα που μαγευüταν απü το μυστÞριο, το Üγνωστο κι εßχε βαρεθεß τους Üντρες του βασιλεßου, τüτε, γινüταν στα μÜτια της, "γοητευτικüς κι ενδιαφÝρων" και προσδιüριζε την πιθανÞ του ηλικßα, σε κοντινÞ με τη δικÞ της.
     Αν τον προσÝγγιζε κÜποιος με λαχτÜρα για μÜθηση κι αναζητοýσε συμβουλÝς, γοητευμÝνος απü τη σταθερüτητα, την Þρεμη, Ýξυπνη φυσιογνωμßα και το πολυταξιδεμÝνο βßο, τüτε γινüταν στα δικÜ του μÜτια, σοφüς ηλικιωμÝνος δÜσκαλος-ταξιδευτÞς. ¼μοια, μποροýσε να εμφανßζεται σαν επßφοβος μονομÜχος, ζεστüς φßλος, εκνευριστικüς "ξερüλας" κλπ...
     ΜετÜ απü παραμονÞ λßγων μηνþν, η φÞμη του Ýφτασε και στο παλÜτι. Εκεßνο που παραξÝνεψε κι Ýκανε το βασιλικü ζεýγος να τον καλÝσει, Þταν το πÜθος κι η ζÝση που 'χαν υποστηριχθεß οι τüσον ετερüκλητες περιγραφÝς, απü τους φÝροντÝς τους. Σα τον αντßκρισαν, κατÜλαβαν αμÝσως, πως εßχαν εμπρüς τους Ýνα παρÜξενο, αντισυμβατικü κι αρκετÜ ενδιαφÝροντα Üνθρωπο, ακαθορßστου ηλικßας.
     ΜετÜ τη πρþτη φορÜ, του ζÞτησαν να τους επισκÝπτεται συχνÜ κι αυτü τελικÜ Ýγινε καθημερινÞ συνÞθεια. ΔÝχτηκε, χωρßς να δεßξει χαρÜ Þ δυσφορßα, εξαναγκασμü Þ βαρεμÜρα. Τßποτε απολýτως! Εßδαν γρÞγορα, πως εßχε παρÜξενη "αýρα" γýρω του κι üπως Þταν αναμενüμενο, Ýκαστος των δýο, εßδε σ' αυτüν κÜτι διαφορετικü.
     Ο μεν, εßδε Ýναν εξαßρετο φßλο, σýμβουλο και δεινü συμπαßκτη στο αγαπημÝνο του σκÜκι. ΚÜθε παρτßδα Þταν μιÜ σημαντικÞ, φαινομενικÜ Þρεμη, μα γεμÜτη Ýνταση, μÜχη, με νßκες εκατÝρωθεν. ΚÜθε φορÜ, νÝες τακτικÝς, νÝες Üμυνες κι επιθÝσεις, νÝες βαριÜντες κι επινοÞσεις και φυσικÜ, πÜντα συναρπαστικÝς, με αμφßβολο -εξ αρχÞς- το τελικü αποτÝλεσμα!
     Η δε, εßδε Ýνα τρομερÜ γοητευτικü κι ενδιαφÝροντα Üντρα κι ενδüμυχα, Ýνα σοφü, πιθανü γιατρü για το πρüβλημÜ της. Οι συζητÞσεις τους Þταν μαραθþνιες, üταν ο ΒασιλιÜς κυβερνοýσε κι Ýλλειπε απü τη σÜλα με το τζÜκι. ΣκÝφτηκε μÜλιστα, χωρßς να το μολογÞσει, πως της Ýλλειπε ο πατÝρας της. Εßχε παντρευτεß μικρÞ βλÝπετε και καμιÜ φορÜ, αναλüγως τις περιστÜσεις, δεν εßναι απßθανο να σκεφτεß Ýτσι μια γυναßκα.
     Δυστυχþς, δε κατÝστη δυνατü να μÜθουν κÜτι για το παρελθüν και τις ρßζες αυτοý του ανθρþπου. Θα 'λεγε κανεßς πως γεννÞθηκε ξαφνικÜ, σε 'κεßνο το τüπο και μÜλιστα μεγÜλος κι -αν εßναι δυνατüν- Ýτοιμος. Ο ßδιος ο ΒασιλιÜς, ζÞτησε να λÜβει πληροφορßες, κßνησε üλα τα νÞματα και προς üλες τις κατευθýνσεις, μα τßποτε! Παντοý, απ' üπου κι αν εßχε περÜσει πριν, δεν Þξεραν τßποτε περισσüτερο, απ' üσο 'κεßνος. "Ναι! Εßχε περÜσει Ýνας Þσυχος, παρÜξενος κι αντισυμβατικüς Üνθρωπος, ακαθορßστου ηλικßας" και τßποτε Üλλο! Αφοý λοιπüν, δε μποροýμε να μÜθουμε τßποτε, ας αρκεστοýμε με τη παρουσßα του, για να περιγρÜψουμε καλýτερα το συμπαßκτη-συζητητÞ του βασιλικοý ζευγαριοý.
     Μιλοýσε ελÜχιστα απü μüνος του, μα δε φειδüταν διüλου, üταν του 'πιανε κÜποιος τη κουβÝντα. ¼χι ιδιαßτερα φλýαρος, μα Ýδειχνε να θεωρεß σημαντικü κÜθε συνομιλητÞ και κÜθε θÝμα συζÞτησης. ΚÜρφωνε τα, ακαθορßστου χρþματος, μÜτια σ' αυτÜ του Üλλου, χειρονομοýσε Ýντονα, συνοδεýοντας τις φρÜσεις του και μερικÝς φορÝς, Üγγιζε ελαφρÜ το συνομιλητÞ. ΑνÜλογα το θÝμα, ο τüνος της φωνÞς του εßχε πüτε Ýνταση, πüτε χιοýμορ και πüτε ηρεμßα κι επßσης ανÜλογα, τη χρωμÜτιζε με τÝχνη.
     ΜιÜ Üλλη χαρακτηριστικÞ ιδιüτητα, Þταν η παρÜξενη λÞθη, που σκορποýσε πßσω, γýρω απü τη παρουσßα του. Αυτοß που τον αγαπÞσανε μα κι αυτοß που τüνε μßσησαν, üταν πÝρασε Ýνα εýλογο χρονικü διÜστημα, που 'χε φýγει, δε θυμüνταν να τον περιγρÜψουν. Μüνο το στερεüτυπο: "¸νας παρÜξενος, Þσυχος κι αντισυμβατικüς Üνθρωπος, ακαθορßστου ηλικßας"! Αυτü Ýχει και την εξÞγησÞ του: Αφοý καθεßς Ýβλεπε σε 'κεßνον üτι ο ßδιος Þθελε να δει, εýλογα δε πρüσεχε τßποτε Üλλο, ουσιαστικÜ κοιτÜζοντας τον ßδιο τον εαυτü του, δßνοντας παρÜλληλα την ευκαιρßα στον "Πασπαρτοý" να καμουφλÜρει -για τους δικοýς του λüγους φυσικÜ- τη παρουσßα του! ¼σο για το μßσος Þ τον Ýρωτα, -αυτÜ καθ' αυτÜ-, ο χρüνος κι ο εγωúσμüς φρüντιζαν να καλýψουν τα ßχνη, σα μιÜ φυσικÞ Üμυνα στο πüνο Þ στη ταπεßνωση.
     ¸τσι λοιπüν, ýστερα απü λßγους μÞνες αφ' üτου Ýφυγε, üπως συνÝβη και σ' Üλλα μÝρη, η λÞθη Ýπεσε σα πÝπλο, πßσω του κι επßσης η κοιλιÜ της Βασßλισσας Üρχισε να φουσκþνει. Ω! üταν αυτü επιβεβαιþθηκε -και μÜλιστα πολý καλÜ, για να μην υπÜρχουν αμφιβολßες- γιüρτασε üλο το βασßλειο! ¼λοι μιλοýσαν για θαýμα κι ο ΒασιλιÜς περιχαρÞς Ýδειχνε να 'χει ξανανιþσει. Η Βασßλισσα δε, περιÝφερε με περηφÜνια την Υψηλüτατη κοιλιÜ της, που üλο και μεγÜλωνε μÝρα τη μÝρα, λες κι Þταν η μοναδικÞ σ' ολÜκερο το κüσμο, που 'χε πετýχει κÜτι τüσο σπουδαßο!
     Οι γιατροß του παλατιοý, δεν Ýκρυβαν μιÜν ανησυχßα γιατß η επßδοξη ΒασιλομÞτωρ, Þταν κÜπως μεγÜλης ηλικßας. ΑλλÜ συμβαßνουν αυτÜ και παρüλη τη πιüτερη προσοχÞ που 'πρεπε να δεßχνουν üλοι, δε μειωνüταν η γενικÞ χαρÜ.
     ΠρÜγματι Ýφτασε ο καιρüς και γεννÞθηκε -με κÜποια μεγαλýτερη ταλαιπωρßα για τη μαμÜ- Ýνα üμορφο, υγιÝστατο και στρουμπουλü αγορÜκι, που 'ταν, κατÜ γενικÞν ομολογßα, φτυστü ο μπαμπÜς του! Ω! πüσα χÜδια, πüσα λüγια, πüσα παιχνßδια, πüσα ... πüσα... πüσα... εßχε αυτü το μωρü! Ανυπολüγιστα! ºσως üσα, κανÝνα μωρü στο γνωστü κüσμο μας -κι εßναι λογικü να σκεφτεß κανεßς το γιατß- δεν εßχε ποτÝ!
     Το Πριγκιπüπουλο μεγÜλωνε μ' üλα τοýτα τα καλÜ. ¼ταν Ýφτασε σε ηλικßα που μποροýσε να διαβÜζει και να γρÜφει σωστÜ, το κÜλεσε η μαμÜ στο δωμÜτιü της. Το πÞρε αγκαλιÜ και του 'δωσε Ýνα μεγÜλο κι ομορφüδετο σημειωματÜριο. Του 'πε συνωμοτικÜ, πως αυτü Þταν Μαγικü ΣημειωματÜριο κι αν ορκιστεß με φοβερü üρκο, να κρατÞσει το μυστικü για πÜντα, θα του εξηγÞσει τι ακριβþς πρÝπει να κÜνει και δε θα χÜσει. Το μικρü, γοýρλωσε τα ματÜκια του με θαυμασμü κι απορßα, υποσχÝθηκε με üρκο βαρý κι Üκουσε τα εξÞς:
-"Σ' αυτü το Μαγικü ΣημειωματÜριο, θα γρÜφεις κÜθε μÞνα τις μυστικÝς σου σκÝψεις κι επιθυμßες. Τι αγαπÜς και τι δε θÝλεις. Αυτü θα τις μαζεýει, θα τις μελετÜ, παρÜλληλα θα μελετÜ τι καλü παιδÜκι Þσουν κι αναλüγως θα κÜνει Þ üχι αυτÜ που ζητÜς. Θα επηρεÜζει τη ζωÞ σου, βασισμÝνο μüνο σε σÝνα, αλλÜ μη ξεχνÜς ποτÝ σε παρακαλþ, πως αυτü πÜντα θα εξαρτιÝται απü τη συμπεριφορÜ σου. Αν εßσαι πολý κακü παιδß δε θα 'χεις τßποτε, αν εßσαι λßγο καλü, λßγα κι αν εßσαι πολý καλü, πολλÜ! Η επιλογÞ θα 'ναι δικÞ σου πÜντα! ΚατÜλαβες γλυκü μου αγορÜκι";
     Εκεßνο Ýνευσε καταφατικÜ μαγεμÝνο. Του 'δωσε το Μαγικü ΣημειωματÜριο, το Χρυσü ΚλειδÜκι, -γιατß κλεßδωνε κιüλας- κι οδηγßες να το κρýψει κÜπου, που μüνο 'κεßνο θα 'ξερε. Δεν Ýπρεπε να μÜθει, μÞτε να το δει ποτÝ κανεßς Üλλος, γιατß Þταν δικü του Μαγικü ΣημειωματÜριο. Δεν Ýπρεπε να ξÝρει οýτε καν η ßδια. Το αγορÜκι υποσχÝθηκε αμÝσως με ζÞλο, τη καληνýχτισε μ' Ýνα φιλß κι Ýφυγε συνεπαρμÝνο τρÝχοντας!
     ΟυσιαστικÜ, επρüκειτο για τÝχνασμα υπερπροστατευτικÞς, αδýναμης κι Üπειρης μεγαλομÜνας, που πßστευε πως Ýτσι θα βοηθοýσε το γιü της, να γßνει σωστüς Üνθρωπος στο κüσμο και σωστüς κυβερνÞτης, ενþ παρÜλληλα εξασφÜλιζε üτι θα 'ξερε ανÜ πÜσα στιγμÞ, τις σκÝψεις του. Το "ντρεσσÜρισμα" αυτü, απü αυτÞ τη τüσο τρυφερÞ ηλικßα, θα το καθοδηγοýσε, κατÜλληλα, ανÜλογα φυσικÜ, με τα δικÜ της μυαλÜ.
     Η μüνη δυσκολßα συνßστατο στο να ξÝρει τη κρυψþνα του. Για αντικλεßδι δε γßνεται καν λüγος, γιατß üλα τα σημειωματÜρια πωλοýνται με δυü τουλÜχιστον κλειδιÜ. Πολý πριν του το δþσει, τον εßχε με τÝχνη καθοδηγÞσει, στο να φτιÜξει Ýνα δικü του χþρο, που δε πÜταγε κανεßς -βÜσει οδηγιþν της- κι υποτßθεται πως αγνοοýσαν üλοι.
     Μπορεß κανεßς να πει λοιπüν, πως εßχε χτßσει πÜρα πολý προσεκτικÜ την ιδÝα της. Ωστüσο, για να 'ναι σßγουρη, μελετοýσε καλÜ τις κινÞσεις του, εßχε -Þ πßστευε πως εßχε- μÜθει το τρüπο που αυτüς σκεφτüταν, εν αγνοßα του. Παρüλα αυτÜ, η αγωνßα της εκεßνο το πρþτο βρÜδυ Þταν μεγÜλη, μÝχρι να βεβαιωθεß πως ο μονÜκριβüς της, θα ακολουθοýσε τις προσδοκßες της. Με μεγÜλη ανακοýφιση, εßδε πως üλα πÞγαν Ýτσι üπως υπολüγιζε και μüνο τüτε ξÜπλωσε να κοιμηθεß Þσυχη.
     Στο τÝλος του μÞνα, Üνοιξε κρυφÜ το Μαγικü ΣημειωματÜριο και διÜβασε τις πρþτες του φρÜσεις. Εδþ ακριβþς η ιστορßα μας, θα κÜνει Ýνα χρονικü Üλμα δþδεκα περßπου ετþν, σε μιÜν Üλλη βραδιÜ, που μια μεσÞλικας Βασßλισσα, εßναι πÜλι στο ßδιο σημεßο, στην ßδια κρυψþνα και ξαναδιαβÜζει τοýτες τις πρþτες γραμμÝς...
     ...Τα πρþτα αβÝβαια παιδικÜ γραμματÜκια της πρþτης εγγραφÞς κι Ýπειτα, προχωρÜ σιγÜ-σιγÜ και με τυχαßα επιλογÞ, στα δþδεκÜ του, στα δεκατÝσσερα, στα δεκαεφτÜ και φτÜνει μÝχρι τη τελευταßα του καταχþρηση... Τα γρÜμματα εßχαν στρþσει με τη πÜροδο του καιροý κι εßχαν δþσει τη θÝση τους, στον üμορφο, στÝριο, αντρικü χαρακτÞρα. ΣπÜζει το κεφÜλι της να καταλÜβει, τι εßχε κÜνει λÜθος! Η ιδÝα Þταν Ýξοχη! Προσπαθεß να το ανακαλýψει μÝσα στις Üψυχες σελßδες, μα δε μπορεß!
     ¼λα τοýτα τα χρüνια, εßχε κÜνει το κανακÜρη της, Ýνα πολý καλü, σπÜνιο και σωστü παιδß. ¸τσι κι εκεßνο εßχε πραγματικÜ, üτι Þθελε, μα το Üξιζε στ' αλÞθεια! Στις ελÜχιστες περιπτþσεις που δεν Þταν σωστüς, δεν εßχε κερδßσει κÜτι. Επßσης Þταν βÝβαιη πως το σχÝδιο, το 'χε χτßσει και καλýψει θαυμÜσια! ΜÝχρι εκεßνο το βρÜδυ... Ξαναγýρισε στη πρþτη σελßδα με νοσταλγßα και διÜβασε πÜλι τις πρþτες φρÜσεις. Ω πüσο τις Üρεσε να το κÜνει αυτü! ΘυμÜται πως πÜντα κÜθε φορÜ περνοýσε και ξαναπερνοýσε üλες τις καταγραμμÝνες σελßδες με αγÜπη. ¼ταν γßνανε πÜρα πολλÝς, τüτε διÜβαζε πÜντα τη πρþτη, Ýπειτα τη πρüσφατη και μετÜ ακολουθοýσε τυχαßες επιλογÝς. Πüσες φορÝς εßχε διαβÜσει τοýτη τη πρþτη σελßδα... Þταν η αγαπημÝνη της...
     Δþδεκα χρüνια, εκατüν σαρÜντα πÝντε μÞνες, εξακüσιες τριÜντα βδομÜδες, τÝσσερις χιλιÜδες τετρακüσιες μÝρες και νýχτες, εκατüν πÝντε χιλιÜδες þρες εξÞμιση εκατομμýρια λεπτÜ και κοντÜ τετρακüσια εκατομμýρια δευτερüλεπτα... Τι εßχε κÜνει λÜθος; Τι της εßχε διαφýγει; ΔιÜβασε πÜλι τη πρþτη σελßδα, μερικÝς Üλλες επιλεκτικÜ και τÝλος, ξαναδιÜβασε τοýτη τη τελευταßα που την εßχε σκοτþσει...
     "ΜητÝρα, αυτü το παιχνßδι, πρÝπει πια να σταματÞσει. Δε πιστεýω πως με ικανοποιεß πλÝον, üσο στην αρχÞ που δεν Þξερα. Οýτε üπως, üταν ýστερα απü μερικÜ χρüνια, το κατÜλαβα. Εßδα το γυÜλινο προστατευτικü περßβλημα, που θÝλησες να με τυλßξεις κι εγþ αφÝθηκα να μÝνω εκεß. Μüνη μου ικανοποßηση, πως μποροýσα κι εγþ να σε κατευθýνω, üσο κι εσý εμÝνα.
     Δε πρüκειται να ξαναγρÜψω εδþ, τßποτε Üλλο. Δε θÝλω και δε χρειÜζεται πλÝον! Δε θÝλω να γßνω ΒασιλιÜς μüνο και μüνο, επειδÞ ρÝει στις φλÝβες μου βασιλικü αßμα. Εκεßνο που πιüτερο θÝλω, εßναι να γυρßσω το κüσμο, χωρßς να μÝνω δεμÝνος σταθερÜ κÜπου. ΘÝλω ν' αποκτÞσω πεßρα, γνþση, σοφßα και να δω διαφορετικÜ πρÜγματα. ΚÜτι με ωθεß στο δρüμο του ταξιδευτÞ!
     Τßποτε δεν αλλÜζει την απüφασÞ μου αυτÞ και σε παρακαλþ προσπÜθησε να το εξηγÞσεις στον πατÝρα. 'Αλλωστε δε μπορεßς, βÜσει του ßδιου σου του κανüνα, να μου αρνηθεßς τßποτε, γιατß υπÞρξα το πιο καλü παιδß ολÜκερου του Βασιλεßου. Τþρα που διαβÜζεις τοýτες τις τελευταßες μου αρÜδες, εγþ εßμαι Þδη φευγÜτος.
     Σ' ευχαριστþ πÜντως για üλα. ¹ταν πολý σωστÞ σα σýλληψη και σα σκÝψη, αλλÜ με τους ανθρþπους δε μπορεß κανεßς ποτÝ, να 'ναι σßγουρος. Δε μπορεß να τους προσαρμüσει και γι' αυτü -δüξα τω Θεþ- υπÜρχει αυτüς ο λεγüμενος, αστÜθμητος παρÜγων!
     Σας φιλþ γλυκÜ και βγαßνω απü το γυÜλινο κλουβß μου... Θα σας θυμÜμαι πÜντα...
                                                                 Ο Γιüς σας
"
     ΑυτÜ της Ýγραφε κι üντως εßχε πραγματοποιÞσει τη θÝληση του. ¼σο κι αν ψÜξανε δε βρÞκανε τßποτε και πουθενÜ. Φαßνεται εßχε πετýχει να περνÜ, παντοý απαρατÞρητος. Η θλßψη Ýπεσε πÜλι στο ΠαλÜτι κι αυτÞ τη φορÜ, τßποτε δε θα μποροýσε να την απομακρýνει. Εκεßνος που θα μποροýσε, εßχε φýγει ανεπßστροφα. Τοýτη η θλßψη οδÞγησε, μÝσα σε μια τριετßα, στο θÜνατο και τους δυü γονιοýς...
     ¾στερα απü μερικÜ σκαμπανεβÜσματα, στο Βασιλικü Θρüνο, που κρÜτησαν Üλλη μια τριετßα περßπου, Ýνα Üλλο Βασιλικü ζεýγος ανÝλαβε την εξουσßα. Κι αυτοß Þταν επßσης καλοß αν κι üχι üσο οι προηγοýμενοι. ¹ταν Ýνα νιüπαντρο πριγκιπικü ζευγÜρι, που συγγÝνειες και διπλωματικÝς κινÞσεις, το 'φεραν σα καλýτερη λýση.
     Αυτοß, αντßθετα απü τους προκÜτοχοýς τους, Ýκαναν αμÝσως δυü χαριτωμÝνα παιδÜκια: Ýνα γιü -για το ΒασιλιÜ- και μια κοροýλα -για τη Βασßλισσα- κι üλοι Þταν πολý ευχαριστημÝνοι! Καλýτερα λοιπüν απü τους προηγοýμενους αν και πιο μικροß: εκεßνος Þταν κοντÜ στα εικοσιπÝντε κι εκεßνη στα εßκοσι, üταν παντρευτÞκανε κι ανÝλαβαν το θρüνο.
     Εδþ η ιστορßα θα κÜνει Üλλο Ýνα χρονικü Üλμα, μεγαλýτερο αυτÞ τη φορÜ και θα πÜει δεκαπÝντε περßπου χρüνια μπροστÜ. Θα μεταφερθοýμε στη κεντρικÞ εßσοδο του Βασιλεßου, Ýνα üμορφο πρωινü, που μüλις τη περνÜ, Ýνας παρÜξενος και φαινομενικÜ Þσυχος Üνθρωπος, ακαθορßστου ηλικßας. ΜπÞκε και κοßταξε ολüγυρα με νοσταλγßα και κÜπως δακρυσμÝνα μÜτια. ¸πειτα πÞγε στο καλýτερο πανδοχεßο κι Ýκλεισε Ýνα δωμÜτιο με θÝα! ¼λοι üσοι τον συνÜντησαν, λßγο Þ πολý, δε μποροýσαν ýστερα να τον περιγρÜψουν ενþ Ýβλεπαν σ' αυτüν εκεßνα που 'θελαν οι ßδιοι να δουν!
     ¼ταν Ýφυγε, ýστερα απü μερικοýς μÞνες, κανεßς δε κατÜφερε να μÜθει τις ρßζες Þ τ' üνομÜ του. ΓενικÜ δε θυμüνταν σχεδüν τßποτε απ' αυτüν, οýτε καν το βασιλικü ζεýγος, που τον συναναστρÜφηκε πολý περισσüτερο! Θα μποροýσε να πει κανεßς, πως Þταν Ýνας Üνθρωπος "Πασπαρτοý"! ¸δειχνε αρχοντικüς χωρßς να 'ναι, σοφüς δßχως να το διαλαλεß, κι Üσχημα üμορφος Þ αν θÝλετε, üμορφα Üσχημος.
     Ο ΒασιλιÜς, εßδε σ' αυτüν, Ýνα πολý καλü κι ενθουσιþδη σýντροφο στο κυνÞγι και σοφü σα συμβουλÜτορα, στις δυσκολßες. Η Βασßλισσα, εßδε Ýνα τρομερÜ γοητευτικü και με θαυμÜσιο γοýστο στα ροýχα της, εραστÞ-πατÝρα! Δεν αρνÞθηκε ποτÝ μια σπουδαßα -Þ üχι- κουβÝντα, μÞτε καμιÜ μονομαχßα, χωρßς να επιδιþκει üμως τßποτε απü τα δυü! Δεν υποτßμησε ποτÝ κανÝνα και καμιÜ, δεν αρνÞθηκε να παρÜσχει τη βοÞθειÜ του, üταν του ζητÞθηκε κι εßχε μια περßεργη ιδιüτητα: Περνοýσε απü τη ζωÞ, üσων τον γνþρισαν κι Üφηνε πßσω Ýνα πÝπλο σκüτους και λÞθης, αν κι εßχε επηρεÜσει αφÜνταστα τις ζωÝς τους.
     ¼ταν Ýφυγε κÜποιο üμορφο δεßλι, ο ΒασιλιÜς Ýχασε Ýνα συναρπαστικü φßλο, η Βασßλισσα Üρχισε να εγκυμονεß, -αν κι εßναι ακüμα νωρßς για να το καταλÜβουνε- και το βασßλειο, πολýβουο, γοργÜ κÜλυψε τοýτη την αναταραχÞ.
     Η ιστορßα -περßεργη και πριν κÜνει το επüμενο χρονικü της Üλμα- θα σταθεß λιγÜκι στην Ýξοδο του Βασιλεßου και πιο συγκεκριμÝνα, την þρα που ο παρÜξενος, Þρεμος εκεßνος Üνθρωπος, ακαθορßστου ηλικßας, το εγκαταλεßπει. Πριν βγει, ρßχνει μια ματιÜ πßσω κι üπως δε τον βλÝπει κανεßς, το βλÝμμα αφÞνεται να ποτßσει με νοσταλγικÜ δÜκρυα.
     ¼ταν εßναι κÜπως μακρýτερα, ανοßγει το μπογαλÜκι του και βγÜζει απü μÝσα Ýνα πÜρα πολý παλιü σημειωματÜριο. Το ανοßγει στη πρþτη σελßδα, ýστερα επιλεκτικÜ σε μερικÝς Üλλες και ýστερα στη τελευταßα. ΧρειÜζεται üλη τη προσοχÞ του, γιατß οι σελßδες, λüγω παλαιüτητας, εßναι πολý εýθραυστες. Η πρþτη κι η τελευταßα μÜλιστα, σχεδüν δε διαβÜζονται, γιατß το μελÜνι μοιÜζει να 'χει ξεπλυθεß. Σα κÜποιος να 'χει κλÜψει πÜνω τους! ΑφÞνει κι εκεßνος μερικÜ ακüμα να πÝσουν και να ενωθοýν με τ' Üλλα, τα παλιÜ! Το βÜζει πÜλι πßσω και χÜνεται στο βÜθος του δρüμου.
     Τοýτη τη φορÜ το Üλμα θα 'ναι περßπου δεκαετÝς. Εßμαστε στο δωμÜτιο της Βασßλισσας κι απÝναντß της ο μικρüς της γιüς, που 'μαθε πια να γρÜφει και να διαβÜζει σωστÜ. Του δßνει Ýνα Μαγικü ΣημειωματÜριο και του εξηγεß τι θα πρÝπει να κÜνει. Εκεßνο μαγεμÝνο, τη καληνυχτßζει μ' Ýνα φιλß και φεýγει κρατþντας το σφιχτÜ στα μικρÜ του χερÜκια! Εκεßνη, παρακολουθεß να κλεßνει εκστασιασμÝνο τη πüρτα πßσω του και τüτε πλαγιÜζει χαμογελþντας ικανοποιημÝνη...
     ¸να ακüμα τελευταßο μεγÜλο Üλμα κι η ιστορßα πλησιÜζει στο τÝλος. ΔεκαπÝντε περßπου χρüνια αργüτερα, μιÜ μεσÞλικας Βασßλισσα, (ετοιμοθÜνατη, μα ακüμα δε το ξÝρει κανεßς, μÞτε κι αυτÞ υποψιÜζεται...), διαβÜζει και κλαßγοντας, βρÝχει τις σελßδες ενüς σημειωματÜριου. ΑναρωτιÝται που 'κανε λÜθος, σε μια τüσον Ýξοχη ιδÝα! Απü τα τρßα της παιδιÜ, αυτü τ' αγÜπησε πιüτερο και μÜλιστα δε τÞρησε καν τις απειλÝς της. ¼λοι λÝγανε, πως Ýμοιαζε καταπληκτικÜ στον πατÝρα του μα εκεßνη Ýβλεπε καθαρÜ, πως Ýμοιαζε σε 'κεßνη.
     Δεν εßχε αφÞσει να του λεßψει τßποτε! Εßτε Þταν καλü παιδÜκι, εßτε üχι. ΜÜλιστα, üσο μεγÜλωνε αýξανε τις απαιτÞσεις του κι εκεßνη πÜντα τις κÜλυπτε με κρυφÞ χαρÜ! Τþρα προς το τÝλος, δυσκολευüταν, ειν' αλÞθεια, γιατß εßχε αρχßσει να ζητÜ üλο και πιο δýσκολα πρÜγματα, μα τελικÜ δε του 'λειψε τßποτε! Εκεßνο που τη χÜλαγε σ' εκεßνον, Þταν που üταν Ýπαιρνε αυτü που 'θελε, Ýδειχνε ýστερα να μη το υπολογßζει. ΟυσιαστικÜ του Þταν πια Üχρηστο και συνÞθως το κατÝστρεφε αμÝσως! ΓενικÜ Þταν καταστροφÝας μα δε τη πεßραζε. ¹ταν απλÜ λιγÜκι ζωηρüς. ¼ταν μεγÜλωνε θα 'στρωνε και θα 'βαζε μυαλü.
     Τþρα διÜβαζε και προσπαθοýσε να καταλÜβει τι εßχε φταßξει. ΔιÜβασε τη πρþτη σελßδα κι ýστερα μερικÝς επιλεκτικÜ, μα δε μποροýσε να συγκεντρωθεß να τις διαβÜσει ολÜκερες. Το μυαλü της Þταν σ' αυτÞ τη τελευταßα που την εßχε σκοτþσει...
     "ΘÝλω να γßνω εγþ ΒασιλιÜς κι üχι ο αδερφüς μου, που 'ναι ηλßθιος και γλεßφτης! ΔηλαδÞ επειδÞ γεννÞθηκε πιο μπροστÜ, παναπεß πως εßναι κι Üξιος; Εγþ αξßζω αυτÞ τη θÝση και θα τη πÜρω! Αγαπητü μου Μαγικü ΣημειωματÜριο, θα βÜλω δηλητÞριο στο φαγητü του και σε παρακαλþ, μη με καταλÜβει κανεßς! Μüλις με το καλü ψοφÞσει, θα γßνω εγþ ΒασιλιÜς"!
     ...Τρομερü! ¸νιωθε τüσες τýψεις που δε το διÜβασε χθες. Θα 'χε προλÜβει το κακü. Τþρα πια εßναι αργÜ. Αýριο θα θÜψουνε το πρωτοβλÜσταρü τους και κανεßς δεν υποψιÜζεται την αλÞθεια. Κι αυτÞ ξÝρει πως δεν Ýχει τη δýναμη να προδþσει τον αγαπημÝνο της! Δε θα το Üντεχε να τον χÜσει κι αυτüν...
     ...Εκεßνο που δε ξÝρει (εκτüς üτι σε λßγους μÞνες θα πεθÜνει κι αυτÞ απü τη στεναχþρια, ακολουθþντας τον Þδη δηλητηριασμÝνο σýζυγü της) εßναι πως ο κανακÜρης της θα κρεμαστεß, σ' Ýνα χρüνο περßπου.
     Μια καινοýργια υπηρÝτρια, μη ξÝροντας τις διαταγÝς (κι ßδια δε θα 'ναι παροýσα για να καθοδηγÞσει), θα βρει Ýνα σημειωματÜριο και μÜλιστα ξεκλεßδωτο. Περßεργη θα το διαβÜσει και με φρßκη θα το παραδþσει αμÝσως στον επικεφαλÞς αξιωματικü, της ανακτορικÞς φρουρÜς, που πολý της αρÝσει.
     ΜÞτε κι εκεßνη üμως υποψιÜζεται, πως η ΠριγκηπÝσα, η επüμενη Βασßλισσα εßναι κι εκεßνη ερωτευμÝνη με το γοητευτικü αρχηγü της φρουρÜς και σε λßγο καιρü το Βασßλειο θα 'χει κεßνον, για νÝο ΒασιλÝα...

 "Στη Μαγεßα
  που φτιÜχνουμε
                             ΜÜης 2003
  μüνοι μας..."

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers