ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

Ðáãê. ÈÝáôñï 

Williams Thomas Lanier ( Tennessee ) III: Êïñõöáßïò Äñáìáôïõñãüò Ôå÷íßôçò

Τενεσß Ουßλιαμς

                                   Βιογραφικü

    ¹ταν απü τους σημαντικüτερους Αμερικανοýς θεατρικοýς συγγραφεßς, μαζß με το σýγχρονü του, ¢ρθουρ Μßλερ. Εßχεν Ýντονες επιρροÝς απü ΤσÝχωφ, και Στρßντμπεργκ. ¸γραψε ποιÞματα, νουβÝλες, θεατρικÜ Ýργα, παιχνßδια, ιστορßες και μυθιστορÞματα. ΚÝρδισε Ποýλιτζερ το 1948 για το "Λεωφορεßον Ο Πüθος" και το 1955 για τη "ΛυσσασμÝνη ΓÜτα". Eßναι γνωστüς για τα αμερικÜνικου νüτου Ýργα και για τους Ýντονους του χαρακτÞρες. Οι ρüλοι εßναι αγαπημÝνοι σε κÜθε φοιτητÞ υποκριτικÞς και μεγÜλο ηθοποιü για τις λεπτÝς αποχρþσεις της ψυχολογßας του και των Ýντονων εναλλαγþν τους.
     
Στα κορυφαßα δημιουργÞματÜ του, αναδεßχθηκε Ýξοχος χειριστÞς του θεατρικοý λüγου, μοναδικÜ ευαßσθητος στις παλßρροιες των ανθρþπινων παθþν και βαθιÜ ποιητÞς στη δραματικÞ διατýπωσÞ τους. Οι Þρωες του και προπÜντων οι ηρωßδες του συνθÝτουν μια πινακοθÞκη απü πολυþδυνες θεατρικÝς μορφÝς, ανατομημÝνες ως τα Ýσχατα του πÜθους τους. ΣυνÞθης φυσιογνωμßα στα Ýργα του εßναι η ηρωßδα στα üρια της παρÜνοιας, με καθαρÝς επιρροÝς απü τη ζωÞ της αδερφÞς του, Ρüουζ. Απ' την αδερφÞ του και τη μητÝρα του φαßνεται üτι εμπνÝεται για τους γυναικεßους χαρακτÞρες (Laura, Amanda) στο "ΓυÜλινο Κüσμο", ενþ ο χαρακτÞρας της Μπλανς ΝτιμπουÜ στο "Λεωφορεßον Ο Πüθος" φαßνεται βασßστηκε στη Ρüουζ, αλλÜ και στον ßδιο, καθþς τη περßοδο που 'γραφε το Ýργο, πßστευε üτι θα πεθÜνει κι üτι θ' αποτελοýσε το κýκνειο Üσμα του. Στη "ΛυσσασμÝνη ΓÜτα" διακρßνονται στοιχεßα απü τη ζωÞ του, üπως η ομοφυλοφιλßα, ο αλκοολισμüς κι οι ψυχικÝς διαταραχÝς.
     Σε πολλÜ απü τα Ýργα του, ενσωματþνει στοιχεßα της δικÞς του προσωπικÞς ζωÞς και των παιδικþν του χρüνων με την οικογÝνειÜ του. Ο "ΓυÜλινος Κüσμος" θεωρεßται το πιο αυτοβιογραφικü Ýργο του. Στην ουσßα, περιγρÜφει την ßδια του την οικογÝνεια. Ο πατÝρας του, μια αυστηρÞ πατριαρχικÞ φιγοýρα, που θεωροýσε ουσιαστικÜ "απüντα" λüγω της δουλειÜς του. Ο Τομ του Ýργου εßναι ο ßδιος ο συγγραφÝας (το πραγματικü μικρü üνομα του Þτανε Τüμας), η ΑμÜντα εßναι η μητÝρα του, μια αριστοκρατικÞ γυναßκα, ωστüσο υπερπροστατευτικÞ, αλλÜ κυρßως Ýχει επηρεαστεß απü την αδερφÞ του, Ρüουζ, που 'ναι κι η Ýμπνευση για τη Λüρα, καθþς η ßδια Ýπασχε απü σχιζοφρÝνεια κι εßχε υποβληθεß σε λοβοτομÞ, με αποτÝλεσμα να μεßνει σχεδüν ανÜπηρη για το υπüλοιπο της ζωÞς της.

   Οι χαρακτÞρες του ΓυÜλινου Κüσμου δε σβÞνουν μαζß με το Ýργο. Προεκτεßνονται στα κατοπινÜ Ýργα του. Η ¢λμα στο Καλοκαßρι & ΚαταχνιÜ εßναι ομογÜλακτη αδελφÞ της Λüρα κι ο ξεπεσμüς της ¢λμα στη τελευταßα σκηνÞ του Ýργου συνεχßζεται δραματικüς σ' üλÜκερο το Λεωφορεßον Ο Πüθος, που η Μπλανς ΝτιμπουÜ ξαναγυρßζει στις φαντασιþσεις της ΑμÜντα του ΓυÜλινου Κüσμου. ΟυσιαστικÜ σ' üλα τα Ýργα του υπÜρχει Ýνας βασικüς χαρακτÞρας, μßα βασικÞ κατÜσταση: ο Üνθρωπος (η γυναßκα κυριþτατα), που ανÞμπορος να πλÜσει τη πραγματικüτητα σýμφωνα με τα üνειρÜ του και μην αντÝχοντας τη θλιβερüτητÜ της, γλιστρÜ στη φαντασßα για να βρει μιαν υπνωτικÞ λýτρωση". (ΜÜριος Πλωρßτης)


                     
                                    Tennessee Williams

    
ΓεννÞθηκε 26 ΜÜρτη 1911, στο Κολüμπους, ΜισσισσιππÞ. Η μητÝρα Þταν απü αριστοκρατικÞ οικογÝνεια κι ο πατÝρας Þτανε πλασιÝ σ' εταιρεßα παπουτσιþν. Στα 5 του διαγνþστηκε παρÜλυση των ποδιþν του, ασθÝνεια που τον καθÞλωσε για 2 χρüνια. Καθþς δε μποροýσε να κÜνει τßποτα, ενθαρυμμÝνος απü τη μητÝρα του, Üρχισε να φαντÜζεται και να γρÜφει ιστορßες. Μεγαλþνει μÝχρι τα 9 εκεß και πÜντα θυμÜται το πüσο ευχÜριστη και γεμÜτη φαντασßα Þταν η ζωÞ. ¼μως μετακομßζουν στο Σαιν Λοýις του Μισσοýρι, Ýνα μÝρος πολý διαφορετικü κι Üσχημο για Ýνα μικρü παιδß που βιþνει παρÜλληλα με τη πολý Üσχημη σχÝση με τον πατÝρα του, την αποξÝνωση στο καινοýριο περιβÜλλον. Ο ßδιος, βÝβαια, θεωρεß üτι τα χρüνια εκεßνα Þταν χρÞσιμη «παιδεßα» για Ýναν συγγραφÝα. Μüλις το 1924, στα 13, εκδßδει στη σχολικÞ εφημερßδα μια ιστορßα φαντασμÜτων κι Ýνα χρüνο μετÜ γρÜφει το πρþτο του διÞγημα, "ΑπομονωμÝνος", χαρακτηριστικü για τις τüτε εμπειρßες του. Ο ßδιος δηλþνει üτι το γρÜψιμο Þταν Þδη απü τüτε γι' αυτüν Ýνας τρüπος απüδρασης:

   Στα 14 μου, ανακÜλυψα το γρÜψιμο σα φυγÞ απ' τον κüσμο της πραγματικüτητας, üπου Ýνιωθα τρομερÜ Üβολα. ¸γινε αμÝσως το αναχωρητÞριü μου, η σπηλιÜ μου, το καταφýγιü μου.
                  (πρüλογüς του στο Γλυκü Πουλß Της Νιüτης).

     Σε πολλÜ απ' τα Ýργα του, εμπνεýστηκε απ' την ßδια του την οικογÝνεια για την ανÜπτυξη των πρωταγωνιστικþν του χαρακτÞρων. Ο πατÝρας εßχεν üλο και πιο βÜναυση συμπεριφορÜ, απÝναντι στα παιδιÜ του με το πÝρασμα των χρüνων. ΣυχνÜ ευνοοýσε τον αδερφü του, ßσως λüγω της ασθÝνειας και της αδýναμης γενικÜ φýσης του ßδιου στα παιδικÜ του χρüνια. Η μητÝρα, εßχε βλÝψεις ως εκλεπτυσμÝνη κυρßα της υψηλÞς κοινωνßας του Νüτου και δημιουργοýσε ασφυκτικÞ ατμüσφαιρα, ενþ πιθανüτατα εßχε νευρικÞ διαταραχÞ.
     Ο Ουßλιαμς Þτανε πολý κοντÜ με την αδερφÞ του Ρüουζ κι η ζωÞ της τον επηρρÝασε ßσως πιüτερο απü κÜθε τι Üλλο. Σε νεαρÞ ηλικßα, Ýμαθε üτι πÜσχει απü σχιζοφρÝνεια και πÝρασε μεγÜλο μÝρος της ζωÞς της σε ψυχιατρικÝς κλινικÝς. Στη προσπÜθεια καταπολÝμησης της ασθÝνειÜς της, οι γονεßς ενÝκριναν τη λοβοτομÞ της το 1937 στην ΟυÜσινγκτον. Δυστυχþς τ' αποτελÝσματα δεν Þτανε τ' αναμενüμενα κι η Ρüουζ σακατεýτηκε για το υπüλοιπο της ζωÞς της. Ο ΤÝνεσι υπÝστη ισχυρü σοκ απ' το γεγονüς αυτü και δε συγχþρησε ποτÝ τους γονεßς και τον εαυτü του, γιατß νüμιζε πως θα μποροýσε να το 'χε αποτρÝψει, αν το 'χε μÜθει Ýγκαιρα. Η ασθÝνεια της συνÝβαλε ßσως στην εξÜρτησÞ του απ' το αλκοüλ, ωστüσο πιθανþς να υπÞρχε γενετικÞ προδιÜθεση, καθþς κι ο ßδιος υπÝφερε απü κατÜθλιψη.
     Στα 16, κÝρδισε το πρþτο του βραβεßο για το δοκßμιο "Can a Good Wife Be a Good Sport?", ενþ η κατÜσταση στο σπßτι του εßναι πολý Üσχημη. Το 1928 δημοσιεýει το 1ο του διÞγημα, "Η Εκδßκηση Της Ντüρσι", ενþ επßσης ταξιδεýει στην Ευρþπη με τον αγαπημÝνο του παπποý. Ξεκßνησε σπουδÝς δημοσιογραφßας (1929) στο πανεπιστÞμιο του Μισοýρι, -οι συμφοιτητÝς του κüλλησαν το παρατσοýκλι Τennessee λüγω της συρτÞς νüτιας προφορÜς του- και γρÜφει και το 1ο του θεατρικü "Beauty Is The World", που αποσπÜ τιμητικÞ μνεßα σε διαγωνισμü. Eρωτεýεται τον συγκÜτοικü του, ενþ ο πατÝρας του τονε τιμωρεß για τους χαμηλοýς βαθμοýς του αναγκÜζοντÜς τον να εργÜζεται στην εταιρεßα του. Το 1932 αφÞνει τις σπουδÝς του για να συνεχßσει να εργÜζεται εκεß κι η αδελφÞ του νοσηλεýεται 1η φορÜ σε σανατüριο. Το 1934 παθαßνει καρδιακÞ προσβολÞ και νοσηλεýεται, ενþ η αδερφÞ του παθαßνει τη 1η κρßση διανοητικÞς διαταραχÞς. Αρχßζει να αισθÜνεται πιο σταθερÜ Ýλξη, üχι για τη συγγραφÞ γενικüτερα, αλλÜ ειδικÜ για το θεατρικü Ýργο. ¸τσι αρχßζει να γρÜφει πιο συστηματικÜ για το θÝατρο.
     Μετεγραφεται στο πανεπιστÞμιο ΟυÜσινγκτον στο Σαιν Λοýις, συνεχßζει σπουδÝς θεατρολογßας κι εκεß παρουσιÜστηκαν και τα πρþτα του Ýργα "ΚεριÜ Στον ¹λιο" και "ΦυγÜς". ΜετεγρÜφεται στο πανεπιστÞμιο της Αúüβα για να σπουδÜσει δραματουργßα-σκηνοθεσßα. Μαγεýεται απ' τον ΤσÝχωφ. Ενþ η αδερφÞ του κλεßνεται πια σε ψυχιατρεßο για σχιζοφρÝνεια, αρχßζει να Ýχει μια πιο Ýντονη θεατρικÞ παραγωγÞ με μονüπρακτα κυρßως, που παßζονται απü μικροýς θιÜσους. Το 1938 παßρνει το πτυχßο του. ΦοιτητÞς ακüμη, Ýγραψε μαζß με τη Ντüροθι Σαπßρο τη φÜρσα "ΚÜιρο! ΣαγκÜη! ΒομβÜη!", που παßχτηκε το 1935 στο ΜÝμφις του Τενεσß. Τα επüμενα χρüνια, ανεβÜστηκαν μερικÜ ακüμη μονüπρακτÜ του και το 1939, αρχßζει να χρησιμοποιεß το Τενεσß. Την ßδια χρονιÜ του δüθηκε απ' το Group Theatre βραβεßο 100 δολαρßων για το μονüπρακτο "ΑμερικÜνικα Μπλουζ", καθþς και μια υποτροφßα 1000 δολαρßων απü το ßδρυμα ΡοκφÝλλερ. Το 1939 εßχε μετακομßσει στη ΛουιζιÜνα κι Ýμεινε για κÜποιο χρονικü διÜστημα στη ΓαλλικÞ Συνοικßα στη Ν.ΟρλεÜνη.
     Στη Ν.Υüρκη (1940) ανεβαßνει απü 'να πειραματικü θÝατρο το μονüπρακτü του "Το ΜεγÜλο Αντßο" και στη Βοστþνη το δßπρακτο "ΜÜχη ΑγγÝλων", πρüπλασμα του κατοπινοý "ΟρφÝα στον ¢δη" μα κατεβαßνει αμÝσως απü τη λογοκρισßα. 'Ενα ακüμη μονüπρακτο του, το "Προς ΚατεδÜφιση", θα παρουσιαστεß το 1942 στη Ν.Υüρκη και το 1943 στο ΚλÞβελαντ, το τρßπρακτο "Το Πρþτο ΧÜδι", γραμμÝνο με τον Ντüναλντ Ουßνταμ. Τον ßδιο χρüνο, υπογρÜφει 6μηνο συμβüλαιο με τη ΜÝτρο-Γκüλντουιν ΜÜγερ, -μüνος αξιομνημüνευτος καρπüς του εßναι το σενÜριο "Ο ΕπισκÝπτης", πρüδρομος του "ΓυÜλινου Κüσμου", ενþ λοβοτομεßται η αδελφÞ του, πρÜγμα που δε γνþριζε και τονε γεμßζει ενοχÝς αυτü, γιατß πßστευε πως θα μποροýσε να το 'χε αποτρÝψει.
      Ο "ΓυÜλινος Κüσμος" -ποιητικÞ αναπüληση της χαμÝνης νιüτης και του φανταστικοý Νüτου, λυρικÞ δραματοποßηση της αυταπÜτης και των προδομÝνων ονεßρων- τον «αποκÜλυψε» μεμιÜς, üταν παßχτηκε πρþτα στο ΣικÜγο (1944) κι ýστερα στη Ν.Υüρκη (1945), σκηνοθεσßα ΜÜργκο Τζüουνς & ¸ντι ΝτÜουλινγκ. ΠÞρε βραβεßο Κριτικþν Ν.Υüρκης και θεωρÞθηκε σταθμüς στην ιστορßα του αμερικανικοý θεÜτρου. Ο ßδιος χαρακτÞρισε τη ξαφνικÞ καθιÝρωσÞ του καταστροφÞ της επιτυχßας, μιας επιτυχßας που στηρßχθηκε στην αποτυχßα και τη καταστροφÞ των ηρþων του, στη frustration, την απüγνωσÞ τους για üσα πüθησαν αλλÜ δε μπüρεσαν ν' αποκτÞσουν και να πραγματþσουν. Αυτü στÜθηκε και το μüνιμο θÝμα üλων σχεδüν των Ýργων που Ýγραφε η τρομαγμÝνη καρδιÜ του, στοιχειωμÝνη απ' την αγωνßα της μοναξιÜς και της παρÜνοιας, του πÜθους και του θανÜτου.
     ¸γραψε (1947) τα: "Καλοκαßρι & ΚαταχνιÜ", "Ελεγεßα Ενüς ΑνεκπλÞρωτου ¸ρωτα", ενþ ξεκßνησε να γρÜφει το "Λεωφορεßον ο Πüθος" και το τελεßωσε αργüτερα στη Φλüριντα. Το Ýργο γνþρισε τερÜστια επιτυχßα: πÞρε βραβεßο Κριτικþν Ν.Υüρκης και Ποýλιτζερ, παρουσιÜστηκε στη Ν.Υüρκη σε σκηνοθεσßα Ελßα ΚαζÜν με το ΜÜρλον ΜπρÜντο στον πρωταγωνιστικü ρüλο, ενþ Ýγινε και ταινßα το 1951 και χÜρισε το ¼σκαρ στη Βßβιαν Λι. Οι παραστÜσεις του αρχßζουν να παßζονται πÝρα απü τον Ατλαντικü: στο Λονδßνο ανεβαßνει το 1948 ο "ΓυÜλινος Κüσμος" και το 1949 το "Λεωφορεßον Ο Πüθος". Το μοτßβο της ψυχασθÝνειας επανÝρχεται συχνÜ στα Ýργα του, με αποκορýφωμα το "ΞαφνικÜ ΠÝρσι Το Καλοκαßρι". 
    Το 1947 επßσης, γνþρισε κι ερωτεýτηκε το Φρανκ ΜÝρλο, Ιταλü 2ης γενιÜς, μÝχρι το θÜνατü του απü καρκßνο το 1963. ¼σο Þταν μαζß Ýγραψε τα: "Μßλα Μου Σαν Τη ΒροχÞ" 1950, στη παρακµιακÞ ατµüσφαιρα ενüς φτηνοý δωµατßου, Ýνας Üντρας και µια γυναßκα συζητοýν, η οικονοµικÞ τους κατÜσταση αλλÜ κι η προσωπικÞ τους σχÝση βρßσκεται στα üρια της εξαθλßωσης, εκεßνος εκφρÜζει την επιθυµßα να κÜνουν µαζß νÝο ξεκßνηµα, κεßνη µες απü 'να µονüλογο-ξÝσπασµα δηλþνει την ανÜγκη ν' αποµονωθεß (παρουσιÜζεται στο ΣικÜγο κι αργüτερα στη Ν.Υüρκη, ΜανχÜταν.), "ΤριαντÜφυλλο Στο ΣτÞθος" 1951, (Ýγινε ταινßα με τους ¢ννα ΜανιÜνι και Μπαρτ ΛÜνκαστερ), το μüνο Ýργο του με ευτυχÞ κατÜληξη, "Καμßνο ΡεÜλ" 1953, δραματικÞ φαντασμαγορßα, üπου παρελαýνουνι: Δον ΚιχþτηςΜπÜυρονΜαργαρßτα ΓκωτιÝ κι Üλλοι ρομαντικοß Þρωες, "ΛυσσασμÝνη ΓÜτα1955, (ταινßα, σκηνοθεσßα ΚαζÜν, με τον οποßο συνεχßζουν τη συνεργασßα στη νÝα ταινßα "Baby Doll". ενþ ο ßδιος περνÜ κεßνη την εποχÞ φÜση κατÜθλιψης, καταχρÞσεων κι αλκοολισμοý, Ýχοντας χÜσει και τον αγαπημÝνο του παπποý.), Ýνας «νüμιμος» Ýρως που υπονομεýεται απü Ýναν 'αφýσικο' (βραβεßο Ποýλιτζερ και Κριτικþν Ν.Υüρκης), "Ο ΟρφÝας Στον ¢δη" 1957, Üλλος Ýνας Ýρωτας ανÜμεσα στη γη και τη κüλαση, (ενþ ξεκινÜ ψυχανÜλυση, για Ýνα περßπου χρüνο), "ΞαφνικÜ ΠÝρσι Το Καλοκαßρι", üπου θρασομανοýν ομοφυλοφιλßα και καννιβαλισμüς, "ΚÜτι Που Δε ΛÝγεται", "Περßοδος ΠροσαρμογÞς" 1958, "Γλυκü Πουλß Της Νιüτης" 1959, (ταινßα, σκηνοθεσßα ΚαζÜν), Ýργο-συμπερßληψη βασικþν χαρακτηριστικþν -ακüμη κι ελαττωμÜτων- της δραματουργßας του, τÝμνονται το συναßσθημα με τον βαθý υπολογισμü, το ηθικü δÝος και το καλλιτεχνικü δÝον, ο ατομικüς λüγος κι ο κοινüς, η ποßηση κι η φλυαρßα, η ευλογßα του Ýρωτα κι ο αναθεματισμüς του: μια σταρ κι Ýνας γüης Ýρμαια της παρακμÞς και των ναρκωτικþν, "Περßοδος ΠροσαρμογÞς" 1960, μια οικογενειακÞ κωμωδßα üχι τüσο... κωμικÞ, "Η Νýχτα Της ΙγκουÜνα" 1961, μια ακüμη ιστορßα κατÜρρευσης και σεξουαλικÞς υστερßας (βρ. Κριτικþν Ν.Υüρκης).
     Ο ΜÝρλο εξισορροποýσε τις κρßσεις κατÜθλιψης του Ουßλιαμς και του φüβου του üτι θα οδηγοýνταν στην παρÜνοια και την τρÝλα, üπως η αδερφÞ του. ΚατÜ τη διÜρκεια των δεκαετιþν '50 κι '60, αντιμετþπισε τη σκληρÞ κριτικÞ απ' ορισμÝνους κριτικοýς του θεÜτρου, εξαιτßας του τρüπου ζωÞς και των ομοφυλοφιλικþν του τÜσεων, που τις τüνιζεν ιδιαßτερα. ΣιγÜ-σιγÜ το ýφος των Ýργων του ωρßμαζε και σε κÜποια προχωροýσε σε πειραματισμοýς, κÜτι που τον αποξÝνωσε ακüμη πιüτερο απ' τους κριτικοýς. Η "ΙγκουÜνα" θεωρεßται το τελευταßο επιτυχημÝνο Ýργο του, γιατß απü κει και μετÜ γρÜφει "Το ΤρενÜκι Δε ΣταματÜ Εδþ" κι "Ο Τελευταßος ΕπισκÝπτης" 1962, Ýργο που παßχτηκε στο ΦεστιβÜλ του ΣπολÝτο κι αργüτερα, 1968, μεταγρÜφτηκε στη ταινßα "Boom", εßν' απαρχÞ απανωτþν αποτυχιþν, ειδικÜ μετÜ και τον θÜνατο του ΜÝρλο, το 1963, απü καρκßνο.

   Εßμαι Ýνας ελÜσσων καλλιτÝχνης που 'τυχε να γρÜψει Ýνα-δýο μεßζονα Ýργα, αλλÜ δε μπορþ να πω ποια εßναι αυτÜ...

     Καταφεýγοντας üλο και περισσüτερο σε αλκοüλ και ναρκωτικÜ, κλεßστηκε 3 μÞνες σε ψυχιατρεßο (1969), ξαναβγÞκε, ξανÜρχισε τις προσπÜθειες να ξαναβρεß τον εαυτü του, αλλÜ του κÜκου. ΠαρουσιÜζεται το "Στο Μπαρ Ενüς Ξενοδοχεßου Του Τüκυο". Σ' üλα τη δεκαετßα αυτÞ παρουσιÜζει Ýργα του. Το 1970 βραβεýεται με το χρυσü μετÜλλιο της Ακαδημßας ΓραμμÜτων και Τεχνþν, ενþ σκηνοθετεß ο ßδιος το Ýργο του "Η ΤÝλεια ΕξÞγηση Που ¸δωσε Ο ΠαπαγÜλος". Τα 22 μικρÜ και μεγÜλα Ýργα που Ýγραψε τη περßοδο αυτÞ, δεν Þτανε παρÜ απüηχοι των παλιþν φαντασμÜτων του και δε γνþρισανε καμιÜν επιτυχßα. Στα 70 το τελευταßο του θεατρικü "Και Τþρα Οι ΓÜτες Με ΠετρÜδια Για Νýχια" απορρßπτεται απü το New World Festival Of Arts, σαν εξαιρετικÜ σýντομο. Το 1982, η αγÜπη του για τον ΤσÝχωφ του εμπνÝει το "ΣημειωματÜριο Του Τριγκüριν". Το τελευταßο Ýργο του που παßχτηκε üσο ο ßδιος Þταν εν ζωÞ, Þτανε το δßπρακτο "ΚÜτι ΑσαφÝς, ΚÜτι ΞεκÜθαρο", το 1981 χωρßς επιτυχßα.
     Δεν εßναι υπερβολÞ να ποýμε üτι κανεßς Üλλος αμερικανüς δραματικüς συγγραφÝας δεν Þτανε τüσον επικεντρωμÝνος στο σεξ üσον αυτüς. Και το ενδιαφÝρον εßναι üτι, ενþ οδηγεß τους ÞρωÝς του στο δρüμο της σÜρκας, στο τÝλος τους τιμωρεß παραδειγματικÜ για τις επιλογÝς τους. Με τον τρüπο του εßναι σα ν' αποτßει φüρο τιμÞς στον καλβινιστÞ Θεü του γενÝθλιου τüπου του, Θεü τιμωρü. Απ' την Üλλη, πÜλι με τον τρüπο του, εßναι σα ν' αποτßει φüρο τιμÞς στη ΜÝκκα του αμερικανικοý θεÜτρου, το μεσοαστικü Μπρüντγουεú.
     Εßναι γνωστü πως απ' την αρχÞ της καριÝρας του, αποζητοýσε το μεγÜλο κοινü. «Οσο μεγαλýτερο το κοινü τüσο το καλýτερο», συνÞθιζε να λÝει. Ακüμη κι αυτοß οι γκροτÝσκοι χαρακτÞρες που δημιουργεß (και δεν εßναι λßγοι), εμπßπτουν σ' αυτÞ τη λογικÞ του φλερτ με τον ορßζοντα των προσδοκιþν του μεγÜλου κοινοý. Εßναι σα να ζητÜ απ' αυτü να μη τους κρßνει με αυστηρþς αποδεκτÜ μÝτρα και σταθμÜ, αλλÜ να τους δει ως «Üλλες», ειδικÝς περιπτþσεις (Üρα, με συγκατÜβαση). Η τρÝλα της Μπλανς ζητÜ ειδικÞ αντιμετþπιση, κι οι εμμονÝς της Σεραφßνα ("ΤριαντÜφυλλο Στο ΣτÞθος"), ο "ΓυÜλινος Κüσμος" της Λüρα κλπ. Ο Ουßλιαμς, γενικþς, Þξερε να επιβιþνει στο μεταßχμιο της σýμβασης και της ανατροπÞς της. Η θεατρικÞ του καριÝρα Þταν Ýνα συνεχÝς σλÜλομ μεταξý αποδεκτοý και μη, γεγονüς που τονε βοÞθησε να δημιουργÞσει ιδιüμορφα σκηνικÜ πλÜσματα, üπου διοχÝτευσε τις ευαισθησßες των πολλþν απ' τη μια και τις δικÝς του απüψεις περß διαφορετικüτητας, απ' την Üλλη.
     Στα Ýργα του λειτουργεß συνÞθως Ýνα τρßγωνο, üπου στη κορφÞ βρßσκεται Ýνας Üντρας (τρüπαιο και θýμα μαζß) και στη βÜση, δýο γυναßκες (αρπακτικÝς και θερμüαιμες) Ýτοιμες για üλα. Απ' üλα τα γυναικεßα πορτρÝτα που δημιοýργησε, ομολογεß πως με την ¢λμα ("Καλοκαßρι Και ΚαταχνιÜ") ταυτßζεται πιο πολý γιατß, üπως αυτÞ, Ýτσι κι ο ßδιος ξýπνησε αργÜ στη ζωÞ του. Απü μια ηρωßδα του στιλ των ηρωßδων ενüς ΚορνÝιγ (αφοσιωμÝνη στην αγÜπη, το καθÞκον, την Ýντιμη ζωÞ), μεταμορφþνεται σε μια παρουσßα με το προσωπεßο των dramatis personae του Ρακßνα (παραδομÝνη στις Ýξεις και τις ορÝξεις της).
     ΓενικÜ, το θεατρικü σýμπαν του εßναι κüσμος δυνατþν κι επιθετικþν γυναικþν και σεξουαλικÜ αβÝβαιων ανδρþν, ανßκανων να δημιουργÞσουν ζωÞ, ικανþν üμως να πÜρουνε ζωÞ. Δεν υπÜρχει χþρος για τον γÜμο σ' αυτÞ τη κοινωνßα με τις Αμαζüνες, üπου η βασικÞ λειτουργßα του Üνδρα εßναι να λειτουργεß ως διαθÝσιμο πÝος, üπως διαπιστþνει κανεßς στο "Γλυκü Πουλß Της Νιüτης", που η οικονομικÜ ευκατÜστατη ΑλεξÜνδρα ντελ ΛÜγκο εßναι κεßνη που θÝτει τους üρους της συνδιαλλαγÞς. ΜÜταια προσπαθεß ο Τσανς, ο ζιγκολü κι εραστÞς της, να της επιβληθεß. «Εßμαι πιο παλιÜ πουτÜνα σ' αυτü το παιχνßδι», του λÝει και του κüβει τη φüρα. ΑυτÞ η αδυναμßα να ελÝγξει καταστÜσεις τον ευνουχßζει, με τον ßδιο τρüπο που ο χρüνος ευνουχßζει τις γυναßκες, üπως του υπενθυμßζει η ΑλεξÜνδρα, αλλÜ και το νυστÝρι του γιατροý ευνουχßζει τη ΧÝβενλι, üταν της αφαιρεß τη μÞτρα (το τßμημα της σχÝσης της με τον Τσανς).
     Δεν υπÜρχει εýκολη εξßσωση ανÜμεσα στον συγγραφÝα και τα λÜγνα θηλυκÜ του. Ο ßδιος εßπε κÜποτε üτι ταυτßζεται περισσüτερο με τις γυναßκες των Ýργων του, γιατß υπÞρξαν γι' αυτüν πηγÞ Ýμπνευσης. Αυτü δε σημαßνει üτι τα θηλυκÜ του εßναι θηλυπρεπεßς Üνδρες σε μεταμφßεση (drag) Þ üτι μας κοροúδεýει προτÜσσοντας στο προσκÞνιο Ýνα χαρακτÞρα, üπως η Μπλανς, με το προσωπεßο κι üχι το σþμα μιας γυναßκας. Η Μπλανς (η üποια Μπλανς) εßναι Ýν απüβλητο της συμβατικÞς κοινωνßας που, ανßκανη ν' αντιμετωπßσει τη πραγματικüτητα, βυθßζεται üλο και πιο πολý στις γειτονιÝς του φανταστικοý της κüσμου, κει που οι πληγÝς δε πονÜνε κι οι ρυτßδες δε φαßνονται. Γι' αυτÞν, üπως και για üλους τους Þρωες-παραβÜτες του Ουßλιαμς, δεν υπÜρχει απüδραση. Εßναι καταδικασμÝνοι να ζουν μÝσα στο και για το βρüμικο σþμα τους.
     ΓρÜφει σαν Ýνας διχασμÝνος μποÝμ, Ýνας ασταθÞς πουριτανüς που κατüρθωσε να παντρÝψει το σεξ με το θÜνατο, χωρßς το happy-end μιας τελικÞς υπÝρβασης Þ απελευθÝρωσης. Θα περÜσουν αρκετÜ χρüνια μÝχρι να σπÜσει τον κþδικα σιωπÞς και να μιλÞσει πλÝον ανοιχτÜ για τη διαφορετικüτητÜ του. ΒÝβαια, üταν το 'κανε Þξερε πως το Μπρüντγουεú του 'χε Þδη κλεßσει για πÜντα τη πüρτα. Δεν εßχε να χÜσει τßποτε. Σε κÜθε περßπτωση, κανεßς δε μπορεß να του αρνηθεß μια εξÝχουσα θÝση στη θεατρικÞ ιστορßα της χþρας του (κι üχι μüνο). Με το Ýργο του (κυρßως το πρþιμο) βοÞθησε, üσο κανÝνας Üλλος, το αμερικανικü θÝατρο να εγκαταλεßψει το ερþτημα «Τß Ýγινε;» Þ «Γιατß Ýγινε;» και να στραφεß στις συνÝπειες του συμβÜντος, δηλαδÞ εντüς. ΣÞμερα, τüσο η θεωρßα του φεμινισμοý üσο κι η θεωρßα της διαφορετικüτητας, της περφüρμανς και της διαπολιτισμικüτητας, Ýχουν ανοßξει δρüμο για νÝες αναγνωστικÝς προτÜσεις, οι πιο πολλÝς απ' τις οποßες στρÝφονται σ' αυτü που θεωροýν ως ανομολüγητη ομοφυλοφιλßα των χαρακτÞρων, με ανÜμικτα αποτελÝσματα.

     Στη παρÜσταση του 1970 της "Eντα ΓκÜμπλερ" απü το Εθνικü ΘÝατρο του Λονδßνου, σε σκηνοθεσßα Ινγκμαρ ΜπÝργκμαν, το προσωπικü του θεÜτρου αναγκÜστηκε να σýρει Ýξω απ' την αßθουσα Ýναν ηλικιωμÝνο κýριο, ατημÝλητα ντυμÝνο, παρÝα με νεαρü συνοδü, γιατß κÜθε τüσο γελοýσε, εμποδßζοντας την ηρεμßα και συγκÝντρωση του κοινοý και των ηθοποιþν. Αποκαλýφθηκε πως ο κýριος Þταν ο Τενεσß Ουßλιαμς, στην ýστερη φÜση της ζωÞς και της δημιουργßας του, üταν αμφüτερα εßχαν αρχßσει να καταρρÝουν. ¹τανε πια θλιβερü θÝαμα. Πþς üμως κατÝληξε Ýτσι αυτüς ο ποιητÞς τüσων και τüσων Ýργων αξßας; Τοýτο αποκαλýπτεται οδυνηρÜ μες απ' τα "ΣημειωματÜριÜ" του, που εκδüθηκαν πρüσφατα (Εκδ. Yale, 784 σελ), -εξαιρετικÞ επιμελητικÞ δουλειÜ της Margaret Bradham Thornton. Απü κει φαßνεται, üτι στη δημιουργßα του μετÜγγισε τα πÜντα απ' τη ζωÞ του, με τρομερÞ δυσκολßα μετασχηματßζοντÜς τα κι εν μÝσω δυνατþν αμφιβολιþν για την αξßα του και προμηνυμÜτων (üπως πßστευε) του φυσικοý και πνευματικοý του τÝλους. ΑυτÜ εßναι Þδη γνωστÜ απ' την αλληλογραφßα και τα "ΑπομνημονεýματÜ" του, αλλÜ üχι μ' αυτÞ την αμεσüτητα που τα διαβÜζει κανεßς στα σημειωματÜρια τοýτα.
     Οταν τα ξεκßνησε, η σχιζοφρÝνεια της αδελφÞς του δεν εßχε ακüμη διαγνωσθεß, η μητÝρα του Þταν απüμακρη, ο πατÝρας του μÝθυσος κι ο ßδιος εßχε αναγκασθεß απ' αυτüν να εγκαταλεßψει τα σχÝδιÜ του για πανεπιστημιακÞ μüρφωση και να δουλÝψει υπÜλληλος για μια τριετßα στη ΔιεθνÞ Εταιρεßα ΥποδημÜτων. Τις ελεýθερες þρες του Ýγραφε ασταμÜτητα διηγÞματα, μονüπρακτα θεατρικÜ, ποιÞματα· üλα τους απορρßφθηκαν üπου τα 'στειλε για δημοσßευση. ΠολλÜ, üμως, απ' αυτÜ που 'γραψε τüτε Þτανε σπüροι που αναπτυχθÞκανε στα κατοπινÜ του αριστουργÞματα. Με μια δημιουργικÞ διαδικασßα που Ýμοιαζε στη μουσικÞ σýνθεση, Ýπαιρνε απü το 'να θÝματα, σκηνÝς, πρüσωπα, πλοκÞ και τα μετÝφερε σ' Üλλο Ýργο, υπομονετικÜ κι επßμοχθα, υφαßνοντÜς τα στον καμβÜ κεßνο των μεγÜλων, δραματικþν ποιημÜτων του για τη σκηνÞ, τα οποßα συναποτελοýν τη μεγαλýτερη αξßωσÞ του για την αθανασßα.
     Μαζß üμως Üρχισαν να εμφανßζονται οι δαßμονες, οι καταθλßψεις που τον καταδßωκαν σ' üλη τη ζωÞ του και τα χÜπια για τα Üλγη της ψυχÞς και του σþματος. Το αλκοüλ Þταν ακüμη λßγο, αλλÜ στα 28 του, ανακÜλυψε την ομοφυλοφιλßα του. Εκτοτε, η τριÜδα αυτÞ, σεξ, χÜπια, αλκοüλ, Ýγιναν η μüνιμη συντροφιÜ του, η μüνη που κρÜτησε þς το τÝλος της ζωÞς του. ¢ρχισε πια να πßνει απ' το πρωß και να σταματÜ üταν Ýπεφτε για ýπνο, τις πρþτες πρωινÝς þρες. Απü χÜπια, κÜθε μÞνα ανακÜλυπτε κÜποιο νÝο και μÞτε το πιοτü μÞτε τα χÜπια Þταν εμπüδιο στην ακατÜσχετη, αφüτου τη ξεκßνησε, ερωτικÞ του ζωÞ, που Þτανε κυρßως να κοιμÜται κÜθε βρÜδυ με Üλλον, üλοι τους τυχαßες συναντÞσεις, δßχως παρελθüν οýτε μÝλλον. ΜÝσα σ’ αυτÜ δοýλευε επßμονα στα Ýργα του κι Ýφτασε τελικÜ η φÞμη κι η επιτυχßα. ΒρÞκε τον καταστροφικü (;) Ýρωτα στο πρüσωπο του Φρανκ ΜÝρλο, αλλÜ üχι τη γαλÞνη, αντßθετα κατατρωγüταν απü φüβο, τη πηγÞ üπως γρÜφει, üλων των νευρþσεþν του, αλλÜ κι ολÜκερης της δημιουργßας του. Ζοýσε στα üρια της εμπειρßας. Αξιοθαýμαστη η αντοχÞ του. Τη μια μÝρα κακοποιοýνταν απ' τους συντρüφους του και την Üλλη παρÝδιδε καινοýργιο Ýργο στον εκδüτη του.

      ¸χω κουραστεß να γρÜφω, αλλÜ δε μπορþ να σταματÞσω...
                                             (επιστολÞ του σε φßλο, 1960).

     Στο κÝντρο üλων αυτþν Þταν η εργασßα, αλλÜ η ζωÞ τοýτη δε θα μποροýσε να συνεχιστεß για πολý στο ßδιο επßπεδο, δημιουργικÜ και συναισθηματικÜ. Το γρÜψιμο Üρχισε να γßνεται üλο και δυσκολüτερο: «Αν μποροýσα να ξανανÜψω τα χρωματιστÜ φþτα στο μυαλü μου», γρÜφει κÜπου. Τα χÜπια με το πιοτü φÝρνουνε πνευματικü μοýδιασμα. «Το ταλÝντο πεθαßνει μÝσα μου απü υπερÝκθεση, σαν να Ýπαθε ηλßαση απü τον δυνατü Þλιο της επιτυχßας». ΒλÝπει τον εαυτü του σαν να μην εßναι, να μην υπÞρξε ποτÝ, μÝρος της ζωÞς. ΚοιτÜζει τη παρακμÞ του. «Ο κατÞφορος εßναι μακρýς και συνεχßζεται», σημειþνει üταν πÜλευε με τη "ΚÜθοδο Του ΟρφÝα Στον Αδη" και τη "ΛυσσασμÝνη ΓÜτα", για τα οποßα Ýνας κριτικüς παρατÞρησε: «Φαßνονται να μη γρÜφτηκαν καν, αλλÜ να αναπÞδησαν ως ουσßα της ζωÞς. Απλüτητα μαζß με τελειüτητα εκτÝλεσης», χαρακτηρισμοß που ßσως θα προκαλοýσανε την ειρωνεßα του ßδιου του συγγραφÝα.
     ΚατÝφυγε στη ψυχανÜλυση, αλλÜ γρÞγορα την εγκατÝλειψε. ΣταμÜτησε να γρÜφει στα σημειωματÜρια το 1958 και ξανÜρχισε 21 χρüνια μετÜ, με μιαν απολογßα ζωÞς:

    ΠÝθανα απ' το ßδιο μου το χÝρι Þ με κατÝστρεψε σιγÜ και σκληρÜ μια συνωμοτικÞ ομÜδα; Δε καταλαβαßνω τη ζωÞ μου, περασμÝνη και τωρινÞ, οýτε καταλαβαßνω τß εßναι η ζωÞ. Ο θÜνατος μοý εßναι πιο κατανοητüς.

     ¸ζησε ακüμη 4 χρüνια και πÝθανε üχι απü συνωμοσßα, αλλÜ απü τον φελλü ενüς μπουκαλιοý απü φÜρμακο, που καθþς τον τρÜβηξε με τα δüντια, τον κατÜπιε και κüλλησε στον λαιμü του. Ισως το σþμα του να μη μποροýσε να υποφÝρει Üλλο, μετÜ τüσα χρüνια κατÜχρησης. «Και μετÜ...» εßναι η φρÜση που τελειþνουνε πολλÜ κομμÜτια στα σημειωματÜρια. Στη περßπτωση αυτÞ, δεν υπÞρξε μετÜ.
     Αυτüς Þταν ο ΤÝνεσι Ουßλιαμς, ο «καταραμÝνος ποιητÞς» (poete maudit) του αμερικανικοý θεÜτρου, ο καλλιτÝχνης που 'κανε τη ζωÞ του θÝατρο και τα πÜθη του τραυματισμÝνου «Εγþ» του ρυθμιστÝς της σκηνικÞς του γλþσσας. Ο καλλιτÝχνης που, περισσüτερο απ' οποιονδÞποτε Üλλον αμερικανü δραματικü συγγραφÝα, Ýσπρωξε τον εγχþριο ρεαλισμü πÝρα απü την καταγραφÞ της κοινωνικÞς και πολιτικÞς πραγματικüτητας, προς το συναßσθημα και τον ψυχισμü.
     Χωρßς ιδιαßτερες αφηγηματικÝς ικανüτητες Þ βαθυστüχαστες και πρωτüτυπες ιδÝες, χωρßς ξεκÜθαρη εικüνα για πολλοýς απü τους χαρακτÞρες του (συχνÜ δε ξÝρει τι να τους κÜνει), χωρßς ιδιαßτερους κοινωνικοýς Þ ιδεολογικοýς προβληματισμοýς (σ' αντßθεση με τον Üλλο μεγÜλο της εποχÞς του, τον Αρθουρ Μßλερ), θα περßμενε κανεßς μια πλÞρη αποτυχßα Þ, στη καλýτερη περßπτωση, μια «χρυσÞ μετριüτητα». Κι üμως, το Ýργο του üχι μüνον επιπλÝει, αλλÜ κι ορθþνεται μπρος μας σα καταξιωμÝνη ποιητικÞ μαρτυρßα θαυμαστÞς ευαισθησßας και σκηνικÞς αρτιüτητας.
     Εκτüς απü θεατρικÜ, Ýγραψε τα μυθιστορÞματα "Η ΡωμαúκÞ ¢νοιξη Της Κυρßας Στüουν" 1950, "Ο ΜωυσÞς & Ο Κüσμος Της ΛογικÞς" 1975, διηγÞματα, ποιÞματα: "Στο Χειμþνα Των Πüλεων" 1964, "ΑναμνÞσεις" 1975, "Ανδρüγυνε ΑγÜπη Μου" 1977, και δοκßμια "Εκεß Ποý Ζω" 1978. Τα Ýργα του Ýχουν μεταφραστεß σε πÜνω απü 30 γλþσσες κι αποτελοýν ιδιαßτερα δημοφιλεßς παραστÜσεις σ' üλο τον κüσμο. Αρκεß να ποýμε πως εßναι ο δημοφιλÝστερος αμερικανüς θεατρικüς συγγραφÝας στην Ευρþπη. Στην ΕλλÜδα εßναι ο δημοφιλÝστερος, με πÜνω απü 110 ανεβÜσματα Ýργων του ( με 1ο φυσικÜ το "ΓυÜλινο Κüσμο"), με 2ο μακρÜν τον ΕυγÝνιο Ο'Νιλ, γýρω στα 50 -δηλαδÞ σπÜνια υπÞρξε χρονιÜ που να μην εßχε μια τουλÜχιστον παρÜσταση του. Το 1976 μÜλιστα διετÝλεσε πρüεδρος της επιτροπÞς του ΦεστιβÜλ Καννþν.
     Στις 24 ΦλεβÜρη 1983, βρÝθηκε νεκρüς, ολομüναχος στο Üξενο δωμÜτιο που 'χε νοικιÜσει στο ξενοδοχεßο Elysee στη Ν.Υüρκη, -πüλη που τον ανÜδειξε, αλλÜ και τονε τιμþρησε τελικÜ- Ýχοντας σφηνωμÝνο στο λαιμü του Ýνα φελλü, σ' ηλικßα 72 ετþν, καταβροχθισμÝνος κι ο ßδιος απü τα θραýσματα του ραγισμÝνου κüσμου του. Ο ßδιος επιθυμοýσε ν' αποτεφρωθεß και να σκορπιστοýν οι στÜχτες του στον Κüλπο Του Μεξικοý, μα θÜφτηκε στον οικογενειακü τÜφο στο Σαιν Λοýις, της πüλης που τüσο μßσησε.
                                                             
=============

        Lifestory

Αφοý πλαγιÜσατε μαζß πρþτη φορÜ,
χωρßς καμμιÜ προτÝρα γνωριμßα
συχνÜ το ταßρι σας ρωτÜ,
"μßλα μου για σÝνα,
πες τα μου üλα,
θÜθελα να μÜθω την ιστορßα σου
",

και πιστεýετε πως αλÞθεια,
αυτü θα θÝλει να μÜθει:
την αληθινÞ σας ιστορßα

Κι ýστερα

ΑνÜβετε τσιγÜρο
κι αρχßζετε να μιλÜτε,
ξαπλωμÝνοι οι δυο σας χαλαρÜ,
σα δυο κοýκλες πÜνινες,
που Ýνα παιδß
πÝταξε πÜνω στο κρεββÜτι
γιατß βαρÝθηκε.

Κι ýστερα

ΛÝτε την ιστορßα σας,
Þ απ' αυτÞν,
ü,τι χρüνος και φρüνηση
επιτρÝπει
κι εκεßνο κÜνει ωω,ω
και κÜθε φορÜ λιγÜκι πιο αδýναμα
þσπου το επιφþνημα
γßνεται μüλις αντιληπτü.

Κι ýστερα

Ε! τüτε φυσικÜ,
προκýπτει κÜποιο εμπüδιο,
η υπηρεσßα δωματßου
καθυστÝρησε κι Ýφτασε τþρα,
-ορßστε, τα παγÜκια που ζητÞσατε,
λυþνουνε σ' Ýνα μπολ
-

Þ ο Ýνας πÜει τουαλÝτα,
Ýκπληκτος κοιτιÝται στο καθρÝφτη.

Κι ýστερα

Πριν να ‘χετε χρüνο αρκετü
την μεγÜλη κι ενδιαφÝρουσα
ιστορßα σας να πεßτε
ξεκινÜ εκεßνο
να λÝει τη δικÞ του,
ακριβþς üπως το εßχε σχεδιÜσει
απ' την αρχÞ.

Και λÝτε, ωω, ω
κÜθε φορÜ λιγÜκι πιο αδýναμα
þσπου πια το επιφþνημα
ν' ακοýγεται σαν αναστÝναγμüς
που μüλις γßνεται αντιληπτüς
ο ανελκυστÞρας λßγο πιο κÜτω,
δεξιÜ στο διÜδρομο
αφÞνει μια στερνÞ μακριÜ ανÜσα
κι ýστερα σταματÜ.

Κι ýστερα

Ε, να!
Ο Ýνας αποκοιμιÝται
κι ο Üλλος θ' αποκοιμηθεß κι αυτüς
με το τσιγÜρο του ακüμα αναμμÝνο,
Ýτσι απανθρακþνονται οι Üνθρωποι
μες στων φτηνþν ξενοδοχεßων τα δωμÜτια.

     Το Μπλε Τραγοýδι

Εßμαι κουρασμÝνος
εßμαι κουρασμÝνος,
απü κουβÝντες κι απü πρÜξεις
κι αν θα με συναντÞσεις σε κÜποιο δρüμο,
μη μου κÜνεις ερωτÞσεις,
γιατß τ’ üνομÜ μου μονÜχα μπορþ να σου πω
και τ’ üνομα της πüλης
üπου γεννÞθηκα
-Μα τοýτο αρκεß.

Δεν Ýχει πια νüημα
αν το αýριο θα φτÜσει.
Αν υπÜρχει μονÜχα τοýτη η νýχτα
κι Ýπειτα Ýρθει το πρωß,
δε θÜ ‘χει νüημα τþρα.

Εßμαι κουρασμÝνος.
Εßμαι κουρασμÝνος
απü κουβÝντες κι απü πρÜξεις.
Μες στη καρδιÜ μου
θα βρεις μια χοýφτα
μικροýλα απü σκüνη.
ΠÜρ’ την και φýσα την Ýξω στον Üνεμο.
¢στην να την πÜρει ο Üνεμος
και θα βρει το δρüμο για το σπßτι.

-------------------------------------------------------------------------

                                    Η ΑδÝσμευτη

                                    ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΟ

ΠΡΟΣΩΠΑ:  Γκλüρια, ΜητÝρα

     (Παλιü λßβινγκρουμ σε μια κωμüπολη του ΜισσισσιππÞ. Μια μεσÞλικη γυναßκα με σκοýρο ροýχο κÜθεται σ' Ýνα καναπÝ ντυμÝνο με κüκκινο βελοýδο. Δßπλα της το τραπÝζι που πÜνω του υπÜρχει λÜμπα πετρελαßου. H εξþπορτα και το παρÜθυρο εßναι στο δεξιü τοßχο, η εσωτερικÞ πüρτα στον αριστερü. Στον τοßχο κρÝμονται Ýνας οβÜλ καθρÝφτης και μια μεγÜλη εντυπωσιακÞ φωτογραφßα της Γκλüρια Λα Γκρην. Στο τζÜμι του παραθýρου νερÜ απü τη σιγανÞ φθινοπωρινÞ βροχÞ. H γυναßκα κÜθεται Üκαμπτη σα παλιÜ δαγεροτυπßα. Θüρυβος στο χολ δεßχνει την επιστροφÞ της κüρης της. H πüρτα μισανοßγει κι η μητÝρα γßνεται πιο Üκαμπτη καθþς ακοýει τη λογομαχßα).

ΓΚΛΟΡΙΑ: ΦτÜνει, φτÜνει πια! ΤσÜρλι, θα με λιþσεις! (Η μητÝρα ξεροβÞχει για να καθαρßσει το λαιμü της και κÜθεται με τη πλÜτη εντελþς ßσια) Σσσσς! (Κλεßνει τη πüρτα απ' Ýξω. ΜικρÞ σιωπÞ και μετÜ αντρικü γÝλιο)
ΤΣΑΡΛΙ: (Εκτüς σκηνÞς) Καληνýχτα, Γκλüρια.
ΓΚΛΟΡΙΑ: Σ' ευχαριστþ. ΠÝρασα υπÝροχα. (Μπαßνει. ΞανθιÜ, αδýνατη, νευρικÞ. Η
ενασχüλησÞ της με το θÝατρο δηλþνεται με Ýμφαση στο μακιγιÜζ της. ΦορÜ λευκÞ, σατÝν τουαλÝτα, μÝρος της «θαυμÜσιας γκαρνταρüμπας» της και ζακÝτα απü ιμιτασιüν ερμßνα
) Α! ΜÜλιστα! H ΕπιτροπÞ ΥποδοχÞς!

ΜΗΤΕΡΑ: Τß πÜθατε;
ΓΚΛΟΡΙΑ: (ΠÜει κατευθεßαν στον καθρÝφτη) Τα συνηθισμÝνα.
ΜΗΤΕΡΑ: Δεν Þτανε κýριος μαζß σου;
ΓΚΛΟΡΙΑ: (Κοιτþντας νευρικÜ τον καθρÝφτη) Μμμμ!
ΜΗΤΕΡΑ: ΠοτÝ δε φÝρονται üπως πρÝπει αυτοß που γνωρßζεις τυχαßα, Üνθρωποι που συναντÜς στα ξενοδοχεßα.
ΓΚΛΟΡΙΑ: Δεν Ýχω τÝτοια απαßτηση.
ΜΗΤΕΡΑ: Τüτε γιατß βγαßνεις μαζß τους;
ΓΚΛΟΡΙΑ: Μμμμ... (ΣτρÝφει ξαφνικÜ απ' τον καθρÝφτη) Ω ΘεÝ ΠαντοκρÜτορα, εýχομαι να γßνεις...
ΜΗΤΕΡΑ: Εßπα, τüτε γιατß βγαßνεις μαζß τους;
ΓΚΛΟΡΙΑ: Γιατß δε θÝλω να μεßνω εδþ μαζß σου! ΙκανοποιÞθηκες;
ΜΗΤΕΡΑ: Η φωνÞ σου εßναι βραχνÞ.
ΓΚΛΟΡΙΑ: Η φωνÞ μου εßναι πÜντα βραχνÞ.
ΜΗΤΕΡΑ: Και το βρßσκεις σωστü να βγαßνεις Ýξω Ýτσι;
ΓΚΛΟΡΙΑ: Ναι, σωστü, ολüσωστο. Εßμαι η προσωποποßηση της σοφßας. Η Σφßγγα της Αιγýπτου. Θα γßνει αντικατÜσταση: θα πÜω γω στη θÝση της!
ΜΗΤΕΡΑ: Εßσαι νευρικÞ.
ΓΚΛΟΡΙΑ: (ΒγÜζοντας το καπÝλο) A, μπα;
ΜΗΤΕΡΑ: Φαßνεται απü τον τρüπο που μιλÜς. ΔιÝλυσες τον αρραβþνα σου με τον ΒÝρνον. ¸μεινε δω και τα 'παμε.
ΓΚΛΟΡΙΑ: (ΚοιτÜ το καπÝλο) Εδþ ξηλþθηκε η φüδρα.
ΜΗΤΕΡΑ: Μου εßπε ü,τι κατÜφερες...
ΓΚΛΟΡΙΑ: (¢γρια) ΚατÜφερα, τι;
ΜΗΤΕΡΑ: Να σε συζητÜνε στα κουρεßα των ξενοδοχεßων.
ΓΚΛΟΡΙΑ: ΜπρÜβο μου! Χαßρομαι που τ' ακοýω. Γιατß να πληρþνω κÜποιον να μου κÜνει δημüσιες σχÝσεις;
ΜΗΤΕΡΑ: Ο ΒÝρνον εßπε üτι Ýχεις παρτßδες με ξÝνους, περαστικοýς απ' το ξενοδοχεßο «ΠλÜντερς».
ΓΚΛΟΡΙΑ: Μη μου πεις!
ΜΗΤΕΡΑ: Κι απüψε Þσουνα με κÜποιον που η αστυνομßα τον Ýχει συμβουλÝψει να μεßνει μακριÜ απü το Μπλου ΜÜουντεν.
ΓΚΛΟΡΙΑ: Ο ΒÝρνον λÝει ψÝματα! ΠαλÜβωσε!
ΜΗΤΕΡΑ: ¼χι. Εσý παλÜβωσες.
ΓΚΛΟΡΙΑ: (ΤραβÜ τη ξηλωμÝνη φüδρα απ' το καπÝλο) Σßγουρα θα παλαβþσω αν δε ξεφýγω γρÞγορα απ' αυτÞ την αποπνικτικÞ ατμüσφαιρα.
ΜΗΤΕΡΑ: Και ποý θες να πας, Üνεργη και στη κατÜστασÞ σου;
ΓΚΛΟΡΙΑ: Στο ΜαúÜμι! (Παýση) Α! ΠÞγε δυüμισι.
ΜΗΤΕΡΑ: Το ξÝρω. Τüσες þρες μüνο το ρολüι κοιτþ.
ΓΚΛΟΡΙΑ: ¼λες τις Üλλες φορÝς που 'λειπα, δεν Þξερες οýτε ποý οýτε με ποιüν Þμουνα!
ΜΗΤΕΡΑ: ¼χι.
ΓΚΛΟΡΙΑ: ΑλλÜ κοιμüσουνα, ε;
ΜΗΤΕΡΑ: ¼χι.
ΓΚΛΟΡΙΑ: Σε πιστεýω. Κοßτα χÜλια -ßδιος ο ΧÜρος!
ΜΗΤΕΡΑ: Εσý να δεις! Ο ΧÜρος που γυρνÜ απü πÜρτι μεταμφιεσμÝνων!
ΓΚΛΟΡΙΑ: (Ασυναßσθητα ρßχνει μια ματιÜ στον καθρÝφτη) Τþρα τελευταßα Üκουσα πολý καλÜ λüγια για την εμφÜνισÞ μου.
ΜΗΤΕΡΑ: Σßγουρα. (Με σýντομο γελÜκι) ΣαρκαστικÜ σχüλια απü ανθρþπους που να σε κοροúδεýουνε πßσω απ' τη πλÜτη σου;
ΓΚΛΟΡΙΑ: (Ξαφνικü ξÝσπασμα απελπισßας) Γιατß να με κοροúδεýουν;
ΜΗΤΕΡΑ: (Αμεßλικτα) Γιατß εσý τους δßνεις το δικαßωμα. (Παýση)
ΓΚΛΟΡΙΑ: ΦυσικÜ. ¾στερα απü δÝκα μÞνες κλεισοýρα σ' αυτÞ τη πüλη που μοιÜζει με βÜλτο! Πþς ν' ακτινοβολþ üπως παλιÜ;
ΜΗΤΕΡΑ: ΞÝχνα τις ακτινοβολßες και προσγειþσου.
ΓΚΛΟΡΙΑ: ΤρÜβα με συ στη γη, αν μπορεßς.
ΜΗΤΕΡΑ: Μßλησα και με το γιατρü. ΤαρÜχτηκε üταν Ýμαθε πüσο τριγυρνÜς Ýξω. (Η Γκλüρια δεßχνει φοβισμÝνη) Μου 'πε για τις ακτινογραφßες: δεν εßναι και πολý καλÝς.
ΓΚΛΟΡΙΑ: (ΒραχνÜ) ΔηλαδÞ, τß σου 'πε;
ΜΗΤΕΡΑ: Μου 'πε πως οι ιστοß των πνευμüνων σου θα γιατρευτοýν, αν βοηθÞσεις κι εσý τη κατÜσταση.
ΓΚΛΟΡΙΑ: Μα, με πιÜνει ανησυχßα, Ýχω ανÜγκη να βγαßνω Ýξω, δε μπορþ να μÝνω συνÝχεια κλεισμÝνη εδþ μÝσα.
ΜΗΤΕΡΑ: ¸χεις υπερκινητικüτητα και θες να κÜνεις πιο πολλÜ απ' üσα αντÝχεις.
ΓΚΛΟΡΙΑ: (ΒουλιÜζει στον καναπÝ, δßπλα στη μητÝρα της. ΚÜθεται τελεßως Üκαμπτη. Οι δυο γυναßκες δε κοιτÜζονται. ΥπÜρχει αρκετÞ απüσταση μεταξý τους) Δε μπορþ να κÜθομαι και να περιμÝνω να συμβεß κÜτι. Να βÜφω τα νýχια μου, να χτενßζω τα μαλλιÜ μου και να περιμÝνω τη ΔευτÝρα Παρουσßα. Τß λÝει ο γιατρüς, αυτü θÝλει να κÜνω;
ΜΗΤΕΡΑ: ¼χι, βÝβαια.
ΓΚΛΟΡΙΑ: Χαßρομαι που τ' ακοýω.
ΜΗΤΕΡΑ: Ο ΒÝρνον εßναι...
ΓΚΛΟΡΙΑ: Ο ΒÝρνον εßναι. Κι επειδÞ εßναι, εσÝνα σου αρκεß!
ΜΗΤΕΡΑ: ...Ο ΒÝρνον εßναι Ýτοιμος να σε παντρευτεß, αν βÜλεις μυαλü.
ΓΚΛΟΡΙΑ: Ο ΒÝρνον δεν εκπροσωπεß το μÝλλον που ονειρεýομαι για τον εαυτü μου.
ΜΗΤΕΡΑ: Το ßδιο Ýλεγες και πριν δÝκα χρüνια.
ΓΚΛΟΡΙΑ: Ισχýει ακüμα.
ΜΗΤΕΡΑ: ΥπÜρχει μεγÜλη διαφορÜ ανÜμεσα στο μÝλλον και στο παρελθüν.
ΓΚΛΟΡΙΑ: Αυτü το ξÝρω.
ΜΗΤΕΡΑ: Το παρελθüν μεγαλþνει συνÝχεια σε βÜρος του μÝλλοντος. (Παýση)
ΓΚΛΟΡΙΑ: (Σε μιαν απεγνωσμÝνη προσπÜθεια να βγÜλει απü μÝσα της την απελπισßα) ΠÞγαμε στο «ΜεριντιÝν» κι αγüρασα το «¼ρντινο». ¸χει μÝσα την αγγελßα μου. (Σηκþνεται κι αρπÜζει Ýνα περιοδικü) Κοßτα! ¢κου: (ΔιαβÜζει μεγαλüφωνα με φωνÞ ξαναμμÝνη, τρÝμοντας σα μεθυσμÝνη και σκýβοντας προς τη λÜμπα για να δει καλýτερα) «ΑδÝσμευτη... (ΣταματÜ για να βÞξει)
ΜΗΤΕΡΑ: (ΕιρωνικÜ) Ναι, αδÝσμεýτη!
ΓΚΛΟΡΙΑ: (Συνεχßζει λαχανιασμÝνη) ...γι' αυτÞ τη σεζüν, πρωταγωνßστρια, ενζενß, εßκοσι εφτÜ χρüνων, ξανθιÜ, γοητευτικÞ...»
ΜΗΤΕΡΑ: Χα!
ΓΚΛΟΡIA: «¾ψος 5,2 πüδια, βÜρος 114 λßβρες, με ειδικÝς σπουδÝς σε τραγοýδι και χορü...» (Η ΜητÝρα κÜνει μια κßνηση αποστροφÞς) ... «ΕπιδεκτικÞ στην εκμÜθηση ρüλων. ΔιαθÝτει θαυμÜσια γκαρνταρüμπα. ΓρÜψατε Þ τηλεγραφÞσατε: Γκλüρια Λα Γκρην, Μπλου ΜÜουντεν» (Εδþ ο ενθουσιασμüς της σβÞνει ξαφνικÜ και κοιτÜ τη ΜητÝρα της φοβισμÝνη) «Μπλου ΜÜουντεν, ΜισσισσιππÞ» (ΒÞχει) Πþς σου φαßνεται;
ΜΗΤΕΡΑ: (ΒλοσυρÜ) ΓεμÜτο ανακρßβειες!
ΓΚΛΟΡΙΑ: Ε, üχι δα!
ΜΗΤΕΡΑ: Μα, καλÜ, δε μπορεßς να ξεχωρßσεις την αλÞθεια απ' το ψÝμα; Τß εßκοσι εφτÜ; Εßσαι σχεδüν τριÜντα δýο!
ΓΚΛΟΡIA: Δε μου φαßνεται!
ΜΗΤΕΡΑ: Σου φαßνεται!
ΓΚΛΟΡΙΑ: Κανεßς δε μου το 'χει πει.
ΜΗΤΕΡΑ: Γιατß να σου το ποýνε; Και πþς; Να περνÜς στο δρüμο και να στο φωνÜξουν;
ΓΚΛΟΡΙΑ: Θες να μου κλονßσεις την αυτοπεποßθηση. Να με κÜνεις να νιþθω Üχρηστη. (Κλαßγοντας λßγο) ΠÝρασα κι εγþ Üσχημες στιγμÝς, üπως üλοι στο θÝατρο, αλλÜ δεν εßμαι ακüμα ξοφλημÝνη! (Η ΜητÝρα τη κοιτÜ αυστηρÜ. Η Γκλüρια συνεχßζει αργÜ) ΔηλαδÞ, με θεωρεßς ξοφλημÝνη; (Η φωνÞ της γßνεται σχεδüν υστερικÞ κραυγÞ) ΚÜθεσαι κÜθε βρÜδυ σ' αυτü τον παλιοκαναπÝ και με περιμÝνεις σα το ΧÜρο! Μα τω Θεþ, τα μÜτια σου με κοιτÜνε σα να μου παßρνουνε μÝτρα για φÝρετρο! ΑλλÜ εγþ θα σου ξεφýγω!
ΜΗΤΕΡΑ: ΣταμÜτα!
ΓΚΛΟΡΙΑ: Μη μου λες εμÝνα, «σταμÜτα!» (ΒÞχει και τρÝμει ολÜκερη)
ΜΗΤΕΡΑ: Εßσαι πιωμÝνη! Εßσαι Üρρωστη και το πρüσωπü σου καßει απ' τον πυρετü! Κοßτα χÜλια το φüρεμÜ σου! Σκßστηκε!
ΓΚΛΟΡΙΑ: Δε με νοιÜζει. (Παýση. ΣτρÝφει στον καθρÝφτη) Ποý το βλÝπεις;
ΜΗΤΕΡΑ: Σου 'χει ξηλωθεß η ραφÞ στη μÝση.
ΓΚΛΟΡΙΑ: Αυτü διορθþνεται.
ΜΗΤΕΡΑ: Ναι, üμως Üλλα δε διορθþνονται.
ΓΚΛΟΡΙΑ: ¼λα διορθþνονται! Εßναι ζÞτημα χρüνου!
ΜΗΤΕΡΑ: Πολý αισιüδοξη μου 'σαι!
ΓΚΛΟΡΙΑ: ΦυσικÜ. ¼ταν οι Üνθρωποι πεινÜνε, γεμßζουνε τα στομÜχια τους μ' αισιοδοξßα. Και γßνεται üπως με το νερü Þ τα χüρτα: Ýχουνε τη ψευδαßσθηση üτι φÜγαν Ýνα θαυμÜσιο γεýμα! (Σηκþνει το κεφÜλι με πεßσμα) Δεν Ýχασα το κουρÜγιο μου, οýτε θα το χÜσω ποτÝ. Καθþς ερχüμασταν με τ' αυτοκßνητο κι Ýβρεχε, σκεφτüμουνα...
ΜΗΤΕΡΑ: ¼τι αýριο θα εßσαι τÝζα στο κρεβÜτι!
ΓΚΛΟΡΙΑ: ¼χι!
ΜΗΤΕΡΑ: Τüτε, τß σκεφτüσουνα;
ΓΚΛΟΡΙΑ: ¼τι αýριο... (ΞαφνικÜ χαμογελÜ) Θα με ειδοποιÞσουνε για Ýνα καταπληκτικü ρüλο στο ΜπρüντγουÝη! Εγþ εßμαι καλλιτÝχνις, μητÝρα. 'Εχω ανÜγκη να εκφραστþ, δε μπορþ να κρατÞσω üλο το πÜθος μÝσα μου!
ΜΗΤΕΡΑ: Τß εßδους «Ýκφραση» εßν' αυτÞ;
ΓΚΛΟΡΙΑ: Εßναι μια κραυγÞ που βγαßνει απ' τη ψυχÞ! (ΣτρÝφει γρÞγορα στο παρÜθυρο και το ανοßγει. Παýση) Τα πουλιÜ το λÝνε: η βροχÞ θα συνεχιστεß για πÜντα.
ΜΗΤΕΡΑ: Κλεßσε το παρÜθυρο.
ΓΚΛΟΡΙΑ: ¼χι.
ΜΗΤΕΡΑ: Θα κρυþσει το στÞθος σου.
ΓΚΛΟΡΙΑ: ¼σο σκÝφτομαι üτι γεννÞθηκα στο Μπλου ΜÜουντεν, το «ΓαλÜζιο ¼ρος!» Ποý το εßδανε το «üρος»; Γοýβα εßναι!
ΜΗΤΕΡΑ: (Ρßχνει στους þμους της κüρης της μια ζακÝτα) Οι ΜπÜσετ, απÝναντι, Ýχουνε φως ακüμα. H κυρßα ΜπÜσετ εßν' ετοιμοθÜνατη.
ΓΚΛΟΡΙΑ: ¸πρεπε να το καταλÜβω. Σ' αυτÞ την υπÝροχη πüλη ανÜβουνε τα φþτα μüνον üταν κÜποιος πεθαßνει. 'Ενα μüνο αγüρι μ' Üρεσε απü δω, μητÝρα: ο Ρεντ ¢λισον.
ΜΗΤΕΡΑ: Που Ýπεσε απ' το φορτηγü του κι Ýμεινε σακÜτης! (Παýση)
ΓΚΛΟΡΙΑ: Και σακÜτης, Ýχει χÜσει λιγüτερα απ' üσα εγþ.
ΜΗΤΕΡΑ: Γιατß; Εσý τß Ýχασες;
ΓΚΛΟΡΙΑ: Τα φτερÜ που 'χα στα παποýτσια του χοροý.
ΜΗΤΕΡΑ: ΠÜλι βλακεßες λες!
ΓΚΛΟΡΙΑ: Δεν τα 'χασα üλα μαζß. Λυþσανε σιγÜ-σιγÜ με τον Þλιο. ¼πως τα φτερÜ κεßνου του αρχαßου ¸λληνα, που 'θελε τüσο πολý να πετÜξει. ¹ ßσως μουλιÜσαν απ' τη βροχÞ. Δε θυμÜμαι.
ΜΗΤΕΡΑ: ΠαραμιλÜς απ' τον πυρετü.
ΓΚΛΟΡΙΑ: Ο Ρεντ κι εγþ εßχαμε Ýνα κλαμπ με δυο μονÜχα μÝλη: εκεßνον κι εμÝνα. Εßχαμε βρει και δικü μας ¸μβλημα. A, βÝβαια, κι Εσωτερικü Κανονισμü! Ο πρþτος του üρος Þταν üτι ποτÝ δε θα σταματοýσαμε να προχωρÜμε προς τα μπρος! Ο καημÝνος ο Ρεντ! Δε κατÜφερε να τηρÞσει αυτü τον üρο!
ΜΗΤΕΡΑ: Μη κÜνεις αστεßα με τÝτοια πρÜγματα. Δε λÝω, ατßθασο αγüρι κι ανεýθυνο, αλλÜ το τÝλος του Þτανε τραγικü.
ΓΚΛΟΡΙΑ: Πηγαßναμε για μπÜνιο στο «ΡÝμα του Σßχεστον» .
ΜΗΤΕΡΑ: Μη μου πεις!
ΓΚΛΟΡΙΑ: Παιδιαρßσματα της ηλικßας! ΠÞγα στο ΤσεγιÝν üταν το 'μαθα. ¼ταν Ýφτασα Þταν Þδη πεθαμÝνος. ¢ργησα δÝκα λεπτÜ και τον εßχανε σκεπÜσει μ' Ýνα σεντüνι. ΑλλÜ δεν Þταν αρκετÜ μεγÜλο το σεντüνι, και τα μαλλιÜ του ξεφυτρþναν απü την Üκρη. «ΜπρÜβο, εσý τα κατÜφερες», του εßπα. «Δεν τα 'χεις πια ανÜγκη τα πüδια σου!»
ΜΗΤΕΡΑ: Σε ποιüν το 'πες;
ΓΚΛΟΡΙΑ: A, τßποτα, μονολογοýσα. (Σηκþνεται κουρασμÝνη) ΣÞμερα πÞγα στη ΣχολÞ ΜπαλÝτου να κÜνω τις ασκÞσεις μου. Δεν Ýχω πια τον αÝρα που 'χα παλιÜ, κατÜ τ' Üλλα, üμως, εßμαι εντÜξει.
ΜΗΤΕΡΑ: Μη περιμÝνεις να ξαναγßνεις üπως Þσουνα πριν.
ΓΚΛΟΡΙΑ: Δε μπορþ, λες;
ΜΗΤΕΡΑ: ¼χι, Ýχεις αιμοπτýσεις. Οι ιστοß των πνευμüνων σου θα θρÝψουν, αλλÜ...
ΓΚΛΟΡΙΑ: (¢γρια) ΣταμÜτα! (Στη κραυγÞ της υπÜρχει üλο το βασανισμÝνο πÜθος για ζωÞ που μπορεß ν' αντÝξει η καρδιÜ του ανθρþπου) ΣταμÜτα! (ΜετÜ απü παýση) ΥπÜρχει Ýνα μüνο ψÝμα στην αγγελßα. Αυτü το «ΑδÝσμευτη» εßναι ψÝμα. Γιατß δεν εßμαι αδÝσμευτη, μητÝρα... Εßμαι δεσμευμÝνη για πÜντα. Εßμαι πιασμÝνη σε παγßδα!
ΜΗΤΕΡΑ: (Κλεßνοντας τα μÜτια) ¼πως κι εγþ.
ΓΚΛΟΡΙΑ: ΑλλÜ δεν Ýχω χÜσει το κουρÜγιο μου. Απλþς δεν εßχα τüση τýχη τþρα τελευταßα για να 'χω να λÝω κÜτι καλü στον εαυτü μου... (ΣτρÝφει και μπαßνει στη πüρτα δεξιÜ. Η μητÝρα κÜθεται ακßνητη, περιμÝνοντας. ΜετÜ απü λßγο ακοýγεται Ýνα υστερικü κλÜμα πßσω απ' τη πüρτα. Η ΜητÝρα σηκþνεται αργÜ και σβÞνει τη λÜμπα)
ΜΗΤΕΡΑ: ¼πως κι εγþ.

                                                  ΤΕΛΟΣ

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers