Πεζά

Ποίηση-Μύθια

Ο Dali & Εγώ

Θέατρο-Διάλογοι

Δοκίμια

Σχόλια-Αρθρα

Λαογραφικά

Ενδιαφέροντες

Κλασσικά

Αρχαία Ελλ Γραμμ

Διασκέδαση

Πινακοθήκη

Εικαστικά

Παγκ. Θέατρο

Πληρ-Σχολ-Επικοιν.

Φανταστικό

Ερ. Λογοτεχνία

Γλυπτ./Αρχιτ.

Κλασσικά ΙΙ

 
 

Πεζά 

Λουτρό

     Ήταν αεικίνητος! Από τους συνταξιούχους εκείνους που μη βρίσκοντας πια νόημα στη ζωή καθώς δεν απασχολούνται, πασχίζουν να γεμίσουν το κενό τους. Πιάνανε τα χέρια του. Μιας λοιπόν κι οικονομικά ήταν άνετος, είχε δημιουργήσει στο υπόγειο του σπιτιού του ένα πλήρες εργαστήριο. Ότι εργαλείο ήθελε κανείς θα μπορούσε να το βρει εκεί: υδραυλικά, ηλεκτρολογικά, ξυλουργικά (ήταν και η πραγματική ιδιότητά του πριν καταταγεί στο στρατό μόνιμος), σιδηρικά, βαπτικά, οικοδομικά. Μα ότι και να σκεφτεί κανείς, εκείνος μπορούσε να το κάνει.
     Ξύπναγε λοιπόν πολύ πρωί και πάλευε... πάλευε... Έπειτα τον έστελνε η γυναίκα του για ψώνια ή για πληρωμές λογαριασμών κι άλλα τέτοια, πίνανε τον καφέ τους και δεν έβλεπε την ώρα να ξεμπερδέψει για να επιστρέψει στο εργαστήριό του, απ' όπου θα τον ξανάβγαζε η φωνή της γυναίκας του για το μεσημεριανό. Ακολουθούσε μεσημεριανός ύπνος, ο απογευματινός καφές κι έπειτα πάλι στο εργαστήριο, μέχρι που το σκοτάδι τον έδιωχνε από 'κει.
     Ύστερα, αν δεν υπήρχε καμιά κοινωνική υποχρέωση -Θεός φυλάξοι-, τρώγανε, συζητώντας τι έχουν να κάνουν την επομένη ή τι σχέδια γενικώς κι έπειτα νωρίς ξάπλα και τηλεόραση. Για σεξ δε γινόταν κουβέντα, από καιρό είχε ξεχαστεί αυτό. Παιδιά δεν απέκτησαν ποτέ, όσο κι αν το πάλεψαν στο καιρό του. Εκείνη ήταν το κουμάντο στο σπίτι και σ' όλα τ' άλλα.
     Την είχε παντρευτεί σχεδόν με το "έτσι θέλω". Εκείνος κοντός, όχι ιδιαίτερα όμορφος, την είχε δει κάποια μέρα, ψηλή και πανέμορφη και την ερωτεύτηκε τρελά. Έβαλε λυτούς και δεμένους κι έμαθε τα πάντα γι' αυτή. Πήγαινε τακτικά επισκέπτης εκεί, προς μεγάλην ενόχλησή της. Κάποια μέρα τον σταμάτησε στη πόρτα και προσπάθησε να του καταστήσει σαφές, πως δεν έπρεπε να πηγαίνει εκεί. Του εξήγησε πως εκείνη ήταν ΚαθώςΠρέπει κι η γειτονιά, σε λιγάκι, θ' αρχίσει να της ...κρεμάει κουδούνια, καθώς τον βλέπει εκεί σα φάντη-μπαστούνι. Μπαρούφα, γιατί ουσιαστικά δε γούσταρε.
     Εκείνος έσκυψε το κεφάλι. Έμεινε για λίγο σκεφτικός κι όταν το ξανασήκωσε, είχε δακρύσει. Έβγαλε το περίστροφο του και της το 'βαλε στο χέρι:
  -"Αν μου ζητάς αυτό το πράγμα" της είπε με σπασμένη φωνή, "τότε καλύτερα να με σκοτώσεις, μ' αυτό το περίστροφο! Ειδεμή... άσε με να 'ρχομαι να σε βλέπω, σε παρακαλώ"! Εκείνη τρόμαξε κι αναγκάστηκε να τον αφήσει να περάσει πάλι...
     Ήταν δευτεροκόρη μίας πολύτεκνης οικογένειας με συνολικά 7 παιδιά. Εκείνη ήταν το 5ο παιδί. Μία άλλη μεγαλύτερη αδερφή κι όλα τ' άλλα αγόρια. Φτωχή οικογένεια, δέχτηκε σα σωτήρα το θεόσταλτο, ένστολο και λαμπρό γαμπρό και πίεσε δυνατά τις αντιρρήσεις της άμυαλης θυγατέρας, που 'διωχνε τέτοια τύχη.
     Πες-πες, είδε κι απόειδε κι έστερξε να γίνει ο γάμος. Μα δε του δόθηκε ποτέ -ψυχή τε και σώματι, που λένε-  πραγματικά. Ήταν βέβαια παρθένα και ποτέ δε τον απάτησε, αλλά και ποτέ του δε την είχε. Τον είχε κάνει σκυλάκι της κι εκείνος υπάκουος δε της χάλασε ποτέ τη καρδιά ή έστω ένα χατίρι.
  (-"Εγώ θ' αγαπώ και για τους δυό μας κορίτσι μου"!)
     Γύρισαν σα ζευγάρι στρατιωτικών πολλές πόλεις της Ελλάδας κι όταν εκείνος ζήτησε και πήρε σχετικά πρόωρα, τη σύνταξή του, γύρισαν κι έδεσαν στο πατρικό τους. Ήταν λεπτολόγος μέχρι αηδίας, μεθοδικός, σχολαστικός, -κατά τη θητεία του μάλιστα αυταρχικότατος- και μάστορας καλός! Έτσι πέρναγε το καιρό μεσ' το εργαστήριό του λύνοντάς της τα χέρια, μιας και δε τον είχε στα πόδια της να την εκνευρίζει συνεχώς. Γιατί όποτε επιχειρούσε να κάνει κάποια απ' τις λεγόμενες γυναικείες δουλειές, τα 'κανε θάλασσα.
     Κυλούσε ο καιρός και κάποια στιγμή, σε βαθιά γεράματα, ο αεικίνητος δρυς τσάκισε. Έπαθε ένα βαρύ πνευμονικό οίδημα απ' το οποίο -ω του θαύματος- τη γλίτωσε, μα τι τα θες! Τ' αδύνατα πλέον πνευμόνια κι η επίσης αδύνατη μα ξερή καρδιά του, αδυνατούσαν να καλύψουν τις ανάγκες του.
     Κατέστη ανίκανος να κάνει, ακόμα και τις πλέον απαραίτητες κινήσεις, πόσο μάλλον δε, ν' ασχοληθεί με το εργαστήριό του. Έπρεπε να φυλάγεται καλά απ' οιοδήποτε κρυωματάκι και να προσέχει η συμβία του τα πάντα. Μόνο να τρωει μόνος μπορούσε, σ' όλα τ' άλλα ήθελε ισχυρή υποστήριξη.
     Κύλησαν έτσι περίπου δύο χρόνια. Οι χειμώνες πολύ απειλητικοί και τα καλοκαίρια ύπουλα. Βελτίωση δεν έπαιρνε, τουναντίον έχανε σιγά-σιγά τη μάχη και κούραζε αφάνταστα τη συντροφό του. Έπαθε υποτροπές, μερικά μικρά εγκεφαλικά και πλέον η κατάσταση όδευε προς το τέλος. Εκείνη δεν άντεχε άλλο. Έφθασε στα όρια της αντοχής κι έτσι προσέλαβε μια αποκλειστική, τουλάχιστον να καλύπτει κάποιες ζωτικές για 'κείνη ώρες. Για ξεκούραση αλλά κι άλλες εργασίες, που είχαν παραμεληθεί. Πράγματι, προσέλαβαν με συνοπτικές διαδικασίες, μία Ρωσοπόντια, τη Σόνια, γύρω στα τριάντα.
     Ήταν ροδαλή, στρουμπουλή, μέτρια σ' όλα, αλλά είχε μπόι και δύναμη. Είχε μπει στη χώρα μέσω περίεργων διαδικασιών κι είχε μπλέξει γερά στο χώρο της νύχτας. Ευτυχώς γι' αυτή, κάποιος από τους μπράβους την ερωτεύτηκε τρελά και τη ξέμπλεξε απ' όλ' αυτά, όχι χωρίς κόστος, αλλά τουλάχιστον, πριν αλωθεί ολοκληρωτικά σαν άτομο. Τη σπίτωσε και την έβαλε στις αποκλειστικές, μιας κι αυτό είχε σπουδάσει στη χώρα της. Ήταν κιόλας εικοσιδύο χρονών.
     Έπειτα από τέσσερα χρόνια ήρεμης συμβίωσης, ο μπράβος βρέθηκε μαχαιρωμένος σε κάποιαν άκρη του δρόμου. Ξεκαθάρισμα λογαριασμών είπαν. Αυτήν ευτυχώς δεν τη θυμήθηκε κανείς κι έτσι μιας και κέρδιζε αρκετά -ήταν καλή στη δουλειά της- ήταν κι οικονόμα, κατάφερε να ζει άνετα. Είχε παχύνει αρκετά. Κάποια στιγμή γνώρισε κάποιον ελαφρά κομψευάμενο και τον ερωτεύτηκε. Εκείνος την απέρριψε, μάλλον λόγω πάχους. Πληγώθηκε αρκετά μ' αυτό κι έτσι πήγε σε κάποιο κέντρο αδυνατίσματος, όπου υπέγραψε κάτι ακαταλαβίστικα χαρτιά και βρέθηκε μ' ένα μεγάλο χρέος σε μία πιστωτική κάρτα. Πλήρωνε για καιρό, ένα πρόσκαιρο αδυνάτισμα, μέχρι π' απελπίστηκε, διαολόστειλε τις δίαιτες κι αποφάσισε να συμβιβαστεί με το κορμί της. -Και σ' όποιον αρέσει-!
     Όταν της προτάθηκε η δουλειά δέχτηκε. Ανέλαβε ένα ημερήσιο δωδεκάωρο, οχτώ το πρωί μ' οχτώ τ' απόγευμα. Η κυρία Νίκη ανακουφίστηκε αμέσως και το 'δειξε, γιατί η Σόνια ήταν πολύ καλή στη δουλειά της. Η κοπέλα στα χρόνια του ξεπεσμού της είχε βαρεθεί να βλέπει γυμνά, ανδρικά σώματα,με πρόστυχο τρόπο βέβαια κι αηδιαστικό. Σα νοσοκόμα έπειτα, πέρα από τις πρώτες φορές, ένιωσε συμπόνια γι' αυτά. Ήταν συνήθως άρρωστα, ανίκανα και για λύπηση. Έτσι και τώρα που ανέλαβε, μεταξύ άλλων και το προσωπικό λουτρό του κύριου Φώτη, ένιωθε όμορφα, οικεία και μητρικά, καθώς τον έπλενε κι ειδικά στ' απόκρυφά του σημεία.
     Πίστευε, πως στη κατάσταση που βρισκόταν δε του μπαίνανε τίποτα πονηρές σκέψεις στο μυαλό κι αυτό της άρεσε. Ένιωθε πως επιτέλους ένα ανδρικό κορμί, αγνά κι απαλλαγμένο από τις ...ρυπαρές σκέψεις ήταν έρμαιο στα έμπειρα δάχτυλά της. Ήταν μία από τις ευχάριστες ώρες της βάρδιας της εκεί.
     Η κυρία Νίκη, για το λουτρό του συζύγου της, ένιωθε μία τρομερή απέχθεια. Ήταν απ' τις χειρότερές της στιγμές, για όλη τη προηγούμενη ιστορία τους. Ξύπναγε το πρωί, παρέδιδε τη βάρδια ενημερώνοντας τη Σόνια και μετά έκανε τις δουλειές της άνετα, τα ψώνια της, έβλεπε καμιά φίλη της γειτόνισσα, μεμψιμοιρώντας για τη κακή της τύχη,
(-Τι κακό ήταν κι αυτό που με βρήκε! Ο άντρας μου, η κολώνα μου...)
μέχρι και στο κομμωτήριο πήγε για να ξαναβάψει τα μαλλιά της και να τα φτιάξει πάλι όπως πριν αρρωστήσει ο κύριος Φώτης. Πρέπει να τονισθεί πως πραγματικά, υπήρξε πανέμορφη γυναίκα. Ακόμα και στα πολυ βαθιά της γεράματα, έδειχνε κομψή και γοητευτική.
     Όμως τι ήταν εκείνο που κρατούσε στη ζωή και μάλιστα γαντζωμένο επάνω της, το κύριο Φώτη; Ο έρωτας σιγά-σιγά είχε φθαρεί κι είχε μείνει η συνήθεια του υποζυγίου. Το σεξ είχε παραχωρήσει από καιρό τη θέση του -δε την είχε απατήσει ούτε αυτός ποτέ- στις ενασχολήσεις του εργαστηρίου. Οι ενασχολήσεις αυτές είχαν πια σταματήσει εξ αιτίας της κατάστασής του. Ήταν πια πάνω από ογδόντα δύο χρονών -η κυρία Νίκη εβδομήντα εφτά κλεισμένα- παρακαλώ. Το φαί ήταν άλλη μία απόλαυση που ενώ είχε παραμείνει, ήταν μία πετσοκομμένη απόλαυση, γιατί είχε παρουσιαστεί και διαβήτης κι εκεί έπρεπε προσοχή.
     Με λίγα λόγια δε του 'χε μείνει πια τίποτα. Εκτός του ημερήσιου λουτρού. Με τη κυρία Νίκη απολάμβανε μόνο σχετικά τ' άγγιγμα. Μιας όμως και τη διαόλιζε αυτό, του στερούσε όλη την απόλαυση. Ωστόσο τώρα με τη Σόνια έγινε πραγματικός θρίαμβος γι' αυτόν. Κατ' αρχήν αυξήθηκε σημαντικά η διάρκεια του. Έπειτα το πλύσιμό της ήταν τρυφερό κι ενδελεχές κι αν προσθέσουμε και το πως, πάνω από πενήντα χρόνια,-διαμαντένιος γάμος- δε τον είχε αγγίξει εκεί, άλλη γυναίκα και μάλιστα τόσο νεαρή κι όμορφη, -εκείνος την έβλεπε κούκλα-, τότε μπορούμε να 'χουμε πλήρη -αν και ποτέ δε γίνεται αυτό όταν πρόκειται για περιγραφή άλλου ατόμου- εικόνα.
     Θα μπορούσε λοιπόν να πει κανείς πως ερωτεύτηκε πλατωνικά κι υπό μιαν έννοια, την αποκλειστική του νοσοκόμα. Του άρεσε που τον περιποιόταν αγόγγυστα, μοναδικά και κατ' αποκλειστικότητα!
     Δεν απέχω πολύ από το να υποθέσω πως η τελευταία του σκέψη πριν κλείσει για πάντα τα μάτια, ένα ανοιξιάτικο δείλι -μετά το λουτρό βεβαίως! Μάλιστα είχε νιώσει και κάτι να σκιρτάει αδιόρατα εκεί κάτω-, ίσως να 'ταν η ακόλουθη: "Αύριο θα κατουρηθώ για να μου ξανακάνει λουτρό η αγαπούλα μου"!
     Η Κυρία Νίκη ένιωσε ανακούφιση, μετά τα τυπικά και τα τρεχάματα. Τη κατέκλυσε όμως μια απέραντη μοναξιά. Έμεινε, πρώτη φορά στη ζωή της ...ασκεπής. Εκείνη η σκέπη που χαρίζει η επίγνωση, πως κάποιος σ' αγαπά πραγματικά...
 (-Αχ άτιμο πράμα η μοναξιά. Έχασα τον άνθρωπό μου...)
                  ...κι ότι ανά πάσα στιγμή, θα καλύψει κάθε επιβουλή, κάθε μπότζι κι όλα τούτα. Ξεκουράστηκε όμως κι αυτή για πάντα, έπειτα από λίγο καιρό, διότι χωρίς να το 'χει καταλάβει, κάτι μεγάλωνε μέσα της κατατρώγοντας τα ζωντανά της -ή όσα έστω είχανε μέινει ακόμα ζωντανά- κύτταρα!
     Η δε Σόνια λυπήθηκε τ' αθώο ...μωράκι της που 'φερε τόσα λεφτάκια, χωρίς ποτέ να χρειαστεί -που να 'ξερε!- να κοιμηθεί μαζί του. Τελευταία αφέθηκε σιγά-σιγά να ενδίδει σ' ένα φλερτ κάποιου σοβαρού, μετρημένου και τρυφερού 35άρη κυρίου, αγνοώντας όμως το ποιόν του...

                                                                   Οκτώβρης 2002

 

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers