Πεζά

Ποίηση-Μύθια

Ο Dali & Εγώ

Θέατρο-Διάλογοι

Δοκίμια

Σχόλια-Αρθρα

Λαογραφικά

Ενδιαφέροντες

Κλασσικά

Αρχαία Ελλ Γραμμ

Διασκέδαση

Πινακοθήκη

Εικαστικά

Παγκ. Θέατρο

Πληρ-Σχολ-Επικοιν.

Φανταστικό

Ερ. Λογοτεχνία

Γλυπτ./Αρχιτ.

Κλασσικά ΙΙ

 
 

Δοκίμια 

Η Μαγική Ανίσωση Ή 'Καταβροχθίζω 'Αρα Προσδοκώ'

     Προσοχή παρακαλώ! Τούτο δω, σε καμιά περίπτωση, δεν είναι μαθηματικό κείμενο. Δανείζεται μονάχα, μια πολύ απλή μαθηματική πρόταση και φυσικά το τρόπο επαγωγικού ξεδιπλώματος συλλογισμών και τούτο χάρη του θέματος.
     Έστω λοιπόν ότι συμβαίνει κάποιο τυχαίο γεγονός. Ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα:
     Ένας επαρχιώτης ανεβαίνει στην Αθήνα για δουλειές κι αντ' αυτών, το ρίχνει έξω και γυρνά στο χωριό του, χωρίς να 'χει κάνει τίποτε άλλο!
     Αυτό το γεγονός συνέβη έτσι ακριβώς, γιατί α>β και για όσους δε γνωρίζουν μαθηματικά να πω τη μετάφραση: Σημαίνει πως το άλφα είναι μεγαλύτερο του βήτα! Όπου α είναι όλα όσα συνέτειναν στο να γίνει αυτό έτσι ακριβώς όπως έγινε, και β όλα όσα συνέτειναν στο να μη γίνει!
     Το α λοιπόν αυτό, είναι τόσο μεγαλύτερο, όσο οι πριν ενδοιασμοί κι οι μετά τύψεις, είναι λιγότερα. Στο ίδιο παράδειγμα:
     Ο ίδιος ξανακατεβαίνει στη πρωτεύουσα κι αυτή τη φορά, κάνει μόνο τις δουλειές του κι απολύτως τίποτε άλλο. Τότε δε θα πούμε πως το α<β, αλλά πάλι α>β! Γιατί το άλφα, έτσι όπως εγώ το θέτω σε τούτο το συλλογισμό, είναι εκείνο που ωθεί στο να κάνουμε κάτι και το βήτα όχι! Το άλφα είναι η ορατή επιφάνεια και το βήτα το αόρατο παρασκήνιο! Έτσι έχει ουσία!
     Για να κάνουμε κάτι, ό,τι κι αν είναι αυτό, σταθμίζουμε κάποια πράγματα. Οι μεταξύ μας διαφορές, προσδίδουνε σε γενικές γραμμές, αυτό το λεγόμενο, ανθρώπινο αστάθμητο παράγοντα. Τι βάζει κανείς μας στο α και στο β είναι καθαρά προσωπικό του χαρακτηριστικό κι έγκειται στο πως επεξεργάζεται έκαστος, το χρόνο που ξοδεύει γι' αυτό, βιωματικές εμπειρίες, κατάσταση και σοβαρότητα της εκάστοτε επιλογής.
     Ο συγκεκριμένος επαρχιώτης του παραδείγματός μας, μπορεί να 'χε σχεδιάσει και τις δυο του φορές έτσι ακριβώς! Μπορεί να μη σπατάλησε καν χρόνο να επιλέξει ή να πάλαιψε με τον εαυτό του μέρες. Όλα αυτά τα λέω, έστω κι αν δε ξέρω αυτόν τον άνθρωπο κι είναι παντελώς άχρηστα. Εγώ ξέρω μόνο ΤΙ ΕΓΙΝΕ κι αυτό μετράει! Κακώς τα 'κανε; Καλώς; Αδιάφορο! Γιατί; Μα γιατί πια έγινε και δεν αλλάζει! Τι μένει; Να δούμε, να διερευνήσουμε έστω, το πως και το γιατί!
     Τι βάρυνε τη ζυγαριά, τόσο τη πρώτη φορά, όσο και τη δεύτερη. Πιθανώς αυτός ο άνθρωπος, να 'χε καιρό να διασκεδάσει και δοθείσης της ευκαιρίας, ξέχασε όλα τ' άλλα! Οικονομίες, δουλειές, τιθαπειοκόσμος, δισταγμοί, τύψεις, άγχος κι αγωνία μητονεπαρουνεχαμπάρι! Όλα τούτα -κι άλλα που δε μου 'ρχονται- ζυγιστήκανε και στη πρώτη περίπτωση μπήκανε στο β ενώ στη δεύτερη στο α. Να δούμε τι άραγε έκανε εδώ; Είναι σα να το βλέπω:
     Ήρθε, έκλεισε ένα καλό δωμάτιο σε ξενοδοχείο Α' κατηγορίας, πήγε και σενιαρίστηκε, ξυρίστηκε, κουρεύτηκε, γύρισε πίσω, έκανε ένα καλό μπάνιο, αρωματίστηκε και βγήκε να δει ένα στριπτίζ σώου. Πήρε μετά ένα κολ γκερλ και το πήγε στο δωμάτιο του με σαμπάνια για τα περαιτέρω! Όταν γύρισε στο χωριό, ήταν φρέσκος ζωντανός -αν πέρασε καλά- κι ...άφραγκος! Θα τα μπάλωσε σίγουρα στα μετόπισθεν.
     Αν δε πέρασε καλά...
(-ορκίζομαι στο θεο δε θα το ξανακάνω, ας το καλό, τι τα 'θελα, τρομάρα μου, τώρα στα γεράματα, τέτοια παλαβά!)
...την επόμενη φορά θα πάει στη δουλίτσα του και θα γυρίσει "τύπος κι υπογραμμός"! Αν δε πέρασε καλά, παίζει και το εξής σενάριο: Ομολογεί καταφανώς μεταμελημένος, τα πάντα στη συμβία του -αν έχει- ή στους δικούς του και σχεδιάζει την επόμενη φορά που θα κατέβει, να κάνει μόνο τη δουλειά του!
     Αν πέρασε καλά; Τσιμουδιά! Καμιά τύψη δε θα καταφέρει ν' ανεβεί ή να πλησιάσει έστω κοντά στην επιφάνεια. Σχεδιάζει την επόμενη κάθοδο, πυρετωδώς! Θα πάει στο ίδιο ξενοδοχείο, στο ίδιο κουρείο, στο ίδιο στριπ, θα πάρει το ίδιο κορίτσι, την ίδια μάρκα σαμπάνιας κι ...-εδώ το τραβάω κάπως- θα γουστάριζε να 'χει σέρβις, τον ίδιο σερβιτόρο και θ' αφήσει -αν του 'χει μείνει τίποτε, φυσικά- και παχυλό φιλοδώρημα!
     Προσοχή! Ένας άλλος άνθρωπος στη θέση του, ίσως δεν έκανε κάτι τέτοιο, ούτε τη μια, ούτε την άλλη φορά. Ποιος; Αυτός που οι φόβοι του υπερίσχυσαν (απίθανο), είτε δεν του έχει λείψει κάτι τέτοιο (αρκετά πιθανό), είτε δεν έχει ρυθμίσει τον εαυτό του -ναι! καλά ακούσατε, είπα: ρυθμίσει- να τη βρίσκει έτσι (πράγμα που εγώ προσωπικά το θεωρώ πιθανότερο όλων)!
     Τη δεύτερη φορά, ειπώθηκε, πως κάποιος δε το ξανακάνει! Ποιος όμως; Αυτός που δε βρήκε τίποτε το ουσιώδες σ' αυτό! Γιατί παρακαλώ; Δε σας ακούστηκε αρκετά καλό το ...πρόγραμμα; Το καήμενο το β ήταν τόσο κοντά και για να εκδικηθεί, που δεν επελέγη, του το κράτησε μανιάτικο και του χάλασε τη διασκέδαση! Η φάση δεν ήταν καλή! Το μαγαζί με το στριπ ήτανε μάπα! Το κορίτσι ήταν ...άστα να πάνε! Δε του 'μεινε μια στη τσέπη, -δεν είναι και πολύ άνετος περί τα οικονομικά- κι είχε όντως δουλειές να κάνει και δε τις έκαμε κι οι δόσεις για τα χωράφια ...τρέχουνε!
     Η μαγεία τούτης της ανίσωσης είναι -κυρίες και κύριοι- πως όλα όσα είπα ανωτέρω, ακόμα κι αν ισχύανε θα 'χανε πάει περίπατο, αν είχε περάσει καταπληκτικά τη πρώτη φορά! Προσέξτε, δε λέω απλώς καλά! λέω καταπληκτικά! 'Αρα...
     'Αρα αν περνάω καλά και γουστάρω, δεν υπάρχει ίσως κάτι που θα μ' εμποδίσει στο να συνεχίσω να το αναζητώ και να το κάνω! Οι αμφισβητήσεις -συνήθως- έρχονται αν κάτι δε μου 'ρχεται βολικά κατά τη διασκέδαση! Τότε το β έρχεται να διεκδικήσει τα ...κεκτημένα κι αυτή τη φορά θα κερδίσει: θα γίνει α!
     Τι σκοπό έχει τούτο το κείμενο -πέρα απ' ότι το α>β μου για να το κάνω- και γιατί το γράφω; Για ν' αθωώσω μέσα μου -κι ευελπιστώ να βοηθήσω μ' αυτή τη σκέψη και τους άλλους- όλα όσα κατά καιρούς επέλεξα κι έκαμα! Για να αθωώσω μέσα μου, όλα όσα -καλά ή κακά- μου κάνανε! Και πως γίνεται αυτό;
     Μα είναι απλό! Αν τώρα πχ μου τη πει κάποιος γι' αυτό το κείμενο, σημαίνει πως α>β για να το κάνει και θα 'χει τους λόγους του! Αν το παινέψει τότε σημαίνει πως α>β για να το κάνει και πάλι θα 'χει τους λόγους του! Σημασία έχει πως ότι κι αν κάνει, δεν έχει νόημα να μιλήσω, γιατί έτσι επέλεξε. Το μόνο που εγώ πια θα κάνω -και πιστεύω να μου είναι επιτρεπτό και σεβαστό- να προσαρμόσω κι εγώ ανάλογα τα δικά μου α, β, σε ό,τι αφορά εκείνον, βάσει των δικών του κινήσεων!
    Ο άνθρωπος -λέει η ψυχολογία- δρα ανάλογα, αγόμενος από κάποια βασικά ένστικτα: επιβίωση, απόλαυση, πείνα, δίψα και δευτερευόντως από ανταγωνισμό και ανάγκη ζωτικού χώρου.
     Αν ...σκάψουμε βαθιά σε κάθε ενέργεια (δηλαδή το α) εκεί καταλήγουμε. Μερικές φορές δεν ανιχνεύουμε μήτε κι εμείς οι ίδιοι γιατί δρούμε έτσι όπως δρούμε! Ακόμα κι έτσι όμως, εκείνο που μέσα μας κρατά τη ζυγαριά και σταθμίζει, ωθώντας μας να προβούμε σε κάποια ενέργεια, γνωρίζει! Και μας γνωρίζει καλά! Εγώ τώρα, τολμηρός όπως πάντα θα συμπτύξω όλες τούτες τις ψυχολογικές ωθήσεις σε μια εκγενικευμένη: Προσδοκία!
     Κάθε ενέργεια, μικρή ή μεγάλη, σωστή ή λάθος (και ποιος τα κρίνει) μελετημένη ή μη, ενέχει έστω και κάποια τοσοδούλα προσδοκία. 'Αρα αν αύριο, κάποιος (έχοντας σώας τα φρένας φυσικά), έρθει και θελήσει να σας ...καταβροχθίσει, τότε το κάνει γιατί κάτι προσδοκά, απ' αυτό! Δεν έχει σημασία τι και πως, μεγάλο ή μικρό! Σημασία έχει πως προσδοκά! Δεν είμαι μήτε ψυχολόγος, μήτε εγκληματολόγος για να πώ: κίνητρο φόνου ή απόπειρας έστω, γιατί δεν είναι όλες μας οι ενέργειες (βάσει των ήδη θεσπισμένων νόμων μας), ποινικά κολάσιμες. Μήτε το καταβρόχθισμα είναι πάντα κυριολεκτικό.
     Κλείνω τούτο 'δω το δόμημα μ' ένα τελευταίο  και πάλι τολμηρό τουβλάκι:
     Ναι μεν καταβροχθίζω άρα προσδοκώ... αλλά και ...προσδοκώ άρα ζω κι ο νοών νοείτω!

                                      Φλεβάρης 2004

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers