ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

Öáíôáóôéêü 

Kipling Radyard Joseph : Óôï Óðßôé Ôïõ Óïõíô÷ïý


ΚÜθε χÝρι πετÜ μια πÝτρα
Απü αυτü τον καλοχαραγμÝνο
δρüμο που πορευüμαστε,
Κι üλος ο κüσμος
εßναι Üγριος και ξÝνος·
ΦÜντασμα και βρυκüλακας
Και τζßνι και δαιμüνιο
Θα μας κρατÞσουν απüψε συντροφιÜ,
Γιατß Ýχουμε φτÜσει
στη Γηραιüτερη Χþρα
¼που απλþνονται
οι ΔυνÜμεις του Σκüτους.
Απü το Σοýρουπο στην ΑυγÞ

     Το σπßτι του Σουντχοý, κοντÜ στη Πýλη Τακσαλß, εßναι διþροφο, Ýχει τÝσσερα σκαλιστÜ παρÜθυρα απü καστανüχρωμο ξýλο κι επßπεδη στÝγη. Μπορεßς να το αναγνωρßσεις απü τα πÝντε κüκκινα αποτυπþματα χεριþν πÜνω στον ασβεστωμÝνο τοßχο, ανÜμεσα στα ψηλüτερα παρÜθυρα. Τα αποτυπþματα διατÜσσονται üπως τα ΠÝντε ΔιαμÜντια στο ινδικü τραπουλüχαρτο. Στον κÜτω üροφο ζουν, μαζß μ' Ýνα τσοýρμο απü συζýγους, υπηρÝτες, φßλους κι ακολοýθους, ο ΜπχαγκβÜν Ντας, ο Ýμπορος κι Ýνας Üνθρωπος που λÝει üτι βγÜζει το ψωμß του κατασκευÜζοντας σφραγßδες. Στα δυο δωμÜτια του πÜνω ορüφου ζουν η Τζανοý, η Αζιζοýν κι Ýνα μικρü καφÝ-μαýρο τεριÝ, κλεμμÝνο απü το σπßτι ενüς ¢γγλου, που Ýδωσε στη Τζανοý Ýνας στρατιþτης. ΣÞμερα στα πÜνω δωμÜτια μÝνει μüνον η Τζανοý.

     Ο Σουντχοý κοιμÜται γενικÜ στη στÝγη, εκτüς üταν κοιμÜται στο δρüμο. ¼ταν Ýκανε κρýο, συνÞθιζε να πηγαßνει στη ΠεσσαβÜρ, για να επισκεφτεß το γιο του, που εßναι μικροπωλητÞς κοντÜ στη Πýλη ¸ντουαρντς. Τüτε, κοιμüταν κÜτω απü μια πραγματικÞ στÝγη απü λÜσπη. Ο Σουντχοý εßναι καλüς μου φßλος, μιας κι ο ξÜδελφüς του εßχε Ýνα γιο που, χÜρη στις δικÝς μου συστÜσεις, μπüρεσε να πÜρει τη θÝση του υπεýθυνου ταχυδρüμου σε μια μεγÜλη εταιρεßα στο σταθμü. Ο Σουντχοý λÝει πως ο Θεüς θα με κÜνει βοηθü κυβερνÞτη μια απü αυτÝς τις μÝρες. Τολμþ να πω πως η προφητεßα του θα βγει αληθινÞ. Εßναι σε βαθιÜ γερÜματα, με Üσπρα μαλλιÜ, ξεδοντιÜρης κι Ýχει σχεδüν ξεκουτιÜνει -Ýχει χÜσει περßπου τα πÜντα, εκτüς απü την αγÜπη και τη στοργÞ για το γιο του στη ΠεσσαβÜρ. Η Τζανοý κι η Αζιζοýν εßναι απü το Κασμßρ, κυρßες της πüλης και το επÜγγελμÜ τους εßναι Ýνα αρχαßο και λßγο ως πολý Ýντιμο, üμως η Αζιζοýν παντρεýτηκε Ýνα φοιτητÞ ΙατρικÞς απü τα βορειοδυτικÜ κι Ýχει πια μια καθ' üλα αξιοσÝβαστη ζωÞ κÜπου κοντÜ στο ΜπαρεÀλλι.
     Ο ΜπχαγκβÜν Ντας εßναι Ýνας Üπληστος Üνθρωπος, βουτηγμÝνος στις παρανομßες. Εßναι πÜμπλουτος. Ο Üλλος, που υποτßθεται üτι βγÜζει το μεροκÜματü του κατασκευÜζοντας σφραγßδες, προσποιεßται πως εßναι πολý φτωχüς. ΑυτÜ εßναι üσα πρÝπει να ξÝρετε για τους τÝσσερις βασικοýς ενοßκους του σπιτιοý του Σουντχοý. ΥπÜρχω βÝβαια κι εγþ, αλλÜ εßμαι απλþς η φωνÞ που ακοýγεται στο τÝλος για να εξηγÞσει τα πρÜγματα. ¸τσι λοιπüν δεν μετρÜω.
     Ο Σουντχοý δεν Þταν Ýξυπνος. Ο Üντρας που προσποιοýνταν πως Ýφτιαχνε σφραγßδες Þταν ο πιο Ýξυπνος απ' üλους -το μüνο που Þξερε ο ΜπχαγκβÜν Ντας Þταν να λÝει ψÝμματα, σε üλους εκτüς απü την Τζανοý. Η Τζανοý Þταν επßσης πολý üμορφη, αλλÜ αυτü Þταν δικÞ της δουλειÜ. Ο γιος του Σουντχοý στη ΠεσσαβÜρ αρρþστησε με πλευρßτιδα κι ο γερο-Σουντχοý Þτανε προβληματισμÝνος. Ο σφραγιδοποιüς Ýμαθε τι βασÜνιζε τον Σουντχοý και το εκμεταλλεýτηκε. ¹ταν μÝσα στο κλßμα της εποχÞς του. ¸βαλε κÜποιον γνωστü του στη ΠεσσαβÜρ να τηλεγραφεß καθημερινÝς αναφορÝς σχετικÜ με την υγεßα του γιου. Στο σημεßο αυτü ξεκινÜ η ιστορßα.
     Ο γιος του ξαδÝλφου του Σουντχοý μου 'πε Ýνα βρÜδυ πως ο Σουντχοý Þθελε να με δει· πρüσθεσε πως Þτανε πολý γÝρος κι αδýναμος για να 'ρθει ο ßδιος κι üτι θα 'κανα τερÜστια χÜρη στον Οßκο των Σουντχοý αν πÞγαινα να τον δω. ΠÞγα, αφοý üμως εßδα πüσον ευκατÜστατος Þτανε, σκÝφτηκα üτι θα μποροýσε να 'χει στεßλει κÜτι καλλßτερο απü Ýνα Ýκκα (ινδικü αμαξßδιο που το οδηγεß Üνθρωπος), που κλυδωνιζüταν επικßνδυνα σ' üλη τη διαδρομÞ, να μεταφÝρει Ýναν μελλοντικü βοηθü κυβερνÞτη στη πüλη κεßνο το αποπνικτικü βρÜδυ του Απρßλη, και πÞγαινε κι αργÜ.
     Εßχε σκοτεινιÜσει εντελþς üταν σταθÞκαμε αντßκρυ στην εßσοδο του τÜφου του Ρανζßτ Σiνγκχ, κοντÜ στη κεντρικÞ πýλη του φρουρßου. Εκεß βρισκüταν ο Σουντχοý, που εßπε üτι, τüσο συγκαταβατικüς που εßμαι, σßγουρα θα Ýπρεπε να γßνω βοηθüς κυβερνÞτη πριν γερÜσω. ¸πειτα, μιλÞσαμε για δεκαπÝντε λεπτÜ στο Χουζοýρι ΜπÜγκχ, κÜτω απü τ' Üστρα, για τον καιρü, την υγεßα μου και τις σοδειÝς του σιταριοý. ¼ταν μπÞκε επιτÝλους στο θÝμα, εßπε πως η Τζανοý του 'χε αναφÝρει πως υπÞρχε Ýνα κυβερνητικü διÜταγμα κατÜ της μαγεßας, επειδÞ Þταν διÜχυτος ο φüβος üτι κÜποια μÝρα η μαγεßα θα σκüτωνε την αυτοκρÜτειρα της Ινδßας. Δεν γνþριζα τι σÞμαινε αυτü νομικÜ, üμως με διασκÝδαζε η ιδÝα üτι κÜτι ενδιαφÝρον θα συνÝβαινε. Αποκρßθηκα üτι, αν κι η κυβÝρνηση αποδοκßμαζε τη μαγεßα, την ßδια στιγμÞ η μαγεßα επιδοκιμαζüταν ως πρακτικÞ.
     Οι ßδιοι οι σημαντικüτεροι κρατικοß υπÜλληλοι εξασκοýσανε πρακτικÝς μαγεßας. Αν η ¸κθεση του υπουργεßου Οικονομικþν δεν εßναι μαγεßα, τüτε τι εßναι; Στη συνÝχεια για να τον ενθαρρýνω ακüμη περισσüτερο, εßπα üτι, αν κÜποιο ζαντοý (πρακτικÞ μαyεiας) Þτανε στα σκαριÜ, δεν θα 'χα τη παραμικρÞ αντßρρηση να το στηρßξω, να το εγκρßνω και ν' αναγνωρßσω πως Þτανε καθαρÞ, λευκÞ μαγεßα, που διαχωρßζεται απü τη μαýρη, που σκοτþνει το λαü. ΠÝρασε αρκετÞ þρα για να παραδεχτεß ο Σουντχοý üτι γι' αυτüν ακριβþς το λüγο μ' εßχε καλÝσει. Κατüπιν, μου 'πε, παραληρþντας και τρÝμοντας, üτι ο Üντρας που 'λεγε üτι κατασκεýαζε σφραγßδες Þταν μÜγος, απü τους πιο καθαροýς του εßδους, üτι κÜθε μÝρα Ýδινε στον Σουντχοý νÝα απü τον Üρρωστο γιο του στη ΠεσσαβÜρ πιo γρÞγορα απ' ü,τι μποροýσε να ταξιδÝψει το φως κι üτι αυτÜ τα νÝα επιβεβαιþνονταν πÜντα απü γρÜμματα που ακολουθοýσαν. ΕπιπλÝον, εßχε πει στον Σουντχοý πως Ýνας μεγÜλος κßνδυνος απειλοýσε το γιο του, Ýνας κßνδυνος που θα μποροýσε να απομακρυνθεß με καθαρÞ μαγεßα και, βεβαßως, με αδρÞ αμοιβÞ. ¢ρχισα λοιπüν να αντιλαμβÜνομαι ακριβþς, πþς εßχε η κατÜσταση κι εßπα στον Σουντχοý üτι κι εγþ καταλÜβαινα λßγο απü λευκÞ μαγεßα, üπως τη ξÝρουμε στη Δýση κι üτι θα πÞγαινα στο σπßτι του για να δω πως üλα εßχανε γßνει üπως Ýπρεπε.
     ΞεκινÞσαμε μαζß, στη διαδρομÞ ο Σουντχοý μου 'πε πως εßχε Þδη δþσει στο σφραγιδοποιü κÜπου εκατü με διακüσιες ρουπßες κι üτι το ζαντοý εκεßνης της βραδιÜς θα του κüστιζε διακüσιες ρουπßες επιπλÝον. Ποσü μικρü, εßπε, για το μεγÜλο κßνδυνο που διÝτρεχε ο γιος του, δεν νομßζω üμως üτι το εννοοýσε. ¼ταν φτÜσαμε, üλα τα φþτα στο μπροστινü μÝρος του σπιτιοý Þταν καλυμμÝνα. Ξεχþριζα φοβισμÝνες φωνÝς πßσω απü τη πρüσοψη του μαγαζιοý του σφραγιδοποιοý, σαν κÜποιος να ψυχορραγοýσε. Ο Σουντχοý ανατρßχιασε σýγκορμος κι ενþ βÜδιζε ψηλαφιστÜ προς τον επÜνω üροφο, μου εßπε üτι το ζαντοý εßχε ξεκινÞσει. Η Τζανοý κι η Αζιζοýν μας συναντÞσανε στο κεφαλüσκαλο και μας εßπαν üτι το ζαντοý γινüτανε στα δωμÜτιÜ τους, γιατß εκεß υπÞρχε περισσüτερος χþρος. Η Τζανοý εßναι μια ανοιχτüμυαλη γυναßκα. Ψιθýρισε üτι το ζαντοý Þταν Ýνα κüλπο για να παßρνει ο σφραγιδοποιüς λεφτÜ απü τον Σουντχοý κι üτι üταν ο σφραγιδοποιüς πεθÜνει θα πÜει σε Ýνα πολý ζεστü μÝρος. Ο Σουντχοý σχεδüν Ýκλαιγε απü το φüβο και τα γερÜματα. ΒημÜτιζε διαρκþς πÜνω-κÜτω στο δωμÜτιο μÝσα στο ημßφως, επαναλαμβÜνοντας ξανÜ και ξανÜ το üνομα του γιου του και ρωτþντας την Αζιζοýν αν ο σφραγιδοποιüς θα 'πρεπε να του κÜνει κÜποια Ýκπτωση αφοý Þταν ο σπιτονοικοκýρης του. Η Τζανοý με τρÜβηξε παρÜμερα στη σκιÜ, στην εσοχÞ που δημιουργοýσαν τα σκαλιστÜ, τοξωτÜ παρÜθυρα. Τα παντζοýρια Þταν ανοιχτÜ και τα δωμÜτια φωτßζονταν μüνο απü μια μικρÞ λÜμπα λαδιοý. Δεν υπÞρχε περßπτωση να με δουν αν Ýμενα ακßνητος. Για την þρα, τα βογγητÜ απü κÜτω σταμÜτησαν κι ακοýσαμε βÞματα στη σκÜλα. ¹ταν ο σφραγιδοποιüς.
     ΣταμÜτησε Ýξω απü τη πüρτα, απü τα γρυλßσματα του τεριÝ. Η Αζιζοýν ψαχοýλεψε την αλυσßδα του σκýλου κι εßπε στον Σουντχοý να σβÞσει τη λÜμπα. ¸τσι, το μÝρος σκοτεßνιασε εντελþς. Το μüνο που Ýφεγγε Þταν η καýτρα απü τις πßπες της Τζανοý και της Αζιζοýν. Ο σφραγιδοποιüς μπÞκε μÝσα κι Üκουσα τον Σουντχοý να πÝφτει κÜτω στο πÜτωμα και να βογγÜ. Η Αζιζοýν κρÜτησε την ανÜσα της κι η Τζανοý ανατρßχιασε κι οπισθοχþρησε σ' Ýνα απü τα κρεβÜτια. Ακοýστηκε Ýνα μεταλλικü κλικ, που συνοδεýτηκε απü την ανÜφλεξη μιας μπλε-πρÜσινης φλüγας κοντÜ στο πÜτωμα. Στο λιγοστü φως διακρινüταν η Αζιζοýν, στριμωγμÝνη σε μια γωνßα του δωματßου, με το τεριÝ ανÜμεσα στα πüδια της, η Τζανοý, με τα χÝρια της σφιχτοδεμÝνα, Ýγειρε μπρος για να κÜτσει στο κρεβÜτι, ο Σουντχοý, με το κεφÜλι κÜτω, τρÝμοντας κι ο σφραγιδοποιüς.
     Εýχομαι να μην αξιωθþ να ξαναδþ ποτÝ μου Üλλον Üνθρωπο σαν αυτü το σφραγιδοποιü. ¹τανε γυμνüς μÝχρι τη μÝση, μ' Ýνα στεφÜνι απü λευκü γιασεμß, χοντρü üσο ο καρπüς μου, γýρω απü το μÝτωπü του, Ýνα κßτρινο-ροζ πανß που κÜλυπτε τα γεννητικÜ του üργανα και τυλιγüτανε στη μÝση του κι Ýνα βραχιüλι στο κÜθε μπρÜτσο. Δεν Þταν η περιβολÞ που προκαλοýσε δÝος, Þτανε το πρüσωπο του Üντρα που με πÜγωσε. ΑρχικÜ, Þτανε μπλε σκοýρο. ΜετÜ τα μÜτια γýρισαν ανÜποδα, μÝχρι που φαινüταν μüνο το λευκü τους, στο τÝλος το πρüσωπο πÞρε τη μορφÞ ενüς δαßμονα -ενüς βρυκüλακα, ενüς πλÜσματος εντελþς Üλλου απü κεßνου του λιγδεροý σατανÜ που τη μÝρα δοýλευε στον τüρνο του στο κÜτω πÜτωμα. Κειτüτανε πÜνω στο στομÜχι του, με τα χÝρια γυρισμÝνα και σταυρωμÝνα πßσω, σαν Ýνα περιστρεφüμενο πηνßο που κÜποιος εßχε ρßξει κÜτω. Ο λαιμüς και το κεφÜλι Þτανε τα μüνα μÝρη του σþματüς του που δεν ακουμποýσανε στο πÜτωμα. ¹τανε περßπου σ' ορθÞ γωνßα με το υπüλοιπο σþμα, üπως το κεφÜλι της κüμπρας την Üνοιξη. Η εικüνα Þταν αποτρüπαιη.
     Στο κÝντρο του δωματßου, στο γυμνü χωμÜτινο πÜτωμα, βρισκüταν μια μεγÜλη, βαθειÜ, μπροýντζινη λεκÜνη, μ' Ýν απαλü μπλε-πρÜσινο φως να λικνßζεται στο κÝντρο της, σα νυχτερινü αντιφÝγγισμα. Γýρω απ' αυτÞ τη λεκÜνη, ο Üνθρωπος που κειτüτανε καταγÞς, στριφογýρισε γýρω απü τον εαυτü του τρεις φορÝς. Δεν ξÝρω πþς το Ýκανε. Μποροýσα να διακρßνω τους μýες στη σπονδυλικÞ του στÞλη ν' ανασηκþνονται και να πÝφτουνε ξανÜ Þρεμα, δεν μποροýσα üμως να δω κÜποια Üλλη κßνηση. Το μüνο που φαινüτανε ζωντανü πÜνω του Þτανε το κεφÜλι και το αργü καμπýλωμα κι ßσιωμα των μυþν στο πßσω μÝρος του κορμιοý του, που δοýλευαν με μεγÜλη προσπÜθεια. Οι παλμοß της Τζανοý απü το κρεβÜτι εßχανε φτÜσει τους εβδομÞντα το λεπτü, η Αζιζοýν Ýκρυβε τα μÜτια της με τα χÝρια κι ο γερο-Σουντχοý, ψηλαφßζοντας τη βρωμιÜ που 'χε πιÜσει η Üσπρη του γενειÜδα, Ýκλαιγε σιωπηλÜ. Το τρομερü Þτανε πως αυτü το αποκρουστικü, ερπετü πλÜσμα δεν Ýβγαζε κανÝναν Þχο, μüνο σερνüτανε. Και σκεφτεßτε πως αυτü διÞρκεσε δÝκα ολÜκερα λεπτÜ, ενþ το τεριÝ κλαψοýριζε, η Αζιζοýν Ýτρεμε, η Τζανοý ανÝπνεε με δυσκολßα κι ο Σουντχοý Ýκλαιγε.
     ¸νιωσα τις τρßχες στο πßσω μÝρος του κεφαλιοý μου να σηκþνονται και τη καρδιÜ μου να χτυπÜ σαν ταμποýρλο. Ευτυχþς ο σφραγιδοποιüς προδüθηκε απü το πιο εντυπωσιακü του κüλπο, κÜτι που με Ýκανε ν' ανακτÞσω την ηρεμßα μου. Αφοý ολοκλÞρωσε κεßνη τη φοβερÞ ανατριχßλα Ýρποντας, τÝντωσε το κεφÜλι üσο μποροýσε πιο ψηλÜ απü το πÜτωμα και ξεφýσηξε φλüγες απü τα ρουθοýνια. ¹ξερα πια πþς γßνεται το κüλπο με τη φωτιÜ που αναβλýζει -μπορþ να το κÜνω κι εγþ ο ßδιος- κι Ýτσι Ýνιωσα Üνετα. ¼λα αυτÜ Þταν μια απÜτη. Αν εßχε περιοριστεß στο να σÝρνεται, χωρßς να προσπαθÞσει να προκαλÝσει περισσüτερες εντυπþσεις, Ýνας Θεüς ξÝρει τι θα μποροýσα να μην εßχα σκεφτεß. Κι οι δýο κοπÝλες στρßγκλισαν üταν εßδανε τον Üντρα να εκτοξεýει φωτιÜ και το κεφÜλι του, με το πηγοýνι προς τα κÜτω, να πÝφτει με γδοýπο στο πÜτωμα, üλο το σþμα κεßτονταν σαν πτþμα με τα χÝρια δεμÝνα σφιχτÜ. Ακολοýθησε σιωπÞ πÝντε γεμÜτων λεπτþν κι η μπλε-πρÜσινη φλüγα Ýσβησε. Η Τζανοý Ýσκυψε να φτιÜξει Ýν απü τα βραχιüλια του ποδιοý της, ενþ η Αζιζοýν γýρισε το πρüσωπο προς τον τοßχο και πÞρε το τεριÝ αγκαλιÜ. Ο Σουντχοý Üπλωσε το χÝρι του μηχανικÜ προς τη πßπα της Τζανοý κι εκεßνη την Ýσυρε στο πÜτωμα με το πüδι.

     Ακριβþς πÜνω απ' το σþμα στον τοßχο, βρßσκονταν δυο φωτογραφßες του βασιλιÜ και της βασßλισσας της Ουαλλßας, σε χÜρτινα τυπωμÝνα πλαßσια. Κοιτοýσανε περιφρονητικÜ τη παρÜσταση και μου φαινüτανε σαν να τονßζανε το κωμικοτραγικü του πρÜγματος. Κι ενþ η ησυχßα εßχε αρχßσει να γßνεται ανυπüφορη, το σþμα Üλλαξε πλευρÜ και σýρθηκε μακρυÜ απü τη λεκÜνη, στην Üκρη του δωματßου, üπου παρÝμεινε ξαπλωμÝνο ανÜσκελα. Απü τη λεκÜνη ακοýστηκε Ýνα ελαφρý πλαφ -ακριβþς üπως ο Þχος που κÜνει το ψÜρι üταν αναπηδÜ- και το πρÜσινο φως στο κÝντρο του δωματßου ξαναζωντÜνεψε. Κοßταξα τη λεκÜνη κι εßδα να ξεπηδÜει απ' το νερü το στεγνü, συρρικνωμÝνο μαýρο κεφÜλι ενüς ιθαγενοýς μωροý με ανοιχτÜ μÜτια, ανοιχτü στüμα και ξυρισμÝνο κρανßο. Το θÝαμα Þτανε χειρüτερο απü το προηγοýμενο με το σýρσιμο, επειδÞ Þτανε τüσο αναπÜντεχο.
     Δεν προλÜβαμε να ποýμε τiποτε και το κεφÜλι Üρχισε να μιλÜ. Και να 'χεις διαβÜσει την αφÞγηση του Πüε για τη φωνÞ που 'βγαινε απü τον υπνωτισμÝνο Üντρα που πεθαßνει, πÜλι δεν θα αντιληφθεßς οýτε στο μισü τη φρßκη της φωνÞς που 'βγαινε απ' αυτü το κεφÜλι. ¸πειτα απü κÜθε λÝξη επικρατοýσε παýση ενüς Þ δýο λεπτþν και στον απüηχο των λÝξεων ακουγüτανε κÜτι σαν νταν, νταν, νταν, üπως ο Þχος της καμπÜνας. ΑντÞχησε αργÜ, σα να μιλοýσε στον εαυτü του, αρκετÝς φορÝς μÝχρι ν' απαλλαγþ απü τον κρýο ιδρþτα που μ' εßχε λοýσει. Τüτε βρÞκα τη πολυπüθητη λýση του αινßγματος. Κοßταξα το σþμα που κειτüτανε πλÜι στην εξþπορτα και παρατÞρησα Ýνα μυ, στο σημεßο ακριβþς που ο λαιμüς συναντÜ τους þμους, που δεν εßχε καμμßα σχÝση με τους μýες που διαγρÜφονται üταν ανασαßνει κÜποιος κανονικÜ, που συσπþτανε σταθερÜ. Τ' üλο σκηνικü θýμιζε προσεκτικÞ απομßμηση του αιγυπτιακοý ειδþλου του θεραπευτÞ, που διαβÜζει κανεßς κατÜ καιροýς κι η φωνÞ Þταν απü τις πιο Ýξυπνες και τρομακτικÝς εγγαστρßμυθες φωνÝς που θα μποροýσε κανεßς ν' ακοýσει ποτÝ.

     ¼λο αυτü το διÜστημα το κεφÜλι πλατÜγιζε στην Üκρη της λεκÜνης, μιλþντας. Εßπε στον Σουντχοý, που εξακολουθοýσε να κλαψουρßζει, για την αρρþστια του γιου του και για τη κατÜσταση του μÝχρι κεßνη τη στιγμÞ. ΠαραδÝχομαι και σÝβομαι απεριüριστα το σφραγιδοποιü για τη τακτικüτητα που φρüντιζε την þρα που θα φτÜνανε τα τηλεγραφÞματα απü τη ΠεσσαβÜρ. Το κεφÜλι στη λεκÜνη συνÝχισε λÝγοντας üτι Ýμπειροι γιατροß παρακολουθοýσαν νυχθημερüν την υγεßα του κι üτι θ' ανÜρρωνε τελικÜ αν η αμοιβÞ του πανßσχυρου μÜγου, τον οποßο υπηρετοýσε, διπλασιαζüταν. Εδþ ακριβþς Ýγινε Ýνα λÜθος καλλιτεχνικÞς φýσης. Το να ζητÜς να διπλασιαστεß η προκαθορισμÝνη αμοιβÞ με φωνÞ σαν του αναστημÝνου ΛÜζαρου εßναι παρÜλογο. Την ßδια παρατÞρηση κÜναμε ταυτüχρονα εγþ κι η Τζανοý, που 'ναι πρÜγματι γυναßκα με αντρικÞ ευφυÀα. Την Üκουσα να λÝει ασθμαßνοντας με καταφρüνια:
 -"Ας ναχiμ! ΦαρÜιμπ!" και μüλις το 'πε, το φως στη λεκÜνη Ýσβησε, το κεφÜλι σταμÜτησε να μιλÜ κι ακοýσαμε να τρßζουν οι μεντεσÝδες της πüρτας. Τüτε, η Τζανοý πÞρε Ýνα σπßρτο, Üναψε τη λÜμπα κι εßδαμε üτι το κεφÜλι, η λεκÜνη κι ο σφραγιδοποιüc; εßχαν εξαφανιστεß. Ο Σουντχοý Ýσφιγγε τα χÝρια του κι εξηγοýσε, σ' üποιον Þθελε ν' ακοýσει, üτι δεν θα μποροýσε να μαζÝψει Üλλες διακüσιες ρουπßες, ακüμα κι αν εξαρτιüταν απ' αυτü η ευκαιρßα του για αιþνια σωτηρßα. Η Αζιζοýν βρισκüτανε στη γωνßα σε ημι-υστερικÞ κατÜσταση, ενþ η Τζανοý κÜθισε ανακουφισμÝνη σ' Ýνα απ' τα κρεβÜτια για να συζητÞσει τις πιθανüτητες το üλο πρÜγμα να 'τανε στημÝνο. ΕξÞγησα ü,τι σχετικü Þξερα για τον τρüπο που ο σφραγιδοποιüς εßχε εκτελÝσει το ζαντοý του, üμως το δικü της επιχεßρημα Þταν απλοýστερο:
 -"Μαγεßα που απαιτεß διαρκþς δþρα δεν εßναι αληθινÞ μαγεßα", εßπε. "Η μητÝρα μου μου 'χε πει üτι τα μüνα αποτελεσματικÜ ερωτικÜ ξüρκια εßναι κεßνα που λÝγονται απü Ýρωτα. Αυτüς ο σφραγιδοποιüς εßναι ψεýτης, Ýνας διαβολικüς Üνθρωπος. Δεν τολμþ να πω Þ να κÜνω κÜτι Þ να βÜλω να κÜνουνε τßποτε, γιατß Ýχω χρεωθεß στον ΜπχαγκβÜν Ντας τον Ýμπορο δυο χρυσÜ δαχτυλßδια κι Ýνα βαρý βραχιüλι του ποδιοý. ΠρÝπει ν' αγορÜζω το φαγητü μου απ' το μαγαζß του. Ο σφραγιδοποιüς εßναι φßλος του ΜπχαγκβÜν Ντας και μπορεß να δηλητηριÜσει το φαγητü μου. Το ζαντοý ενüς ανüητου κρατÜ εδþ και 10 μÝρες κι Ýχει κοστßσει στον Σουντχοý πολλÝς ρουπßες κÜθε βρÜδυ. Ο σφραγιδοποιüς μÝχρι τþρα χρησιμοποιοýσε μαýρες χÝννες και λεμüνια και μÜντρας. ΠοτÝ μÝχρι σÞμερα δεν μας εßχε δεßξει κÜτι τÝτοιο üπως το σημερινü. Η Αζιζοýν εßναι ανüητη και σýντομα θα γßνει κοινωνικÜ αποκλεισμÝνη (Purdhannasim ονομÜζονται οι κοινωνικÜ αποκλεισμÝνες γυναßκες στην Ινδßα, που μÝχρι το 1904 δεν εßχανε στοιχειþδη νομικÜ δικαιþματα). Ο Σουντχοý Ýχει χÜσει τη δýναμη και την ευφυÀα του. Κοßτα να δεις τþρα! ¹λπιζα να πÜρω πολλÝς ρουπßες απü τον Σουντχοý, üσο θα ζοýσε και πολý περισσüτερες μετÜ το θÜνατü του και τα δßνει üλα σ' αυτü το διαβολÜνθρωπο, σ' αυτü το γαúδοýρι, το σφραγιδοποιü"!
     Στο σημεßο αυτü, εßπα:

 -"Μα τι Þταν αυτü που Ýκανε τον Σουντχοý να με μπλÝξει σ' αυτÞ την ιστορßα; ΒÝβαια μπορþ να μιλÞσω στο σφραγιδοποιü κι εκεßνος θα επιστρÝψει τα χρÞματα. Η üλη υπüθεση εßναι παιδιÜστικη, ξεδιÜντροπη κι ανοýσια".
 -"Ο Σουντχοý εßναι Ýνα μεγÜλο παιδß" εßπε η Τζανοý. "¸ζησε εβδομÞντα χρüνια στις στÝγες κι Ýχει τüσο μυαλü üσο μια κατσßκα. Σ' Ýφερε εδþ για να βεβαιωθεß üτι δεν παραβιÜζει κανÝνα νüμο της κυβÝρνησης, που με το αλÜτι της τρÝφεται εδþ και πολλÜ χρüνια. Λατρεýει μÝχρι και τη σκüνη απü τα πüδια του σφραγιδοποιοý κι αυτü το αδηφÜγο μοσχÜρι του απαγüρευσε να πÜει και να δει το γιο του. Τß καταλαβαßνει ο Σουντχοý απü νüμους; Εßμαι υποχρεωμÝνη να βλÝπω τα χρÞματÜ του να πηγαßνουνε καθημερινÜ σ' αυτü το κτÞνος που κεßτεται κÜτω".
     Η Τζανοý χτýπησε το πüδι στο πÜτωμα και σχεδüν Ýκλαψε με οργÞ, ενþ ο Σουντχοý κλαψοýριζε κÜτω απü μια κουβÝρτα στη γωνßα κι η Αζιζοýν προσπαθοýσε να βÜλει τη πßπα στο χαζü, γÝρικο στüμα του.

   * * *

   ¸τσι Ýχει λοιπüν η κατÜσταση. Χωρßς να το σκεφτþ, αφÝθηκα να κατηγορηθþ üτι βοÞθησα και συνεργÜστηκα με το σφραγιδοποιü, προκειμÝνου αυτüς ν' αποκτÞσει χρÞματα με δüλο, κÜτι που απαγορεýεται απü το ¢ρθρο 420 του Ινδικοý Ποινικοý Κþδικα. Γι' αυτοýς λοιπüν τους λüγους Þμουν αβοÞθητος, δεν μποροýσα να ενημερþσω την αστυνομßα. Ποιοß μÜρτυρες θα υποστηρßζανε τη κατÜθεσÞ μου; Η Τζανοý αρνιüτανε πεισματικÜ κι η Αζιζοýν εßναι μια γυναßκα με μαντÞλα κÜπου κοντÜ στο ΜπαρεÀλλι -χαμÝνη στη μεγÜλη, δικÞ μας Ινδßα. Δεν τολμþ να ξαναπÜρω το νüμο στα χÝρια μου και να μιλÞσω στο σφραγιδοποιü, γιατß εßμαι σßγουρος üτι üχι μüνον ο Σουντχοý θ' αρνηθεß, αλλÜ üτι μια τÝτοια κßνηση θα 'χε σαν αποτÝλεσμα να δηλητηριαστεß η Τζανοý, που 'ναι χειροπüδαρα δεμÝνη εξ αιτßας του χρÝους της στον Ýμπορο.

     Ο Σουντχοý εßναι Ýνας γεροξεκοýτης -üποτε συναντιüμαστε, μουρμουρßζει μπερδεμÝνα το ηλßθιο αστεßο μου üτι μÜλλον η κυβÝρνηση πατρονÜρει τη Μαýρη Μαγεßα παρÜ το αντßστροφο. Ο γιος του εßναι καλÜ τþρα, ο Σουντχοý üμως εßναι κÜτω απü την απüλυτη επιρροÞ του σφραγιδοποιοý και κανονßζει τη ζωÞ του με βÜση τις συμβουλÝς του. Η Τζανοý παρακολουθεß καθημερινÜ το σφραγιδοποιü ν' απομυζÜ τα χρÞματα, που Þλπιζε ν' αποσπÜσει αυτÞ καλοπιÜνοντÜς τον και μÝρα τη μÝρα γßνεται üλο και πιο βαρýθυμη κι Ýξω φρενþν. Δεν θα το μολογÞσει ποτÝ, γιατß δεν τολμÜ, üμως αν δεν γßνει κÜτι να την αποτρÝψει, πολý φοβÜμαι πως ο σφραγιδοποιüς θα πεθÜνει απü χολÝρα -απ' τη χολÝρα του λευκοý αρσενικοý- προς τα μÝσα ΜÜη. Κι Ýτσι θα πρÝπει να εμπλακþ σ' Ýνα φüνο στο σπßτι του Σουντχοý.

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers