ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

Öáíôáóôéêü 

Hill Joe (Joseph Hillstrom King): Ôï Ðñüãåõìá Ôçò ×Þñáò

Βιογραφικü και το "Ποπ Αρτ" του ΕΔΩ.



                                     Το Πρüγευμα Της ΧÞρας

     Ο Κßλιαν Üφησε τη κουβÝρτα του στον ΓκÝιτζ -δεν τη χρειαζüταν Üλλο πια, οýτως Þ Üλλως- αφÞνοντÜς τον να κεßτεται εκεß. ΚÜποια στιγμÞ ξÜπλωσε στο ανÜχωμα ενüς μικροý ρυακιοý, πÜνω σ' Ýνα μικρü κολπßσκο κÜπου στο ανατολικü ΟχÜιο. ¾στερα ξεκßνησε και δεν σταμÜτησε για σχεδüν Ýνα μÞνα να κινεßται προς τα εμπρüς, πηδþντας λÜθρα πÜνω σε φορτηγÜ-βαγüνια τραßνων. ΠÝρασε το μεγαλýτερο μÝρος του καλοκαιριοý του 1935, πηγαßνωντας, μαζß με τα εμπορεýματα, βüρεια κι ανατολικÜ, Ýχοντας στο νου του ακüμα, να πÜει να δει την αγαπημÝνη ξαδÝρφη του ΓκÝιτζ στο New Hampshire. Δεν Þταν εκεß üμως. Ο Κßλιαν τþρα, δεν θα τη συναντοýσε ποτÝ -δεν Þτανε γραφτü. Δεν Þξερε καν ποý βρισκüτανε τþρα. ¸κατσε στο New Haven για λßγο, αλλÜ δεν Ýμεινε.
     ¸να πρωß, μισοσκüταδο ακüμα, πÞγε 'κεß που 'χε ακοýσει, πως Þτανε πÝρασμα φορτηγþν τραßνων κι οι ρÜγες τους τους Þτανε παντοý üσο Ýπιανε το μÜτι του, τοξωτÝς. Τα τραßνα Ýπρεπε να κüβουν αρκετÜ τη ταχýτητÜ τους -σχεδüν σαν ακßνητα- κι εκεß περßμενε ξαπλωμÝνος σ' Ýνα ανÜχωμα. ¸να αγüρι με στραπατσαρισμÝνο και βρþμικο μπουφÜν ξÜπλωσε κοντÜ του, στη βÜση του αναχþματος. Ακοýστηκε ο Þχος της αμαξοστοιχßας για τα βορειοανατολικÜ, να πλησιÜζει αγκομαχþντας, ο Κßλιαν σηκþθηκε και τρÝχοντας παρÜλληλα με το τραßνο, σκαρφÜλωσε λαχανιασμÝνος σ' Ýνα Üδειο φορτηγü-βαγüνι. Το αγüρι πÞδηξε κι αυτü στο ßδιο βαγüνι, ακριβþς πßσω του.
Ταξßδεψαν μαζß για λßγο στο σκοτÜδι, τα βαγüνια τρανταλßζονταν πÝρα-δþθε κι οι σιδερÝνιες ρÜγιες του τραßνου, ηχοýσανε ρυθμικÜ στις σιδηροτροχιÝς. Ο Κßλιαν Üρχισε να νυστÜζει, νανουρισμÝνος απ' üλη αυτÞ τη περιοδικÞ κßνηση και τον πÞρε ο ýπνος.
     Ξýπνησε απ' τ' αγüρι που τραβοýσε την αγκρÜφα της ζþνης του. Του γýρεψε Ýνα κοσπενταρÜκι, μα ο Κßλιαν Þτανε τελεßως Üφραγκος κι αν εßχε, δε σκüπευε να το σπαταλÞσει Ýτσι.
¸πιασε το αγüρι απü τα μπρÜτσα κι Ýσπρωξε τα χÝρια του μακρυÜ με λßγη προσπÜθεια, σκÜβοντας τα νýχια του στο μαλακü κÜτω μÝρος των καρπþν του αγοριοý και τραυματßζοντÜς τα επßτηδες. Ο Κßλιαν του 'πε ν' απομακρυνθεß στελνοντÜς το στην Üλλη Üκρη του βαγονιοý. Εßπε στο αγüρι üτι Ýμοιαζε καλü παιδß, γιατß Þθελε να 'ναι Ýτσι; Του ζÞτησε να τονε ξυπνÞσει μüλις το τραßνο σταματÞσει στο ΓουÝστφιλντ. Το παιδß κÜθισε Þσυχα στην Üλλη πλευρÜ του βαγονιοý, με το Ýνα γüνατο στο στÞθος και τα χÝρια του τυλιγμÝνα εκεß και δεν εßπε τßποτα. Που και που μια λεπτÞ γραμμÞ γκρßζου πρωινοý φωτüς Ýπεφτε σε Ýνα απü τα πηχÜκια στον τοßχο του βαγονιοý και γλιστροýσε αργÜ προς τα πÜνω, στο πρüσωπο του αγοριοý και στα φλογισμÝνα απü μßσος μÜτια του. Ο Κßλιαν αποκοιμÞθηκε ξανÜ με το παιδß να τον αγριοκοιτÜζει ακüμα.
     ¼ταν ξýπνησε, το αγüρι Ýλειπε. Εßχε φωτßσει μÝχρι τüτε, αλλÜ ακüμα Þταν αρκετÜ νωρßς κι Ýκανε πολý κρýο, οπüτε üταν στÜθηκε στη μισÜνοιχτη συρþμενη πüρτα του βαγονιοý, του κüπηκε η ανÜσα χνωτßζοντας με σýννεφα παγωμÝνων ατμþν το χþρο. ΚρÜτησε την Üκρη της πüρτας με το Ýνα χÝρι και τα δÜχτυλα που Þταν Ýξω τα νιωσε να κρυσταλλιÜζουνε γρÞγορα, απü το ισχυρü, παγωμÝνο ρεýμα του αÝρα. ΥπÞρχε Ýνα σχßσιμο στη μασχÜλη του πουκαμßσου του κι ο κρýος αÝρας Ýμπαινε κι απü κει. Δεν Þξερε αν το ΓουÝστφιλντ Þταν ακüμα μπροστÜ του Þ üχι, αλλÜ Ýνιωθε πως εßχε κοιμηθεß πολý περισσüτερο απ' üσο Ýπρεπε -πιθανüτατα το εßχε προσπερÜσει. ΜÜλλον εκεß Þτανε που πÞδηξε το αγüρι.
     ΜετÜ το ΓουÝστφιλντ δεν θα υπÞρχαν Üλλες στÜσεις μÝχρι το τραßνο να σταματÞσει στο Νüρθαμπτον κι ο Κßλιαν δεν Þθελε να πÜει εκεß. ΣτÜθηκε στη πüρτα με τον κρýο Üνεμο να τον παγþνει. ΜερικÝς φορÝς φανταζüτανε πως εßχε πεθÜνει με τον ΓκÝιτζ και περιπλανιüταν απü τüτε σαν φÜντασμα. Δεν Þταν αλÞθεια, üμως. ΜικρÜ πρÜγματα του το θυμßζανε συνεχþς. üπως ο λαιμüς του ο πιασμÝνος και πονεμÝνος απü τον τρüπο που κοιμüταν, Þ ο κρýος αÝρας που περνοýσε απü τη τρýπα του πουκαμßσου του.
     ¸νας φýλακας του σιδηροδρüμου, που τονε λÝγανε Λßμα, εßχε πιÜσει τον Κßλιαν και τον ΓκÝιτζ να κοιμοýνται μαζß κÜτω απü τη κοινÞ κουβÝρτα τους, κρυμμÝνοι σ' Ýνα υπüστεγο. Τους εßχε ξυπνÞσει με κλωτσιÝς και τους εßχε διατÜξει κοφτÜ να πÜρουνε δρüμο. ¼ταν δεν ανταποκρßθηκαν Üμεσα στις προσταγÝς του, χτýπησε τον ΓκÝιτζ στο πßσω μÝρος του κεφαλιοý με το γκλομπ, ρßχνωντÜς τον στα γüνατα. Τις επüμενες μÝρες, üταν ο ΓκÝιτζ ξυπνοýσε τα πρωινÜ, Ýλεγε στον Κßλιαν üτι τον Ýβλεπε διπλü. Το θεþροýσε αστεßο, κÜθüταν εκεß που βρισκüτανε για λßγο, γυρνοýσε το κεφÜλι του σαν σβοýρα, απü τη μια μεριÜ στην Üλλη και γελοýσε βλÝποντας τον κüσμο να διπλασιÜζεται. ¸πρεπε να ανοιγοκλεßνει πολλÝς φορÝς και να τρßβει τα μÜτια του καλÜ, πριν καθαρßσει η üρασÞ του ξανÜ.
     ¾στερα, τρεις μÝρες μετÜ απü αυτü που συνÝβη με τον Λßμα, ο ΓκÝιτζ Üρχισε να πÝφτει. Υποτßθεται θα περπατοýσαν μαζß και τüτε ο Κßλιαν διαπßστωνε ξαφνικÜ üτι περπατοýσε μüνος. Κοιτοýσε πßσω κι Ýβλεπε τον ΓκÝιτζ να κÜθεται στο Ýδαφος, με πρüσωπο κατÜσπρο σαν κερß, γεμÜτο πανικü. ΣταμÜτησαν σ' Ýνα μÝρος του πουθενÜ, üπου δεν υπÞρχε τßποτα ολüγυρα, να ξεκουραστοýνε μια μÝρα, αλλÜ δεν Ýπρεπε να σταματÞσουν, ο Kßλιαν Ýπρεπε να εßχε επιμεßνει να μη σταματÞσουν. ¸πρεπε να εßχανε πÜει κÜπου που να υπÞρχε σßγουρα γιατρüς. Τþρα το Þξερε πια καλÜ. Το επüμενο πρωß ο ΓκÝιτζ Þταν νεκρüς με μÜτια ορθÜνοιχτα και πρüσωπο με ακüμα ζωγραφισμÝνη την Ýκπληξη πÜνω στα χλωμιασμÝνα χαρακτηριστικÜ του, εκεß στο ανÜχωμα του κολπßσκου.
     ΜÝρες αργüτερα, ο Kßλιαν Üκουσε Üλλους Üντρες να μιλÜνε στις πρüχειρες κατασκηνþσεις, για Ýναν αστυνομικü του σιδηροδρüμου που τονε λÝγανε Λßμα Σλιμ. Απü τις περιγραφÝς τους μÜντεψε πως αυτüς Þταν ο Üνθρωπος που εßχε χτυπÞσει τον ΓκÝιτζ. Ο Λßμα Σλιμ εßχε πυροβολÞσει συχνÜ λαθρεπιβÜτες Þ καταπατητÝς. Μια φορÜ εßχε αναγκÜσει απειλþντας τους με τ' üπλο του, μερικοýς Üνδρες να πÝσουν απü Ýνα τρÝνο που Ýτρεχε με ογδüντα χλμ./þρα. Ο Λßμα Σλιμ Þτανε διÜσημος για τα πρÜγματα που εßχε κÜνει. ΔιÜσημος σε αλÞτες üπως αυτüς, φυσικÜ, Ýτσι κι αλλιþς. ΥπÞρχε Ýνας Üλλος, επßσης φýλακας σιδηροδρüμων, στον σταθμü του Νüρθαμπτον, που τον Ýλεγαν ¢ρνολντ Τσοκ. Μερικοß ισχυρßζονταν üτι Þτανε τüσο κακüς üσο κι ο Λßμα Σλιμ -ßσως χειρüτερος-, γι' αυτü ο Κßλιαν δεν Þθελε να πÜει εκεß.
     ¸πειτα απü πολλÞν þρα στεκÜμενος στη μισÜνοιχτη συρþμενη πüρτα του βαγονιοý, Ýνιωσε το τραßνο να επιβραδýνει. Ο Κßλιαν δεν Þξερε γιατß, δεν εßχε καλÞ ορατüτητα εκεß που στεκüταν και δεν υπÞρχε καμμιÜ πüλη μπροστÜ που φαßνεται. ºσως πλησßαζαν Ýναν διακüπτη αλλαγÞς σοδηροτροχιþν. ΑναρωτÞθηκε αν το τραßνο θα σταματοýσε εντελþς, αλλÜ δεν σταμÜτησε και μετÜ απü μερικÜ δευτερüλεπτα με ελαττωμÝνη ταχýτητα, με μια σειρÜ γρÞγορων βßαιων κραδασμþν, Üρχισε να επιταχýνει ξανÜ. Ο Κßλιαν πÞδηξε. Δεν πÞγαινε τüσο σιγÜ πια, χτýπησε δυνατÜ το αριστερü του πüδι πÝφτωντας κι Ýνα χαλßκι γλßστρησε κÜτω απü τη φτÝρνα του. Το πüδι στραμπουλßχτηκε απü το βÜρος της πτþσης του κι Ýνας οξýς πüνος διαπÝρασε τον αστρÜγαλο του. Δεν φþναξε ακüμα κι üταν Ýπεσε με τη μοýρη πÜνω σε μια βρεγμÝνη βοýρτσα.

      ¹ταν Οκτþβρης Þ ΝοÝμβρης τÜχα, ο Κßλιαν δεν Þξερε ακριβþς και στο δÜσος δßπλα στις γραμμÝς του τραßνου Þταν Ýνα χαλß απü νεκρÜ φýλλα σε χρþματα σκουριÜς και βουτýρου, που κουτσαßνοντας τα προσπÝρασε. Τα φýλλα δεν εßχανε πÝσει ακüμα üλα απü τα δÝντρα. Ποý και ποý υπÞρχε μια λÜμψη απü κατακüκκινο Þ με ραβδþσεις απü μωβ-πορτοκαλß. Μια ψυχρÞ κι υγρÞ λευκÞ ομßχλη εßχε πÝσει χαμηλÜ στο Ýδαφος ανÜμεσα στους κορμοýς της σημýδας και της ερυθρελÜτης. ΚÜθισε σ' Ýνα βρεγμÝνο κοýτσουρο για λßγο και μÜλαξε τον αστρÜγαλü του απαλÜ με τα χÝρια, μÝχρι που ο Þλιος ανÝβηκε πιο ψηλÜ, διαλýοντας τη πρωινÞ ομßχλη. Τα παποýτσια του Þταν σκισμÝνα και πιασμÝνα με βρþμικες λουρßδες και τα δÜχτυλα των ποδιþν του Þτανε τüσο κρýα που εßχανε σχεδüν μουδιÜσει. Ο ΓκÝιτζ εßχε καλλßτερα παποýτσια, αλλÜ του τα εßχε αφÞσει, -üπως εßχε αφÞσει τη κουβÝρτα. ΠροσπÜθησε τüτε να προσευχηθεß πÜνω στο πτþμα του ΓκÝιτζ, αλλÜ δεν μπüρεσε να θυμηθεß τßποτα απü την Αγßα ΓραφÞ, εκτüς απü μια πρüταση που Ýγραψε κÜποτε η Μαρßα, κρατþντας üλα αυτÜ τα πρÜγματα στη καρδιÜ της κι αυτÞ Þταν απü τη γÝννηση του Ιησοý και δεν εßχε τßποτα να κÜνει με Ýνα νεκρü.
     Εßχε ζεστÜνει η μÝρα, αν κι Þταν ακüμα δροσιÜ κÜτω απü τις σκιÝς των πεýκων, üταν ο Kßλιαν στÜθηκε επιτÝλους. Ακολοýθησε το μονοπÜτι μÝχρι που ο αστρÜγαλος του πüνεσε πολý Üσχημα για να συνεχßσει κι Ýπρεπε να καθßσει στο ανÜχωμα να ξεκουραστεß ξανÜ. Τþρα εßχε πρηστεß Üσχημα κι üταν το πÜτησε με το βÜρος του, Ýνιωσε Ýναν πικρü, ηλεκτρικü πüνο να περνÜ μÝσα απü το κüκκαλο. ΠÜντα εμπιστευüταν τον ΓκÝιτζ να ξÝρει πüτε να πηδÞξει απü Ýνα βαγüνι. Εßχε εμπιστοσýνη στον ΓκÝιτζ που Ýδειχνε να ξÝρει τα πÜντα.
     ΥπÞρχε Ýνα λευκü αγροτικü σπßτι ανÜμεσα στα δÝντρα. Ο Κßλιαν το εßδε, σκÝφτηκε τον πüνο στον αστρÜγαλο, αλλÜ μετÜ σÞκωσε το κεφÜλι και κοßταξε ξανÜ στα δÝντρα. Στον κορμü ενüς κοντινοý πεýκου, κÜποιος εßχε σπÜσει λßγο φλοιü, εßχε σκαλßσει Ýνα Χ στο ξýλο κι εßχε τρßψει κÜρβουνο στο Χ, þστε να ξεχωρßζει μαýρο. Δεν υπÞρχαν μυστικÜ σÞματα hobo üπως εßπανε κÜποιοι, Þ αν υπÞρχαν, ο Kßλιαν δεν Þξερε τι Þταν κι οýτε ο ΓκÝιτζ. ¸να Χ σαν αυτü, üμως, μερικÝς φορÝς σÞμαινε üτι θα μποροýσε να πÜρει κÜτι για φαγητü σ' Ýνα μÝρος. ¸νιωθε Þδη Ýντονα Ýνα τερÜστιο κενü στο στομÜχι.
 -"Γεια σας, κυρßα", εßπε ο Kßλιαν. "ΠεινÜω. Αναρωτιüμουν αν θα μποροýσα να φÜω κÜτι. ºσως μια μπουκιÜ φρυγανιÜ".
 -"Δεν Ýχεις φÜει πουθενÜ πρωινü";
 -"¼χι, κυρßα".

 -"Δßνουνε πρωινü στην ΕυλογημÝνη ΚαρδιÜ. Δεν το ξÝρεις";
 -"Κυρßα, δεν ξÝρω καν που εßναι".
     Τονε κοßταξε για λßγο σκεπτικÞ. ¸πειτα αποφÜσισε...
 -"Θα σου κÜνω Ýνα τοστ. Μπορεßς επßσης να Ýχεις κι αυγÜ αν θες. Τα θες";

 -"ΚαλÜ. ΥποθÝτω üτι αν τα φτιÜχνατε, δεν θα τα πετοýσα στο δρüμο".
     Αυτü Ýλεγε πÜντα ο ΓκÝιτζ üταν του προσφÝρονταν περισσüτερα απü üσα ζητοýσε κι Ýκανε τις νοικοκυρÝς να γελÜνε, αλλÜ εκεßνη δεν γελοýσε, ßσως επειδÞ δεν Þταν ο ΓκÝιτζ και δεν ακουγüταν το ßδιο προερχüμενο απü αυτüν. Αντßθετα, εκεßνη Ýγνεψε για Üλλη μια φορÜ κι εßπε:
 -"ΕντÜξει. Σκοýπισε τα πüδια σου στο-" Κοßταξε τα παποýτσια του μÝνοντας σιωπηλÞ για μια στιγμÞ. "Δες! ΑυτÜ τα παποýτσια... Μüλις μπεις, βγÜλε αυτÜ τα παποýτσια κι Üστα δßπλα στη πüρτα".

 -"ΜÜλιστα κυρßα".
     Κοßταξε ξανÜ κι εßδε τρßα κορßτσια πριν ανÝβει τα σκαλιÜ, αλλÜ Þτανε γυρισμÝνα με τη πλÜτη και δεν του δþσανε σημασßα. ΜπÞκε κι Ýβγαλε τα παποýτσια του, περνþντας το παγωμÝνο κουρÝλι τους στα βρþμικα γυμνÜ πüδια του. ΥπÞρχε μια περßεργη αßσθηση ενοχλητικοý τσιμπÞματος στον αστρÜγαλο κÜθε φορÜ που πατοýσε το αριστερü του πüδι. ΜÝχρι να καλοκÜτσει υπÞρχαν Þδη αυγÜ που χοχλÜζανε στο τηγÜνι.
 -"ΞÝρω πþς κατÝληξες στη πßσω πüρτα μου. ΞÝρω γιατß σταμÜτησες στο σπßτι μου. Για τον ßδιο λüγο που üλοι οι Üλλοι Üντρες σταματοýν εδþ", εßπε, κι εκεßνος σκÝφτηκε πως επρüκειτο να του πει κÜτι για το δÝντρο με το Χ πÜνω, αλλÜ εκεßνη δεν το Ýκανε. ΣυνÝχισε: "Εßναι επειδÞ το τραßνο πÜει λßγο πιο αργÜ μπαßνοντας σ' αυτÞ τη διασταýρωση, Ýνα τÝταρτο του μιλßου πßσω μας κι üλοι πηδÜτε για να μη χρειαστεß να δεßτε τον ¢ρνολντ Τσοκ στο Νüρθαμπτον. Αυτü δεν εßναι; ΠÞδηξες κι εσý στη διασταýρωση";
 -"Ναι κυρßα".
 -"Εξ αιτßας του ¢ρνολντ Τσοκ";
 -"Ναι κυρßα. ¢κουσα πως εßναι κÜποιος που θα 'θελες ν' αποφýγεις...".
  -"ºσα μüλις Ýχει τη φÞμη που Ýχει, λüγω του επωνýμου του. Ο ¢ρνολντ Τσοκ δεν αποτελεß κßνδυνο για κανÝναν. Εßναι γÝρος και χοντρüς κι αν κÜποιος απü σας το 'βαζε στα πüδια, πιθανüτατα θα λιποθυμοýσε στη προσπÜθεια να σας πÜρει στο κυνÞγι. ¼χι πως Ýχει τρÝξει και ποτÝ. Μπορεß να τρÝξει κÜπου, αν Üκουγε üτι πουλÜνε δυο μπιφτÝκια μια δεκÜρα ", εßπε. "¢κου τþρα: Αυτü το τραßνο πÜει με 30 χιλιüμετρα την þρα üταν περνα τη διασταýρωση. Δεν καθυστερεß καθüλου. Το να πηδÜς απü 'κεß εßναι πολý πιο επικßνδυνο απü το να μπεις στο σταθμü του Νüρθαμπτον".
 -"Ναι, κυρßα", εßπε κι Ýτριψε το αριστερü του πüδι.
 -"¹τανε κι Ýνα γκαστρωμÝνο κορßτσι που προσπÜθησε να πηδÞξει εκεß πÝρυσι, Ýπεσε σ' Ýνα δÝντρο κι Ýσπασε το λαιμü της. Ακοýς";
 -"Ναι κυρßα".
 -"¸να γκαστρωμÝνο κορßτσι. Ταξßδευε με τον Üντρα της. Θα 'πρεπε να τη περÜσεις τη διασταýρωση. ΕνημÝρωσε και τους Üλλους üτι εßναι καλλßτερα να μÝνουνε στο τραßνο μÝχρι αυτü να σταματÞσει τελεßως. Εδþ εßναι τα αυγÜ σου. Σου αρÝσει και μαρμελÜδα σ' αυτü το τοστ";
 -"Αν δεν υπÜρχει πρüβλημα, κυρßα. Ευχαριστþ κυρßα. Δεν μπορþ να σας πω πüσο üμορφα μου μυρßζει αυτü".
     Ακοýμπησε στον πÜγκο της κουζßνας κρατþντας τη σπÜτουλÜ της και τον κοßταζε να τρþει. Δεν μßλησε, αλλÜ Ýτρωγε λαßμαργα και γρÞγορα κι üλο αυτü το διÜστημα τον κοßταζε και δεν εßπε τßποτα.
 -"Λοιπüν", εßπε üταν τελεßωσε. "Θα βÜλω μερικÜ ακüμη στο τηγÜνι για σÝνα".
 -"Δεν πειρÜζει. ¹ταν αρκετÜ..."
 -"Δεν τα θÝλεις";
Δßστασε, αβÝβαιος πþς ν' απαντÞσει, Þτανε πολý δýσκολη ερþτηση. "Τα θÝλει!", εßπε στον εαυτü της κι Ýριξε Üλλα δυο αυγÜ στο τηγÜνι.
 -"Φαßνομαι τüσο πεινασμÝνος";
 -"Δεν εßναι σωστÞ η λÝξη που περιγραφεις τον εαυτü σου. ¸μοιαζες αδÝσποτο σκυλß Ýτοιμο να ορμÞξει σε σκουπιδοντενεκÝδες, να βρεß κÜτι να φÜει".
     ¼ταν του 'βαλε το πιÜτο μπροστÜ, της εßπε:
 -"Αν υπÜρχει κÜτι που μπορþ να κÜνω για να σας το ξεπληρþσω, κυρßα, θα χαρþ να το κÜνω".

 -"Σ' ευχαριστþ. Δεν κÜνει τßποτα".
 -"ΜακÜρι να σκεφτεßτε κÜτι. Εκτιμþ που μου ανοßξατε τη κουζßνα σας Ýτσι απλÜ. Δεν εßμαι κανÜς παταχτσÞς αλÞτης. Δεν με τρομÜζει η δουλειÜ".
 -"Απü ποý εßσαι";
 -"Μισοýρι".

 -"Σε νüμιζα νüτιο. ¸χεις αστεßα προφορÜ. Ποý πας";
 -"Δεν ξÝρω", εßπε.
     Δεν τον ρþτησε τßποτα Üλλο, στÜθηκε στον πÜγκο με τη σπÜτουλα της και τον ξανÜκοßταξε üσο Ýτρωγε. ΜετÜ βγÞκε Ýξω και τον Üφησε μüνο στη κουζßνα. ¼ταν τελεßωσε αυτüς, κÜθισε στο τραπÝζι αβÝβαιος για το τß να κÜνει Þ αν Ýπρεπε να φýγει. Ενþ προσπαθοýσε ν' αποφασßσει, εκεßνη επÝστρεψε, κρατþντας Ýνα ζευγÜρι χαμηλÝς μαýρες μπüτες στο Ýνα χÝρι, Ýνα ζευγÜρι μαýρες κÜλτσες στο Üλλο.
 -"ΒÜλε αυτÝς και δες αν ταιριÜζουν", εßπε.
 -"¼χι, κυρßα. Δεν μπορþ... "

 -"Μπορεßς και θα το κÜνεις. Φüρα τες! Τα πüδια σου φαßνονται στο σωστü νοýμερο..."
     Φüρεσε τις κÜλτσες και τρÜβηξε τις μπüτες πÜνω τους. ΑπαλÜ πÝρασε και το αριστερü του πüδι, αλλÜ εξακολουθοýσε να πονÜ ενοχλητικÜ ο αστρÜγαλος. ΑναστÝναξε βαθιÜ.
 -"Συμβαßνει κÜτι σ' αυτü το πüδι;", τονε ρþτησε.
 -"Το στραμποýληξα μÜλλον".

 -"ΠÞδηξες απ' το τραßνο στη διασταýρωση";
 -"Ναι κυρßα".
     Κοýνησε το κεφÜλι της με λýπη.
 -"Κι Üλλοι θα πεθÜνουν εκεß. ¼λ' αυτÜ απü φüβο για Ýναν παχý γÝρο μ' Ýξι δüντια στο στüμα".

     Οι μπüτες Þτανε λßγο χαλαρÝς, ßσως Ýνα νοýμερο πιο μεγÜλες. ¸να φερμουÜρ υπÞρχε στο εσωτερικü κÜθε μπüτας. Το δÝρμα Þταν μαýρο και καθαρü και μüνο λßγο γρατζουνισμÝνο στις Üκρες. ΜοιÜζανε σαν να μην εßχανε φορεθεß σχεδüν καθüλου πριν.
 -"Πþς σου εßναι";
 -"ΚαλÝς. Δεν μπορþ να τις Ýχω üμως. Εßναι καινοýργιες".
 -"Λοιπüν, δεν μου κÜνουν καλü κι ο Üντρας μου
δεν τις χρειαζεται πια. ΠÝθανε τον Ιοýλιο".
 -"Συγγνþμη... λυπÜμαι..."

 -"Κι εγþ... πολý", εßπε χωρßς καμμßα αλλαγÞ στο πρüσωπü της. "Θα 'θελες λßγο καφÝ; Δεν σου πρüσφερα καφÝ... ".
     Μη παßρνοντας απÜντηση κατÜλαβε... σερβßρισε δυο φλυτζÜνια κι Ýκατσε στο τραπÝζι.
 -"ΠÝθανε σε ατýχημα με φορτηγü", εßπε. "¹ταν Ýνα φορτηγü WPA, που ξÝφυγε απü τη πορεßα του. Δεν Þταν ο μüνος που πÝθανε. Μαζß του σκοτþθηκαν Üλλοι πÝντε Üνδρες. ºσως διÜβασες γι' αυτü. Το γρÜψανε πολλÝς εφημερßδες".
     Δεν απÜντησε, Ýνευσε αρνητικÜ.
 -"Οδηγοýσε ο σýζυγüς μου. ΚÜποιοι εßπανε πως Ýφταιγε αυτüς, που Þταν απρüσεκτος στο τιμüνι. Το ερεýνησαν. ΥποθÝτω πως ßσως Ýφταιγε αυτüς". Σþπασε για λßγο και μετÜ εßπε: "Το μüνο καλü με το θÜνατü του εßναι üτι δεν χρειÜζεται να κυκλοφορεß μ' αυτÞ την ενοχÞ πÜνω του. Ζοýσε πÜντα με την ενοχÞ πως Ýφταιγε σε κÜτι -οτιδÞποτε κÜτι. Τον Ýτρωγε μÝσα του Þδη, κι αυτü το τελευταßο θα τον εßχε διαλýσει".
     Ο Kßλιαν θα 'θελε να 'ταν ο ΓκÝιτζ εδþ, εκεßνος θα 'ξερε τι να πει. Θα τη πλησßαζε στο τραπÝζι και θα της Üγγιζε το χÝρι. Ο Κßλιαν αντßθετα, καθüτανε μες στις μπüτες του νεκροý, παλεýοντας μÝσα του... ΤελικÜ ξÝσπασε δακρυσμÝνος:
 -"Τα πιο τρομερÜ πρÜγματα συμβαßνουν στους καλλßτερους ανθρþπους, στους πιο ευγενικοýς και τις περισσüτερες φορÝς, χωρßς να υπÜρχει λüγος. Εßναι απλÜ μια ηλßθια τýχη. Αν δεν ξÝρετε με βεβαιüτητα üτι Þτανε δικü του λÜθος, γιατß να νιþσετε χÜλια νομßζοντας üτι Þταν; Εßναι Þδη αρκετÜ δýσκολο να χÜσεις κÜποιον που σημαßνει τüσα για σÝνα, χωρßς üλ' αυτÜ".

 -"ΚαλÜ. Προσπαθþ να μη το σκÝφτομαι", εßπε. "Μου λεßπει, αλλÜ ευχαριστþ τον Θεü κÜθε βρÜδυ, για τα δþδεκα χρüνια που περÜσαμε μαζß. Ευχαριστþ τον Θεü για τις κüρες του. ΒλÝπω τα μÜτια του στα δικÜ τους".
 -"Ναι", εßπε.
 -"Δεν ξÝρουν τß να κÜνουνε. ΠοτÝ δεν Þτανε τüσο μπερδεμÝνες".
 -"Ναι", ξανÜπε.
     ΚÜθισαν για λßγο στο τραπÝζι και τüτε η γυναßκα εßπε:
 -"ΚοιτÜς το νοýμερü σου παντοý; Μπορþ να σου χαρßσω Ýνα απü τα πουκÜμισÜ του κι Ýνα παντελüνι, μαζß με τις μπüτες".

 -"¼χι, κυρßα. Δεν θα 'νιωθα καλÜ, παßρνοντας πρÜγματα απü 'σας που δεν μπορþ να πληρþσω".
 -"ΣταμÜτα αυτü το βιολß τþρα. Δεν μιλÜμε για αμοιβÞ εδþ. ΨÜχνω κÜθε μικρü κομμÜτι καλοý που μπορεß να βγει απü 'να τüσο κακü πρÜγμα. Θα 'θελα να σου τα δþσω. Αυτü θα με Ýκανε να νιþσω καλλßτερα!", εßπε και του χαμογÝλασε.
     Εßχαν
ε γκριζÜρει λßγο τα μαλλιÜ της, τα 'χε πιασμÝνα σε κþτσο πßσω, αλλÜ εκεß που καθüτανε τþρα φωτιζüταν απü μια υγρÞ λιακÜδα που τρýπωνε απü κÜποιο απ' τα παρÜθυρÜ της και τüτε πρüσεξε πρþτη φορÜ, üτι τα μαλλιÜ της Þτανε λευκüξανθα σαν τις κüρες της. Σηκþθηκε, κι αυτÞ ξαναβγÞκε. ¼σο Ýλειπε, εκεßνος καθÜρισε τα πιÜτα. Η γυναßκα επÝστρεψε σýντομα κρατþντας Ýνα χακß παντελüνι και τιρÜντες, Ýνα χοντρü και βαρý καρü πουκÜμισο και μια χοντρÞ φανÝλλα. Τον οδÞγησε στο υπνοδωμÜτιο που Þτανε πßσω απ' τη κουζßνα και τον Üφησε να ξεντυθεß...

     Το πουκÜμισο Þταν μεγÜλο και χαλαρü κι εßχε μιαν αμυδρÞ αντρικÞ μυρωδιÜ, üχι δυσÜρεστη στα ρουθοýνια του, επßσης μιαν ελαφριÜ μυρωδιÜ καπνοý πßπας. Ο Κßλιαν εßχε δει μια πßπα φτιαγμÝνη απü κορμü καλαμποκιοý, στο τζÜμι πÜνω απü τη σüμπα.
ΒγÞκε με τα βρþμικα και σκισμÝνα ροýχα του παραμÜσχαλα, νιþθοντας καθαρüς, φρÝσκος και πιο συνηθισμÝνος Üνθρωπος, Ýχοντας και γεμÜτο στομÜχι. Εκεßνη καθüτανε στο τραπÝζι κρατþντας Ýνα απü τα παλιÜ του παποýτσια. Χαμογελοýσε αμυδρÜ και ξεκολλοýσε το λασπωμÝνο περιτýλιγμα με λινÜτσα γýρω του.
 -"ΑυτÜ τα παποýτσια Ýχουνε τραβÞξει πολλÜ και κερδßσανε με το παραπÜνω τη ξεκοýρασÞ τους", εßπε ο Kßλιαν. "ΝτρÝπομαι πολý για τον τρüπο που τους φÝρθηκα".
     ΣÞκωσε το κεφÜλι της και χωρßς να μιλÞσει τονε κοßταξε στοχαστικÜ. Κοßταξε το παντελüνι του. Εßχε τυλßξει τις μανσÝτες του παντελονιοý πÜνω απü τους αστραγÜλους.
 -"Δεν Þμουνα σßγουρη αν Þταν στο νοýμερü σου Þ üχι", εßπε. "Νüμιζα πως Þσουνα πιο σωματþδης, αλλÜ δεν το πÝτυχα. ΣκÝφτηκα üτι ßσως μüνο η μνÞμη μου να κÜνει εκεßνον μεγαλýτερο".
 -"Λοιπüν, Þτανε τüσο μεγÜλος, üσο θυμÜστε".
 -"ΜοιÜζει να γßνεται μεγαλýτερος", εßπε. "¼σο απομακρýνομαι απ' αυτüν".
     Δεν μποροýσε να κÜνει τßποτα για να επιστρÝψει αυτÜ που της χρωστοýσε για τα ροýχα και το φαγητü. Του εßπε üτι το ΝορθÜμπτον Þτανε τρßα μßλια κι Ýπρεπε να πÜει τþρα, γιατß πιθανüτατα θα πεινοýσε ξανÜ μÝχρι να φτÜσει εκεß και θα υπÞρχε σßγουρα Ýνα μεσημεριανü γεýμα στην ΕυλογημÝνη ΚαρδιÜ της Παναγßας, üπου μποροýσε να πÜρει Ýνα μπολ με φασüλια και μßα φÝτα ψωμß. Του εßπε πως υπÞρχε Ýνα Χοýβερβιλ στην ανατολικÞ πλευρÜ του ποταμοý ΚονÝκτικατ, αλλÜ αν πÞγαινε, τον συμβοýλεψε να μη μεßνει πολý, γιατß συχνÜ κÜναν Ýφοδο και συχνÜ Üντρες συλλαμβÜνονταν για καταλÞψεις δημοσßων χþρων. Στη πüρτα, εßπε üτι Þταν καλλßτερο να συλληφθεß στο σταθμü του τραßνου παρÜ να προσπαθÞσει να πηδÞξει νωρßς απü το βαγüνι με κανα φορτηγü-τραßνο που πÞγαινε πολý γρÞγορα. Εßπε üτι δεν Þθελε να πηδÞξει απü Üλλα τραßνα, εκτüς απü τα σταματημÝνα, Þ απλþς σαν επιβÜτης τους. Μπορεß να του τýχει κÜτι χειρüτερο απü Ýνα στραμπουληγμÝνο αστρÜγαλο την επüμενη φορÜ. ¸γνεψε καταφατικÜ και ρþτησε ξανÜ αν μποροýσε να κÜνει κÜτι για κεßνη. Εßπε üτι του εßχε Þδη πει τß θα μποροýσε να κÜνει για κεßνη.
     ¹θελε να της πιÜσει το χÝρι. Ο ΓκÝιτζ θα της Ýπιανε το χÝρι και θα υποσχüταν να προσευχηθεß για κεßνη και τον Üντρα που 'χε χÜσει. ¹θελε να μποροýσε να της πει για τον ΓκÝιτζ. Ο Kßλιαν διαπßστωσε ωστüσο, πως αδυνατοýσε να σηκþσει τα χÝρια του να της αγγßξει το χÝρι Þ να την αγγßξει με οποιονδÞποτε τρüπο και δεν εμπιστεýτηκε τη σπασμÝνη φωνÞ του για να μιλÞσει. ΣυχνÜ συνθλßβοταν απü την ευπρÝπεια των Üλλων, που δεν εßχανε σχεδüν τßποτα κι οι ßδιοι. ΜερικÝς φορÝς Ýνιωθε τη καλωσýνη τους τüσον ισχυρÞ, που νüμιζε üτι θα του ρÜγιζε κÜποιο λεπτü εσωτερικü κομμÜτι.
     Καθþς διÝσχιζε την αυλÞ στο δρüμο, με τα νÝα του ροýχα, Ýριξε μια ματιÜ στα δÝντρα κι εßδε τα δυο κορßτσια ανÜμεσα στις φτÝρες. ΣτÝκονταν τþρα κι η καθεμιÜ τους κρατοýσε Ýνα μπουκÝτο με ξεθωριασμÝνα παλιÜ λουλοýδια και κοιτοýσανε στο χþμα. ΣταμÜτησε και τις παρακολουθοýσε, περßεργος για το τß κÜνανε, τß Þτανε στο Ýδαφος πÝρα ​​απ' τις φτÝρες που δεν μποροýσε να δει. Καθþς στεκüταν εκεß κι οι δýο γýρισαν το κεφÜλι -πρþτα το μεγαλýτερο κορßτσι και μετÜ η μικρüτερη αδερφÞ της, üπως πριν- και τον κοßταξανε.
     Ο Κßλιαν χαμογÝλασε αβÝβαια και διÝσχισε κουτσαßνοντας την αυλÞ, προς το μÝρος τους. ΠÝρασε μÝσα απü τις δροσερÝς υγρÝς φτÝρες για να τις πλησιÜσει. Λßγο πριν απü το σημεßο που στÝκονταν τα κορßτσια υπÞρχε Ýνα κομμÜτι καθαρισμÝνου εδÜφους και στο Ýδαφος Ýνας μαýρος σÜκκος. Στο σÜκκο Þτανε ξαπλωμÝνο Ýνα τρßτο κορßτσι, το νεüτερο απ' τα τρßα, φορþντας Ýνα λευκü φüρεμα με δαντÝλες ραμμÝνες στο γιακÜ και στα μανßκια. Τα λευκÜ κοκκαλιÜρικα χÝρια της Þτανε διπλωμÝνα στο στÞθος της κρατþντας σφιχτÜ Ýνα μικρü μπουκÝτο. Τα μÜτια της Þτανε κλειστÜ. Οι μýες στο πρüσωπü της Ýτρεμαν καθþς πÜλευε να μη χαμογελÜσει. Δεν Þταν πÜνω απü πÝντε ετþν. ¸να στεφÜνι απü ξερÝς μαργαρßτες γýρω απü τα ξανθÜ μαλλιÜ της. ¸νας σωρüς απü νεκρÜ μαραμÝνα λουλοýδια στα πüδια της, μια Βßβλος ανοιχτÞ στο πλευρü της.
 -"Η αδερφÞ μας, ΚÝιτ, εßναι νεκρÞ", εßπε το μεγαλýτερο κορßτσι.
 -"Τþρα θα 'χουμε την ανÜστασÞ της", εßπε η μεσαßα κüρη.
     Η ΚÝιτ Ýμενε πολý ακßνητη πÜνω το σÜκκο. Τα μÜτια της παρÝμειναν κλειστÜ, αλλÜ Ýπρεπε να δαγκþνει τα χεßλη για να μη χαμογελÜσει.
 -"ΘÝλετε να παßξετε;" ρþτησε η μεσαßα κüρη. "ΘÝλετε να παßξετε μαζß μας το παιχνßδι; Θα μποροýσατε να ξαπλþσετε. Θα μποροýσατε να εßστε ο νεκρüς, θα μποροýσαμε να σας σκεπÜσουμε με λουλοýδια, να διαβÜσουμε απü τη Βßβλο και να ψÜλλουμε το "Πιο κοντÜ ο Θεüς μας σε σÝνα".
 -"Εγþ θα κλÜψω", εßπε το μεγαλýτερο κορßτσι. "Μπορþ να κÜνω τον εαυτü μου να κλÜψει üποτε θÝλω".
     Ο Κßλιαν κοντοστÜθηκε. Κοßταξε το κορßτσι στο Ýδαφος και μετÜ τις δυο πενθοýσες. Εßπε στο τÝλος:
 -"Δεν πιστεýω πως αυτü εßναι το εßδος του παιχνιδιοý μου. Δεν θÝλω να εßμαι ο νεκρüς".

     Το μεγαλýτερο κορßτσι τονε κοßταξε πÜνω ως κÜτω κι ýστερα κατÜ πρüσωπο.
 -"Γιατß;", ρþτησε. "Θα σας ταßριαζε γÜντι ο ρüλος...".

==========================

                         Η ΓραφομηχανÞ Της ΣεχραζÜτ

     Ο πατÝρας της ¸λενας κατÝβαινε στο υπüγειο κÜθε βρÜδυ, μετÜ τη δουλειÜ, για üσο μποροýσε να θυμηθεß και δεν ανÝβαινε παρÜ μüνο üταν γÝμιζε τρεις σελßδες στην ηλεκτρικÞ γραφομηχανÞ IBM, που 'χε αγορÜσει στο κολλÝγιο, üταν ακüμα πßστευε üτι κÜποτε θα Þτανε διÜσημος συγγραφÝας. Εßχε πεθÜνει εδþ και τρεις μÝρες πριν η κüρη του ακοýσει τη γραφομηχανÞ, τη συνηθισμÝνη þρα: Ýνα εκρηκτικü και γοργü πληκτρολüγημα, που ακολουθοýσε σιωπÞ αναμονÞς κι ακουγüτανε μüνο το ηλßθιο γουργοýρισμα της μηχανÞς.
     Η ¸λενα κατÝβηκε τα σκαλιÜ στο σκοτÜδι, με τα τρεμÜμενα πüδια της να μη μποροýν να τη κρατÞσουν. Το μηχÜνημα της IBM γÝμιζε το σκοτÜδι που μýριζε μοýχλα, Ýτσι η ßδια η θλßψη Ýδειξε να δονεßται με ηλεκτρικü ρεýμα, üπως πριν απü μια καταιγßδα. ¸φτασε στη λÜμπα δßπλα στη γραφομηχανÞ του πατÝρα της και την Üναψε ακριβþς τη στιγμÞ που ο επιλογÝας ξÝσπασε σ' Ýνα Üλλο φρενÞρες πληκτρολüγημα. Οýρλιαξε και μετÜ οýρλιαξε ξανÜ σαν εßδε τα πλÞκτρα να κινοýνται μüνα τους, η χρωμιωμÝνη γραφßδα να χτυπÜ επßμονα στον Üδειο πßνακα.
     Τη πρþτη φορÜ που η ¸λενα εßδε τη γραφομηχανÞ να δουλεýει μüνη της, σκÝφτηκε üτι θα μποροýσε να 'χε λιποθυμÞσει απü το σοκ. Η μητÝρα της παραλßγο να λιποθυμÞσει κι αυτÞ, üταν η ¸λενα της την Ýδειξε, το επüμενο βρÜδυ. ¼ταν η γραφομηχανÞ Üρχισε να χτυπÜ και να γρÜφει, η μητÝρα της ¸λενας σÞκωσε τα χÝρια ψηλÜ φωνÜζοντας με τρεμÜμενα κÜτω τα πüδια της. Η ¸λενα Ýπρεπε να τη πιÜσει απü το μπρÜτσο για να μην πÝσει. ΑλλÜ σε λßγες μÝρες το συνÞθισαν και μετÜ Þτανε κÜτι... συναρπαστικü. Η μητÝρα της εßχε την ιδÝα να προσθÝσει χαρτß, λßγο πριν ξεκινÞσει η γραφομηχανÞ στις 8 μμ. Η μητÝρα της Þθελε να δει τß τους Ýγραφε, αν Þταν Ýνα μÞνυμα γι' αυτÝς απü 'δω και πÝρα, üπως: "Ο τÜφος μου εßναι κρýος. Σ' αγαπþ και μου λεßπεις", π.χ. ¹ταν üμως ακüμα Ýνα μικρü διÞγημÜ του. Δεν ξεκινοýσε καν απü την αρχÞ. Ξεκινοýσε απü τη μÝση κι ακριβþς στη μÝση μιας πρüτασης. ¹ταν η μητÝρα της ¸λενας, που σκÝφτηκε να καλÝσει τις τοπικÝς ειδÞσεις.
     ¸νας παραγωγüς απü το κανÜλι, που Þρθε για να δει τη γραφομηχανÞ, Ýμεινε μÝχρι να ενεργοποιηθεß το μηχÜνημα κι Ýγραψε μερικÝς προτÜσεις, στη συνÝχεια σηκþθηκε κι ανÝβηκε φουριüζος τις σκÜλες. Η μητÝρα της ¸λενας Ýσπευσε να τον ακολουθÞσει, γεμÜτη αγωνιþδεις ερωτÞσεις.
 -"ΤηλεχειριστÞριο", εßπε ο παραγωγüς, χαμηλüφωνα. Κοßταξε πßσω πÜνω απü τον þμο της με μια χαμÝνη Ýκφραση. "Πüτε θÜψατε τον Üντρα σας, κυρßα";
 -"Πριν απü μα εβδομÜδα. Τß τρÝχει με 'σας";
     Κανεßς απ' τους Üλλους τηλεοπτικοýς σταθμοýς δεν ενδιαφÝρθηκε. Ο τýπος στην εφημερßδα εßπε üτι δεν εßναι ενδιαφÝρον θÝμα και δεν εßναι το αντικεßμενü τους. Ακüμα και κÜποιοι συγγενεßς τους υποψιÜστηκαν üτι Þταν μια κακüγουστη φÜρσα. Η μητÝρα της ¸λενας πÞγε για ýπνο κι Ýμεινε εκεß για αρκετÝς εβδομÜδες, καταβεβλημÝνη απü μια τρομερÞ ημικρανßα, απογοητευμÝνη και συγκεχυμÝνη. Και στο υπüγειο, κÜθε βρÜδυ, η γραφομηχανÞ δοýλευε, γεμßζοντας λÝξεις στο χαρτß με θορυβþδικα πληκτρολογÞματα.
     Η κüρη του νεκροý παρακολουθοýσε την ΙBM. ¸μαθε πüτε πρÝπει της βÜζει νÝο χαρτß, Ýτσι þστε κÜθε βρÜδυ το μηχÜνημα να γρÜφει τρεις νÝες σελßδες στο διÞγημα, üπως ακριβþς üταν ζοýσε ο πατÝρας της. Στη πραγματικüτητα, το μηχÜνημα φÜνηκε να την περιμÝνει κÜθε βρÜδυ, να ηχεß μ' Ýναν ευχÜριστο τρüπο, ως τη στιγμÞ που θα 'χε Ýνα καινοýριο ​​φýλλο χαρτß, να το γεμßσει με μελανßσιες λÝξεις.
     Πολý καιρü μετÜ, που κανεßς Üλλος δεν σκεφτüτανε τη γραφομηχανÞ, η ¸λενα συνÝχισε να πηγαßνει στο υπüγειο τη νýχτα, να' ακοýει ραδιüφωνο, να διπλþνει ροýχα και να περνÜ νÝο φýλλο χαρτιοý στην IBM üταν Þταν απαραßτητο. ¹ταν Ýνας απλüς τρüπος για να της περνÜ η þρα, ανüητος και γλυκüς, μÜλλον σαν να επισκεπτüτανε τον τÜφο του πατÝρα της κÜθε μÝρα για να αφÞσει λßγα φρÝσκα λουλοýδια.
     Επßσης, της Üρεσε να διαβÜζει τις ιστορßες üταν τελεßωναν. Ιστορßες για μÜσκες και μπÝιζμπολ, πατÝρες και τα παιδιÜ τους... και φαντÜσματα. ΜερικÝς απ' αυτÝς Þταν ιστορßες φαντασμÜτων. Της Üρεσαν περισσüτερο. Δεν Þταν αυτü το πρþτο πρÜγμα που Ýμαθε σε κÜθε κýκλο μαθημÜτων γι' αυτüματη γραφÞ; ΓρÜψε γι' αυτü που ξÝρεις; Το φÜντασμα στη μηχανÞ Ýγραφε για νεκροýς με μεγÜλη εξουσßα.
     ΜετÜ απü κÜμποσο καιρü, οι κορδÝλες για τη γραφομηχανÞ Þτανε διαθÝσιμες μüνο με ειδικÞ παραγγελßα. Τüτε ακüμη κι η IBM σταμÜτησε να τις φτιÜχνει. Η γραφομηχανÞ εßχε πια φθαρεß. Την αντικατÝστησε, αλλÜ μετÜ η κορδÝλλα γραφÞς Üρχισε να κολλÜει. ¸να βρÜδυ, σταμÜτησε με θüρυβο, δεν μποροýσε να προχωρÞσει κι Ýνας λιπαρüς καπνüς Üρχισε να βγαßνει απü κÜτω στον πÜτο του μηχανÞματος. Η γραφομηχανÞ χτυποýσε γρÜμμα το γρÜμμα, το Ýνα πÜνω στο Üλλο, μ' Ýνα εßδος τρελλÞς μανßας, μÝχρι η ¸λενα να καταφÝρει να σηκωθεß και να τη κλεßσει. Τη πÞγε σε κÜποιον που Þξερε να επισκευÜζει παλιÝς γραφομηχανÝς κι Üλλες συσκευÝς. Της την επÝστρεψε σε Üψογη κατÜσταση λειτουργßας, αλλÜ δεν Ýγραψε ποτÝ ξανÜ μüνη της. Στις τρεις εβδομÜδες που 'μεινε στο μαγαζß του μÜστορα, Ýχασε το συνÞθειü της.
     Σαν μικρü κορßτσι, η ¸λενα εßχε ρωτÞσει τον πατÝρα της γιατß πÞγαινε στο υπüγειο κÜθε βρÜδυ για να κÜνει ü,τι Ýκανε και της εßχε απαντÞσει üτι δεν μποροýσε να κοιμηθεß αν δεν Ýγραφε. Το να γρÜφει ζÝσταινε τη φαντασßα του για τη δημιουργßας μιας βραδιÜς γεμÜτης γλυκÜ üνειρα. Τþρα την ανησηχοýσε η ιδÝα πως ο θÜνατüς του μπορεß να Þταν ανÞσυχος, Üυπνος και ταραγμÝνος. ΑλλÜ δεν υπÞρχε καμμιÜ διαβεβαßωση γι' αυτü.
     ¹ταν τüτε στα εßκοσι üταν πÝθανε η μητÝρα της -μια δυστυχισμÝνη γριÜ, αποξενωμÝνη üχι μüνον απü την οικογÝνειÜ της αλλÜ κι απü ολüκληρο τον κüσμο- που αποφÜσισε να φýγει, πρÜγμα που σÞμαινε να πουλÞσει το σπßτι κι ü, τι υπÞρχε σ' αυτü. Δεν εßχε αρχßσει ακüμα καλÜ-καλÜ να τακτοποιεß την ακαταστασßα στο υπüγειο, üταν βρÝθηκε να κÜθεται στα σκαλιÜ, ξαναδιαβÜζοντας τις ιστορßες που 'χε γρÜψει ο πατÝρας της μετÜ το θÜνατü του. Στη ζωÞ του, εßχε εγκαταλεßψει τη πρακτικÞ της υποβολÞς του Ýργου του σε εκδüτες, εßχε κουραστεß απü την απüρριψη. ΑλλÜ η μεταθανÜτια δουλειÜ του φαινüτανε στο κορßτσι πολý πιο... ζωντανÞ απü τη προηγοýμενη δουλειÜ του κι οι ιστορßες του για στοιχειÜ και το αφýσικο φαßνονταν ιδιαßτερα συναρπαστικÝς. Τις επüμενες βδομÜδες, συγκÝντρωσε τα καλλßτερÜ του σ' Ýνα μüνο βιβλßο κι Üρχισε να το στÝλνει στους εκδüτες. Οι περισσüτεροι εßπαν üτι δεν υπÞρχε αγορÜ για νÝους συγγραφεßς χωρßς φÞμη, αλλÜ με τη πÜροδο του καιροý Üκουσε απü Ýναν εκδüτη, Ýνα μικροκαμωμÝνο τýπο που εßπε üτι του Üρεσαν, πως ο πατÝρας της εßχε μια καλÞ αßσθηση για το υπερφυσικü.
 -"Δεν εßχε;" του απÜντησε ενθουσιασμÝνα αυτÞ...
_____________________

    Η σελßδα αναγνþρισης εδþ θα μποροýσα να 'ναι πρþτη. Ο μüνος τρüπος που μπορþ να σκεφτþ ν' ανταποδþσω το ενδιαφÝρον σας εßναι με τη προσφορÜ αυτÞς της επιπλÝον ιστορßας. Ιστορßα που την Üκουσα πρþτη φορÜ απü φßλο μου στις εκδüσεις. Αγνοοýσε τις πολý σημαντικÝς λεπτομÝρειες, οπüτε δεν μπορþ να σας πω ποý εκδüθηκε τελικÜ το βιβλßο Þ πüτε Þ πραγματικÜ, κÜτι περισσüτερο σχετικÜ μ' αυτÞ τη περßεργη συλλογÞ. ΜακÜρι να 'ξερα περισσüτερα. Ως Üνθρωπος που γοητεýεται απü το Φανταστικü, θα 'θελα ν' αποκτÞσω Ýνα αντßγραφο. Δυστυχþς, ο τßτλος κι ο συγγραφÝας του απßθανου αυτοý βιβλßου δεν εßναι γνωστÜ.

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers