Παξοί τη 29/01/1675

Εν ονόματι της Αγίας Τριάδος, και της Κόρης Κοκόνας, προστάτιδος της νήσου

                                   ΠΡΟΙΚΟΣΥΜΦΩΝΟΝ

Της πρώτης μας κόρης Κατής, θυγατρός του Κωνσταντάκη και της μακαρίτισσας της γυναίκας του Πιπικίτσας, ήτις θα πάρη νόμιμον σύζυγον τον Ντεμογιαννάκην του Κωνσταντάκη, Μανωλάκη και της Πιπίτσας Βαρβαρίτσας.
Και εγώ και η μακαρίτισσα η γυναίκα μου Πιπίτσα δίνουμε την συγκατάθεσίν μας εις το να πάρη η κόρη μας Κατή νόμιμον σύζυγον τον Ντεμογιαννάκην του Κωνσταντάκη της Πιπίτσας Βαρβαρίτσας και να τον νέμηται ημέραν και νύκταν.
Εν πρώτοις δίνομαι από τα φύλλα της καρδιάς μας όλη μας την ευχή να τρισευτυχίσουν και να πολυχρονίσουν.
Δεύτερον τα τέσσερα εικονίσματα, το πρώτον εκ ξύλου δυνατού και άλλα τρία εξ αχυβάδος, τρία υποκάμισα τα δύο μικρά και το εν μεγάλο, δύο τσίτινα πανταλόνια γυναικεία παστρικά (ατρύπητα και ολόγερα). Δύο μεσοφόρια ολόγερα και μπουγαδιασμένα.
Ενάμισυ ζευγάρι σκάλτσες έως ότου γίνει ο γάμος έχει καιρόν να πλέξη και την άλλη για να γίνουν δυο ζευγάρια.
Ένα φουστάνι από τσίτι ριζωτό, άλλο από αβακόνε της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου.
Δύο πανταλόνια υφαντά, γερά, δύο καντήλια λαδιού, δύο ζευγάρια παπούτσια , το ένα μπαλωμένο, σαράντα πήχες βρακοζόνια, και μετά τον θάνατον του παππού μας άλλες τόσες.
Τρία κληγάδια.
Του γαμπρού μια σκούφια, να φορά βραδιά παρά βραδιά για να μην τρυπήσει γρήγορα.
Δυο τσουκάλια της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου, δυο φλυτζάνια του καφέ χωμάτινα, το ατημάλητο (ουροδοχείον) με δυο χέρια γερό, παστρικό και άπιαστο.
Τρεις βελόνες της σκάλτσας. Ένα ζέρφι χρωματιστό, ένα στρώμα μπαλωμένο της μακαρίτισσας της γιαγιάς μου, από καλαμόφυλλα.
Ένα λύχνον χωματένιον και ένα άλλο από τενεκέ.
Ένα κλειδί με μια κοιλίστρα γαιδάρου, τρία ρεάλια παράδες και άλλα πέντε άστρα , μαζί με όλα αυτά που τους κάνουν πρώτους νοικοκυραίους του νησιού μας, την μια κάμαρα του σπιτιού που κοιμόμαστε και άμα πεθάνω εγώ και ο παππούς της Κατής ολόκληρον το σπίτι μου.
Ακόμα δε και ταύτα:
Δυο κότες, ένα πετεινό, ένα κόσκινο κουκιά, ένα μερμεντέλι σπιτίσια μακαρόνια, και αν προφτάσουμε κάνουμεν και άλλα τόσα, δυο οκάδες ελιές, και πέντε οκάδες χαμάδα.
Όλα αυτά να τα κάνουν θάλασσα, να τρων, να πίνουν και να γλεντούν όλο το οκταήμερο γαμπρός και νύφη και όλο το συμπεθεριό και οι πιο κοντά γειτόνοι.
Εις δε τον γαμπρόν, την Κατήν μας με όλα της εντάξει.

                                              Ο πεθερός

                                 Κωνσταντάκης της Σμαραγδώς.
-----------------------------------------------------------------------------------------

18.4.1732 στο Τρίκερι:

Η χήρα του Ιαννάκη Τσόρμπαζη η Γαρούφω, έδωσε εις την θυγατέρα της μία φλοκοτή μία γουρούνα σερνικιά δύο τάσια από Μπακίρι και ένα Ντουλάπι από Κυπαρησώξυλο της Ελέγκο μαζίτουνε. 'Αμποτε ο Θεός να τους εκάμη ευτυχής και να τους εδώση πολλά πεδιά σερνικά. Ο θείος της Ελέγκως εδείνη εις τον Γαμπρό και μία Γαβάθα όπου την έφερε από την Φραγγιά ο παππούς του.
Ούλοι οι παρόντες υπογράφουσι τα επαραπάνο λεγόμενα και άμποτε ο Θεός να τιμωρήσει αν η χήρα Γαρούφω του Ιάννη Τσόμπραντση τα Ζητίση πίσω αν Μαλώση το Αντρόγηνο.
Μαρτηρώ
Μηχάλης Ανεμαντής
Μαρτηρώ
-------------------------------------------------------------------------------

Θράκη, προικοσύμφωνον του έτους 1822

ανεψιού Κυρίλλου Σερπετσόγλου

Δια του παρόντος έμμαρτίρου ΰποφαίνομαι, ότι κατά τους θείους και ιερούς δεσμούς της Εκκλησίας εις νόμιμον α', γάμον αρραβώνιασα την θυγατέρα μου 'Αναστασουδα, με τον Κυρ. Νικολάκη Σταύρου, επί συμφωνία να δώσω πρήκα στην προηρημένην θυγατέρα μου τα ακόλουθα είκοσι υποκάμισα, είκοσι τζεβρέδες κατά την συνήθειαν. δεκαπέντε συντρόφια, οκτώ μαξιλάρια καδιφεδένια, δύο μακάτια κουξηά, δύο μαξιλαρούδια, δύο μεντέρες με το μαλί των, δύο στρώματα δίμητα, δύο συντόνια, δύο προσκεφαλάδες, δύο παπλόματα, δύο μεντεροΰδες δίμηταις και ένα χαλί. Ένα κελίμι, ένα τακίμι λουτρίσιου, τρεις τεντζερέδες, δέκα σαχάνια, ένα σινι και ένα σεντούκι καρίτικου, ένα σκαμνί, ένα φαράσι σιδερένιον και ένα σιακτανι ασημένιο με τον φιτιλα του, οκτώ μπουρλειές μαργαριτάρι, ένα έγκόρφι, ένα τζεβαχιρένιο ζωνάρι με μαργαριταρένια βήτα. μνιά συρά σκουραλίκια ζουμρουτένια, δύο δακτυλίδια μαλαματένια, ένα χρυσό οτζακι-περδεσί δύο μπόους χρυσούς, πέντε κατια φωρεσιαΐς. Ή μνιά τζιντζεκλιά φούστα ζινκιαπόγουνα. μνιά σταμπόλσιαλησι φούστα με μνιά μόδα τουναδόγουνα, μνιά γκεντζένια φούστα με μια ασπρόγουνα, μνιά τουλπα νένια κενδιτή φούστα με μια καρσακόγουνα και μνιά άτλαδίσια φοΰστα μέ ένα γουνακι τούρκα, και ένα γούνουμα τούρκα δια το νυφκατο το τουτζάκη, πέντε φέσια, πέντε τσεμπέργια, δεκαπέντε βρακουζόνες, δεκαπέντε πετσέτες, ένα ομούς χαβλισί, ένα κεφαλόδεμα, και ένα φέρετζε τσουχένιον. Αυτά δίδω στην προειρημένην θυγατέρα μου τα όποια θέλουν είναι άνεκλυπή έως το παραμικρόν. δίδω και τω προηρημένω γαμπρω μου, μισό σπίτι ένα δακτυλίδι διαμαντένιο, ένα καλαμάρι άσιμένιο και ένα ώρολόγι μπούλες μαργαριταρένιο, τα όποια ως προείρηται θέλουν εΐνε άνεκλυπή έως το παραμικρόν, περιπλέον και τους δύο δίδω την πατρικήν ευχήν μου, ο θεός να τους δώση ειρήνην και όμόνοιαν. Είθε!

Αδριανού τη 24 Φεβρουαρίου 1822
Οί μάρτυρες Ό υποφαίνομαι
Δ. Ταπητσλής μάρτυς Νικόλαος Μαλούσης
Χριστόδουλος Δούλας μάρτυς ό εφημέριος 'Αγίου Νικολάου
ιερομόναχος Γαβριήλ

_____________________________________________

     Αυτά προς το παρόν κι ελπίζω να 'χουμε συνέχεια σε τούτα τα σμαράγδια!