Πεζά

Ποίηση-Μύθια

Ο Dali & Εγώ

Θέατρο-Διάλογοι

Δοκίμια

Σχόλια-Αρθρα

Λαογραφικά

Ενδιαφέροντες

Κλασσικά

Αρχαία Ελλ Γραμμ

Διασκέδαση

Πινακοθήκη

Εικαστικά

Παγκ. Θέατρο

Πληρ-Σχολ-Επικοιν.

Φανταστικό

Ερ. Λογοτεχνία

Γλυπτ./Αρχιτ.

Κλασσικά ΙΙ

 
 

Ο Dali & Εγώ 

α. ΣΥΝΟΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜE ΤOΝ DALI: Αντί Προλόγου

                    


                                       Αντί Προλόγου

     "Θεωρείται ως θριαμβευτής και τιθασευτής του υποσυνειδήτου" λένε κάποιοι ειδικοί, εμπνευσμένοι κριτικοί. Εγώ δε θα διαφωνήσω μαζί τους, άλλωστε ποιός είμαι εγώ να κάνω κάτι τέτοιο; Έχω όμως απορίες!
     Πρώτα, πως είναι δυνατό, κάτι τόσο καλά κρυμένο κι αόρατο, να μπορεί να το βλέπει και μάλιστα τόσο καθαρά ώστε να θριαμβεύει κι όλας, ένας άνθρωπος που δεν είναι ειδικός; Απ' όσο ξέρω, δεν ήτανε ψυχολόγος κι αν ο οποιοσδήποτε πετυχαίνει κάτι τέτοιο, τότε τί πληρώνουμε τους ψυχολόγους; Εκτός κι αν δεν το 'βλεπε πραγματικά, μα το προσέγγιζεν εν εκστάσει, πράγμα που δε το πιστεύω επίσης. Να 'χε το χάρισμα, ειδικά αυτός μόνο να βλέπει το υποσυνείδητο, πάλι μου φαίνεται τραβηγμένη πιθανότητα.
     Εκείνο που εγώ πιστεύω, είναι πως ευφυώς ακολούθησε κάποια "στάνταρντς-τυφλοσούρτες" με τους πόθους και τους φόβους των ανθρώπων. Τι λαχταρά; Έρωτα, Δύναμη, Πλούτο, Δόξα, Εξουσία, Ευτυχία! Τι φοβάται; Αποτυχία, Δυστυχία, Μοναξιά, Χρόνο, Φθορά, Θάνατο! Κρίνοντας εξ ιδίων, ιεράρχησε το καθένα εξ αυτών με κορυφαίο από τη Λευκή Πλευρά, τον Έρωτα κι από τη Μαύρη το Χρόνο-Θάνατο! Και τα απέδωσε υπέροχα!
     Όμορφες συνθέσεις, έξυπνες δημιουργίες, συμβολισμός κι υπερρεαλισμός, χρώματα, χρώματα, χρώματα... Πιστότητα, λεπτομέρεια, καθαρότητα εικόνας και προσοχή παντού, απ' άκρου σ' άκρον, σε κάθε πίνακά του. Η απόδοση της εσωτερικής πάλης με το "Έσω" μας κατά Dali. Ευανάγνωστη και γεμάτη "γραφή". Δεν υπάρχει κενό, που το μάτι να ξεκουραστεί. Δεν υπάρχει τίποτε περιττό, στη περιγραφή του. Ακόμα και στη πιο απομακρυσμένη γωνιά υπάρχει ενδιαφέρουσα ανάγνωση.
     Δε θα φύγει από το μυαλό μου, η εικόνα του αγριοηδονικά χαμογελαστού τέρατος, που σφίγγει τον ίδιο του το μαστό σε σημείο στραγγαλισμού, στη "Μακάβρια Κατασκευή Με Βρασμένα Φασόλια", που προμήνυσε, έξη μήνες νωρίτερα, τον Ισπανικό εμφύλιο. Το τέρας εκείνο είχε το σχήμα του χάρτη της Ισπανίας, με το αδερφικό χέρι να σπαράσσει την ίδια του τη σάρκα και να κοίτωνται κάτω τα έπαθλα του ...τελικού νικητή: Τα χυμένα βρασμένα φασόλια.
     Δε μπορώ να ξεχάσω τα στρεβλά, από την αγωνία, δάχτυλα του Ανθρώπου-Ιησού, πάνω στο σταυρό, που θα 'θελε ν' αποφύγει εκείνο το μαρτύριο και να δρέψει τις χαρές της ζήσης. Μαρτύριο που ο Χριστός-Ιησούς έχει αποδεχτεί.
     Μίλησα μόνο για δυό παραδείγματα. Ο διάχυτος έρωτας, τα μυρμήγκια σαν άγγελοι φθοράς, τα ρολόγια κι ένα σωρό θεσμοί, ετέθησαν από τα πινέλα του. Γύρισαν τον άνθρωπο από την αθέατη πλευρά του, στο φως και να φανεί έτσι κάθε τι καλό και κακό. Κυρίως κακά, είναι αλήθεια μα δυστυχώς η υποκρισία περισσεύει σε τούτο το κόσμο!
     Εγώ κοιτάζοντας τους πίνακές του μαγεύτηκα πραγματικά. Με μερικούς ειδικά, τελών σε αυτή τη μαγεία, σκέφτηκα να κάνω μιά σειρά κειμένων, που ουσιαστικά μου υπαγορεύτηκαν, από αυτούς. Με μάγεψε η βαθειά, εξονυχιστική, τίμια ματιά του Ισπανού καλλιτέχνη, στον Εσώτερο Εαυτό όλων μας.
     Ελάτε να σας ξεναγήσω στη διηγηματική μου πινακοθήκη...

 

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers