ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

ÅíäéáöÝñïíôåò 

Êüêêéíïò Ãéþñãïò: Óôáãüíåò ÄñïóéÜò



                                             Βιογραφικü

      Ο Γιþργος Κüκκινος ξεκßνησε τη συγγραφικÞ του δραστηριüτητα το 2004 κι Ýκτοτε συνεχßζει να γρÜφει αποσπασματικÜ, στιχουργÞματα αποκλειστικÜ στο διαδßκτυο ως διαδικτυακüς εραστÞς της τÝχνης. Εßναι μÝλος της ΠΕΛ απü το 2007 κι Ýχει στο ενεργητικü του το Γ' Βραβεßο Ποßησης του διαγωνισμοý της ΠΕΛ για το Ýτος 2006.
      ΓεννÞθηκε στη ΚηφισιÜ ΑττικÞς, ΣεπτÝμβρη του 1977 και ζει ακüμα στην ΑθÞνα, Ýχοντας επιπλÝον στο ενεργητικü του δημοσιεýσεις σε λογοτεχνικÜ περιοδικÜ -Ýντυπα και του διαδικτýου- (Περß-ΓραφÞς, ΕξιτÞριον, Ποιεßν, Βακχικüν, ΛογοτεχνικÜ Επßκαιρα, ΠνευματικÞ ΖωÞ, ΝÝα ΑριÜδνη, ΣυμπαντικÝς ΔιαδρομÝς, MusicHeaven, apostaktirio και στο pontokomicomblogspot) καθþς και συμμετοχÝς σε επετειακÜ-ετÞσια ημερολüγια κι ανθολογßες ποßησης (ΜενεξÝδες EφÞμερη OμορφιÜ ΚηφισιÜ 2009, Κι Eγþ Θα Σ' ΑγαπÜω ΚÜθε ΜÝρα. ΔεκÝμβρης 2007 Εμπειρßα ΕκδοτικÞ, Τα Λουλοýδια Της ΨυχÞς Μας, ¸κδοση stixoi, 2006).
      ΣυμμετÝχει ως συντÜκτης στο eBooks4Greeks, απü τον Αýγουστο του 2018, ενþ σε αυτü, στο openbook, στο free-ebooks και στο Τwirpx, Ýχουν αναρτηθεß τμηματικÜ απü τον Αýγουστο του 2018 τα ηλεκτρονικÜ του βιβλßα : Φυγεßν Εστß, Τα ΛυρικÜ, Πρüτερον Θνητοß, Πρüτερον Θνητοß - (μετεγγραμμÝνα σε γραφÞ ΜπρÜιγ -κι εýγε γι' αυτü Π.Χ.) και Κατηγορþ. ΤÝλος, διατηρεß και το μπλογκ: ΠορφυρÜδα, καθþς και μια σελßδα στο Facebook, με τßτλο: Συμβατüς Δüτης ΣυναισθημÜτων, üπου κι εκεß ενημερþνει τακτιικÜ για δουλειÝς του αλλÜ και Üλλων που του αρÝσουνε.
      Στο ΣτÝκι φιλοξενεßται κι εδþ: Γιþργος Κüκκινος: Σταγüνες ΔροσιÜς
 
=============================


                       
VIΙ: ΠοιÞματα (Τα ΑνÝνταχτα)


                     ΑυτοσχÝδιο

Τα δüντια μας μια κßτρινη απüχρωση Ýχουν πÜρει
-θαρρþ και η ψυχÞ μας-
κι αν Ýστεκε Üσπρη και αμüλυντη, κιτρßνισε

γερÜσαμε με κÜτι χρüνια να μας κÜθονται στην πλÜτη
και κÜποιες λÝξεις ζüρικες στο σβÝρκο μας να φαßνονται
ταμπÝλες, μιας περßεργης αγÜπης

γερÜσαμε με κÜτι σκÝψεις να γυρßζουν στο κεφÜλι
και κÜποιες Üμορφες ιδÝες να ζαλßζουνε τη σκÝψη μας

μα νιþθω πως δεν πÝρασε οýτε μÝρα
κι Üλλοτε πÜλι ξεψυχþ, μετρþντας χρüνια Ýνα-Ýνα
τüσα που λÝω να σταματÞσω…

μακρýναν τα μαλλιÜ μας
τüσο που λÝω να τα κüψω, να μη χýνονται στο σþμα σου

κουρÜστηκα να περιμÝνω κι üμως Þρθες
Þρθες, την πüρτα διÜπλατα ανοßγοντας και κÜθισες
κι ας γνþριζες üλα πως Þταν Ýνα λÜθος, μα περπÜτησες
κι ωστüσο δεν μπορεßς να ξαναφýγεις

και τß να λÝει αν σφιχτÜ κρατþ το χÝρι σου;
πιο δυνατÜ μας Ýχουν δÝσει οι αιτßες
- χρüνια μελαγχολßα και θλßψη μες τα μÜτια σου -
εμεßς το αποτÝλεσμα κι εκεßνες συμφορÜ
που δεν ξεπλÝνονται απü πÜνω μας οι μνÞμες

ανÜγκη γßνεται η αγÜπη κι υπÜρχει ανÜγκη ν’ αγαπÜ
κι αυτü σε δÝνει πιο σφιχτÜ μες την καρδιÜ μου

Ýχω ανÜγκη απü σÝνα μα φοβÜμαι την κατÜληξη
να πολεμÜω τις αιτßες που οδηγοýν στην μοναξιÜ
ανÜγκη γßνεται η αγÜπη κι υπÜρχει ανÜγκη ν’ αγαπÜ
κι αυτü τη δÝνει πιο σφιχτÜ μες την καρδιÜ μου…
                                                                               07-10-2009

             Και Τþρα…;

¸να σκαλß πριν να σου πω “Αντßο”
και πριν στερνÜ σε χαιρετßσω
μια þρα που θα κοιτÜζω τα μÜτια σου
κι ο αγÝρας θα τραμπαλßζει, τα μπλεγμÝνα μαλλιÜ σου

δεν Ýφταιξα μüνο εγþ
αλλÜ κι οι δýο

ßσως γιατß το γρÞγορο της þρας, πÝρασε
üπως θα πÝρναγε Ýνα τραßνο απ’ το κατþφλι σου
δßχως ποτÝ να σταματÞσει να σε πÜρει

και δε σε πÞρα, οýτε σε γνþρισα
οýτε ξαπüστασα, μÞτε περßμενα
πως θα ‘ταν Ýτσι η πρþτη αρχÞ στην κατηφüρα

τþρα η ζωÞ κατρακυλÜει, σε παρασÝρνει
τις αναμνÞσεις σου διαγρÜφει απ’ τη μνÞμη

-σþπα-

να μην ακοýς τι λÝει ο κουρασμÝνος επιβÜτης
οýτε κι ο δýστυχος ζητιÜνος
που ναυÜγησε, στο πρþτο σκαλοπÜτι σου

“ΖωÞ”, Ýτσι ειν’ τα πρþτα καρδιοχτýπια
κι οι παιδικοß μας Ýρωτες, αρρþστιες
που δε γιατρεýονται ποτÝ κι οýτε πονÜνε
μονÜχα σφÜζουν τις πληγÝς που μας πληγþσανε

εμεßς εκεß
εßμαστε μÝτοχοι στο πανηγýρι του Ýρωτα
και ψÜχνουμε φτηνÝς δικαιολογßες να τον πιοýμε…

-φτÜνει-

εγþ ζωγρÜφισα τα μεσιανÜ κατÜρτια σου

κι εσý Ýνα πλοßο
που μπαρκÜρισε για Üγνωστο λιμÜνι

τþρα, να μη ζητÜς συγνþμες κι υποσχÝσεις
πρωß-πρωß θα ανεβÜσω Üγκυρα να ταξιδÝψω
και τις φτωχÝς, τις ορφανÝς ιδÝες μου θα δÝσω
να μην τις κλÝψουν οι επüμενοι σουλτÜνοι

γιατß μπορεß να Ýκαμα το λÜθος να σ’ αγγßξω
μα τα θολÜ σου μÜτια, δε θα βλÝπω αν με κοιτοýνε

-Üρα-

φτÜσαμε εδþ που τα πουλιÜ αργοπατοýνε

που αργοπεθαßνουν τα λουλοýδια
εδþ που φτÜσαμε ειν’ το τÝρμα

κι Üλλος πια δρüμος, να βρεθοýμε
δε χαρÜχτηκε...
                                06-07-2007

               Μαρßα

Λοιπüν μη διαμαρτýρεσαι
εσý επÝλεξες να κλεßσεις τις οδοýς της επικοινωνßας
ανÜμεσÜ μας φροýρια

να πÜρεις μια νυχτιÜ το δρüμο της φυγÞς
να κλεßσεις και τα μÜτια
να μην ακοýς καμιÜ απ’ τις τελευταßες μου λÝξεις

ακüμα βγαßνει απ’ τα χεßλη μου η αγÜπη
μα εσý, μια κÝρινη κοýκλα, δε τη νιþθεις
κι ο Ýρωτας, πουλß, που πια δε φτερουγßζει

γιατß κοκÜλωσες, τι να ‘χεις πÜθει;
δýναμη δεν Ýχω πια στα χεßλη, μüνο για τ’ üνομÜ σου
η Μαρßα μου, η Μαρßα μου
Μαρßα μου, Μαρßα μου
Μαρßα, Μαρßα, Μαρßα, Μα ..
κι Üλλο κουρÜγιο δεν υπÜρχει

κι αντß να φÝρεις το αθÜνατο νερü
στον πεθαμÝνο ÝρωτÜ σου, κοßτα
Þπιες τ’ αμßλητο νερü και δεν προφÝρεις λÝξη
κι οýτε Ýνας φθüγγος δε γεννιÝται απ’ τη μιλιÜ σου

που να ‘σαι τþρα αγαπημÝνη;
σε ποια βιτρßνα, οι θνητοß, να ακουμποýν τα υπÜρχοντÜ σου
και του κορμιοý που λÜτρεψα, τα πλοýσια τερτßπια

ανÜμεσÜ μας, φρüντισες, να εγκαταστÞσεις σýνορα
κι üμως τα σýνορα η αγÜπη δε τα ξÝρει
πετÜ σαν Üγριο πουλß πÜνω απ’ τα σýρματα
σαν την ψυχÞ μου που κρατÜς φυλακισμÝνη…

λοιπüν μην απορεßς
αφοý προσπÜθησες διÝξοδο να βρεις
κι αφοý προσπÜθησα τα ακατüρθωτα
αφοý κουρÜστηκες στο δρüμο της ανημποριÜς
κι αφοý κουρÜστηκα να λÝω

κÜθισα εδþ και ξεκουρÜζομαι
κοιτÜζοντÜς σε, απÝναντß μου, νεκρωμÝνη.
                                                                     04-11-2007

              Ταξεßδιον

´´Με πιÜνει μια μελαγχολßα, τις νýχτες
δεν ξÝρω πως να πνßξω τον καημü
και πως να μοιραστþ το παρÜπονο

Üλλοτε ζωγραφßζω βουνÜ κι Üλλοτε σχεδιÜζω χαρÜδρες

Üλλοτε πÜλι ανεβαßνοντας
κουτρουβαλιÜζομαι στις σκÜλες
και χýνομαι στο πÝλαγος

-μÝσα σ’ Ýνα ρÝμα απü πυγολαμπßδες βουλιÜξαμε-
νομßζοντας πως το εικονικü τους φως
Þταν η διÝξοδος στην απüγνωση

τþρα μÝνουμε σιωπηλοß -μουντοß-
σαν τον μουντü καιρü που συννεφιÜζει
αλλÜ δε λÝει να βρÝξει

κι εμεßς δε λÝμε ακüμα να φωνÜξουμε
και να ομολογÞσουμε üλα εκεßνα τ’ ανομολüγητα
του τýπου
''σε θÝλω κοντÜ μου γιατß δεν ζω''
''θα ‘θελα να ‘σουν εδþ γιατß πεθαßνω'' -Þ-
''κρÜτα το χÝρι μου, να βαστÞξω το δικü σου''

-κι Üλλες τÝτοιες ανοησßες-

σιχÜθηκα, Ýβρισα, φþναξα, μßσησα, αγÜπησα
Ýπεσα, σηκþθηκα, πληγþθηκα, αναστÝναξα
εν τÝλει συνÞθισα να περιμÝνω...

βλÝπω κÜτι ερωτευμÝνα ζευγαρÜκια κι αναρωτιÝμαι
'' να πιστεýουν;''

λοιπüν, δεν ξÝρω πως ναυÜγησα
γιατß νιþθω σα ναυαγüς σε μια ξÝρα
που συντηρεßται με τα λßγα και του εßναι αρκετÜ

και πλÝον περιμÝνει κÜθε ημÝρα, την ßδια þρα
το σωστικü συνεργεßο να Ýρθει απü θαλÜσσης

ýψωσα σημαßα -κατÜμαυρη-
στο πιο πολυσýχναστο ýψωμα
για να δηλþσω πως εßμαι χαμÝνος
...κι ακüμα να με βροýνε...!

τσÜμπα και τα χρüνια που χαλÜλησα στα ταξßδια
και τους Ýρωτες

το μüνο της ζωÞς μου ''ταξεßδιον''

Ýγινε με Ýναν φιüγκο στο λαιμü
που κÜθε ημÝρα τον σφßγγω και περισσüτερο

κι Ýφτασε να μοιÜζει μ’ Ýνα κüμπο που ‘κατσε το φαÀ
απ’ το μεσημÝρι
και δε λÝει να κατÝβει...

-λυποýμεθα, μÜθαμε να αγαπÜμε...-´´

                                                           07-11-2017



Μýρισε ΘÜνατος Στην ΑγκαλιÜ Μου

Μýρισε θÜνατο η αγκαλιÜ μου, σιωπÞ παντοý
μαýρο τσιγÜρο, πικρüς καφÝς
ßδιο το πÝνθος να μοιÜζει στο χθες
πÝθανε ο Ýρωτας, πες μου γιατß
φταßξαμε κÜπου καρδιÜ μου ορφανÞ;

εμεßς δεν τρÝξαμε πÜνω στις ρÜγες;
και το πουλß στην παλιÜ σκαλωσιÜ
πÝταξε ανÜποδα, αχ και κρεμÜστηκε
κλαßει μανοýλα μου, μαýρο το δÜκρυ του
Üγριο το κλÜμα αυτοý του οιωνοý
πως περιμÝναμε, Üκου μανοýλα μου
μες τα θεμÝλια μιας φυλακÞς

τον ερχομü του λοιπüν περιμÝναμε
του πελαργοý να μας φÝρει αγÜπη
κÜπου την εßχαμε, κÜπου την χÜσαμε
Þ την ξεχÜσαμε μες στο ντουλÜπι

την αγαπþ, την αγαπþ, θα το φωνÜζω
üλο με δýναμη κι üσο θα ζω
μÝχρι τα μÜτια μου να με προδþσουν
μÝχρι το φως μου να χÜσω κι εγþ

με αγαπÜ, με αγαπÜ, να το φωνÜζει
με τη φωνÞ που δε φοβÜται να ουρλιÜζει
κι αυτÜ τα δυο τα σ’ αγαπþ να ενωθοýνε
πÜνω στο τζÜκι που Ýκαμε στÜχτη αυτÞ την αγÜπη

σπÜσαν μανοýλα μου, κοýπες οι αγÜπες
και τα κομμÜτια μας πρÝπει να βροýμε
χτýπησε ο χÜρος την πüρτα να βγοýμε
μα τον τρομÜξαμε με μια ματιÜ

την αγαπþ, την αγαπþ, θα το φωνÜζω
üλο με δýναμη κι üσο θα ζω
μÝχρι τα μÜτια μου να με προδþσουν
μÝχρι το φως μου να χÜσω κι εγþ

κουνþ το χÝρι και χαúδεýω τα μαλλιÜ της
Ýχει την üψη μιας νεκρÞς και δε με νιþθει
στο παρελθüν που φþναζα αγÜπη τη Μαρßα
αυτÞ στα μÜτια μου ζωγρÜφιζε πορεßα
και στο χαρτß μ’ Ýνα μολýβι τριαντÜφυλλο
Ýγραφε εμÜς, το σ’ αγαπþ, την ευτυχßα

σε μια γαλÜζια οροφÞ, σ' Ýνα κερß
σ' Ýνα αστÝρι εßχε κρεμÜσει τη ζωÞ μας
και για εικüνισμα μια σÝπια κοινÞ φωτογραφßα

αντßο ζωÞ, αντßο Μαρßα
δε σου αρκεß να σε φωνÜζω συναισθÞματα;
πÜθος, φιλß, ζεστÞ αγκαλιÜ, μια ροζ καρδιÜ
ζωγραφισμÝνη με μαγεßα

Ýτσι φαινüταν η αγÜπη μας στην τελικÞ ευθεßα
τρüμαξε ο χÜροντας και πÞγε και κρεμÜστηκε
κι εμεßς εδþ, εμεßς γιατß, πες μου τß φταßξαμε;

μαýρο κρασß, ρÝει το δÜκρυ απü τις φλÝβες
μια χαρακιÜ πÜνω στον δεßχτη εßναι η πÝνα μας
γρÜφουμε κüκκινη λοιπüν την ιστορßα…
                                                                     22-02-2009
                       Adios

Ζεσταßνω τις κüκκινες, καυτÝς ανÜσες

λßγο πριν ν’ αποστομßσω το μεγÜλο αντßο

ξÝρεις;
εγþ αποτυπþνω στο διÜβα μου
πολýχρωμες πεταλοýδες
απü τα βÜθη της ψυχÞς μου

- τις κÜνω στßχους, με μελωδßα και Üρπα -

γßνονται νüτες που τραγουδοýν τα μεσÜνυχτα
κι αφÞνω σκοýρα και βαριÜ βÞματα
στους δρüμους που περπÜτησες

- ακολουθþ τα ßχνη σου -

γßνονται ανÞσυχοι αρχιμουσικοß
που απαγγÝλλουν αποχαιρετιστÞριους ψαλμοýς
με θυμιατÞρια

üπως τυχαßνει η ζωÞ, κÜπου-κÜπου
να μας κÜνει να συναντιüμαστε στο πουθενÜ

- λßγο πριν Ýρθει το πρωινü να πÜρει τη φαντασßα -

και μÝνω ξοπßσω σου να μαζεýω τα τριαντÜφυλλα
στα ξεραμÝνα βÞματα που πÜτησες

Ýνα απüλυτο τικ-τακ, εßναι οι στßχοι μου
Þχοι απü συγκερασμÝνα κλειδοκýμβαλα

- σαν εξωτικÜ λουλοýδια που ανθßζουν το Χειμþνα -

ξÝρεις;
βρÞκα Ýνα πρÜσινο κοχýλι
κι Ýνα κüκκινο τριαντÜφυλλο
στα χεßλη σου

που μ' Ýκλεισαν σ’ Ýνα μπουντροýμι, καστανü
κι απρüσιτο σαν τη ματιÜ σου

και παραμÝνω Ýνας Þλιος
που ντρÝπεται να ανατεßλει
στα παραθýρια του ‘’εßναι’’ σου

αυτüς ειν’ ο δικüς μου κüσμος, που αστρÜφτει…
                                                                                   10-02-2007

                              ΜακριÜ


Θα φýγω μακριÜ σου
Γιατß η ζωÞ δε με βαστÜει πια να μÝνω στο φεγγÜρι σου
Εδþ οι þρες και οι σκÝψεις δε σηκþνουν τις ψυχÝς μου
¸χω ξεχÜσει τ’ üνομÜ σου κι εγþ αρκετÜ σου κρÜτησα παρÝα
Καιρüς να πÜρω το βαπüρι και να φýγω για μια νÝα αγÜπη
Τß κÝρδισα Üλλωστε απü σÝνα και τß γýρεψα;
¹μουν φτερü κι Þσουν αγÝρας που παρÝσυρε σε δýστροπη αγÜπη
την αγÜπη μου

Τη μια γλυκü αερÜκι που θροÀζει στοργικÜ τα θερινÜ βλαστÜρια και της γης τ’ αγριολοýλουδα
Σα μητρικü χαδÜκι που αλεßφει το γυρτü κορμß για να περÜσει ο πüνος
Την Üλλη αδιÜκοπος βοριÜς που σχßζει η μαχαιριÜ την Üσπιλη καρδιÜ με φüρα
Το μπαúρÜκι σου δεν πρüκαμα να κουμαντÜρω
Κι απü ατρüμητος λοιπüν θαλασσοπüρος Ýφτασα ναýτης στο κατþφλι σου
Ει καπετÜνισσα θα φýγω μακριÜ, τ’ ακοýς;
Κι εσý θα ψÜχνεις χρüνους χßλιους για να βρεις τα βÞματÜ μου
Και θα φιλÜς τις πÝτρες üπου πÜτησα να πÜω
Θα προσκυνÜς κÜθε σημεßο του κορμιοý σου που το θþπευσα
Θ’ αναπολεßς κÜθε λεπτü που σε κοιτοýσα μες τα μÜτια
Καιρüς να φýγω απ’ το λιμÜνι τοýτο για να βρω τα λογικÜ μου
Κι ßσως αν εßμαι τυχερüς, μι’ αμüλυντη πριγκßπισσα να ‘ρθει να με διαλÝξει
Δε λογαριÜζω τα παλÜτια και στο τüνισα
Μα στο δικü σου ουρανü δε με βαστÜ η ζωÞ κι Ýτσι θα πρÝπει να χαθþ απ’ τον ορßζοντα
Τß κÝρδισα Üλλωστε απü σÝνα και τß γýρεψα;

¹μουν φτερü κι Þσουν αγÝρας που παρÝσυρε σε δýστροπη αγÜπη
την αγÜπη μου.
                                         16/12/2007
======================================================

Οι Πρþτες Σταγüνες ΔροσιÜς ακολουθοýν:

                                             
                                                


                    " 4 2    Σ Τ Α Γ Ο Ν Ε Σ    Δ Ρ Ο Σ Ι Α Σ "

======================


                    ΑγÜπη ΑγνÞ

ΑγÜπη αγνÞ, αληθινÞ, απÝραντη αγÜπη
Βαπτßζεσαι βροχÞς βοÞ, βαλσαμικü βοτÜνι
Γεμßζεις γη γαρýφαλα, γεννÜς γιορτÞς γαρδÝνιες
Δýο διαμÜντια διαλεχτÜ, δασκÜλες δακρυσμÝνες.

¸ναν Ýβγαλες Ýρωτα, Ýναν εßπες ελπßδα
ΖηλÝψαν ζευγαρþματα, ζωγρÜφισες ζαφεßρια
¹σαν ηλßου ηφαßστεια, ηδονικÞ ηλιακτßδα
ΘÜλασσες θυσιÜστηκαν, θανÜτου θυμιατÞρια.

ΙνδÜλματα ßσως ßλαρχου, ßδια ιππüτη ινßα (*)
ΚατακτητÞς κατÝλαβα, κÜθε καρδιÜς κηλßδα
ΛÜτρεψα λÜμψης λÜβαρα, λÜφυρα λýπης, λεßα
ΜÞτε μπιγüνιες μßσεψα, μÞτε μικροστολßδια.

Νιþσαν νερü νεüσταλτο, νιþσανε νιüτης νιÜτα
ΞÝσπασαν ξÝνοι, ξÝμακρα, ξÝφυγαν ξÝνα ξÜρτια
¼ραμα ονειρεýτηκα, οßκους ουρÜνιων üντων
ΠλÜσανε πλÝον παρÜδεισο, προνομιοýχων πüνων.

Ρüδα ροδιÜς, ροδßσανε, ροδιÜς ροδανθισμÝνης
ΣτÝφανα συλλογßστηκα, στεριÜς στιγματισμÝνης
ΤÝλος, τα τεßχη τσÜκισα, της τελευταßας τÝχνης
¾στερα ýφαλο ýψωσα, ýλης υπνωτισμÝνης.

ΦιλιÜ φωτßζω φειδωλÜ, φεγγßζουν φÜλτσο φÜρο
Χεßλη χλωμÜ, χιλιüμετρα, χÜδια χορδþν χωρÜω
Ψεýτικα ψÞγματα ψυχÞς, ψυχορραγßα ψευδßζουν
¿στε ως ωχρÜ, ωφÝλιμα ωστüσο, ωριμÜζουν.

......................
(*) ινßον= αρχ.: μυúκÞ δýναμη, σθÝνος, ιατρ. ορ.: πßσω μÝρος του κρανßου,
......................

Αν ¸ρθεις

Αν Ýρθεις
θα πω στα πουλιÜ
να κελαúδÞσουν
και στα παιδιÜ
να τραγουδÞσουν
μια μελωδßα γλυκειÜ.

Θα κρατÜω λουλοýδια
με φιλιÜ και τραγοýδια
να σε γεμßσω ευωδιÝς
να δω τα μÜτια σου πÜλι
για μÝνα να βγÜζουν φωτιÝς
και να λÜμπουν τον Ýρωτα.

Χωρßς μια λÝξη
να μου λες πολλÜ
Ýστω για μßα φορÜ
αν σε κρατÞσω σφιχτÜ
να λατρÝψω τα κÜλλη σου
σαν εßμαι μες στην αγκÜλη σου.

Να φωνÜξω το πÜθος μου
να ομολογÞσω το λÜθος μου
και μια κουβÝντα μικρÞ
να σου πω
πως με γεμÜτη καρδιÜ
σ' αγαπþ
και πως θα μεßνω
για πÜντα μαζß σου
αν Ýρθεις.

ΑστÝρι Αν Εßσαι

Και να που φως
απ' το παρÜθυρü μου μπαßνει
Üξιζε ο χρüνος που Ýτρωγε η αναμονÞ
üλα ανθßζουν στολισμÝνα
κι απ' του Ýρωτα το μÝλι
τþρα σταγüνες πÝφτουνε
κι αλλÜζει η ζωÞ.

¼λα τα φþτα
εßναι της πüλης αναμμÝνα
στολßδια ßδια φωτεινÜ
σαν καρτεροýν
εικοσιοκτþ χρüνια ολüκληρα
περßμεναν για σÝνα
και θα υπομÝνουν
και θα καρτεροýν
μÝχρι þσπου λßγο τα μÜτια σου
δÜκρια να στÜζουν
και θα περιμÝνουν
απü τη συγκßνηση
λουσμÝνα να τα δοýν.

¸χει ανθßσει üλη η πλÜση
κι üπου πατεßς
κι üπου σταθεßς
σμßγουν τα πÝλαγα
ο κüσμος να γιορτÜσει
και τα μπουμποýκια στα κλαδιÜ
σε κρυφοκοιτοýν.

ΑστÝρι αν εßσαι
δως μου δýναμη να ζÞσω
τα üμορφα χÝρια
τýλιξε γýρω μου
πÜρε με αγκαλιÜ
θÝλω πριν Ýρθει το πρωινü
να σ' ανταμþσω
να γßνω Ýνα
με τ' αστÝρια τα λευκÜ.

Ω, περιστÝρια την αυγÞ
τραγοýδι πιÜστε
σμßξτε τα ρüδα με τα γιοýλια
κι Ýνα στεφÜνι φτιÜξτε
κÜντε το üνειρο ετοýτο
να κρατÞσει μια ζωÞ.

WEB MESSENGER

Απο τον ΜÜρτιο μιλþ
με μια εικüνα κι Ýνα σχÝδιο
δεν Ýχω δει, τα λαμπερÜ μαλλιÜ της
μÞτε τα χεßλη της, τα ροδοκüκκινα.

Η επικοινωνßα, Ýχει μπατÜρει
και η στεριÜ, φαßνεται μÝσα απο καλþδια.

Κι αν τ' üνομÜ σου το γνωρßζω
τα μÜτια σου δε βλÝπω
αν πλÝουν, σε περιβüλι γκρßζο.

Μßα φατσοýλα εßναι που κλαßει
μα, γιατß κλαις φατσοýλα μου;

Τα δÜκρυÜ σου, δεν πλημμυρßζουν
οýτε το στüμα, μÞτε τα μÜτια σου
ψυχρÞ κι απρüσωπη εικüνα
μßα απρüσιτη οθüνη, εßναι το βλÝμμα σου
κι η φαντασßα να πλÜθει üνειρα
πως τÜχα εßσαι το κορßτσι μου
και περιμÝνω να σε δω, για Ýναν αιþνα.

Μα, γιατß κλαις λατρεßα μου;

Τα γρÜμματÜ σου τα γνωρßζω
στο πληκτρολüγιο τα κατÝθεσες
μες στη ψυχÞ σου, ν' αρμενßζω
κÜθε παρÜθυρο μικρü, μα ατελεßωτο
Ýνα απÝραντο λιμÜνι, η αγκαλιÜ σου
εßναι χιλιüμετρα πολλÜ, τα üνειρÜ σου
και δε χωρÜνε στον παγκüσμιο ιστü.

          Φως Του Δειλινοý

Δεν εßμαι αγÝρας, εßμαι στÜλα της βροχÞς
εßμ' αδερφüς της καταχνιÜς, στη καταιγßδα
τα üνειρÜ μου, τα παρÜτησα νωρßς
και σαν παιδιÜ ορφανÜ, γυρεýουν την ελπßδα.

Τα 'χω αφÞσει, σε μια γÝρικη εκκλησιÜ
και τα ποτßζω με το δÜκρυ μου, τα βρÜδια
σαν ναυτικüς, που δε λησμüνησε στεριÜ
κι üλου του κüσμου τα πανÝμορφα πετρÜδια.

Δεν εßμαι Üστρο, εßμαι φως του δειλινοý
Ýνα βλαστÜρι ξÝνης γης, σ' Üλλη πατρßδα
εßμαι κομμÜτι ενüς ναοý, μικρü κερß
που λιþνει κÜθε Σαββατüβραδο, απο πßκρα.

¸χω πονÝσει κι Ýχω κλÜψει για πολλÜ
μα δε λυπÞθηκα, για κεßνα που 'χω ζÞσει
κι αμα το Þθελε, μια νýχτα η καρδιÜ
φωνÞ θα Ýβγαζε, η ψυχÞ, για να μιλÞσει.

Εßμαι φτωχüς, Ýνας αλÞτης του καιροý
και σαν ζητιÜνος, την αγÜπη μου γυρεýω
ψÜχνω μια στÜλα ευτυχßας, να γευτþ
Ýνα Θεü και σαν πιστüς, να τον λατρεýω.

ΘÝλω τα üνειρα που σκüρπισα, να βρω
για να τα δω, πως Ýχουν τþρα μεγαλþσει
κι αν δεν κατÜφεραν να ζÞσουν, θα χαρþ
αν Ýνας φßλος, τα δικÜ του, θα μου δþσει.

ΣτιγμÝς

ΜικρÝς
μικροýλικες
στιγμοýλες
ευτυχßας
σ' Ýνα μπολ
απο γαλÜζιο
του βυθοý πλαγκτüν
σταλßτσες πλÜνας
ερωτιÜρας αμαρτßας
στÜλες λαγνεßας
ευαισθησßας
και λατρεßας
κομμÜτια γÝρικου
ξεθωριασμÝνου παζλ
κι αν λεßπουν κÜποια
τι μας πειρÜζει
τα συμπληρþνουν
οι κατÜλληλες
οι πιο αυθüρμητες ματιÝς
μνÞμες του σÞμερα
του αýριο Þ του χθες
κι εßναι μονÜχα
της αλÞθειας οι πληγÝς
μα δε μιλÜνε
δεν απαντÜνε σαν κλαßς
οýτε ματþνουν
οýτε κρυþνουν
λßγο πονοýν μονÜχα
και της καρδιÜς
τους χτýπους
φαρμακþνουν

κι εßναι περßεργο
που 'ναι
οι πιο üμορφες
κραυγÝς
φωτογραφßες
του χθες
μικρÝς
μικροýλικες
στιγμÝς...

-----------------------------------------------------------------------
ΚομμÜτια απü τη ποιητικÞ συλλογÞ του 42 Σταγüνες ΔροσιÜς
-----------------------------------------------------------------------

       ΕλÝνη

Σ' Ýλουσε ο Þλιος
στα χρυσαφÝνια σου μαλλιÜ
οι ακτßδες παßζουν
παιχνßδι στ' üνειρο, ΕλÝνη
κι εσý, αρχüντισσα του κÜστρου

ποιüν περιμÝνεις να φανεß;
τα χρüνια τρÝχουνε στα μÜτια σου
μ' αüρατα Üλογα, οι ανÝμοι
σε μια κλωστÞ αγκιστρωμÝνη
γλυκÜ κερÜσια

üπως γυαλßζουνε τα χεßλη σου
βγες απü τ' üνειρο, ΕλÝνη
μια νÝα ζωÞ σε περιμÝνει
τρÝχα να φÝρεις την ελπßδα
μα να κρατÜς τη καταιγßδα
σ' Ýνα μπουντροýμι φυλαγμÝνη
στο πιο στενü κελß σου, κλεßσ' τη

και βρες του Þλιου
την πιο üμορφη ακτßδα
εσý, πριγκßπισσα των κýκνων
μ' Üσπρα φτερÜ, τ' αστÝρια μÝτρα
πÝτα μακριÜ κι απü τα ßχνη
γαλÜζιου ορßζοντα

σ' Ýλουσε ο Ýρωτας, ΕλÝνη
τß με κοιτÜς απορημÝνη;
εßναι η αλÞθεια
που στα μÜτια σου τη κοßταξα.

=0=^=//=@=#=%=$=&=()=+=//=^=0=

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers