ΔÝδυκε μεν α ΣελÜνα
και πληιÜδες μÝσαι δε
νýκτες, παρÜ δ' Ýρχεται þρα,
εγþ δε μüνα καθεýδω.
Σαπφþ
ΜεσÜνυχτα και δýσανε, Ποýλια κι αχνü ΦεγγÜρι.
Η Νýχτα το κοστοýμι της, το μαýρο, μου προβÜρει.
Οι ¿ρες παιχνιδßζοντας, φεýγουνε μακριÜ μου
και τ' Üδειο το προσκÝφαλο η μüνη συντροφιÜ μου.
Παρακλαυσßθυρον*
Με κοινÞ μας επιλογÞ και σýμμαχο την αγαπημÝνη Αφροδßτη, γßναμε ταßρι.
Πονþ σα θυμÜμαι που με φιλοýσες επßμονα, σκορπßζοντας στο κορμß μου τüσο γλυκιÜ σýγχυση, ενþ εßχες σκοπü να με παρατÞσεις και να διαλýσεις την αγÜπη μας.
Δεν αντιμÜχομαι πια τον Ýρωτα που νιþθω.
ΑγαπημÝνα Üστρα και νýχτα δÝσποινα, γλυκιοß συνεργοß, Üσφαλτα στεßλτε με σ' αυτüν, που κι η ßδια η Αφροδßτη Ýρμαιο μ' οδηγεß, εκεß, üπου ο μεγÜλος ¸ρωτας περιμÝνει να με τυλßξει στα δεσμÜ του.
Συνοδοιπüρος μου η μεγÜλη φλüγα που καßει τα σωθικÜ μου.
Ο λογοπλÜνος μαυλιστÞς του νου μου, αυτüς που απü πÜντα του μεγαλοπιανüταν, αγνüησε την αγÜπη μου δßχως να φÝρει βαριÜ την αδικßα που μου 'κανε.
Αυτü ειν' Üδικο για με και με πεθαßνει.
Οργßζομαι!
Τρελαßνομαι!
Καßγομαι, μονÜχη μου!
ΑφÝντη του νου, της καρδιÜς και του κορμιοý μου, χρωμÜτισε πÜλι την Üδεια μοναξιÜ μου!
ΔÝξου με, που σου ζητþ διακαþς και με χαρÜ, να 'μαι δοýλα σου και μη με παραμερßζεις Üκαρδα!
ΜεγÜλη οδýνη Ýχει ο μανιασμÝνος, χωρßς ανταπüκριση, Ýρωτας κι οδηγεß στη τρÝλα.
Γιατß πρÝπει να υπομÝνει, να καρτερÜ και να ψÞνεται στις πýρινες γλþσσες της ζÞλειας.
ΜÜθε πως σου 'χω απÝραντη κι ακατανßκητη οργÞ!
Τρελαßνομαι σα πλαγιÜζω ολομüναχη στο κρεβÜτι μας, ενþ εσý αλλοý δßνεις και παßρνεις χαρÜ!
¼μως δεν εßναι σωστü να μαλþσουμε, γιατß θα πρÝπει να χωριστοýμε.
¸χουμε φßλους να κρßνουν και να μας συμβουλÝψουν για δßκιο κι Üδικο.
¸λα μαζß να τους μιλÞσουμε, χαρÜ μου, τßμια, Üξια, σωστÜ και λογικÜ, αν κι ο ¸ρωτας δεν Ýχει λογικÞ!
Δες ÜρχοντÜ μου, πως μ' Ýχεις καταντÞσει, αν και καλÜ και πιστÜ θα σ' υπηρετοýσα!
Τþρα πια δε μπορþ μÞτε λιγÜκι Ýστω να σε πλησιÜσω, να σ' αγγßξω!
Πþς με παρατÜς Ýτσι κýριÝ μου, συ που πρþτος και τüσον επιδÝξια με γεýτηκε;
Που πρþτος διÝβης τις πýλες του νου και του κορμιοý μου;
Ζηλεýω και τους δοýλους ακüμα που σε πλησιÜζουν, ü,τι κι αν σκÝφτεσαι μ' αυτü!
Ανüητα παραξενεýεσαι που λÝω πως θαυμÜζω κεßνες που γßνονται χαλÜκι στα πüδια των αγαπημÝνων τους!
Αρρþστησα!
ΧÜζεψα!
Κι εσý αφÝντη κι ÜρχοντÜ μου, με πετÜς στην Üκρη!
Παρ' üλο που σε σÝνα πρþτο, για τη ψυχÞ μου μßλησα...
'Αγνωστης Αρχαßας ΠοιÞτριας
--------------------------------------------------------------------------------
*Σημ: Πρüκειται για Ýνα θρηνητικü τραγοýδι που λεγüταν παρÜ τη θýρα του προσþπου που παρατοýσε το ταιρι του, απü το ßδιο το ταßρι κι Þταν Ýνα (κατÜ τα λεγüμενα) σýνηθες φαινüμενο κατÜ την αρχαιοτητα! Αυτü συνÞθως, αν το εν λüγω Üτομο δε μποροýσε, παραγγελüταν σε κÜποιον Þ κÜποια ποιÞτρια της εποχÞς! Το πρωτüτυπο κεßμενο θα το 'γραφα κι αυτü και μÜλιστα με χαρÜ μου, μα απαιτεß ειδικÞ γραμματοσειρÜ που εδþ δεν υπÜρχει και σßγουρα πια δε την Ýχω μÞτε γω.
Εßναι Ýνα πολý πλοýσιο κεßμενο με τρομερÝς εικüνες και λÝξεις και για τη μετÜφραση-παρÜφραση του, ευθýνομαι μüνον εγω. Σε πολλÜ σημεßα υπερÝβην τα εσκαμμÝνα για να 'χει μια κÜποια λογικÞ και κÜπως σημερινÞ ροÞ κι ßσως να μη τα κατÜφερα καλα. Σε κÜποια Üλλα επßσης, υπÞρχαν κενÜ κι αναγκÜστηκα να τα ..."γεμßσω" προσπαθþντας να κρατηθþ στην υφÞ, στη χροιÜ και στο στυλ του κειμÝνου.
Τß το σημαντικü βρßσκω και γιατß το αναρτþ;
Θα μποροýσε να 'ναι Ýνα απλü συνηθισμÝνο (κατÜ κÜποιο τρüπο) ραβασÜκι üπως τüσα και τüσα Üλλα, μα δεν εßναι κατÜ τη προσωπικÞ μου γνþμη. Και τοýτο γιατß το πÜθος, η εναλλαγÞ, οι εικüνες, οι επικλÞσεις, οι φοβÝρες, η γλυκýτητα κι εν γÝνει ü,τι μα ü,τι επικαλεßται αυτÞ η Üγνωστη, αρχαßα ποιÞτρια, μαρτυρÜ το ερωτικü πÜθος μ' Ýνα τρüπο θαυμαστü. Τονε βρßζει, τονε κατηγορεß, τον εκλιπαρεß, τον νοσταλγεß, ζητÜ βοÞθεια, ζητÜ να γßνει χαλß, θÝλει να τον ... "σκοτþσει", επιχειρηματολογεß, κατεβÜζει Θεοýς και ...δαßμονες και ... και ... και ... Κυκλοθυμικüτητα, κατÜθλιψη και σχεδüν στÝρεη θλßψη, ρÝει σε κÜθε μα κÜθε φρÜση σα δÜκρυα ασταμÜτητα κι απαρηγüρητα!
ΛÝγοντÜς του üλο αυτü αδειÜζει μ' üλα üσα λÝει και στο τÝλος αφÞνει τη φωνÞ της να σβÞσει, ξÝροντας πως δε πρüκειται να καταφÝρει κÜτι και το σβÞσιμο αυτü μου ακοýγεται σαν Ýνας λυγμüς που πνßγεται... αλλÜ παρασýρομαι και ... καλýτερα ας μη πω Üλλα...
ΜÜρτης 2003
-----------------------------------------------------------------------------------
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ (στßχοι ξÝνων τραγουδιþν)
Πßσω Στη Μαυρßλα
Amy Winehouse
Πßσω Στη Μαυρßλα
Δεν Ýχασες χρüνο για λýπες
κρÜτησες τη σÜρκα σου υγρÞ
ποντÜροντας εκ του ασφαλοýς.
ΚρÜτησα το κεφÜλι μου ψηλÜ
στÝγνωσα τα δÜκρυÜ μου.
Συνεχßζω χωρßς εσÝνα
γýρνα πßσω κει που ξÝρεις
τüσο μακριÜ απ' üσα περÜσαμε μαζß.
Και περπατþ σε κολασμÝνο δρüμο
μ' ελÜχιστες πιθανüτητες
Γυρßζω πßσω στη μαυρßλα...
ΑποχαιρετιστÞκαμε μüνο με λÝξεις
ΠÝθανα εκατü φορÝς
Γýρνα εκεß
κι εγþ γυρνþ...
...γυρνÜω πßσω σε μας...
Σ' αγαπþ πολý
αυτü δεν σου 'ναι αρκετü
ΑγαπÜς το εφÞμερο, εγþ το διαρκÝς
κι η ζωÞ εßναι σα μια σωλÞνα
κι εγþ Ýνα μικρü νüμισμα που κυλÜ
στα τοιχþματÜ της, τρελÜ
ΑποχαιρετιστÞκαμε μüνο με λÝξεις
πÝθανα εκατü φορÝς
γýρνα εκεß
κι εγþ γυρνþ...
...γυρνÜω πßσω...
μαυρßλα... μαυρßλα... μαυρßλα... μαυρßλα... μαυρßλα... μαυρßλα... μαυρßλα...
...γυρνÜω πßσω...
...γυρνÜω πßσω...
ΑποχαιρετιστÞκαμε μüνο με λÝξεις
ΠÝθανα εκατü φορÝς
Γýρνα εκεß
κι εγþ γυρνÜω πßσω...
...στη μαυρßλα...
Μπανγκ-Μπανγκ
¹μουνα πÝντε κι Þταν Ýξι
καβαλοýσαμε καλαμÝνια Üλογα
φοροýσα μαýρα κι εκεßνος λευκÜ
με νικοýσε πÜντα στη μÜχη.
Μπανγκ-μπανγκ με πυροβολοýσε
μπανγκ-μπανγκ Ýπεφτα στο χþμα
μπανγκ-μπανγκ αυτüς ο απαßσιος κρüτος
μπανγκ-μπανγκ το μωρü μου με σκüτωνε
ΠερÜσανε χρüνια κι αλλÜξαν οι καιροß
μεγÜλωσα, τονε φþναζα "Δικü μου".
Γελοýσε πÜντα και μου 'λεγε:
ΘυμÜσαι που παßζαμε...
Μπανγκ-μπανγκ σε πυροβολοýσα
μπανγκ-μπανγκ Ýπεφτες στο χþμα
μπανγκ-μπανγκ αυτüς ο απαßσιος κρüτος
μπανγκ-μπανγκ πÜντα σε σκüτωνα
¸παιζε μουσικÞ κι ανθρþποι τραγουδοýσαν
μüνο για με της εκκλησιÜς καμπÜνες αντηχοýσαν
¸χει πια φýγει, χωρßς να ξÝρω το γιατß
ακüμα και τþρα καμμιÜ φορÜ δακρýζω
Δε μου 'πε μÞτε καν Ýνα "ΓειÜ σου"
Δε βρÞκε χρüνο να μου πει Ýστω Ýνα ψÝμμα...
Μπανγκ-μπανγκ με πυροβüλησε
μπανγκ-μπανγκ Ýπεσα στο χþμα
μπανγκ-μπανγκ αυτüς ο απαßσιος κρüτος
μπανγκ-μπανγκ το μωρü μου με σκüτωσε...
Nancy Sinatra
Υπονοοýμενο
¼σον Þλιος μεσουρανεß
κι Ýρημος Üμμο γεννÜ
üσο σπÜζουνε κýματα
μ' αχü στη παραλßα
üσο βαστοýνε Üνεμοι
κι ουρÜνιο τüξο κι Üστρα
Θα συνεχßζουμε ν' ανοßγουμε δρüμο
Ω ναι! θα συνεχßζουμε τη προσπÜθεια
Ýστω απλÜ σπρþχνωντας τον καιρü
¼σο μÜχονται εντüς μας
προφÜσεις και πεποιθÞσεις
üσο τυφλÜ, τρελÜ κι Üπληστα
οριοθετοýμε τη ζÞση μας
Τüσον θ' αγüμαστε με παραδüσεις
προλÞψεις και λÜθος θρησκεßα
εσαεß και νυν κι αεß
Θα συνεχßζουμε ν' ανοßγουμε δρüμο
Ω ναι! θα συνεχßζουμε τη προσπÜθεια
μÝχρι την Üκρη του χρüνου
Μη πÜρετε προσβολÞ το λüγο μου
απü θλßψη Þ μεγαλειüτητα
να 'στε üτι γουστÜρετε, μπορεßτε
ν' αυτορυθμιστεßτε
σ' üτι σκεφτεßτε Þ ποθεßτε
απ' το "εγþ" παραιτηθεßτε
και τελικÜ λευτερωθεßτε
Θεüς Üν εßναι, Δßκιο αν εßναι
κÜτω απ' τον ουρανü
λüγος αν εßν', αιτßα αν εßναι
να ζει κανεßς Þ üχι
λýτρωση αν εßναι, λýση αν εßναι
σ' ερωτηματικÜ-δεσμÜ
ο εαυτüς σας παραμεßνετε
τους φüβους ξαποστεßλετε
τη μÜσκα σας πετÜμε
και θα χαμογελÜμε
Θα συνεχßζουμε ν' ανοßγουμε δρüμο
Ω ναι! θα συνεχßζουμε τη προσπÜθεια
ü,τι κι αν τýχει, ü,τι κι αν συμβεß
συνÝχεια θα προσπαθοýμε
ως του χρüνου την Üκρη
QUEEN (Freddy Mercury)
ΣεπτÝμβρης 2005
The House Of The Rising Sun
The Animals
ΥπÜρχει Ýνα σπßτι στη ΝÝα ΟρλεÜνη
που το λÝνε"ΑνατÝλλων ¹λιος"
κι Þτανε δýση για πολλÜ καημÝνα αγüρια
και ΘÝ μου ξÝρω, εßμ' Ýν' απ' αυτÜ.
Η μητÝρα μου Þτανε ρÜφτρα
και μου 'ραψε Ýνα μπλουτζßν
Ο πατÝρας μου Þτανε παßχτης
κÜτω στη ΝÝα ΟρλεÜνη
Τþρα το μüνο που χρειÜζεται Ýνας παßχτης
εßναι μια βαλßτσα κι Ýνα μπαοýλο
κι οι μüνες στιγμÝς που 'ν' ευτυχÞς
üταν κεßτεται πιωμÝνος
Ω μητÝρα, πες στα παιδιÜ σου
να μη κÜνουν αυτü που 'κανα εγþ
που ξüδεψα τη ζωÞ μου αμαρτωλÜ και μßζερα
στο "Σπßτι Του ΑνατÝλλοντος Ηλßου"
Λοιπüν βρßσκομαι με το 'να πüδι στην αποβÜθρα
και τ' Üλλο πÜνω στο τραßνο
γυρßζω πßσω στη ΝÝα ΟρλεÜνη
να ξαναφορÝσω τη σιδερÝνια μπÜλα με τις αλυσßδες
Λοιπüν υπÜρχει Ýνα σπßτι στη ΝÝα ΟρλεÜνη
που το λÝνε "ΑνατÝλλων ¹λιος"
κι Þτανε δýση για πολλÜ καημÝνα αγüρια
και... Θε μου ξÝρω, πως εßμ' Ýν' απ' αυτÜ.
My Way
Paul Anka 1968
Ο Τρüπος Μου
Και τþρα, που το τÝλος εßναι κοντÜ
και λßγο πριν να πÝσει η αυλαßα,
φßλοι μου, θα σας μιλÞσω για αυτÜ
που με καθüρισανε.
¸ζησα μια γεμÜτη ζωÞ.
ΣεργιÜνισα κÜθε σοκÜκι Þ λεωφüρο.
Μα πιüτερο κι απ' αυτÜ εßναι,
πως το 'κανα με το δικü μου τρüπο.
ΜετÜνιωσα για κÜμποσα, εßν' αλÞθεια!
Τüσα λßγα, που δεν αξßζουνε μνημüνεψη.
¸καμα ντρÝτα, χωρßς ν' αποφýγω ποτÝ
αυτü που 'πρεπε να κÜμω.
ΔιδÜχτηκα απü τα μαθÞματα της ζωÞς
και σχÝδιασα προσεχτικÜ το κÜθε βÞμα.
Μα πιüτερο κι απ' αυτÜ εßναι
πως το 'κανα με το δικü μου τρüπο.
ΥπÞρξαν βÝβαια φορÝς
-εßμαι σßγουρος πως το ξÝρετε δα-
που δÜγκωσα πιüτερο απ' αυτü
που θα μποροýσα να μασÞσω.
Μα το 'φαγα
κι üταν Ýπρεπε το 'φτυσα.
ΠÜλεψα και στÜθηκα καλÜ
και τo 'κανα με το δικü μου τρüπο.
ΑγÜπησα και γÝλασα και Ýκλαψα.
Εßχα και πλοýτος και μερßδιο στη χασοýρα.
Και τþρα που στεγνþσανε τα δÜκρυα
το βρßσκω üλο τοýτο, τüσο συναρπαστικü.
ΣκÝφτομαι, πως εγþ το 'κανα üλο τοýτο
και μπορþ να πω, üχι ντροπιασμÝνα.
¼χι... ¼χι... Ω üχι εγþ!
Εγþ το 'κανα με το δικü μου τρüπο.
Γι' αυτÜ που υπÜρχει Ýνας Üντρας,
γι' αυτÜ που κατÝχει.
Κι αν üχι απü μüνος του,
τüτε εßναι μηδενικü.
Να λÝει πραγματικÜ αυτÜ που νιþθει.
Το παρελθüν μου δεßχνει
πως πÞρα το ρßσκο μου
και το 'κανα με το δικü μου τρüπο.
ΜÜης '07
Imagine
John Lennon "Beattles"
ΦαντÜσου...
ΦαντÜσου πως δεν υπÜρχει παρÜδεισος,
-ειν' εýκολο αν προσπαθÞσεις-,
οýτε κüλαση ανÜμεσÜ μας,
πÜνω απü μας, μüνον ουρανüς.
ΦαντÜσου, üλοι οι Üνθρωποι
να ζουν για το σÞμερα. Γιου - χου!
ΦαντÜσου πως δεν υπÜρχουν χþρες,
-δεν εßναι δýσκολο να γßνει-,
καμιÜ αιτßα, για να σκοτþσει
Þ να πεθÜνει κανεßς
κι οýτε θρησκεßα επßσης.
ΦαντÜσου, üλοι οι Üνθρωποι
να ζουν ειρηνικÞ ζωÞ. Γιου - χου!
ΦαντÜσου, üχι πια εξουσßες,
-αναρωτιÝμαι αν το μπορεßς-,
καμιÜν ανÜγκη γι' απληστßα Þ πεßνα,
μιαν Αδελφüτητα Του Ανθρþπου.
ΦαντÜσου, üλοι οι Üνθρωποι,
να μοιρÜζονται üλο τον κüσμο. Γιου - χου!
Μπορεß να πεις
πως εßμαι ονειροπαρμÝνος,
μα δεν εßμαι ο μüνος.
ΚÜποια μÝρα, ελπßζω,
θα ενταχθεßς σε μας
κι üλος ο κüσμος θα γßνει Ýνα!
Epitaph
King Crimson
ΕπιτÜφιος
Ο τοßχος, που πÜνω του
γραψαν οι ΠροφÞτες,
ραγßζεται συθÝμελα.
Ηλιαχτßδες ξαστρÜφτουν λαμπερÜ
πÜνω στα üργανα του θανÜτου,
üταν κÜθε Üνθρωπος διχÜζεται,
ανÜμεσα σ' εφιÜλτες κι üνειρα.
Κανεßς δε θα δρÝψει δÜφνες,
üταν σιγÞ θα καταπνßξει τις κραυγÝς.
ΑνÜμεσα στις σιδηρÝς πýλες του ΠεπρωμÝνου,
οι σπüροι των καιρþν,
εßχαν σπαρθεß και ποτιστεß,
απü τη δρÜση εκεßνων που ξÝρουν
κι εßναι γνωστοß.
Η Γνþση ειν' Ýνας θανÜσιμος σýντροφος,
üταν κανεßς δε βÜζει κανüνες.
Η μοßρα ολÜκερης της ανθρωπüτητας, νιþθω,
πως εßναι στα χÝρια ηλιθßων!
Σýγχυση θα 'ν' ο επιτÜφιος μου.
Καθþς σοýρνομαι στη δýσβατη,
τσακισμÝνη ατραπü,
που αν τη φτιÜξουμε üλοι μαζß,
μποροýμε να χαλαρþσουμε και να γελÜμε.
ΑλλÜ νιþθω πως αýριο θα κλαßω!
Ναι φοβÜμαι πως αýριο θα κλαßω!
Six Days War
Colonel Bagshot
Πüλεμος ¸ξι Ημερþν
Στην αρχÞ της εβδομÜδας
Θα τους ακοýσετε να μιλÜνε
στις εργασßες της Συνüδου ΚορυφÞς
Εßναι μüνο ΔευτÝρα
Οι Διαπραγματεýσεις σταματÞσαν
Δεßτε, üλοι αυτοß οι ΗγÝτες
εßναι συνοφρυωμÝνοι
Εßναι η μÝρα του Ξßφους και του ¼πλου
Αχ ας μη ξημερþσει ποτÝ...
κι εßναι πολý αργÜ...
Θα μποροýσατε να γευματßζετε
κεßνη την þρα που οι ειδÞσεις
θα πÝσουνε σα γροθιÜ στο στομÜχι
Εßναι μüνο Τρßτη
ΠοτÝ δε πÝρασε απü το νου σας
πως θα πρεπε να πÜμε στον πüλεμο
μετÜ απ' üλα üσα εßδαμε
Εßναι ΠρωταπριλιÜτικο ψÝμμα!
Αχ ας μη ξημερþσει ποτÝ...
κι εßναι πολý αργÜ...
Θα τρÝξουμε üλοι στα καταφýγια
Και θ' αφουγκραζüμαστε τους Þχους
Εßναι μüνο ΤετÜρτη
Στο καταφýγιü σας βαθιÜ καμμÝνοι
ΠÜρτε λßγο μαλλß και μÜθετε να πλÝκετε
ΕπειδÞ θα 'ναι μεγÜλη η μÝρα
Αχ ας μη ξημερþσει ποτÝ...
κι εßναι πολý αργÜ...
Ακοýτε τα σφυρßγματα απü πÜνω
Εßστε τÜχα ζωντανοß ακüμα Þ νεκροß;
Εßναι μüνο ΠÝμπτη
Νιþθετε Ýνα τρÜνταγμα στο Ýδαφος
δισεκατομμýρια κεριÜ καßνε γýρω σας
Εßναι τα γενÝθλιÜ σας;
Αχ ας μη ξημερþσει ποτÝ...
κι εßναι πολý αργÜ...
Κι üμως αυτü το καταφýγιο
Εßναι τþρα σπßτι σας
Ο ζωτικüς σας χþρος Ýχει παραβιαστεß
Εßναι μüνο ΠαρασκευÞ
Καθþς βγαßνετε στο φως
Μπορεßτε να συλλÜβετε
αυτÜ που αντικρýζετε;
ΠρÝπει να 'ναι η ΜÝρα Της Κρßσης
Αχ ας μη ξημερþσει ποτÝ...
κι εßναι πολý αργÜ...
Δεν εßναι αστεßο
πþς σκÝφτονται Αυτοß
ΚÜνανε τη Βüμβα,
Εßναι βλαμμÝνοι
Εßναι μüνο ΣÜββατο...
Θαρρþ üτι το Αýριο Þρθε...
και νομßζω πως εßναι πÜρα πολý αργÜ
Nothing Else Matters
Metallica
Τßποτ' ¢λλο Δεν ¸χει Σημασßα
Εßτε εßμαστε κοντÜ, εßτε μακρυÜ
μας ενþνει απü καρδιÜς
δυνατüς δεσμüς εμπιστοσýνης
και ...τßποτ' Üλλο δεν Ýχει σημασßα
ΠοτÝ μου δεν αφÝθηκα τüσο.
ΖωÞ δικιÜ μας, üπως τη θÝμε,
χωρßς να λÝω κοýφια λüγια
και ...τßποτ' Üλλο δεν Ýχει σημασßα
Βρßσκω σε σÝνα τη πßστη που ζητþ
και κÜθε μÝρα, κÜτι νÝο για μας,
ανοιχτÞ σκÝψη, μιαν Üλλην Üποψη
και ...τßποτ' Üλλο δεν Ýχει σημασßα
ποτÝ δε μ' Ýνοιαξε τι κÜνουν Üλλοι
ποτÝ δε μ' Ýνοιαξε για üσα ξÝρουν
αλλÜ ξÝρω...
Εßτε εßμαστε κοντÜ, εßτε μακρυÜ
μας ενþνει απü καρδιÜς
δυνατüς δεσμüς εμπιστοσýνης
και ...τßποτ' Üλλο δεν Ýχει σημασßα
ποτÝ δε μ' Ýνοιαξε τι κÜνουν Üλλοι
ποτÝ δε μ' Ýνοιαξε για üσα ξÝρουν
αλλÜ ξÝρω...
ΠοτÝ μου δεν αφÝθηκα τüσο
ζωÞ δικιÜ μας, üπως τη θÝμε,
χωρßς να λÝω κοýφια λüγια
και ...τßποτ' Üλλο δεν Ýχει σημασßα
Βρßσκω σε σÝνα τη πßστη που ζητþ
και κÜθε μÝρα κÜτι νÝο για μας
ανοιχτÞ σκÝψη, μιαν Üλλην Üποψη
και ...τßποτ' Üλλο δεν Ýχει σημασßα.
ΠοτÝ δε μ' Ýνοιαξε τι λεν οι Üλλοι,
ποτÝ δε με νοιÜξανε τα παιχνßδια που παßζουνε,
ποτÝ δε μ' Ýνοιαξε τι κÜνουνε,
ποτÝ δε μ Ýνοιαξε για üσα ξÝρουνε,
και ξÝρω...
Εßτε εßμαστε κοντÜ, εßτε μακρυÜ
μας ενþνει απü καρδιÜς
δυνατüς δεσμüς εμπιστοσýνης.
üχι! τßποτ' Üλλο δεν Ýχει σημασßα!
Χωρßς ΕσÝνα
Without you
Badfingers 1970
¼χι δεν μπορþ να ξεχÜσω
κεßνο το απüγευμα
Þ το πρüσωπü σου καθþς Ýφευγες
αλλÜ Ýτσι εßναι πÜντα κι η ζωÞ συνεχßζει
üλο χαμογελÜς μα στα μÜτια σου
λÜμπει η θλßψη, ναι λÜμπει...
¼χι δε μπορþ να ξεχÜσω πως αýριο
üταν üλη μου η πßκρα πλημμυρßσει
üτι σ' εßχα 'δþ μα σ' Üφησα να φýγεις
και τþρα το σωστü εßναι να ξÝρεις
να σου δεßξω ü,τι πρÝπει να ξÝρεις
Δε μπορþ να ζω
αν ζω χωρßς εσÝνα
δε μπορþ να ζω
δε μπορþ να δþσω τßποτ' Üλλο
Δε μπορþ να ζω
αν ζω χωρßς εσÝνα
δε μπορþ να ζω
δε μπορþ να δþσω τßποτ' Üλλο
¼χι δεν μπορþ να ξεχÜσω
κεßνο το απüγευμα
Þ το πρüσωπü σου καθþς Ýφευγες
αλλÜ Ýτσι εßναι πÜντα κι η ζωÞ συνεχßζει
üλο χαμογελÜς μα στα μÜτια σου
λÜμπει η θλßψη, ναι λÜμπει...
Δε μπορþ να ζω
αν ζω χωρßς εσÝνα
δε μπορþ να ζω
δε μπορþ να δþσω τßποτ' Üλλο
Δε μπορþ να ζω
αν ζω χωρßς εσÝνα
δε μπορþ να ζω
δε μπορþ να δþσω τßποτ' Üλλο
You're My Everything
Santa Esmeralda 1977
Εßσαι Για ΜÝνανε Τα ΠÜντα
Εßσαι τα πÜντα για μÝνα
ο Þλιος που σε λÜμπει
κÜνει τ' αηδüνι να λαλεß
και τ' Üστρα να φεγγοβολÜν
ψηλÜ στον ουρανü
Πες μου, σε λατρεýω
¼ταν φιλþ τα δυο σου χεßλη
ανατριχιÜζω ως τ' ακρÜνυχÜ μου
κι ο νους πÝφτει σε δßνη
τυλιγμÝνος μÝσα σου
βαθια σε λατρεýω
Εßσαι τα πÜντα για μÝνα
και τßποτ' Üλλο δεν Ýχει πρÜγματι αξßα
μüνο η αγÜπη που μου δßνεις
Εßσαι τα πÜντα για μÝνα
και να κοιτþ κÜθε πρωß εκεßνα
τα καστανÜ σου μÜτια τα μεγÜλα
Εßσαι τα πÜντα για μÝνα
και σε χρειÜζομαι κοντÜ μου
Για πÜντα και μια μÝρα
Εßσαι τα πÜντα για μÝνα
και δε χρειÜζεται ποτÝ ν' ανησυχεßς
τßποτα μη φοβÜσαι
γιατß εßμαι πλÜι σου
κι üταν σε κρατþ σφιχτÜ
τßποτα δε μπορεß να σε βλÜψει
τα μοναχικÜ τα βρÜδυα
θα 'ρχομαι κοντÜ σου
να σε φιλþ, να σε ζεσταßνω
Ναι τüσο πολý σε λατρεýω
Εßσαι τα πÜντα για μÝνα
εßμαι κÜτω δω στη γη
και πÜνω κοιτþ τον ουρανü
και πλÝω σε πελÜγη ευτυχßας
Δεν υπÜρχει θýελλα
καμμιÜ λατρεßα μου
The Last Resort
Eagles 1976
Το Τελευταßο Καταφýγιο
¹ρθε απü το Πρüβιντενς,
στο μüνο απü τα Ρüουντ ¢ιλαντς
που οι σκιÝς του παλιοý κüσμου
ßστανται βαριÝς στον αγÝρα
ΓεμÜτη ελπßδες κι üνειρα
σα πρüσφυγας, Þρθε απ' τη θÜλασσα
σαν τον πατÝρα της.
Εßχε ακοýσει για Ýνα τüπο
üπου Üνθρωποι χαμογελþντας
μιλοýσαν για τον τρüπο των ΙνδιÜνων
και πως αγαποýσανε τη γης
κι Þρθαν απü παντοý
στο ΜεγÜλο ΚαταρρÜκτη, ψÜχνωντας
Ýνα μÝρος να σταθοýν Þ να κρυφτοýν.
ΚÜτω στα πολυσýχναστα μπαρÜκια
üπου συχνÜ το ρßχνουν Ýξω
δε κρατιÝμαι να πω σ' üλους
το πως μοιÜζει εκεß πÝρα.
Και τονε λÝνε ΠαρÜδεισο,
μα δε ξÝρω το γιατß.
ΚÜπως λιγνÝψαν τα βουνÜ
και πýργωσε η πüλη!
Κι ýστερα φυσÞξαν παγεροß
ανÝμοι μες απü την Ýρημο
κι απ' τα φαρÜγγια της ακτÞς του Μαλιμποý,
üπου ανθρωπÜκια παßζουν πεινασμÝνα,
για ισχý κι εξουσßα, και λÜμψη
απατηλÞ σαν του Ν¸ΟΝ,
που τους ορßζει τι να κÜνουνε.
Κι Þρθαν μερικοß νιüπλουτοι
και βιÜσανε τη γης
και κανεßς δε τους σταμÜτησε.
Και στÞσαν κÜτι Üσχημα κουτÜκια
και -ΧριστÝ μου- üλοι τ' αγορÜζανε.
Κι üλοι ΠαρÜδεισο ονομÜζανε
και τüπο üπου θα πρεπε να ζεις
Κι αγναντεýαν Ýναν Þλιο
λεκιασμÝνο, να βουτÜ στη θÜλασσα.
Μπορεßς να τ' αφÞσεις üλα πßσω
και να πλεýσεις στη ΛαχÝνι 1
üπως κÜναν οι ιεραπüστολοι παλιÜ.
Αυτοß φÝραν και μιαν Ν¸ΟΝ επιγραφÞ
" ¸ΡΧΕΤΑΙ Ο ΙΗΣΟ¾Σ"
¼στις Þρε του λευκοý τις αμαρτßες!
¼στις εγκαθßδρυσε
το βασßλειο του λευκοý.
ΤÜχα ποιüς στÝργει τοýτο το μεγÜλο
σχÝδιο του "τß δικü μου, τß δικü σου";
Και καθþς εκλεßψαν πια τα νÝα σýνορα,
θα τα ορßσουμε πλÝον εδþ.
Καλýψαμε τις, χωρßς τÝλος, ανÜγκες μας
ΔικαιολογÞσαμε οýτω πως
τις ματοβαμμÝνες πρÜξεις μας,
στου πεπρωμÝνου μας
και στου Θεοý μας τ' üνομα!
Κι üλ' αυτÜ μπορεßτε να τα δεßτε
στης κÜθε ΚυριακÞς,
τη πρωινÞ τη λειτουργßα:
¼λοι üρθιοι να ψÜλλουνε
για το πως μοιÜζει κει πÝρα,
Το λÝνε ΠαρÜδεισο δε ξÝρω γιατß.
Λες κÜποιο τüπο παραδεισÝνιο
αποχαιρετþντας τον μ' Ýνα φιλß!
1 ΛαχÝνι = περιοχÞ της ΧαβÜης, στο ΜÜουι!
It's Α Long, Long Way Τo Tipperary
Written: Jack Juddge & Henry James "Harry" Williams 1912
Εßναι Μακρýς, Πολý Μακρýς Ο Δρüμος Για Το ΤιπερÝρι
Μες στο ισχυρü Λονδßνο
μας Þρθε Ýνας Ιρλανδüς
Λες κι οι δρüμοι Þταν χρυσοß,
σßγουρα φλþροι Þταν üλοι εκεß.
Τραγουδοýσαν για το Πικαντßλλυ
και για τη ΛÝστερ ΣκουÝρ
κι ο "ΠÜντι" πÝταξε τη σκοýφια
και τους φþναξε δυνατÜ:
Εßναι αλÜργα, αλß, το ΤιπερÝρυ
κι Ýχω πολý δρüμο να φτÜσω
Εßναι αλÜργα, αλß, το ΤιπερÝρυ
στο πιο γλυκü κορßτσι που αγαπþ.
Στο καλü σου Πικαντßλλυ
γειÜ χαρÜ ΛÝστερ ΣκουÝρ
Εßμαι αλßμονο μακριÜ απ' το ΤιπερÝρυ
μα η καρδιÜ μου ειναι κεß πÝρα.
Ο "ΠÜντι"1 γρÜφει στη καλÞ του
τη γλυκειÜ ΙρλανδÝζα Μüλλυ
"Αν δεν λÜβεις, γρÜψε να ξÝρω!
Αν κÜνω λÜθη ορθογραφικÜ
ΘυμÞσου φταßει η παλιοπÝννα
και μη το ρßξεις κι αυτü σε μÝνα".
Εßναι αλÜργα, αλß, το ΤιπερÝρυ
κι Ýχω πολý δρüμο για να 'ρθþ
Εßναι αλÜργα, αλß, το ΤιπερÝρυ
στο πιο γλυκü κορßτσι, π' αγαπþ.
Στο καλü σου Πικαντßλλυ
γειÜ χαρÜ ΛÝστερ ΣκουÝρ
Εßμαι αλßμονο μακριÜ απ' το ΤιπερÝρυ
μα η καρδιÜ μου ειναι κεß πÝρα.
1 ΠÜντι εßναι το παρατσοýκλι των Ιρλανδþν, κÜτι μεταξý βλÜκα, μπÝκρα και κοκκινοτρßχη!
Welcome To Burlesque
Καλþς ¹ρθες Στο ΜπουρλÝσκ
Σερ 2010
Δεßξε λßγο παραπÜνω
Δεßξε λßγο λιγüτερο
ΚÜνε κι Ýνα τσιγÜρο
Καλþς Þρθες στο ΜπουρλÝσκ
ΚÜθετß π' ονειρεýτηκες
ΑλλÜ δε μπορεßς ποτÝ να τüχεις.
Τßποτα δεν εßναι ü,τι δεßχνει
Καλþς Þρθες στο ΜπουρλÝσκ
Ωω καθÝνας αγορÜζει
ρßξε στο χÝρι μου λεφτÜ
Κι αν Ýχεις κÜτι Ýξτρα
ε, δþστο στα παιδιÜ.
Μπορεß να μην εßσαι Ýνοχος
Μα εßσ' Ýτοιμος να ξομολογηθεßς
Πες μου τι γουστÜρεις
Καλþς Þρθες στο ΜπουρλÝσκ
Μπορεßς να ονειρευτεßς τη Κüκο
ΚÜν' το με δικÞ σου ευθýνη
Οι τρßδυμες σου δεßχνουν κατανüηση
ΑλλÜ üχι για κÜθε πεθυμιÜ σου.
Η ΤζÝσι σε κÜνει να ρωτιÝσαι
Τüσο Þρεμη, σαν Üγαλμα
"ΜαζÝψου", λÝει η Τζüρτζια
Καλþς Þρθες στο ΜπουρλÝσκ
Ωω καθÝνας αγορÜζει
ρßξε στο χÝρι μου λεφτÜ
Κι αν Ýχεις κÜτι Ýξτρα
ΞÝρεις ποý θα με βρεις
ΚÜτι πολý σκοτεινü
κυβερνÜ τις σκÝψεις σου
Δεν Þρθε δα κι η συντÝλεια
ΑπλÜ σÞκω και χüρεψε
Δεßξε λßγο παραπÜνω
Δεßξε λßγο λιγüτερο
ΚÜνε Ýνα τσιγÜρο
Καλþς Þρθες στο ΜπουρλÝσκ
The Streets of Laredo
Oι Δρüμοι Του ΛαρÝντο
Traditional song1910
Καθþς βÜδιζα στους δρüμους του ΛαρÝντο
καθþς βÜδιζα στο ΛαρÝντο μια μÝρα
ξÝκλεψα τα λüγια ενüς φτωχοý κÜου-μπüυ τυλιγμÝνου σε λευκü λινü,
τυλιγμÝνου σε λευκü λινü χασÝ και παγωμÝνου σα λÜσπη
-"ΒλÝπω απ' το ντυσιμü σου πως εßσαι κÜου-μπüυ"
μου εßπε καθþς περπατοýσα δßπλα του.
"ΣτÜσου πλÜι μου κι Üκου τη θλιβερÞ μου ιστορßα:
Εßμαι χτυπημÝνος στο στÝρνο και ξÝρω πως πεθαßνω...
"ΚÜποτε στη σÝλα μου συνÞθιζα να καλπÜζω
ΚÜποτε στη σÝλα μου κÜλπαζα χαροýμενος
πρþτα στο Καζßνο και μετÜ μÝχρι της Ρüζι...
μα Ýχω σφαßρα στο στÝρνο και σÞμερα πεθαßνω...
"Θαχω Ýξι γελαστοýς κÜου-μπüυς να με ταξιδÝψουν
Ýξι χορεýτριες παρθÝνες συντροφιÜ μου, φßλε.
Θα πετÜνε μπουκÝτα με ρüδα στο φÝρετρü μου,
τ' Üνθη τους θα γλυκαßνουν τον Þχο του χþματος πÜνω μου.
"Τüτε χτυπÞστε το τýμπανο πÝνθιμα, παßξτε τη φλογÝρα απαλÜ
Παßξτε το Νεκρικü ΕμβατÞριο καθþς θα με πÜτε.
Πηγαßντε με στη ΠρÜσινη ΚοιλÜδα και σκεπÜστε με με χþμα.
Εßμαι Ýνας νεαρüς κÜου-μπüυ και ξÝρω πως λÜθεψα.
"ΜετÜ γρÜψτε στη γκριζομÜλλα τη μÜνα μου,
Πεßτε της πως ο κÜου-μπüυ που λÜτρευε πÜει... χÜθηκε...
Μα παρακαλþ, οýτε λÝξη για κεßνον που με σκüτωσε.
Μη πεßτε τ' üνομÜ του κι αυτü θα χαθεß στη λÞθη..."
Καθþς εßπε üλα τοýτα, ο Þλιος χανüταν.
Οι δρüμοι του ΛαρÝντο κρýοι και λασπωμÝνοι.
ΠÞγαμε τον κÜου-μπüυ κÜτω, στη ΠρÜσινη ΚοιλÜδα
κι οδηγÞσαμε τη πομπÞ 'κει που βρßσκεται μÝχρι σÞμερα.
ΧτυπÞσαμε πÝνθιμο τýμπανο και παßξαμε απαλÞ φλογÝρα
παßξαμε το Νεκρικü ΕμβατÞριο, καθþς τον ταξιδεýαμε
ΚÜτω στη ΠρÜσινη ΚοιλÜδα, κεßτεται με χþμα πÜνω του.
¹ταν Ýνας νεαρüς κÜου-μπüυ κι εßπε πως λÜθεψε!
Comme Un P'tit Coquelicot
Marcel Mouloudj 1951
Mια Παπαροýνα Τüση Δα
Τα μη-με-λησμüνει και τα ρüδα...
λουλοýδια εßναι που μιλοýν.
ΑλλÜ ν' αγαπÞσεις τις παπαροýνες...
εßναι μια ανοησßα.
ºσως Ýχεις δßκιο, αλλÜ θα δεις...
üταν σου πω, θα καταλÜβεις.
Σα τη πρωτüδα...
κοιμüτανε μισüγυμνη...
στο φως το καλοκαιρινü...
μÝσα στον κÜμπο τον ξανθü.
ΚÜτω απ' το λευκü πουκÜμισü της...
εκεß που χτýπαγε η καρδιÜ της...
απλüχερα ο Þλιος...
Ýδινε ζωÞ σ' Ýνα λουλοýδι.
Σα παπαροýνα, ψυχÞ μου.
Σαν μια παπαροýνα τüση δα.
Τι παρÜξενα που λÜμπουνε τα μÜτια σου...
üταν θυμÜσαι την üμορφη κοπÝλα...
λÜμπουνε τüσο που αυτü αρκεß...
για να καταλÜβεις τις παπαροýνες.
ºσως Ýχεις δßκιο, αλλÜ θα δεις...
¼ταν τη πÞρα αγκαλιÜ...
μουδωσε το χαμüγελü της...
κι ýστερα, χωρßς τßποτα να πει...
στο φως το καλοκαιρινü...
αγαπηθÞκαμε... αγαπηθÞκαμε.
Ανοßξαν τüσο τα χεßλη μου
πα' στη καρδιÜ της...
που αντß για φιλß...
Üνθισε Ýνα λουλοýδι.
Σαν παπαροýνα, ψυχÞ μου.
Σαν μια παπαροýνα τüση δα.
Δεν εßναι παρÜ μια περιπÝτεια...
η ιστορßα σου και στ' ορκßζομαι...
πως οýτε Ýνα δÜκρυ δεν αξßζει...
οýτε το πÜθος για τις παπαροýνες.
Στο τÝλος πια θα καταλÜβεις.
¢λλη σ' αγαποýσε, αλλÜ üχι αυτÞ.
Κι üταν την εßδα την Üλλη μÝρα...
κοιμüτανε μισüγυμνη...
στο φως το καλοκαιρινü...
μÝσα στον κÜμπο τον ξανθü.
Και στο πουκαμισü της το λευκü...
στη θÝση της καρδιÜς...
Þτανε τρεις σταγüνες αßμα...
ßδιες με κüκκινο λουλοýδι.
Σαν παπαροýνα, ψυχÞ μου.
Σαν μια παπαροýνα τüση δα.
Σαν παπαροýνα, ψυχÞ μου.
Μια παπαροýνα τüση δα.
Boulevard Of Broken Dreams
Music: Harry Warren
Lyrics: Al Dubin 1933
H Λεωφüρος Των ΧαμÝνων Ονεßρων
Βαδßζω στο δρüμο της θλßψης
τη λεωφüρο των χαμÝνων ονεßρων.
Ζιγκολü και κοκοτßτσες
ανταλλÜσσουνε φιλιÜ χωρßς αýριο
για να ξεχνÜνε τα χαμενα üνειρÜ τους.
ΓελÜς τη μια και κλαις την Üλλη
σαν δεις κατÜφατσα τα σχÝδιÜ σου θρýψαλλα.
Ζιγκολü και κοκοτßτσες
ξυπνÜν με μÜτια μοýσκεμα στο κλÜμα
ΔÜκρυα που μιλÜν για üνειρα χαμÝνα.
Εδþ εßναι που πÜντα θα με βρßσκετε
να σεργιανßζω πÜνω-κÜτω σα χαμÝνος.
Μα τη ψυχÞ μου Üφησα ξοπßσω
σ' Ýνα παλιü καθεδρικü της πüλης.
ΔανεισμÝνη üποια χαρÜ θα βρεßτε 'δω
δε γßνεται να τη κρατÞσετε για πÜντα.
Ζιγκολü και κοκοτßτσες
τραγουδÜν χορεýοντας αντÜμα, το τραγοýδι:
Η Λεωφüρος Των ΧαμÝνων Ονεßρων
Εδþ εßναι που πÜντα θα με βρßσκετε
να σεργιανßζω πÜνω-κÜτω σα χαμÝνος.
Μα τη ψυχÞ μου Üφησα ξοπßσω
σ' Ýνα παλιü καθεδρικü της πüλης.
ΔανεισμÝνη üποια χαρÜ θα βρεßτε 'δω
δε γßνεται να τη κρατÞσετε για πÜντα.
Μα ζιγκολü και κοκοτßτσες.
τραγουδÜτε χορεýοντας, ακüμα το τραγοýδι:
Η Λεωφüρος Των ΧαμÝνων Ονεßρων
Boulevard Of Broken Dreams
Michael Pritchard, Frank E., Iii Wright, Billie Joe Armstrong
Green Day 2005
H Λεωφüρος Των ΧαμÝνων Ονεßρων
Βαδßζω σ' Ýνα δρüμο μοναχüς
ο μüνος που γνþρισα στη ζÞση
ΜÞτε και ξÝρω που θα βγω
μα εßναι σαν εμÝνα και μüνος τον περνþ
Σεργιανþ σ' αυτÞ την Üδεια στρÜτα
στη Λεωφüρο Των ΧαμÝνων Ονεßρων
üπου η πüλη Þσυχη κοιμÜται.
Κι εßμαι μüνον εγþ και περπατþ μονÜχος
περπατþ μονÜχος, περπατþ μονÜχος
Μ' ακολουθεß μονÜχα η σκιÜ μου
κι ακοýγεται μονÜχα η καρδιÜ μου.
κÜποτε λÝω κÜποιος να με βρει
μα ως τüτε μüνος θα βαδßζω
Βαδßζω πÜνω στη γραμμÞ, στη κüψη,
του μυαλοý μου που 'χει διχαστεß
και στου γκρεμοý το χεßλος,
κι ακüμα μüνος μου βαδßζω
ΔιαβÜζω πßσω απ' τις γραμμÝς
τß πÞγε τüσο χÜλια, κι üλα εßναι καλÜ
και το σφυγμü μετρþ να δω αν ζω
κι ακüμα μüνος μου βαδßζω
Μ' ακολουθεß μονÜχα η σκιÜ μου
κι ακοýγεται μονÜχα η καρδιÜ μου.
κÜποτε λÝω κÜποιος να με βρει
μα ως τüτε μüνος θα βαδßζω
Σεριανþ σ' αυτÞ την Üδεια στρÜτα
στη Λεωφüρο Των ΧαμÝνων Ονεßρων
üπου η πüλη Þσυχη κοιμÜται.
Κι εßμαι μüνον εγþ και περπατþ μονÜχος
Μ' ακολουθεß μονÜχα η σκιÜ μου
κι ακοýγεται μονÜχα η καρδιÜ μου.
κÜποτε λÝω κÜποιος να με βρει
μα ως τüτε μüνος θα βαδßζω
I Don't Like Mondays
Bob Geldof 1979
Δε ΓουστÜρω Τις ΔευτÝρες
¸να τσιπÜκι "χτýπησε" στη κεφαλÞ της,
φüρτωσε πλÞθος βλαβερþν ηλεκτρονßων
κι Ýτσι κανεßς σχολεßο σÞμερα δε πÜει
Θα τους κρατÞσει με το ζüρι πÜντα σπßτι
κι ο μπαμπÜς χαμπÜρι δε θα πÜρει.
Αυτüς πÜντα την Ýλεγε χρυσÜφι του
και δε μπορεß να δει καμιÜν αιτßα
γιατß δεν υπÜρχει σßγουρα αιτßα
Τι αιτßα δηλαδÞ η σιγουριÜ, Ýχει χρεßα;
Ω Ω Ω πες μου γιατß;
Τις Δευτερες δε γουστÜρω!
Πες μου γιατß
Τις Δευτερες δε γουστÜρω!
ΘÝλω να σκοτþσω πÝρα ως πÝρα,
ολÜκερη αυτÞ τη κωλομÝρα
Το τÝλεξ Þτανε ξεκÜθαρο, λαμπßκο
καθþς εκτýπωνε στο κüσμο που περßμενε
κι η μÜνα Þτανε σοκαρισμÝνη
ο κüσμος του πατÝρα πÜγωσε
κι οι σκεψεις τους στραφÞκαν στο μικρü κοριτσÜκι
ΓλυκÜ δεκÜξι üχι και τüσο ρüδινα
Τþρα, δε μπορεß να δει την Þττα.
Δεν μποροýν να δοýν' καμμιÜν αιτßα
γιατß üντως δεν υπÜρχει μια αιτßα
Τß χρεßαν Ýχουμε απü αιτßες,
Ω Γιεα πες μου γιατß;
Τις Δευτερες δε γουστÜρω!
πες μου γιατß;
Τις Δευτερες δε γουστÜρω!
Πες μου γιατß
Τις Δευτερες δε γουστÜρω!
ΘÝλω να σκοτþσω πÝρα ως πÝρα,
ολÜκερη αυτÞ τη κωλομÝρα
σκοτþσω σκοτþσω σκοτþσω
Να σκοτþσω τα πÜντα
Τþρα üλα τα παιγνßδια σταματÞσαν στον παιδüτοπο
ΘÜθελε να παßξει με τα παιγνßδια της λιγÜκι
και το σχολεßο Ýκλεισε νωρßς
κι üλοι θα πÜρουνε το μÜθημÜ τους σÞμερα
κι αυτü θÜναι πως να πεθαßνεις
και τüτε κροταλßσανε οι κÜλυκες
κι ο αστυνüμος Ýρχεται κατÜφατσα
με τα προβλÞματα, τα "πως" και τα "γιατß"
και δε μπορεß να δει καμμιÜν αιτßα
γιατß ακριβþς δεν υπÜρχει αιτßα
τß λüγο χρειÜζεται κανεßς για να πεθÜνει
πεθÜνει πεθÜνει
¸να τσιπÜκι "χτýπησε" στη κεφαλÞ της,
φüρτωσε πλÞθος βλαβερþν ηλεκτρονßων
κι Ýτσι κανεßς σχολεßο σÞμερα δε πÜει
Θα τους κρατÞσει με το ζüρι πÜντα σπßτι
κι ο μπαμπÜς χαμπÜρι δε θα πÜρει.
Αυτüς πÜντα την Ýλεγε χρυσÜφι του
και δε μπορεß να δει καμιÜν αιτßα
γιατß δεν υπÜρχει σßγουρα αιτßα
Τι αιτßα δηλαδÞ η σιγουριÜ, Ýχει χρεßα;
πες μου γιατß;
Τις Δευτερες δε γουστÜρω!
πες μου γιατß;
Τις Δευτερες δε γουστÜρω!
Πες μου γιατß
Τις Δευτερες δε γουστÜρω!
ΘÝλω να σκοτþσω πÝρα ως πÝρα,
ολÜκερη αυτÞ τη κωλομÝρα αχ αχ αχ αχ
Tears Of Α Clown
HENRY COSBY, SMOKEY ROBINSON, STEVIE WONDER 1968
Τα ΔÜκρυα Του Κλüουν
Οου γιÝα γιÝα γιÝα
Τþρ' αν με βλÝπεις να χαμογελþ
εßναι μονÜχα που τα πλÞθη ξεγελþ
μα üταν μοý 'ρχεται, να ξεγελÜσω σÝνα
α κοýκλα μου αυτü εßν' Üλλο θÝμα!
ΛÜθος εντýπωση, αγÜπη μου, σου δßνει
λÜθος εντýπωση η γελαστÞ μου φÜτσα αφÞνει
Στ' αλÞθεια εßμαι σφüδρα λυπημÝνος
κι ακüμα πιο πολý, φαρμακωμÝνος.
Εßσαι φευγÜτη κι εßμαι πληγωμÝνος
μα ο κλüουν πρÝπει να φανεß ευτυχισμÝνος.
(λýπη, λýπη, λýπη, λýπη)
Τþρα, υπÜρχουν τüσα φοβερÜ
που ο Üνθρωπος μαθαßνει στη ζωÞ του
Μα τßποτα δε σκÜει πιο θλιβερÜ
απ' τον κλüουν που κλαßει μüνος στη σκηνÞ του
Αχ οου γιÝα μωρü μου
Κι αν με θωρεßς τüσον ανÝμελο, εßναι μüνο
το καμουφλÜρισμα για τον βαθý μου πüνο.
Και κοýκλα, τη περφÜνεια μου προσπÜθησα
να προφυλÜξω και γελÜκια σου εμφÜνισα.
Μα μην αφÞσεις να σε πεßσει η χαρÜ μου,
üτι το χÜρηκα που εßπες πως θα φýγεις
(σε θÝλω τüσο, σε χρειÜζομαι, γλυκειÜ μου)
Σε Ýχω ανÜγκη, (σε χρειÜζομαι, μη φýγεις)
Δες, τη πληγÞ και θÝλω να το ξÝρεις
γι' Üλλους προσποιοýμαι (να το ξÝρεις)
(δεν εßναι παρ' ακüμα μια προσποßηση,
δεν εßναι παρÜ μüνο μια προσποßηση)
The European Female
Stranglers 1983
H EυρωπαúκÞ Θηλυκüτητα
Τü 'ξερα πως Þταν μια αγριüγατα
Κινιüταν με Üνεση και χÜρη
τα πρÜσινα μÜτια της
κρýβανε τüσο μυστÞριο
ΑνÝκφραστο το πρüσωπü της
ΜιλÜ και τα χεßλη της
φιλÜνε τον αÝρα που τη τυλßγει
Δεν τη καταλαβαßνω πÜντα
αλλÜ αγαπþ τη χÜρη
και την αýρα που αποπνÝει
H Eυρωπαßα ΘηλυκιÜ εßναι δω
Η Ευρωπαßα Θηλυκüτητα εßναι δω
ΘÜ 'μαστε μαζß για χßλια χρüνια.
και θα φοβÜμαι πραγματικÜ
μÞπως κι αυτü χαθεß
ΒÜδιζε στο Μüναχο
καθþς και στο Παρßσι
τη φλÝρταρα στο Πικαντßλι
και με τýλιξε στα ξüρκια της
Ιn The Name Of Father
Bono 1993
Στο ¼νομα Του Πατρüς
¸λα δω σε μÝνα
¸λα και ξÜπλωσε πλÜι μου
Και μη μου αρνηθεßς την αγÜπη σου
¸χει σημασßα για μÝνα
ΠÝρνα το κατþφλι μου
Μη κρυφτεßς στο χολ
Προχþρα μπροστÜ, αγÜπη μου
Εγþ θα σ' ακολουθþ
Εγþ θα σ' ακολουθþ
Στο üνομα του ουÀσκι
Στο üνομα του τραγουδιοý
Δε κοßταξες πßσω
Δεν ανÞκες
Στο üνομα της λογικÞς
Στο üνομα της ελπßδας
Στο üνομα της θρησκεßας
Στο üνομα της πρÝζας
Στο üνομα της ελευθερßας
¸φυγες μακρυÜ
Να δεις τον Þλιο να λÜμπει
Στη μÝρα κÜποιου Üλλου
Στο üνομα της ΓιουνÜιντεντ
Και του BBC
Στο üνομα του Τζüρτζι Μπεστ
Και του LSD
Στο üνομα του πατÝρα
Και της γυναßκας του, πνεýματος
Εßπες üτι δε τüκανες
Κεßνοι εßπαν πως τüκανες
Στο üνομα της δικαιοσýνης
Στο üνομα της πλÜκας
Στο üνομα του πατÝρα
Στο üνομα του γιου
ΚÜλεσÝ με
Κανεßς δεν ακοýει
ΠεριμÝνω ν' ακοýσω νÝα σου, αγÜπη
Μεßνε μαζß μου
εßναι ψýχρα στο πÜτωμα
μα υπÜρχει ειρÞνη στο Üκουσμα
απü του μαýρου και του λευκοý
το στροβßλισμα
Θα σε ακολουθþ
θα σε ακολουθþ
θα σε ακολουθþ...
On Broadway
George Benson 1979
Στο ΜπρüντγουÝη
ΛÝνε πως τα νÝον λÜμπουνε
στο ΜπρüντγουÝι
ΛÝνε πως εκεß, πÜντα υπÜρχει
στον αÝρα η μαγεßα
Μα üταν σÝρνεσαι κÜτω,
στο δρüμο αυτü
και δεν Ýχεις τßποτα να φας
ΠÜντα σβÞνει η λÜμψη
και βρßσκεσαι στο πουθενÜ.
ΛÝνε πως οι γυναßκες σε περιποιοýνται φßνα
στο ΜπρüντγουÝι.
Μα κοιτþντας τες μελαγχολεßς
γιατß πþς θα βρεις το χρüνο
¼ταν δεν Ýχεις πεντÜρα τσακιστÞ;
Και με μια μüνη πεντÜρα
δε γυαλßζεις οýτε τα παποýτσια σου.
ΛÝνε πως δε πρÝπει να μεßνω Üλλο
στο ΜπρüντγουÝι
"Θα πÜρω το Γκρßζο λεωφορεßο
για τη πατρßδα" λÝνε και λÝνε...
μα λαθεýουνε θανÜσιμα, το ξÝρω καλÜ
Γιατß μπορþ και παßζω αυτÞν εδþ τη κιθÜρα
και δε τα παρατÜω üσο ακüμα εßμαι στÜρ
στο ΜπρüντγουÝι...
ΛÝνε πως δε πρÝπει να μεßνω Üλλο
στο ΜπρüντγουÝι...
μα λαθεýουνε θανÜσιμα, το ξÝρω καλÜ
Γιατß μπορþ και παßζω αυτÞν εδþ τη κιθÜρα
και δε τα παρατÜω üσο ακüμα εßμαι στÜρ...
üσο ακüμα εßμαι στÜρ...
στο ΜπρüντγουÝι...
¼χι, üχι, üχι, üχι, üχι...
Te Voglio Bene Assai
Στßχοι: Üγνωστος (λÝγεται πως εßναι του Raffaele Sacco)
ΜουσικÞ: παραδοσιακü ΝαπολιτÜνικο (1839)
Σ' ΑγαπÜω Τüσο... Μα Τüσο Πολý...
Εδþ, που η θÜλασσα λÜμπει,
Κι ο αγÝρας λυσσομανÜ
πÜνω στη παλιÜ βερÜντα
ΜπροστÜ στον κüλπο του ΣορÝντο
¸νας Üντρας αγκαλιÜζει μια κοπÝλα
κι ýστερα κλαßει
κι ýστερα πÜλι καθαρßζει τη φωνÞ του
Και ξαναρχßζει το τραγοýδι
"Σ' αγαπÜω τüσο... μα τüσο...
στ' αλÞθεια, τüσο... μα τüσο πολý
Εßναι μια αλυσßδα μÝχρι τþρα
που λυþνει το αßμα μες στις φλÝβες σου".
ΚοιτÜ τα φþτα μες στη θÜλασσα
ΣκÝφτεται τις νýχτες πÝρα στην ΑμÝρικα
Μα εßναι μüνο τα φþτα απü τις ψαρüβαρκες
που λÜμπουν στο βερνßκι της πρýμνης
Νιþθει στα τρßσβαθα τον πüνο της μελωδßας
και στÝκει πÜνω στο πιÜνο
μα üταν βλÝπει το φεγγÜρι
να ξεγλυστρÜ πßσω απ' το σýννεφο
ακüμα κι ο θÜνατος του φÜνηκε γλυκýς.
Κοßταξε το κορßτσι βαθιÜ στα μÜτια
αυτÜ τα καταπρÜσινα, σα θÜλασσα, μÜτια,
τüτε Ýτσι Üξαφνα, Ýνα δÜκρυ κýλησε
κι Ýνιωσε σα να πνιγüταν.
"Σ' αγαπÜω τüσο... μα τüσο...
στ' αλÞθεια, τüσο... μα τüσο πολý
Εßναι μια αλυσßδα μÝχρι τþρα
που λυþνει το αßμα μες στις φλÝβες σου".
Η δýναμη των στßχων σε Ýνα τÝτοιο δρÜμα
μπορεß και νÜναι κÜτι ψεýτικο,
γιατß με το φτιασßδι και την υποκριτικÞ,
μπορεßς να υποδυθεßς κÜτι Üλλο.
ΑλλÜ üταν δυο μÜτια σε κοιτÜζουν,
τüσο κοντÜ και τüσο γνÞσια
σε κÜνουν να χÜνεις τα λüγια σου,
θολþνουν τη σκÝψη σου
κι üλα τüτε γßνονται τüσο ασÞμαντα,
ακüμα κι οι νýχτες στην ΑμÝρικα.
Τüτε στρÝφεις και κοιτÜς πßσω, τη ζωÞ σου,
και το λευκü απαýγασμα του φωτüς
στο βερνßκι της πρýμνης των ψαροκÜικων
Ναι, εßναι η ζωÞ του που τελειþνει
και δεν το σκÝφτηκε και τüσο
αντßθετα νιþθει Þδη ευτυχÞς
κι αρχινÜ το τραγοýδι ξανÜ.
"Σ' αγαπÜω τüσο... μα τüσο...
στ' αλÞθεια, τüσο... μα τüσο πολý
Εßναι μια αλυσßδα μÝχρι τþρα
που λυþνει το αßμα μες στις φλÝβες σου".
Vorrei
Tραγοýδι: Σßλβα Γκρßσι (Silvana Aliotta)
Στßχοι: Luciana Medini 1967
ΜουσικÞ: R. Cirulli & M. Luciana & R. Scala
ΘÜ ‘θελα
ΘÜ 'θελα
να πÜω μακρυÜ
απü σÝνα
που δε με θες πια
ΘÜ 'θελα
να ξεχÜσω üτι εσý
με θες
να μεßνω μαζß σου
και να σε πεßσω üτι
εσý
εσý εßσαι κÜποια.
ΘÜ 'θελα
να ξαναγßνω παιδß
ΘÜ 'θελα
να μην Ýχω δει τßποτα
ΘÜ 'θελα
κÜτι για μÝνα
ΘÜ 'θελα,
μα ποιος ξÝρει αν θα τα καταφÝρω;
ΠρÝπει να υπÜρχει στον κüσμο
Ýνα οποιοδÞποτε μÝρος
üπου να μπορþ να κρυφτþ
μακρυÜ απü τη φωνÞ σου
μακρυÜ απü τα χÝρια σου
Ýνα μÝρος
üπου εσý δεν θα μπορεßς να με βρεις ποτÝ
ποτÝ
ποτÝ
ποτÝ
ποτÝ
Να ξαναβρþ τα πρÜματα
που εσý
εσý μου πÞρες
ΘÜ 'θελα
Να μεßνω μüνος μου
ΘÜ 'θελα
ΘÜ 'θελα
ΘÜ 'θελα
ΘÜ 'θελα...
Where The Wild Roses Grow
Nick Cave & The Bad Seeds/Kylie Minogue 1996
Εκεß ¼που Ανθßζουν Τ' ¢γρια Ρüδα
(κοπÝλα):
Με φωνÜζουν ¢γριο Ρüδο
μα τ' üνομÜ μου Þταν ΛÜιζα ΝτÝι
γιατß με λÝν' Ýτσι, δεν ξÝρω
τ' üνομÜ μου Þταν ΛÜιζα ΝτÝι.
(Üντρας):
Απ' την πρþτη μÝρα που την εßδα,
Þξερα πως αυτÞ θα Þταν Η Μßα,
γιατß με κοßταξε στα μÜτια και χαμογÝλασε
και τα χεßλη της εßχαν το χρþμα των ρüδων
που ανθßζουν στο ποτÜμι, ματωμÝνα κι Üγρια
(κοπÝλα):
¼ταν χτýπησε την πüρτα μου και μπÞκε
με καθησýχασε στην ασφαλÞ αγκαλιÜ του,
θα γινüταν ο πρþτος μου,
και προσεχτικÜ σκοýπισε το δÜκρυ στο μÜγουλü μου
Με φωνÜζουν ¢γριο Ρüδο
μα τ' üνομÜ μου Þταν ΛÜιζα ΝτÝι
γιατß με λÝν' Ýτσι, δεν ξÝρω
τ' üνομÜ μου Þταν ΛÜιζα ΝτÝι.
(Üντρας):
Τη δεýτερη μÝρα της πρüσφερα Ýνα λουλοýδι
Þταν η ομορφüτερη γυναßκα που 'χα δει.
Εßπα: "ΞÝρεις που ανθßζουν τ' Üγρια ρüδα
τüσο γλυκÜ, τüσο Üλικα και λεýτερα;"
(κοπÝλα):
Τη δεýτερη μÝρα Þρθε μ' Ýνα μονÜκριβο Üλικο ρüδο
Εßπε: "Δþς μου üλη τη χασοýρα και τη θλßψη σου;"
του 'γνεψα "ναι", Þδη ξαπλωμÝνη στο κρεβÜτι.
Εßπε: "Θα'ρθεις να σου δεßξω που ανθßζουν τα ρüδα;"
Με φωνÜζουν ¢γριο Ρüδο
μα τ' üνομÜ μου Þταν ΛÜιζα ΝτÝι
γιατß με λÝν Ýτσι, δεν ξÝρω
τ' üνομÜ μου Þταν ΛÜιζα ΝτÝι.
Την τρßτη μÝρα με πÞγε στο ποτÜμι
μου Ýδειξε τα ρüδα και με φßλησε
και το τελευταßο που Üκουσα Þταν Ýνας ψßθυρος
καθþς Ýσκυβε πÜνω μου με πÝτρα στη γροθιÜ του.
(Üντρας):
Την τελευταßα μÝρα την πÞγα κεß π' ανθßζουνε τα ρüδα
και ξÜπλωσε στην üχθη,
ανÜλαφρο τ' αερÜκι σα τον κλÝφτη
και την αποχαιρÝτισα μ' Ýνα φιλß.
Εßπα: "¼λη αυτÞ η ομορφιÜ πρÝπει να σβÞσει"
Ýσκυψα και φýτεψα Ýνα ρüδο μες στο στüμα της.
(κοπÝλα):
Με φωνÜζουν ¢γριο Ρüδο
μα τ' üνομÜ μου Þταν ΛÜιζα ΝτÝι
γιατß με λÝν Ýτσι, δεν ξÝρω
τ' üνομÜ μου Þταν ΛÜιζα ΝτÝι.
Down Ιn Τhe Willow Garden
traditional song εμπνευση για το πιο πανω
ΠÝρα Kει Στο Γουßλλοου ΓκÜρντεν
ΠÝρα κει στο Γουßλλοου ΓκÜρντεν
βρεθÞκαμε εγþ κι η αγαποýλα μου
για να κÜνουμε αγκαλßτσες.
Δεν Þξερε τßποτε και την πÞρε ο ýπνος.
Εßχα Ýνα μπουκÜλι κρασß Βουργουνδßας
Η αγαποýλα μου δεν Þξερε
Ýτσι φαρμÜκωσα το δýστυχο κορßτσι
κει κÜτω στις üχθες.
Της κÜρφωσα Ýνα στιλÝτο
¸να μοβüρικο μαχαßρι
Τη πÝταξα στο ποτÜμι
¹τανε μια φρικτÞ πινελιÜ
Ο πατÝρας μου συχνÜ μουλεγε
πως τα χρÞματα δε θα με λευτερþσουν
Αν θα σκüτωνα αυτü το καημÝνο κοριτσÜκι
που το λÝγανε Ρüουζ Κüννελυ
Ο πατÝρας μου καθεται στην εξþπορτα
με τα στεγνωμÝνα πια απü δÜκρυ μÜτια
για το μονÜκριβü του που θα περπατÞσει
στην Üκρη του σχοινιοý της κρεμÜλας
Το ικρßωμα με περιμÝνει τþρα
γιατß σκüτωσα το καημÝνο το κορßτσι
που το λÝγανε Ρüουζ Κüννελυ
The Sound of Silence
Simon & Garfunkel 1964
O ¹χος Της ΣιωπÞς
Γεια σου παλιüφιλε, σκοτÜδι,
¹ρθα για να τα ποýμε πÜλι,
καθþς Ýνα üραμα Ýρποντας, Þρθε
και φýτεψε τα σπüρια του üταν κοιμüμουν,
Κι αυτü το üραμα
ΠαραμÝνει ριζωμÝνο στο μυαλü μου
μÝσα στον Þχο της σιωπÞς...
ΠερπÜτησα μονÜχος σε στενÜ καλντερßμια
ταραγμÝνων ονεßρων, φωτοστεφανωμÝνος
απü του δρüμου τα φαναρÜκια
σÞκωσα το γιακÜ μου για το κρýο
και την υγρασßα, üταν στα μÜτια μου
σπÜθισε μια λÜμψη απü νÝον
που χþρισε τη νýχτα στα δυο
κι Üγγιξε τον Þχο της σιωπÞς...
Και στο γυμνü φως εßδα
δÝκα χιλιÜδες Üτομα ßσως και παραπÜνω,
Üτομα να μιλÜνε χωρßς Þχο
Üτομα που ακοýν αλλÜ δεν νιþθουν
που γρÜφουνε τραγοýδια Üηχα
και κανεßς τους δεν τολμοýσε
να σπÜσει τον Þχο της σιωπÞς...
"Ανüητοι" τους εßπα. "Δε ξÝρετε
πως η σιωπÞ απλþνει σα καρκßνος,
ακοýστε με, μπορεß να μÜθετε κÜτι.
ΠιÜστε τα χÝρια μου, για να σας πλησιÜσω".
ΑλλÜ τα λüγια μου πÝσαν üπως
οι σιωπηλÝς σταγüνες της βροχÞς
κι αντÞχησαν
στα πηγÜδια της σιωπÞς...
Κι οι Üνθρωποι σκýψανε
και προσευχÞθηκαν στο Θεü ΝΕΟΝ
κι Ýνα σημÜδι ξÜστραψε τη φοβÝρα του,
με λüγια που μüλις σχημÜτιζε
και το σημÜδι εßπε:
"Τα λüγια των προφητþν
εßναι γραμμÝνα στους τοßχους του μετρü
και στις κÜμαρες των πολυκατοικιþν
και ψιθυρßζουνε
στον Þχο της σιωπÞς...
Hijo De Luna
Mecano 1986
Ο Γιος Της ΣελÞνης
Εßναι κουτüς αυτüς που δε καταλαβαßνει
το μýθο που λÝει για κεßνη τη τσιγγÜνα
που ικÝτεψε κλαßγοντας τη ΣελÞνη
εκλιπαρþντας τη μÝχρι το χÜραμα
να παντρευτεß κÜποιο τσιγγÜνο.
"Θα 'χεις το τσιγγÜνο που ζητÜς"
ΨηλÜθε της απÜντησ' η Ολüγιομη ΣελÞνη,
"μα για πληρωμÞ μου θÝλω
Το πρþτο παιδß που θα 'χεις απü κεßνον".
ΚÜποια που θυσιÜζει το παιδß της
μüνο και μüνο να μη μεßνει μüνη
δε φαßνεται να το αγαπÜει και πολý.
ΣελÞνη θες να 'σαι μητÝρα
και δε μπορεßς να βρεις μι' αγÜπη
που να σε κÜνει να γενεßς γυναßκα.
Πες μου λοιπüν ΣελÞνη ΑσημÝνια
τß σκοπεýεις να κÜνεις
μ' Ýνα σÜρκινο παιδß του πüθου;
Αχ αχ... ο Γιος της ΣελÞνης
Απü πατÝρα με σοκολατÝνια σÜρκα
γεννÞθηκε Ýν ολüλευκο αγορÜκι
σαν της ερμßνας το γουνÜκι,
με γκρßζα μÜτια σαν ελιÝς,
της ΣελÞνης ο αλμπßνος γιüς
"Εμπüδιο η θωριÜ του!
Αυτüς δεν εßναι γιος τσιγγÜνου
και δε θα τονε πÜρεις μακρυÜ".
ΣελÞνη θες να 'σαι μητÝρα
και δε μπορεßς να βρεις μι' αγÜπη
που να σε κÜνει να γενεßς γυναßκα.
Πες μου λοιπüν ΣελÞνη ΑσημÝνια
τß σκοπεýεις να κÜνεις
μ' Ýνα σÜρκινο παιδß του πüθου;
Αχ αχ... ο Γιος της ΣελÞνης
Ο τσιγγÜνος που εθÜρρη πως πλανÞθηκε
πÜει στη γυναßκα του κρατþντας το λεπßδι.
"Ποιανοý εßναι τοýτο το μπαστÜρδι;
Σßγουρα με κορüιδεψες γυναßκα"!
και τη μαχαßρωσε μÝχρι θανÜτου
μετÜ πÞρε τα üρη τα βουνÜ
με το παιδß στα χÝρια
και το παρÜτησε κει πÝρα.
ΣελÞνη θες να 'σαι μητÝρα
και δε μπορεßς να βρεις μι' αγÜπη
που να σε κÜνει να γενεßς γυναßκα.
Πες μου λοιπüν ΣελÞνη ΑσημÝνια
τß σκοπεýεις να κÜνεις
μ' Ýνα σÜρκινο παιδß του πüθου;
Αχ αχ... Γιε της ΣελÞνης
Κι Ýτσι οι νýχτες με πανσÝληνο
εßναι γιατß τ' αγüρι Ýχει κÝφια
κι üταν το αγüρι κλαßει
το φεγγÜρι χÜνεται
για να το κανακÝψει
κι αν το αγüρι κλαßει...
ΧÜνετ' η Ολüγιομη ΣελÞνη
για να το κανακÝψει...
Beautiful Maria of My Soul
Mambo Kings Antonio Banderas 1992
¼μορφη Μαρßα Της ΨυχÞς Μου
Στη λιακÜδα του χαμüγελοý σου
Στο καλοκαßρι της ζωÞς μας
Στη μαγεßα του Ýρωτα
σκορπÜν οι μπüρες μακριÜ
Οι εραστÝς ονειρεýονται τη νýχτα
πως φτÜνουνε στον παρÜδεισο
μα üπως σβÞνουνε του σκüτους οι σκιÝς
Ýτσι κι η αγÜπη γλυστρÜ μακριÜ
Σε μιαν Üδεια παραλßα
με το ρυθμü των κυμÜτων
ζωγραφßζοντας εικüνες με το χÝρι μου
πÜνω στην Üμμο, βλÝπω το πρüσωπü σου.
Πετþντας βüτσαλα στη θÜλασσα
ευχüμενος τον παρÜδεισο
τα κÜστρα της Üμμου γκρεμßζονται
στη ταραγμÝνη παλßρροια
Ακοýγοντας Ýνα κοχýλι
ελπßζοντας ν' ακοýσω τη φωνÞ σου
¼μορφη Μαρßα της ψυχÞς μου
Αν και θα 'μαστε πια χþρια
για πÜντα κλειδωμÝνοι σ' Ýνα üνειρο
Ακüμα κι αν ποτÝ ξαναγαπÞσω
τßποτα δεν πρüκειται ν' αλλÜξει
Κι Ýχω ακüμα τη γεýση που μ' Üφησες
κι εßν' η γεýση του παραδεßσου
Αλλ' ακüμα κι üσο μεγαλþνει
η απüσταση μεταξý μας
Ýνα μüνο ξÝρει η καρδιÜ μου
να πεινÜ για το φιλß σου
να ποθεß το ÜγγιγμÜ σου
¼μορφη Μαρßα της ψυχÞς μου
Γεμßζεις üλες μου τις νýχτες
Στοιχειþνεις üλες μου τις μÝρες
¼μορφη Μαρßα της ψυχÞς μου.
Me And My Monkey
Robbie Wiliams 2002
Eγþ Κι Η Μαúμοý Μου
¹μασταν... εγþ κι ο πßθηκüς μου
αυτüς με κοτλÝ και πατßνια
κÜπνιζε γüπες, αραχτüς στη θÝση του συνοδηγοý
της πειραγμÝνης μαýρης ΣεβρολÝ μου
Εßχε κατεβÜσει την οροφÞ
-του Üρεσε ο αÝρας στη μοýρη.
Με ρþτησε: "Αγüρι μου Ýχεις πÜει στο ΒÝγκας;"
εßπα üχι. "Εκεß θα πÜμε λοιπüν,
χρειÜζεσαι αλλαγÞ κλßματος".
Και κÜναμε τσÜρκα στη κεντρικÞ λεωφüρο
με τα παρεκλÞσια των γÜμων και τις ταμπÝλες νÝον
αυτüς εßπε: "Üφησα το πορτοφüλι μου στο Ελ Σεγκοýντο"
και χωρßς να ρωτÞσει πÞρε δυο χÞνες απο τα δικÜ μου
ΤραβÞξαμε για το ξενοδοχεßο ΜÜντελεúν ΜπÝι
Ρþτησα τον γκρουμ αν δÝχονταν μαζß μου και τη μαúμοý
κοιταξε στη θÝση του συνοδηγοý και με Ýνα χαμüγελο εßπε:
"Αν η μαúμοý σας Ýχει τüσα λεφτÜ κýριε
τüτε κι εμεßς Ýχουμε κρεβÜτια για μαúμοýδες"
Εγþ κι η μαúμοý μου...
μ' Ýνα üνειρο κι Ýνα üπλο
ελπßζοντας η μαúμοý μου
να μη σημαδÝψει κανÝναν με αυτü
Εγþ κι η μαúμοý μου...
üπως ο Μπßλι Δε Κιντ
προσπαθþντας να καταλÜβουμε
γιατß Ýκανε ü,τι Ýκανε,
γιατß Ýκανε ü,τι Ýκανε,
γιατß Ýκανε ü,τι Ýκανε,
ΠÞραμε το ασανσÝρ, πÜτησα το 33ο πÜτωμα
πÞρε Ýνα δωμÜτιο στο ρετιρÝ με πανοραμικÞ θÝα
-Δεν Ýχετε ξαναδεß κÜτι τÝτοιο-
πÞγε να κοιμηθεß στο μπιντÝ
κι üταν ξýπνησε ξεφýλλισε
με τα μικρÜ μαúμουδßσια δÜχτυλα του
το χρυσü οδηγü, ζÞτησε υπηρεσßα συνοδþν
και παρÜγγειλε üκι ντüκι.
40 λεπτÜ μετÜ Ýνα χτýπημα στη πüρτα
μπÞκε Ýνας χοντρüς μπαμπουÀνος
με 3 μαúμουδßτσες πüρνες:
"ΓειÜ με λÝνε Ηλιüφωτο, αυτÜ εßναι τα κορßτσια μου,
ασÞμωσε μωρü μου και θα ταρακουνÞσουνε τον κüσμο σου"
¸μεινα να βλÝπω καλωδιακÞ
και να γυαλßζω τα παποýτσια και τ' üπλο μου
ακοýγοντας τον Κερτ ΚομπÝην να τραγουδÜ "Λßθιουμ"
Ακοýστηκε Ýνα χτýπημα στη πüρτα
και μπÞκε ο Ηλιüφωτος: "Τß Ýγινε;"
"Ξεκüλλα κι Ýλα δω αγορßνα,
η μαúμοý σου ξεσÜλωσε πÜρα πολý!"
Εγþ κι η μαúμοý μου...
μ' Ýνα üνειρο κι Ýνα üπλο
Εγþ κι η μαúμοý μου...
να μη σημαδεýει κανÝναν με αυτü
Εγþ κι η μαúμοý μου...
üπως ο ΣÜντανς Κιντ
προσπαθþντας να καταλÜβουμε
γιατß Ýκανε ü,τι Ýκανε
γιατß Ýκανε ü,τι Ýκανε,
γιατß Ýκανε ü,τι Ýκανε,
ΠÞραμε εισιτÞρια για τη Σßνα ºστον
η μαúμοý Þτανε χαροýμενη
εßχε διακαÞ πüθο να τη δει προτοý πεθÜνει
Φýγαμε πριν το τÝλος
δε μπüρεσε να καθßσει ως το τÝλος
Η Σßνα Þταν τÝλεια μα η μαúμοý μου Þταν Üρρωστη
¼ταν Ýπαιζα μπλακ-τζακ μου ερχüτανε συνÝχεια εικοσιτρßα
Δε μποροýσα να μη προσÝξω
αυτü τον μεξικανü που με κοßταζε συνÝχεια
εμÝνα Þ τη μαúμοý μου δε μποροýσα να 'μαι σßγουρος
Δεν εßναι δα και τüσο περßεργο θÝαμα
μια μαúμοý με κοτλÝ και πατßνια
Τþρα μη με κÜνεις να χÜσω την υπομονÞ μου
κι εßμαστε για να τη κÜνουμε
αυτÞ εßναι μια ζüρικη μαúμου φßλε και κρατÜ πιστüλι
"Με λÝνε Ροντρßγκεζ" λÝει με το θÜνατο στο βλÝμμα
"Σας κυνηγÜω εδþ και καιρü αμßγκος
και τþρα η μαúμοý σου θα πεθÜνει"
Εγþ κι η μαúμοý μου...
μ' Ýνα üνειρο κι Ýνα üπλο
Εγþ κι η μαúμοý μου...
δε θÝλαμε να σκοτþσουμε κανÝνα μεξικÜνο
αλλÜ Ýχουμε δÝκα δÜχτυλα με φαγοýρα!
¸να μüνο θÝλω να δηλþσω:
¼ταν η μαúμοý Ýχει κÜψες
απλÜ δε τη κοιτÜς επßμονα!
ΑπλÜ δε τη κοιτÜς!
ΑπλÜ δε τη κοιτÜς!
Φαßνεται πως θα 'χουμε
μια μεξικÜνικη μονομαχßα εδþ
και δε πρüκειται να το βÜλω στα πüδια
κατÝβασε το üπλο σου
κÜποιος μπορεß να χτυπÞσει...
-----------------------------------------------------------------------------
ΠΟΙΗΜΑΤΑ-ΚΕΙΜΕΝΑ
Leves Amores
ΦωτεινÝς ΑγÜπες
Δε θα μποροýσα ποτÝ να ξεχÜσω το ξενοδοχεßο Thistle.
Δε θα μποροýσα να ξεχÜσω ποτÝ κεßνη τη παρÜξενη χειμωνιÜτικη νýχτα.
Της εßχα ζητÞσει να δειπνÞσουμε κι Ýπειτα να πÜμε στην üπερα. Το δωμÜτιü μου Þταν απÝναντι απü το δικü της. Εßπε üτι θα 'ρχüταν αλλÜ -θα μποροýσα να κουμπþσω το πÜνω μÝρος του δαντελÝνιου μποýστου της, που χε σκαλþσει ψηλÜ στη πλÜτη; Πολý καλÜ!
Το φως της μÝρας ακüμα δεν εßχε δþσει τη θÝση του στη νýχτα, üταν χτýπησα τη πüρτα της και μπÞκα. Φορþντας τα εσþρρουχÜ της απü καθαρü μετÜξι, πλενüτανε σφουγγßζοντας το πρüσωπο και το λαιμü της. Εßπε πως κüντευε να τελειþσει κι αν Þθελα να καθßσω λιγÜκι στο κρεβÜτι να τη περιμÝνω.
Εßχα την ευκαιρßα να περιεργαστþ τριγýρω, το θλιβερü δωμÜτιο. ¸να βρþμικο παρÜθυρο Ýβλεπε στο δρüμο. Μποροýσε κανεßς να δει το γεμÜτο σκüνη παρÜθυρο του πλυσταριοý απÝναντι. Απü Ýπιπλα, εßχε Ýνα χαμηλü κρεβÜτι, ντυμÝνο με κßτρινο κÜλυμμα, κουρτßνες με σχÝδια αμπελιþν, μια καρÝκλα, ντουλÜπα μ' Ýνα κομμÜτι του καθρÝφτη ραγισμÝνο, Ýνα νιπτÞρα. ΑλλÜ η ταπετσαρßα με πüνεσε φριχτÜ. Λωρßδες της ξεκολλημÝνες, κουρελιασμÝνες, κρεμüντουσαν απü τον τοßχο. Στα μÝρη που η ζημιÜ Þτανε κÜπως μικρüτερη, μποροýσα να διακρßνω αχνÜ, τριαντÜφυλλα -μπουμποýκια κι Üνθη- κι η μπορντοýρα Ýνα συνηθσμÝνο κι απλü σχÝδιο με πουλιÜ, που μüνον ο καλüς Θεüς Þξερε τß εßδους. Κι αυτü Þταν üλο κι üλο που πρüλαβα να δω.
Τη πρüσεχα παραξενεμÝνη. Φοροýσε το μακρý, λεπτü καλσüν της, βλαστημþντας üταν δε πετýχαινε τα κουμπþματα. Κι αισθÜνθηκα με σιγουριÜ πως τßποτα üμορφο δε θα μποροýσε ποτÝ να συμβεß σε κεßνο το δωμÜτιο και για κεßνην Ýνιωσα λιγÜκι περιφρüνηση, μικρÞν ανοχÞ, κατανüηση και ναι... λßγον οßκτο. ¸να θαμπü, γκρßζο φως πλανιüτανε πÜνω απ' üλα και φÜνηκε να τονßζει τη λεπτÞ γυαλÜδα των ροýχων της και τη ζωÞ της ολÜκερη και την Ýκανε να δεßχνει θαμπÞ, γκρßζα και κÜπως κουρασμÝνη. Και κÜθισα στο κρεβÜτι και σκÝφτηκα:
"Με τον ερχομü των γηρατειþν ξεχνþ το πÜθος. ΜÝνω πßσω στη χρυσÞ πομπÞ της Νιüτης. Τþρα βλÝπω τη ζωÞ, σαν απü καμαρßνι θεÜτρου".
¸τσι δειπνÞσαμε κÜπου και πÞγαμε στην üπερα. ¹ταν αργÜ, üταν βγÞκαμε στο πολυσýχναστο δρüμο, αργÜ κι η νýχτα εßχε ψýχρα. ΜÜζεψε ψηλÜ τη μακριÜ φοýστα της. ΣιωπηλÜ πÞραμε το δρüμο πßσω στο ξενοδοχεßο Thistle, με τα στολισμÝνα πατþματα με üμορφους χρυσοýς κρßνους και τα σκαλοπÜτια απü αμÝθυστο.
"Εßναι η Νιüτη νεκρÞ; Εßναι η Νιüτη νεκρÞ";
Καθþς περπατοýσαμε στο διÜδρομο προς το δωμÜτιü της, μου 'πε πως Þταν ευτυχισμÝνη που 'χε πÝσει η νýχτα. Δε ρþτησα γιατß. ¹μουνα κι εγþ το ßδιο ευτυχισμÝνη. ΦÜνηκε σα μυστικü μεταξý μας. ¸τσι πÞγα μαζß της στο δωμÜτιü της να ξεκουμπþσω üλα κεßνα τα ενοχλητικÜ κουμπþματα. 'Αναψε Ýνα μικρü κερß πÜνω σε κÜποιο κηροπÞγιο απü σμÜλτο. Το φως πλημμýρισε το σκοτεινü δωμÜτιο. ¼πως Ýνα νυσταγμÝνο παιδß γλýστρησεν Ýξω απü το φüρεμÜ της κι Ýπειτα ξαφνικÜ, γýρισε προς το μÝρος μου και τýλιξε τα χÝρια της γýρω στο λαιμü μου. ΚÜθε πουλß πÜνω στη μπορντοýρα της ταπετσαρßας ξÝσπασε σε τρßλιες. ΚÜθε τριαντÜφυλλο Üνθισε πÜνω στη κουρελιασμÝνη ταπετσαρßα. Ναι! Ακüμα κι η κληματαριÜ πÜνω στη κουρτßνα, πÝταξε παρÜξενες φυλλωσιÝς και γιρλÜντες που τυλιχτÞκανε γýρω απü τα κορμιÜ μας, σα πρÜσινη αγκαλιÜ και μας κρατÞσαν ενωμÝνες με χßλια κορδονÜκια.
Κι η Νιüτη δεν Þταν νεκρÞ!
K. Mansfield
Vampire
Rudyard Kipling (1865-1936)
Βαμπßρ
¹ταν Ýνας βλÜκας που προσευχüταν
(üπως εσý κι εγþ)
Σ' Ýνα κουρÝλι, σ' Ýνα κüκαλο
και σε μια τοýφα μακριÜ μαλλιÜ
(την εßπαμε: Η Γυναßκα Που Δε ΝοιÜστηκε)
Μα το κορüúδο τη βÜφτισε ΠριγκηπÝσσα του
(üπως εσý κι εγþ)
Ω χρüνια και δÜκρυα που ξοδÝψαμε
Σε πνευματικü και σωματικü μüχθο
ΠροσφορÜ σε μια γυναßκα που δεν Ýνιωσε
(και τþρα ξÝρουμε πως δε μποροýσε να νιþσει)
και δε κατÜλαβε
¹ταν Ýνα κορüúδο που σπατÜλησε τ' αγαθÜ του
(üπως εσý κι εγþ)
ΤιμÞ και Δüξα και μια σßγουρη εξασφÜλιση
(μα δεν Þταν παρÜ το ελÜχιστο των απαιτÞσεþν της)
ΑλλÜ Ýνας βλÜκας πρÝπει ν' ακολουθεß τη φυσικÞ ροπÞ του
(üπως εσý κι εγþ)
Ω μüχθο που σπαταλÞσαμε
και τι φθορÜ υποστÞκαμε
Κι αυτÜ τα υπÝροχα πρÜγματα που σχεδιÜσαμε
Για μια γυναßκα που δεν Ýμαθε το γιατß
(και τþρα ξÝρουμε πως ποτÝ δε θα μÜθει)
Και δε κατÜλαβε
Το κορüúδο απεκδýθηκε τη γελοßα φορεσιÜ του
(üπως εσý κι εγþ)
Κι αυτÞ το παραπÝταξε,
βλÝποντας ßσως ακριβþς αυτü
(μα δεν εßναι καν σßγουρο πως προσπÜθησε να δει)
¸τσι νÝκρωσε το μεγαλýτερο κομμÜτι του,
μÝνοντας λßγος
(üπως εσý κι εγþ)
Και δεν εßναι η ντροπÞ μÞτε το φταßξιμο
Που στιγμÜτισε καφτÜ κι ανεξßτηλα το κορμß του
Εßναι η συνειδητοποßηση
πως αυτÞ ποτÝ δεν Ýνιωσε το γιατß
(του 'γινε ορατü επιτÝλους,
πως δε θα μποροýσε ποτÝ να νιþσει το γιατß)
Και δε θα μποροýσε ποτÝ να καταλÜβει
Ιοýλιος 2004
--------------------------------------------------------------------------------
ΔΙΑΣΚΕΥΕΣ
'Αντσαρ
(ΔιασκευÞ απü Ýνα διÞγημα του με τον ßδιο τßτλο)
Μες στη τσιγκοýνα, τη χλωμÞ κι αδýνατη ερμιÜ,
πÜνω στη γη την Üσπλαχνη κι ολüξερη απ' το κÜμα,
μονÜχο τ' Üντσαρ, σα φρουρüς ακοßμητος, φυλÜ.
Η Φýση των στεππþν π' αιþνια αλλÜζουν, μÜνα,
το 'πλασε μÝρα θυμοý και με φαρμÜκι δραστικü,
πüτισ' τα πρÜσινα πικρÜ κλαριÜ του, ως τη ρßζα
κι αυτü σταλÜζει, στο κÜμα, απ' τους πüρους καυτü
και το σοýρουπο πÞζει σε δÜκρια λαγρÜ μα και γκρßζα.
Πουλß κοντÜ δε πετÜ, μÞτε ζþο της στÝππας σιμþνει,
μον' ο μαýρος αγÝρας, στο κορμü του χτυπιÝται,
-στο κορμü του ΘανÜτου, που τσιγκλÜ και παγþνει-
φαρμακαßνει σκληρÜ και παντοý, ξαμολιÝται.
Κι üταν νÝφη με βιÜ το αντσÜρ το ποτßζουν,
και σταγüνες βροχÞς τα κλαριÜ του τυλßγουν,
πÜνωθÝ του κυλοýν και την Üμμο ραντßζουν,
πικραμÝνες κι αυτÝς ΧÜρου λßμνες ξανοßγουν.
Μα ο ΑφÝντης με σκληρÞ φωνÞ, δεσποτικÜ,
στÝλνει το Δοýλο, το αντσÜρ, να ανταμþσει
κι αυτüς υπÜκουος, παßρνει το δρüμο βιαστικÜ,
πικρü ρετσßνι, απ' του ΧÜρου το δεντρß, να φÝρει να του δþσει.
Πως πÞγε, πως ματÜρθε ο Δοýλος, ποιüς το ξÝρει;
Μα σε δυο μÝρες γýρισε χλωμüς στ' Αφεντικü του.
¸να φαρμακερü κλαρß, με φýλλα, του 'χε φÝρει
κι ιδρþς ποτÜμια κýλαγε πÜνω στο μÝτωπü του.
Λýγισ' ο Δοýλος Ýπειτα, τα αποκαμÝνα μÝλη,
πλÜγιασε 'κει σ' Ýνα ψαθß, νεκρüς, 'μπρος στους δικοýς του.
Ο ΑφÝντης βοýτηξε ευτýς τις μýτες απ' τα βÝλη
στο αντσÜρ και γýρω σκüρπισε θÜνατο, στους οχτροýς του!
Ποýσκιν Απρßλης 1989
Το Πουλß Της Καταιγßδας
(ΔιασκευÞ απü Ýνα διÞγημα του με τον ßδιο τßτλο)
Σε πελÜγη αφρισμÝνα, μαýρα σýννεφα συνÜζει
του βοριÜ του μανιασμÝνου, η πνοÞ η αγριωπÞ
και ψηλÜθε κατεβαßνει, γοργοφτÝρουγα πετþντας
το Πουλß της Καταιγßδας, σα μια μαýρη αστραπÞ.
Μια με το φτερü χτυπÜει τ' αφρισμÝνο κýμα κÜτου
κι ýστερα σα τη σαÀτα, στα μεσοýρανα χυμÜει.
ΚρÜζει, ακοýεται παντοýθε, η φωνÞ του, η χαρÜ του!
Θýελλα μηνÜ η κραυγÞ του κι η καρδιÜ του αναπηδÜει!
Δýναμη, οργÞ και θÜρρος και τη σιγουριÜ της νßκης
στη κραυγÞ του ακοýν τα νÝφη! Και ξεσπÜει η αντÜρα!
Απ' το φüβο τους οι γλÜροι, σκοýζουνε και παραδÝρνουν,
προσπαθþντας για να κρýψουν τη τρελÞ τους τη τρομÜρα!
Σκοýζουνε και τα κολßβρι, απ' της θÜλασσας τα βÜθη!
Τ' αστραπüβροντο τα σκιÜζει, τι να νιþσουν δε μποροýν
πως στις δυνατÝς ψυχÝς τη χαρÜ την Üγρια κεßνη,
ο αδιÜκοπος αγþνας για ζωÞ, μονÜχα δßνει.
Ο κοντüς ο πιγκουÀνος, με το χοντρουλü κορμß του
μÝσα στις σπηλιÝς των βρÜχων πÜει, κρýβεται και τρÝμει!
Μα περÞφανο μονÜχα, το Πουλß της Καταιγßδας
θαρραλÝα φτερουγßζει, πÜνω απü τα πελÜγη!
¼λο πιο πυκνÜ, πιο μαýρα, χαμηλþνουνε τα νÝφη
και τα κýματα βρυχιοýνται, με τη χοχλαστÞ βουÞ τους
και σηκþνονται με φüρα, να σιμþσουνε τη μπüρα.
ΣκÜζουνε τ' αστροπελÝκια κι αστραπÝς σκßζουν τα νÝφη!
ΑφρισμÝν' απ' τη μανßα, τ' Üγρια κýματα βογγÜνε
και να παραβγοýν πασχßζουν, τη τρεχÜλα του ανÝμου!
ΟργισμÝνος ο αγÝρας, στην αγκÜλη του αδρÜχνει
τα κοπÜδια των κυμÜτων. Με μανßα τα συντρßβει
πÜνω στης ακτÞς τα βρÜχια και σ' αφρüσκονη σκορπÜει
τα βουνÜ τα σμαραγδÝνια! Να! Η μπüρα πια ξεσπÜει!
Το Πουλß της Καταιγßδας γοργοσκßζει τον αιθÝρα,
το Πουλß της Καταιγßδας, σα μια μαýρη αστραπÞ,
πüτε χýνεται σα βÝλος και τρυπÜ ψηλÜ τα νÝφη,
πüτε, το φτερü του, δÝρνει τον αφρü, πÜνω στο κýμα.
Το Πουλß Της Καταιγßδας γοργοφτÝρουγο πετÜει,
σα περÞφανο τελþνιο, -μαýρο ξωτικü της μπüρας!
Μια τα σýννεφα χουγιÜζει περιπαιχτικÜ, η κραυγÞ του,
μια απ' τη χαρÜ του κλαßει! Ο ΕξÜγγελος της Νßκης.
Οι αγÝρηδες ουρλιÜζουν. Τ' αστροπÝλεκα βροντοýνε.
Τα κοπαδιαστÜ τα νÝφη, πÜνω απü τα πελÜγη,
φλüγες γαλανÝς τα σκßζουν. Μες στην αγκαλιÜ του ο πüντος
τ' αστροπÝλεκα ρουφÜει και στα βÜθη του τα σβÞνει,
λες και πýρινα εßναι φßδια που στης θÜλασσας το κüρφο,
τον τρυποýν και ξεψυχÜει το φωτοπαιχνßδισμÜ τους!
-"Μπüρα! ΠλÜκωσεν η μπüρα"! ΠÜνω απ' τα μανιασμÝνα,
τ' ανεμüδαρτα πελÜγη, μ' αντρειωσýνη και περφÜνια,
το Πουλß της Καταιγßδας, με τις αστραπÝς πετÜει!
Ο ΕξÜγγελος της Νßκης! Ειν' αυτü που κρÜζει τþρα:
"ΜÜνιαζε üσο θÝλεις μπüρα και το ξÝρω πως τα νÝφη
δε θα κρýψουνε τον Þλιο! ¼χι! Δε θα τονε κρýψουν"!
Μαξßμ Γκüρκυ ΜÜης '89
---------------------------------------------------------------------------
Το ΚοριτσÜκι Με Τα Σπßρτα
Χανς Κρßστιαν ¢ντερσεν
¹τανε παραμονÞ ΠρωτοχρονιÜς κι Ýκανε Ýνα τρομερü κρýο. Ο ΔεκÝμβρης εßχε βγÜλει üλη του τη δýναμη. Εßχε χιονßσει πολý κι üσο πÞγαινε δυνÜμωνε τοýτη τη τελευταßα και σκοτεινÞ βραδιÜ της χρονιÜς. ΜÝσα στο κρýο και στο σκοτÜδι Ýνα μικρü φτωχü κοριτσÜκι με λεπτÜ ρουχαλÜκια και ξυπüλητο, περιπλανιüταν στους δρüμους. ¼ταν ξεκßνησε απü το σπßτι της φοροýσε Ýνα ζευγÜρι παντüφλες. ¹ταν αυτÝς που φοροýσε η συχωρεμÝνη η μανοýλα της και Þταν πολý μεγÜλες για τα μικρÜ της ποδαρÜκια. Διασχßζοντας τον δρüμο üμως τις Ýχασε προσπαθþντας να αποφýγει το βιαστικü πÝρασμα δýο αμαξÜδων που Ýτρεχαν για να πÜνε στα ζεστÜ σπßτια τους, να γιορτÜσουνε με τις οικογÝνειÝς τους τον ερχομü του νÝου Ýτους. Η μßα παντüφλα χÜθηκε στο παχý στρþμα του χιονιοý που κρυστÜλλωνε γρÞγορα και την Üλλη τη βρÞκε Ýνα αγüρι που περνοýσε και την πÞρε μαζß του.
¸τσι το μικρü κοριτσÜκι περπÜτησε με γυμνÜ τα ποδαρÜκια της που Þδη εßχαν κοκκινßσει κι αρχßζανε να μπλαβßζουν απ' το κρýο. Κρατοýσε κÜμποσα κουτιÜ σπßρτα σε μια παλιÜ ποδιÜ και προσπαθοýσε να τα πουλÞσει στους περαστικοýς, üμως δεν εßχε καταφÝρει να πουλÞσει οýτε Ýνα. Κανεßς δε περνοýσε κι αν περνοýσε δε σταματοýσε, γιατß üλοι Þταν βιαστικοß και δεν προσÝχανε καν το καημÝνο το κοριτσÜκι. Περπατοýσε πια με δυσκολßα και τελικÜ μην αντÝχοντας μαζεýτηκε σε μια γωνßτσα τρÝμοντας απü το κρýο και το μικρü φτωχü πλÜσμα Þταν πÜρα πολý πεινασμÝνο. ΠυκνÝς λευκÝς νιφÜδες χιονιοý αρχßσανε να σκεπÜζουνε τα üμορφα ξανθÜ μαλλÜκια της, τις κουκλßστικες μπουκλßτσες που πÝφτανε στον ακÜλυπτο λαιμü της, αλλÜ πια δεν το σκεφτüταν καν.
Απ' üλα τα γýρω σπßτια, πλοýσια Þ φτωχικÜ, απ' üλα τα γýρω παραθýρια Ýβγαινε φως απ' τα κεριÜ και ÝφτÜναν ως τη μýτη της μυρωδιÝς απü τη ψητÞ γαλοποýλα και τα γλυκÜ τα χριστουγεννιÜτικα. Μαζεýτηκε λοιπüν στη γωνßτσα που σχηματßζανε δυο σπßτια, κουλουριÜστηκε üσο πιο πολý μποροýσε και πÜσχισε να καλýψει üπως-üπως τα γυμνÜ της πüδια και να τα τρßψει για να τα ζεστÜνει κÜπως, αλλÜ μÜταια. Στο σπßτι της δεν τολμοýσε να γυρßσει, γιατß δεν εßχε πουλÞσει οýτε Ýνα σπßρτο κι ο πατÝρας της σßγουρα θα τη χτυποýσε. ¼μως και το σπßτι της Þτανε πολý κρýο καθþς ο κρýος Üνεμος Ýμπαινε απü τη στÝγη και τους τοßχους που Þταν γεμÜτο τρýπες που μüνο τις μεγαλýτερες εßχαν προσπαθÞσει να κλεßσουν κÜπως με σανü και κουρÝλια. Τα χερÜκια της εßχαν αρχßσει να μουδιÜζουν, παρ' üλο που τα ‘τριβε συνεχþς.
-"Αχ Ýνα σπßρτο μüνο να Üναβα Ýνα σπßρτο να ζεστÜνω λιγÜκι τα δÜχτυλÜ μου…", σκÝφτηκε και δßστασε λιγÜκι, γιατß Þτανε για ποýλημα…
Με δυσκολßα απ' το μοýδιασμα, Ýβγαλε Ýνα και το Üναψε μ' Ýνα υπÝροχο φσσστ! και μια φλογßτσα! Τß üμορφα που Üναψε!… Μια ζεστÞ φωτεινÞ φλüγα, σαν Ýνα πρωτοχρονιÜτικο κερß, Ýβαλε τα χερÜκια της πÜνω της κι Ýνιωσε μιαν υπÝροχη θÝρμη. Εßδε με τα μÜτια της ψυχοýλας της πως καθüτανε μπροστÜ σε μια μεγÜλη σιδερÝνια σüμπα, με ποδαρικÜ απü μπροýντζο γυαλισμÝνο καλÜ κι Ýνα στολßδι στη κορφÞ της πανÝμορφο. Η φλüγα του σπßρτου Ýσβησε, ÝχοντÜς αφÞσει στη καρδιÜ της μια γλýκα και μιαν üμορφη ψευδαßσθηση, που τη ζÝστανε τüσον ευχÜριστα. Εßχε μÜλιστα κι απλþσει τα πüδια προς τη σüμπα να τα ζεστÜνει κι αυτÜ, αλλÜ σβÞνοντας το σπßρτο Ýσβησε κι η θÝα της σüμπας κι Ýμεινε μüνο το καμμÝνο ξυλÜκι του, που καψÜλισε λßγο τα δÜχτυλÜ της.
Τοýτη τη φορÜ δε δßστασε στιγμÞ και πÞρε κι Üλλο Ýνα σπßρτο απü το κουτß και φσσστ!, αυτü Üναψε και το φωσÜκι του πÝφτοντας πÜνω στο λευκü τοßχο, τον Ýκανε διαφανÞ σαν Ýνα πÝπλο κι εκεßνη μποροýσε να δει μÝσα στο δωμÜτιο, που Ýνα τραπÝζι στολßστηκε με τραπεζομÜντηλο, γýρω-γýρω θαυμÜσια σερβßτσια απü πορσελÜνη και στο κÝντρο φÜνταζε η ψητÞ γαλοποýλα, με γÝμιση μÞλου, αποξηραμÝνα δαμÜσκηνα και κουκουναρüσπορο. Τüτε η γαλοποýλα πÞδηξε απü τη πιατÝλα της ξεκßνησε να πηγαßνει προς το κοριτσÜκι, Ýχοντας και τα μαχαιροπÞρουνα της στο στÞθος για να σερβιριστεß, μα Ýσβησε το σπßρτο και τßποτα απü αυτÜ δεν Ýμεινε παρÜ Ýνας ξερüς και κρýος τοßχος.
¢ναψε και τρßτο σπßρτο. Τþρα εßδε πως καθüταν κÜτω απü Ýνα μεγÜλο χριστουγεννιÜτικο δÝντρο, πιο διακοσμημÝνο απü αυτü που ‘χε δει εκεß πιο πÝρα στη γυÜλινη βιτρßνα ενüς πλοýσιου εμπüρου. Εßχε παιγνßδια ολüγυρα και γλυκßσματα τυλιγμÝνα σαν δþρα, χιλιÜδες φωτÜκια αναβοσβÞνανε πÜνω στα καταπρÜσινα κλαριÜ του κι üλη η ζεστασιÜ του κüσμου φþλιαζε στα θαμπωμÝνα ματÜκια της. ¸να σωρü εικüνες, üπως στις βιτρßνες των καταστημÜτων περνοýσαν απü το βλÝμμα της. ΞÜφνου, üλα μαζß τα φωτÜκια, αρχßσανε να υψþνονται üλο και πιο πολý, üλο και πιο πολý, þσπου απλωθÞκανε, φτÜσανε στον ουρανü σαν αστερÜκια κι Ýνα τους, μüνον Ýνα, Ýπεσε πÜλι στη γη, σχηματßζοντας μια μικρÞ φωτßτσα γýρω του.
-"ΚÜποια ψυχÞ ανεβαßνει στο Θεü τþρα" σκÝφτηκε τη κουβÝντα που της εßχε πει για üταν πÝφτει Ýνα αστÝρι απ' τον ουρανü, η γιαγιÜκα της, που τη νοιÜστηκε και τη λÜτρεψε στη μικρÞ ζωÞ της και που πια Þταν ψηλÜ στο Θεü.
¢ναψε ακüμα Ýνα σπßρτο üλο λαχτÜρα και στη λÜμψη του ω ναι! στÜθηκε μπρος της η γιαγιÜκα της, τüσο φωτεινÞ, τüσο λαμπερÞ, με τüση γλυκýτητα στο χαμογελαστü της βλÝμμα και με τüση αγÜπη στη γÝρικη αλλÜ τερÜστια αγκαλιÜ της.
-"ΓιαγιÜκα!!!" τη φþναξε το κοριτσÜκι. "Αχ πÜρε με μαζß σου γιαγιÜκα! Να φýγουμε μαζß, πριν σβÞσει η φλüγα και φýγεις και εσý, üπως Ýφυγαν, η σüμπα, το τραπÝζι με την üμορφη ψητÞ γαλοποýλα, το χριστουγεννιÜτικο δÝντρο με τα φωτÜκια"!.
Και στη λαχτÜρα της να κρατÞσει üσο πιο πολý τη γιαγιÜ της κοντÜ, πιÜνει üλα μαζß τα σπßρτα και τα ανÜβει μονομιÜς. Κι αυτÜ δþσανε τüσο λαμπερü, δυνατü φως που Ýκανε τη νýχτα πιο φωτεινÞ κι απü μεσημÝρι καλοκαιριοý. Πüτε δεν εßχε δει τη γιαγιÜ της τüσον üμορφη και ψηλÞ. Η γιαγιÜ, πÞρε το κοριτσÜκι απü το χÝρι και μαζß πετÜξανε ψηλÜ, ως τα αστÝρια, με τη λÜμψη της χαρÜς και τüσο ψηλÜ, που πια δεν εßχε οýτε κρýο, οýτε χιüνι, οýτε πεßνα, οýτε θλßψη κι οýτε σκοτεινιÜ…
Σε κεßνη τη γωνιÜ την αυγÞ που χÜραξε, Ýχοντας φýγει πια η τελευταßα νυχτιÜ εκεßνου του χρüνου, οι περαστικοß βρÞκανε καθισμÝνο, Ýνα φτωχü κοριτσÜκι ξυπüλητο, γερμÝνο στον τοßχο, παγωμÝνο κι ακßνητο. Δßπλα της εßχε μερικÜ καμÝνα σπßρτα.
-"ΘÝλησε να ζεσταθεß" Ýλεγεν ο κüσμος και συνεχßζανε το δρüμο τους.
Κανεßς τους üμως δεν εßχε τη παραμικρÞ καν υποψßα, τß üμορφα πρÜγματα εßχε δει εκεßνη τη τελευταßα νýχτα, κανεßς δεν φαντÜστηκε καν, με ποιÜ ομορφιÜ και λαμπρüτητα, αυτÞ κι η γιαγιÜ της εßχανε μπει στις χαρÝς της νÝας αυτÞς χρονιÜς!
μτφρ.: ΠÜτροκλος
