ÐåæÜ

Ðïßçóç-Ìýèéá

Ï Dali & Åãþ

ÈÝáôñï-ÄéÜëïãïé

Äïêßìéá

Ó÷üëéá-Áñèñá

ËáïãñáöéêÜ

ÅíäéáöÝñïíôåò

ÊëáóóéêÜ

Áñ÷áßá Åëë Ãñáìì

ÄéáóêÝäáóç

ÐéíáêïèÞêç

ÅéêáóôéêÜ

Ðáãê. ÈÝáôñï

Ðëçñ-Ó÷ïë-Åðéêïéí.

Öáíôáóôéêü

Åñ. Ëïãïôå÷íßá

Ãëõðô./Áñ÷éô.

ÊëáóóéêÜ ÉÉ

 
 

Öáíôáóôéêü 

Harness Charles Leonard: Áèüñõâïò Ìïíáäéêüò Ðåñéåêôéêüò

        
Τσαρλς ΛÝοναρντ ΧÜρνες

                                               Βιογραφικü

     Ο ΤσÜρλς ΛÝοναρντ ΧÜρνες γεννÞθηκε 29 ΔεκÝμβρη 1915 στο Κοlorado City, στο Δυτικü ΤÝξας και μεγÜλωσε στο Riverside, μερικÜ μßλια Ýξω απü τη κωμüπολη, στον ποταμü ΚολορÜντο, με τα κουνοýπια, τους κÜκτους και τις αμμοθýελλες. Αργüτερα η οικογÝνεια μετακινÞθηκε προς το Fort Worth και πÞρε κει τη βασικÞ του μüρφωση. Στο γυμνÜσιο πÞρε βραβεßο ποßησης κι Üρχισε να δοκιμÜζει να γρÜφει διηγÞματα. Επßσης Ýφτιαξε με τον αδερφü του Ýνα πειρατικü ραδιοφωνικü σταθμü κι εξÝπεμπε ερασιτεχνικÜ. ΜετÜ το γυμνÜσιο Ýπιασε δουλειÜ σαν αποθηκÜριος ενþ παρÜλληλα παρακολουθοýσε το νυχτερινü κολÝγιο TUI, απü κρατικÞν υποτροφßα και τοýτο, -καταπþς λÝει ο ßδιος- γιατß Þτανε φτωχοß κι Þταν ο μüνος τρüπος για να μπορÝσει να σπουδÜσει.
     ¹τανε θρÞσκος κι Ýτσι, Ýγινε μÝλος κι αργüτερα ηγοýμενος διÜκονος, της ΠρεσβυτεριανÞς Εκκλησßας του Χριστοý στη Κολοýμπια του ΜÝρυλαντ. Ο αδελφüς του, Billy πÝθανε απü μη εγχειρßσιμον üγκο του εγκεφÜλου, σ' ηλικßα μüλις 26 ετþν, πρÜγμα που τονε λýπησε πÜρα πολý και χρησιμοποßησε σε πολλÜ του Ýργα τον «χαρακτÞρα» του κι ειδικÜ η τελευταßα φρÜση στο Paradox, Þτανε σαν Ýνας χαιρετισμüς προς εκεßνον. Παντρεýτηκε τη Nell, συμμαθÞτριÜ του στο γυμνÜσιο και μετÝπειτα στο κολÝγιο. Στην ΟυÜσιγκτον σποýδασε χημεßα στο ΠανεπιστÞμιο Γεþργιος ΟυÜσιγκτον, Ýγινε δικηγüρος διπλωμÜτων ευρεσιτεχνßας και πατÝρας. Με τη Nell, -που πÝθανε το 1996-, αποκτÞσανε δυο παιδιÜ κι Ýνα εγγüνι. ΕργÜστηκε αποκλειστικÜ ως πληρεξοýσιος δικηγüρος διπλωμÜτων ευρεσιτεχνßας για 35 Ýτη -αποχþρησε το 1981- κι Ýγραφε που και που, διηγÞματα ΕπιστημονικÞς Φαντασßας, ειδικÜ üταν χρειαζüτανε χρÞματα. ¸λεγε πÜντα πως θα εγκατÝλειπε üταν θα εßχε φτÜσει σε κÜποιο καλü σημεßο.
     Το 1ο του διÞγημα επιστημονικÞς φαντασßας δημοσιεýτηκε το 1948. Δημοσßευσε συχνÜ σ' ανÜλογα περιοδικÜ ΕΦ κι Ýχει γρÜψει επßσης κι Üλλα κεßμενα, που θα δημοσιευθοýν μεταθανÜτια. Τη Τρßτη 20 ΣεπτÝμβρη 2005, μετÜ απü μακροχρüνια ασθÝνεια, πÝθανε αυτüς ο πολυτÜλαντος Üνθρωπος και συγγραφÝας, πλÞρης ημερþν, σ' ηλικßα 90 ετþν.


========================

                              Η ΝÝα Πραγματικüτητα

ΚΕΦ. 1ο
     Ο ΠρÝντις μπÞκε στο αυτοκßνητο, τρÜβηξε το βýσμα του κρυφοý μικροφþνου λαιμοý, απü το ειδικü στÞριγμα κÜτω απü το δεξß μανßκι του και το 'χωσε στην αθÝατη υποδοχÞ του ταμπλü. Μια στιγμÞ αργüτερα, Ýλεγε λακωνικÜ στο μικρüφωνο:
 -"Δþσε μου τη Λογοκρßτρια". Κýλησαν μερικÜ δευτερüλεπτα με τα κλικ-κλακ της σýνδεσης κι ýστερα, Üκουσε μια γυναικεßα φωνÞ:
 -"Εδþ Ε".
 -"ΠρÝντις, γλýκα μου".
 -"ΛÝγε με απλÜ Ε, ΠρÝντις. Τι Ýχεις ν' αναφÝρεις";
 -"Παρακολοýθησα πÝντε παραδüσεις του καθηγητÞ Λους. ΔιαθÝτει ιδιωτικü εργαστÞριο. Δεν εμπιστεýεται τους τελειοφοßτους του. ΚατÜ τα φαινüμενα, κÜνει μυστικÜ πειρÜματα στη συγκριτικÞ ψυχολογßα. ΞÝρεις, με ποντßκια και τÝτοια. Τßποτα το φανερÜ λογοκρßσιμο".
 -"ΚατÜλαβα. Ποια εßναι τα σχÝδιÜ σου τþρα";
 -"Θα βÜλω να ερευνÞσουν το εργαστÞριο του απüψε. Αν δε βγει τßποτα, θα συστÞσω να μη δοθεß συνÝχεια".
 -"Θα προτιμοýσα να 'κανες εσý ο ßδιος την Ýρευνα". Ο ΠρÝντις Ρüτζερς κατÜφερε να κρýψει την Ýκπληξη και την ενüχλησÞ του.
 -"Πολý καλÜ". ΕκνευρισμÝνος κι απορημÝνος τρÜβηξε το βýσμα απü την υποδοχÞ του, Ýβαλε μπροστÜ το αμÜξι και βγÞκε στον δρüμο που 'τανε πλÜι στο πανεπιστÞμιο. Μα δε καταλαβαßνε η κοπελιÜ πως Þταν Ýνας πολυÜσχολος ΤομεÜρχης με διακüσιους ικανοýς Üντρες στην ευθýνη του, þστε να κÜνουνε μια νυχτερινÞ Ýρευνα ρουτßνας; Προφανþς το 'ξερε, αλλÜ πα' üλ' αυτÜ, του 'χε ζητÞσει να κÜνει αυτüς την Ýρευνα. Γιατß; Και γιατß εßχεν αναθÝσει τον καθηγητÞ Λους σ' αυτüν προσωπικÜ, αναγκÜζοντÜς τον να σπαταλÞσει τüσες πολýτιμες þρες; ΜισÞ ντουζßνα απü τους πανÝξυπνους νεαροýς φυσικοýς φιλοσüφους που 'χε στη διÜθεσÞ του, θα μποροýσαν να κÜνουνε θαυμÜσια τοýτη τη δουλειÜ. ¼μως η Ε, κρυμμÝνη πßσω απü τη μεγαλüπρεπη ανωνυμßα του αρχικοý της, εßχε φανεß ανυποχþρητη. ¸τσι κι αλλιþς üμως, ο ΠρÝντις ποτÝ δε θα μποροýσε ν' ανταλλÜξει πικρÜ λüγια με μια τÝτοια υπÝροχη καλλονÞ.
     ΚανÜ-δυο χιλιüμετρα πιο πÝρα, το αμÜξι του μπÞκε στο γκαρÜζ μιας ερημικÞς παρüδου και σταμÜτησε δßπλα σε μια ΚÜντιλακ. Ο Κρας πετÜχτηκεν Ýξω απü τη μεγÜλη λιμουζßνα και του Üνοιξε σιωπηλÜ τη πßσω πüρτα. Ο ΠρÝντις πÝρασε και κÜθισε.
 -"¸χουμε μια δουλειÜ γι' απüψε", εßπε στον Üλλο.
     O βοηθüς δßστασε για Ýνα κλÜσμα του δευτερολÝπτου πριν βροντÞξει τη πüρτα πßσω του. Ο ΠρÝντις κατÜλαβε πως ο κοντüχοντρος ασθματικüς ανθρωπÜκος εßχε ξαφνιαστεß και καταχαρεß απü το νÝο. Ο Κρας ποτÝ δεν εßχε καταλÜβει πως ο Ýλεγχος της ανθρþπινης γνþσης Þταν απαßσια και μισητÞ δουλειÜ κι üχι εßδος απÜνθρωπης διασκÝδασης.
 -"Πολý καλÜ κýριε Ρüτζερς", Ýκανε με τη σφυριχτÞ ανÜσα του ενþ καθüτανε μπροστÜ στο τιμüνι. "Να φροντßσω για υπνοδωμÜτιο στο Γραφεßο για τη περßπτωση";
 -"Δε θα 'χω καιρü για ýπνο", γρýλισε ο ΠρÝντις. "Το γραφεßο μου εßναι τüσο φορτωμÝνο με χαρτιÜ που δε βλÝπω τι γßνεται πιο πÝρα. Εσý μπορεßς να πÜρεις Ýναν υπνÜκο αν θες".
 -"ΕντÜξει κýριε Ρüτζερς. Αν νυστÜξω..."
     Ο οντολüγος Ýριξε μια πικρüχολη ματιÜ στο σβÝρκο του βοηθοý του. ¼χι, δεν υπÞρχε περßπτωση να κοιμηθεß ο Κρας, αλλÜ üχι γιατß ο προβληματισμüς θα του 'κοβε τον ýπνο. ΑπομεινÜρι μιας εποχÞς που Ýνας πρÜκτορας της Λογοκρισßας διÝθετε μονÜχα Üγρυπνη περιÝργεια κι Ýνα ΓκÜιγκερ τσÝπης, ο Κρας παρÝμενε μακαρßως απροβλημÜτιστος με τις επικßνδυνες κι απρüβλεπτες επιπτþσεις της φιλοσοφικÞς πυρηνικÞς. Για τον Κρας, η "Οντολογßα" Þταν απλþς Ýνας ακüμη ορισμüς του λεξικοý: "Η ΕπιστÞμη Της Πραγματικüτητας".
     Ο κοντοýλης βοηθüς του ΠρÝντις ποτÝ δε θα 'πιανε την ιδÝα πως εκτüς κι αν υπÞρχε παγκüσμιο, λογικÜ δομημÝνο σýστημα επßβλεψης της πυρηνικÞς Ýρευνας, κÜποιος στην Üλλην Üκρη του κüσμου -Þ και στο διπλανü σπßτι- μπορεß να πατοýσε Ýνα κουμπß και ν' Üλλαζε τη μορφÞ αυτÞς της πραγματικüτητας. Αυτü Þτανε κι εκεßνο που 'κανε τον Κρας τüσο πολýτιμο: δεν Þξερεν αρκετÜ για να φοβÜται...
     Το παρÜθυρο του υπογεßου εργαστηρßου Þτανε στο επßπεδο του εδÜφους. Ο ΠρÝντις εßχε ψαλιδßσει τις τριχοýλες απü τα ρουθοýνια του και μÝχρι στιγμÞς εßχε καταφÝρει ν' ανασαßνει εντελþς αθüρυβα. ΑλλÜ τþρα, καθþς εκεßνο το σπηλαιþδες πρüσωπο γýριζε προς το σημεßο που 'τανε ξαπλωμÝνος μπροýμυτα, αθÝατος στο σκοτÜδι, Ýνας ευδιÜκριτος Þχος σπασμωδικÞς ανÜσας ξÝφυγε απü τα πνευμüνια του.
     Τα συνÞθως Þπια, ευγενικÜ και κÜπως αφηρημÝνα χαρακτηριστικÜ του καθηγητÞ Λους φαßνονταν τþρα παντελþς αλλαγμÝνα. Το πρüσωπü του Þτανε ξαναμμÝνο και τα λεπτÜ του χεßλη τραβηγμÝνα πßσω, σε μια σιωπηλÞ γκριμÜτσα δαιμονικÞς χαρÜς. Στα σπηλαιþδη μαýρα μÜτια του χορεýανε μικρÝς σπßθες κüκκινης φλüγας. ΒÜζοντας üλη τη δýναμη της θÝλησÞς του, ο οντολüγος, κατÜφερε να στρÝψει πÜλι τη προσοχÞ του στον αρουραßο. ΤÝσσερις φορÝς μÝσα στα τελευταßα λßγα λεπτÜ, εßχε δει το ζωντανü να τρÝχει σ' Ýνα κατηφορικü λοýκι ως Ýνα σημεßο διακλÜδωσης, να διαλÝγει τη μια διακλÜδωση, να δÝχεται ισχυρü ηλεκτροσüκ και μετÜ να τοποθετεßται πÜλι στην αρχÞ της διαδρομÞς για νÝα προσπÜθεια. 'Ασχετα ποια διακλÜδωση διÜλεγε το ζωντανü, δεχüτανε πÜντοτε ισχυρüν ηλεκτροσüκ.
     Στη πÝμπτη προσπÜθεια, παρÜ τα συνεχÞ σπρωξßματα απü τα κýματα του πεπιεσμÝνου αÝρα που δεχüτανε στο λοýκι, ο αρουραßος δε φαινüτανε πρüθυμος να τρÝξει. Λßγο πριν φτÜσει στη διακλÜδωση, σταμÜτησεν εντελþς. Ο πεπιεσμÝνος αÝρας Ýσπρωξε πÜλι το ζωντανü, κÜνοντας μικρÝς τοýφες απü γκρßζες τρßχες ν' ανασηκωθοýν απü τη ρÜχη και τα πισινÜ του.Τα ρεýματα του αÝρα χτυπÞσανε πÜλι το τρωκτικü. Δε τους Ýδωσε καμμιÜ σημασßα. ¸μεινε ασÜλευτο εκεß, σχεδüν σε κωματþδη κατÜσταση.
     ΚοιτÜζοντας απü το παρÜθυρο ο ΠρÝντις, εßδε τον ψηλüν Üντρα να πλησιÜζει νωχελικÜ το ζþο και να το αγγßζει με το δÜχτυλο στη ρÜχη. ΚαμιÜ αντßδραση. ¾στερα ο Λους εßπε κÜτι με σιγανÞ, μασημÝνη φωνÞ, γιατß ο ΠρÝντις δυσκολεýτηκε να διαβÜσει τα χεßλη του:
 -"... üταν κι οι δυο εναλλακτικοß δρüμοι δε σου κÜνουν, αλλÜ ωστüσο πρÝπει να διαλÝξεις κÜποιο, διστÜζεις, δεν εßν' Ýτσι φιλαρÜκο; ΚοντοστÝκεσαι κι Ýτσι πας χαμÝνος! Παýεις να 'σαι πια αρουραßος. ΞÝρεις ποια θα 'ταν η μοßρα του σýμπαντος αν Ýνα φωτüνιο κοντοστεκüταν σαν ελüγου σου; Δε ξÝρεις; ¸χεις ποτÝ κüψει καμιÜ δαγκωνßτσα σε μπαλüνι, φιλαρÜκο μου; Μια μικροýλα, τüση δα δαγκωματιÜ";
     Ο ΠρÝντις βλαστÞμησε απü μÝσα του. Ο καθηγητÞς εßχε γυρßσει και βÜδιζε τþρα προς τα κλουβιÜ κρατþντας το Üτυχο ζþο. Προφανþς μονολογοýσε ακüμη, αλλÜ τα χεßλη του δε φαßνονταν πια. Αφοý ασφÜλισε τη πüρτα του κλουβιοý, προχþρησε προς την Ýξοδο του εργατηρßου, κοιτÜζοντας προσεχτικÜ, ολüγυρα. ¾στερα, καθþς Üπλωνε το χÝρι για να σβÞσει το φως, το πρüσωπü του γýρισε προς το παρÜθυρο που βρισκüταν ο ΠρÝντις. Για μια στιγμÞ, ο πρÜκτορας Þταν σßγουρος üτι, με κÜποια μυστηριþδη δýναμη, ο Λουτς Ýβλεπε Ýξω στο σκοτÜδι, ßσια στα μÜτια του. 'Αφησε την ανÜσα να βγει αργÜ απο τα πνευμüνια του. ¹ταν εντελþς παρÜλογο, βÝβαια. Το δωμÜτιο βυθßστηκε στο σκοτÜδι.
     Ο πρÜκτορας σκßρτησε κι Ýκλεισε τα μÜτια. Δε θα 'χε λüγους ν' ανησυχεß μÞπως χÜσει το θÞραμÜ του, μÝχρι που θ' Üκουγε ν' ανοßγει η εξωτερικÞ πüρτα του εργαστηρßου, στην Üλλη Üκρη του μικροý κτιρßου. Η πüρτα δεν ακοýστηκε ν' ανοßγει. Ο ΠρÝντις συνÝχισε να 'χει καρφωμÝνα τα μÜτια στο σκοτÜδι που τýλιγε το δωμÜτιο. Εκεß που πρþτα υπÞρχε το κεφÜλι του καθηγητÞ λαμπυρßζανε τþρα δυο μικροσκοπικÝς κüκκινες φλογßτσες, σαν κεριÜ. ΚÜτι Ýπρεπε ν' αντανακλÜται στα μÜτια του καθηγητÞ. ΑλλÜ το δωμÜτιο Þτανε σκοτεινü. Δεν υπÞρχε κανÝνα φως ν' αντανακλÜται εκεß. Τα φλογερÜ μÜτια συνÝχισαν να του δßνουνε τη ψευδαßσθηση πως τον παρατηροýσαν.
     Οι τρßχες του σβÝρκου του εßχαν αρχßσει να σηκþνονται, üταν οι δßδυμες φλογßτσες χαθÞκαν εντελþς κι ακοýστηκε η πüρτα του εργαστηρßου ν' ανοßγει. Ενþ τα βαριÜ βÞματα σβÞνανε πÝρα στο λιθüστρωτο του δρüμου, ο ΠρÝντις ξεροκατÜπιε μια τερÜστια ποσüτητα κρýου νυχτερινοý αγÝρα και σφοýγγισε το ιδρωμÝνο του πρüσωπο με το μανßκι. Μα τι εßχε πÜθει; Συμπεριφερüτανε σα κανÝν Üπειρο μαθητοýδι. ¹ταν ευτýχημα που ο Κρας εßχε μεßνει πßσω για να χειρßζεται τη τηλεκÜμερα στη ΚÜντιλακ και δε μποροýσε να τον δει. Ανασηκþθηκε στα χÝρια και στα γüνατα και σýρθηκε σιωπηλÜ προς το σκοτεινü παρÜθυρο. Εßχε απλü συρüμενο παντζοýρι και λßγα δευτερüλεπτα Þταν αρκετÜ για ν' ανοßξει τρýπα στο τζÜμι και να περÜσει αγκιστρωτü σýρμα ως τον μηχανισμü. Οι αρουραßοι αρχßσανε να τσιρßζουνε φοβισμÝνα στα κλουβιÜ τους, üταν τον ακοýσανε να μπαßνει στον υπüγειο χþρο.
 -"Ο Λους γυρßζει πßσω!" τονε προειδοποßησε ψιθυριστÜ η ασθματικÞ φωνÞ του Κρας στ' ακουστικÜ του. Ο ΠρÝντις βλαστÞμησε κÜτι μες απü τα δüντια του, αλλÜ δε σταμÜτησε τη κßνηση να βγÜλει τον ηλεκτρονικüν αναγνþστη υπερýθρων απü τη τσÝπη. Τα δÜχτυλÜ του αγγßξανε το μικρüφωνο στο λαιμü του:
 -"Σφýρα μου πüτε θα φτÜσει στη στροφÞ της αλÝας", πρüσταξε σιγανÜ "και φρüντισε να τα καταγρÜφεις üλα στη κÜμερα".
     Οι συσκευÝς στο εργαστÞριο Þταν εκεßνες που τον απασχολÞσανε πρωταρχικÜ. Εßχεν απομνημονεýσει τÝλεια τη θÝση της καθεμιÜς. ΠλησιÜζοντας üσο πιο κοντÜ τολμοýσε στο σκοτÜδι, σÜρωσε με τον αναγνþστη του μερικÜ ιδιαßτερα ενδιαφÝροντα üργανα που 'χε προσÝξει απü πριν στο τραπÝζι. ¾στερα στρÜφηκε προς τα βιβλßα στο γραφεßο, βλαστημþντας απü μÝσα του, που δεν εßχε περισσüτερο χρüνο για να καταγρÜψει κÜτι παραπÜνω απü λßγες σελßδες.
 -"¸φτασε στη στροφÞ", τονε προειδοποßησε η φωνÞ του Κρας.
 -"ΕντÜξει", μουρμοýρισε ο ΠρÝντις, περνþντας τα ευαßσθητα δÜχτυλÜ του πÜνω απü τις ρÜχες των βιβλßων. ΔιÜλεξε Ýνα, το Üνοιξε στη τýχη και πÝρασε τον αναγνþστη υπερýθρων πÜνω απü τις αθÝατες σελßδες. "Σου 'ρχεται η εικüνα;" ρþτησε.
 -"ΑρχηγÝ, εßναι στη πüρτα!" Ο ΠρÝντις αναγκÜστηκε να βÜλει τον τüμο πßσω στη θÝση του δßχως να διαβÜσει περισσüτερο. Μüλις κι εßχε κλεßσει το παντζοýρι πßσω του, üταν Üνοιξε η πüρτα του εργαστηρßου.

ΚΕΦ. 2ο
     Δυο þρες αργüτερα, ο οντολüγος πÝταξε Ýνα κυνικü "καλημÝρα" στη ρεσεψιονßστα και στις γραμματεßς του και μπÞκε στο γραφεßο του. 'Αφησε το κουρασμÝνο κορμß και το προβληματισμÝνο του κεφÜλι να σωριαστοýνε στη περιστρεφüμενη πολυθρüνα κι Ýβγαλε απü το φÜκελο τις φωτογραφικÝς κüπιες που ο Κρας εßχεν ετοιμÜσει στο εμφανιστÞριο της ΚÜντιλακ. Η σελßδα απü το παλιü γερμανικü ημερολüγιο Þταν ιδιαßτερα ενδιαφÝρουσα. Για μιαν ακüμα φορÜ τη ξαναδιÜβασε μεταφρÜζοντας με δυσκολßα:

     "¼σο περισσüτερο εμβÜθυνα στο χειρüγραφο, τüσον Ýνιωθα το στüμα μου να στεγνþνει και τη καρδιÜ μου να σφυροκοπÜ. Τοýτο δω, Þξερα, Þταν προσφορÜ στη γνþση που üμοιÜ της η φαμßλια μου εßχε να δει απü την εποχÞ του ΚοπÝρνικου Þ του Ρüτζερ ΜπÝηκον, αν üχι και του ΑριστοτÝλη. Μου φαινüταν απßστευτο πως ο λιγüλογος Üνθρωπος, ο Καντ, που ποτÝ δεν εßχε κÜνει βÞμα πÝρα απü τη πüλη του ΚÝνισμπεργκ, θα μποροýσε να κατÝχει το κλειδß του σýμπαντος -τη "ΚριτικÞ Του Καθαροý Λüγου", üπως το αποκαλεß.
     ΑμφιβÜλλω αν ακüμα κι αυτüς ο ßδιος αντιλαμβÜνεται τι σημαßνουνε τελικÜ αυτÜ που γρÜφει, γιατß λÝει πως εßναι αδýνατο να γνωρßσουμε την αληθινÞ μορφÞ Þ φýση του οιουδÞποτε πρÜγματος, δηλαδÞ του ΠρÜγματος Καθ' Εαυτü (του Ding-An-Sich, üπως το αποκαλεß), του νοοýμενου. Υποστηρßζει πως η Ýσχατη γνþση ανÞκει μονÜχα στους Θεοýς. Δεν υποψιÜζεται καν üτι, με το πÝρασμα των αιþνων, η ανθρωπüτητα πλησιÜζει ολοÝνα και περισσüτερο στη τελικÞ κατανüηση των εσχÜτων εννοιþν.
     ΦαντÜζομαι πως ακüμη κι αυτüς ο μεγαλοφυÞς φιλüσοφος δεν αμφÝβαλλε üτι και το 600 π. Χ. η Γη Þτανε στρογγυλÞ, üπως εßναι σÞμερα. ΑλλÜ εγþ ξÝρω πως Þταν επßπεδη τüτε -τüσον επßπεδη üσο εßναι αληθινÜ σφαιρικÞ σÞμερα. Τι Ýχει αλλÜξει Ýκτοτε; Σßγουρα üχι το ΠρÜγμα Καθ' Εαυτü που λÝγεται Γη. ¼χι! Εßναι ο νους του ανθρþπου που Üλλαξε. Αλλα στην απßστευτη τυφλüτητα που τονε χαρακτηρßζει, ο Üνθρωπος παρερμηνεýει την αλλαγÞ της πραγματικüτητας, αποδßδοντÜς τη στη πρüοδο της επιστημονικÞς γνþσης και σε δÞθεν πιο ακριβεßς μεθüδους μÝτρησης -
     Ο ΠρÝντις χαμογÝλασε. Ο Λους Þταν αναμφßβολα συλλÝκτης φιλοσοφικþν αρχετýπων. ΠαρÜξενο χüμπυ, αλλÜ δε μποροýσε να 'ναι τßποτ' Üλλο απü χüμπυ. Προφανþς η Γη δεν Þτανε ποτÝ της επßπεδη και δεν εßχεν αλλÜξει ουσιαστικÜ το σχÞμα της στα τελευταßα δυο δισεκατομμýρια χρüνια. Σßγουρα, οι üποιες αντιλÞψεις περß επßπεδης γης που 'χεν ο πρωτüγονος Üνθρωπος πριν λßγες χιλιÜδες χρüνια, οφεßλονταν στην ÜγνοιÜ του μÜλλον παρÜ σ' ακριβεßς μετρÞσεις Þ παρατηρÞσεις κι Ýνας Üνθρωπος με τη μüρφωση του Λους, üφειλε απλÜ να τις βρßσκει διασκεδαστικÝς. Και πÜλι ο ΠρÝντις Ýπιασε τον εαυτü του να χαμογελÜ με την υπεροπτικÞν ανεκτικüτητα ανθρþπου που στηρßζεται σε εßκοσι αιþνες επιστημονικÞς εξÝλιξης. Οι πρωτüγονοι βÝβαια, κÜναν ü,τι καλýτερο μπüρεσαν. ΑπλÜ δεν εßχαν αρκετÝς γνþσεις. ΕργÜζονταν με βÜση παιδαριþδεις συλλογισμοýς και νηπιακÜ üργανα.
     Τα φρýδια του σμßξανε σκεφτικÜ. Το να δεχτεß πως οι παλιοß κÜναν απλÜ παιδαριþδεις συλλογισμοýς Þτανε κÜπως αμφισβητÞσιμο. Απü την Üλλη μεριÜ, Üξιζε τον κüπο να το σκÝφτεται; Το πολý-πολý ν' ανακÜλυπτε μερικÝς περιπτþσεις που η χρÞση πρωτüγονων οργÜνων σε συνδυασμü με μερικÜ απλοúκÜ συμπερÜσματα, εßχαν οδηγÞσει σε μιαν υπεραπλουστευμÝνην εικüνα του κüσμου. Απü την Üλλη μεριÜ. κÜθε τι που ενδιÝφερε τον παρÜξενο Δρ Λους ενδιÝφερε αυτüματα και τον ßδιο τουλÜχιστον μÝχρι να 'κλεινε αυτÞ η υπüθεση. ¸σκυψε κι υπαγüρευσε στον φωνοεκτυπωτÞ:
 -"Υπüμνημα προς το ΤμÞμα Γεωδεσßας. Αποστεßλατε μου επειγüντως μια συνοπτικÞν ιστορßα για την εξÝλιξη των ιδεþν σχετικÜ με το σχÞμα της Γης. ΠρÝντις.
     ¸χοντας κÜνει το καθÞκον του, το θÝμα Ýπαψε να τον απασχολεß και στρÜφηκε πÜλι προς το σωρü των αναφορþν που στοιβÜζονταν στο γραφεßο του. ¸να τÝταρτο αργüτερα, ο φωνοεκτυπωτÞς κουδοýνισε κι Üρχισε να τυπþνει Ýνα εισερχüμενο μÞνυμα:
"Προς ΔιευθυντÞ.
 ΘÝμα: ΑßτησÞ σας για μια συνοπτικÞν ιστορßα ιδεþν ως προς τη μορφÞ της Γης.
     Οι Χαλδαßοι κι οι Βαβυλþνιοι (πηγÞ: πÞλινες πινακßδες της βιβλιοθÞκης του ΑσσουρμπανιμπÜλ -Þ ΣαρδανÜπαλου), οι Αιγýπτιοι (πηγÞ: πÜπυρος του 'Αχμες, περß το 1700 π. Χ.), οι ΚρÞτες (πηγÞ: επιγραφÝς της βασιλικÞς βιβλιοθÞκης της Κνωσσοý περß το 1300 π. Χ.), οι ΚινÝζοι (πηγÞ: χειρüγραφα Τσου Κουνγκ, περß το 1100 π. Χ.), οι Εβραßοι (πηγÞ: Üγνωστος βιβλικüς ιστορικüς, περß το 850 π. Χ.) κι οι ¸λληνες (πηγÞ: χÜρτης του πολυταξιδεμÝνου γεωγρÜφου Εκαταßου, 517 π. Χ.) πιστεýανε πως η Γη Þταν επßπεδος δßσκος. Αλλ' απü τον 5ο αιþνα π. Χ. κι ýστερα, η σφαιρικüτητα της Þτανε πλÝον παγκοσμßως αποδεκτÞ
..."

     Ακολουθοýσανε μερικÝς αρÜδες ακüμα, καταλÞγοντας με τις σχετικÝς εργασßες διüρθωσης των μετρÞσεων, λüγω της πεπλÜτυνσης των πüλων, αλλÜ ο ΠρÝντις εßχε χÜσει κιüλας το ενδιαφÝρον του. Η αναφορÜ δεν Ýριχνε κανÝνα φως στο χüμπυ του Λους και το πρÜγμα δε φαινüταν να παρουσιÜζει οντολογικÝς επιπτþσεις. ΠÝταξε το χαρτß στο καλÜθι των αχρÞστων και ξαναγýρισε στις αναφορÝς που 'χε μπροστÜ του. Λßγα λεπτÜ μετÜ, στριφογýρισε νευρικÜ στη καρÝκλα του, κοßταξε συνοφρυωμÝνος το φωνοεκτυπωτÞ, μα συγκρατÞθηκε και ξαναγýρισε στη δουλειÜ του. Μπα! Δε γινüτανε τßποτα. ΚÜτι τον Ýτρωγε... Βρßζοντας τον εαυτü του ηλßθιο που δεν εννοοýσε να ξεχÜσει την υπüθεση, Ýσκυψε και γρýλισε στη μηχανÞ:
 -"Υπüμνημα προς ΤμÞμα Γεωδεσßας. ΘÝμα: ΑναφορÜ περß σχÞματος της Γης. Πως εξηγεßτε τη μεταλλαγÞ στη νÝαν αντßληψη πως η Γη εßναι σφαιρικÞ μετÜ τον Εκαταßο; Επεßγον. ΠρÝντις."
     Τα δευτερüλεπτα Üρχισαν να κυλÜν αργÜ. Τα δÜχτυλÜ του παßζαν ανυπüμονα τýμπανο πÜνω στο γραφεßο, ýστερα σηκþθηκε κι Üρχισε να κüβει βüλτες πÜνω-κÜτω στο δωμÜτιο. ¼ταν αντÞχησε το κουδοýνισμα του φωνοεκτυπωτÞ, σÜλταρε πßσω κι Ýσκυψε πÜνω απü το μηχÜνημα για να διαβÜσει ανυπüμονα τις λÝξεις ενþ γρÜφονταν:
 "Οι μεταγενÝστεροι ¸λληνες βÜσισαν την αντßληψη περß σφαιρικüτητας, στη παρατÞρηση πως τα κατÜρτια ενüς πλοßου που πλησßαζε, εμφανßζονταν πρþτα κι ýστερα η πλþρη του. 'Αγνωστο γιατß, το γεγονüς δεν εßχε παρατηρηθεß απü προγενÝστερους ναυτικοýς..."
     Ο ΠρÝντις Ýτριψε το μÜγουλü του προβληματισμÝνος. Μα τι πÜσχιζε να βρει Ýτσι; Καταχþρησε κÜπου στο νου του την αüριστη ακüμα εικασßα πως μπορεß η Γη να 'τανε πραγματικÜ κÜποτε επßπεδη. ΑφÞνοντας τη Γη κατÜ μÝρος, τι θα 'χε να πει κανεßς για τον ουρανü; Σßγουρα δεν υπÞρχε κανÝνα στοιχεßο που να δεßχνει πως ο ουρανüς εßχεν αλλÜξει στη διÜρκεια της σýντομης ιστορßας της ανθρωπüτητας. Θα 'κανε μιαν ακüμα προσπÜθεια και μετÜ θα τα παρατοýσε.
 -"Υπüμνημα για ΤμÞμα Αστρονομßας. Επεßγον. Αποστεßλατε συνοπτικÞ συγκριτικÞν ιστορßα μεταξý αρχαßων και σýγχρονων αντιλÞψεων για το μÝγεθος και την απüσταση του ¹λιου".
     Λßγα λεπτÜ μετÜ, διÜβασε την απÜντηση:
 "Αν εξαιρÝσουμε τον ΠλÜτωνα, που τα στοιχεßα του κρßνονται εντελþς αβÜσιμα (υπολüγισε την απüσταση του ¹λιου ως διπλÜσια εκεßνης της ΣελÞνης), φτÜνουμε στην αρχαιüτερη αναγνωρισμÝνη αυθεντßα. Ο Πτολεμαßος (ΑλμαγÝστη, περß το 140 π. Χ.) μÝτρησε την ακτßνα του ¹λιου ως 5,5 φορÝς εκεßνης της Γης (Ýναντι 109 της πραγματικÞς) και την απüσταση του ¹λιου ως 1210 φορÝς (Ýναντι 23.000 της πραγματικÞς). Οι πρþτες σχετικþς ακριβεßς μετρÞσεις χρονολογοýνται üχι νωρßτερα απü τον 17ο και 18ο αιþνα..." 
     ΚÜπου τα 'χε ξαναδιαβÜσει üλα τοýτα. Οι διαφορÝς εξηγοýνται εýκολα αν λÜβουμε υπ' üψη μας τα πρωτüγονα üργανα που διÝθεταν τüτε οι Üνθρωποι. ¹ταν ανüητο να συνεχßζει αυτÞ την ιστορßα... ΑλλÜ Þτανε πολý αργÜ να τη ξεχÜσει.
 -"Υπüμνημα προς ΤμÞμα Αστρονομßας. Οι λανθασμÝνες μετρÞσεις του Πτολεμαßου οφεßλονταν στην Ýλλειψη ακριβεßας των οργÜνων του";
     Η απÜντηση Ýφτασε σýντομα:
     "Δεν υπÜρχει ικανοποιητικÞ εξÞγηση για τα σφÜλματα του Πτολεμαßου στις ηλιακÝς μετρÞσεις. Χρησιμοποßησε αστροβüλο ακριβεßας 10 δευτÝρων και το βελτιωμÝνο μοντÝλο κλεψýδρας του ¹ρωνα. Με τα ßδια üργανα και χρησιμοποιþντας τη σýγχρονη τιμÞ του π, μÝτρησε σωστÜ την ακτßνα της ΣελÞνης (0,29 της γÞινης, Ýναντι 0,273 της πραγματικÞς), καθþς και την απüσταση (59 Ýναντι 60 1/3 της πραγματικÞς). Συνεπþς τα üργανÜ του διαθÝτανε την επαρκÞν ακρßβεια. Σημειþστε επßσης üτι κι ο ΚοπÝρνικος, χρησιμοποιþντας σχεδüν σýγχρονα üργανα και τεχνικÝς, επιβεβαßωσε τον Πτολεμαßο".
 'Εκτüς κι αν', ψιθýρισε κÜτι στο νου του ΠρÝντις, 'ο ¹λιος Þτανε στ' αλÞθεια πιο κοντινüς και πολυ διαφορετικüς, πριν απü τον 17ο αιþνα, üταν ο Νεýτων πληροφüρησε τον κüσμο, πüσο μακριÜ και πüσο μεγÜλος üφειλε να 'ναι'. Αλλ' αυτÞ η εκδοχÞ Þτανε πολý παρÜλογη για να τη συζητÞσει πιüτερο. Θα 'τανε πιο εýκολο να δεχτεß απλÜ, πως Þταν εντελþς τρελüς. ΠροβληματισμÝνος στεκüτανε μασουλþντας το κÜτω χεßλος και κοιτÜζοντας το μηχÜνημα, σκεφτικÜ. Το βλÝμμα του καρφþθηκε ξανÜ στο π. Αυτü τουλÜχιστον Þτανε κÜτι που 'μενε πÜντα το ßδιο -Þ μÞπως üχι; 'Αδειασε το τσιμποýκι του στο μεγÜλο τασÜκι δßπλα και το χÝρι του Ýμεινε μετÝωρο στο δεýτερο χτýπημα. Απü το συρτÜρι, Ýβγαλε μια μετροταινßα και μÝτρησε τη διÜμετρο που 'χε το τασÜκι. 25,5 εκατοστÜ. ¾στερα μÝτρησε τη περßμετρο. 80 εκατοστÜ. ΑρκετÜ σωστÜ για μια πρüχειρη μÝτρηση. ¹ταν αποτÝλεσμα που θα 'βρισκε κÜθε περßεργο σχολιαρüπαιδο. ΣτρÜφηκε πÜλι στο μηχÜνημα:
 -"Υπüμνημα προς το Μαθηματικü ΤμÞμα. Επεßγον. Αποστεßλατε συνοπτικÞν ιστορßα της τιμÞς του π". Δε χρειÜστηκε να περιμÝνει πολý.
 "Οι Βαβυλþνιοι χρησιμοποιοýσαν τη τιμÞ 3,00. Ο ΑριστοτÝλης Ýκανε μερικÝς αρκετÜ ακριβεßς πρακτικÝς και θεωρητικÝς εκτιμÞσεις. Ο ΑρχιμÞδης Þταν ο πρþτος που κατÝληξε στη σýγχρονη τιμÞ, χρησιμοποιþντας τη θεωρßα των ορßων..." ΥπÞρχαν κι Üλλα στοιχεßα, αλλÜ ο ΠρÝντις οýτε που τα κοßταζε πια. ¹ταν αδιανüητο βÝβαια, το π να 'χει μεγαλþσει στις δυο χιλιετßες που χþριζαν τους Βαβυλþνιους απü τον ΑρχιμÞδη. Ωστüσο Þταν εξοργιστικÜ ακατανüητο. Γιατß οι πρþτοι δεν εßχανε βρει κÜτι ακριβÝστερο απü το 3,00; Ακüμη κι Ýνα παιδß μ' Ýνα σπÜγγο θα μποροýσε να τους δεßξει το λÜθος τους. ΑμÝτρητες γενιÝς απü σοφοýς, προσεκτικοýς Βαβυλþνιους αστρονüμους, που μετροýσανε τον χρüνο και τις θÝσεις των Üστρων μ' εκπληκτικÞν ακρßβεια, εßχανε σκοντÜψει σ' Ýνα σπÜγγο και το π. Δεν εßχε νüημα κι ασφαλþς δε μπορεß να 'χε μεγαλþσει το π, üπως δεν εßχε μεγαλþσει και το Ýτος των 360 μερþν. Απλþς οι αρχαßοι δεν εßχανε κÜνει ακριβεßς μετρÞσεις, αυτü Þταν üλο. Δε μπορεß να υπÞρχεν Üλλη εξÞγηση. ¸λπιζε να μην υπÞρχε. ΚÜθισε πÜλι στο γραφεßο, πÞρε το καρνÝ του κι Ýγραψε:
* Να ελÝγξω την ιστορßα της επιτÜχυνσης βαρýτητας. Πιστεýεται, πως ο ΑριστοτÝλης δε μπüρεσε να εντοπßσει την επιτÜχυνση. Ο Γαλιλαßος χρησιμοποßησε τα ßδια üργανα üπως και την ßδια πρωτüγονη κλεψýδρα, και τη βρÞκε. Γιατß;
* ¸χουν αναφερθεß διαβÜσεις του υποθετικοý πλανÞτη ΒουλκÜν μετÜ το 1914, üταν ο ΑúνστÜιν εξÞγησε την εκκεντρικüτητα της τροχιÜς του ΕρμÞ με τη σχετικüτητα, αντß με την ýπαρξη κÜποιου εσωτερικοý πλανÞτη.
* Πως γßνεται κι ο ¼λιβερ Λοτζ εντüπισε αιθερικÞ μετατüπιση κι ο ΜÜικλσον üχι;
* ΥπÜρχει περßπτωση η συστολÞ Λüρεντζ να μην Þταν φυσικü γεγονüς πριν απü το πεßραμα του ΜÜικλσον;
* Πüσα χημικÜ στοιχεßα εßχανε προβλεφθεß πριν απü την ανακÜλυψÞ τους;
     Ο ΠρÝντις χτýπησε μερικÝς φορÝς αφηρημÝνα το μολýβι στο καρνÝ και μετÜ κÜλεσε να του στεßλουν Ýναν επιστημονικü σýμβουλο. Μüλις και πρüλαβε να του εξηγÞσει τι Þθελε πριν απü την þρα που 'πρεπε να φýγει για τη παρÜδοση του Λους. Αλλ' ακüμα δε μποροýσε να φανταστεß, τι σχÝση μπορεß να 'χαν εκεßνοι οι αρουραßοι.


ΚΕΦ. 3ο
     Ο καθηγητÞς Λους Ýκλεισε το μÜθημα της μÝρας.

 -"Λοιπüν κýριοι", εßπε, "φαντÜζομαι πως θα πρÝπει να συνεχßσουμε το θÝμα μας στην επüμενη παρÜδοση. Νομßζω πως αρκετÜ για σÞμερα. Εßστε λεýτεροι. Α... κýριε ΠρÝντις!" Ο πρÜκτορας τονε κοßταξεν αιφνιδιασμÝνος.
 -"Ναι κýριε καθηγητÜ". Το πλακÝ πιστüλι στη θÞκη της μασχÜλης του 'γινε ξαφνικÜ ευχÜριστο αισθητü βÜρος. ΚαταλÜβαινε πως η κρßσιμη στιγμÞ πλησßαζε κι üτι πριν εγκαταλεßψει τον πανεπιστημιακü χþρο θα 'ξερε οριστικÜ κατÜ πüσο τοýτος ο παρÜξενος Üνθρωπος, Þταν Üκακος φυσικüς, αφοσιωμÝνος στη δουλειÜ και στο περßεργο χüμπι του Þ ζωντανüς κßνδυνος για ολÜκερη την ανθρωπüτητα. Ο καθηγητÞς Ýκανε τþρα μιαν απρüβλεπτη κßνηση κι αυτü Þταν απρüσμενη ευκαιρßα.
 -"Κýριε ΠρÝντις" συνÝχισε ο Λους απü την Ýδρα, "μπορþ να σας δω μια στιγμÞ στο γραφεßο μου, πριν φýγετε";
 -"Ευχαρßστως", αποκρßθηκε ο ΠρÝντις. Ενþ οι υπüλοιποι ακροατÝς αποχωροýσαν, ακολοýθησε τον κοκαλιÜρη Λους και πÝρασαν απü τη πüρτα που 'βγαζε στο μικρü γραφεßο του, πßσω απü την αßθουσα διαλÝξεων. Στο κατþφλι δßστασε, σχεδüν ανεπαßσθητα. Ο Λους το πρüσεξε κι υποκλßθηκε σαρδþνεια.
 -"ΠερÜστε παρακαλþ!" ¾στερα ο ψηλüς, αδýνατος Üντρας Ýδειξε μια πολυθρüνα κοντÜ στο γραφεßο του. "Καθßστε κýριε ΠρÝντις". Καθßσανε και για μια στιγμÞ σταθÞκαν να περιεργαστοýν ο Ýνας τον Üλλο. ΤελικÜ ο Λους εßπε: "Πριν δεκαπÝντε χρüνια περßπου, Ýνας μεγαλοφυÞς νεαρüς, ονüματι Ρüτζερς, υπÝβαλλε διδακτορικÞ διατριβÞ, στο πανεπιστÞμιο της ΒιÝννης, με τßτλο: Ακοýσια ΠροσαρμογÞ Των Αισθητηρßων Συνειρμþν Ως Προς Την Ενüραση της ΜÜζας". Ο ΠρÝντις ψÜχτηκε για το τσιμποýκι του.
 -"Ναι; ΕνδιαφÝρον".
 -"Αντßγραφο αυτÞς της διατριβÞς στÜλθηκε στο ºδρυμα Υποτροφιþν που χρηματοδοτοýσε τις μελÝτες του. ¼λα τα υπüλοιπα κατασχÝθηκαν απü το ΔιεθνÝς Γραφεßο Λογοκρισßας, που ζÞτησε να τους παραδοθεß κι αυτü το αντßτυπο. ¼μως, αυτü στÜθηκεν αδýνατο".
     Ο ΠρÝντις πÜσχιζε νευρικÜ ν' ανÜψει τη πßπα του. ΑναρωτÞθηκε αν Þτανε φανερü το ελαφρü τρÝμουλο της φλüγας στο σπßρτο του. Ο Λους Ýσκυψε, Üνοιξε το πÜνω συρτÜρι κι Ýβγαλε Ýνα λεπτü βιβλßο, δεμÝνο με μαýρο δÝρμα. Ο ΠρÝντις πνßγηκε ξαφνικÜ και ξεφýσηξε σýννεφο καπνοý. Ο καθηγητÞς δε φÜνηκε να το προσÝχει. Απλþς γýρισε το εξþφυλλο κι Üρχισε να διαβÜζει:
 -"-...μια διατριβÞ, ως μερικÞ Ýνδειξη των απαιτουμÝνων προσüντων για τον τßτλο του ΔιδÜκτορος Φιλοσοφßας του Πανεπιστημßου ΒιÝννης. Α. Π. Ρüτζερς, ΒιÝννη". Ο Λους Ýκλεισε το βιβλιαρÜκι και το κοßταξε μια στιγμÞ σκεφτικüς κι ýστερα εßπε: "'Ανταμ ΠρÝντις Ρüτζερς, κÜτοχος ενüς νου, που δε βρßσκεται οýτε μια φορÜ στον αιþνα. Ο Üνθρωπος που εξÝθεσε τους Θεοýς και μετÜ ...εξαφανßστηκε". Ο ΠρÝντις συγκρÜτησε την ανατριχßλα, καθþς το βλÝμμα του συνÜντησε κεßνα τα χωμÝνα στις κüγχες, αμεßλικτα, σκοτεινÜ μÜτια. Το παιχνßδι γÜτας-ποντικοý εßχε τελειþσει κι αυτü, κατÜ κÜποιο τρüπο, τον ανακοýφισε. "Γιατß εξαφανιστÞκατε τüτε, κýριε Ρüτζερς και γιατß ξαναεμφανιστÞκατε τþρα;" τονε ρþτησεν ο Λους.
 -"Για να εμποδßσω κÜτι ανθρþπους σαν εσÜς να εισÜγουν αισθητÞριους συνειρμοýς που δε μποροýν να προσαρμοστοýν στη τρÝχουσαν ενüραση της μÜζας. Μ' απλÜ λüγια, για να διαφυλÜξω τη πραγματικüτητα, ως Ýχει. Νομßζω πως αυτü απαντÜ και στις δυο ερωτÞσεις σας". Ο πρÜκτορας φýσηξε συννεφÜκι καπνοý προς το χαμηλü ταβÜνι. Ο Üλλος χαμογÝλασε. Δεν Þταν ευχÜριστο χαμüγελο.
 -"Και ...το καταφÝρατε";
 -"Δε ξÝρω. ΜÝχρι στιγμÞς, υποθÝτω ναι". Ο κοκαλιÜρης καθηγητÞς ανασÞκωσε τους þμους.
 -"Τüτε δε λαμβÜνετε υπ' üψη το αýριο. Νομßζω πως αποτýχατε αλλÜ βÝβαια, δε μπορþ να το πω με σιγουριÜ μÝχρι να κÜνω το πεßραμα που θα δημιουργÞσει νÝους αισθητÞριους συνειρμοýς". ¸σκυψε προς τον επισκÝπτη του και συνÝχισε: "Ας Ýρθουμε τþρα κι επß της ουσßας, κýριε Ρüτζερς. Αν εξαιρÝσουμε σας -κι ßσως και τη Λογοκρßτρια- γνωρßζω περισσüτερα απü κÜθε Üλλον Üνθρωπο στο κüσμο, για τη μαθηματικÞ προσÝγγιση στο πρüβλημα της πραγματικüτητας. Μπορεß μÜλιστα να ξÝρω κι Ýνα-δυο πραματÜκια που αγνοεßτε σεις. Στις Üλλες üψεις του προβλÞματος εßμαι αδýνατος -γιατß επεξÝτεινα τα δικÜ σας συμπερÜσματα, με βÜση την απλÞ λογικÞ μÜλλον, παρÜ την ενüραση. Κι η λογικÞ, üπως üλοι ξÝρουμε, μπορεß να 'χει εφαρμογÞ μονÜχα σ' απροσδιüριστα, αλλÜ περιορισμÝνα üρια. ¼μως στο θÝμα των πρακτικþν εφαρμογþν -στη κατασκευÞ μιας αληθινÞς συσκευÞς- για τη γενικÞ αλλαγÞ των αισθητηρßων οργÜνων συνειρμþν, βρßσκομαι πολý πιο μπορστÜ απü σας. Εßδατε τη συσκευÞ μου χτες τη νýχτα, κýριε Ρüτζερς; Α ελÜτε τþρα μη ντρÝπεστε".
     O ΠρÝντις πÞρε μια βαθιÜ ρουφηξιÜ απü το τσιμποýκι του.
 -"Την εßδα".
 -"Τη καταλÜβατε";
 -"¼χι. Δεν Þταν ολοκληρωμÝνη. ΤουλÜχιστον εκεßνη που εßδα εγþ στο τραπÝζι δεν Þταν πλÞρης. Σßγουρα θα συμπεριλαμβÜνει και κÜτι παραπÜνω απü Ýνα πρßσμα Νικüλ κι Ýνα γωνιüμετρο".
 -"Α εßστε πολý Ýξυπνος βλÝπω! Ναι, εßχα τη σýνεση να μη σας επιτρÝψω να παραμεßνετε εκεß για πολý -μüνο για üσο χρειαζüτανε για να σας κεντρßσω το ενδιαφÝρον. Λοιπüν ακοýστε με! Σας προτεßνω συνεργασßα. Εσεßς θ' αναλÜβετε να ελÝγξετε τα στοιχεßα και τη συσκευÞ μου, σ' αντÜλλαγμα θα μπορεßτε να 'στε παρþν üταν κÜνω το πεßραμα. Θ' αποκτÞσουμε μαζß τη φþτιση. Θα 'μαστε παντογνþστες. Θα γßνουμε Θεοß!"
 -"Και τι θα γßνει με τα υπüλοιπα δισεκατομμýρια των συνανθρþπων μας;" ρþτησε ο ΠρÝντις, πλησιÜζοντας διακριτικÜ το χÝρι στη θÞκη της μασχÜλης του. Ο καθηγητÞς χαμογÝλασε αχνÜ.
 -"Μπορεß η παραφροσýνη που τους διακρßνει -αν βÝβαια συνεχßσουν να υπÜρχουν- να τονιστεß λιγÜκι περισσüτερο. ΑλλÜ γιατß ανησυχεßτε γι' αυτοýς;" Το λυκßσιο χαμüγελο Ýγινε ακüμα εντονþτερο στα χεßλη του Λους. "ΑφÞστε κýριε Ρüτζερς κατÜ μÝρος τα παραμýθια περß αλτρουúσμοý. Νομßζω πως απλÜ φοβÜστε ν' αντικρßσετε αυτü που βρßσκεται πßσω απü τη δÞθεν πραγματικüτητÜ μας".
 -"ΤουλÜχιστον εγþ εßμαι δειλüς για καλü σκοπü". Ο ΠρÝντις σηκþθηκεν ορθüς. "¸χουμε τßποτ' Üλλο να ποýμε"; ΚαταλÜβαινε πως τηροýσεν απλÜ τα προσχÞματα. Ο Λους θα 'πρεπε να ξÝρει πως σε ισÜριθμα λεπτÜ εßχε δþσει μισÞ ντουζßνα αιτßες για τη σýλληψÞ του: η κατοχÞ του χαμÝνου αντιγρÜφου της διατριβÞς του, η κυνικÞ ομολογßα πως σχεδßαζε να πειραματιστεß με την αλλαγÞ της πραγματικüτητας, η απüπειρα δωροδοκßας ανþτερου στελÝχους της Λογοκρισßας... Κι ωστüσο η üλη στÜση του δεν Ýδειχνε Üνθρωπο που τον ανησυχεß το ενδεχüμενο να διακοπεß Üδοξα η καριÝρα του στη μÝση. Τα μÜγουλα του Λους φουσκþσανε σ' Ýνα σýντομον αναστεναγμü.
 -"ΛυπÜμαι που δε φαßνεστε Ýξυπνος σ' αυτü το θÝμα κýριε Ρüτζερς. Ωστüσο, θα 'ρθει η στιγμÞ, ξÝρετε, που θ' αναγκαστεßτε ν' αποφασßσετε κατÜ πüσο θα ...διαβεßτε το κατþφλι, ας ποýμε. Εδþ που τα λÝμε, θα χρειαστεß να βασιστοýμε πολý ο Ýνας στη συντροφιÜ του Üλλου... εκεß Ýξω. Ακüμα κι οι Θεοß Ýχουνε κατÜ καιροýς την ανÜγκη να σκοτþσουνε την þρα τους. ΥποψιÜζομαι, πως εσεßς κι εγþ θα 'μαστε πολý κολλητοß, σýντομα. Γι' αυτü ας μη χωριστοýμε σαν εχθροß τþρα".
     Το χÝρι του ΠρÝντις γλßστρησε κÜτω απü το σακÜκι και τρÜβηξε το κουτσομοýρικο αυτüματο. Εßχε τη δυσÜρεστη προαßσθηση πως Þταν μÜταιη κßνηση κι üτι ο Λους γελοýσεν απü μÝσα του σε βÜρος του, μα δεν εßχεν Üλλην επιλογÞ.
 -"ΣυλλαμβÜνεστε", εßπε στον Λους μ' ουδÝτερη φωνÞ. "Εßστε υποχρεωμÝνος να με ακολουθÞσετε". Ο Üλλος ανασÞκωσεν αδιÜφορα τους þμους. ΜετÜ κÜτι σα κοροúδευτικü, σιωπηλü γÝλιο ανÝβηκε στο λαιμü του.
 -"Ασφαλþς, κýριε Ρüτζερς". Σηκþθηκε. Το δωμÜτιο βυθßστηκε ξαφνικÜ στο σκοτÜδι. Ο ΠρÝντις πυροβüλησε τρεις φορÝς, φωτßζοντας με τη κÜθε λÜμψη, τη λιπüσαρκη μορφÞ.
 -"Μη σπαταλÜτε τις σφαßρες σας κýριε Ρüτζερς. Τα βλÞματα δεν μποροýνε να διαπερÜσουν Ýνα ισχυρü διαμαγνητικü φρÜγμα. Σας συνιστþ να μελετÞσετε το μαγνητικü αποσβεστÞρα σ' Ýνα εργαστÞριακü ζυγü, μüλις ξαναβρεθεßτε στο Κτßριο Λογοκρισßας! "  ΚÜπου ακοýστηκε να βροντÜ μια πüρτα.
     ΜερικÝς þρες αργüτερα κοßταζε βλοσυρÜ τον βοηθü του μ' απροκÜλυπτον εκνευρισμü. Ο Κρας Þξερε πως τον προúστÜμενü του, τον εßχε καλÝσει η Ε. σε συνδιÜσκεψη για να εξετÜσουνε τη δραπÝτευση του Λους και τις επιπτþσεις της κι üτι το αφεντικü του γνþριζε τη κρυφÞ συμπüνια που 'νιωθε γι' αυτüν. ΑλλÜ ο ΠρÝντις δεν Þταν Üνθρωπος που ανεχüτανε τη συμπüνια των Üλλων. Θα προτιμοýσεν ο ασθματικüς του βοηθüς να του 'λεγε στα ßσα πως εßχε φερθεß σαν ηλßθιος.
 -"Τι θÝλεις;" γρýλισε
 -"Κýριε ΠρÝντις", Ýκανε ο Κρας απολογητικÜ, "Ýχω μιαν αναφορÜ για κεßνη τη συσκευÞ που καταγρÜψατε στο εργαστÞριο του Λους". Ο ΠρÝντις μαλÜκωσε στη στιγμÞ, αλλ' απÝφυγε να δεßξει ιδιαßτερο ενδιαφÝρον.
 -"Για λÝγε".
 -"Με λßγα λüγια", Üρχισεν ασθμαßνοντας ο Κρας, "Þταν απλþς Ýνα πρßσμα Νικüλ στερεωμÝνο σ' Ýνα γωνιüμετρο. Σýμφωνα με την Ýρευνα ρουτßνας, η λεßανσÞ του Ýγινε απü Ýναν Üσημο οπτικü που κατανÜλωσε εννιÜ χρüνια για τη δουλειÜ και σχεδüν üλα για τη μιαν επιφÜνεια του πρßσματος. Σας λÝει κÜτι αυτü";
 -"¼χι ακüμα. Γιατß του πÞρε τüσο καιρü";
 -"Για να πετýχει απüλυτα ßσια ακμÞ, τουλÜχιστον Ýτσι εßπε".
 -"Περßεργο. Αυτü σημαßνει λεßανση üπου τα μüρια εßναι του αυτοý κρυσταλλικοý επιπÝδου, κÜτι που 'χει να επιχειρηθεß απü την εποχÞ του κατüπτρου του ΠαλομÜρ".
 -"ΜÜλιστα κýριε. Και μετÜ υπÜρχει κι εκεßνο το πλαßσιο του γωνιομÝτρου με μονÜχα μιαν Ýνδειξη: σαρανταπÝντε μοßρες".
 -"Προφανþς", παρατÞρησεν ο ΠρÝντις, "το Νικüλ προορßζεται να χρησιμοποιηθεß μüνο σ' αυτÞ τη γωνßα, ως προς το προσπßπτον φως. Αυτü σημαßνει πως Ýχει εξαιρετικÞ σημασßα -δε ξÝρω γιατß- η γωνßα να 'ναι ακριβþς αυτÞ. ΚÜτι τÝτοιο, βÝβαια, απαιτεß τελεßως επßπεδη επιφÜνεια. Μαντεýω πως θα μου πεις üτι και το σýστημα γωνιομετρικÞς ρýθμισης εßναι αναλüγως εξαιρετικÞς ακρßβειας". Ο ΠρÝντις συνειδητοποßησε ξαφνικÜ πως ο Κρας τονε κοßταζε μ' ανÜμικτην υποψßα και θαυμασμü. "Λοιπüν;" ρþτησεν εκνευρισμÝνος ο οντολüγος, "Πως ακριβþς εßναι ο μηχανισμüς ρýθμισης; Σßγουρα üχι μηχανικüς. ¸τσι δε θα 'χε και πολλÞν ακρßβεια. Οπτικüς μÞπως"; Ο Κρας ξεφýσηξεν Ýκπληκτος στο μαντßλι του.
 -"ΜÜλιστα κýριε. Το πρßσμα περιστρÝφεται πολý αργÜ σε μια λεπτüτατην ακτßνα φωτüς. ¸τσι Ýνα μÝρος της ακτßνας ανακλÜται κι Ýνα Üλλο διαθλÜται. Φαßνεται πως στις σαρανταπÝντε μοßρες ακριβþς, σýμφωνα με τον νüμο του Τζüρνταν, η μισÞ ακριβþς ακτßνα ανακλÜται κι η μισÞ διαθλÜται. Οι δυο αυτÝς ακτßνες ελÝγχονται απü φωτοκυτταρικü ρελÝ περιστροφÞς, μüλις μετρηθεß ακριβþς ßση φωτεινüτητα και στις δυο ακτßνες".
     Ο ΠρÝντις Üρχισε να παßζει νευρικÜ με το αφτß του. ¹τανε πολý περßεργο. Τι μπορεß να μαγεßρευε ο Λους μ' Ýνα τÝτοιο, τÝλεια λειασμÝνο πρßσμα Νικüλ; Τη στιγμÞ τοýτη, θα 'δινε δÝκα χρüνια απü τη ζωÞ του για να μαντÝψει ποια Þταν η συσκευÞ που συμπλÞρωνε αυτü το πρßσμα. Σßγουρα θα 'τανε κÜποιο οπτικü κατασκεýασμα, κÜτι που σχετιζüτανε με κεßνους τους νευρωτικοýς αρουραßους. Τι Þταν αυτü που 'χε πει ο Λους κεßνο το βρÜδυ στο εργαστÞριü του; ΚÜτι για επιβρÜδυνση ενüς φωτονßου... Και τι υποτßθεται πως θα προκαλοýσε αυτü στο σýμπαν; ΚÜτι αντßστοιχο με το να κÜνεις μιαν απειροελÜχιστη τρýπα σ' Ýνα μπαλüνι, εßχε πει ο Λους. Και πως συνδÝονταν üλα τοýτα μ' ορισμÝνα απßθανα, αλλÜ συλλογιστικÜ αναπüφευκτα συμπερÜσματα που προκεýπταν απü τη πρüσφατη ÝρευνÜ του στην ιστορßα της ανθρþπινης γνþσης;
     ¹τανε σßγουρος πως ο Λους θα χρησιμοποιοýσε τη συσκευÞ για ν' αλλÜξει το αισθητü σýμπαν. Να το αλλÜξει σε τÝτοια κοσμικÞ κλßμακα, που η ανθρωπüτητα θα εξαφανιζüτανε στην επακüλουθη ανακατÜταξη. ΑλλÜ ο ΠρÝντις θα 'πρεπε να πεßσει και την Ε για τοýτο. Αν δε το κατÜφερνε, θα κυνηγοýσε μüνος του τον Λους και θα τονε σκüτωνε, Ýστω και με τα χÝρια του. Αργüτερα θα σκεφτüτανε και συγκεκριμÝνους λüγους για τη πρÜξη του. Για την þρα εßχε σαν οδηγü το καθαρüν Ýνστικτο, αλλÜ καλÜ θα 'κανε να οργανþσει και τις σκÝψεις του πριν αντιμετωπßσει την Ε.
 -"Τι λÝτε, να πηγαßνουμε;" Üκουσε τη φωνÞ του Κρας. "Η γραμματÝας σας λÝει πως το τζετ περιμÝνει..."
     O ζωγραφικüς πßνακας Ýδειχνεν Ýναν Üντρα με κüκκινο σκοýφο και μαýρα ρÜσα, καθισμÝνο πßσω απü μια ψηλÞ δικαστικÞν Ýδρα. ΠÝντε Üλλοι με κüκκινους σκοýφους, Þτανε καθισμÝνοι σε χαμηλüτερη Ýδρα στα δεξιÜ του κι Üλλοι τÝσσερις στ' αριστερÜ. ΜπροστÜ στην Ýδρα Þτανε γονατισμÝνη μοναχικÞ μορφÞ κι απελπισμÝνη.
  Σε καταδικÜζουμε ΓκαλιλÝο ΓκαλιλÝι, üπως εγκλειστεßς εις την φυλακÞν της ΙερÜς ΕξετÜσεως δια διÜρκειαν Þτις θα αποφασιστεß εν καιρþ κατÜ την κρßσιν μας. Και υπü μορφÞν επωφελοýς τιμωρßας σε διατÜσσομεν üπως, κατÜ τα επüμενα τρßα Ýτη, απαγγÝλεις Üπαξ της εβδομÜδος, τους επτÜ Ψαλμοýς Μετανοßας.
     Ο ΠρÝντις τρÜβηξε το βλÝμμα απü τη λεζÜντα του πßνακα, προς το λιγüτερον ευανÜγνωστο πρüσωπο της Ε. Εκεßνο το οβÜλ, σταρüχρωμο πρüσωπο, Þτανε λεßο. αρυτßδωτο, ακüμα και γýρω απü τα μÜτια. Τα μαýρα μαλλιÜ εßχανε χωρßστρα στο πλÜι κι Þτανε μαζεμÝνα σε κüτσο, στον αυχÝνα. Δε φοροýσε μÝικ-απ και προφανÝστατα δε το χρειαζüταν. ¹τανε ντυμÝνη με μαýρο, εφαρμοστü ταγιÝρ που τüνιζε το Üψογα χυτü κορμß της.
 -"ΞÝρεις", της εßπε θαρρετÜ ο ΠρÝντις, "νομßζω πως σ' αρÝσει να 'σαι η Λογοκρßτρια. Το 'χεις στο αßμα σου".
 -"¸χεις απüλυτο δßκιο. Ναι! Μ' αρÝσει να 'μαι η Λογοκρßτρια. Σýμφωνα με τον ΣπÝερ, Ýτσι εξιδανικεýω αποτελεσματικÜ το σýμπλεγμα ενοχÞς που 'ναι τüσο παρÜξενο üσο κι αβÜσιμο".
 -"Πολý ενδιαφÝρον. ¸να εßδος εξιλÝωσης του προπατορικοý συμπλÝγματος ενοχÞς ε";
 -"Τι εννοεßς μ' αυτü";
 -"Η γυναßκα Ýσπρωξε τον Üντρα στο δρüμο της απüκτησης της γνþσης και της αυτοκαταστροφÞς κι απü τüτε προσπαθεß μÜταια να σταματÞσει αυτÞ τη χιονοστιβÜδα. Σε σÝνα ειδικÜ, το συναßσθημα ευθýνης κι ενοχÞς εßναι ιδιαßτερα δυνατü και στοιχηματßζω πως θα ξυπνÜς συχνÜ τις νýχτες λουσμÝνη σε κρýον ιδρþτα, με την εντýπωση üτι μüλις πριν λßγο δοκßμασες κÜποιον απαγορευμÝνο καρπü". Η Ε κοßταξε παγερÜ το πειραχτικü χαμüγελο του πρÜκτορα.
 -"Το μüνο που θα πρÝπει να μας απασχολεß", δÞλωσε ξερÜ, "εßναι το κατÜ πüσον ο Λους κÜνει οντολογικÜ πειρÜματα κι αν ναι, κατÜ πüσον εßναι επικßνδυνα". Ο ΠρÝντις αναστÝναξε.
 -"Εßναι ανακατεμÝνος þς το λαιμü. ΑλλÜ για το τι ακριβþς σκαρþνει και πüσον επικßνδυνο εßναι αυτü, μονÜχα εικασßες μπορþ να κÜνω".
 -"Τüτε κÜν' τες"
 -"Ο Λους πιστεýει πως κατασκεýασε μια συσκευÞ που μπορεß ν' αλλÜξει στη πρÜξη και με προβλÝψιμο τρüπο, τη πραγματικüτητα. Ελπßζει πως μ' αυτÞ θα διαλýσει κυριολεκτικÜ τους φυσικοýς νüμους. Η πραγματικüτητα που θα προκýψει Ýτσι, θα 'ναι αγνþριστη, ακüμα και για επαγγελματßα οντολüγο, πüσο μÜλλον για τη μεγÜλη μÜζα της ανθρωπüτητας".
 -"Φαßνεσαι πεισμÝνος üτι μπορεß να το καταφÝρει".
 -"Οι πιθανüτητες εßναι μεγÜλες".
 -"ΛογικÞ απÜντηση. Μονο με τις πιθανüτητες δουλεýουμεν Ýτσι κι αλλιþς. Το ασφαλÝστερο βÝβαια, θα 'ναι να εντοπßσουμε τον Λους και να τονε σκοτþσουμε στο τüπο. Απü την Üλλη μεριÜ, η παραμικρÞ μυρωδιÜ σκανδÜλου και το ΚογκρÝσο θα χιμÞξει να μας φÜει. Γι' αυτü πρÝπει να κινηθοýμε πολý προσεκτικÜ".
 -"Αν ο Λους εßναι σε θÝση να κÜνει αυτü που λÝει" παρατÞρησε σκυθρωπÜ ο ΠρÝντις "και τον αφÞσουμε να το κÜνει, δε θα υπÜρχουμε μετÜ, οýτε μεις οýτε το ΚογκρÝσο, για να μας απασχολεß".
 -"Το ξÝρω. Μεßνε Þσυχος. Αν κρßνω πως ο Λους εßναι επικßνδυνος και πρÝπει να πεθÜνει, δε θ' αφÞσω να με σταματÞσει οýτ' η ζωÞ, οýτ' η καριÝρα κανενüς, οýτ' ακüμα κι αυτÞ η δικÞ μου". Ο ΠρÝντις κοýνησε το κεφÜλι καταφατικÜ, αναρωτþμενος αν η Ε πßστευε στ' αλÞθεια αυτü που 'λεγε. "Για πρþτη φορÜ", συνÝχισε κεßνη, "αντιμετωπßζουμε πιθανÞ παραβßαση της εντολÞς, μας που απαγορεýει τα οντολογικÜ πειρÜματα, απü κÜποιον. ΣυνÞθως εξουδετερþνουμε κÜθε απειλÞ τÝτοιας παραβßασης, σκοτþνοντας τον επßδοξο παραβÜτη. Νομßζω πως θα πρÝπει να ξεκαθαρßσουμεν οριστικÜ το κατÜ πüσον επιβÜλλεται και τþρα να ξαναθßξουμε το üλο ερþτημα των οντολογικþν πειραμÜτων και των πιθανþν τους επιπτþσεων".
     Ο ΠρÝντις βüγκηξεν απελπισμÝνα μÝσα του. Σε τüσο σημαντικÜ θÝματα, τα στελÝχη αποφασßζανε με ψηφοφορßα. ΦαντÜστηκε για μια στιγμÞ τον εαυτü του να προσπαθεß να πεßσει τους πραγματιστÝς επιστÞμονες της υπηρεσßας, πως η 'πραγματικüτητα' της ανθρωπüτητας Üλλαζε απü αιþνα σ' αιþνα, -üτι μÝχρι σχετικÜ πρüσφατα η Γη Þταν 'επßπεδη'.
 -"¸λα, ακολοýθησÝ με, σε παρακαλþ", εßπε η Ε.

ΚΕΦ. 4ο
     ΚαθισμÝνος στα δεξιÜ της Ε Þταν Ýνας ηλικιωμÝνος Üντρας, ο ΣπÝερ, ο διÜσημος ψυχολüγος. Στ' αριστερÜ καθüταν ο Γκüριγκ, επιτελικüς σýμβουλος στα πυρηνικÜ, δßπλα του ο ΜπÝρτσαρντ, περßφημος χημικüς και διευθυντÞς του Δυτικοý ΤομÝα, μετÜ ο ΠρÝντις και τÝλος ο Ντομπς, ο φημισμÝνος μεταλλουργüς και διευθυντÞς του Κεντρικοý ΤομÝα. Ο ΠρÝντις αντιπαθοýσε τον Ντομπς, γιατß εßχε καταψηφßσει τη προαγωγÞ του σε διευθυντÞ του Ανατολικοý ΤομÝα.
 -"Μποροýμε ν' αρχßσουμε αυτÞ την επßσημη συζÞτηση", ανακοßνωσεν η Ε, "με μιαν ανασκüπηση των θεμελιωδþν αρχþν. Κýριε ΠρÝντις, τι ακριβþς εßναι αυτü που λÝμε πραγματικüτητα";
     Εκεßνος μüρφασε φευγαλÝα. Εßχανε χρειαστεß διακüσιες σελßδες διδακτορικÞς διατριβÞς, απλÜ και μüνο να σκιαγραφÞσουνε τη θεωρßα περß πραγματικüτητας και παρ' üλ' αυτÜ, υποψιαζüτανε πως εßχε γßνει δεκτÞ απü τους εξεταστÝς, χÜρη και μüνο στο γεγονüς üτι Þταν εντελþς ακατανüητη -και κατ' επÝκτασην, Ýργο μεγαλοφυÀας.
 -"Κατ' αρχÞν", Üρχισε με ξερü τüνο, "οφεßλω να σας μολογÞσω πως δε ξÝρω τι εßναι η αληθινÞ πραγματικüτητα. Αυτü που οι περισσüτεροι θεωροýμε σα πραγματικüτητα εßναι απλþς η συνολικÞ σýνθεση των üσων πληροφοριþν μας στÝλνουν οι αισθÞσεις. Σαν τÝτοια, η πραγματικüτητα δεν εßναι παρÜ μια εικασßα στο νου του καθενüς μας που βρßσκεται σε κατÜσταση διαρκοýς αναθεþρησης. Στο παρελθüν η διαδικασßα τοýτη Þταν αργÞ κι ασφαλÞς. Τþρα üμως πρÝπει να λÜβουμε υπ' üψη το ενδεχüμενο μιας ακαριαßας κι ολικÞς αναθεþρησης με τüσο συνταρακτικÝς επιπτþσεις που μπορεß να εξωθÞσει την ανθρωπüτητα να 'ρθει πρüσωπο με πρüσωπο με την αληθινÞ πραγματικüτητα, τον κüσμο των ΚΑΘ' ΑΥΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, των νοουμÝνων, του Καντ.
    "Αυτü, κατÜ τη γνþμη μου, θα 'τανε τüσο καταστροφικü
, üσο και το να εγκαταλεßψεις μιαν ομÜδα παιδιþν καταμεσßς ενüς δÜσους. Τα παιδιÜ θα 'ταν αναγκασμÝνα να μÜθουν εξ αρχÞς και τα πιο απλοýστερα πρÜματα: να τρÝφονται, να προστατεýονται απü τα στοιχεßα της φýσης. ακüμη και μια καινοýργια γλþσσα που να καλýπτει τα καινοýρια τους προβλÞματα. ΕλÜχιστα θα βγαßνανε ζωντανÜ απü την εμπειρßα. Αυτü που θÝλουμε ν' αποφýγουμε και μποροýμε να το πετýχουμε αν παρεμποδßσουμε κÜθε ξαφνικÞ, σαρωτικÞν αλλαγÞ στις προσλαμβÜνουσες παραστÜσεις της τωρινÞς μας πραγματικüτητας".

     ΠεριεργÜστηκεν εξεταστικÜ τα πρüσωπα γýρω. Στα ρυτιδωμÝνα χαρακτηριστικÜ του ΣπÝερ Þταν απλωμÝνο γαλÞνιο χαμüγελο. Ο ψυχολüγος φαινüταν να παρακολουθεß στοχαστικÜ τον αγÝρα πÜνω απü το κεφÜλι του ΠρÝντις. Ο Γκüριγκ τονε κοßταζε με σοβαρÜ, ανÝκφραστα μÜτια. Η Ε του 'γνεφεν ελαφρÜ, καθþς το βλÝμμα του τη προσπερνοýσε φευγαλÝα πριν σταθεß για λßγο στο προβληματισμÝνο πρüσωπο του Μπερτσαρντ και τÝλος, στο φανερÜ περιφρονητικü του Ντομπς. Οι ΣπÝερ και Γκüριγκ φαινüντανε πιο δεκτικοß. Ο πρþτος, χÜρη στο γεγονüς, üτι του 'λειπεν υποδομÞ στις θετικÝς επιστÞμες κι ο Üλλος επειδÞ η πυρηνικÞ φυσικÞ Þτανε σε τÝτοια κατÜσταση συνεχοýς ροÞς που Þδη οι επιστÞμονες της εκφρÜζανε τις σοβαρüτερες αμφιβολßες για την εγκυρüτητα των νüμων που προσκυνοýσαν οι Μπερτσαρντ και Ντομπς. Για τον ΜπÝρτσαρντ υπÞρχεν αμυδρÞ ελπßδα. ¼σο για τον Ντομπς...
 -"Δε κατÜλαβα λÝξη απ' üσα εßπες", δÞλωσεν ο Ντομπς κι απü τον τüνο στη φωνÞ του, Þτανε φανερü πως θα 'θελε να προσθÝσει: "κι αμφιβÜλλω αν καταλαβαßνεις κι εσý!" ΑλλÜ κι ο ΠρÝντις αμφÝβαλλε για το αν καταλÜβαινε. Με τις καλýτερες προûποθÝσεις, η οντολογßα Þτανε κÜτι Üπιαστο κι ασαφÝς. "Διαφωνþ με τον üρο 'ΑληθινÞ Πραγματικüτητα'", συνÝχισεν ο Ντομπς. "¸να πρÜγμα Þ εßναι πραγματικü Þ üχι. ΚανÝνα φαντεζßστικο φιλοσοφικü σýστημα δε μπορεß να τ' αλλÜξει αυτü. Κι αν κÜτι εßναι πραγματικü, μας στÝλνει προβλÝψιμα, αναπαραγüμενα, αισθητικÜ ερεθßσματα, που δεν επιδÝχονται καμιÜ τροποποßηση, εκτüς μüνο στο νου των τρελþν".
     Ο ΠρÝντις Üρχισε ν' ανασαßνει πιο Üνετα. Η τακτικÞ που 'πρεπε ν' ακολουθÞσει Þτανε σαφÞς. ¸πρεπε να συγκεντρþσει τα πυρÜ του στον Ντομπς με λßγες πλευρικÝς βολÝς στον ΜπÝρτσαρντ. Οι ΣπÝερ και Γκüριγκ οýτε που θα υποψιÜζονταν üτι τα επιχειρÞματÜ του εßχαν αυτοýς για στüχους. Απü το τσεπÜκι του γιλÝκου του Ýβγαλε Ýνα χρυσü νüμισμα και το 'σπρωξε προς τον Ντομπς, φροντßζοντας να μη κροταλßσει.
 -"Εßσαι μεταλλουργüς. Μου λες, παρακαλþ, τι εßναι αυτü"; Ο Ντομπς σÞκωσε το νüμισμα και το εξÝτασε καχýποπτα.
 -"Προφανþς εßναι Ýνα χρυσü πεντοδüλαρο που κüπηκε το 1962 στο Φορτ Γουüρθ. Θα μποροýσα να σου δþσω και τη συγκεκριμÝνη του σýνθεση αν τη θες".
 -"ΑμφιβÜλλω αν θα μποροýσες! Γιατß βλÝπεις, κρατÜς Ýνα κßβδηλο νüμισμα που φτιÜχτηκε μüλις πριν μια βδομÜδα στο εργαστÞριü μου, ειδικÜ για τη συνδιÜσκεψην αυτÞ. Για να ποýμε την αλÞθεια και με συγχωρεßς γι' αυτü, εßχα ειδικÜ σÝνα υπ' üψη μου üταν ζÞτησα να μου το φτιÜξουνε. Δε περιÝχει οýτε ßχνος χρυσοý. Ας το να χτυπÞσει στο τραπÝζι και θα καταλÜβεις". Το νüμισμα αφÝθηκε να πÝσει απü τα δÜχτυλα του σαστισμÝνου μεταλλουργοý και κροτÜλισε πÜνω στο δρýινο τραπÝζι. "'Ακουσες το ψεýτικο κουδοýνισμα;" ρþτησε σκληρÜ ο ΠρÝντις. Κατακüκκινος ο Üλλος, ξερüβηξε για να καθαρßσει το λαιμü του και περιεργÜστηκε το νüμισμα προσεκτικüτερα.
 -"Και που 'θελες να το ξÝρω; Δεν εßναι ντροπÞ, Ýτσι; ΠολλÜ καλοφτιαγμÝνα κßβδηλα δεν εντοπßζονται παρÜ μüνο στο εργαστÞριο. Πρüσεξα πως το χρþμα Þτανε μÜλλον πολý κοκκινωπü, αλλÜ γι' αυτü μπορεß να 'φταιγεν ο φωτισμüς της αßθουσας. ΒÝβαια δε το πÝρασα απü το ακουστικü τεστ πριν μιλÞσω. Ναι, ο Þχος του εßναι σαφþς κοýφιος. Πρüκειται σßγουρα για κÜποιο κρÜμα χαλκοý-μολýβδου, ßσως με λßγο ασÞμι μÝσα, για να βελτιωθεß ο Þχος του. ΕντÜξει, βιÜστηκα να βγÜλω συμπερÜσματα. Και τι Ýγινε; Τι αποδεικνýει αυτü";
 -"Αποδεικνýει πως κατÝληξες σε δυο ξεχωριστÝς, σαφεßς κι αλληλοσυγκρουüμενες πραγματικüτητες ξεκινþντας με βÜση τα ßδια αισθητικÜ ερεθßσματα. Αποδεικνýει πüσον εýκολα αναθεωρεßται η πραγματικüτητα. Και δεν εßναι μüνον αυτü, üπως αμÝσως θα-"
 -"ΕντÜξει", τον Ýκοψε πειραγμÝνα ο Ντομπς, "αλλÜ σε δεýτερη σκÝψη παραδÝχτηκα πως Þταν κßβδηλο, Ýτσι";
 -"ΠρÜμα που δεßχνει μιαν ακüμη αδυναμßα στη συνÞθη διαδικασßα λÞψης κι αξιολüγησης των προεπεξεργασμÝνων πληροφοριþν. ¼ταν Ýνας αναμφισβÞτητα ειδικüς μας διαβεβαιþνει πως κÜτι εßναι γεγονüς, εμεßς αμÝσως και δßχως συνειδητÞ σκÝψη, τροποποιοýμε τα ερεθßσματα που δεχüμαστε, Ýτσι þστε να προσαρμοστοýνε με το γεγονüς αυτü. ¸τσι, üταν σου 'πα πως εßναι πλαστü, εßδες το νüμισμα ν' αποκτÜ τη κοκκινωπÞν απüχρωση του χαλκοý κι Ýνα κοýφιον Þχο στ' αφτß".
 -"Τον κοýφιον Þχο θα τον Ýπιανα Ýτσι κι αλλιþς", επÝμεινε πεισματικÜ ο Ντομπς "και χωρßς να μου το πει ο ...'αναμφισβÞτητα ειδικüς'. Ο Þχος θα 'ταν ο ßδιος, Üσχετα με τα λüγια σου". Με την Üκρη του ματιοý ο ΠρÝντις πρüσεξε πως ο ΣπÝερ χαμογελοýσε πλατιÜ. 'Αραγε ο γερο-ψυχολüγος εßχε μυριστεß το παιχνßδι του; Θα το ρισκÜριζε.
 -"Δρ ΣπÝερ", εßπε γυρßζοντας προς το μÝρος του, "νομßζω πως κÜτι Ýχετε να πεßτε στο δýσπιστο φßλο μας". Εκεßνος χαμογÝλασε στεγνÜ.
 -"¹σουν Ýνα τÝλειο πειραματüζωο Ντüμπσι, φßλε μου. Το νüμισμα εßναι γνÞσιο". Το σαγüνι του μεταλλουργοý κρεμÜστηκε μια σπιθαμÞ, καθþς κοßταζε χαζÜ απü τον Ýνα στον Üλλο. ¾στερα τα προγοýλια του γßνανε κüκκινα σα παντζÜρι. Με μιαν οργισμÝνη κßνηση πÝταξε το νüμισμα στο τραπÝζι.
 -"Μπορεß να 'μαι πειραματüζωο, μα εßμαι και ρεαλιστÞς. Πιστεýω πως τοýτο δω εßναι κομμÜτι μÝταλλο. Μπορεßτε να με ξεγελÜσετε ως προς το χρþμα και τη σýνθεσÞ του, μα στην ουσßα και κατÜ βÜση, εßναι Ýνα κομμÜτι μÝταλλο". Τα μÜτια του κοßταξαν Üγρια τον ΠρÝντις και τον ΣπÝερ. "ΜÞπως κανεßς απü σας το αμφισβητεß αυτü";
 -"Ασφαλþς üχι", απÜντησεν ο ΠρÝντις. "Τα κουτÜκια καταχþρησης πληροφοριþν στο νου μας δε διαφÝρουνε στο σημεßο αυτü. ΔÝχονται τους ßδιους αισθητικοýς ερεθισμοýς και μεταφρÜζονται σε 'κομμÜτι μÝταλλο' Þ 'νüμισμα'. Πρüσεξε üμως: εμεßς το κÜνουμε να 'ναι νüμισμα. Ωστüσο, αν μποροýσα ν' αναδιατÜξω τα κουτÜκια τοýτα του εγκεφÜλου μου, μπορεß να 'βρισκα πως δεν εßναι νüμισμα, αλλÜ καρÝκλα Þ βαγüνι τρÝνου, μπορεß και με τον Δρ Ντομπς μÝσα. Αλλ' αν η αναδιÜταξη ξεπερνοýσε ορισμÝνα üρια, μπορεß να μην απüμενε καν σημειωτικü πρüτυπο -με πιο απλÜ λüγια, να μην υπÞρχανε πια λÝξεις που να περιγρÜφουνε τα εισερχüμενα ερεθßσματα. Τüτε δε θα υπÞρχε μÞτε νüμισμα, μÞτε τßποτε".
 -"ΒÝβαια", πετÜχτηκεν ειρωνικÜ ο Ντομπς, "θα μποροýσες να περÜσεις κι απü μÝσα μου".
 -"Γιατß üχι;" απÜντησεν ο ΠρÝντις σοβαρÜ. "Νομßζω πως αυτü εßναι κÜτι που μπορεß να το κÜνουμε καθημερινÜ. Η ýλη εßναι το πιο Üδειο πρÜμα που μπορεß να φανταστεß κανεßς. Αν συμπßεζες αυτü το νüμισμα þστε να εξαφανιστοýνε τα κενÜ μεταξý των ατüμων και των ηλεκτρονßων, θα 'ταν αδýνατο να το δεις ακüμα και στο μικροσκüπιο". Ο Ντομπς κοßταζε το αινιγματικü νüμισμα σα να φοβüταν üτι μπορεß ν' Üνοιγε το ...τερÜστιο στüμα του να τον καταπιεß. ¾στερα δÞλωσε ξερÜ:
 -"¼χι! Δε το πιστεýω. Τοýτο 'δω υπÜρχει σα νüμισμα και μüνο σα νüμισμα, εßτε το ξÝρω εßτε üχι".
 -"Λοιπüν, ποια εßναι η δικÞ σου γνþμη Δρ Γκüριγκ;" αποτüλμησε την ερþτηση ο ΠρÝντις. "Εßναι αληθινü τοýτο το νüμισμα για σÝνα"; Ο πυρηνικüς επιστÞμονας χαμογÝλασε κι ανασÞκωσε τους þμους.
 -"Αν δε καθßσω να το πολυσκεφτþ, εßναι αρκετÜ αληθινü. ΑλλÜ..." Το πρüσωπο του Ντομπς σκοτεßνιασε.
 -"ΑλλÜ τι; Ορßστε, μπροστÜ σου το 'χεις. ΑμφιβÜλλεις για τη μαρτυρßα των ματιþν σου";
 -"Εκεß εßναι η δυσκολßα", αποκρßθηκεν ο Γκüριγκ, γÝρνοντας μπροστÜ, "τα μÜτια μου λÝνε πως εßναι νüμισμα. Η θεωρßα μου λÝει πως εßναι σýνολο απü υποθετικÝς διαταραχÝς σ' Ýναν υποθετικüν υπο-αιθÝρα. Η αρχÞ της απροσδιοριστßας μου λÝει πως ποτÝ δε θα μπορÝσω να ξÝρω και τη μÜζα και τη θÝση αυτþν των υποθετικþν διαταραχþν. Σα φυσικüς γνωρßζω πως το ßδιο το γεγονüς της παρατÞρησης αρκεß για ν' αλλÜξει κÜτι απü τη κατÜσταση που Þτανε πριν τη παρατÞρηση. ¼πως και να 'χει, συμβιβÜζομαι, αφÞνοντας τις αισθÞσεις μου και τη πρακτικÞν εμπειρßα, να κολλÞσουνε μια συμβιβαστικÞ ταμπελßτσα σ' αυτü το συγκεκριμÝνο αγνωσιακü Χ. ¼ταν αυτü το Χ γßνει αντιληπτü απü το νου μου (ü,τι κι αν εßναι αυτü!) τüτε δÝχομαι πως Χ ßσον νüμισμα. ΑπλÞ εξßσωση με δυο αγνþστους δεν Ýχει λýση. Το καλýτερο που μπορþ να πω, εßναι πως πρüκειται για Ýνα νüμισμα, αλλÜ πολý πιθανü και να μην εßναι-"
 -"Χα!" Ýκανε ο ΜπÝρτσαρντ. "Μπορþ ν' αποδεßξω πανεýκολα, το σφÜλμα του συγκεκριμÝνου συλλογισμοý. Αν εßναι ο νους μας που φτιÜχνει αυτü το νüμισμα, τüτε εßναι πÜλι ο νους μας που φτιÜχνει και τοýτο το τασÜκι, κεßνο το παρÜθυρο Þ τοýτη τη καρÝκλα που κÜθομαι. Μπορεßς Ýτσι να πεις, πως εμεßς φτιÜχνουμε τον αγÝρα που αναπνÝουμε Þ κι üλα τ' Üστρα και τους πλανÞτες. Μα... αν ακολουθÞσουμε την ιδÝα του ΠρÝντις, ως τη λογικÞ της κατÜληξη, τüτε ολüκληρο το σýμπαν εßναι δημιοýργημα του ανθρþπου -Ýνα συμπÝρασμα που σßγουρα δε νομßζω πως επιδιþκει να καταλÞξουμε".
 -"Μα... αυτü ακριβþς επιδιþκω" δÞλωσεν ο ΠρÝντις. ΠÞρε βαθιÜν ανÜσα. Δεν Þτανε δυνατü να συνεχßσει να παρακÜμπτει κι Üλλο το κεντρικü πρüβλημα. ¸πρεπε να λÜβει σαφÞ θÝση. "Και για να μην υπÜρχουνε περιθþρια παρεξÞγησης, δηλþνω κατηγορηματικÜ, εßτε συμφωνεßτε μαζß μου εßτε üχι, πως πιστεýω üτι το φαινομενικü σýμπαν εßναι δημιοýργημα του ανθρþπου".
     Ακüμα κι η Ε φÜνηκε να αιφνιδιÜζεται, παρ' üλο που δεν εßπε τßποτε. Ο οντολüγος συνÝχισε γοργÜ.
 -"¼λοι σας σßγουρα αναρωτιÝστε αν Ýχασα τα λογικÜ μου. Πριν μια βδομÜδα, το ßδιο θ' αναρωτιüμουνα κι εγþ. ΑλλÜ στο διÜστημα που μεσολÜβησεν ερεýνησα πολý το θÝμα της ιστορßας της επιστÞμης κι επαναλαμβÜνω τη θÝση μου: Το σýμπαν εßναι δημιοýργημα του ανθρþπου. Πιστεýω πως η αρχÞ της ýπαρξης του ανθρþπου, βρßσκεται σε κÜποιαν απßστευτα απλÞ λÝξη: το αρχικü κι αληθινü νοοýμενο του σημερινοý σýμπαντος. Κι üτι με το πÝρασμα των αιþνων ο Üνθρωπος επεξÝτεινε τον αρχικÜ μικρü κüσμο του ως τη σημερινÞ του απεραντοσýνη κι ασýλληπτη πολυπλοκüτητα, αποκλειστικÜ και μüνο με τη δýναμη της φαντασßας του. ΣυμπερασματικÜ πιστεýω, πως αυτü που οι περισσüτεροι  απü σας αποκαλοýν 'αληθινü' κüσμο, εßναι κÜτι που αλλÜζει ξαφνικÜ και συνεχþς απü την εποχÞ που οι πρüγονοß μας αρχßσανε να σκÝπτονται". Ο Ντομπς χαμογÝλασε περιφρονητικÜ.
 -"¸λα τþρα ΠρÝντις. ΑυτÞ εßναι μεταφορικÞ περιγραφÞ της επιστημονικÞς προüδου στο πÝρασμα των αιþνων. Νε τον ßδιο τρüπο θα μποροýσα να πω, λοτι τα σýγχρονα μεταφορικÜ μÝσα Ýχουνε μικρýνει τον κüσμο. ¼μως ασφαλþς θα παραδÝχεσαι πως η φυσικÞ κατÜσταση των πραγμÜτων παραμÝνει κατÜ βÜση, σταθερÞ, απü τüτε που γεννÞθηκαν οι γαλαξßες κι η Γη Üρχισε να ψýχεται και πως τ' απλÜ κοσμολογικÜ συστÞματα των πρþτων ανθρþπων, οφεßλονταν απλþς στην αδυναμßα τους να συλλÝξουνε τις απαιτοýμενες, αρκετÜ ακριβεßς πληροφορßες".
 -"Δε παραδÝχομαι τßποτα τÝτοιο", αντÝκρουσεν απερßφραστα ο ΠρÝντις, "απεναντßας, υποστηρßζω πως οι πληροφορßες τους Þτανε κατÜ βÜσιν αρκοýντως ακριβεßς. Υποστηρßζω πως σε κÜποιαν εποχÞ της ιστορßας μας, η Γη Þταν επßπεδη, τüσον επßπεδη, üσο σφαιρικÞ εßναι τþρα και πως κανÝνας πριν απü την εποχÞ του Εκαταßου, Ýστω και με τα καλýτερα σýγχρονα üργανα στη διÜθεσÞ του, δε θα μποροýσε ν' αποδεßξει το αντßθετο. Αν κÜποιοι απü μας εδþ μποροýσανε να μεταφερθοýνε στον κüσμο του Εκαταßου, θα μποροýσανε φυσικÜ ν' αποδεßξουνε σχετικÜ σýντομα, τη σφαιρικüτητα της Γης. Αυτü γιατß ο δικüς μας νους εßναι προσαρμοσμÝνος σε τρισδιÜστατο κüσμο. Μπορεß να 'ρθει κÜποτε μια μÝρα, που μια τετραδιÜστατη Γη θα 'ναι κÜτι αυτονüητο ακüμα και για παιδιÜ δημοτικοý, γιατß τüτε, ο δικüς τους νους θα 'χει διαισθητικÜ προσαρμοστεß στις σχετικιστικÝς αντιλÞψεις". ΚοντοστÜθηκε λιγÜκι και πρüσθεσεν ειρωνικÜ: "Και δεν αποκλεßεται, οι πιο αργüστροφοι της εποχÞς εκεßνης να προσπαθÞσουν ν' αποδþσουνε τη δικÞ μας απλοúκÞ, τρισδιÜστατην αντßληψη του κüσμου στα δÞθεν πρωτüγονα κι ανακριβÞ üργανÜ μας. Γιατß βÝβαια, για κεßνους θα 'ναι φως-φανÜρι πως ο κüσμος τους εßναι τετραδιÜστατος".
     O Ντομπς ρουθοýνισε σαρκαστικÜ στην εκπληκτικÞν αυτÞν Üποψη. Οι Üλλοι επιστÞμονες κοιτÜξανε τον ΠρÝντις με δÝος και δυσπιστßα συνÜμα.
 -"Σ' ακολουθþ ως Ýνα σημεßο", δÞλωσε μ' επιφýλαξη ο Γκüριγκ, "κατανοþ πως τα μÝλη μιας πρωτüγονης κοινωνßας μπορεß να ξεκινÞσουνε μ' Ýνα περιορισμÝνον αριθμü γεγονüτων. Θα επινοοýσανε θεωρßες για να εναρμονßσουνε και να συνδÝσουνε τα υπÜρχοντα γεγονüτα κι ýστερα αυτÝς οι πρþτες θεωρßες θ' απαιτοýσανε την ýπαρξη νÝων, επιπροσθÝτων γεγονüτων. Στην ÝρευνÜ τους αυτÞ, για συμπληρωματικÜ γεγονüτα, θα προκýπτανε κι Üσχετα κι ασυμβßβαστα με τις πρþτες θεωρßες. Αυτü θ' απαιτοýσε δευτερογενεßς θεωρßες, απο τις οποßες θα προÝκυπταν απρüσμενα γεγονüτα, η επιβεβαßωση των οποßων θα 'φερνε στο φως περισσüτερες ασυνÝπειες. ¸τσι, η αλυσßδα γεγονüτων που γεννοýνε θεωρßες κι οýτω καθ' εξÞς, θα οδηγοýσε τελικÜ στη παροýσα κατÜσταση γνþσης. ΚÜτι τÝτοιο δε λÝει η θεωρßα σου;" Ο ΠρÝντις Ýγνεψε καταφατικÜ. "¼μως δε παραδÝχεσαι πως τα γεγονüτα υπÞρχαν εξ αρχÞς κι üτι απλþς Þτανε θÝμα ανακÜλυψÞς τους";
 -"Το απλü, θεμελιακü νοοýμενον υπÞρχε εξ αρχÞς, ναι. ΑλλÜ κÜθε νÝο γεγονüς -κÜθε νÝα ερμηνεßα του ανθρþπου για το νοοýμενον- Þτανε γενικÜ καθαρÞ επινüηση, νοητικü δημιοýργημα, αν θες. Μπορεßς να το κατανοÞσεις καλýτερα, αν αναλογιστεßς üτι σπÜνια προκýπτει νÝο γεγονüς αν δεν υπÜρχει πρþτα η θεωρßα που απαιτεß την ερμηνεßα του. Στη συνηθισμÝνη επιστημονικÞν Ýρευνα, η θεωρßα προηγεßται κι αμÝσως ακολουθεß η ..."ανακÜλυψη" των διαφüρων γεγονüτων που συνÜγονται απ' αυτÞ". Ο Γκüριγκ δε φÜνηκε να 'χει πειστεß ακüμα.
 -"Μα οýτε κι αυτü αποδεικνýει πως το γεγονüς δεν υπÞρχεν εξ αρχÞς".
 -"¸τσι λες; Για σκÝψου τα υπÜρχοντα στοιχεßα. ΠοτÝ δε σου 'κανε εντýπωση γιατß τüσες και τüσες φορÝς, ολοφÜνερα γεγονüτα παραβλÝφτηκαν ως τη στιγμÞ που κÜποιος Ýβγαλε τη θεωρßα που απαιτοýσε την ýπαρξÞ τους; ΠÜρε αν θες, τα δικÜ σου πυρηνικÜ σωματßδια που συνθÝτουνε την ýλη. Τα πρωτüνια και τα ηλεκτρüνια εντοπιστÞκανε στη πρÜξη μüνον αφοý ο ΡÜδερφορντ απÝδειξε πως πρÝπει να υπÜρχουν. Κι üταν αργüτερα ο ßδιος ο ΡÜδερφορντ ανακÜλυψε πως τα δυο τους δεν εßναι αρκετÜ για να φτιÜξουν üλα τ' Üτομα του περιοδικοý πßνακα στοιχεßων, υπÝθεσε και την ýπαρξη του νετρονßου. Και βÝβαια, πολý βολικÜ, το νετρüνιο ανακαλýφθηκε σ' Ýνα θÜλαμο Ουßλσον". Ο Γκüριγκ σοýφρωσε σκεφτικÜ τα χεßλη.
 -"Μα ο θÜλαμος Ουßλσον θα το 'χε δεßξει κανονικÜ και πριν απü τη θεωρßα αν κανÝνας εßχεν απλÜ σκεφτεß να τονε χρησιμοποιÞσει. Το γεγονüς πως ο Ουßλσον δεν εφÞυρε το θÜλαμü του παρÜ το 1912 κι ο ΓκÜιγκερ τον μετρητÞ του το 1913, δεν εμποδßζει τα υπο-ατομικÜ σωματßδια να προûπÞρχαν αυτþν των συσκευþν ανßχνευσης τους".
 -"Δεν Ýπιασες αυτü που προσπαθþ να σου πω", εßπεν ο ΠρÝντις. "Το αρχÝγονον αδιαφοροποßητο νοοýμενο που σÞμερα το παρατηροýμε σαν υπο-ατομικÜ σωματßδια προυπÞρχε του 1912, δεκτüν, αλλ' üχι και τα υπο-ατομικÜ σωματßδια".
 -"Τι να σου πω, δε ξÝρω..." Ο Γκüριγκ Ýξυσε το σαγüνι του. "Τι Ýχεις να πεις για τις θεμελιþδεις δυνÜμεις; Σßγουρα ο ηλεκτρισμüς προûπÞρχε του ΓκαλβÜνι, σωστÜ; Ακüμα κι οι ¸λληνες ξÝρανε πως να συγκεντρþνουν ηλεκτροστατικÜ φορτßα στο κεχριμπÜρι".
 -"Ο ηλεκτρισμüς των ΕλλÞνων δεν Þτανε τßποτε περισσüτερο απü ηλεκτροστατικÜ φορτßα. Τßποτε παραπÜνω δεν Þτανε δυνατü να γßνει μÝχρι που ο ΓκαλβÜνι εισÞγαγε την ιδÝα του ηλεκτρικοý ρεýματος".
 -"ΘÝλεις να πεις üτι το ηλεκτρικü ρεýμα δεν υπÞρχε πριν απü τον ΓκαλβÜνι;" παρενÝβη ο ΜπÝρτσαρντ. "Οýτε καν üταν Ýνας κεραυνüς χτυποýσε Ýναν αγωγü";
 -"Οýτε και τüτε ακüμα. Δε ξÝρουμε και πολλÜ για τη φýση των κεραυνþν πριν απü την εποχÞ του ΓκαλβÜνι. Αν και πιθανÜ κρýβανε πολλÞ δýναμη, η καταστροφικüτητÜ τους δε πρÝπει να οφειλüτανε σ' ηλεκτρικü ρεýμα. Οι ΚινÝζοι πετοýσανε χαρταετοýς επß αιþνες πριν ο Φρανκλßνος διατυπþσει τη θεωρßα πως ο κεραυνüς κι ο γαλβανικüς ηλεκτρισμüς Þταν Ýνα και το αυτü. ΑλλÜ πουθενÜ δεν Ýχει αναφερθεß καμßα κεραυνοπληξßα απü σπÜγγο χαρταετοý που ο σοφüς μας Βενιαμßν, τρÜβηξεν Ýναν Ýτσι, το 1765. ΣÞμερα, μüνο βλÜκας θα δοκßμαζε να πετÜξει χαρταετü στη διÜρκεια καταιγßδας. ¼λα ακολουθÜνε τον κανüνα: η θεωρßα προηγεßται και μετÜ αλλÜζουμε τη πραγματικüτητα, για να τη συνταιριÜξουμε μ' αυτÞ".
 -"Τüτε", επÝμεινεν ο ΜπÝρτσαρντ, "φαντÜζομαι πως θα μας πεις üτι και τα εννενÞντα δýο χημικÜ στοιχεßα, εßναι επινοÞματα της φαντασßας μας".
 -"Ακριβþς! Πιστεýω πως στην αρχÞ υπÞρχανε μüνο τÝσσερα νοοýμενα στοιχεßα. Ο Üνθρωπος απλÜ τα πολλαπλασßασε σýμφωνα με τις ανÜγκες της αυξανüμενης επιστÞμης του. Εßναι ο Üνθρωπος που τα 'κανε τüσα, üσα εßναι σÞμερα -και σε μια περßπτωση, τα ξε-Ýκανε. ΘυμÜστε τι σÜλο προκÜλεσε ο ΜεντελÝγιεφ με τον περιοδικü του νüμο; ºσχυρßστηκε πως üλα τα στοιχεßα θα 'πρεπε ν' ακολουθÜνε σειρÝς σθÝνους αυξανüμενου ατομικοý βÜρους κι üταν εßδε πως τα στοιχεßα δε το 'κÜναν, επÝμεινε πως ο νüμος του Þτανε σωστüς και τ' ατομικÜ βÜρη, λÜθος. Αυτü θα πρÝπει να 'κανε τους Στας & ΜπερτζÝλιους να στριφογυρßσουνε στους τÜφους τους, γιατß οι δυο τους εßχαν υπολογßσει με θαυμαστÞν ακρßβεια τα δÞθεν εσφαλμÝνα ατομικÜ βÜρη. Το παρÜξενο Þτανε πως üταν τα βÜρη ξαναμετρηθÞκανε, βρεθÞκανε να ταιριÜζουνε με τον περιοδικü πßνακα του ΜεντελÝγιεφ. Και δεν Þτανε μüνον αυτü. Ο καλüς μας ΜεντελÝγιεφ υπÝδειξε πως υπÞρχανε κενÜ σημεßα στον πßνακÜ του κι υποστÞριξε πως υπÞρχανε κι Üλλα στοιχεßα που δεν εßχαν ως τüτε ανακαλυφθεß. ¸φτασε μÜλιστα στο σημεßο να προβλÝψει και τις ιδιüτητÝς τους. ΑλλÜ Þτανε πολý σεμνüς. Δηλþνω στα ßσια πως οι: Νßλσον, ΟυÀνκλερ και Ντε ΜπουασμποντρÜνμ απλþς ανακÜλυψαν τα σκÜνδιο, γερμÜνιο και γÜλλιο. ¹ταν ο ΜεντελÝγιεφ üμως που τα δημιοýργησε απü την αρχικÞ τετραστοιχειακÞν ουσßα".
 -"Αυτü εßναι κομματÜκι βαρý", παρατÞρησεν η Ε, γÝρνοντας μπρος. "Πες μου, αν Þταν ο Üνθρωπος που Üλλαξε τα στοιχεßα και το σýμπαν, για να τα συνταιριÜξει με την εικüνα που τονε βüλευε, ποια μορφÞ θα 'χε το σýμπαν προν εμφανιστεß ο Üνθρωπος";
 "Δεν υπÞρχε καν σýμπαν", αποκρßθηκεν ο ΠρÝντις. "ΘυμÞσου: εξ ορισμοý το σýμπαν Þ η πραγματικüτητα, εßναι απλþς η Üποψη που 'χει ο Üνθρωπος για το Ýσχατο νοοýμενο σýμπαν. Το σýμπαν üπως το ξÝρουμε, εμφανßζεται κι εξαφανßζεται μαζß με τον ανθρþπινο νου. ΚατÜ συνÝπειαν η Γη -ως Ýχει- δεν υπÞρχε καν πριν απü την εμφÜνιση του ανθρþπου".
 -"Κι αγνοεßς τη μαρτυρßα των πετρωμÜτων;" διαμαρτυρÞθηκεν η Ε. "Χρειαζüντανε ν' ασκηθοýνε δυνÜμεις επß εκατομμýρια Þ δισεκατομμýρια χρüνια, για να πÜρουνε τη μορφÞ που 'χουνε σÞμερα. Εκτüς κι αν υποστηρßζεις την ýπαρξη ενüς παντοδýναμου Θεοý που τα 'φτιαξεν Ýτσι μÝσα σε μια μÝρα".
 -"Υποστηρßζω την ýπαρξη μüνο, του παντοδýναμου ανθρþπινου νου", δÞλωσεν ο ΠρÝντις. "Στον δÝκατον Ýβδομον αιþνα οι Χουκ, ΡÝυ, Γοýντγουορντ κι Ýνα σωρü Üλλοι, μελετÞσανε κοιτÜσματα κιμωλßας, αμμοχÜλικων, μαρμÜρου, ακüμα κι Üνθρακα, δßχως να βροýνε τßποτε που να 'ρχεται σ' αντßθεση με τη βιβλικÞν αντßληψη του Κατακλυσμοý. ΑλλÜ τþρα που αποφασßσαμε πως η Γη εßναι αρχαιüτερη, αρχßσανε κι οι βρÜχοι της να μας φαßνονται αρχαιüτεροι".
 -"Και πως εξηγεßς την εξÝλιξη;" επÝμεινεν ο ΜπÝρτσαρντ. "Σßγουρα δε μπορεß να 'τανε θÝμα μüνο λßγων αιþνων".
 -"ΑλÞθεια;" Ýκανε ο ΠρÝντις. "Και πÜλι, γιατß να υποθÝσουμε πως τα γεγονüτα προηγÞθηκαν απü τη θεωρßα; ¼λα τα στοιχεßα δεßχνουνε το αντßθετο. Ο ΑριστοτÝλης Þταν Ýνας θαυμÜσιος πειραματικüς βιολüγος και ξÝρουμε πως εßχε καταλÞξει στο συμπÝρασμα, πως η ζωÞ γεννιÝται αυτüματα. Πριν απü την εποχÞ του Δαρβßνου δεν υπÞρχε κανÝνας λüγος εξÝλιξης για τα διÜφορα εßδη, επειδÞ τα πλÜσματα γεννιüνταν αυτüματα απü την ανüργανη ýλη. ακüμα και στα τÝλη του 18ου αιþνα ο ΝÞνταμ, χρησιμοποιþντας μικροσκüπιο, ανÝφερε πως εßδε μικρüβια να γεννιοýνται αυτüματα απü αποστειρωμÝνο υλικü καλλιÝργειας. Εκεßνοι οι αβιογενετιστÝς χÜσαν αργüτερα το κýρος τους και τα πειρÜματÜ τους βρÝθηκαν üτι δεν Þταν επαναλÞψιμα. Αλλ' αυτü μüνον αφοý εßχε γßνει πια σαφÝς üτι τα υπÜρχοντα αβιογενετικÜ γεγονüτα δε συμβιβÜζονταν με τα μεταγενÝστερα γεγονüτα που προκýψαν απü τις νεüτερες βιολογικÝς θεωρßες".
 -"Λοιπüν", εßπεν ο Γκüριγκ, "Ýστω üτι, χÜρη στη συζÞτηση, δεχüμαστε την ÜποψÞ σου πως ο Üνθρωπος Ýχει αλλÜξει τ' αρχικÜ νοοýμενα, πλÜθοντας Ýτσι τη τωρινÞ πραγματικüτητα. Τüτε ποιο κßνδυνο γι' αυτÞ τη πραγματικüτητα αντιπροσωπεýει ο Λους και γιατß; Πως θα μποροýσε να κÜνει οτιδÞποτε, ακüμα κι αν Ýχει τÝτοια πρüθεση; Τι ακριβþς επιδιþκει να καταφÝρει";
 -"Σε γενικÝς γραμμÝς", απÜντησεν ο ΠρÝντις, "σκοπεýει να καταστρÝψει το αúνστÜνειο σýμπαν". Ο ΜπÝρτσαρντ Ýσμιξε τα φρýδια και κοýνησε το κεφÜλι:
 -"Μη βιÜζεσαι. Πρþτον, πως μπορεß κανεßς να πιστÝψει πως μπορεß να καταστρÝψει τοýτο τον πλανÞτη; Πüσο μÜλλον ολÜκερο το σýμπαν. Και δεýτερον, γιατß το λες αúνστÜνειο, αφοý üπως και να το πεις, πÜλι το ßδιο σýμπαν δεν εßναι";
 -"Αυτü που εννοεß ο Δρ ΠρÝντις", εξÞγησεν η Ε, "εßναι πως ο Λους θÝλει ν' ανατρÝψει οριστικÜ κι αμετÜκλητα τη τωρινÞν αντßληψη που 'χουμε για το σýμπαν και που τυχαßνει να 'ναι η αúνστÜνεια. Αυτü γιατß πιστεýει πως η τελικÞ του μορφÞ θα 'ναι κι η αληθινÞ -και κατανοητÞ, μüνον απü τον Λους κι ßσως μερικοýς Üλλους ειδικοýς οντολüγους".
 -"Δε το πιÜνω", δÞλωσεν ο Ντομπς εκνευρισμÝνος. "Προφανþς αυτüς ο Λους δε σχεδιÜζει τßποτα περισσüτερο απü τη δημοσßευση κÜποιας νÝας επιστημονικÞς θεωρßας. Πως μπορεß να 'ναι κÜτι τüσο τραγικü; Μια απλÞ θεωρßα δε μπορεß να βλÜψει κανÝνα, πüσο μÜλλον üταν μüνο δυο-τρεις Üνθρωποι μποροýν να τη καταλÜβουν".
 -"Εσý ... και μερικÜ δισεκατομμýρια Üλλοι", απÜντησεν ο ΠρÝντις Þρεμα, "νομßζουνε πως η πραγματικüτητα δε μπορεß να επηρεαστεß απü καμιÜ θεωρßα κι üτι εßναι στο χÝρι σας να την αποδεχτεßτε Þ üχι. Στο παρελθüν αυτü Þταν αλÞθεια. Αν οι πτολεμαúκοß θÝλανε γεωκεντρικü σýμπαν, αρκεß ν' αγνοοýσανε τον ΚοπÝρνικο. Αν το τετραδιÜστατο συνεχÝς του ΑúνστÜιν και του Μινκüφσκη φαινüταν ακατανüητο στους οπαδοýς του Νεýτονα, δεν εßχανε παρÜ να το απορρßψουνε κι οι πλανÞτες συνÝχιζαν να περιστρÝφονται σε γενικÝς γραμμÝς, σýμφωνα με τις προβλÝψεις του Νεýτονα. ΑλλÜ τοýτο 'δω εßναι κÜτι Üλλο. Για πρþτη φορÜ βρισκüμαστε αντιμÝτωποι με τη πιθανüτητα η απλÞ κοινοποßηση μιας θεωρßας να επιβÜλλει νÝα κι ασýλληπτη πραγματικüτητα στο μυαλü μας. Δε θα 'ναι στο χÝρι μας αν θα την αποδεχτοýμε Þ üχι".
 -"Λοιπüν" παρατÞρησεν ο ΜπÝρτσαρντ, "αν με τη κοινοποßηση μιας θεωρßας, εννοεßς κÜτι σαν την εφαρμογÞ της κβαντικÞς θεωρßας και της σχετικüτητας στη παραγωγÞ της ατομικÞς ενÝργειας, που βÝβαια Üλλαξε τη μορφÞ του πολιτισμοý της περασμÝνης γενιÜς, εßτε το 'θελαν εßτε üχι, αυτü το κατανοþ. Αλλ' αν εννοεßς πως ο Λους θα κÜνει ασÞμαντο πειραματÜκι που ßσως επαληθεýσει κÜποια νÝα θεωρßα κι üτι απ' αυτü και μüνο η πραγματικüτητα θ' ανατραπεß ακαριαßα, ε ... αυτü θα το θεωροýσα ανοησßα".
 -"Θα 'θελε κανεßς να μαντÝψει", ρþτησεν ο ΠρÝντις, "τι θα γινüταν αν ο Λους μποροýσε να καταστρÝψει Ýνα φωτüνιο"; Ο Γκüριγκ Üφησε μικρü γελÜκι.
 -"Το ερþτημα εßναι Üνευ περιεχομÝνου. Η υπüσταση μÜζας-ενÝργειας, που το τρισδιÜστατο προφßλ της αποκαλοýμε φωτüνιο, εßναι αδýνατον να καταστραφεß".
 -"Αλλ' αν υποθÝσουμε πως Þτανε δυνατüν να καταστραφεß"; επÝμεινεν ο ΠρÝντις. "Ποια θα 'ταν η μορφÞ του σýμπαντος μετÜ";
 -"Τι θ' Üλλαζε μ' αυτü;" ρþτησεν επιθετικÜ ο Ντομπς. "Τι σημασßα θα 'χεν Ýνα φωτüνιο παραπÜνω Þ παρακÜτω";
 -"ΤερÜστια!", απÜντησεν ο Γκüριγκ. "Σýμφωνα με τη θεωρßα του ΑúνστÜιν, κÜθε σωματßδιο ýλης-ενÝργειας Ýχει Ýνα βαρυτικü δυναμικü λÜμδα και μπορεß να υπολογιστεß πως ο ολικüς αριθμüς αυτþν των λÜμδα εßναι ακριβþς εκεßνος που απαιτεßται για να μην αναδιπλωθεß στον εαυτü του το τετραδιÜστατο συνεχÝς. ¸τσι κι αφαιρÝσεις Ýνα λÜμδα - ω ΘεÝ μου! Το σýμπαν θ' Üνοιγε σα καρποýζι!".
 -"Ακριβþς", συμφþνησε κι ο ΠρÝντις. "Αντß για Ýνα συνεχÝς, η πραγματικüτητα μας θα γινüταν Ýν ανεßπωτο χÜος απü ασýνδετα τρισδιÜστατα αντικεßμενα. Ο χρüνος, αν συνÝχιζε να υπÜρχει, σε θα 'χε καμιÜ σχÝση με τ' αντικεßμενα του χþρου. Μüνον αυθεντßα της οντολογßας θα μποροýσε να επανασυνδÝσει κÜποιο νüημα απü μια τÝτοια πραγματικüτητα".
 -"ΤÝλος πÜντων", εßπεν ο Ντομπς, "üπως και να 'χει, δε θ' ανησυχοýσα ιδιαßτερα. Δε νομßζω πως θα μπορÝσει ποτÝ κανεßς να καταστρÝψει Ýνα φωτüνιο" και ξεφυσþντας ειρωνικÜ πρüσθεσε: "γιατß θα πρÝπει πρþτα να το πιÜσει!"
 -"Ο Λους μπορεß να το πιÜσει", δÞλωσεν ο ΠρÝντις Þρεμα. "και μπορεß να το καταστρÝψει. Τοýτη τη στιγμÞ κÜποιο ασýλληπτο μετα-αúνστÜνειο σýμπαν βρßσκεται στη παλÜμη του χεριοý του. ºσως να 'ναι η τελικÞ, η αληθινÞ πραγματικüτητα. ΑλλÜ δεν εßμαστε Ýτοιμοι γι' αυτÞ. Ο Καντ ßσως Þ ο Χüμο ΣουπÞριορ, αλλ' üχι κι ο μÝσος Χüμο ΣÜπιενς. Εμεßς θα βγαßναμε νοκ-Üουτ". ΚοντοστÜθηκε. Δßχως να κοιτÜξει προς τον Γκüριγκ, Þξερε πως τον εßχε πεßσει. ΧαλÜρωσε με φανερÞ ανακοýφιση. ¹τανε καιρüς για τη ψηφοφορßα, να χτυπÞσει πριν οι ΣπÝερ και Γκüριγκ αλλÜξουνε γνþμη. "Κυρßα", εßπε ρßχνοντας μιαν ερωτηματικÞ ματιÜ προς τη γυναßκα, "απü στιγμÞ σε στιγμÞ περιμÝνω, να μου αναφÝρουν οι Üντρες μου τον εντοπισμü του Λους. Αν η ομÜδα μας κρßνει αναγκαßο το μÝτρο, πρÝπει να 'μαι Ýτοιμος να τους δþσω διαταγÞ για την εκτÝλεση. Ζητþ να γßνει ψηφοφορßα στελεχþν!"
 -"Δεκτü", απÜντησεν αμÝσως η Ε. "¼σοι εßναι υπÝρ της Üμεσης εκτÝλεσης του Λους να σηκþσουνε το δεξß τους χÝρι".
     Ο ΠρÝντις κι ο Γκüριγκ σÞκωσαν το χÝρι. Ο ΣπÝερ Ýμεινεν ασÜλευτος. Ο ΠρÝντις Ýνιωσε τη καρδιÜ του να παγþνει. Εßχε κÜνει λÜθος εκτßμηση.
 -"Ψηφßζω κατ' αυτοý του εγκλÞματος", δÞλωσεν ο Ντομπς, "γιατß τÝτοιο το θεωρþ: καθαρüν Ýγκλημα".
 -"Συμφωνþ με τον Ντομπς", δÞλωσε κι ο ΜπÝρτσαρντ λακωνικÜ. Τα βλÝμματα üλων στραφÞκανε προς τον ψυχολüγο.
 -"ΥποθÝτω πως θα υποστηρßξεις τη θÝση μας Δρ ΣπÝερ", Ýκανε ο Ντομπς βλοσυρÜ.
 -"ΕμÝνα μη με υπολογßζετε στο παιχνßδι, κýριοι. ΠοτÝ δε θα επενÝβαινα σε κÜτι τüσον αναπüφευκτο, üσο το πεπρωμÝνο του ανθρþπου. ¼λοι σας παραβλÝπετε μια βασικÞ πλευρÜ της ανθρþπινης φýσης: την ακüρεστη δßψα του γι' αλλαγÞ, για οτιδÞποτε διαφορετικü απο κεßνο που 'χει Þδη κÜμει. Ο ßδιος ο ΠρÝντις υποστÞριξεν üτι κÜθε φορÜ που ο Üνθρωπος αρχßζει να νιþθει ανικανοποßητος με τη τρÝχουσα πραγματικüτητα, αρχßζει να την αλλÜζει κι üποιον πÜρει ο χÜρος. Ο Λους δε συμβολßζει παρÜ τον κακüν Üγγελο της ρÜτσας μας στη πορεßα της τüσο προς την αποθÝωση, üσο και προς τη καταστροφÞ. ¼μως τα σýμβολα, Ýτσι και γεννηθοýνε, δε πεθαßνουνε με τßποτα. Εßναι πολý αργÜ πια για ν' αρχßσουμε να σκοτþνουμε τους διÜφορους Λους. ¹ταν πολý αργÜ απü την εποχÞ που ο πρþτος Üνθρωπος δοκßμασε το μÞλο. ΠÝρ' απ' αυτü, νομßζω πως ο ΠρÝντις υπερεκτιμÜ τις συνÝπειες της αναμενüμενης κι υποτιθÝμενης επιτυχßας του Λους, στην υπüλοιπην ανθρωπüτητα. Ας υποθÝσουμε πως καταφÝρνει πρÜγματι να ξεφýγει απü το χþρο και το χρüνο και ν' ακινητοποιÞσει τον κüσμο στη χρονικÞ στατικüτητα της τωρινÞς ψευτοπραγματικüτητας. ¸στω πως αυτüς και λßγοι ειδÞμονες οντολüγοι καταφÝρνουν να εισχωρÞσουνε στην Ýσχατη, την αληθινÞ πραγματικüτητα. Για πüσο νομßζετε πως θ' αντισταθοýνε στον πειρασμü να την αλλÜξουν; Ο ΠρÝντις Ýχει δßκιο: κÜποτε, οι ßδιοι Þ οι απüγονοß τους, θα φτÜσουν να ζοýνε σ' Ýνα σýμπαν τüσο πολýπλοκο κι αφüρητο, üσο κι εκεßνο που εγκατÝλειψαν, ενþ εμεßς, απü κÜθε πρακτικÞν Üποψη, θα 'χουμε τη χαρÜ να 'μαστε μακαρßτες. ¼χι κýριοι, δε ψηφßζω οýτε υπÝρ, οýτε κατÜ".
 -"Τüτε, ανÞκει σε μÝνα το προνüμιο να σπÜσω την ισοψηφßα", παρατÞρησε ψýχραιμα η Ε. "Ψηφßζω υπÝρ της εκτÝλεσης του Λους. ΑφÞστε κατÜ μÝρος τις διαμαρτυρßες σας Δρ Ντομπς. Η þρα εßναι περασμÝνα μεσÜνυχτα κι η συνδιÜσκεψη Ýληξε". Σηκþθηκε αμÝσως ορθÞ, δεßχνοντας αυτü που εννοοýσε. Σε λßγο, Ýνας-Ýνας οι Üντρες Üρχισαν να εγκαταλεßπουνε την αßθουσα. Εκεßνη Üφησε το τραπÝζι και προχþρησε προς τα παρÜθυρα στην Üλλην Üκρη της αßθουσας. Ο ΠρÝντις δßστασε για μια στιγμÞ, αλλÜ δεν Ýκανε καμιÜ κßνηση να φýγει. "Κι εσý ΠρÝντις", φþναξε πÜνω απü τον þμο της.
     Η πüρτα Ýκλεισε πßσω απü τον ΣπÝερ, τον τελευταßο αποχωρÞσαντα της ομÜδας, εκτüς απü τον ΠρÝντις, που πλησιÜσε και στÜθηκε πßσω της. Εκεßνη δεν Ýδειξε ν' αντιλαμβÜνεται πως δυο μÝτρα πßσω της, τηνε περιεργαζüταν. Εßτε καθüταν, εßτε στεκüταν ορθÞ, εßτε βÜδιζεν Þτανε πανÝμορφη. Απü μÝσα του τηνε σýγκρινε με την Αφροδßτη του ΒελÜσκεθ. ΥπÞρχαν οι ßδιες λεπτÝς, εξαßσιες αναλογßες μηρþν, γοφþν και μποýστου. Κι ο ΠρÝντις Þξερε πως η Ε εßχε πλÞρη συναßσθηση της καλλονÞς της κι επιπλÝον πως πρÝπει να 'χε συνειδητοποιÞσει το επιδοκιμαστικü βλÝμμα του. Οι þμοι της καμπουριÜσανε ξαφνικÜ κι üταν μßλησε πÜλι, η φωνÞ της ακοýστηκε πολý κουρασμÝνη.
 -"¿στε δεν Ýφυγες ακüμα. Πιστεýεις στη διαßσθηση";
 -"¼χι συχνÜ".
 -"Ο ΣπÝερ εßχε δßκιο. ΠÜντοτε Ýχει δßκιο. Ο Λους θα πετýχει". 'Αφησε τα χÝρια της να πÝσουνε στα πλευρÜ της και γýρισε προς το μÝρος του.
 -"Τüτε, επßτρεψÝ μου αγαποýλα, να σου ζητÞσω και πÜλι να με παντρευτεßς κι ας ξεχÜσουμε για λßγους μÞνες το θÝμα του ελÝγχου της γνþσης".
 -"Αυτü αποκλεßεται τελεßως, ΠρÝντις. Οι χαρακτÞρες μας εßναι εντελþς διαφορετικοß. Εσý εßσαι αδιüρθωτα περßεργος, ενþ εγþ εßμαι αδιüρθωτα, -μπορεß και νευρωτικÜ- συντηρητικÞ. ΕξÜλλου, πως μπορεßς να σκÝφτεσαι τοýτα τα πρÜματα, üταν Ýχουμε να σταματÞσουμε τον Λους"; Η απÜντηση που της ετοßμαζε, κüπηκε απü τον Þχο του ιντερκüμ:
  "Επεßγον μÞνυμα για τον κýριο ΠρÝντις. Επεßγον μÞνυμα για τον κýριο ΠρÝντις. Ο Λους εντοπßστηκε. Επεßγον μÞνυμα..."

ΚΕΦ. 5ο
     Ο Κρας Ýδειξε με το μολýβι του τη μαρκαρισμÝνη περιοχÞ στο χÜρτη.

 -"Αυτü εßναι το κτÞμα του Λους, 'Τα Φιδßσια ΜÜτια', φημισμÝνο εκτροφεßο θηραμÜτων και ζωολογικüς κÞπος. Περßπου στο κÝντρο -κÜπου εδþ νομßζω- υπÜρχει πÝτρινη αγροικßα. ¸να φορτηγü ξεφüρτωσεν εκεß, εργαστηριακüν εξοπλισμü, σÞμερα το πρωß".
 -"ΠρÝντις" εßπεν η Ε, "πüσο καιρüν υπολογßζεις üτι θα του πÜρει για να εγκαταστÞσει ü,τι χρειÜζεται για το πεßραμα";
 -"Δε μπορþ να 'μαι σßγουρος. Εξακολουθþ να μη μπορþ να φανταστþ τι ακριβþς σκοπεýει να κÜνει, αλλÜ εßμαι αρκετÜ σßγουρος πως εßναι κÜτι που πρÝπει να γßνει σ' απüλυτο σκοτÜδι. Ο Ýλεγχος των οργÜνων δε θα του πÜρει πÜνω απü λßγα λεπτÜ, το πολý". Της απÜντησε απü την Üλλη μεριÜ του τραπεζιοý. Εκεßνη Üρχισε να κüβει βüλτες νευρικÜ, πÜνω-κÜτω.
 -"Το 'ξερα. Δε μποροýμε να τονε σταματÞσουμε. Δε προφταßνουμε".
 -"Δεν εßμαι σßγουρος γι' αυτü", αντÝταξεν αυτüς. "Τι ξÝρεις γι' αυτÞ τη πÝτρινην αγροικßα, Κρας. Εßναι πολý παλιÜ";
 -"Χρονολογεßται απü τον 18ο αιþνα κýριε ΠρÝντις".
 -"Ορßστε η απÜντηση", εßπεν ο ΠρÝντις. "Εßναι μÜλλον γεμÜτη τρýπες στα σημεßα που 'χουνε πÝσει σοβÜδες. Για να 'χει απüλυτο σκοτÜδι θα πρÝπει να περιμÝνει να δýσει το φεγγÜρι".
 -"Δýει στις τρεις και τριÜντα τÝσσερα λεπτÜ, το πρωß, κýριε", παρατÞρησεν ο Κρας.
 -"Τüτε προφταßνουμε να το σταματÞσουμε", φþναξε η Ε. Ο Κρας Ýδειξεν αμφιβολßα.
 -"Το πρÜμα δεν εßναι τüσον απλü, γιατß το κτÞμα εßναι οχυρωμÝνο και μπορεß ν' αντÝξει ακüμα κι ενÜντια σε μικρü στρατü που θα μποροýσε να στεßλει το Γραφεßο, τουλÜχιστον για εικοσιτÝσσερις þρες".
 -"Μιαν ατομικÞ βüμβα περιποιημÝνη;" πρüτεινεν ο ΠρÝντις.
 -"Αυτü θα 'ταν η καλýτερη λýση, βÝβαια" συμφþνησεν η Ε, "αλλÜ ξÝρεις üσο κι εγþ ποια θα 'ναι η αντßδραση του ΚογκρÝσου σε τüσο δραστικÜ μÝτρα. Θα γßνουν ανακρßσεις, το Γραφεßο θα καταργηθεß κι üλοι οι υπεýθυνοι για μια τÝτοια πρÜξη θα 'χουν ν' αντιμετωπßσουν ισüβια κÜθειρξη, αν üχι και θÜνατο". Σþπασε για μια στιγμÞ και μετÜ αναστÝναξε και πρüσθεσε: "Ας γßνει κι Ýτσι. Αν δεν υπÜρχει εναλλακτικÞ λýση. θα διατÜξω τη ρßψη βüμβας".
 -"Μπορεß να υπÜρχει κι Üλλος τρüπος", εßπεν ο ΠρÝντις.
 -"ΔηλαδÞ";
 -"Εκεß που ο στρατüς δε θα μποροýσε να περÜσει, ßσως Ýνας Üντρας μüνος να τα κατÜφερνε κι αν ναι, θα μποροýσες ν' ανακαλÝσεις τη ρßψη της βüμβας". Η Ε ξεφýσηξεν αργÜ συννεφÜκι καπνοý, κοιτþντας σκεφτικÜ τη κÜφτρα του τσιγÜρου της. ΤελικÜ γýρισε και για πρþτη φορÜ απü τη συνδιÜσκεψη, τονε κοßταξε στα μÜτια.
 -"Δε θα πας εσý".
 -"Τüτε ποιος"; Η Ε χαμÞλωσε τα μÜτια.
 -"¸χεις δßκιο βÝβαια, αλλÜ η βüμβα θα πÝσει αν δε τα καταφÝρεις. Δε μπορεß να γßνει αλλιþς. Το κατανοεßς αυτü";
 -"Το κατανοþ", γÝλασεν αυτüς κι ýστερα στρÜφηκε στον βοηθü του. "Κρας, αφÞνω σε σÝνα τις λεπτομÝρειες για τη βüμβα και το καθετß. Θα συναντηθοýμε σε τοýτο το σημεßο" κι Ýδειξε στο χÜρτη- "στις 3 ακριβþς. Εßναι Þδη περασμÝνες μßα, καλýτερα να ξεκινÜς".
 -"ΜÜλιστα κýριε ΠρÝντις", εßπεν ο Κρας κι Ýφυγεν ασθμαßνοντας απü την αßθουσα. ¼ταν η πüρτα Ýκλεισε, ο ΠρÝντις στρÜφηκε προς την Ε:
 -"ΚÜνοντας Ýναρξη απ' αýριο τ' απüγευμα -Þ μÜλλον, απü σÞμερα- üταν τελειþσω με τον Λους, θÝλω εξÜμηνην Üδεια".
 -"Δεκτü", μουρμοýρισεν αυτÞ.
 -"ΘÝλω να 'ρθεις κι εσý μαζß μου. ΘÝλω ν' ανακαλýψω τι ακριβþς υπÜρχει ανÜμεσÜ μας. Μüνον οι δυο μας. Μπορεß και να μας πÜρει κÜμποσο χρüνο". Η Ε χαμογÝλασε λοξÜ.
 -"Αν εßμαστε ζωντανοß στις 3.35', αν εξακολουθεß να υπÜρχει αυτü που λÝγεται μÞνας κι αν συνεχßζεις να θÝλεις να ξοδÝψεις Ýξι απ' αυτοýς μαζß μου, θα το δεχτþ. Σ' αντÜλλαγμα θÝλω μια χÜρη απü σÝνα".
 -"Τι χÜρη";
 -"Εσý, καλýτερα ακüμα κι απü τον Λους, Ýχεις τις περισσüτερες πιθανüτητες να προσαρμοστεßς στη τελικÞ πραγματικüτητα, αν εκεßνος καταφÝρει να καταστρÝψει Ýνα φωτüνιο. Εγþ εßμαι αμφßβολη περßπτωση. Αν κι üταν Ýρθει μια τÝτοια στιγμÞ, θα χρειαστþ üλη τη βοÞθεια που μπορεßς να μου δþσεις. Θα το θυμÜσαι αυτü";
 -"Θα το θυμÜμαι", υποσχÝθηκεν ο ΠρÝντις. Στις 3.00' συναντÞθηκε με τον Κρας.
 -"YπÜρχουνε τουλÜχιστον εφτÜ κÜμερες υπερýθρων στο κτÞμα", ανÝφερε ο βοηθüς, "χþρια το πολýπλοκο δßκτυο απü φωτοκýτταρα συναγερμοý. ΜετÜ υπÜρχει συρμÜτινος φρÜχτης γýρω απü το εργαστÞριο, που σουλατσÜρουνε τα μεγÜλα αιλουροειδÞ. Ο Λους πρÝπει ν' Üφησε λεýτερα üλα τα ζþα του". Ο Κρας βοÞθησεν απρüθυμα τον ΠρÝντις να φορÝσει την απορροφητικÞ στολÞ υπερýθρων. "Δε θα 'τανε σωστü να γßνετε μεζÝς για τßγρεις, κýριε ΠρÝντις. Καλýτερα να το ματαιþσετε". Ο ΠρÝντις Ýκλεισε τη καλýπτρα του κρÜνους του κοιτÜζοντας προς το φεγγαροφþτιστο μισüφωτο του κÞπου με τις μηλιÝς.
 -"Θ' αναλÜβεις εσý να εξουδετερþσεις τα φωτοκýτταρα συναγερμοý";
 -"Ασφαλþς. Χρησιμοποιεß φωτοκýτταρα ευαßσθητα στο υπεριþδες φÜσμα. Στις 3.10' θα πλημμυρßσουμε τη περιοχÞ με προβολÝα υπεριωδþν". Ο ΠρÝντις αφουγκρÜστηκε, αλλÜ δε μπüρεσε ν' ακοýσει το ελικüπτερο που θα 'χε τη βüμβα και τον προβολÝα υπεριωδþν.
 -"Θα 'ρθει μην ανησυχεßτε", τονε διαβεβαßωσε ο Κρας. "¸τσι κι αλλιþς δε θα κÜνει θüρυβο. Κεßνο που πρÝπει να σας απασχολεß σοβαρÜ, εßναι τα θηρßα". Ο ΠρÝντις οσμßστηκε το νυχτερινü αερÜκι.
 -"Πολý λßγη αýρα".
 -"Ναι", συμφþνησε κι ο Κρας "και πολý ευμετÜβλητη, üση υπÜρχει. Δε μπορεßτε να 'στε σßγουρος απü ποιÜ μεριÜ Ýρχεται η οσμÞ. ΘÝλετε να δημιουργÞσουμε κÜποιον αντιπερισπασμü, στην Üλλην Üκρη για να τραβÞξουμε κει τα ζþα";
 -"Θα 'τανε πολυ επικßνδυνο. Στην ανÜγκη θα χρησιμοποιÞσω το σπρÝυ της φορμαλδεàδης". 'Απλωσε το χÝρι του στον Üλλο. "ΓειÜ σου Κρας". Ο ασθματικüς βοηθüς του 'σφιξε το χÝρι με ειλικρινÞ θÝρμη.
 -"ΚαλÞ τýχη κýριε ΠρÝντις και μη ξεχÜσετε τη βüμβα. Θα υποχρεωθοýμε να τη ρßξουμε στις 3.34' ακριβþς". Αλλ' ο ΠρÝντις εßχε κιüλας χαθεß στο σκοτÜδι.
     Λßγα λεπτÜ αργüτερα κοßταζε τους φωτεινοýς δεßκτες του ρολογιοý του. Προφανþς η κÜλυψη των υπεριωδþν εßχε μπει σ' εφαρμογÞ. Το μüνο που 'πρεπε να προσÝχει στα επüμενα σαρÜντα δευτερüλεπτα, Þταν να μη σκοντÜψει σε κανÝνα φωτοκýτταρο. ΑλλÜ οι Üντρες του Κρας εßχανε κÜμει καλÞ δουλειÜ. ¸φτασε στον φρÜχτη με το αγκαθωτü συρματüπλεγμα με κÜμποσα δευτερüλεπτα περßσσεμα. ΣτÜθηκε μια στιγμÞ ν' αφουγκραστεß και μετÜ με την αθüρυβην Üνεση της πεßρας, πÝρασε το φρÜχτη. Το αερÜκι, που μια στιγμÞ πριν φυσοýσε στο πρüσωπü του, εßχε σταματÞσει τελεßως. Ο αγÝρας της νýχτας κρεμüταν ολüγυρα σαν ασÜλευτη κουρτßνα. Απü το πÝτρινο κτßριο, καμιÜ διακοσαριÜ μÝτρα πιο πÝρα, φαινüτανε μüνο μια μικρÞ αχτßδα φωτüς. ΤρÜβηξε το πιστüλι με τον σιγαστÞρα κι Üρχισε να βαδßζει με γοργÜ και προσεκτικÜ βÞματα. Φρüντιζε να πατÜ στο χþμα, με το τακοýνι πρþτα, ελÝγχοντας το Ýδαφος, πριν απü κÜθε βÞμα. ¸να τρßξιμο κλαδιοý θα 'ταν ßσως αρκετü για να στεßλει κÜποιο απü τα θηρßα πÜνω του.
     ΞαφνικÜ, κοκÜλωσε με το 'να πüδι ακüμα στον αγÝρα. Απü μια συστÜδα μερικÜ μÝτρα δεξιÜ, εßχεν ακουστεß γρýλισμα κι απειλητικü σýρσιμο. ¸νιωσε το στüμα του να στεγνþνει στη στιγμÞ, ενþ Ýστησεν αφτß γυρνþντας το κεφÜλι προς τον Þχο. Και μετα

ακοýστηκεν Þχος απü κÜτι βαρý που ορμοýσεν ενÜντιÜ του. Η μεγÜλη γÜτα Þτανε σχεδüν πÜνω του πριν πυροβολÞσει και μετÜ το σιγανü βογγητü του χτυπημÝνου ζþου αντÞχησε στ' αφτιÜ του πιο δυνατÜ απü τον πνιχτüν Þχο του πυροβολισμοý. Ανασαßνοντας βαριÜ, απομακρýνθηκε σβÝλτα απü το ετοιμοθÜνατο θηρßο, μÜλλον κÜποιο τζÜγκουαρ κι αφουγκρÜστηκε πÜλι για λßγο, τους Þχους πριν συνεχßσει προς το σπßτι. Τ' ασυνÞθιστα μÝτρα του Λους για να παρεμποδßσει τους απρüσκλητους επισκÝπτες, επιβεβαιþνανε τις υποψßες του. Απüψε Þταν η τελευταßα νýχτα που εßχανε περιθþρια να σταματÞσουνε τον καθηγητÞ. Ανοιγüκλεισε τα μÜτια για να τα καθαρßσει απü τον τσουχτερüν ιδρþτα κι Ýριξε μια ματιÜ στο ρολüι: Þ þρα Þτανε 3.15.
     ΚατÜ τα φαινüμενα, τ' Üλλα ζþα δεν τον εßχανε πÜρει χαμπÜρι. Ξεκßνησε πÜλι και προς μεγÜλην ανακοýφιση Ýνιωσε το αερÜκι να φυσÜ τþρα σταθερÜ και σχεδüν ßσια προς το πρüσωπü του. Τρßα λεπτÜ μετÜ, στεκüτανε μπροστÜ στη βαριÜ πüρτα, πασπατεýοντας μ' Ýμπειρα δÜχτυλα, τους πελþριους σιδερÝνιους μεντεσÝδες και τη κλειδαριÜ. Σßγουρα θα τρßζανε στο Üνοιγμα και δεν υπÞρχε χρüνος να τα λαδþσει, üσο για τη κλειδαριÜ, δε θα δυσκολευüταν να τη διαρρÞξει. ¼μως Ýτσι κι αλλιþς, το τρßξιμο του μεντεσÝ δε θα χειροτÝρευε τα πρÜματα. ¸νας πανοýργος τýπος σαν τον Λους σßγουρα θα 'χεν εγκαταστÞσει και κÜποιο σýστημα συναγερμοý. Δε μποροýσε να πιστÝψει την αρνητικÞν αναφορÜ του Κρας, στο σημεßον αυτü. ΑλλÜ δε μποροýσε να χÜνει Üλλο την þρα του. ΤελικÜ, μüνον Ýνας τρüπος υπÞρχε να μπει ζωντανüς και γρÞγορα μÝσα. Σιγογελþντας με τη τρÝλα του, Üρχισε να βροντÜ με τη γροθιÜ του, τη πüρτα. Μποροýσε να φανταστεß το σβÞσιμο κεßνης της φωτεινÞς αχτßδας πÜνω απü το κεφÜλι του κι Þξερε πως κÜπου μÝσα στο κτßριο δυο φλογερÜ μÜτια τονε περιεργÜζονταν σε μιαν οθüνη υπερýθρων. Προσπαθοýσε παρÜλληλα ν' ακοýσει τα πνιχτÜ τσιρßγματα των ποντικþν πßσω απü τη πελþρια πüρτα και τις γοργÝς μαλακÝς πατημασιÝς κÜποιου μεγÜλου ζþου που ζýγωνε πßσω του.
 -"Λους!" φþναξε, "εßμαι ο ΠρÝντις! ÜνοιξÝ μου!" Ακοýστηκε μια μπÜρα να τραβιÝται κι η πüρτα Üνοιξε προς τα μÝσα. Ο ΠρÝντις πÝταξε τ' üπλο πÜνω στα μÜτια που σαλτÜρανε πßσω του, Ýπλεξε τα δÜχτυλα πÜνω στο κεφÜλι και βοýτηξε μÝσα στο σκοτÜδι. ΠαρÜ τη προστασßα των χεριþν του, το φοβερü χτýπημα που Üρπαξε στον κρüταφο απü το λαστιχÝνιο γκλομπ, ßσα που δε τονε σþριασε αναßσθητο. Ωστüσο Ýκλεισε τα μÜτια κι αφÝθηκε να σωριαστεß στο πÜτωμα. Μ' ικανοποßηση Ýνιωσε να του δÝνουνε τα χÝρια πßσω. ¼πως το περßμενε, Þταν αδÝξια δουλειÜ, Ýστω και χωρßς την ανεπαßσθητη συμμετοχÞ του. ¾στερα, μακριÜ δÜχτυλα τον εξερευνÞσανε για τυχüν πρüσθετα üπλα. Το τσßμπημα υποδüριας βελüνας τον Ýτσουξε στο μπρÜτσο. Τα φþτα Üναψαν. ΑνασÜλεψεν αδýναμα, Üφησε πειστικü βογκητü και προσπÜθησε ν' ανασηκωθεß. Το παρÜξενο πρüσωπο του Λους τονε κοßταξεν απü ψηλÜ. Στον ΠρÝντις φÜνηκε σα να το φþτιζε κÜποια ανßερη, εσωτερικÞ φωτιÜ.
 -"Τι þρα εßναι;" ρþτησε ζαλισμÝνος τÜχα.
 -"Τρεις κι εßκοσι περßπου".
 -"Χμμ... Οι γÜτες σου μου επιφυλÜξανε καλÞν υποδοχÞ, αγαπητÝ κýριε καθηγητÜ".
 -"ΤÝτοια που αρμüζει σε κÜποιο μη συνεργÜσιμο παρεßσακτο".
 -"Λοιπüν, τι σκοπεýεις να κÜμεις τþρα";
 -"Να σε σκοτþσω". Κι Ýβγαλε πιστüλι απü τη τσÝπη του σακακιοý του. Ο ΠρÝντις σÜλιωσε τα χεßλια του. Στα δÝκα χρüνια που 'χε στο Γραφεßο, πρþτη φορÜν αντιμετþπιζε κÜποιον σαν τον Λους. Ο κοκαλιÜρης Üντρας Þταν η προσωποποßηση της μεγαλομανßας, σε πρωτοφανÞ κλßμακα, που δε θα φανταζüτανε καν üτι Þτανε δυνατÞ σ' Üνθρωπο. Συνειδητοποßησε μ' ανατριχßλα, πως θα μποροýσε να πραγματοποιÞσει τα πειρÜματÜ του κι ανησυχßα του μεγÜλωσε σαν τον εßδε να σηκþνει την ασφÜλεια του πιστολιοý. Δυο πιθανüτητες υπÞρχανε για να συνεχßσει να ζει στα επüμενα λßγα δευτερüλεπτα, ενþ το δÜχτυλο του Λους Üρχισε να σφßγγει τη σκανδÜλη.
     Η μια Þτανε να κÜνει Ýκκληση στη μεγαλομανßα του, να τονε μεταχειριστεß σαν ανθρþπινο πλÜσμα. Να του πει κÜτι σαν: 'ΞÝρω πως δε θα με σκοτþσεις πριν εκμεταλλευτεßς την ευκαιρßα ν' απολαýσεις τη νßκη σου -να εξηγÞσεις σε μÝνα, τον Üνθρωπο που επινüησε την οντολογικÞ σýνθεση, πως βρÞκες πρακτικü τρüπο εφαρμογÞς της'. ¼χι δε θα 'πιανε. ¹τανε πολý ψεýτικο για την υψηλÞ νοημοσýνη του Λους. Η Üλλη μÝθοδος θα 'τανε να του φερθεß σα σε ημßθεο, με ταπεινοφροσýνη. ΑρκετÜ παρÜξενο, αλλÜ η περιÝργειÜ του Þτανε στ' αλÞθεια ανÜμικτη με σεβασμü. Ο Λους εßχε πραγματικÜ κÜτι. ¸γλειψε τα χεßλια του κι εßπε βιαστικÜ:
 -"Αν εßναι γραφτü να πεθÜνω, τι να γßνει; ΑλλÜ δε θα μποροýσες να μου δεßξεις -εßναι πολý να σου ζητþ να μου δεßξεις τι ακριβþς επιδιþκεις να κÜνεις"; Τ' üπλο χαμÞλωσε μερικÜ χιλιοστÜ κι ο Λους τονε κοßταξε καχýποπτα. "Σε παρακαλþ", συνÝχισεν ο ΠρÝντις με ψιθυριστÞ, σπασμÝνη φωνÞ, "απü τüτε που ανακÜλυψα πως εßναι δυνατü να συνθÝσει κανεßς νÝες πραγματικüτητες, δεν Ýπαψα ν' αναρωτιÝμαι κατÜ πüσον ο Χüμο ΣÜπιενς θα μποροýσε να βρει ποτÝ μια πρακτικÞ μÝθοδο για ν' αποκαλýψει την αληθινÞ πραγματικüτητα. ¼λοι üσοι ασχοληθÞκανε με το πρüβλημα, επιμÝνανε πως μüνο νους επιπÝδου ενüς...ΑγγÝλου, θα μποροýσε να πραγματοποιÞσει τÝτοιο κατüρθωμα. Δυσκολεýομαι να πιστÝψω πως Ýνας κοινüς θνητüς μπüρεσε να καταφÝρει αυτü που ισχυρßζεσαι... ωστüσο... Ýχεις κÜτι πÜνω σου..." 'Αφησε τη φωνÞ του να σβÞσει και γÝλασεν αüριστα σα να 'βρισκε κι ο ßδιος απßθανο αυτü που 'λεγε. Ο Λους τσßμπησε το δüλωμα. Το πιστüλι μπÞκε πÜλι στη τσÝπη.
 -"¿στε τελικÜ παραδÝχεσαι την Þττα σου", παρατÞρησε κοροúδευτικÜ. "Λοιπüν, λÝω να σ' αφÞσω να ζÞσεις λßγο ακüμα". Ο Λους Ýκανε μερικÜ βÞματα και τρÜβηξε μια μαýρη κουρτßνα. "'Αραγε διαθÝτει ο ασυναγþνιστος οντολüγος μας τον απαιτοýμενο νου, για να καταλÜβει τι εßναι τοýτο 'δω;" ρþτησεν ειρωνικÜ.
     ΜÝσα σε λßγα δευτερüλεπτα απü τη στιγμÞ που αντßκρισε τη συσκευÞ, üλα Þτανε δυσÜρεστα καθαρÜ στο νου του. ¹ταν αναγκασμÝνος τþρα να εγκαταλεßψει κÜθε τελευταßαν ελπßδα πως εßτε η μÝθοδος, εßτε η συσκευÞ, θα 'χανε κÜποιο αδýνατο σημεßο. ΑλλÜ τüσο η σε κενü θÜλαμο τοποθετημÝνη συσκευÞ, üσο κι η ιδÝα πßσω της Þταν Üψογες απü κÜθε Üποψη.
     ΒασικÜ, η συμπληρωματικÞ μονÜδα, που τþρα την Ýβλεπε για πρþτη φορÜ, Þταν εντελþς καλυμμÝνη με μαýρο, αδιαφανÝς χρþμα, απλÞ, φωτιστικÞ λÜμπα ατμþν νατρßου, αφÞνοντας να περνÜ το φως μüνον απü Ýνα μικρü σημεßο. ΜπροστÜ απ' αυτü το μικροσκοπικü παρÜθυρο, υπÞρχε μια σειρÜ απü μÜλλον εκατοντÜδες μαýρους δßσκους που μποροýσαν να περιστραφοýνε γýρω απü κοινüν Üξονα. Ο κÜθε τÝτοιος δßσκος Ýφερε λεπτÞν ακτινωτÞ χαραματιÜ. Αν και δε μποροýσε να δει üλο τον μηχανισμü περιστροφÞς τους, μποροýσε να μαντÝψει πως οι δßσκοι Þταν υπολογισμÝνοι να μειþνουνε διαδοχικÜ το φως που περνοýσε ανÜμεσÜ τους, επιτρÝποντας τελικÜ μüνο σ' Ýν Üπιαστο φωτüνιο να βγει απü την Üλλη μεριÜ της σειρÜς τους. Εκεß, το φωτüνιο θα περνοýσε μες απü Ýνα ηλεκτρο-οπτικü πεδßο Κερ και θα πολωνüταν, θα διÝσχιζεν ýστερα το Ýνα εκατοστü απüσταση που το χþριζεν απü το εκπληκτικÞς ακρßβειας πρßσμα Νικüλ, που η μια επιφÜνεια του Þταν λειασμÝνη στο ßδιον επßπεδο μοριακÞς στοιβÜδας. Η επιφÜνεια τοýτη περιστρεφüταν μ' Ýν εξßσου εκπληκτικÞς ακρßβειας γωνιüμετρο, για να συναντÞσει το φωτüνιο ακριβþς υπü γωνßα 45 μοιρþν... Και μετÜ θα ...επακολουθοýσε το χÜος...
     Η ψýχραιμη φωνÞ της Ε ακοýστηκε στο μικροσκοπικü δÝκτη του αφτιοý του:
 -"ΠρÝντις, η þρα εßναι 3.30'. Αν καταλαβαßνεις τη συσκευÞ και τη βρßσκεις επικßνδυνη, μπορεßς να μ' ενημερþσεις. Αν εßναι δυνατü, περßγραψÝ μου τη για το μαγνητüφωνο".
 -"Κατανοþ απüλυτα τη συσκευÞ σου", εßπεν ο ΠρÝντις. Ο Λους εκνευρισμÝνος και κÜπως παραξενεμÝνος, Üφησε να του βγει Ýνα γρýλισμα. "Να σου εξηγÞσω πως οδηγÞθηκες στη συγκεκριμÝνη κατασκευÞ;" βιÜστηκε να συμπληρþσει.
 -"Αν νομßζεις üτι μπορεßς".
 -"Θα 'χεις αναμφßβολα δει τον Þλιο ν' αντανακλÜται απü την επιφÜνεια της θÜλασσας". Ο Λους Ýγνεψε καταφατικÜ. "ΑλλÜ και τα ψÜρια κÜτω απü την επιφÜνεια μποροýνε να δοýνε τον Þλιο", συνÝχισεν ο ΠρÝντις. "ΜερικÜ απü τα φωτüνια ανακλþνται και φτÜνουνε στα μÜτια σου, ενþ μερικÜ Üλλα διαθλþνται και φτÜνουνε στα μÜτια των ψαριþν. ΑλλÜ, για Ýνα δοθÝν μÞκος κýματος, τα φωτüνια εßναι πανομοιüτυπα. Τι εßναι κεßνο που κÜνει το 'να ν' απορροφÜται και τ' Üλλο ν' αντανακλÜται";
 -"Εßσαι σε σωστü δρüμο", παραδÝχτηκεν ο Λους, "αλλÜ δε θα μποροýσες να εξηγÞσεις αυτÞ τη συμπεριφορÜ τους με τον νüμο του Τζüρνταν";
 -"ΣτατιστικÜ ναι. Για το καθÝνα ξεχωριστÜ, üχι. Το 1934 ο Τζüρνταν Ýδειξε πως μια ακτßνα πολωμÝνου φωτüς, διασπÜται üταν χτυπÞσει σ' Ýνα πρßσμα Νικüλ. ΑπÝδειξε πως üταν το πρßσμα σχηματßσει γωνßα α με το επßπεδο πüλωσης του πρßσματος, Ýνα κλÜσμα του φωτüς, ßσο με το συνημßτονο(τετρÜγωνον)α περνÜ μες απü το πρßσμα. Το υπüλοιπον ημßτονο(τετρÜγωνον)α ανακλÜται. Για παρÜδειγμα αν το α εßναι 60 μοßρες, τα 3/4 των φωτονßων ανακλþνται και το 1/4 διαθλÜται. ΑλλÜ σημεßωσε, πως ο νüμος του Τζüρνταν ισχýει μüνο για ρεýματα ηλεκτρονßων, ενþ εσý εδþ Ýχεις Ýνα μüνο φωτüνιο που βρßσκεται αντιμÝτωπο με μια γωνßα 45 μοιρþν ακριβþς. Πως μπορεß Ýνα μüνο φωτüνιο ν' αποφασßσει -αν το ποýμεν απüφαση- üταν η πιθανüτητα ν' ανακλαστεß εßναι ακριβþς ßση με το να διαθλαστεß; ΒÝβαια, αν το φωτüνιü μας δε εßναι παρÜ Ýνα μÝσα σε δισεκατομμýρια Üλλα, που συνθÝτουνε μιαν ακτßνα, μποροýμε να φανταστοýμε τη πορεßα του να καθορßζεται απü Ýνα εßδος στατιστικοý τροχονüμου, τοποθετημÝνου κÜπου στην ακτßνα. Μποροýμε να υποθÝσουμε πως Ýνα φωτüνιο που ανÞκει σε ακτßνα, ξÝρει αρκετÜ καλÜ πüσα απü τ' αδÝρφια του Ýχουν Þδη ανακλαστεß και πüσα διαθλαστεß και συνεπþς ξÝρει και τι πρÝπει να κÜνει το ßδιο".
 -"Αλλ' αν υποθÝσουμε πως Ýνα φωτüνιο δεν ανÞκει διüλου σ' ακτßνα;" ρþτησεν ο Λους.
 -"Η συσκευÞ σου ακριβþς αυτü αποβλÝπει να δημιουργÞσει. Και νομßζω πως θα 'ναι Ýνα πολý δυστυχισμÝνο κι αναποφÜσιστο φωτüνιο, üπως ακριβþς κι εκεßνος ο αρουραßος που πειραματιζüσουν, πριν λßγα μüλις βρÜδια. Νομßζω πως Þταν ο ΣρÝτινγκερ που 'πε πως αυτÜ τα φυσικÜ σωματßδια, δεßχνουν να συμπεριφÝρονται εκπληκτικÜ ανθρþπινα, απü πολλÝς απüψεις. Ναι, το φωτüνιü σου θα 'χει να διαλÝξει μεταξý δυο ßσων πιθανοτÞτων: να διαθλαστεß Þ ν' ανακλαστεß. Οι πιθανüτητες εßναι ακριβþς ισομοιρασμÝνες στο 50%. δε θα 'χει λüγο να διαλÝξει τον Ýνα δρüμο Þ τον Üλλο. Θα μπερδευτεß, προσπαθþντας ν' ανταποκριθεß σ' Ýνα πρωτüφαντο δßλημμα και θα κοντοσταθεß. Κι üταν κοντοσταθεß θα πÜψει να 'ναι φωτüνιο: Ýνα φωτüνιο Þ ταξιδεýει με τη ταχýτητα του φωτüς Þ παýει να υφßσταται. ¼πως ο αρουραßος σου, üπως και πολλÜ ανθρþπινα πλÜσματα, δßνει λýση σ' Ýνα Üλυτο πρüβλημα με τη μÝθοδο της αυτοκαταστροφÞς".
 -"Κι üταν συμβεß αυτü", συνÝχισεν ο Λους, "εξαφανßζεται Ýτσι Ýνα απü τα λ που διατηροýνε σε συνοχÞ το αúνστÜνειο συνεχÝς κι Ýτσι και χαθεß αυτü το συνεχÝς, το μüνο που απομÝνει εßναι η τελικÞ πραγματικüτητα, ανüθευτη κι απαλλαγμÝνη απü τις θεωρßες και τη φαντασßα. Βρßσκεις κανÝνα σφÜλμα Þ αδýνατο σημεßο, στο σχÝδιü μου";
     Ενþ δοκßμαζε διακριτικÜ τα δεσμÜ του, ο ΠρÝντις συμπÝρανε πως δεν υπÞρχε κανÝν αδýνατο σημεßο στη λογικÞ του Üλλου κι üτι το κÜθε ανθρþπινο πλÜσμα στη Γη, ζοýσε τþρα με χρüνο δανεικü. Δε μποροýσε να σκεφτεß κανÝνα τρüπο να τονε σταματÞσει. Δεν απüμενε τßποτ' Üλλο απü την ωμÞ απειλÞ της βüμβας.
 -"Αν δε παραδοθεßς δßχως αντßσταση στα επüμενα λßγα δευτερüλεπτα" του 'πε ξερÜ, "μια ατομικÞ βüμβα θα πÝσει εδþ". Ο ιδρþτας Ýτσουζε πÜλι τα μÜτια του και τ' ανοιγüκλεισε κÜμποσες φορÝς να τα καθαρßσει. Τα σκοτεινÜ χαρακτηριστικÜ του Λους συσπÜστηκαν, μετÜ χαλÜρωσαν και τÝλος ξÜνοιξαν σε τραχý χαμüγελο.
 -"Η φßλη σου θα φτÜσει πολý αργÜ", απÜντησε με σκληρü κÝφι. "Επß αιþνες τþρα οι πρüγονοß της πÜσχιζαν να σαμποτÜρουνε τα üσα προσπαθοýσαν να κÜνουν οι δικοß μου. αλλÜ πετυχαßνουμε πÜντοτε... ναι, πÜντοτε! ¼πως θα πετýχω κι εγþ απüψε, οριστικÜ και για πÜντα".
     Ο ΠρÝντις εßχε καταφÝρει να λευτερþσει το Ýνα του χÝρι. Λßγα δευτερüλεπτα ακüμα και θα ριχνüτανε στον λαιμü του Üλλου. ¹δη, με απεγνωσμÝνη βιÜση πÜσχιζε να χαλαρþσει τα σχοινιÜ απü τον καρπü του. Η φωνÞ της Ε ακοýστηκε πÜλι στ' αφτß του:
 -"¸πρεπε να το κÜνω". Ο τüνος της Þταν παρÜξενα μελαγχολικüς, γεμÜτος ενοχÞ και τýψεις. Τι Þταν αυτü που ...Ýπρεπε να κÜνει; Και τüτε ο μουδιασμÝνος νους προσπÜθησε να συμβιβαστεß με το γεγονüς πως η Ε εßχεν υπογρÜψει τη θανατικÞ του καταδßκη. "Η βüμβα Ýπεσε πριν απü δÝκα δευτερüλεπτα" την Üκουσε να συνεχßζει με λÝξεις κολλητÝς τη μια στην Üλλη, "Þσουν αιχμÜλωτüς του, ανßκανος να τονε σκοτþσεις. Εßχα ξαφνικü προαßσθημα για το πþς θα 'ταν ο κüσμος μετÜ ακüμα και για κεßνους που θα επιζÞσουν. ΣυγχþρεσÝ με". Σχεδüν μηχανικÜ ο ΠρÝντις συνÝχιζε τη προσπÜθεια να λευτερωθεß. Ο Λους κοßταξε ξαφνου ψηλÜ.
 -"Τι εßναι αυτü";
 -"Ποιο;" ρþτησεν ο ΠρÝντις μ' Üχρωμη φωνÞ. "Δεν ακοýω τßποτε".
 -"Ασφαλþς κι ακοýς! 'Ακου!" Ο καρπüς του λευτερþθηκε. ΜερικÜ πρÜματα συνÝβησαν ταυτüχρονα. Εκεßνο το μακρινü σφýριγμα στους ουρανοýς δυνÜμωνε σ' Ýν εκκωφαντικüν αποκορýφωμα ολÝθρου. Σαν Ýνας Üνθρωπος, ΠρÝντις και Λους τιναχτÞκανε προς τους διακüπτες της μηχανÞς. Ο Λους κατÜφερε να φτÜσει πρþτος, Ýν απειροελÜχιστο κλÜσμα χρüνου, πριν οι τοßχοι διαλυθοýνε γýρω τους. Επακολοýθησε σýντομο διÜστημα σιγÞς κι απüλυτης μαυρßλας. ΜετÜ, ο ΠρÝντις Ýνιωσε κÜτι σαν Ýνα τιτÜνιο πÝτρινο τοßχο να συντρßβεται πÜνω στο μυαλü του και να τονε πλακþνει, κρατþντας τον βουβü κι ασÜλευτο. ΑλλÜ δεν Þταν νεκρüς. Γιατß αυτüς ο τιτÜνιος τοßχος δεν Þταν η βüμβα, αλλÜ ο ßδιος ο Χρüνος. Σε μια στιγμιαßα λÜμψη ενüρασης κατÜλαβε, πως για τα πλÜσματα μ' αισθÞσεις και σκÝψη, ο Χρüνος εßχε ξαφνικÜ γßνει, üχι Ýνας ατÝλειωτος δρüμος, αλλÜ μÜλλον Ýνα φρÜγμα. Η Ýκρηξη της βüμβας... οι καταρρÝοντες τοßχοι του σπιτιοý... üλα βρßσκονταν ασÜλευτα κÜπου, εντελþς παγωμÝνα, σε μιαν αμετÜβλητη, αιþνια κατÜσταση στÜσης.
     Ο Λους εßχε διαχωρßσει την Üπιαστη, αθÝατη διÜσταση του Χρüνου απü τα πλÜσματα και τ' αντικεßμενα που ως τüτε ρÝανε μαζß της. Δεν υπÜρχει ýπαρξη δßχως αλλαγÞ σ' Ýνα χρονικü συνεχÝς και τþρα αυτü το συνεχÝς εßχε θρυμματιστεß. ΑυτÞ λοιπüν Þταν η μοßρα üλων των απτþν πραγμÜτων, üλης της ανθρωπüτητας; ΚανÝνας τους, οýτε κι εκεßνοι που κατανοοýσανε τις Ýννοιες της ανþτερης οντολογßας, δε θα μποροýσαν να περÜσουνε το φρÜγμα; Δεν υπÞρχε τßποτε τριγýρω, εκτüς απü μαýρην αλλüκοτη σιωπÞ. Οι αισθÞσεις του Þταν Üχρηστες. ΑμφÝβαλλε καν αν εßχε πια αισθÞσεις. Απ' üσο Þτανε σε θÝση να κρßνει, τþρα δεν Þτανε τßποτε πιüτερο απü μια σκÝτη νοημοσýνη που πλανιüτανε στο διÜστημα. ΑλλÜ δε μποροýσε να 'ναι σßγουρος μÞτε καν γι' αυτü. Νοημοσýνη... διÜστημα... οι λÝξεις δε διατηροýσαν απαραßτητα το παλιü τους νüημα.
     Το μüνο για το οποßο Þτανε σßγουρος, Þτανε τ' üτι αμφÝβαλλε. ΑμφÝβαλλε για το κÜθετι εκτüς απü το ßδιο το γεγονüς πως αμφÝβαλλε. Τι εßχε πει ο ΝτεκÜρτ; ΑμφιβÜλλω σημαßνει σκÝπτομαι! Ergo sum'Αρα υπÜρχω! ΑμÝσως Ýνιωσεν επιφυλÜξεις... ΥπÞρχε, ναι, αλλÜ δεν Þταν απαραßτητα ο 'Ανταμ ΠρÝντις Ρüτζερς. Γιατß το νοοýμενο του 'Ανταμ ΠρÝντις Ρüτζερς μπορεß να 'τανε ...ποιος; ΑλλÜ Þταν ασφαλÞς; Θα περνοýσε το φρÜγμα; ΧαλÜρωσε, προσαρμüσου, πρüσταξε το στροβιλισμÝνο του μυαλü, εßσαι στο κατþφλι μιας θαυμαστÞς εμπειρßας. Του φÜνηκε πως μποροýσε ν' ακοýσει τον εαυτü του να μιλÜ και χÜρηκε γι' αυτü. Μια Üφωνη, σιωπηλÞ τελικÞ πραγματικüτητα θα 'τανε κÜτι ανυπüφορο. Αποτüλμησεν Ýνα δοκιμαστικü ψßθυρο:
 -"Ε"; Απü κÜπου μακριÜ Ýνιωσε κÜτι σα γυναικεßο λυγμü. "Εσý εßσαι Ε;" φþναξε με λαχτÜρα στο μαýρο χÜος. Του απÜντησε κÜτι ακατÜληπτο και παρÜξενα τρομακτικü. "Μη προσπαθεßς να κρατηθεßς στον εαυτü σου", φþναξε. "'Αφησε λεýτερο το εßναι σου! ΘυμÞσου: δε θα 'σαι πια η Ε, αλλÜ το νοοýμενον, η πεμπτουσßα της Ε. Εκτüς κι αν αλλÜξεις αρκετÜ, για να επιτρÝψεις στο νοοýμενü σου να κυριαρχÞσει στη παλιÜ σου ταυτüτητα, θ' αναγκαστεßς να μεßνεις πßσω".
 -Μα εßμαι 'γþ!" ακοýστηκε σα βογγητü.
 -"¼χι, δεν εßσαι συ... üχι ο αληθινüς εαυτüς σου", βιÜστηκε να της φωνÜξει ικετευτικÜ. "Εßσαι απλÜ μια üψη ενüς μεγαλυτÝρου συμβολικοý εσý -του νοοýμενου της Ε. Εßναι δικü σου αν το θες. Δεν Ýχεις παρÜ ν' απλþσεις το χÝρι σου και ν' αρπÜξεις τη μορφÞ της τελικÞς πραγματικüτητας και πρÝπει να το κÜνεις, αλλιþς θα πÜψεις να υπÜρχεις!"
 -"¼μως τι θα συμβεß στο σþμα μου;" ακοýστηκε θρηνητικÞ. Ο οντολüγος χαμογÝλασε.
 -"ΜακÜρι να 'ξερα. ΠÜντως αν αλλÜξει, εγþ θα λυπηθþ πιüτερο απü σÝνα!" Επακολοýθησε σýντομη σιωπÞ. "Ε!" της ξαναφþναξε. ΚαμιÜ απÜντηση. "Ε! ΚατÜφερες να περÜσεις; Ε!" Οι Üδειοι αντßλαλοι φτερουγßσανε μÝσα στα τοιχþματα της στενÞς μαυρßλας που τονε περιÝβαλε. ΜÞπως η γυναßκα εßχε χÜσει ακüμη και την ασταθÞ, ενδιÜμεσην ýπαρξÞ της; ΟποτεδÞποτε, οτιδÞποτε Þ οπουδÞποτε κι αν βρισκüταν η Ε τþρα, δε μποροýσε πια να την εντοπßσει. ΚατÜ κÜποιο τρüπο, πÜντα πßστευε πως αν τα πρÜματα φτÜνανε ποτÝ ως εδþ, θα 'τανε κι εκεßνη μαζß του -οι δυο τους και μüνο.
     ΜουδιασμÝνος κι ανÞσυχος, Üρχισε ν' αναρωτιÝται ποια θα 'ταν η ýπαρξÞ του απü δω και μπρος. Και τι μπορεß να 'χε γßνει ο Λους; ΔιÝθετε τÜχα την απαιτοýμενη νοητικÞ κεßνη ελαστικüτητα για να περÜσει το φρÜγμα; Κι αν ναι, πως ακριβþς θα 'τανε το δικü του νοοýμενον... ο αληθινüς Λους; Θα το μÜθαινε σýντομα. ΧαλÜρωσε πÜλι κι Üρχισε να πλανιÝται σαν ανÜερη σαπουνüφουσκα μÝσα σ' Ýναν ονειρικü χþρο, απü σκοτÜδι και φως. Μια αμυδρÞ ανταýγεια Üρχισε να διαφαßνεται αχνÜ μπροστÜ στα μÜτια του και σκιερÝς μορφÝς αρχßσανε να σχηματßζονται, να διαλýονται και να σχηματßζονται πÜλι.
     ΚÜτι σα κýμα ευγνωμοσýνης τονε πλημμýρισε. ΤουλÜχιστο θα μποροýσε να δει τη μορφÞ της τελικÞς πραγματικüτητας. Και τüτε, περßπου στο σημεßο που προηγουμÝνως στεκüταν ο Λους, εßδε τα ΜÜτια -δυο μικροσκοπικÝς κüκκινες φλογßτσες, να τονε καρφþνουνε μ' απýθμενη μανßα. ¹τανε τα ßδια μÜτια που φÝγγανε καρφωμÝνα στα δικÜ του, κεßνη τη νýχτα της πρþτης του Ýρευνας! Ο Λους εßχε περÜσει -αλλÜ... για μια στιγμÞ! Μια ανßερη λÜμψη τρεμüπαιζε γýρω απü τη φιδßσια σκια που 'φερε κεßνα τα φλογερÜ μÜτια. Τα μÜτια τοýτα, Þτανε σα δυο αστραφτερÜ, φρικαλÝα πετρÜδια γεμÜτα μßσος, στο κεφÜλι ενüς πελþριου, κουλουριασμÝνου ερπετοý! Τα Φιδßσια ΜÜτια!
     Με συνεχþς αυξανüμενο δÝος και φüβο, ο οντολüγος κατÜλαβε πως ο Λους εßχε περÜσει το φρÜγμα... αλλÜ üχι σαν Λους! ΚατÜλαβε πως το νοοýμενον, η πεμπτουσßα του Λους ...δεν Þταν ανθρþπινη. ¼τι ο Λους, ο φορÝας του φωτüς, ο επßδοξος Θεüς, δεν Þταν απλþς ο Λους. Στο αχνü φως, Üρχισε να κÜνει πßσω απü το κουλουριασμÝνο τÝρας και με τη κßνησÞ του αυτÞ πρüσεξε πως ο εαυτüς του τουλÜχιστον, εξακολουθοýσε να 'χει ανθρþπινη μορφÞ κι Þταν εντελþς γυμνüς. Ο ßδιος παρÝμενε Üνθρωπος αλλÜ üχι και το φιδßσιο πλÜσμα και συνεπþς, ο Λους, δεν Þτανε ποτÝ Üνθρωπος. Τüτε πρüσεξε πως κι η πÝτρινη αγροικßα εßχεν εξαφανιστεß κι üτι μια ρüδινη αντÜυγεια εßχεν αρχßσει να φÝγγει στην ανατολÞ. Πριν προλÜβει να κÜνει Ýξι βÞματα, Ýπεσε πÜνω σ' Ýνα δÝντρο. Χτες δεν υπÞρχανε δÝντρα σ' ακτßνα τρακοσßων μÝτρων απü την αγροικßα.
     ΑλλÜ το πρÜμα δεν Þτανε παρÜλογο, αφοý δεν υπÞρχε πια μÞτε αγροικßα, οýτε χτες. Ο Κρας Ýπρεπε να περιμÝνει κÜπου εδþ Ýξω -μüνο που ο Κρας δεν εßχε περÜσει και συνεπþς δεν υπÞρχε καν. ΣτÜθηκεν απü την Üλλη μεριÜ του δÝντρου. Ο κορμüς του 'κρυψε για μια στιγμÞ, το φιδßσιο πλÜσμα κι üταν προσπÜθησε να δει, κεßνο εßχε χαθεß. ¸νιωσε κÜποιαν ανακοýφιση απ' αυτü κι Üρχισε να κοιτÜ τριγýρω, στο μισüφωτο. ΠÞρε μια βαθειÜν ανÜσα. Τα θηρßα αν εξακολουθοýσανε να υπÜρχουν, εßχαν εξαφανιστεß με τον ερχομü της αυγÞς. Η διÜστικτη απü λουλοýδια, χλüη, αστραποβολοýσε σα γεμÜτη σμαρÜγδια στο πρωúνü ποýσι. Απü κÜπου ακουγüτανε κελÜρυσμα τρεχοýμενου νεροý.
     Το μετÜ-σýμπαν Þ üπως αλλιþς λεγüταν, Þτανε πανÝμορφο σαν Ýνας Ýξοχος κÞπος. Κρßμα που θα 'ταν αναγκασμÝνος να ζÞσει και να πεθÜνει μüνος, με μοναδικÞ του συντροφιÜ μερικÜ ζþα. Θα 'δινε πρüθυμα Ýνα χÝρι Þ Ýνα πλευρü του για...-
 -"'Ανταμ ΠρÝντις! 'Ανταμ!" Στριφογýρισεν αμÝσως προς τη μεριÜ της φωνÞς και κοßταξε προς το φρουτüκηπο μη τολμþντας να πιστÝψει στα μÜτια του.
 -"Ε! Εýα!" Κι εκεßνη εßχε περÜσει το φρÜγμα! ¸νας πελþριος κüσμος και μüνον οι δυο τους! Η καρδιÜ του σφυροκοποýσεν εκστατικÜ καθþς Üρχισε να τρÝχει με λυγερü κορμß κüντρα στον Üνεμο.
     Και θα κρατοýσανε τον κüσμο τους Ýτσι, γλυκü κι απλü για πÜντα, γι' αυτοýς και τα παιδιÜ τους. Στο διÜβολο η επιστÞμη κι η πρüοδος! (ΜÝσα σε λογικÜ πλαßσια, τÝλος πÜντων).
     Καθþς Ýτρεχε, στα τρεμουλιαστÜ ρουθοýνια του φτÜνανε σα χÜδι, σαγηνευτικÝς ευωδιÝς απü τ' Üνθη της μηλιÜς...

"The New Reality" (1950)
Μετφρ: Γιþργος ΜπαλÜνος

 

 

Web Design: Granma - Web Hosting: Greek Servers